در صورت وجود ضایعات پسوریازیس در منطقه دهنده مو (پشت سر،سینه پشت و شکم) بهتر است که تا بهبودی کامل ضایعات برداشت مو از این قسمت ها انجام نشود. بدلیل اختلال در سد دفاعی پوست در پسوریازیس و افزایش احتمال ورود باکتری ها به پوست، میزان شیوع این عفونت ها در بیماران پسوریازیس که تحت […]
در صورت وجود ضایعات پسوریازیس در منطقه دهنده مو (پشت سر،سینه پشت و شکم) بهتر است که تا بهبودی کامل ضایعات برداشت مو از این قسمت ها انجام نشود. بدلیل اختلال در سد دفاعی پوست در پسوریازیس و افزایش احتمال ورود باکتری ها به پوست، میزان شیوع این عفونت ها در بیماران پسوریازیس که تحت کاشت موی طبیعی قرار می گیرند بیشتر از حد نرمال است.
کنترل پسوریازیس پوست سر:
درحال حاضر درمان قطعی برای بیماری پوستی پسوریازیس وجود نداشته ولی با اقدامات درمانی زیر می توان علایم بالینی آن را تحت کنترل درآورد:
- برای کنترل پسوریازیس پوست سر می توان از فرآورده های موضعی مانند آنترالین، ترکیبات شبیه ویتامین D3 و اسید سالیسیلیک استفاده کرد.
- در مواردی تزریق آمپول تریامسینولون استوناید به داخل ضایعات نیز مفید است.
- شامپوهای حاوی تار و یا اسیدسالیسیلیک در بهبودی بیمار بسیار مؤثر می باشند.
- نظر به مزمن بودن پسوریازیس و عدم وجود درمان قطعی برای آن لازم است که پس از کنترل علایم بیماری استفاده از شامپو برای همیشه ادامه داشته باشد.
پسوریازیس و کاشت مو:
وجود پدیده کوبنر در پسوریازیس هم مشکل ساز است زیرا با برش پوست در منطقه دهنده مو و یا ایجاد سوراخ در منطقه گیرنده مو احتمال تشکیل ضایعات جدید پسوریازیس در این مکان ها می رود. البته شیوع پدیده کوبنر در کاشت موی طبیعی در پسوریازیس کمتر از موارد مشابه است که دلیل آن مصرف کورتون درجریان کاشت موی طبیعی می باشد. در مورد احتمال بروز پدیده کوبنر (با وجود کم بودن شیوع آن) نیز بایستی با بیمار در جلسه مشاوره صحبت شود.
در صورت وجود خارش شدید ممکن است تحریک مکانیکی پوست سر و آسیب رسیدن به ساقه موها موجب شکسته شدن آنها و تشدید ظاهری طاسی آندروژنتیک شود. در ضمن اگر سر فرد خارش داشته باشد ممکن است قسمت پیوند زده شده را نیز بخاراند و این امر احتمال بیرون درآمدن موهای تازه کاشته شده را افزایش می دهد.
انواع روش های کاشت مو:
بهترین و کاربردی ترین روش های کاشت موی زنده در حال حاضر به شرح زیر است:
- روش پانچ (punch):
موها به صورت دسته ای برداشته شده و در محل مورد نیاز با استفاده از ایجاد سوراخ هایی در پوست سر، کاشته می شود. امروزه این روش به دلیل ایجاد نمای مصنوعی (معروف به نمای عروسکی) کاربرد چندانی ندارد. - كاشت مو به روش اف یو تی (FUT):
در این روش از طریق عمل جراحی و با استفاده از تیغ جراحی نواری به عرض ۲ سانتیمتر و طولی بین ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر از قسمت مودار پشت سر برداشته شده و محل برداشت بخیه می شود. سپس فولیکول های مو زیر میکروسکوپ از یکدیگر جدا می شوند. در نهایت شکاف های ظریفی (۱ میلیمتری) در محل مورد نیاز در پوست سر ایجاد شده و گرافت های مو کاشته می شوند. این شکافها پس از چند ماه کاملاً بهبود می یابند و چندان قابل تشخیص نیستند. (حتی در بعضی از موارد کاملاً غیرقابل تشخیص هستند.) - کاشت مو به روش اف ای تی (FIT):
در این روش نیازی به برداشت نوار از پشت سر نیست. بلکه با استفاده از یک پانچ ظریف و فروکردن آن در پوست سر، فولیکول های مو را خارج می کنند. عمل برداشت مو معمولاً از پشت سر و ناحیه شقیقه انجام می شود. در مرحله بعد فولیکول های مو زیر میکروسکوپ از یکدیگر جدا می شوند. در نهایت (دقیقاً مانند روش قبل) شکاف های ظریفی (۱ میلیمتری) در محل مورد نیاز در پوست سر ایجاد شده و گرافت ها کاشته می شوند. این شکافها پس از چند ماه کاملاً بهبود می یابند و چندان قابل تشخیص نیستند. (حتی در بعضی از موارد کاملاً غیرقابل تشخیص هستند.)
توجه: درمان دارویی ریزش موی سر نیز عمدتاً با قرص فیناستراید (Finastride) یا محلول موضعی مینوكسیدیل ۲ یا ۵ درصد (Minoxidil) انجام می شود.
