ترکیبات اصلی زهر زنبور:

نیش زنبور دارای ترکیبات مختلفی از قبیل: آنزیم ها، پروتئین ها و اسیدهای آمینه می باشد. این ماده بدون رنگ و دارای مزه شیرین و کمی تلخ می باشد. قابل حل در آب می باشد. اگر با هوا برخورد کند، تبدیل به کریستال سفید متمایل به خاکستری می شود. نیش زنبور دارای موادی می باشد که به سیستم اعصاب، قلب و غده فوق کلیه کمک می کند:

آنزیم ها: فسفو لیپاز A2- هیالورونیداز- اسید فسفا تاز

پپتیدها: آپامین – ملیتین- پپتید MCD- سکاپین- ترتیاپین- آدو لاپین

آمین های بیوژنیک: هیستامین- دوپامین- نوراپی نفرین- لکوترین

زهر زنبور عسل و آرتریت پسوریاتیک:

استفاده از زهر زنبور عسل یکی از روش های جایگزین و مناسب برای درمان آرتریت پسوریاتیک است. با توجه به جدول ترکیبات زهر زنبور Melittin که ۵۰% وزن خشک زهر را تشکیل میدهد یکی از مهم ترین مواد ضد التهاب (۱۰۰ برابر قویتر از Hydrocortisol) است.

Adolapin ماده دیگر موجود در زهر می باشد که از طریق مهار فعالیت آنزیم ‍‍Cyclooxygenase باعث اثر ضد التهابی و ضد درد می شود. Apamin از تشکیل Complement C3 جلوگیری میکند و کانال های پتاسیمی وابسته به کلسیم را بلوکه می کند و به همین دلیل انتقال عصبی را تشدید میکند. آنزیم Hyaluronidase نیز Scar تشکیل شده درد را از بین می برد.

مشخص شده است ترکیبات زهر رنبور عسل مناطق مختلف و نسبت به فصل های مختلف با هم فرق میکند.

چگونگی روش زنبور درمانی:

ابتدا قبل از شروع درمان، باید میزان حساسیت بیمار را نسبت به نیش زنبور مورد بررسی قرار داد. این کار با استفاده از تزریق مقدار کمی نیش زنبور و توسط ۱ تا ۲ عدد زنبور انجام می شود.

زنبور درمانی به این صورت است که زنبور را با استفاده از موچین یا انبرک در سطح مورد نظر از بدن قرار می دهند تا آنجا را نیش بزند. برخی افراد به جای استفاده از خود زنبور زنده، تزریق نیش زنبور را در زیر پوست ترجیح می دهند.

نیش زنبور بعد از ۱۵ دقیقه رها می شود و بعد آن را با استفاده از موچین برمی دارند. بین ۲۰ تا ۴۰ نیش باید در هر جلسه زده شود و بیمار باید ۳ بار در هفته به مرکز زنبور درمانی مراجعه کند.

درمان با نیش زنبور برای بیماران آرتریت اثرات فوق العاده ای داشته است، از آن جمله افزایش استقامت، کاهش خستگی و همینطور کاهش تشنج و انقباض عضلات.

احتیاط کنید:

اگر شما دیابت، سیفلیس، سل یا آلرژی شدید دارید، از این نوع درمان استفاده نکنید.

بیماران بعد از زنبور درمانی چه احساسی دارند؟

آستانه تحمل درد ناشی از نیش زنبور در افراد مختلف، متفاوت است. معمولا بعد از چند ساعت، درد فروکش می کند. اما در برخی افراد نیز ممکن است یک هفته طول بکشد تا درد متوقف شود.
برخی اوقات گذاشتن یخ روی محل نیش زنبور موجب آرام شدن درد ناشی از آن می شود.

آیا احتمال خطر در این درمان وجود دارد؟

بیشتر مردم بعد از نیش زدن زنبور، درد و قرمزی محل نیش را تجربه می کنند. دیده شده است که حدود ۲۰ درصد از افراد بعد از درمان دچار خارش، کهیر، خستگی و عصبانیت می شوند. در اینجا توجه شما را به برخی از علائم و نشانه های بعد از درمان جلب می کنم. لازم به ذکر است که این علائم بسیار نادر و در حدود ۰/۸ درصد می باشند.

مرگ: تعداد کمی از افراد به علت نیش زدن زنبور می میرند. تحقیقات نشان داده است که این تعداد به کمتر از ۱۰۰ نفر در سال می رسد. مرگ به سبب وجود آلرژی شدید و یا شوک قلبی رخ می دهد.

آسیب به اعصاب بینایی: این علامت در افرادی بروز می کند که نیش زنبور در اطراف چشم و ابروی آنها وارد شده باشد.

آنسفالومیلیت یا التهاب مغز و نخاع: اگر نیش زنبور وارد سیستم عصبی شود، این عارضه به وجود می آید.

آلرژی دارد یا نه؟

در افراد دارای آلرژی به نیش زنبور، علائم زیر دیده می شود: درد، حالت تهوع و استفراغ، اسهال و سرگیجه، سخت نفس کشیدن و صدای خرخر، کاهش ناگهانی فشار خون و شوک.

نیش زنبور به بهبود و درمان این مشکلات و بیماری ها کمک می کند:

بیماری های خود ایمنی، بیماری های عصبی، ام اس (MS)، پینه و سختی پوست، آماس و ورم پستان، گرفتگی عضلات، زونا، نقرس، آسیب به آرنج، آسیب به زردپی، کمردرد، دردهای مزمن، اختلال اعصاب، کاهش کلسترول خون، روماتیسم و درد مفاصل، آرتریت یا ورم و التهاب مفاصل، افسردگی، بیماری های پوستی، دردهای قاعدگی، واریس یا بزرگ شدن رگ در پاها، سندرم خستگی مزمن، ناتوانی های جنسی.

زهر زنبور عسل، روشهای جداسازی و مصارف دارویی آن:

استفاده از سموم طبیعی در درمان بعضی امراض از دیرزمان ریشه در فرهنگ و تمدن بشری داشته و در این میان زهر زنبور عسل جایگاه ویژه ای دارد. شواهد و قرائن دال بر آن است که بشر در قرون قبل از میلاد با درمان با زهر زنبور آشنا بوده است. بابلی ها و مصری ها و ایرانیان و رومی ها از جمله اقوامی بودند که از زهر زنبور عسل به منظور درمان امراض گوناگون استفاده می کردند. ژرمن ها و اسلاوها در قرون وسطی زهر زنبور عسل را برای درمان نقرس بکار می بردند و گرد خشک شده زنبور عسل را داروی مدر خوبی می دانستند.

امروزه برغم پیشرفت هایی که در کشور های پیشرفته در مورد صنعت پرورش زنبور عسل به طور اعم و استخراج زهر زنبور عسل و استفاده از آن در صنایع دارو سازی به طور اخص صورت گرفته متاسفانه در کشور ما ایران علارغم وجود امکانات و آب و هوای مناسب در بعد تحقیقاتی هم مطالب مربوطه هم بسیار کم و سربسته ای می باشند.

بر طبق آخرین اطلاعات موجود هر گرم زهر خشک زنبور عسل در بازارهای جهانی به قیمت ۳۰۰ مارک خرید و فروش می شود. (معادل قیمت ۶ گرم طلا) برهمین اساس منطقی به نظر می رسد که سرمایه گذاری در این بخش و به کار گیری نیروهای متخصص می تواند در آینده ای نه چندان دور سود زیادی برای کشور عزیزمان به همراه داشته باشد.

دستگاه شوک الکتریکی جدید:

دستگاه شوک الکتریکی جدید، بعنوان اولین دستگاه سم گیر زنبور ساخت ایران به ثبت اختراع رسیده است. بعنوان یک طرح اولیه، حدود سه هزار ویال در چهار دوزاژ مختلف تهیه گشت. نتایج آزمونهای استریلیتی و Safety رضایتبخش بودند. مقایسه اسپکتروفتوگرامها و pH زهر زنبور عسل قبل از فرمولاسیون و پس از آن حاکی از عدم تغییر در ماهیت زهر زنبور عسل بود. این دستگاه پس از اخذ مجوز لازم از وزارت بهداشت، بررسی های بالینی در مورد اثرات درمانی زهر زنبور عسل ایران روی برخی از امراض خود ایمنی از قبیل مالتیپل اسکلروزیس و آرتریتهای مزمن پسوریازیس در حال انجام است.

نوشته مقابله با آرتریت پسوریاتیک با زنبور درمانی اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

آرتریت پسوریاتیک که جزو موارد سرونگاتیو طبقه بندی می شود در ۵% تا ۸% بیماران مبتلا دیده می شود. شروع درگیری مفصلی ممکن است قبل از ضایعات جلدی بوده یا با شیوع بیشتر بعد از بروز علائم پوستی ایجاد شود. تقریباً یک سوم بیماران سابقه درگیری خانوادگی دارند.

تظاهرات بالینی بیماری بسیار متنوع بوده و در یک بیمار ممکن است الگوهای مختلفی دیده شوند و این الگوها به یکدیگر تبدیل شوند. درگیری ناخنی معمولا همراه درگیری پوستی است ولی می تواند به تنهایی هم رخ دهد. در کمتر از ۵% بیماران مبتلا به پسوریازیس درگیری ناخنی به تنهایی دیده می شود.

در بیماران مبتلا به آرتریت پسوریازیس درگیری ناخنی بسیار شایع تر بوده و در حدود ۵۰ % تا ۸۰ % بیماران دیده می شود. خصوصاً زمانی که آرتریت، انگشتان دست و یا پا را درگیر کرده باشد. ضایعات ناخنی در پسوریازیس می تواند هم به دلیل درگیری ماتریکس و هم بستر ناخن باشد. پیک سنی شیوع آرتریت پسوریازیس در دهه ۴ دیده می شود. ۸۰ % بیماران آرتریت غیرقرینه مفاصل محیطی دارند که بیشتر مفاصل دست و پا یا ترکیبی از مفاصل بزرگ و کوچک را درگیر می سازد.

روش اجرا:

بیماران مبتلا به پسوریازیس مراجعه کننده به کلینیک های بیمارستان رازی بر اساس ابتلا به آرتریت پسوریاتیک برای شرکت در مطالعه ای مورد  شاهدی به گروه های مورد (مبتلا به آرتریت ) و شاهد (عدم ابتلا به درگیری مفصلی ) تقسیم بندی شدند. ابتلای به آرتریت در گروه مورد با نظر یک روماتولوژیست عضو هیأت علمی مورد تأیید قرار گرفت. بیمارانی که با نظر روماتولوژیست، آرتریت به جز آرتریت پسوریاتیک داشتند یا فاکتور روماتوئید RF آنها مثبت بود از مطالعه خارج شدند. برای افزایش دقت مطالعه تعداد افراد گروه شاهد در حدود دو برابر گروه مورد در نظر گرفته شد.

پس از مشخص شدن اینکه بیماران جزو گروه مورد یا شاهد قرار می گیرند پرسش نامه های مخصوصی جهت تعیین درگیری ناخن و شدت آن با استفاده از تکمیل گردید. بر اساس NAPSI معیارهای استاندارد معیارهای فوق علائم مربوط به درگیری بستر ناخن شامل انیکولیز، خونریزی خطی در ناخن، هیپرکراتوز و نیز علایم مربوط به درگیری بستر oil-drop یا نمای و نیز لکونیشی و red-spot یا pitting ناخن مانند در هر ربع ناخن بررسی شده و nail plate خردشدن در صورت عدم وجود درگیری، امتیاز ۰ و به ازای درگیری هر ربع ناخن، ۱ امتیاز اضافه منظور گردید.

به هر ناخن برای درگیری بستر ناخن امتیاز از ۲ تا ۴ و برای درگیری ماتریکس ناخن امتیاز ۰ تا ۴ و نهایتاً جمع کل امتیاز برای هر ناخن از ۰ تا ۸ منظور گردید. هر ناخن جداگانه مورد بررسی قرار گرفت و امتیاز کل ناخن (ماتریکس و بستر ) برای همه ربع های ۲۰ ناخن ۰ تا ۱۶۰ در نظر گرفته شد. هم چنین بر اساس معیار استاندارد تعیین شدت بیماری پسوریازیس موسوم به شدت بیماری در تمام بیماران وارد مطالعه PASI شده، در هر دو گروه مورد و شاهد، محاسبه و در پرسش نامه مندرج گردید.

اطلاعات دمو گرافیک هر دو گروه بیماران مانند سن، جنس، سابقه فامیلی و طول مدت ابتلا نیز در پرسش نامه منعکس گردید. نهایتاً نگارش ۱۶ مورد آنالیز قرار SPSS اطلاعات با نرم افزار گرفت. برای مقایسه میانگین های کیفی از آزمون و برای مقایسه تفاوت در متغیرهای کمی chi-square استفاده گردید.

یافته ها:

در کل تعداد ۳۰ بیمار مبتلا به پسوریازیس همراه با آرتریت پسوریاتیک وارد مطالعه گردیدند که میانگین سنی آنها ۳۷ سال بود. در مقابل تعداد ۷۵ بیمار مبتلا به پسوریازیس که هیچ گونه درگیری مفصلی نداشتند با میانگین سنی ۳۵ سال به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. آنالیز اطلاعات دموگرافیک مانند میانگین سنی و نسبت جنسیتی و طول مدت ابتلا میان دو گروه، تفاوت معنی داری نشان نداد و دو گروه همسان بودند. (۰٫۰۵<P)

میانگین امتیاز PASI در گروه مورد (مبتلایان به آرتریت برابر ۹/۹۵ و در گروه شاهد برابر ۷/۵۹ بود. (۰٫۰۵<P)

شایع ترین نوع درگیری مفصلی الیگوآرتریت غیرقرینه ( ۱۷ نفر ) و سپس درگیری ستون فقرات ( ۶نفر)، پلی آرتریت قرینه ( ۶ نفر) و آرتریت اینترفالانژیال دیستال ( ۱ نفر) بود.

درگیری کف دست و پا در بیماران مبتلا به آرتریت به طور معنی داری بیش تر از بیماران فاقد آرتریت بود: ۶۶/۷ % در مقابل ۳۷/۳ % (P=0/016) اما درگیری پوست سر ( ۳/۹۳ % در مقابل ۷۷/۳ %) و صورت (۱۳/۳ % در مقابل ۲۰ %) در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت.

جدول نشان دهنده شیوع درگیری ناخن در دو گروه می باشد که بیانگر بیشتر بودن درگیری ناخن در مبتلایان به آرتریت پسوریاتیک نسبت به گروه کنترل است. (۰٫۰۵<P)

میانگین نمره ی NAPSI در گروه مورد، ۴۶ و گروه شاهد، ۹/۲۳ بود که تفاوت واضحی داشت (P=0/017) اما تفاوت معنی داری میان درگیری اجزای ناخن و نیز نوع درگیری ناخن در دو گروه دیده
نشد.

بحث:

مطالعات مختلفی تاکنون در خصوص بررسی درگیری ناخن در بیماران مبتلا به پسوریازیس انجام شده است. برای مثال مطالعه ای که قبلاً در بیمارستان رازی توسط دکتر جمشیدی و همکاران وی انجام شده است، شدت و شیوع درگیری ناخن را در بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک بیشتر از بیم اران غیرمبتلا به آرتریت گزارش نموده است که با نتایج ما هم خوانی دارد. میانگین سنی گروه مورد در مطالعه ی ما ۳۷ سال و در گروه شاهد ۳۵ سال بوده است که این نیز با سایر مطالعات که بیشترین شیوع بیماری را در دهه ۳ و ۴ گزارش نموده اند، هم خوانی دارد هم چنان که آنالیز میانگین سنی دو گرو ه در مطالعه ی حاضر نشان داد احتمالاً محدوده سنی خاصی برای درگیری مفصلی پسوریازیس متصور نمی باشد که این مورد در تطابق با سایر مطالعات مبنی بر رخ دادن آرتریت در هر سنی است.

میانگین سن شروع بیماری در مطالعه ی کنونی ۲۴ سال در گروه مورد و ۲۶ سال در گروه شاهد بوده است که نسبت به مطالعات انجام شده در دیگر نقاط دنیا تا حدی کمتر است. مطالعات دیگر انجام شده در ایران نیز این امر را تأیید می کنند. این امر احتمالاً ناشی از جوان تر بودن بافت جمعیتی کشور ما و نیز تمایل بیشتر برای درمان در این سنین به دلیل مسائل مربوط به زیبایی است.
نکته دیگر در مطالعه ی حاضر، عدم یافتن ارتباط معنی دار میان ترکیب جنسیتی بیماران و شیوع آرتریت پسوریاتیک است که این امر نیز در راستای نتایج مطالعات پیشین در خصوص برابری احتمالی شیوع آرتریت در هر دو جنس است.

و اما در خصوص سابقه خانوادگی مثبت برای پسوریازیس با درگیری مفصلی در این بیماری مطالعه ی حاضر نتوانست رابطه ی معنی داری را نشان دهد که این امر تا حدودی در تناقض با مطالعات دیگر است که عموماً بر وجود رابطه ای معنی دار و هم جهت میان این دو متغیر تأکید دارند. هم چنان که در بخش یافته ها بی ان گردید مطالعه ی ما توانست میان درگیری بخش های آناتومیک مختلف بدن و درگیری مفصلی تنها در خصوص د ر گیری کف دست و پا رابطه ی معنی داری را نشان دهد.

یک یافته درخور توجه ارتباط میان PASI و درگيري مفصلي است كه بين دو گروه مورد و شاهد آنالیز آن تفاوت معنی داری نشان نداد. مطالعات دیگر بر عدم ارتباط میان فروکش کردن یا عود علائم جلدی با درگیری مفصلی پسوریازیس تأکید دارند که بیان همین یافته به زبانی دیگر است.

در نهایت آنالیز امتیاز مربوط به گروه مورد و شاهد در مطالعه ما تفاوت معنی داری به صورت هم جهت را آشکار نمود. به بیان دیگر بیماران مبتلا به درگیری مفصلی با احتمال بسیار بیشتری
درگیری ناخنی را نشان خواهند داد. مطالعات دیگر بر بیشتر بودن شیوع درگیری ناخنی در بیماران مبتلا به آرتریت به خصوص هنگامی که این آرتریت مفاصل، دست یا پا ر ا درگیر کرده باشد صحه گذارده اند.

که در مجموع با یافته های ما در خصوص شیوع بالاتر درگیری مفصلی در بیماران مبتلا به درگیری کف دست و پا و نیز شیوع بیشتر درگیری ناخن در این بیماران مطابقت دارد. شیوع درگیری ناخنی در ۸۵ % بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک گزارش شده است درحالی که این رقم در کسانی که فاقد درگیری مفصلی هستند فقط حدود ۳۱ % است. مطالعه ی حاضر درگیری ناخنی در مبتلایان به آرتریت پسوریاتیکی را در حدود %۶۶ نشان داده است که با مطالعات قبلی مطابقت دارد. هم چنین شیوع درگیری ناخن در مطالعه ی ما در مجموع بیماران حدود ۴۳ % بوده است که در محدوده ی سایر مطالعات (متغیر از ۱۰ تا ۵۵ %) قرار می گیرد.

شایع ترین فرم درگیری ناخن در مطالعه ی حاضر انیکولیز بوده است که در تناقض با سایر مطالعات مبنی بر شیوع بیشتر pitting می باشد. این امر احتمالاً ناشی از کم بودن حجم نمونه در مطالعه ما است که احتمال تغییر آن با افزایش حجم نمونه وجود دارد. مطالعه ی ما نتوانست ارتباط معنی داری میان انواع درگیری ناخن با آرتریت پسوریاتیک نشان دهد، اما مطالعات دیگر در مواردی نوع خاصی از درگیری ناخن مانند انیکودیستروفی در یک ناخن و سیر زمانی آن را در همراهی معنی داری با درگیری مفصل DIP همان انگشت پیشنهاد نموده اند.

در مطالعه ی حاضر شایع ترین نوع مختلف درگیری مفصلی الیگوآرتریت غیرقرینه با شیوع ۵۵ % بوده است. که با سایر منابع هم سو است. بررسی ارتباط جزء به جزء درگیری ناخن با شدت بیماری پسوریازیس احتمالاً برای نخستین بار در این مطالعه در ایران انجام شده است که این امر از امتیازات آن به شمار می رود.

در کل و بر اساس مطالعه حاضر به نظر می رسد میان شدت درگیری ناخن NAPSI و درگیری مفصلی ارتباط معنی داری قابل پیشنهاد است، اما در خصوص نوع درگیری ناخن حداقل بر اساس این مطالعه ارتباط خاصی متصور نمی باشد. البته چنان چه این موارد در مطالعه ای وسیع تر و با حجم نمونه بیشتر مورد آنالیز قرار گیرند شاید بتوان به رابطه خاصی میان این متغیر ها پی برد.

نوشته بیشتر بودن درگیری ناخن در بیماران پسوریازیس مبتلا به آرتریت پسوریاتیک اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

آیا هر دارویی می تواند بر روی روند لقاح و رشد جنین تاثیر منفی بگذارد؟

بله مصرف برخی داروها قبل و حین لقاح توصیه نمی شود، بنابراین شما باید هرگونه بارداری خواسته یا ناخواسته را با پزشک خود درمیان بگذارید و راه جلوگیری مناسبی برای شما در نظر گرفته شود.

اگر در زمان بارداری هنوز مشغول مصرف دارویی هستید باید بدانید که برخی داروها اثر سوء بر روی تکامل جنین در رحم مادر دارند. به همین دلیل نیاز به «مرحله پاکسازی» داریم تا اطمینان حاصل شود که دارو به طور کامل از بدن پاکسازی شده تا شانس به دنیا آمدن نوزادی سالم، افزایش پیدا کند. البته توجهات خاصی باید لحاظ شود  و اخطارهای لازم باید در زمان مناسب داده شود تا لقاحی سالم صورت بگیرد و نهایتا یک بارداری سالم را شاهد باشیم.

به همین دلیل است که برخی درمان های پسوریاتیکی قبل از انجام لقاح، باید به مرور متوقف شود تا از مشکلات حین بارداری و تولد جلوگیری شود. اگر در بازه مشخصی از زمان تعداد بارداری های ناموفق شما زیاد باشد، بهتر است با شریک زندگیتان در این باره صحبت کنید چرا که ممکن است مشکلات دیگری برای هر دو نفر شما به وجود بیاید.

آیا قرص های ضد بارداری تاثیری بر روی مبتلایان به پسوریازیس و یا آرتریت پسوریاتیکی خواهند داشت؟

قرص های ضد بارداری بر روی هورمون های زنان تاثیر می گذارد و بسته به هر فرد می تواند تاثیرات منفی و یا مثبت بر بدن فرد داشته باشد، به این دلیل که بدن هر کس متفاوت است و راهی برای پیش‌بینی قطعی تاثیر این داروها وجود ندارد.

آیا ابتلا به پسوریازیس تناسلی می تواند لقاح را تحت تاثیر قرار دهد؟

خیر؛ پسوریازیس تناسلی هیچ مشکلی به وجود نخواهد آورد مگر در صورتی که شما در این ناحیه احساس درد کرده و این درد مانع مقاربت شما شود.

اگر همسرم مبتلا به پسوریازیس و یا ارتریت پسوریاتیکی باشد، آیا داروهایی که او مصرف می کند بر روی لقاح ما تاثیر می گذارد؟

او باید داروهای مورد استفاده خود را قبل از اقدام به لقاح به پزشک نشان دهد، چراکه شاید نیازمند مرحله پاکسازی باشد، زیرا برخی از داروها بر کیفیت اسپرم تاثیر می گذارند و مشکلاتی را برای اسپرم به وجود می آورند، پزشک او باید قادر به پاسخ دادن به این قبیل مشکلات باشد.

آیا مهم است که ماما و تیم پزشکی من در جریان ابتلای بنده به پسوریازیس یا ارتریت پسوریاتیکی هستند؟

بله، زیرا آنها می توانند برای درمان شما برنامه ریزی کرده و برای هرگونه کمک مازاد در صورت شعله ور شدن پسوریازیس شما آماده باشند و اقدامات لازم را برای پیشگیری از ابتلای شما به استرس انجام دهند. آنها همچنین می توانند کسانی را که برای شما اهمیت قائل هستند را راهنمایی کرده و اطلاعاتی راجع به پیشینه پزشکی شما در اختیار آنها قرار دهند.

آیا پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیکی بارداری را تحت تاثیر قرار می دهد؟

دلیلی برای تداخل پسوریازیس با یک بارداری و زایمان سالم وجود ندارد، اگرچه برنامه ریزی برای بارداری بسیار حائز اهمیت است. بعضی داروها در هنگام بارداری نباید مورد استفاده قرار بگیرند و نیازمند آن هستند که شما حتی بعد از قطع مصرف آنها مدتی را صبر کرده و سپس اقدام به لقاح کنید. از پزشک خود برای راهنمایی بیشتر کمک بگیرید.

در صورت حاملگی شرایط پوست من بهبود خواهد یافت و یا اینکه بدتر خواهد شد؟

بیشتر بانوان مبتلا به پسوریازیس در دوران حاملگی یا تغیری در پوست خود احساس نمی کنند و یا شاهد بهبود پوست خود هستند، اقلیت افراد حدودا بین ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد با بدتر شدن شرایط پوست خود مواجه می شوند. متاسفانه راهی برای پیش‌بینی عکس‌العمل هر فرد وجود ندارد. هر بهبودی در وضع پوست نیز اغلب کوتاه مدت است، نشانه ها و علائم بیماری معمولا بین ۶ تا ۱۲ هفته بعد از زایمان عود می کنند ولی به طور کلی بدتر از قبل نخواهند بود.

بعضی اوقات، تحریک پوستی پسوریازیس ممکن است برای اولین بار بعد از تولد نوزاد ظاهر شود و در برخی بانوان مبتلا به پسوریازیس امکان دارد علائم آرتریت پسوریاتیکی برای اولین بار بعد از حاملگی بیشتر شود.

در صورت نیاز چه داروهایی برای کنترل پسوریازیس در حین حاملگی توصیه می شود؟

طبعا نگرانی اصلی در رابطه با پسوریازیس و باردار شدن، داروهایی است که در این دوران برای کنترل بیماری باید مورد استفاده قرار بگیرد. اگر باردار هستید یا قصد دارید باردار شوید، باید پزشک خود را در جریان قرار دهید تا اطمینان حاصل کنید داروهایی که در حال حاضر استفاده می کنید برای شما و جنین مشکلی ایجاد نخواهد کرد.

در صورت امکان بهتر است تنها از داروهای خوراکی و نه موضعی در دوران بارداری بپرهیزید و همواره به این نکته توجه کنید که دارویی که میخواهید استفاده کنید، شامل آن دسته از داروهایی نباشد که در هنگام بارداری ممنوعیت مصرف دارند و هر زمان در استفاده از یک دارو دچار تردید شدید، حتما با یک پزشک یا داروساز مشورت کنید.

آیا مصرف مکمل های درمانی در دوران بارداری مشکلی ایجاد نخواهد کرد؟

تمام روش های درمانی در دوران بارداری باید از نظر استاندارد بودن توسط یک متخصص و مشاور تایید شوند.

آیا انجام سزارین تاثیری بر روی پسوریازیس دارد؟

بله این امکان وجود دارد؛ زیرا در سزارین پوست دچار اسیب می شود و نیاز به درمان و بازسازی پوست آسیب دیده برای بدن احساس می شود و این ممکن است به پدیده کوبنر بی انجامد.

پدیده کوبنر چیست؟

در برخی افراد مبتلا به پسوریازیس هر گونه اسیب به پوست مانند بریدگی، خراشیدگی، سوختگی، ضربات، واکسیناسیون، تاتو و یا هر نوع آسیب پوستی دیگر می تواند سبب شعله‌ور شدن پسوریازیس در محل صدمه دیده و یا قسمت های دیگر بدن شود، در این حالت می گوییم «پدیده کوبنر» اتفاق افتاده است. همچنین داروهای بیهوشی، آنتی بیوتیک ها و سایر داروهیی که استفاده می شود می تواند باعث بدتر شدن پسوریازیس شوند.

اگر نگران هستید حتما با متخصص بیهوشی و کادر درمان بیمارستان‌ها در میان بگذارید و آنها حتما این نگرانی شما را در برنامه درمانی که برایتان تنظیم می کنند، لحاظ خواهند کرد.

پسوریازیس و نوک سینه ها:

اگر نوک سینه شما زخم است و شما در مرحله اولیه شیردهی به نوزاد خود هستید، نگران نباشید، پسوریازیس به نوزاد شما صدمه نخواهد زد. تنها ممکن است شیردادن به کودک برای شما مقداری دشوار باشد. مرطوب کردن حاله‌ی دور سینه می تواند به شرایط پوستی و کاهش مشکل شما کمک کند. با یک ماما صحبت کنید، او ممکن است حالت های مخلف شیر دهی را به شما پیشنهاد دهد که در کاهش درد شما به هنگام شیر دادن موثر باشد.

ممکن است مجبور باشید محصولات مختلفی را امتحان کنید تا ببینید فرزند دلبندتان نسبت به کدام محصول احساس رضایت داشته و به شما اجازه استعمال می دهد. اگر می خواهید که نوزادتان از شیر مادر تغذیه شود،

توجه به چند نکته ضروری است:

نباید از داروهای موضعی در نوک سینه استفاده شود ، این امکان وجود دارد که اگر بخش وسیعی از پوست شما درگیر بیماری است، دارو به جریان خون وارد شده و بر شیر شما اثر بگذارد.

در دوران شیردهی باید از استفاده داروهای سیستماتیکی که از طریق تزریق یا از راه درمان وارد بدن می شوند، اجتناب کنید چراکه ممکن است وارد شیر شما شده و از این طریق به کودک نیز منتقل شود.

اگر تصمیم به شیردهی دارید، بهترین گزینه پیش روی شما مشورت با یک پزشک، قبل از آغاز شیردهی است.

آیا ممکن است فرزندم نیز به پسوریازیس مبتلا شود؟

عامل اصلی ایجاد این بیماری ناشناخته است، اما زمینه ارثی نیز دارد و این بدان معنی است که در وقوع پسوریازیس مجموعه ای از عوامل، اعم از ارثی و اکتسابی دخیل هستند. اما ارثی بودن این بیماری یک احتمال است، و به این معنی نیست که فرزند شما ۱۰۰ درصد پسوریازیس می گیرد.

حدود یک سوم از مبتلایان به پسوریازیس شاهد بروز این بیماری در بین بستگان خود بوده‌اند. اگر یکی از والدین به این بیماری مبتلا باشد، خطر انتقال ۱۰ درصد و در صورت مبتلا بودن هر دو (پدر و مادر) به این بیماری؛ خطر انتقال به ۵۰ درصد افزایش خواهد یافت، باید بگوییم دو نفر از هر سه نفری که مبتلا به پسوریازیس هستند، اطلاعی از سابقه خانوادگی خود در رابطه با بیماری ندارند.

ارتباط با یک پزشک و یا مشاور سلامت را فراموش نکنید.

نوشته پسوریازیس در دوران لقاح، باروری، بارداری و شیردهی اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

و در ۵ درصد بیماران شدت التهاب به حدى است که باعث ناتوانى بیمار مى‌ شود. در بعضى از افراد، وقتى که شدت گرفتارى پوست خیلى زیاد است، شدت گرفتارى مفاصل هم افزایش مى‌ یابد. گاهى با بهبود ضایعات پوستى، از شدت درد مفاصل هم کاسته مى‌ شود.

آرتریت پسوریازیس:

مفصل قسمتی از بدن است که دو استخوان را به هم وصل می‌ کند. عملکرد مفصل عبارت است از حرکت دادن قسمتی از بدن که متصل به استخوان می‌ باشد. آرتریت به معنای التهاب یک یا چند مفصل می‌ باشد. آرتریت‌ مرتبط‌ با پسوریازیس‌ التهاب‌ مفاصل‌ مجاور ضایعات‌ پوستی‌ و ناخنی‌ پسوریازیس می‌ باشد. هر یک‌ از مفاصل‌ بدن‌ ممکن‌ است‌ درگیر شوند، ولی‌ عمدتاً مفاصل‌ انگشتان‌ و مهره‌ های‌ کمری‌ و گردنی‌ مبتلا می‌ شوند. این‌ اختلال‌ معمولاً خفیف‌ بوده‌ و بیشتر بین‌ سنین‌ ۵۰-۳۰ سال‌ شروع‌ شده‌ و در سراسر زندگی‌ به‌ طور متناوب‌ ادامه‌ می‌ یابد.

مکانیسم اثر لفلونوماید :

عامل ایمنومدولاتور با اثر ضد التهابی و مهار کننده ایمنی است که یک پیش دارو بوده و پس از تبدیل به متابولیتهای فعال خود بصورت برگشت پذیر باعث مهار آنزیم میتوکندریال Dihydroorotat Dehydrogenase می شود و در نتیجه باعث مهار پرولیفراسیون لنفوسیتهای T اتوایمیون و تولید اتوآنتی بادی بوسیله لنفوسیتهای B می شود. فعالیت این دارو بیشتر سیتواستاتیک است.

مرحله اول متابولیسم (Teriflunomide)به A771726 پس از مصرف خوراکی ایجاد می شود. زیست دستیابی دارو پس از مصرف خوراکی بین ۸۲ تا ۹۵% است. حداکثر غلظت پلاسمائی متابولیت فعال ۱ تا ۲۴ ساعت پس از مصرف ایجاد می شود. A771726 نیمه عمر نهائی حدود ۲ هفته دارد که بنظر می رسد بطور اصلی توسط سیکل کبدی از خون برطرف می شود.

شارکول و کلسترامین می تواند در این چرخه دخالت کرده و برطرف شدن از خون را سریعتر کند. بیشتر از ۹۹% A771726 به پروتئین های پلاسمائی باند می شود. در دیواره روده و کبد متابولیزه می شود و ۴۳ درصد ازهر دوز از طریق ادرار بیشتر به صورت گلوکورونید دفع می شود و ۴۸ درصد در مدفوع از طریق صفرا دفع می شود.

لفلونوماید داروی ضد روماتیسمی اصلاح‌ کننده بیماری است. این دارو علاوه بر اینکه برطرف‌ کننده علائم بیماری می‌ باشد، بلکه باعث کاهش اثر مخرب این بیماری در مفاصل می‌شود. این دارو با مسدود کردن راه التهاب در مفاصل کار می‌ کند.

نحوه مصرف:

دوز لودنینگ برای درمان آرتریت روماتوئید با ۱۰۰ میلی گرم یکبار در روز از طریق خوراکی بمدت ۳ روز است و دوز نگهدارنده آن ۱۰ تا ۲۰ میلی گرم یکبار در روز برای آرتریت روماتوئید و ۲۰ میلی گرم روزی یکبار برای آرتریت پسوریاتیک است. ممکن است در بیمارانی که افزایش میزان آنزیمهای کبدی را نشان می دهند تنظیم دوز دارو انجام شود.  اثرات درمانی معمولاً ۴ تا ۶ هفته پس از شروع درمان شروع می شود و بهبودی تا ۶ ماه بعد ایجاد می شود.

موارد منع مصرف دارو:

در هنگام مصرف این دارو از الکل نوشیدن اجتناب کنید، زیرا خطر آسیب به کبد را افزایش می‌ دهد.

این دارو ممکن است به جنین آسیب برساند بنابراین در حین مصرف این دارو شما نمی‌ توانید باردار شده و یا تصمیم به بارداری بگیرید.

به تاریخ انقضا دارو توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام‌ شده است، از آن مصرف نکنید.

هرگز دارو را به کس دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.

دارو را بیش از دوز تجویزشده توسط پزشک، مصرف نکنید.

تداخل دارویی دارو را چک کنید و حتماً به پزشکتان، اطلاع دهید که در حال مصرف چه داروی دیگری هستید.

تداخل دارویی:

تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله با نسخه / داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) که استفاده می‌ کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.

برخی از داروهایی که ممکن است با این دارو تداخل کنند عبارت‌اند از:

وارفارین (warfarin)، ریفامایسین‌ ها (rifamycins) (به عنوان مثال: ریفامپین(rifampin))

داروهای مؤثر بر کبد (به عنوان مثال، متوترکسات (methotrexate))

کلستیرامین(cholestyramine)

داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی بدن (به عنوان مثال: تاکرولیموس(tacrolimus) و سیکلوسپورین (cyclosporine))

از آنجا که تری فلونوماید (مورد استفاده در درمان مالتیپل اسکلروزیس(MS)) بسیار شبیه به این دارو است، داروی لفلونوماید را با این دارو نخورید.

نکاتی که قبل از مصرف لفلونوماید باید در نظر گرفته شود:

برخی از داروها برای افراد با شرایط خاص مناسب نیست، و بعضی داروها نیز درصورتی‌ که نیاز به درمان تکمیلی باشد تجویز می‌ گردد. بنابراین بهتر است قبل از مصرف این دارو،

پزشکتان از موارد زیر مطلع باشد:

در صورت حاملگی یا درصورتی‌ که به نوزاد خود شیر می‌ دهید.

در صورتی‌ که هرگونه بیماری کلیوی یا کبدی دارید.

اگر شما در حال حاضر عفونتی دارید و یا تا به‌ حال مبتلا به سل شدید.

اگر تا به‌ حال دکتری به شما گفته که، مقدار کم، پروتئین در خونتان دارید.

صورتی‌ که شما میدانید که اختلال خونی و یا مغز‌ استخوان‌ دارید.

درصورتی‌ که مشکلی دارید، که سیستم ایمنی شما تحت تأثیر قرارگرفته باشد، مانند ایدز.

اگر سابقه واکنش آلرژیک به دارویی دارید.

اگر در حاضر در حال مصرف داروی خاصی هستید. این داروها شامل تمامی داروهای در دسترس است، چه برایتان تجویز شده است و چه بدون تجویز پزشک آن را مصرف می‌ کنید نظیر داروهای گیاهی و داروهای مکمل.

عوارض جانبی احتمالی:

همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف کنندگان نیز هیچ نوع عارضه‌ای بروز نمی‌ دهند. در‌صورت بروز مستمر هریک از عوارض می‌ بایست به پزشک اطلاع داده شود:

مستعد شدن به ابتلا به انواع عفونت‌ها، اسهال، احساس مریضی، درد شکم، احساس سرگیجه و خستگی، سردرد، افزایش فشارخون، از دست دادن اشتها، زخم‌ های دهان، احساس سوزن‌ سوزن شدن، التهاب تاندون، افزایش ریزش مو، بثورات خارش پوست و پوست خشک.

در صورت بروز نوع شدید هریک از عوارض جانبی و یا استمرار آن، حتماً با پزشک مربوطه مشورت نمایید: ادرار تیره، مدفوع کم‌ رنگ، یرقان (زردی پوست یا سفیدی چشم)، درد در قسمت بالایی شکم و احساس خستگی شدید.

نحوه نگه‌ داری:

تمامی داروها را دور از دسترس کودکان نگه‌ دارید.

دارو را در جای خنک، خشک و دور از گرما و تابش نور مستقیم نگه‌ دارید.

نوشته داروی لفلونوماید گزینه ای برای درمان آرتریت پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.