مطالعه‌ای که اخیرا در ژورنال Arch Dermatol, چاپ شده، به بررسی ارتباط بین سندرم متابولیک و بیماری پسوریازیس پرداخته است. بر اساس این تحقیقات بیماران مبتلا به پسوریازیس در معرض عوارض جدی سندرم متابولیک قرار دارند بنابراین درحین پروسه درمان بیماری پسوریازیس، باید این عوارض نیز مدنظر قرار گیرد و در صورت تشخیص درمان زودرس انجام شود.

پسوریازیس نوعی بیماری نادر:

پسوریازیس نوعی بیماری مزمن و خودایمنی پوستی است که به دلیل ارسال سیگنال های اشتباه توسط سیستم ایمنی موجب تسریع رشد سلول‌ های پوستی می گردد. تحقیقات اخیر نشان داده است پسوریازیس با فاکتورهای مؤثر در سندرم متابولیکی مانند چاقی، فشار خون بالا، دیابت، کلسترول و تری‌ گلیسرید مرتبط است.

مطالعات قبلی نشان داده اند که بیماران مبتلا به پسوریازیس در مقایسه با جامعه عادی، شانس بیشتری برای بروز سندرم متابولیک و بیماری های قلبی عروقی دارند. طبیعت التهابی مزمن پسوریازیس را عامل و ریسک فاکتور مستقلی برای بیماری های قلبی عروقی می دانند. فهمیدن رابطه ی بین این ها برای درمان و مدیریت پسوریازیس و ناخوشی های همراهش مهم است. در این مطالعه هدف ما مقایسه ی اجزای سندرم متابولیک در بیماران پسوریازیس با گروه کنترل سالم است.

سندرم متابولیک چیست؟

سندرم متابولیک (Metabolic syndrome) به مجموعه‌ای از شرایط گفته می‌ شود که بنا به گفته محققان عبارتند از  گروهی از عوامل خطر شامل چربی دور کمر، چاقی شکمی، فشارخون بالا، دیابت، تری گلیسیرید بالا و HDL (چربی خوب) پایین است که با هم رخ می‌ دهند و خطر ابتلا به بیماری‌ های قلبی، سکته و دیابت را افزایش می‌ دهند.

راهکارهای پیشگیری از بروز سندروم متابولیک:

کم کردن وزن:

حتی کاهش وزنی حدود ۵ تا ۱۰ درصد وزن بدن نیز تا حدی زیادی شانس ابتلا به سندورم متابولیک را کاهش می‌ دهد یا از جدی تر شدن بیماری جلوگیری می‌ کند.

ورزش کردن:

فعالیت بدنیتان را افزایش دهید؛ حتی ۳۰ دقیقه پیاده‌ روی سریع روزانه می‌تواند سطح انسولین خون، فشار خون و سطح کلسترول خون را بهبود بخشد و خطر ابتلا یا پیشرفت دیابت‌ ها را کاهش دهد.

تغیر رژیم غذایی:

سعی کنید فقط حدود نیمی از کالری مورد نیازتان را از کربوهیدرات‌ ها تأمین کنید. از کربوهیدرات‌ های پیچیده (نان سبوس‌دار، برنج قهوه‌ای و شکر تصفیه نشده) استفاده کنید. علاوه بر این مصرف فیبرها (به ویژه سبزیجات تازه) را افزایش دهید و گوشت کمتری بخورید. از روغن‌ های سالم مانند روغن کانولا، زیتون و کنجد و دانه‌های گیاهی استفاده کنید.

محدود کردن مصرف الکل:

بسیاری از پزشکان توصیه می‌ کنند که مصرف الکل را محدود کنید.

کاهش فشارهای روحی و عصبی:

به این منظور ساعتی از روز را به تمرین آرامش و مدیتیشین بگذرانید. کاهش استرس سبب کاهش قند خون نیز می‌شود.

چگونه سندروم متابولیک تشخیص داده می ‌شود؟

معیارهای ثابتی برای تشخیص سندروم متابولیک وجود ندارد. انجمن قلب آمریکا (AHA) و انستیتوی قلب، ریه و خون آمریکا می گویند زمانی به یک اختلال، سندروم متابولیک اطلاق شود که دست کم سه تا از شرایط زیر وجود داشته باشند:

بالا بودن دور کمر:

در مردان ۱۰۲ سانتی ‌متر یا بیشتر و در زنان ۸۸ سانتی‌ متر یا بیشتر.

بالابودن میزان تری ‌گلیسریدها:

۱۵۰ میلی ‌‌گرم در دسی ‌لیتر یا بیشتر.

کاهش میزان کلسترول خوب (HDL):

در مردان کمتر از ۴۰ میلی ‌گرم در دسی‌ لیتر و در زنان کمتر از ۵۰ میلی‌ گرم در دسی‌ لیتر.

بالا بودن فشار خون:

۱۳۰ روی ۸۵ میلی ‌متر جیوه یا بیشتر.

بالا بودن میزان قند خون ناشتا:

۱۰۰ میلی ‌گرم در دسی‌ لیتر یا بیشتر.

ارتباط بین سندرم متابولیک و بیماری پسوریازیس:

مطالعه‌ای که اخیرا در ژورنال Arch Dermatol, چاپ شده، به بررسی ارتباط بین سندرم متابولیک و بیماری پسوریازیس پرداخته است. در این مطالعه، بیش از ۶۵۰۰ بیمار مبتلا به پسوریازیس با میانگین سنی ۳۹ سال و شاخص توده بدنی (BMI) حدود ۲۸، تحت بررسی قرار گرفتند.

نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که ۴۰ درصد بیماران مبتلا به پسوریازیس فاکتورهای سندرم متابولیکی را دارا بودند. بیشترین نشانه های سندرم متابولیک در میان افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس،

شامل:

۶۳% چاقی شکمی

افزایش سطح تری گلیسرید تا ۴۴%

کاهش سطح کلسترول خوب (HDL)، تا ۳۴%

لازم بذکر است که سطح بالای تری‌ گلیسرید میزان بیشتر از ۱۵۰ میلی‌گرم در هر دسی لیتر تعریف می‌ شود. همچنین سطح پائین HDL نیز کمتر از ۴۰ میلی‌گرم در هر دسی لیتر در مردان و کمتر از ۵۰ میلی‌گرم در هر دسی لیتر در زنان می باشد.

از طرف دیگر فاکتورهای سندرم متابولیکی، تنها در میان ۱۳% افراد مبتلا به پسوریازیس مشاهده نشد، در حالی که این آمار در بین افراد سالم ۲۸% اندازه‌گیری گردید. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که دو برابر شدن سندرم متابولیک در میان مبتلایان به پسوریازیس مستقل از فاکتورهایی مانند سن، جنس، نژاد و سطح پروتئین C-reactive می باشد.