داروی ایندومتاسین که در درمان درد مفاصل و التهاب برخی از بیماران تجویز می شود در برخی از بیماران پسوریازیس باعث تشدید بیماری آن ها می شود.
التهاب مفصل یا آرتریت میتواند به علت بیماری های خود ایمنی و ایجاد روماتیسم، به علت عفونت مفصل و یا به علت استئو آرتریت یا آرتروز ایجاد شود. داروهای ضد درد و التهاب دسته‌ای از داروهای بسیار پر کاربرد در پزشکی هستند که برای کاهش درد و کنترل آن استفاده می‌شوند. مسکن‌ها با ساز و کارهای مختلف بر اعصاب مرکزی یا محیطی تاثیر می‌گذارند. داروی ایندومتاسین که در درمان درد مفاصل و التهاب برخی از بیماران تجویز می شود در برخی از بیماران پسوریازیس باعث تشدید بیماری آن ها می شود.
ایندومتاسین:
یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی برای درمان آرتریت است. این دارو برخی از موارد پسوریازیس را بدتر کرده است. سایر ضد التهاب‌ها معمولاً میتواند جایگزین شود. اثرات منفی دارو معمولاً کم است هنگامی که آن را به درستی استفاده کرده باشید. در هر حال عوارض جانبی آن معمولاً با منافع آن در ورم مفاصل پسوریاتیک همراه است.
نكات ذیل در مصرف ایندومتاسین باید مورد توجه قرار گیرد:
احتمال بروز خطرات شدید در مصرف كنندگان ایندومتاسین، به خصوص در دوره طولانی مدت را باید در نظر گرفت. این دارو در بیماران با ضایعات فعال و تاریخچه عود آن نباید مصرف شود.
ایندومتاسین در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، پرفشار خونی و مشكلات احتباس آب، باید با احتیاط مصرف شود. زیرا احتمال تشدید احتباس آب وجود دارد.
مصرف ایندومتاسین در سالمندان به علت احتمال بالای بروز حوادث سایكوتیك و اثرات سوء گوارشی باید با احتیاط صورت گیرد.
این دارو در بیماران با سابقه ابتلا به افسردگی، اختلالات روانی، صرع و سندرم پاركینسون باید با احتیاط شدید مصرف شود، زیرا ممكن است باعث تشدید موارد فوق گردد.
NSAIDs از جمله ایندومتاسین ممكن است باعث پنهان ماندن علائم عفونت گردند. بنابراین در فرد مبتلا به عفونت، باید با احتیاط كامل مورد مصرف قرار گیرند.
به علت اثرات هپاتوتوكسیسیته شدید و كشنده ناشی از مصرف ایندومتاسین، در صورت مشاهده هرگونه علائم واكنشهای شدید كبدی دارو درمانی باید قطع شود.
كورتیكوستروئیدها به همراه ایندومتاسین به دلیل افزایش احتمال بروز عوارض گوارشی با احتیاط باید صورت گیرد.
اشکال دارو:
این دارو بصورت کپسول ۲۵ میلی گرمی، قرص آهسته رهش ۷۵ میلی گرمی و شیاف‌های ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرمی ارائه می‌شود.
مقدار مصرف دارو:
بزرگسالان: ابتدا ۲۵ تا ۵۰ میلی گرم، دو تا سه بار در روز. سپس یک هفته درمیان به میزان ۲۵ تا ۵۰ میلی گرم در هر نوبت افزایش می‌یابد. مقدار مصرف روزانه حداکثر ۲۰۰ میلیگرم می باشد. پس از گرفتن نتیجه مقدار مصرف به پایین‌ترین دوز کاهش می‌یابد.
کودکان:۱/۵ تا ۲/۵ میلیگرم به ازای هر کیلو وزن بدن بطور روزانه در سه یا چهار نوبت. حداکثر مقدار مجاز ۴ میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن میباشد. پس از گرفتن نتیجه مقدار مصرف به پایین‌ترین حد که علائم بیماری را کنترل کند کاهش می‌یابد.
عوارض جانبی:
شایع‌ترین عوارض جانبی: اختلالات گوارشی، تهوع و اسهال، سردرد شدید هنگام صبح. خواب آلودگی، سرگیجه، ناراحتی عصبی، وزوز گوش و بیخوابیو بالا بردن فشار خون.
