گاهی شدت پسوریازیس آنقدر خفیف است که بیمار اصلاً از ابتلا به آن آگاه نیست. از سوی دیگر گاهی این بیماری آنقدر شدید می‏شود که نواحی گسترده‏ای از بدن را می‏پوشاند. خوشبختانه امروزه حتی شدیدترین موارد پسوریازیس را نیز می توان تحت کنترل درآورد.

کنترل تنها راه مقابله با پسوریازیس:

بیماری پسوریازیس با تجویز برخی داروها و تمهیدات پیشگیرانه قابل کنترل است اما قابل ریشه کنی و درمان کامل نیست. بر اساس شدت و وسعت پسوریازیس، درمان های متعددی ازجمله داروهای خوراکی، پمادهای موضعی و روش هایی مانند نوردرمانی برای پیشگیری از پیشرفت این بیماری تجویز می شود. اما هیچ یک از این روش ها بیماری را ریشه کن نمی کند بلکه تنها آن را کنترل می کند.

پسوریازیس بیماری با زمینه ژنتیکی است که تاکنون هیچ روش درمانی برای آن شناسایی نشده و فقط می توان با مراقبت های پزشکی آن را کنترل کرد. با استفاده از یک شیوه زندگی سالم، نه تنها علائم جسمی بیماری پسوریازیس را کنترل می کنید، بلکه می توانید احساس بهتری داشته باشید.

مدیریت خارش ضایعات پسوریازیس:

راه‌های کمک به خارش و تسکین درد در افراد مبتلا به پسوریازیس عبارتند از:

آغشته نگه داشتن پوست:

این اولین گام در کنترل خارش است به دلیل آن که قرمزی و خارش را کاهش می‌ دهد و کمک می‌ کند تا پوست التیام بخشد. متخصصین پوست توصیه به استفاده از کرم و پماد غلیظ برای نگهداشتن آب در پوست می‌ کنند.

به حداقل رساندن مقیاس پوسته پوسته‌ ها:

استفاده از محصول نرم‌کننده (کراتولیتیک) برای کاهش پوست اضافی و جلوگیری از پلاک پسوریازیس از ترک خوردگی و پوسته پوسته شدن.

دوش آب سرد و کمپرس سرد:

از حمام کردن در آب بسیار گرم خودداری کنید و سعی کنید به محدود کردن دوش گرفتن به ۱۰ دقیقه یا کمتر. آب گرم می‌تواند باعث تحریکات پوستی شود و خشکی را تشدید کند. استفاده از لوسیون پس از شستشو برای نگهداشتن رطوبت توصیه می‌ شود. قرار دادن لوسیون خنک‌کننده در یخچال و فریزر قبل از استفاده می‌ تواند کمک به افزایش تسکین خارش کند.

درمان نیاز به نسخهٔ پزشک:

دیگر درمان‌ های خارش پسوریازیس شامل آنتی هیستامین‌ ها (لوراتادین، هیدروکسی‌ زین یا ستیریزین)، نور درمانی، کپسایسین، بی‌حس کنندهٔ موضعی مانند Pramoxine و داروهایی که کمک به آرام کردن پاسخ ایمنی بیش از حد فعال که باعث ضایعات پسوریازیس می‌ شود و داروهای ضد افسردگی و آسپرین می‌ تواند کمک کننده باشد.

کنترل پسوریازیس پوست سر:

پسوریازیس پوست سر می‌ تواند به ویژه خارش‌ دار و ناراحت‌ کننده باشد. درمان معمولا شامل پماد موضعی و شامپوهای خاص است.

انواع داروها و کنترل پسوریازیس:

برحسب شدت بیماری از درمان های مختلف استفاده می شود و در مواردی که ضایعات پوستی پسوریازیس خفیف است، فقط درمان های موضعی تجویز می شود ولی در موارد شدید که سطح وسیعی از پوست گرفتار می شود یا در فرم اریترودرمیک که سطح پوست قرمز رنگ است و یا فرم پوستومر باید علاوه بر درمان موضعی از درمان های سیستمیک هم استفاده کرد. به طور کلی اکثر بیماران پسوریازیس با درمان موضعی به تنهایی تحت کنترل درمی آیند.

درمان ها قطعی است یا کنترلی؟

از آنجا که درمان های بیماری پوستی پسوریازیس، علامتی است (نه علتی)، درمانش مثل تمام درمان های علامتی موقتا باعث کاهش یا بهبود موقتی علایم پوستی می شود و بعد از قطع درمان، ضایعات پوستی برمی گردند چون درمان علّی انجام نمی شود زیرا علت بیماری مشخص نیست. فقط فرضیه هایی برای علت بیماری وجود دارد که هیچ یک اثبات قطعی نشده است.

بهترین توصیه به بیماران پسوریازیس:

بهترین توصیه به بیماران پسوریازیس این است که با بیماری خود مدارا کنند و از درمان دلسرد نشوند و تحت نظر پزشک به درمان ها ادامه دهند. هر چه پذیرش بیماری توسط بیمار بیشتر باشد و آن را معضل زندگی خود نداند، شدت بیماری کمتر است. سعی کنند زندگی عادی و روزمره خود را هر چه طبیعی تر ادامه دهند و نگذارند این بیماری، آنها را از پا بیندازد. با کشف داروهای جدید امکان کنترل بیماری بسیار بیشتر از سابق است. آنها که آفتاب باعث کاهش ضایعات شان می شود، در تعطیلات باید از تابش مستقیم آفتاب به پوست استفاده کنند. هر چند باید میزان مجاز را از پزشک خود سوال کنند. از استرس های روانی تا حد امکان بپرهیزند و چنانچه دچار بیماری های داخلی شدند، متخصص پوست خود را هم در جریان بگذارند.