اینفیلیکسیماب و درمان بیماری خودایمنی پسوریازیس
اینفیلیکسیماب و درمان بیماری خودایمنی پسوریازیس

اینفیلیکسیماب (Infliximab) با نام تجاری رمیکید (Remicade) یکی دیگر از داروهای بیولوژیک موثر و مورد استفاده در درمان بیماری خودایمنی پسوریازیس است.این دارو در مواردی که بیمار به درمانهای متعارف پاسخ نمی دهد، تجویز می گردد.داروی اینفیلیکسیماب توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان پسوریازیس و پلاكهاي پسورياتيك مزمن، شديد و آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک، […]

اینفیلیکسیماب (Infliximab) با نام تجاری رمیکید (Remicade) یکی دیگر از داروهای بیولوژیک موثر و مورد استفاده در درمان بیماری خودایمنی پسوریازیس است.این دارو در مواردی که بیمار به درمانهای متعارف پاسخ نمی دهد، تجویز می گردد.داروی اینفیلیکسیماب توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان پسوریازیس و پلاكهاي پسورياتيك مزمن، شديد و آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک، مورد تایید قرار گرفته است.

شرکت سازنده اینفیلیکسیماب:

با ادغام شرکت شرینگ و شرکت بایر در تاریخ ۲۹ دسامبر سال ۲۰۰۶ شرکت داروسازی بایر شرینگ (Bayer Schering Pharma) با محور تحقیقاتی بیولوژیکی شکل گرفت. شرکت داروسازی بایر شرینگ در حال گسترش است این شرکت فعالیت خود را در پروژه های تحقیقاتی مشترک در چارچوب طرح های نوآورانه از داروها EFPIA متمرکز کرده است.

داروی بیولوژیک اینفیلیکسیماب (Infliximab) ساخت شرکت شرینگ بایر آلمان در سپتامبر ۲۰۰۶ برای درمان بیماری پسوریازیس مورد تایید سازمان بهداشت غذا و داروی آمریکا (FDA) قرار گرفت.

مکانیسم اثر اینفیلیکسیماب:

Infliximab یک انتی بادی مونوکلونال می باشد که تمایل زیادی برای اتصال به TNF آلفا دارد و مانع اتصال این سیتوکین به گیرنده های خود می گردد. که این عدم اتصال باعث کاهش التهاب می گردد. این دارو در درمان بیماریهایی چون آرتریت روماتوئید متوسط تا شدید، بیماری کرون و آرتریت پسوریاتیک و پسوریازیس به خصوص در مواردی که بیمار به درمانهای متعارف پاسخ نمی دهد، تجویز می گردد.

نحوه جذب:

ایجاد غلظت پلاسمایی خطی در محدوده ۳ تا ۲۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن

زیست دستیابی:

دارو به صورت تزریق وریدی تجویز می گردد.

نحوه توزیع (VD) و انتشار به CNS:

حجم توزیع مستقل از میزان تجویز شده بوده و دارو عمدتاً در کمپارتان عروقی توزیع می گردد.

نیمه عمر دفع:

۸ الی ۵/۹ روز

موارد و مقدار مصرف:

این دارو در درمان بیماری های آرتریت روماتوئید، کرون، اسوندیلیت، آنکیلوزان، آرتریت پسوریاتیک یا پسوریازیس و کولیت اولسروز با هدف کاهش فرآیند التهابی کاربرد دارد.

الف) بیماری كرون متوسط تا شدید
بزرگسالان و كودكان ۶ سال به بالا: mg/kg 5 از دارو به صورت انفوزیون وریدی (ظرف حداقل ۲ ساعت) به صورت رژیم Induction در هفته‌های صفر، ۲ و ۶ تزریق می‌شود و سپس رژیم نگهدارنده به صورت mg/kg 5 از دارو هر ۸ هفته تزریق می‌گردد.
برای بیمارانی كه ابتدا به دارو پاسخ می‌دهند، سپس دچار عدم پاسخ می‌گردند، دارو با mg/kg 10 ادامه یابد.
در بیمارانی كه تا هفته چهاردهم درمان پاسخ‌دهی مناسب ندارند، دارو قطع گردد.

ب) آرتریت روماتوئید متوسط تا شدید به همراه متوتروكسات
بزگسالان: mg/kg 3 انفوزیون وریدی ظرف حداقل ۲ ساعت تزریق می‌گردد.
در هفته‌های ۲ و ۶ این میزان تكرار گشته و سپس هر ۸ هفته درمان ادامه می‌یابد. در صورت عدم پاسخ مناسب می‌توان دارو را به میزان mg/kg 10 و یا mg/kg 5 هر ۴ هفته ادامه داد.
پ) كولیت اولسراتیو متوسط تا شدید
مانند بیماری كرون

ت) اسپوندیلیت آنكیلوزان
درمان آغازین مانند بیماری كرون می‌باشد و درمان نگهدارنده هر ۶ هفته با همان میزان تكرار می‌گردد.

ث) آرتریت پسوریاتیك (با یا بدون متوتروكسات)
مانند بیماری كرون

ج) پلاكهای پسوریاتیك مزمن و شدید
مانند بیماری كرون

عوارض جانبی:

اعصاب مرکزی: افسردگی، گیجی، خستگی، تب، سردرد، بی‌خوابی، درد، درد عضلانی، واسكولیت سیستمیك و پوستی.
قلبی ـ عروقی: درد قفسه سینه، گر گرفتگی، افزایش و كاهش فشار خون، افیوژن ریه، ادم محیطی، تاكیكاردی.
چشم، گوش، حلق و بینی: كونژكتیویت، فارنژیت، آبریزش بینی، سینوزیت.
دستگاه گوارش: درد شكم، یبوست، اسهال، سوء‌هاضمه، نفخ، انسداد روده، تهوع، استفراغ، درد دهان، استوماتیت اولسراتیو.
ادراری ـ تناسلی: سوزش ادرار، تكرر ادرار، عفونت ادراری.
خون: آنمی، هماتوم، لكوپنی، نوترو پنی، پان‌سیتوپنی.
عضلانی ـ اسكلتی: درد مفاصل، آرتریت، درد كمر، درد عضلانی.
تنفسی: برونشیت، سرفه، دیسپنه، پنومونی، واكنش آلرژیك دستگاه تنفسی، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی.
پوست: آكنه، ریزش مو، كاندیدیاز، خشكی پوست، كبودی، اگزما، قرمزی، راش اریتماتوز، افزایش تعریق، راش ماكولوپاپولار، راش پاپولار، خارش، راش، بثورات جلدی.

سایر عوارض:

آبسه، لرز، علائم شبه آنفلوانزا، گر گرفتگی، درد دندان، عفونت ویروسی.
مسمومیت و درمان

تك دوزهای تا mg/kg 20 هیچ سمیت مستقیمی به همراه ندارند. در صورت بروز سمیت بیمار از لحاظ عوارض جانبی تحت نظر باشد و اقدامات حمایتی صورت گیرد.

تداخل دارویی:

مصرف همزمان با داروی آناكینرا باعث افزایش احتمال عفونت و نوتروپنی می‌شود. همزمان مصرف نشود.

موارد منع مصرف و احتیاط:

حساسیت مفرط به پروتئین‌های موشی و یا سایر تركیبات مرتبط با آن، بیمارانی كه عفونت فعالی دارند كه از لحاظ بالینی حائز اهمیت است، دوزهای بالاتر از mg/kg 5 در بیمارانی كه نارسایی قلبی متوسط تا شدید دارند ( NYHA كلاس ۳ یا ۴).

موارد احتیاط:

بیماران سالمند، عفونت مزمن، سابقه عود عفونت، سابقه اختلالات خونی، دمیلیناسیون اعصاب، اختلال تشنج، نارسایی قلبی خفیف (NYHA كلاس ۱ یا ۲).

شرایط نگهداری:

ویال دارو باید در یخچال نگهداری (۸-۲ درجه سانتیگراد) شده و از یخ زدن آن جلوگیری شود.

حاملگی و شیردهی:

از نظر مصرف در دوران بارداری Remicade در گروه B قرار می گیرد که با توجه به اطلاعات موجود، در دوران بارداری مجاز می باشد. در دوران شیردهی به علت احتمال ترشح Remicade در شیر مادر، لازم است با پزشک معالج مشورت شود.

موارد هشدار دارو:

گزارشات نادری از بروز واکنش های آنافیلاکسی متعاقب تجویز Remicade وجود دارد. از این رو مصرف مجدد دارو پس از یک دوره، باید با احتیاط صورت گیرد. مصرف این دارو در بیماران مبتلا به بدخیمی و عفونت های فرصت طلب بخصوص سل باید بدقت صورت گیرد زیرا مواردی از فعال شدن بیماری سل در بیماران مشاهده شده است. مصرف این دارو در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی باید با احتیاط صورت گیرد.

اطلاعات دیگر:

ملاحظات اختصاصی
۱- ویال‌های دارو فاقد پرزرواتیوهای آنتی‌باكتریال هستند.
۲- محدوده غلظت دارو پس از رقیق شدن با نرمال‌سالین mg/ml 4-4/0 می‌باشد. انفوزیون ظرف ۳ ساعت پس از آماده‌سازی تزریق شود و زمان انفوزیون حداقل ۲ ساعت می‌باشد.
۳- از رگ تزریق دارو، داروهای دیگر تزریق نشوند.
۴- در بیماری كرون و كولیت اولسراتیو تنها در صورتی كه بیمار به درمانهای معمول پاسخ ندهد این دارو آغاز می‌گردد.
۵- در بیمارانی كه نارسایی قلبی دارند، به علت افزایش سن قلب ضعیفی دارند و یا قلب آنها از سكته قلبی و یا سایر علل آسیب دیده است احتیاط شود. در صورت بروز علائم جدید نارسایی قلبی و یا بدتر شدن علائم قلبی مصرف دارو قطع شود.
۶- سل، عفونت قارچی مهاجم و سایر عفونتهای فرصت‌طلب در بیمارانی كه اینفلیكسی‌مب دریافت كرده‌اند دیده شده است. برخی از این عفونتها كشنده می‌باشند.
۷- بیماری از لحاظ سل تأخیری با PPD ارزیابی گردد. در صورت وجود سل تأخیری قبل از شروع دارو، این عفونت درمان شود.
۸- هیستوپلاسموز، لیستریوزیس، پنوموسیستوزیس و سل در بیمارانی كه اینفلیكسی‌مب دریافت می‌نمایند مشاهده شده است. برای افرادی كه در مناطق اندمیك هیستوپلاسموزیس زندگی می‌كنند مضرات و منافع این دارو بررسی شود.
۹- واكنش‌های وابسته به انفوزیون مانند تب، لرز، خارش،‌ بثورات جلدی، دیسپنه، كاهش و افزایش فشار خون و درد قفسه سینه می‌باشد.
۱۰- بیمار از لحاظ ابتلا به لنفوم و عفونت بررسی شود. بیمارانی كه به مدت طولانی مبتلا به بیماری كرون بوده‌اند و از داروهای ایمونوساپرسیو استفاده كرده‌اند در ریسك بیشتری برای ابتلا به لنفوم و عفونت قرار دارند.
۱۱- دارو می‌تواند پاسخ ایمنی طبیعی بدن را مختل كند. در صورت بروز آنتی‌بادی‌های اتوایمیون و سندرم شبه لولوپس مصرف دارو قطع شود. علائم پس از قطع دارو بهبود می‌یابد.
۱۲- در صورت بروز اختلالات خونی قابل توجه و یا عوارض عصبی مصرف دارو قطع شود.

نكات قابل توصیه به بیمار:

۱- عوارض وابسته به انفوزیون برای بیمار شرح داده شود.
۲- در صورت بروز علائم و نشانه‌های عفونت و یا خونریزی یا كبودی غیرعادی سریعاً به پزشك اطلاع داده شود.
۳- والدین كودكانی كه از این دارو استفاده می‌كنند باید قبل از شروع درمان كلیة واكسن‌های كودك خود را برای وی انجام داده باشند.

مصرف در سالمندان: در افراد بالای ۶۵ سال با احتیاط مصرف شود.

مصرف در كودكان: ایمنی و كارایی دارو در كودكان مبتلا به آرتریت جونیل و یا كولیت اولسراتیو شناخته نشده است.

مصرف در شیردهی: ترشح دارو در شیر مشخص نیست. مادران شیرده باید یا به نوزاد خود شیر ندهند و یا مصرف دارو را قطع نمایند.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی ممكن است باعث افزایش سطح آنزیم‌های كبدی شود، همچنین می‌تواند باعث كاهش سطح هموگلوبین‌، هماتوكریت، پلاكت، WBC و RBC گردد.

اشكال دارویی:

Injection, Powder: 100 mg