رابطه تاب آوری و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به پسوریازیس
رابطه تاب آوری و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به پسوریازیس

افراد مبتلا به بیماری های مزمن علاوه بر مشكلات جسمانی با مشكلات روانی متعددی نیز روبه رو می شوند که این عوامل روانی متقابلاَ بیماری آن ها را تحت الشعاع قرار می دهد.

بیماری مزمن بیماری بلند مدتی است که تغییرات جسمانی در بدن ایجاد می کند و کارکردهای بیمار را محدود می گرداند .بیماری مزمن معمولا صعب العلاج است و دوره درمان آن طولانی و مراحل بهبود آن دشوار می باشد. بیماری پسوریازیس یك بیماری مزمن با التهاب دوره ای است که باعث ضخیم شدن پوست، تغییر رنگ آن به طیف سرخ رنگ و پوسته پوسته شدن سطح پوست می شود. این پوسته ها به صورت ورقه های پولكی نقره ای رنگ مشاهده شده و در برخی موارد به شدت ملتهب بوده و فرد در آن مناطق احساس خارش می کند.

رابطه تاب آوری و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به پسوریازیس:

افراد مبتلا به بیماری های مزمن علاوه بر مشكلات جسمانی با مشكلات روانی متعددی نیز روبه رو می شوند که این عوامل روانی متقابلاَ بیماری آن ها را تحت الشعاع قرار می دهد. افرادی که برای آنها تشخیص بیماری پسوریازیس داده اند نیاز به تطابق و هماهنگی با چالش های بیماری مزمن دارند که البته کار ساده ای نیست و نیاز به آموزش دارد. آموزش بیماران برای کسب کردن مهارت های تطابق پیش زمینه هایی لازم دارد. به این
منظور تحقیقاتی باید انجام گیرد تا عواملی که سهم بالایی در این امر مهم دارند شناسایی شوند. این تحقیق قصد دارد به بررسی برخی عوامل دخیل در امر سازگاری و تطابق با بیماری پسوریازیس که نوعی شرایط مزمن است بپردازد. کیفیت زندگی مبحثی است که ارتباط تنگاتنگ با موضوعات مربوط به تطابق دارد.

سازگاری بهینه به دنبال خود کیفیت زندگی خوب را به همراه دارد. گولیك در سال ۱۹۹۶ معتقد بود که بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس از جمله مقولاتی است که اولویت پژوهش دارد. وی در سال ۱۹۹۷ طی یك مطالعه طولی ۱۰ ساله عوامل موثر بر کیفیت زندگی را تعیین کرد. عواملی چون مشكلات جسمی، هیجانی، عدم کفایت در انجام فعالیت ها روزانه و ناتوانی در بیان احساسات و هیجانات با پراکندگی ۶۱ % بیشترین تاثیر را برکیفیت زندگی افراد دارند. به همین دلیل این تحقیق به کیفیت زندگی بیماران مبتلا ب پسوریازیس می پردازد. در همه انواع پسوریازیس از نوع خفیف گرفته تا وخیم، همه می توانند بر کیفیت زندگی انسان ها تأثیر بگذارند. زندگی تا پایان عمر با چنین شرایطی می تواند از لحاظ روحی و جسمی بیمار را تحت تأثیر قرار دهد.

این در حالی است که اثرات پسوریازیس تنها در سطح پوست مشاهده می شود، اما می تواند اثرات عمیق دیگری را نیز به دنبال داشته باشد. این بیماری ممكن است به مشكلات عاطفی از جمله افسردگی بیانجامد. بنابراین افراد مبتلا به پسوریازیس باید از تاب آوری بالایی برخوردار باشند تا در مواجهه با این بیماری توانایی مقابله داشته باشند و شكست روحی نخورند تحت این شرایط انسان ها در برابر شرایط نامساعد، خطرها و سختی ها معمولا احساس بی پناهی می کنند و در بسیاری از مواقع نیز سعی می کنند که در برابر خطرها و سختی ها تحمل کنند و معمولا نتایج غیر  منتظره ای به دست می آورند. توانایی اجرای این جادوی رایج اغلب در علوم اجتماعی تاب آوری نام دارد. تاب آوری عاملی است که ب افراد کمك می کند که در مواجهه و سازگاری با شرایط سخت و استرس زای زندکی در برابر اختلالات روانی و مشكلات زندگی از خود محافظت کنند.

بیماری پسوریازیس با تخریب کیفیت زندگی بیماران در ارتباط است و رضایتمندی بیماران از زندگی را بشدت تحت تاثیر خود قرار داده است، و با توجه به کیفیت زندگی پایین همین امر باعث افسردگی آنها نیز می شود. بنابراین ارتقای کیفیت زندگی این بیماران مساله مهمی است که باید به آن توجه کرد. بررسی تاثیر ادراک بیماری بر تاب آوری و کیفیت زندگی از آن جهت می تواند اهمیت داشته باشد که در صورت وجود این تاثیر می توان با پژوهش های بیشتر در آینده و اعمال مداخلاتی برروی ادراک بیماری مبتلایان به پسوریازیس تاب آوری را در این بیماران افزایش داد و همچنین کیفیت زندگی آنان را ارتقا بخشید بنابراین مداخله روانشناسی که براساس باورهای بیماری باشد ممكن است به سازگاری با بیماری پسوریازیس کمك کند زیرا ادراک فرد از شرایطش ممكن است تغییر کند و با تجربه کردن شرایط زندگی خاص و پیامدهای اجتماعی ارتقا یابد و از مشكلات روانشناختی تاحدودی جلوگیری شود.

  • نویسنده : شیوا حبیب پور، نسیم فرزاد مهر
  • منبع خبر : پنجمین همایش ملی پژوهش های نوین در حوزه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی ایران (با رویکرد فرهنگ مشارکتی)