تاثیر معجزه آسای «شاتوت»، «توت سیاه» در درمان پسوریازیس
تاثیر معجزه آسای «شاتوت»، «توت سیاه» در درمان پسوریازیس

مصرف متناوب «شاتوت»، «توت سیاه» و «تمشک» است که می تواند در کنترل و بهبود این بیماری کمک بسزایی بکند.

به طور کلی پزشکان رژیم غذایی خاصی برای فرد مبتلابه «پسوریازیس» در نظر نمی گیرند،  نکته قابل توجه دیگر در مورد مواد غذایی برای بیماران مبتلابه «پسوریازیس» که بر اساس تجربه مشخص شده، مصرف متناوب «شاتوت»، «توت سیاه» و «تمشک» است که می تواند در کنترل و بهبود این بیماری کمک بسزایی بکند. در این باره توصیه می شود بیمار روزانه تقریبا ۱۰۰تا۱۵۰ گرم «شاتوت»، «توت سیاه» و «تمشک» را (ترجیحا ناشتا) میل کرده و تا ۳۰دقیقه بعد از آن هیچ غذایی نخورد.

همچنین لازم به یادآوری است که فرد مبتلابه «پسوریازیس» بعد از حدود دو هفته به بهبود نسبی دست می یابد و ابتدا ضایعات کوچک پسوریازیس در بدنش محوشده و سپس ضایعات شدیدتر (بسته به عمق ضایعات) همانند زخم که هرچه عمیق تر باشد مدت زمان بیشتری برای بازسازی نیاز دارد، ترمیم می شود. همچنین درد مفاصل خیلی کم می شود اما کامل از بین نمی رود و درواقع قابل تحمل می شود. تنها ضایعات ناخن، نسبت به دیگر نقاط بدن، دیرتر خوب می شود ولی بیشتر نمی شود.

مصرف زیاد گوشت قرمز:

اما مصرف زیاد گوشت قرمز ممکن است باعث تشدید بیماری و از سویی دیگر، مصرف روغن ماهی (به علت وجود اسیدهای چرب لازم)، اغلب نقش کمک کننده در درمان این بیماری دارد. علاوه بر اسیدهای چرب اشباع نشده، ویتامین D نیز ممکن است اثرات مفیدی در درمان «پسوریازیس» داشته باشد. مصرف الکل و کشیدن سیگار هم ممکن است باعث تشدید بیماری شود.

علیه بیماری‌ پسوریازیس مقابله کنید:

به گفته محمد علیها یکی از دیگر مبتلایانی که پس از سال‌های طولانی و نتیجه نگرفتن از درمان‌های مختلف به شاتوت پناه برده، مشکل بزرگ این بیماران، صبری است که باید در حین مداوا داشته باشند چون ممکن است بیماران پسوریازیس از خوردن روزی یک لیوان شاتوت و روند مداوی بیماری خسته شوند و این میوه با مزاج‌شان سازگار نباشد، اما مطمئنا استمرار خوردن این آنتی‌اکسیدان طبیعی، به مراتب بهتر از تحمل نگاه کنجکاو و دیدگاه اطرافیان است که ممکن فکر کنند این بیماری مسری و ناعلاج مثل ایدز است.

البته برای آن که بیماران پسوریازیسی به درمان کامل‌تر نزدیک شوند، ‌باید پرهیزهای دیگری هم داشته باشند، کما این که علی‌ محمدیان یکی دیگر از بیماران می‌گوید: «نکته جالبی که طی این دوره بیماری‌ام، متوجه شدم این است که اکثر پزشکان معتقد بودند من نیازی به داشتن رژیم غذایی خاصی ندارم، اما من با حذف مواد قندی، چربی‌های مصنوعی، فست‌فود‌ها و استفاده از میوه‌های رنگدانه‌ساز مثل گوجه‌فرنگی، تمشک، شاتوت، هندوانه و طالبی، ورزش و خواب مناسب توانستم علیه بیماری‌ام مقابله کنم.»