به گزارش سایت درمانی پسوریازیس و به نقل از نانومگزین، “درمان با پادتن مونوکلونال”(Monoclonal antibody treatments)، مزایای قابل توجهی را برای افراد مبتلا به طیف گسترده‌ای از اختلالات خودایمنی ایجاد می‌کند، اما عوارضی را نیز به همراه دارد. مهندسان در حال حاضر به ابداع درمان‌های مبتنی بر نانوالیاف مشغول هستند که بدن را برای انجام دادن حمله بیولوژیکی خود در برابر اختلالات ایمنی تقویت می‌کند.

درمان‌های بیولوژیکی برای بیماری‌های خودایمنی، پادتن‌های مونوکلونال را در بر دارند که به جستجوی عوامل آسیب در سیستم ایمنی بدن می‌پردازد که از روی اشتباه به حمله در برابر بدن منجر می‌شوند و به بروز بیماری‌های جدی و مزمن مانند بیماری کرون، روماتیسم مفصلی و پسوریازیس می‌انجامند.

یک عامل ایمنی که معمولا در چنین بیماری‌هایی بیش از اندازه بیان می‌شود، “فاکتور نکروز توموری آلفا”(TNF) است. بنابراین درمان‌های بیولوژیکی، تزریق پادتن‌های مونوکلونال را شامل می‌شوند که به مقادیر اضافی فاکتور نکروز توموری آلفا متصل می‌شوند و آنها را از بین می‌برند. درمان با پادتن مونوکلونال علاوه بر عوارض جانبی، می‌تواند درجات گوناگونی از اثربخشی را در افراد متفاوت به همراه داشته باشد.

پادتن‌هایی که به فاکتور نکروز توموری آلفا حمله می‌کنند، نهایتا توسط سیستم ایمنی بدن شناسایی می‌شوند. سیستم ایمنی بدن، این پادتن‌ها را از بین می‌برد و درمان‌های بعدی را بی‌اثر می‌کند. این موضوع به ویژه هنگامی مشکل‌ساز می‌شود که بیماری، مزمن است و به درمان مکرر نیاز دارد.

پژوهشگران “دانشگاه دوک”(Duke University) آمریکا تصمیم گرفتند تا یک روش جدید ابداع کنند که به خنثی‌سازی مداوم فاکتور نکروز توموری آلفا بدون عوارض جانبی می‌پردازد.

این راهبرد، ابداع نانوساختارهایی را در بر داشت که پژوهشگران می‌توانستند زیرواحدهای پروتئین را به صورت شیمیایی به آن متصل کنند تا به تحریک واکنش بیولوژیکی مورد نیاز برای جداسازی مقادیر اضافی فاکتور نکروز توموری آلفا بپردازد.

“دیوید رامپولا”(David Rampulla)، از پژوهشگران این پروژه گفت: با وجود ۲۴ میلیون آمریکایی که از بیماری‌های خودایمنی رنج می‌برند، نیاز بالینی به یافتن درمان‌های مؤثر برای این اختلالات احساس می‌شود که هزینه کمتری نسبت به درمان‌های کنونی داشته باشند. نانوبیولوژی، یک رویکرد امیدوارکننده برای ایجاد واکنش ایمنی و مقابله با این بیماری‌های پیچیده است. این پژوهش که روی موش‌ها انجام شد، نمایشی زیبا از درمان های احتمالی با استفاده از نانوالیافی است که به صورت هوشمندانه طراحی و تولید شده‌اند.

پژوهشگران دانشگاه دوک، از یک روش شیمیایی موسوم به “supramolecular self-assembly” استفاده کردند. اگرچه این روش، پیچیده به نظر می‌رسد اما به ساده‌تر شدن کارها کمک می‌کند. این روش برای ساختن رونوشت مولکول‌های پیچیده به کار می‌رود که بخش‌های متفاوتی دارند و عملکرد هر کدام از بخش‌های آنها متفاوت است.

پژوهشگران در این پروژه، نوعی نانوالیاف ابداع کردند. این نانوالیاف، ساختاری شبیه به یک ستون فقرات مرکزی دارد که از واحدهای تکراری پروتئین تشکیل شده است. از این ستون فقرات برای افزودن بخش‌هایی استفاده شد که با سیستم ایمنی بدن در تعامل هستند. یکی از اصلی‌ترین بخش‌ها، قطعه‌ای از فاکتور نکروز توموری آلفا است. بخش دیگر، قطعه‌ای از پروتئینی موسوم به “C3dg” بود که به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند.

هنگامی که پژوهشگران، نانوالیاف را در بدن موش‌های مبتلا به پسوریازیس قرار دادند، این ماده مانند درمان با پادتن مونوکلونال عمل کرد. به کار بردن نانوالیاف به همراه قطعات فاکتور نکروز توموری آلفا موجب شد که سیستم ایمنی موش‌ها، به ایجاد پادتن‌هایی علیه آن منجر شود. پژوهشگران دریافتند که افزودن C3dg، به تقویت درمان کمک می‌کند، زیرا واکنش سلول‌های B را افزایش می‌دهد و بدین ترتیب، مقدار بیشتری از پادتن‌های خنثی‌کننده فاکتور نکروز توموری آلفا تولید می‌شوند.

“جوئل کولیر”(Joel Collier)، سرپرست این پروژه گفت: ما نانومواد را به کار می‌بریم تا سیستم ایمنی بدن را به کارخانه تولید پادتن ضد التهاب تبدیل کنیم. این اساسا یک واکسن ضد التهاب است.

پژوهشگران برای بهینه‌سازی و تطبیق این درمان با سایر بیماری‌های التهابی، به بررسی نحوه تاثیر پزشکی نانو در تحریک سیستم ایمنی بدن ادامه می‌دهند. آنها قصد دارند در مرحله بعد این روش را در موش‌های مبتلا به روماتیسم مفصلی آزمایش کنند.

نوشته نانوساختارهایی که با پسوریازیس مقابله می‌کنند اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

هرچند ۹۷ درصد داروها داخل کشور تولید می شود اما نباید فراموش کرد حدود ۵۰ درصد مواد اولیه دارویی از خارج کشور وارد می شود و از سوی دیگر تولید یک دارو به اجزای متفاوتی نیاز است که نبود حتی یکی از این اجزا می تواند موجب توقف خط تولید دارو شود؛ همچنین تولید برخی داروها و واکسن ها به ویژه داروهای گران قیمت بیماران صعب العلاج برای تولیدکنندگان، توجیه اقتصادی ندارد و حتما نیاز به واردات و ساز و کارهای مالی برای نقل و انتقال پول است.

عامل دیگری که باید در تولید دارو به آن توجه داشت، این است که مواد اولیه دارو متاثر از سوبسید است اما مواد جانبی دارو مانند کاغذ بسته بندی مشمول سوبسید نمی شود و وقتی شرایط تحریم روی کاغذ و مقوا تاثیر می گذارد بدیهی است که حتی بسته بندی دارو نیز دچار مشکل شده و با گران تر شدن قیمت دارو، عملا دسترسی به آن برای برخی افراد سخت می شود.

تحریم دارو از سوی غرب چنان عیان است که حتی دادِ صنعتگران حوزه دارو را هم درآورده است؛ از آن جمله که عباس کبریایی زاده نایب رئیس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی می گوید: این سندیکا آمادگی دارد کانون حقوقی شکل بگیرد و آسیبی که ناشی از تحریم های ارزی و بانکی دارد به سلامت جامعه می زند و کمبودهای مقطعی دارو ناشی از آن در این کانون مطرح شود و به صورت بین المللی در این زمینه از آمریکا شکایت شود.

جالب است که حتی کانال های مالی که عنوان شده برای دریافت دارو ایجاد شده است تاکنون هیچ کارآیی نداشته است و به گفته کبریایی زاده، چیزی هم که به عنوان اینستکس مطرح شده، تا امروز اثری بر دارو در آن ندیدیم و آنچه که تا الان مشکلات دارو را برطرف کرده در واقع به نوعی سیاست هایی بوده که داخل کشور انجام شده است.

بیمارانِ بی دارو، شاهدی برای تحریم دارویی غرب علیه ایران:

یکی دیگر از شهروندان که مبتلا به روماتیسم مفصلی است، نیز می گوید: داروی متوتروکسات (Methotrexate) را ناگزیرم هفته ای پنج عدد مصرف کنم اما از زمان تشدید تحریم‌ها این دارو به سختی گیر می آید. یعنی پنج عدد از این قرص را باید همزمان مصرف کنم.

وی می افزاید: این دارو به طور گسترده برای درمان بیماری‌هایی مانند آرتریت روماتوئید، پسوریازیس و کرون به کار می‌رود.

اگر جامعه غرب پافشاری ایران و مسئولان و صنعتگران آن بر تحریم بودن دارو را نمی پذیرد، نمی تواند منکر زبان گویای بیمارانی شود که از تحریم های آمریکا علیه دارو، جانشان به لب رسیده است.

آذین صحابی یکی از صدها بیمارانی است که تحریم دارو، سلامت او را نشانه گرفته است. وی که مبتلا به نوعی بیماری خود ایمن موسوم به میاستنی گراویس(Myasthenia gravis) یا MG است می گوید: یکی از داروهایی که ما بیماران میاستنی گراویس همیشه باید استفاده کنیم «مستینون» (MESTINON) است این روزها به دلیل تحریم های ضد ایرانی غرب علیه کشورمان نوع خارجی آن به شدت کمیاب شده است.

وی می افزاید: این دارو داخل کشور تولید می شود و بسیاری از بیماران آن را مصرف می کنند و به خوبی هم پاسخگو است اما متاسفانه بیماران مقاوم به درمان، ناچارند فقط نوع خارجی آن را مصرف کنند.

به گفته صحابی، داروی حیاتی دیگر برای بیمارانی که به نوع مادرزادی این بیماری دچارند، «افدرین» (Ephedrine)، است که این روزها اصلا وارد نمی شود و در واقع، زندگی مبتلایان به نوع ژنتیکی این بیماری در معرض خطر قرار گرفته است و اکنون معضلی بسیار فوری و جدی است.

یکی دیگر از شهروندان نیز از کمبود ریتالین گلایه می کند و می گوید: این قرص خارجی را سوئیس تولید می کند و برای کودکان دارای بیش فعال است اما سخت گیر می آید و فقط داروخانه‌های منتخب با نسخه پزشک آن را در اختیار می دهند.

یکی از فعالان در حوزه دارو نیز می افزاید: تامین داروی سوئیسی ریتالین از اوایل سال ۹۷ دچار معضل جدی شد و کمتر وارد می شود بنابراین سهمیه داروخانه ها نیز کاهش یافته است و هر روز تلفن های زیادی از داروخانه ها داریم که می خواهند بدانند سهمیه دارو چه زمانی به آنان اختصاص می یابد اما حجم دارو به خاطر شرایط تحریم ناچیز است.

وی می افزاید: به علت حجم کم دارو، این دارو فقط در داروخانه های منتخب توزیع می شود و داروخانه ها ناگزیرند به طورمثال به بیماری که ۱۰۰ عدد قرص می خواهد، فقط ۳۰ عدد اختصاص دهند.

مریم شهروند دیگر اما از کمبود پنتاسا (Pentasa)برای درمان زخم روده بزرگ، گلایه می کند و می گوید: به خاطر شرایط تحریم و مشکلات ارزی این دارو نه نوع قرص و نه نوع شیاف آن پیدا نمی شود و اگر هم پیدا شود به خاطر مشکلات ارزی، قیمت آن خیلی گران است.

وی می افزاید: داروی آساکل Asacol نیز که قرص ضد التهاب موضعی روده است، پیدا نمی شود؛ البته نوع ایرانی آن هم موجود است که با بیمار ما سازگار نیست.

بیمار دیگری از نبود قرص خارجی کنکور (کُنکُر concor) شاکی است و می گوید: تحریم موجب شده تا دیگر نوع خارجی قرص کنکور پیدا نشود.

وی تاکید می کند: قرص کنکور داروی حیاتی برای بیمار جراحی قلب باز به شمار می رود و برای زندگی او کاملا حیاتی است درحالیکه تحریم ها باعث شده تا این قرص دیگر موجود نباشد.

تحریم دارو و حقوق بشر:

بند دوم ماده اول منشور ملل متحد و مقررات سازمان بهداشت جهانی نیز اصل تحریم‌ به‌ویژه تحریم دارو را در تضاد با اصل انصاف و مقررات حقوق بشر قلمداد می‌کند بنابراین اعمال تحریم‌هایی از این دست نمونه‌ای آشکار از نقض حقوق بشر و اعلامیه جهانی حقوق بشر است.

از همین رو کمپین حقوق بشر در ایران از جامعه بین‌المللی خواسته است در شرایط تحریم، ادامه خرید دارو و مایحتاج اولیه را برای ایران فراهم کند؛ از جامعه جهانی خواسته شده است مکانیسم‌های مالی شفافی ایجاد کند که بتواند ادامه مبادله و داد و ستد در زمینه دارو و دیگر مایحتاج اولیه زندگی را بدون اختلال برای ایرانیان تضمین کند. این امر تاکنون محقق نشده و دارو برای مردم ایران تحریم است.

نوشته تحریم های آمریکا جان بیماران پسوریازیس را نشانه رفته است اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.