به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، یک گروه بین المللی برای تحقیقات و ارزیابی پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک (GRAPPA) توصیه‌ های درمانی خود را برای آرتریت پسوریاتیک روزآمد کرد تا آخرین پیشرفت‌ های این حوزه را در زمینه درک بیماری و گزینه‌ های درمانی جدید در خود بگنجاند. توصیه‌ های جدید همه ۶ حوزه بیماری آرتریت پسوریاتیک را شامل می‌ شود: آرتریت محیطی، درگیری محوری، انتزیت، داکتیلیت، پوست و بیماری ناخن. همچنین به اهمیت کوموربیدیتی‌ ها هم مانند بیماری قلبی‌ عروقی و افسردگی در این توصیه‌ ها اشاره شده است.

اصول اساسی برای تحقیقات و ارزیابی پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک:

البته پیش از بیان توصیه‌ های جدید، پزشکان و بیمارانی که در گروه GRAPPA بوده‌اند، چندین اصول اساسی را ترسیم کرده‌اند. نخست آنکه، اهداف نهایی درمان برای همه بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک رسیدن به کمترین سطح ممکن از فعالیت بیماری در همه حوزه‌ ها است تا بیمار به وضعیت مطلوب عملکری برسد، کیفیت زندگیش ارتقا یابد و احساس تندرستی داشته باشد. همچنین از بروز عوارض، هم مربوط به بیماری فعال درمان نشده و هم مربوط به درمان، پیشگیری شده یا به حداقل میزان خود برسد.

دیگر جنبه‌ اصول اساسی درمان شامل نیاز به ارزیابی و مدیریت چند رشته‌ای این وضعیت، شخصی‌ سازی کردن تصمیم‌ های درمانی با تاکید خاص بر ترجیح بیمار و تشخیص زود هنگام با ارزیابی‌ های مجدد مکرر و تنظیم درمان است.

این گروه بین‌ المللی از شواهدی که از منابع منتشر شده و چکیده‌هایی که در کنگره‌ ها ارایه شده‌اند، جمع‌آوری کرده، در ارتقای توصیه‌ های خود استفاده کرده و در متدولوژی خود از «درجه‌بندی توصیه‌ها، ارزیابی، توسعه و سنجش» یا GRADE بهره گرفته است. توصیه‌ ها به دو گروه قوی یا مشروط تقسیم شده‌اند. شواهدی که براساس چکیده مقالات منتشر نشده بوده‌اند، به عنوان مشروط در نظر گرفته شدند.

تصمیم های درمانی مختلف با توجه به شرایط بیمار:

برای حوزه‌ های خاص بیماری، محققان متذکر می‌ شوند که تصمیم‌ های درمانی شخصی برای هر بیمار بستگی به فعالیت بیمار، عوامل پروگنوستیک، بیماری‌ های همراه و دسترسی‌ های محلی به درمان داردند. آنها همچنین معتقدند بسیاری از بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک تظاهرات متعددی را به نمایش می‌گذارند که باید در انتخاب‌های درمانی مورد نظر قرار گیرند. شاید باید در انتخاب درمان شدیدترین شاخص بیماری فرد را مدنظر داشته باشیم.

برای حوزه آرتریت محیطی، گزینه‌ های درمانی مشروط شامل داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی که باید با احتیاط تجویز شوند، زیرا عوارض جانبی بالقوه‌ای دارند. همچنین کورتیکواستروئیدها هم با کمترین دوز و برای مدت زمان کوتاهی تجویز می‌ شوند.

داروهای آنتی‌ روماتوئیدی تعدیل کننده بیماری یا DMARDs و عوامل فاکتور نکروزدهنده ضدتومور یا TNF قویا برای آرتریت محیطی توصیه می‌ شوند، با این شرط که در بیمارانی که عوامل پروگنوستیک ضعیفی مانند مفاصل درگیر چندگانه و مارکرهای بالای التهابی دارند، توجه به تشدید اوایل بیماری داده شود.

در بیمارانی که مبتلا به آرتریت محیطی هستند و درمان با DMARDs در آنها با شکست مواجه شده، دیگر گزینه‌ های درمانی شامل apremilasیا Otezla و ustekinumab یا Stelara است. بیمارانی که با یک داروی بیولوژیک دچار شکست درمانی می‌ شوند، تغییر به داروی دیگری به‌صورت مشروط توصیه می‌شود.

برای بیماری محوری، توصیه‌ ها از تجربیاتی که از اسپوندیلیت انکیلوزان برآمده، گرفته شده است، زیرا داده‌ ها در مورد بیماری محوری مرتبط با آرتریت پسوریاتیک در دسترس نیستند. درمان ابتدایی می‌ تواند شامل NSAIDs، تزریق‌ های ساکروایلیاک و فیزیوتراپی باشد، اما DMARDs برای این حوزه از بیماری موثر نیستند، بنابراین در صورت نیاز، درمان ضد TNF می‌تواند آغاز شود.

آغاز درمان برای انتزیت براساس NSAIDs و فیزیوتراپی تعریف می‌ شوند، اما داده‌ ها در مورد اثربخشی DMARD موجود نیستند. شواهدی با کیفیت بالا هم از مهارکننده‌های TNF و هم از ustekinumab برای درمان این حوزه از بیماری حمایت می‌ کنند، در حالی که شواهدی که فقط در حد چکیده مقاله در دست هستند، از apremilasو secukinumab (Cosentyx). حمایت می‌ کنند.

در مقابل، DMARDs به عنوان خط اول درمانی داکتیلیت، همراه با تزریق‌ های کورتیکواستروئیدها توصیه می‌ شوند. داده‌ های اثربخشی برای مهارکننده‌های TNF، ustekinumab، secukinumab و apremilas هم در دسترس قرار دارند، اما در حال حاضر شواهدی در زمینه تعویض میان درمان‌ ها وجود ندارد.

درمان مشکلات پوستی همراه با آرتریت پسوریاتیک:

جزء پوستی آرتریت پسوریاتیک می‌ تواند در ابتدا با درمان‌ های موضعی، فوتوتراپی و DMARDs درمان شوند. بیولوژیک‌ ها هم برای بیمارانی در نظر گرفته می‌ شود که به درمان پاسخ نمی‌ دهند. بیماری ناخن، زمانی که متوسط تا شدید است، می‌ تواند با مهارکننده‌های TNF یا دیگر بیولوژیک‌ها مانند ustekinumab درمان شوند. برای بیماری خفیف‌ تر، گزینه‌های درمانی شامل DMARDs، تزریق‌های استروئید و درمان‌های موضعی هستند.

غربالگری و مدیریت بیماری‌ های همراه با آرتریت پسوریاتیک:

نویسندگان GRAPPA، در زمینه وجود بیماری‌ های همراه بیشتر بیماری قلبی‌ عروقی، دیابت، چاقی، سندرم متابولیک، استئوپورز، بیماری کبد چرب غیرالکلی و افسردگی، همچنین تظاهرات بیماری خارج مفصلی مانند بیماری التهابی روده و یووئیت را مدنظر قرار داده‌اند. در این شرایط، محققان متذکر می‌ شوند، هرچند غربالگری و مدیریت بیماری‌ های همراه در این بیماران تفاوتی با جمعیت عمومی ندارد، با این حال مهم است که برای به حد مطلوب رساندن مراقبت از بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیکی، به‌طور فعال آنها را شناسایی کنیم.

در نهایت، نویسندگان به یک دستور کار تحقیقاتی اشاره می‌ کنند که شامل استقرار مقیاس‌ های خاص برای اندازه‌گیری پیامدهای آرتریت پسوریاتیکی، تعیین بیومارکرها برای کمک به تشخیص بیماران پسوریازیسی که بیشتر احتمال دارد به سمت آرتریت پسوریاتیکی پیشرفت کنند و تاکید بیشتر بر کوتاه کردن زمان تشخیص و درمان است. آنها به نتایج یک نظرسنجی تلفنی اشاره می‌ کنند که بیش از ۷۰۰ بیمار مبتلا به آرتریت پسوریاتیکی بررسی شده‌اند. از این تعداد، تقریبا ۶۰ درصد آنها یا فقط درمان موضعی دریافت می‌ کردند یا اصلا درمانی نمی‌ گرفتند.

انواع آرتریت پسوریازیس:

پنج نوع مختلف این بیماری بر اساس مفصل درگیر عبارتند از:

آرتریت پسوریازیس متقارن:

بر مفاصل متقارن بدن اثر دارد. آرتریت روماتوئید نمونه ای از آرتریت پسوریازیس متقارن می باشد.

آرتریت پسوریازیس نامتقارن:

معمولا یک و یا سه مفصل بزرگ و یا کوچک بدن را درگیر می کند مانند: مفاصل زانو، ران، یک یا چند بند انگشت. این نوع آرتریت پسوریازیس، بر مفصل های جفت و یا مفاصل متقارن اثر نمی کند.

آرتریت پسوریازیس مربوط به انگشت:

این نوع، غالبا مفاصل کوچک در انگشتان دست و پا و نزدیک ناخن ها را درگیر می کند. برخی مواقع، آرتریت پسوریازیس مربوط به انگشت با استئوآرتریت اشتباه گرفته می شود. استئوآرتریت یک بیماری مزمن است که باعث بدشکلی غضروف مفصلی و استخوان می شود.

اسپوندیلیت:

بر ستون فقرات اثر می گذارد. اسپوندیلیت باعث التهاب و سفتی مفاصل گردن، کمر، ستون فقرات و لگن می شود و موجب می شود که مشکل در حرکت داشته باشید. از بهترین ورزش ها برای این بیماران، شنا، پیاده روی و دوچرخه سواری می باشد.

آرتریت موتیلان:

نوع شدید، بدشکلی و یا تحلیل استخوان ها و مخرب آرتریت پسوریازیس می باشد. هنگامی که این بیماری بر دست اثر می گذارد، باعث پدیده ای به نام انگشت تلسکوپی می گردد. این نوع بر مفاصل کوچک در انگشتان دست و پا که نزدیک به ناخن می باشد، اثر دارد. باعث کاهش عملکرد مفاصل درگیر می شود.خوشبختانه، این نوع بسیار نادر می باشد.