به گزارش سایت درمانی پسوریازیس پایگاه خبری مدیکال ساینس، محققان موسسه تحقیقات سرطان پیتر مک در استرالیا زمانی به این روش دست یافتند که به دنبال راه‌هایی برای بهبود روش‌های فعلی درمان سرطان بودند. برخی روش‌ها با فرآیندهای کنترلی بیان ژن در سلول تداخل دارند.
برخی سلول‌ها در سرطان و بیماری‌های خودایمنی بیش‌فعال هستند و این امر سبب می‌شود، سلول‌های خاصی بیش از حد متعارف بیان (express) شوند و همین موضوع محرک بیماری است. بنابراین روندی که بتواند بیان ژن غیر متعارف را تعدیل کند، راهکار مناسبی برای درمان سرطان و انواع بیماری‌های التهابی محسوب می‌شود. بسیاری از روش‌های درمانی که در این راستا توسعه داده شده‌اند، عوارض جانبی ناخواسته‌ای دارند.

به همین منظور محققان موسسه تحقیقاتی سرطان پیتر مک مطالعات جدید را آغاز کردند. فاز اول این تحقیقات ساخت ترکیباتی بود که روش‌های درمانی فعلی سرطان را ارتقا بخشد. در این روش یک مجموعه جدید دارویی معرفی شد که می‌توانست گروهی از پروتئین‌ها به نام BET را غیر فعال کند. این داروها دو ناحیه از پروتئین‌ها را هدف قرار داد که قادر به تصحیح پروتئین‌های ناکارآمد و از بین بردن سلول‌های سرطانی بود. این روش علاوه بر مفید بودن، برخی عوارض ناخواسته داشت.

امیدهای تازه از کشف ارتباط پسوریازیس با پروتئین به نام BD۲:

بنابراین محققان در این روش دست به تغییراتی زدند و دریافتند اگر ناحیه خاصی از پروتئین به نام BD۲ مهار شود، خاصیت ضد سرطانی دارو از بین می‌رود، ولی در عوض خاصیت ضد التهابی دارد.

ادامه مطالعات در مدل‌های حیوانی نشان داد این روش تاثیر قابل ملاحظه‌ای در درمان بیماری‌های خودایمنی، به ویژه آرتریت دارد و موثرتر از روش‌های موجود است. محققان امیدوارند به زودی بتوانند این دارو را برای آزمایش‌های انسانی آماده کنند.

آرتریت (التهاب مفاصل) به التهاب دردناک در ناحیه مفاصل گفته می‌شود که یکی از بزرگترین معضلاتی است که افراد به مرور زمان و با گذشت سن با آن مواجه می‌شوند. شایع‌ترین دردهای ناشی از آرتروز در نواحی زانو، لگن، ستون فقرات و دست دیده می‌شود.

استئوآرتریت (آرتروز)، آرتریت روماتویید، آرتریت عفونی، ورم مفاصل پسوریاتیک و نقرس، پنج گروه عمده آرتریت محسوب می‌شوند. آرتروز شایع ترین نوع آرتریت است. این التهاب دردناک سبب تورم و اختلال حرکت مفاصل می‌شود و معمولا در ناحیه دست، زانو، لگن و ستون مهره‌ها بیشتر است. سه عامل اضافه وزن، سن و آسیب دیدگی مفاصل، مهمترین دلیل بروز آرتروز هستند.

مطالعات نشان می‌دهد رژیم غذایی در کنترل آرتریت نقش موثری دارد. رژیم غذایی مدیترانه‌ای (شامل سبزیجات و میوه، آجیل، روغن زیتون و ماهی) و اجتناب از سیگار و الکل برای بیماران مبتلا به آرتریت توصیه شده است. مواد غذایی حاوی باکتری‌های پروبیوتیک مانند ماست و مکمل‌هایی غذایی نیز در کاهش درد بیماران موثر هستند.

نوشته امیدهای تازه از کشف ارتباط پسوریازیس با پروتئین به نام BD۲ اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

پسوریازیس و شروع آن:

پسوریازیس یک اختلال مادرزادی است که در زندگی اتفاق می افتد و دلایل مختلفی از جمله استرس و یا قرار گرفتن در معرض اشعه فرابنفش در بروز آن نقش دارد. دلایل ژنتیکی زیادی نیز می تواند در بروز این بیماری نقش داشته باشد که به خوبی شناخته نشده است.

ارتباط تغییرات ژنتیکی در سلول های بنیادی پوست و شروع پسوریازیس:

به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress؛ در علوم زیست پزشکی، پسوریازیس به عنوان یک بیماری پوستی التهابی با اختلالاتی در سیستم ایمنی نیز همراه است که در آن سیستم ایمنی بدن علیه سلول های پوستی سالم وارد عمل می شود. در مطالعه ای جدید در مرکز تحقیقات سرطان اسپانیا (CNIO) محققین نشان داده اند که تغییر ژنتیکی در سلول های بنیادی پوستی فولیکول مو می تواند منجر به شروع پسوریازیس باشد.

TSLP یک هدف بالقوه برای درمان پسوریازیس:

با استفاده از مدل موشی، محققین CNIO نشان داده اند که تغییرات ژنتیکی در سلول های بنیادی اپی درمی فولیکول های مو می تواند منجر به تنظیم نامناسب بیان فاکتورهای رونویسی مانند پروتئین های AP-1 شود که خود منجر به واکنش های التهابی و بنابراین شروع پسوریازیس از طریق سیستم ایمنی می شوند. در صورتی که ژن های هدف فاکتورهای رونویسی خاموش شوند، التهاب به طور قابل توجهی کاهش می یابد. هم چنین مشخص شده است که یک میانجی گر ایمنی به نام TSLP که در پسوریازیس به میزان زیادی بیان می شود، نقش قابل توجهی در این فرایند دارد و مهار آن می تواند موجب متوقف شدن تقریبا کامل این بیماری شود. به همین دلیل می توان TSLP را یک هدف بالقوه برای درمان پسوریازیس انسانی در آینده معرفی کرد.

نوشته ارتباط تغییرات ژنتیکی در سلول های بنیادی پوست و شروع پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

بررسی ارتباط میان ابتلا به بیماری پسوریازیس و وجود کاندیدا آلبیکنس دهان:

کاندیدا آلبيکنس قارچ شبه مخمری است که به صورت نرمال بر روی غشاهای مخاطی، پوست، دستگاه گوارش و مخاط واژن یافت می شود. گونه های مختلف کاندیدا ساکنین نرمال سطوح موکو کو تانئوس بدن می باشند و عموما سبب بیماری های سطحی پوس و واژینیت می گردند. عفونت به صورت حاد، تحت حاد و مزمن در پوست، ناخن، مخاط واژن، برونش، ریه و دستگاه گوارش دیده میشود. انواع مختلف کاندیدا جزء فلور طبیعی پوست و مخاط بوده و به طور معمول بیماری زا نمی باشند. کاندیدا آلبیکنس به تعداد کم در دهان افراد بالغ سالم وجود دارد.

پسوریازیس یک بیماری فراگیر:

پسوریازیس یک بیماری مزمن و عود کننده پوست است. مشخص ترین ضایعات آن به صورت پلاکهایی با محدوده مشخص و با الگوی پوسته دار بخصوص در نواحی اکستنسور و سطح پوست سر می باشد. پسوریازیس یک بیماری فراگیر می باشد.

و ۲ درصد جمعیت به این بیماری مبتلا می باشند. شدت ضایعات با امتیاز PASI’ سنجیده می شود. علل مختلفی برای تشدید و یا ادامه بیماری پسوریازیس مطرح شده است. از جمله این علل می توان به علل عفونی اشاره نمود. مدتی است که اثر باکتری استرپتوکو کوس در شروع بیماری یا تشدید پسوریازیس نوع قطرهای مطرح شده است اما مکانیسم دقیق آن ناشناخته است. یکی از مکانیسم های مطرح شده در این مورد توانایی این باکتری در ترشح سوپر آنتی ژنها است.

عوامل عفونی در تشدید بیماری پسوریازیس:

عوامل عفونی دیگری نیز در تشدید بیماری پسوریازیس مطرح شده اند که از جمله آنها می توان به عفونت با مالاسزيا فورفور، مخمرهای رودهای و آندوتوکسین های باکتری های گرم منفی اشاره نمود. در یک تحقیق نشان داده شده است که درمان با داروهای ضد قارچ می تواند تأثیر خوبی در درمان بیماری سبو پسوریازیس داشته باشد. همچنین در یک مطالعه دیگر نشان داده شده است که احتمال درگیری مخاط در پسوریازیس توسط کاندیدا ۱/۳ تا ۱/۶ برابر افراد نرمال است. در تحقیق دیگری نشان داده شده است که میزان آنتی بادی سرمی ضد کاندیدا در بیماران مبتلا به پسوریازیس به ۹۳ درصد می رسد. همچنین در مطالعه دیگری مطرح شده است که کلیه بیماران دارای درماتوزهای مزمن از لحاظ عفونت های قارچی مورد معاینه و آزمایش مایکولوژیک دقیق و در صورت مثبت بودن از لحاظ عفونت قارچی مورد درمان قرار گیرند. در تحقیقاتی که توسط هنسلرت’ و والدمن” انجام شده احتمال افزایش شیوع کاندیدا دهانی در بیماران مبتلا به پسوریازیس مطرح شده است. نظر به احتمال افزایش شیوع کاندیدا دهانی در بیماران مبتلا به پسوریازیس و ضرورت تعیین نقش احتمالی کاندیدا آلبيکنس در ایجاد و باقی ماندن ضایعات پسوریازیس، انجام مطالعه در مورد ارتباط میان ابتلا به پسوریازیس و وجود مخمر كانديدا آلبيکنس در حفره دهان ضروری به نظر می رسد. بنابراین این مطالعه به منظور تعیین شیوع كانديدا آلبيکنس در بیماران مبتلا به پسوریازیس و مقایسه آن با افراد سالم طرح ریزی

روش کار:

این مطالعه از نوع تحلیلی مقطعی و جمعیت مورد مطالعه شامل دو گروه بود. گروه اول افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس که از درمان های سیستمیک برای آنها استفاده نمی شد و گروه شاهد شامل افراد به ظاهر سالمی که مبتلا به بیماری پسوریازیس نبودند. نمونه گیری به روش تصادفی صورت گرفت. محل انجام تحقیق مرکز تحقیقات پوست و سالک صدیقه طاهره دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. تعداد نمونه های لازم جهت معنی دار شدن تحقیق با استفاده از نتایج حاصل از مطالعات گذشته و محاسبه واریانس ها برای تعیین حجم نمونه محاسبه شد که معادل ۴۳ نفر برای هر گروه بود. پس از اخذ رضایت نامه از بیماران، به وسیله پرسش نامه، اطلاعاتی در مورد جمعیت مورد مطالعه گردآوری شد. این اطلاعات شامل سن، جنس، مدت بیماری پسوریازیس، محل های درگیری و شدت درگیری در هر محل درگیری و یا عدم درگیری مناطق سبوره، مانند زیر بغل و کشاله ران بودند. همچنین از افراد گروه شاهد هم اطلاعاتی در مورد سن و جنس و عدم وجود بیماری هایی که سبب افزایش شیوع کاندیدیازیس دهان می شوند بدست آمد. کلیه بیماران و یا افراد سالمی که مبتلا به دیابت، ایدز، کوشینگ یا استفاده کننده از آنتی بیوتیک های سیستمیک بودند و یا از دندان مصنوعی استفاده می کردند از مطالعه خارج شدند. همچنین بیمارانی که از کورتیکواستروئیدهای سیستمیک و با موضعی در دهان استفاده می کردند نیز از مطالعه خارج شدند. به منظور تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از این مطالعه، از آزمون من – ویتنی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. p كمتر از ۰/۰۵ معنی دار در نظر گرفته شد.

نتایج:

طبق نتایج بدست آمده میزان مثبت بودن اسمیر و کشت از لحاظ کاندیدا در بیماران مبتلا به پسوریازیس معادل ۴۴/۲ درصد و برای افراد به ظاهر سالم معادل ۲۵/۶ درصد بود ( در واقع شیوع کاندیدا در بیماران مبتلا به پسوریازیس ۱/۷ برابر افراد به ظاهر سالم بود). فقط ۲/۵ درصد از بیماران دارای اسمير منفی و کشت مثبت بودند. مقایسه بین این دو میزان با تست آماری من – ویتنی بیانگر به طور مرزی معنی دار بودن این اختلاف بود( ۰/۰۵=p).

در این تحقیق شدت پسوریازیس بر اساس امتیاز PASI سنجیده شد. کمترین میزان امتیاز PASI محاسبه شده ۱۶ و حداکثر آن ۹۰۰ بود. میانگین امتیاز PASI در این بیماران ۱۴۶ با انحراف معیار معادل ۱۸ بود. بر طبق نتایج حاصل از این تحقیق، رابطه به طور مرزی معنی داری بین شدت پسوریازیس و شیوع کاندیدیاز دهانی وجود داشت به نحوی که ضریب همبستگی برای این دو متغير معادل ۰/۲۸ و میزان p معادل۰/۰۵ بود.

در بیمارانی که امتیاز PASI آنها زیر ۲۰۰ بود، شیوع كاندیدیاز دهانی معادل ۳۹/۵ درصد و در بیماران دارای امتیاز PASI مساوی با بیشتر از ۲۰۰، میزان شیوع کاندیدیاز به ۶۰ درصد می رسید.

در مورد رابطه بین مدت پسوریازیس و شیوع کاندیدیاز دهانی حداقل مدت بیماری در مبتلایان مورد بررسی، ۱۰ روز و حداکثر مدت بیماری ۳۰ سال بود. میانگین در بیماران مورد بررسی ۱۰/۰۷ سال با انحراف معیار ۱/۲۵ بود. رابطه معنی داری بین مدت پسوریازیس و شیوع كاندیدیاز دهانی وجود نداشت.

در بیماران مبتلا به پسوریازیس، رابطه معنی داری بین سن بیماران و ابتلا به کاندیدیاز دهانی یافت نشد. در بررسی رابطه بین جنس مبتلایان به پسوریازیس و شیوع كاندیدیاز دهانی مشخص شد که ۶۱/۵ درصد از بیماران مرد مبتلا به پسوریازیس دارای کاندیدیاز دهانی بودند ولی این میزان برای زنان مبتلا به پسوریازیس ۱۷/۶ درصد بود. تست آماری من – ویتنی بیانگر معنی دار بودن این اختلاف بود( ۰/۰۵>p).

بحث:

را در مقایسه ای که در مورد شیوع كانديدا آلبيکنس در بیماران مبتلا به پسوریازیس و افراد سالم انجام شد مشخص شد که شیوع این مخمر در بیماران مبتلا به پسوریازیس بیشتر از افراد سالم بود. این نتایج تأیید کننده نتایج مطالعه ای است که توسط والدمن در سال ۲۰۰۱ انجام شده است. در این تحقیق نیز تفاوت معنی داری بین شیوع کاندیدای دهانی در بیماران مبتلا به پسوریازیس و افراد سالم مشاهده شده است. البته شیوع کاندیدا در افراد سالم در تحقيق والدمن معادل ۳۵ درصد و در افراد مبتلا به پسوریازیس ۵۶ درصد بوده است. همچنین در تحقيق فوق الذکر رابطه ای بین شدت پسوریازیس و شیوع کاندیدای دهانی به دست نیامده و پیشنهاد شده است که در بیماران مبتلا به پسوریازیس و کاندیدا از درمان های ضد قارچ استفاده شود.

شیوع کاندیدای دهانی (کانديدا آلبيکنس) در افراد سالم جامعه بر اساس تحقیقات انجام شده از ۱۰/۸۱ درصد  تا ۶۵ درصد  ذکر شده است. میزان به دست آمده در این تحقیق در گروه شاهد معادل ۶/ ۲۵ درصد می باشد که به صورت معنی داری کمتر از شیوع آن در افراد مبتلا به پسوریازیس می باشد. در تحقیق دیگری که توسط کاندا در سال ۲۰۰۲ انجام شد، این نکته مطرح شده است که قارچ های پوستی شامل مالاسزيا فورفور، كانديدا آلبيکنس و تریکوفیتون روبروم می توانند با آزاد کردن سیتوکینین های منشأ گرفته از سلول های Thi و Tha، کموکین ها و پروستاگلاندین E سبب ایجاد و با تشدید درماتیت آتوپیک و پسوریازیس شوند. هنسلرت در سال ۱۹۹۵نشان داده است که احتمال درگیری مخاط در پسوریازیس توسط کاندیدا ۱/۳ تا ۱/۶ برابر افراد نرمال می باشد. این میزان در تحقیق حاضر ۱/۷ بوده است که به آمار فوق کاملا نزدیک است. در تحقیق انجام شده توسط ارکین” و همکارانش در سال ۱۹۹۲، توصیه شده که کلیه بیماران دارای درماتوزهای مزمن، از لحاظ عفونت های قارچی مورد معاینه و آزمایش مایکولوژیک دقیق قرار گرفته و در صورت مثبت بودن از لحاظ عفونت قارچی (کاندیدا) مورد درمان قرار گیرند.

در این مطالعه رابطه معنی داری بین شدت پسوریازیس بر اساس امتیاز PASI و شیوع كاندیدیاز دهانی بدست آمد به نحوی که در بیماران دارای امتیاز PASI بالاتر، احتمال درگیری دهان با کاندیدا بالاتر بود. در تحقیق انجام شده توسط والدمن در سال ۲۰۰۱ افزایش شیوع کاندیدا در بیماران پسوریازیس دیده شد اما رابطه معنی داری بین شدت پسوریازیس و شیوع کاندیدا به دست نیامد. با توجه به بالا بودن احتمال آلودگی با کاندیدا در بیماران با پسوریازیس شدید، به نظر می رسد که انجام آزمایش لام مستقیم و کشت از لحاظ کاندیدا در بیماران دارای پسوریازیس با شدت بالا و در صورت مثبت بودن آنها درمان کاندیدای ضروری به نظر می رسد(۹) زیرا همانطور که توسط كاندا مطرح شده است، مخمر کاندیدا می تواند عامل شروع ، با ادامه و تشدید درماتوزهای مزمن پوستی باشد. البته افزایش شیوع مخمر کاندیدا در نواحی چین دار رد شده است.

در این مطالعه رابطه معنی داری بین مدت پسوریازیس و شیوع کاندیدای دهانی یافت نشد. در مطالعات دیگر هم رابطه ای بین مدت بیماری پسوریازیس و شیوع کاندیدای دهانی یافت نشده است. بنابراین همه مطالعات انجام شده تأیید کننده عدم تأثیر مدت بیماری بر روی شیوع کاندیدای دهانی هستند.

با توجه به اطلاعات به دست آمده از این تحقیق و سایر تحقیقات به نظر می رسد که انجام تست اسمیر مستقیم و کشت و یا یک دوره درمان تجربی کاندیدا در تمام بیماران مبتلا به پسوریازیس بخصوص در بیماران مذکر دارای بیماری شدیدتر قابل توصیه است تا شاید به این نحو از شدت بیماری پسوریازیس کاسته شده و یا از ادامه بیماری جلوگیری شود.

نوشته بررسی ارتباط میان ابتلا به بیماری پسوریازیس و وجود کاندیدا آلبیکنس دهان اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

یبوست چیست؟

علت اصلی معمولاً کندی سرعت عبور مواد از کولون و یا اختلال دفع است. برخی بیماری ها موجب یبوست می‌شوند، مانند رژیم کم فیبر یا کم آبی بدن، کم‌کاری تیروئید، بیماری دیابت، تومورها و سرطان‌های روده. هنگامی که غذا وارد روده می‌شود آب و مواد مغذی از آن جدا می‌شوند و مواد زائد به صورت مدفوع باقی می‌مانند و به‌وسیلهٔ انقباض ماهیچه‌ها در روده حرکت می‌کند. مصرف کمِ فیبر و آب و نداشتن فعالیت بدنی و جلوگیری از دفع، این امر را دشوار می کند.

عدم یبوست مزاج و نرم بودن دستگاه گوارش دارای این نشانه‌هاست:

غلظت و قوام کاملاً نرم، بدون یا با کمترین بوی بد، بدون چسبندگی و با حداقل فشار وارد کردن و روزانه بین دو تا سه مرتبه دفع شود، خارج شدن مدفوع از حالت تعادل و دارا بودن هر یک از علائم بالا نشانه مهمی از خروج قسمتی یا کل بدن از تعادل است.

میان این نشانه‌ها، آنچه مورد نظر ماست عدم نرمی و یبوست بیش از حد مدفوع است که از منظر طب سنتی می‌تواند ارگان‌های مختلف بدن از جمله “پوست” را به‌شدت تحت تأثیر خود قرار دهد.

از منظر طب سنتی، کبد به‌عنوان مرکز بدن شناخته شده و بسیاری از بیماری‌ها، خصوصاً بیماری‌های پوستی از کبد نشأت می‌گیرند.

کبد که وظیفه تغذیه و رشد اندام‌های مختلف بدن را به‌عهده دارد، اگر در بخشی از فعالیت خود دچار گرفتگی، ضعف یا هرگونه مشکل دیگری شود، توانایی رساندن غذا به اعضا را از دست داده و در نتیجه مواد باقی‌مانده و ناپخته را به دورترین نقاط از خود، یعنی پوست منتقل می‌کند.

از سوی دیگر یکی از عواملی که خود، منشأ کبدی داشته، یبوست دستگاه گوارش است؛ یبوست در اینجا به‌صورت دوطرفه عمل کرده و هم کبد را به‌سمت کارکرد کمتر سوق داده و هم بر میزان افزایش سموم در بدن و تیرگی و بیماری‌های پوستی چون اسکلرودرمی، لوپوس و آمیلوئیدوز می‌افزاید.

نکته مهم اینجاست که کنش‌های میان بیماری‌های پوستی و یبوست دستگاه گوارش به‌صورت دوطرفه است و هر کدام دیگری را به‌سوی کارکرد کمتر و ضعیف‌تر کمک می‌کنند.

از این رو، طبیب به‌عنوان خادم طبیعت باید ابتدا به امر اصلاح کبد و به‌صورت همزمان نسبت به رفع یبوست دستگاه گوارش بیمار اقدام کند و در گام بعد به‌سراغ رفع بیماری پوستی برود.

آلو سیاه آلو بخارا:

مادربزرگ ها درست می گفتند، آلوها سرشار از فیبر و مقدار زیادی قندهای قابل تخمیر میباشند که همانند ملین عمل میکنند.

نوشته ارتباط یبوست با بیماری پوستی صعب‌العلاج ویتیلیگو، پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

دمای بدن و میزان ان‌اف-کاپا:

در دمای ۳۴ درجه بدن، سرعت و میزان ان‌اف-کاپا بی کاهش می‌یابد اما در دمای بالاتر از دمای طبیعی بدن یعنی ۳۷درجه سرعت عمل ان‌اف-کاپا بی به شدت افزایش پیدا می‌کند.

پروتئین  آ-۲۰  چیست؟

محققان دانشگاه وارویک بررسی کردند که چگونه افزایش دمای بدن موجب افزایش سرعت عمل این چرخه می‌ شود، آنها احتمال دادند که پروتئین آ-۲۰ نقش بسیار مهمی در این زمینه ایفا می‌ کند.

پروتئین آ-۲۰ یک نوع پروتئین است که برای جلوگیری از بیماری‌ های التهابی ضروری است. برای اثبات این موضوع، محققان، پروتئین آ-۲۰ را از سلول‌ها حذف کردند و سپس دریافتند با این اقدام ان‌اف-کاپا بی کارایی و حساسیت خود را نسبت به کاهش دما از دست داد.

پروفسور دیود رند، محقق برجسته دانشگاه وارویک در مورد اینکه چگونه ساعت بدن تغییرات دمایی را کنترل می‌کند، توضیح می‌دهد که کاهش دمای بدن در مدت خواب چگونه با تاثیرپذیری از تغییرات کاری، پرواززدی یا اختلالات خواب می‌تواند موجب تشدید بیماری‌های التهابی شود.

در تحقیقات انجام شده دما تاثیری بر بسیاری از ژن‌های کنترل شده توسط ان‌اف-کاپا بی نداشت با این حال گروهی از ژن‌ها نیز بودند که تحت تاثیر دما تغییر شکل دادند، این ژن‌های حساس به دما نقش مهمی در واکنش به التهابات و تغییرات سلولی داشتند.

نتایج این مطالعات نشان می‌دهد در داروهای جدید باید تغییرات دمایی التهابات سلولی و بافتی با هدف‌گیری پروتئین آ-۲۰ در نظر گرفته شود.

پروفسور مایک وایت، متخصص زیست شناسی از دانشگاه منچستر گفت که این مطالعه توضیحی را در مورد چگونگی ارتباط سلامت محیط و بدن ارائه کرده است. او می‌گوید: «واضح است که بیماری‌هایی نظیر آنفولانزا یا سرماخوردگی فصلی در زمستان که دمای هوا کاهش می‌یابد، شایع‌تر است؛ علاوه بر این تحقیقات نشان داده است موش‌هایی که در دمای بالاتری زندگی می‌کنند، کمتر از التهاب و بیماری سرطان رنج می‌برند. اکنون مشخص شده است که پاسخ‌های ایمنی بدن بسته به تغییرات دمایی متفاوت است.»

نوشته عدم تعادل (ان‌اف-کاپا بی) با بروز پسوریازیس و آرتریت روماتوئید ارتباط دارد اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.