در سالهای اخیر بیماری پسوریازیس فقط بعنوان بیماری که ظاهر و پوست انسان را مبتلا می سازد در نظر گرفته نمی شود بلکه این بیماری یک مشکل سیستماتیک است و فاکتور خطرزا برای قلب و عروق محسوب می شود. مبتلایان به پسوریازیس باید از نظر شاخص های بیماریهای قلبی و عروقی از جمله بی نظمی […]
در سالهای اخیر بیماری پسوریازیس فقط بعنوان بیماری که ظاهر و پوست انسان را مبتلا می سازد در نظر گرفته نمی شود بلکه این بیماری یک مشکل سیستماتیک است و فاکتور خطرزا برای قلب و عروق محسوب می شود. مبتلایان به پسوریازیس باید از نظر شاخص های بیماریهای قلبی و عروقی از جمله بی نظمی در ضربان قلب نیز مورد معاینه قرار بگیرند. پسوریازیس با بروز مشکلات قلبی و عروق خونی مرتبط بوده و این مشکلات قلبی و عروقی شامل حمله قلبی و حتی مرگ ناشی از آن می باشد.
پسوریازیس و مشکلات قلبی:
پسوریازیس می تواند یک عامل خطرزای مستقل برای سکته قلبی خصوصا در افراد جوانی باشد که پسوریازیس شدید دارند. اما باید بدانید که تنها جوانان در معرض این اختلال قرار ندارند. محققان یافته های پزشکی مختلفی را در بیش از ۶۸۰۰۰۰ بیمار مورد بررسی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند افرادی که در سنین ۴۰ سالگی دچار پسوریازیس شدید باشند نسبت به افرادی که بیماری پوستی ندارند، خطر بروز حملات قلبی در آنها دو برابر است.
این تحقیق بر روی ۱۲۷۰۰۰ بیمار با پسوریازیس خفیف، ۳۸۳۷ بیمار با پسوریازیس شدید و ۵۵۶۹۹۵ بیمار تحت کنترل انجام شد. در یک دوره پنج ساله، میزان سکته قلبی در گروه تحت کنترل، چیزی حدود ۲ درصد بود در حالی که این میزان در گروهی که پسوریازیس خفیف و شدید داشتند، به ترتیت ۱.۸ درصد و ۲.۹ درصد ثبت شد.
محققان می‌گویند: یافته های ما بسیار جدید است و بنابراین برای تایید آنها باید تحقیقات و آزمایشات بیشتری انجام شود. از طرفی باید بیمارانی را که پسوریازیس دارند تشویق کرد تا جسورانه به دنبال درمان عوامل تغییرپذیر و خطرزای قلبی و عروقی خود باشند.
با اینکه تحقیقات جدید، ارتباط بین پسوریازیس و بیماری قلبی و عروقی را تأیید می کند، تمام یافته هایی که تاکنون با توجه به تحقیقات بالینی و بیمارستانی صورت گرفته نشان می دهد که نمی توان هیچ کنترلی بر عوامل خطرزای قلبی و عروقی داشت.
تشخیص بیماری قلبی:
قلب انسان از عضله، دریچه‌ها، عروق و حفره های متعددی تشکیل شده است. هر گاه یکی از این اجزا آسیب ببیند، عوارضی برای بیمار ایجاد می شود، اما تشخیص نوع آسیب در قلب بدون استفاده از ابزارهای گوناگون پزشکی تقریبا غیرممکن است. خوشبختانه تجهیزات نوین پزشکی کار پزشکان را در تشخیص زود هنگام و درمان بیماری های قلبی آسان کرده است:
نوار قلبی (الکتروکاردیوگرافی):
نوار قلبی، فعالیت الکتریکی قلب را ثبت می کند و نشان دهنده نحوه عملکرد ریتم قلب است. با نوار قلب می توان تا حد زیادی شواهدی از سکته قلبی را مشخص کرد. این روش قابل دسترس و ارزان بوده، ولی مشکل این وسیله، دادن اطلاعات کلی است و نمی توان با نوار قلب، به جزییات اختلال قلبی پی برد.
رادیوگرافی از قفسه سینه:
همان عکسبرداری ساده از قفسه سینه است که در آن اندازه قلب، سایه قلب و بافت ریه و استخوان ها مشخص می شود. بررسی با این ابزار هم جنبه کلی دارد.
اکوکاردیوگرافی:
برای اطلاع از وضعیت دریچه ها و حفره های قلبی، عملکرد پمپاژ و اختلال‌های مادرزادی قلبی، می توان از وسیله‌ای به نام اکوکاردیوگرافی استفاده کرد. مکانیسم کارکرد این وسیله با استفاده از امواج ماورای صوت است. مزیت این ابزار، بی‌خطر بودن آن (حتی برای خانم‌های باردار) و قدرت بالای آن در تشخیص است.
ام.آر.آی:
وسیله MRI می تواند عروق، عملکرد، آناتومی و حفره‌های قلب را به خوبی نشان دهد و به نظر می رسد در آینده بهترین روش برای تشخیص بیماری های قلبی باشد.
آنژیوگرافی:
جزو روش‌های تهاجمی برای بررسی قلب است. در روش آنژیوگرافی بیمار باید بستری شود و از شریان کشاله ران یا دست، کاتترهای نازکی را به قلب می فرستند و داخل عروق کرونر تزریق انجام می شود تا عروق و حفره‌های قلبی بررسی شوند.
