دانشمندان می گویند طی تحقیقی برای درمان بیماری مزمن پسوریازیس موفق شده‌اند سلول هایی بسازند که قادرند به‌طور خودکار عوامل شعله‌ور شدن بیماری پسوریازیس را در موش های آزمایشگاهی شناسایی و آنها را مهار کنند. هدف از این تحقیق جدید ایجاد سلول های “طراح” بود که بتوانند آغاز شعله‌ور شدن پسوریازیس را تشخیص داده، آن […]
دانشمندان می گویند طی تحقیقی برای درمان بیماری مزمن پسوریازیس موفق شده‌اند سلول هایی بسازند که قادرند به‌طور خودکار عوامل شعله‌ور شدن بیماری پسوریازیس را در موش های آزمایشگاهی شناسایی و آنها را مهار کنند. هدف از این تحقیق جدید ایجاد سلول های “طراح” بود که بتوانند آغاز شعله‌ور شدن پسوریازیس را تشخیص داده، آن را کنترل کرده و نهایتاً بعد از مهار علائم، آن را “غیر فعال” کنند.
بیماری پوستی پسوریازیس:
بر اساس گزارش موسسه ملی سلامت ایالات متحده، در این کشور بیش از ۵ میلیون نفر به پسوریازیس مبتلا هستند. این بیماری در اثر یک واکنش غیر عادی سیستم ایمنی بدن که منجر به تکثیر و جایگزینی سریع سلول های پوست می شود، بروز می کند. در نتیجه بر روی سطح پوست افراد مبتلا به پسوریازیس متنوباً لکه های ضخیم و پوسته داری ایجاد می شود که ممکن دردناک یا خارش دار باشد.
زمانی که پسوریازیس خفیف است، درمان های پوستی یا نور درمانی با اشعه ماورای بنفش برای کنترل علائم کافی است. ولی بیماران با پسوریازیس حادتر غالباً به قرص یا داروهای تزریقی نیاز دارند که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند.
تحقیقی در مسیر دستیابی به یک درمان واقعی:
محقق ارشد دکتر مارتین فوسِنِگِر توضیح داد: هدف از این تحقیق جدید ایجاد سلول‌های “طراح” بود که بتوانند آغاز شعله‌ور شدن پسوریازیس را تشخیص داده، آن را کنترل کرده و نهایتاً بعد از مهار علائم، آن را “غیر فعال” کنند.
گروه وی توانستند سلول‌های کلیه (عضو بدن) را طوری از لحاظ ژنتیکی مهندسی کنند که بتوانند اثرات پروتئین های خاص التهابی که باعث شعله‌ور شدن پسوریازیس می شوند را شناسایی کرده سپس دو پروتئین ضد التهابی دیگر (IL4 و IL10) را به طور وافر تولید کنند که به طور طبیعی هم در بدن وجود دارند.
زمانی که محققان این سلول ها را در بدن موش هایی با شرایط مشابه پسوریازیس کار گذاشتند دریافتند که این درمان نه تنها علائم جدید شعله‌ور شدن را مهار کرده بلکه زخم های موجود را نیز التیام داده است. پروفسور فوسنگر استاد زیست فناوری و زیست مهندسی “موسسه فدرال فناوری زوریخ” در کشور سوئیس تاکید کرد که تاکنون این روش درمانی تنها بر روی موش های آزمایشگاهی تست شده و این تحقیق صرفاً یک بررسی اثبات مفهوم (یعنی اثبات وجود یا امکان‌پذیری چیزی) می باشد.
فوسنگر اضافه کرد که نتایج بدست آمده از بررسی حیوانات غالباً قابل استفاده برای انسان نیستند و حتی اگر این روش درمانی به طور کامل برای استفاده انسان تغییر داده شود، احتمالاً یک دهه طول می کشد تا در دسترس بیماران قرار بگیرد. دکتر دُریس دِی، یک متخصص پوست در بیمارستان لِنِکس هیل در نیویورک تایید کرد که هنوز موانع زیادی باقی مانده. ولی ایده چنین روش درمانی را “بسیار خلاقانه” توصیف کرد.
دی گفت: اگر نتیجه این روش درمانی ثمربخش باشد، نزدیک ترین اقدام به کشف یک درمان واقعی برای پسوریازیس خواهد بود که من تا به حال دیده‌ام.
مایکل سیگِل، مدیر برنامه‌های پژوهشی بنیاد ملی پسوریازیس گفت: این مطالعه، رویکرد درمانی جالبی را ارائه می دهد. دیدن بکار گرفتن دانش مدرن برای ایجاد درمان های جدید بسیار دلگرم کننده است. بسیاری از بیماران پسوریازیس بیماریشان را درمان نمی کنند، یا درمانشان متناسب با شدت بیماریشان نیست. در حال حاضر داروهای جدیدی به نام داروهای بیولوژیک که در برابر پسوریازیس نسبت به داروهای قدیمی تر موثرترند، وجود دارد. وی افزود: ولی با این حال نیاز به درمان های بهتر به شدت احساس می شود.
درمان های موجود و ادامه راه:
دانشمندان می گویند داروهای بیولوژیک سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند، در نتیجه خطر بروز عفونت های شدید و بعضی سرطان ها را افزایش می دهند. علاوه بر این، پسوریازیس یک بیماری نامتجانس می باشد و درمان های مشخص برای همه افراد موثر نیست و یا در دسترس همه نیست. با این حال برای تبدیل شدن سلول های طراح به یک گزینه درمانی باید به بسیاری از مجهولات پاسخ داده شود. این سلول‌ها احتمالاً باید از بدن خود بیمار گرفته شوند (و بعد از لحاظ ژنتیکی، مهندسی شوند) تا احتمال اینکه سیستم ایمنی بدن به آن حمله کند به حداقل برسد. زنده نگه داشتن این سلول ها در داخل بدن برای مدت طولانی میتواند چالشی جدی باشد.
قرار نیست که این سلول ها مستقیماً به بدن تزریق شده و آزادانه در خون شناور باشند. وی توضیح داد: ما ابتدا باید این سلول‌ها را درون ریزبسته هایی قرار داده و سپس دستگاه حاصل شده را در بدن بیمار قرار دهیم، به این صورت می‌توانیم بر روی سلول ها کنترل داشته و هر زمان که نیاز باشد آن ها را خارج کرده یا جایگزین کنیم.
حتی اگر تمام این مشکلات برطرف شود، هنوز سوالاتی از لحاظ جنبه عملی آن در مورد امکان پذیری و هزینه باقی می ماند. پسوریازیس فراتر از یک مسئله زیبایی است و افراد مبتلا که به درستی بیماری خود را کنترل نمی کنند، با پزشک خود مشورت کنند. داروهای جدیدی وجود دارد که برای درمان علائم پسوریازیس بسیار موثرند.
بر اساس گزارش بنیاد ملی پسوریازیس حدود ۳۰% از بیماران دچار آسیب دردناک مفاصل و خستگی می شوند که به نام آرتریت سورایاتیک شناخته می شود. تحقیقات قبلی نیز پسوریازیس را با افزایش خطر ابتلا به افسردگی و مشکلات فیزیکی مانند دیابت و بیماری قلبی مرتبط دانسته‌اند.
