هومیوپاتی با طب کلی نگر پسوریازیس را درمان میکند
هومیوپاتی با طب کلی نگر پسوریازیس را درمان میکند

هومئوپاتی (Homeopathy) یا همسان‌ درمانی یک نظام درمانی است مبتنی بر اصل «همانند، همانند را شفا می‌دهد.» هومئوپاتی یک روش درمانی است که با تنظیم دستگاه ایمنی بیمار با داروهای هومئوپاتی، بیماری پسوریازیس را به سمت بهبودی سوق می‌ دهد. روش هومئوپاتی در درمان بیماری پوستی پسوریازیس از درمانهای کل نگری بوده که دیدشان بر […]

هومئوپاتی (Homeopathy) یا همسان‌ درمانی یک نظام درمانی است مبتنی بر اصل «همانند، همانند را شفا می‌دهد.» هومئوپاتی یک روش درمانی است که با تنظیم دستگاه ایمنی بیمار با داروهای هومئوپاتی، بیماری پسوریازیس را به سمت بهبودی سوق می‌ دهد. روش هومئوپاتی در درمان بیماری پوستی پسوریازیس از درمانهای کل نگری بوده که دیدشان بر این پایه استوار است که در زمان ورود بیماری به بدن ، کل سیستم حیاتی بدن از حالت تعادل خارج شده و لذا داروهایی داده می شود که بتواند این تعادل را برگرداند تا فرد بتواند سلامتی خود را به دست آورد.

یعنی بدن ما قابلیت درمان خودش را دارد و در بسیاری از موارد نیز بیماریها را بدون دخالت کردن هر نوع سیستم درمانی ، بهبود می بخشد . لذا هومئوپاتی ، کار عجیب و غیر عادی نمی خواهد و نمی تواند انجام دهد جز اینکه روش طبیعی درمان که توسط خالق یکتا در بدن انسانها قرار داده شده که ، بسیار شگفت انگیز است، را سعی دارد تحریک و توسط آن می خواهد فرد را به سمت سلامتی سوق دهد. همانطوریکه بسیاری از علوم ، برگرفته از طبیعت بوده و سرچشمه آنها در محیط پیرامونشان است.

تاریخچه:

این روش درمانی در سال ۱۸۱۰م توسط پزشک آلمانی «ساموئل هانمن» معرفی شد. وی در طول سالها تلاش بی وقفه توانست هومئوپاتی را توسعه دهد و از آن در درمان بیماریها استفاده کند. نتیجه تلاشهای او در کتابی به نام Organon of Medicine (ارغنون پزشکی) که حاوی تمام اصول هومئوپاتی و روش درمان به این شیوه می‌باشد، آورده شده و شش بار توسط وی تکمیل و به روز شده‌است.

داستان کشف هومئوپاتی توسط هانمن از آنجا آغاز می‌شود که وی در حال ترجمه کتاب داروشناسی دکتر کولن، استاد دانشگاه ادینبورگ بود که به این جمله برخورد می‌کند که در آن علت تأثیر داروی گنه گنه در درمان مالاریا را به قابض و تلخ بودن آن نسبت می‌دهد. وی این استدلال را نمی‌ پسندد و برای درک نحوه تأثیر گنه گنه شروع به خوردن مقادیری از آن می‌ کند و با تعجب می‌ بیند که علائم مالاریا در وی ظاهر می‌شوند. وی با تکرار مشاهدات و آزمایشات خود به این نتیجه می‌رسد که هر ماده‌ای که بتواند علایم بیماری را در یک فرد سالم ایجاد کند می‌تواند همان علایم را در فرد بیمار، درمان نماید و به این اصل مهم هومئوپاتی دست می‌یابد که همواره مشابه، مشابه را درمان می‌کند.

پس از او دانشمندان بسیاری در تکامل هومئوپاتی نقش داشته‌اند که می‌توان از دکتر بونینگ هاوزن، دکتر جیمز تایلر کنت، د. ویلیام بوریکه، د. فاتاک و دانشمندان معاصر د. راجان سانکران از هند، د. جرج ویتولکاس از یونان (برنده جایزه نوبل آلترناتیو در سال ۱۹۹۶) و دکتر مسعود ناصری از ایران نام برد.

درمان پسوریازیس با هومیوپاتی:

از نظر هومیوپاتی همان قضیه کل نگری و دقت به تمامیت بیماری در فرد می باشد. لذا نباید در درمان بیماری پوستی پسوریازیس فقط به سمت ارگان درگیر دقت نمود بلکه تمامیت بهم ریختگی ایجاد شده در فرد می تواند کلید رمز درمان بیماری باشد. پزشکان همیوپات مدام با یکدیگر در ارتباط هستند. و از تجربیات هم استفاده می کنند و یا در موارد نادر انتخاب دارو برای بیمار را به طور جمعی برسی میکنند. در همیوپاتی برای درمان بیماری پوستی پسوریازیس حدود ۲۰۰ نوع دارو وجود دارد که بر اساس وضعیت جسمی و روحی بیمار داروی مناسب تجویز می شود. معمولا در جلسه اول دکتر هومیوپاتی شرح حال کاملی از کودکی تا شرایط فعلی بیمار را گرفته و در پرونده بیمار ثبت می کند.

وضعیت قانونی هومیوپاتى:

سازمان غذا و داروی آمریکا FDA داروهای هومئوپاتی را تحت عنوان فارماکوپه هومئوپاتی آمریکا به‌ رسمیت می‌شناسد. این روش درمانی در کشورهای انگلستان، آلمان، فرانسه، هلند، سوئد، کانادا، آمریکا، هندوستان، پاکستان، برزیل و بسیاری از دیگر کشورها خدمات درمانی به بیماران ارایه می‌ دهد. سازمان جهان بهداشت در کتابی تحت عنوان وضعیت حقوقی طب مکمل سنتی در جهان به تفصیل راجع به جایگاه هومئوپاتی در نظام بهداشتی کشورهای مختلف توضیح می‌دهد.

انواع داروهای هومیوپاتى:

در هومئوپاتی حدود ۴۰۰۰ نوع دارو وجود دارد که پس از شناسایى و آزمایش، روز به روز بر تعدادشان افزوده مى شود. منشأ داروهاى هومئوپاتی عمدتاً گیاهان (حدود ۷۰%) و در درجه هاى بعدى املاح معدنى (حدود ۲۰%) و حیوانات (حدود ۷%) و مواد بیولوژیک (حدود ۳%) مى باشند. مثال هایى از هر کدام عبارتند از:
گیاهان: بلادونا، که از گیاه بلادون به دست مى آید و دیجیتالیس که از گل انگشتانه به دست مى آید.
املاح: طلا، آهن، کلسیم و فسفر.
حیوانات: آپیس که از زنبورعسل و سپیا که از ماهى مرکب به دست مى آید.
و بیولوژیک: تایروایدینیوم که از تیروئید گوسفند به دست مى آید.

شیوه تهیه دارو در هومیوپاتى:

به طور کلى داروها منشأ طبیعى دارند و محلول اولیه در دارو که به آن «محلول مادر» مى گویند طى فرآیندى خاص براى هر دارو تهیه مى گردد ولى پس از آن داروها به نسبت هاى مختلف (بسته به نوع سیستم دارویى) در محلول الکل یا آب رقیق مى گردند. نکته مهم در تهیه داروها «توان دار کردن» (Potentization) دارو مى باشد که این امر با ۱۰ یا ۱۰۰ مرتبه تکان دادن (shaking) محلول حاصل مى گردد.

روشهاى تجویز دارو در هومیوپاتى:

امروزه در هومئوپاتی دو سیستم «هومئوپاتی کلاسیک» و «هومئوپاتی مدرن» وجود دارد که در سیستم هومئوپاتی کلاسیک چهار روش کار وجود دارد. اول سیستم قطره اى، دوم سیستم خشک، سوم سیستم محلول و چهارم سیستم .L.M.

در روش قطره اى، یک داروى خاص به شکل یک یا چند قطره در روز و یا در ماه به بیمار تجویز مى گردد. در سیستم خشک، پزشک حب هاى ریزى را که مى توانند سایزهاى مختلفى داشته باشند به بیمار تجویز مى کند و معمولاً توصیه مى نماید که آنها را در زیر زبان قرار بدهد. تعداد این حب ها مى تواند از یک عدد در ماه تا صرف چندین عدد از آنها در روز متغیر باشد.

در سیستم محلول پزشک یک و یا چند عدد از این حب ها را در آب حل کرده و به اندازه یک قاشق مرباخورى از این محلول و یا تمام آن را، به شکل ماهى یک بار و یا روزى چند بار تجویز مى نماید. در سیستم .L.M پزشک یک دارو را به شکل محلول در شیشه اى ریخته و تحویل بیمار مى نماید تا آن را در فواصل مشخص، از خود شیشه و یا مثلاً از پنجمین لیوان رقیق شده مصرف نماید.

نوع دیگرى از داروهاى هومئوپاتی نیز هستند که آنها را «داروهاى ترکیبى» (Mixed) و یا (Complex) مى نامند که در سیستم پزشکى «هومئوپاتی مدرن» مورد استفاده قرار مى گیرند. براى ساختن این داروهاى ترکیبى در واقع چند داروى هومئوپاتی که مثلاً بیشترین کاربرد را در سرماخوردگى دارند با هم مخلوط کرده و تجویز مى نمایند. در حالى که در سیستم هاى دارویى قبلى تنها یک نوع دارو تجویز مى گردد. این روش تجویز داروهاى ترکیبى از دیدگاه هومیوپاتى کلاسیک غیرمنطقى و مغایر با اصول اولیه هومئوپاتی و مردود مى باشد. لازم به ذکر است که در خارج از کشور موادى به شکل داروهاى تقویتى هومیوپاتیک و یا خمیردندان هاى هومیوپاتیک ساخته شده اند که با کاربرى چاق کننده، لاغرکننده، تنظیم کننده قد، تقویت مو، تقویت انرژى، تقویت قواى جنسى، جلوگیرى از پوسیدگى دندان و… عرضه مى شوند که تماماً در سیستم هومیوپاتى مدرن مى گنجند و همانگونه که ذکر گردید از دید هومیوپاتى کلاسیک کاملاً مردود مى باشند.
علت تأکید من بر مردودى روش هومیوپاتیک مدرن این است که در این سیستم داروهاى هومیوپاتیک را بى ضرر مى پندارند و آزادانه هر مقدارى از

دارو را به هر شکلى که مى پسندند تجویز مى نمایند. در حالى که باید دانست هر چیزى که نام دارو به خود مى گیرد حتماً مانند تیغ دو لبه اى عمل مى کند که نباید به دست هر فردى سپرده شود و تأکید مى کنم که داروهاى هومیوپاتیک تنها در مقدار کمى که در روش سیستم هومیوپاتى کلاسیک مصرف مى گردند بى ضرر مى باشند، و در غیر این صورت از آنجایى که برروى بُعد انرژیتیک انسان اثر مى کنند (سطحى بالاتر از سلول و مولکول که داروهاى شیمیایى اثر مى کنند) حتماً داراى عوارض قوى تر و زیان آورترى مى توانند باشند.

استفاده همزمان داروهاى شیمیایى و داروهاى هومیوپاتى:

این سؤال بسیار مهمى است. ایده آل آن است که در طى دوره درمان هومیوپاتى به هیچ عنوان از داروهاى شیمیایى استفاده نگردد. اما بعضى اوقات داروى شیمیایى اى که فرد مصرف مى کند، براى او اهمیت حیاتى دارد، مانند انسولین در بیماران دیابتى و یا داروهاى ضد فشارخون در بیماران داراى فشارخون بالا لذا در این موارد تا کنترل شدن وضعیت فرد با داروهاى هومیوپاتى به هیچ عنوان حق کنارگذاشتن و یا تغییر این تیپ داروهاى شیمیایى را نداریم. مورد دیگر درخصوص کسانى است که داروى ویژه اى را مثلاً داروهاى اعصاب خاصى را براى مدت طولانى مصرف کرده اند، در این موارد نیز قطع کردن یک باره آنها علایم ناخواسته اى را پیش مى آورد، لذا مى بایست که بیمار تا کنترل وضعیت، مصرف داروهاى شیمیایى خود را همزمان با داروهاى هومیوپاتى ادامه بدهد.

از دید هومیوپاتى علایمى که بدن ظاهر مى کند، نبایستى سرکوب شوند، زیرا این علایم در واقع واکنش هاى دفاعى بدن و یا زنگ هاى خطر آن به حساب مى آیند و در هومیوپاتى برروى این علایم بسیار تأکید مى شود. لذا سرکوب کردن آنها با داروهاى شیمیایى در بعضى موارد موجب تشخیص غلط در تجویز داروهاى هومیوپاتى بیمار مى گردد.

از طرفى دیگر اگر بیمارى را مانند کوه یخى در ظرف وجودى انسان در نظر بگیریم، داروهاى شیمیایى معمولاً بدین گونه عمل مى کنند که این کوه یخ را به زیر آب فرو مى برند. لیکن مکانیسم داروهاى هومیوپاتى ۱۸۰ درجه عکس این روند مى باشد. یعنى پزشک هومیوپات با کمک داروهاى هومیوپاتى مى خواهد که این کوه یخ را از ظرف وجودى انسان بیرون داده و کم کم ذوب نماید.

لذا براى همین است که مى گوییم کورتون ها و هورمون ها و داروهاى شیمى درمانى با داروهاى هومیوپاتى بیشترین تضاد را دارند، چرا که آنها در فروبردن این کوه یخ به زیر آب بسیار بسیار قوى عمل مى کنند و براى همین است که دیده ایم، بیمارانى که سال هاى پیش براى مدت زمانى نسبتاً طولانى براى مشکل پوستى خود کورتون مصرف کرده اند، بعد از مصرف داروى هومیوپاتى آن مشکل پوستى بسیار شدیدتر از قبل خود را نمایان مى سازد.

طریقه ثبت داروی جدید هومیوپاتى:

پیداشدن یک داروى جدید هومیوپاتى در طى روندى به نام «اثبات» (Proving) انجام مى شود. بدین ترتیب که ماده اى را که حدس زده مى شود خاصیت دارویى (داشته باشد )، بعد از تهیه هومیوپاتیک آن، به تعداد مشخصى از افراد، به طور مکرر تجویز مى نمایند و پس از مدتى واکنش بدن آنها را به این تجویزهاى مکرر ارزیابى مى کنند و علایمى را که فرد تا قبل از مصرف آن ماده خاص نداشته است را ثبت کرده و با علایم ثبت شده از دیگر افراد شرکت کننده در این آزمایش مقایسه مى نمایند. بنابراین ماده اى که توانسته است در این افراد سالم علایم و بیمارى هاى خاص خود را ایجاد نماید، مى تواند در کسانى که این علایم را به شکل بیمارگونه نشان مى دهند، درمان نماید.

عوارض جانبى داروهای هومیوپاتى:

داروهاى هومیوپاتى در مقدار محدودى که پزشک هومیوپات تجویز مى نماید، به هیچ عنوان عارضه جانبى به همراه ندارند ولى چنانچه دارو به شکل مکرر و بیش از حد مصرف شود (مانند آنچه که معمولاً در سیستم مدرن پیش مى آید)، بیمار مى تواند علایم فرعى دارو را، نظیر آنچه که در آزمایش اثبات گفته شده بروز دهد که آن نیز معمولاً موقتى مى باشد. ولى چنانچه این مصرف بیش از حد دارو از دید پزشک هومیوپات دور بماند مى تواند عوارضی را براى بیمار به همراه داشته باشد.

به هر حال در طى عمر طب هومیوپاتى دیده نشده است که کسى به دلیل مصرف داروهاى هومیوپاتى فوت کرده باشد. همچنین نمى توان با داروهاى هومیوپاتى خودکشى کرد.

استفاده داروهاى هومیوپاتى براى نوزادان و خانمهاى باردار:

جواب این سؤال مثبت مى باشد چرا که همانگونه که ذکر کردم برخلاف داروهاى شیمیایى، داروهاى هومیوپاتى حتى اگر هم نابجا و از روى تشخیص ناصحیح و یا به طور اتفاقى ولى با مقدار کم و غیرمکرر استفاده شده باشند، هیچگونه عوارضى را براى بیمار در بر نخواهند داشت و شما مى توانید با خیال راحت این داروها را براى نوزادان حتى یک روزه نیز تجویز نمایید.

میزان مصرف داروهای هومیوپاتى:

بسیارى از بیماران بعد از این که اثر درمانى از داروهاى هومیوپاتى مى بینند، به اصرار مى خواهند که مقدار بیشترى از آن دارو برایشان تجویز گردد که این کار صد در صد اشتباه مى باشد و این پزشک هومیوپات است که باید تصمیم بگیرد که هر بیمار در هر مقطع زمانى چه مقدار از دارو را احتیاج دارد. چرا که در هومیوپاتى افزایش مقدار دارو به معناى افزایش بهبودى نمى باشد و مى تواند عوارضى را هم به دنبال داشته باشد.

ارتباط مستقیمى بین وزن بیمار و مقدار مصرف داروى هومیوپاتى وجود ندارد و لذا ممکن است که مقدار داروى یک فرد ۱۰۰ کیلوگرمى با یک فرد ۲۰ کیلوگرمى یکسان باشد لیکن در این میان میزان حساسیت فرد به داروهاى هومیوپاتى مطرح مى باشد و مقدار مصرف دارو چه از لحاظ کمى و چه کیفى (قدرت دارو) براساس همان حساسیت فرد به دارو تعیین مى گردد.

هر داروى هومیوپاتى مى تواند چندین درجه قدرت داشته باشد که نشان دهنده آن است که این دارو چند بار رقیق شده و چقدر توان دار گردیده است. قدرت هاى دارویى اى که معمولاً استفاده مى شود ۶، ۳۰، ۲۰۰، ۱۰۰۰ و ۱۰۰۰۰ مى باشند. عدد ۶ نشان دهنده آن است که این دارو ۶ مرتبه رقیق شده است و در ۶ نوبت توان دار گردیده است.

روش تهیه داروهاى هومیوپاتى:

در کشورهایى که هومیوپاتى کاملاً در سیستم درمانى آنها جا افتاده است داروها به دو شکل عرضه مى شوند یکسرى داروهاى حاد که نیاز به نسخه نویسى ندارند مانند داروهایى که براى ضربات و آسیب هاى فیزیکى و سرماخوردگى ها و اسهال و استفراغ ها به کار مى روند و دسته دوم داروهایى که نیاز به نسخه دارند. داروهاى گروه اول را هر فردى مى تواند از داروخانه هاى معمولى و یا تخصصى هومیوپاتى تهیه نماید، چرا که قدرت هاى دارویى عرضه شده در این گروه کم اثرتر و خفیف تر مى باشند و حتى استفاده نابجا از آنها مشکلى را پیش نمى آورد ولى داروهاى دسته دوم چون داراى اثرات قوى ترى هستند و استفاده نابجا از آنها ممکن است مشکلاتى را پیش بیاورد حتماً نیاز به مراجعه به پزشک هومیوپات و نسخه نویسى دارند.
ولى در ایران که هنوز داروخانه هاى خاص هومیوپاتى وجود ندارند پزشک هومیوپات مجبور است داروها را خود در مطب به بیمار تحویل نماید.

طریقه نگه داری داروی هومیوپاتى:

داروهاى هومیوپاتى چه به شکل خشک باشند و چه به شکل محلول باید:
۱-دور از نور مستقیم خورشید نگهدارى شوند ولى نور چراغ اشکالى ندارد.
۲-نزدیک موادى که بوى قوى دارند نباشند.
۳-نزدیک وسایل برقى داراى میدان الکترومغناطیسى، مانند موبایل، رادیو، تلویزیون و… نباشند.