فعالیت های ورزشی در کاهش احتمال بروز بیماری پوستی پسوریازیس و کنترل ضایعات ناشی از آن بسیار موثر است. همچنین در صورت ابتلا به آرتریت پسوریازیس، پرداختن به فعالیت ورزشی با شدت متوسط می تواند دامنه حرکتی ، درد و سفتی مفاصل را کاهش دهد و به افزایش اسقامت و انعطاف پذیری منجر شود. ورزش این امکان را برای افرادی که به بیماری پسوریازیس مبتلا هستند فراهم می‌ آورد تا کاری برای کاهش این خطر انجام دهند و آن را کنترل کنند.

رابطه ورزش و پسوریازیس:

طبق بررسی ها و مطالعات انجام شده بر روی زنان مشخص شد که گروهی از زنان که به طور منظم برنا‌مه‌ های ورزشی روزانه انجام می دهند کمتر از زنان دیگر به این بیماری مبتلا می‌شوند. بنابراین برای کاهش خطر ابتلا به پسویازیس و درنهایت پیشگیری از بیماری پوستی پسوریازیس ورزش از طریق عوامل زیر می تواند یک پارامتر تعیین کننده باشد:

1. تولید کلاژن:
   ورزش کردن موجب افزایش تولید طبیعی کلاژن که نوعی بافت پیوندی است، شده و به جوان شدن پوست بدن منجر می شود. در بیشتر بیماران پوستی و کسانی که ورزش نمی کنند، تعداد فیبروبلاست ها که محرک تولید ماده کلاژن در پوست هستند، کمتر است و پوست این افراد دچار مشکلات بیشتری می شود.
2. تعدیل تولید هورمون ها:
   ورزش کردن با تعدیل تولید هورمون های وابسته به تستوسترون، به ترمیم بیشتر پوست منجر می شود. هر چیزی که بتواند میزان ترشح هورمون های مردانه را کنترل کند، می تواند بر روی پوست هم اثر بگذارد. ورزش از جمله روش هایی است که تولید این هورمون را کاهش می دهد. این در حالی است که بسیاری از ما فکر می کنیم ورزش تنها آثار پیشگیرانه از بیماری و آمادگی جسمانی دارد.
3. کنترل استرس:
   وقتی شما ورزش می کنید، میزان استرس شما کاهش پیدا می کند، بنابراین غده آدرنال میزان کمتری از انواع هورمون های مردانه که دلیل اصلی تشکیل ضایعات هستند، ترشح می کند. ورزش راهکاری بسیار موثر برای رهایی از استرس است. استرس تأثیر منفی روی پوست می گذارد و باعث بروز آکنه و عود پسوریازیس می شود. بنابراین با ورزش کردن منظم استرس و ناراحتی پوستی را کاهش دهید.
4. تعریق و جلوگیری از خشکی پوست:
   ورزش منظم همچنین به افزایش تعریق پوست منجر شده و این اثر خوبی در نرم شدن پوست و پیشگیری از شکنندگی آن دارد و افرادی که هنگام ورزش پیاده روی طولانی می کنند، چهره بشاش تری دارند و رنگ پوست آنها روشن تر است و در صورتی که مبتلا به پسوریازیس هستند، کنترل و درمان در این افراد راحت تر است.
5. دفع مواد سمی و مخرب:
   ورزش مواد سمی را که در اثر تجمع دود سیگار، آلودگی هوا و حتی مواد شیمیایی رایج در پوست مانند اسپری مو و دئودورانت ها ایجاد می شود، از سطح پوست بر می دارد. خون رسانی بهتر که در ورزش های هوازی ایجاد می شود، بهتر شده و این خود برداشت مواد سمی پوست را بیشتر و موثرتر می کند که همه اینها به سلامت پوست کمک می کند.

چالش های ورزشی بیماران پسوریازیس:

بیماران مبتلا به پسوریازیس که دچار مشکلات پوستی مزمنی هستند نمی‌ توانند به راحتی ورزش کنند و عرق کردن باعث ایجاد حساسیت پوستی در آنها می‌ شود. با این حال با انجام تغییراتی خاص بر روی روند ورزش کردن می‌ توان از این مشکل جلوگیری کرد.

با اینکه همه بیماران پوستی از فواید فراوان ورزش خبر دارند، اما ممکن است با این حال به ورزش کردن در ورزشگاه و یا استخرهای عمومی به دلیل لختی دست و پای بدنشان خودداری کنند. این بیماران برای جلوگیری از خیره شدن دیگران به ضایعات پوستی آنها تمایل به عقب نشینی، حرکت کمتر یا انزوا و به طبع آن اضافه وزن ناشی از بی تحرکی گرفتار می شوند.

از دیگر چالش هایی که بیماران پوستی پسوریازیس با آن مواجه هستند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• آسیب های ورزشی:
  آسیب های ورزشی که به پوست خسارت میزنند ممکن است پسوریازیس را آغاز کنند که به این پاسخ کوبنر می گویند.
• عرق و اصطحکاک:
  عرق و اصطحکاک در قسمت هایی از بدن مانند کشاله ران، سینه، یا زیر شکم می توانید پسوریازیس را بدتر کند.
• درد مفاصل:
  ورزش بیش از حد نیز می تواند درد مفاصل در افراد مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک را شدت بخشد.

ورزش های پیشنهادی:

طبق گفته محققان، فعالیت شدید بدنی به میزان دو ساعت در هفته نسبت به فعالیت های ورزشی سبک بیشتر می‌ تواند خطر پسوریازیس را به میزان ۲۵ تا ۳۰ درصد کاهش دهد. در این رابطه دکتر ابرار قریشی، نایب رئیس بخش پوست در بریگهام گفت: از همه جالبتر این یافته است که فعالیت شدید بدنی به کاهش ابتلا به پسوریازیس مرتبط است اما فعالیت فیزیکی کندتر همچون پیاده روی به کاهش خطر ابتلا به پسوریازیس کمکی نمی‌ کند.

طبق این تحقیقات که روی تقریباً ۸۶۷ هزار زن انجام شد؛ زنانی که بیشترین فعالیت بدنی را داشتند در مقایسه با زنانی که کمترین فعالیت را داشتند؛ کمتر به پسوریازیس مبتلا شدند. فعالیت هایی نظیر دومیدانی، ایروبیک، حرکات نرمشی و شنا بیشتر به کاهش خطر ابتلا و کنترل بیماری پوستی پسوریازیس کمک می‌ کنند.

توصیه های مهم:

شش توصیه زیر می‌تواند به بیماران پسوریازیس کمک کند تا بتوانند راحت‌ تر ورزش کنند:

• انتخاب مناسب لباس ورزشی:
  بهتر است مبتلایان به این بیماری از لباس‌ های گشادتر استفاده کنند. اصطکاک لباس با بدن باعث بیشتر شدن حساسیت می‌ شود. بهتر است به قسمت‌ هایی از بدن که پوست حساس‌ تری دارند مانند سینه‌ ها و کشاله ران کرم مرطوب کننده زده شود.
• شروع ورزش با حرکات آرام:
  ورزش‌ های هوازی سلامت قلبی – عروقی را افزایش می‌ دهد. این ورزش‌ ها برای شروع خوب هستند. باید به سلامت مفاصل نیز توجه کنید. حدود یک سوم بیماران مبتلا به “پسوریازیس” به آرتروز نیز مبتلا می‌ شوند. اگر به باشگاه می‌ روید از مربی خود بخواهید که ورزش‌ هایی برای سلامت مفاصل به شما معرفی کند.
• برنامه شنا:
  کلر باعث افزایش حساسیت بیماران پسوریازیس می‌ شود، اما به طور کلی شنا و ایروبیک در آب برای این افراد مناسب است.
• خود مراقبتی در فضای بیرون:
  آفتاب طبیعی باعث می‌شود که سلول‌ های پوستی که تحت تاثیر بیماری قرار گرفته‌اند رشدشان کندتر شود، اما در ابتدا بیماران باید مدت زمان کمی (پنج تا ۱۰ دقیقه) در برابر آفتاب قرار بگیرند. استفاده از لباس‌ های محافظ و کرم ضد آفتاب می‌تواند از تشدید بیماری جلوگیری کند.
• تمیز کردن لوازم ورزشی:
  لوازم ورزشی را قبل و بعد از ورزش تمیز کنید. بیماران پسوریازیس بیشتر از دیگران در معرض عفونت هستند. به خصوص بیمارانی که زخم‌های باز دارند یا از داروهای مربوط به سیستم ایمنی بدن استفاده می‌ کنند بیشتر در معرض عفونت قرار دارند. زخم‌های باز را بپوشانید و به خوبی تمیز نگه دارید.
• دوش گرفتن و استفاده از مرطوب کننده ها:
  عرق حاوی نمک است که اگر بر روی پوست خشک شود باعث حساسیت می‌ شود. بنا‌بر‌این بعد از فعالیت فیزیکی حتما دوش بگیرید. بعد از دوش گرفتن از کرم مرطوب کننده استفاده کنید. سعی کنید کرم را زمانی که هنوز بدن کمی مرطوب است استفاده کنید تا از جذب شدن آن مطمئن شوید.
• اول آب بعد ورزش:
  آنچه به سلامت بيشتر پوست کمک می کند، هيدراته کردن پوست يا آب رساني کافي به پوست، پيش و پس از ورزش است. در صورتي که به طور صحيح و مناسب در هنگام ورزش به بدن خود آب کافي برسانيد، جريان خون پوست بسيار بهتر خواهد شد. وجود مايعات کافي در بدن موجب تقويت حذف مواد سمي تجمع يافته در سلول‌هاي پوستي می شود. اين کار يعني آبرساني کافي به بدن، به خصوص در افرادي که از الکل يا دارو استفاده میکنند و يا غذاهاي آماده زيادی مصرف میکنند، اثرهای بيشتری دارد.