تیمی به سرپرستی محققان دانشگاه کالیفرنیا دریافتند قرار گرفتن در معرض نشانگر‌های زیستی ابتلا به بیماری‌های پوستی مانند درماتیت تماسی و پسوریازیس را افزایش می‌دهد.

ساکاماکی-چینگ، محقق ارشد این پروژه می‌گوید: ما دریافتیم قرار گرفتن پوست انسان در معرض THS مکانیسم‌های بیماری التهابی پوست را آغاز می‌کند و نشانگر‌های زیستی ادراری آسیب اکسیداتیو را افزایش می‌دهد که می‌تواند منجر به بیماری‌های دیگری مانند سرطان، بیماری قلبی و تصلب شرایین شود.

این مطالعه که در eBioMedicine منتشر شده است، اولین مطالعه‌ای است که بر روی انسان‌هایی که از نظر پوستی در معرض THS قرار دارند، انجام شده است.

تحقیقات بالینی که در دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو انجام شد، شامل ۱۰ فرد سالم و غیرسیگاری ۲۲ تا ۴۵ ساله بود. به مدت سه ساعت، هر شرکت‌کننده لباس آغشته به THS می‌پوشید و هر ساعت حداقل ۱۵ دقیقه روی تردمیل راه می‌رفت یا می‌دوید تا باعث تعریق و افزایش جذب THS از طریق پوست شود. شرکت کنندگان نمی‌دانستند لباس دارای THS است. سپس نمونه‌های خون و ادرار از شرکت‌کنندگان در فواصل زمانی منظم برای شناسایی تغییرات پروتئینی و نشانگر‌های استرس اکسیداتیو ناشی از THS جمع‌آوری شد.

ساکاماکی-چینگ می‌گوید: ما دریافتیم قرار گرفتن در معرض حاد THS باعث افزایش بیومارکر‌های ادراری آسیب اکسیداتیو به DNA، لیپید‌ها و پروتئین‌ها می‌شود و این نشانگر‌های زیستی پس از توقف مواجهه بالا باقی می‌مانند. سیگاری‌ها در این نشانگر‌های زیستی همان افزایش را نشان می‌دهند. یافته‌های ما می‌تواند به پزشکان در تشخیص بیماران در معرض THS و توسعه سیاست‌های نظارتی برای مقابله با اصلاح محیط‌های داخلی آلوده به THS کمک کند.

پرو تالبوت، استاد زیست شناسی سلولی که ساکاماکی-چینگ در آزمایشگاه او کار می‌کرد، توضیح داد پوست بزرگترین عضوی است که با THS تماس می‌گیرد و بنابراین ممکن است بیشترین تماس را دریافت کند.

تالبوت، نویسنده مقاله می‌گوید: درباره پاسخ‌های سلامت انسان به قرار گرفتن در معرض THS فقدان دانش کلی وجود دارد. اگر یک خودروی کارکرده خریداری کنید که قبلا متعلق به فردی سیگاری بود، پوست خود را در معرض THS قرار می‌دهید. همین امر در مورد اقامت در اتاق هتل نیز صدق می‌کند اگر قبل از شما توسط یک فرد سیگاری اشغال شده بوده باشد.

قرار گرفتن در معرض THS که ۱۰ شرکت کننده در معرض آن قرار گرفتند، نسبتا کوتاه بود و تغییرات قابل مشاهده در پوست ایجاد نکرد، با این وجود، بیومارکر‌های مولکولی در خون که با فعال شدن درماتیت تماسی، پسوریازیس و سایر بیماری‌های پوستی در مراحل اولیه مرتبط هستند، افزایش یافته است.

ساکاماکی چینگ می‌گوید: این بر این ایده تاکید می‌کند که قرار گرفتن در معرض پوست با THS می‌تواند منجر به شروع مولکولی بیماری‌های پوستی ناشی از التهاب شود.

در مرحله بعد، محققان قصد دارند بقایای سیگار‌های الکترونیکی را که می‌توانند با پوست انسان تماس پیدا کنند، ارزیابی کنند. آن‌ها همچنین قصد دارند جمعیت‌های بزرگ‌تری را که در معرض دوره‌های طولانی‌تر THS پوستی قرار دارند، ارزیابی کنند.

نوشته آلاینده THS ناشی از دود سیگار منجر به شروع التهاب و پسوریازیس می‌شود اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

در مورد پسوریازیس:

پسوریازیس یک بیماری مزمن و التهابی پوست می‌ باشد که با ضایعات پوشیده شده از پوسته‌ های نقره‌ای سفید مرده پوست مشخص می‌ شود. این بیماری خود ایمنی زمانی رخ می‌ دهد که سیستم ایمنی بدن پیام‌های معیوبی می‌ فرستد که منجر به افزایش سرعت چرخه رشد سلول‌ های پوست می‌ شود.

پسوریازیس یك اختلال ایمنی شایع وابسته به لنفوسیت T است که با پلاک های قرمز، ضخیم و پوسته های نقره ای مشخص می شود. پسوریازیس شایع ترین بیماری اتوایمیون می باشد كه با توجه به مدت زمان طولانی درگیری، هزینه زیادی برای بیمار در بر خواهد داشت

ماهیت ایمونولوژیكی این بیماری و درمان های سركوب كننده سیستم ایمنی و موتاژن بودن داروها ممكن است باعث افزایش استعداد ابتلاء به سرطان های مختلف مانند سرطان پوست و پروستات شود. پسوریازیس در هر سنی رخ می دهد و با مشكلاتی مثل افسردگی، كاهش كیفیت زندگی، بیماری های قلبی و عروقی، سكته مغزی، لنفوما دیابت ملیتوس، سندرم متابولیك و آرتریت سوریاتیك همراه است.

به دلیل در معرض بودن این ضایعات، اختلالات روانی مثل افسردگی، اضطراب، وسواس، اختلالات جنسی، تمایل به خودكشی، كاهش راندمان كار و دوری از اجتماع در بیماران دیده می شود. بالا بودن سطح تری گلیسرید وكلسترول در افراد مبتلا به پسوریازیس در پاتوژنز این بیماری و همچنین ایجاد بیماری های قلبی و عروقی نقش دارد.

برسی نقش عوامل میكروبی در بیماری پسوریازیس:

مواد و روش‌های تحقیق:

مقالاتی که بین سال‌های ۱۹۶۱ و ۲۰۱۱ در PubMed/MEDLINE و پایگاه‌های جستجوی اطلاعات داخلی منتشر شده بودند، جهت تعیین نقش عوامل میکروبی در عارضه پسوریازیس مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این مطالعات با دقت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ ها:

عوامل میکروبی به ویژه استرپتوکوکوس پیوژنز، استافیلوکوکوس اورئوس، گونه های کاندیدا، گونه‌های مالاسزیا، انتروکوک فکالیس و سودوموناس آئروژینوزا می‌ تواند روند بیماری را از طریق تغییر در ویژگی‌ های پوست بیماران مبتلا به پسوریازیس تغییر دهند.

نتایج برسی ها:

بر اساس نتایج این مطالعات به نظر می‌ رسد میکروارگانیسم‌ها در پاتوژنز پسوریازس بسیار با اهمیت باشند. این عوامل می‌ توانند از طریق فعال‌سازی مونوسیت‌ ها و سلول‌های T توسط سوپر آنتی‌ ژن‌ ها و ترشح سموم مختلف باعث تشدید پسوریازیس شوند.

عوامل میكروبی متعددی در ایجاد یا پیشرفت این بیماری مؤثر می باشند كه قارچ هایی مانند مالاسزیا و كاندیدا، باكتری هایی مانند استرپتوكوكوس، استافیلوكوكوس، انتروكوكوس و سودوموناس از عوامل میكروبی مهمی هستند كه نقش آنها در بروز و تشدید حالات كلینیكی این بیماری مشخص است.

علت اصلی بیماری پسوریازیس هنوز مشخص نمی باشد. اگرچه تعداد زیادی از مقالات به ژنتیكی بودن این بیماری اشاره كرده اند، ولی مهیا بودن فاكتورهای ژنتیكی تضمین قطعی برای ابتلاء به بیماری نمی باشد. بنابراین دانستن انواع فاكتورهای مستعد كننده و تماس با محركهای محیطی می تواند دلیل بعضی از تغییرات پوستی را در افراد مبتلا به پسوریازیس توضیح دهد.

نقش مهم عوامل میکروبی در پسوریازیس:

همان طور كه اشاره شد، عوامل میكروبی از مهم ترین محرك های محیطی هستند كه نقش به سزایی در پروسه بیماری پسوریازیس دارند. با بررسی مقالات مختلف می توان نتیجه گرفت كه عوامل میكروبی با كلونیزاسیون در سطح پوست و مخاط باعث تغییر مسیر این بیماری می شوند. میكروارگانیسم ها از طریق تولید توكسین ها و سوپر آنتی ژن های مختلف باعث بدتر شدن این بیماری می شوند. سوپر آنتی ژن ها گروهی از آنتی ژن های میكروبی هستند كه بر خلاف آنتی ژن های پپتیدی به صورت پروتئین های دست نخورده در محلی خارج از محل اتصال، به MHC II و رسپتورهای T متصل می شوند و با تحریك سلول های Tباعث تولید میزان زیادی از سیتوكای نهای پیش التهابی می شوند كه منجر به تشدید بیماری پسوریازیس می شود. سوپر آنتی ژن ها از طریق تحریك مونوسیت ها و افزایش تولید سیتوكاین توسط این سلول ها نیز باعث وخیم تر شدن این بیماری می شوند.

همچنین بعضی از میكروارگانیسم ها، فلور طبیعی بدن هستند و عدم مواجه با آنها غیر ممكن می باشد. از طرفی نقص سیستم ایمنی در این افراد باعث افزایش تكثیر این میكروارگانیس ها می شود در نتیجه توكسین و سوپر آنتی ژن زیادی تولید می شود كه بدتر شدن وضعیت افراد مبتلا به پسوریازیس را در پی خواهد داشت. بنابراین اصلاح سیستم ایمنی این افراد و همین طور مصرف دوره ای آنتی میكروبیال می تواند باعث كاهش رشد میكروارگانیس ها و بهتر شدن وضعیت بیماران شود.

از آن جایی كه میكروارگانیسم های زیادی می توانند در قسمت های مختلف بدن افراد مبتلا به پسوریازیس كلونیزه شوند بررسی و تعیین نوع میكروارگانیسم كلونیزه شده جهت انتخاب نوع داروی آنتی میكروبیال ضروری به نظر می رسد. در مورد میكروارگانیسم هایی كه فلور طبیعی بدن نیستند، بیماران باید از تماس با محل هایی كه مناسب رشد این عوامل هستند خوداری كنند و با كنترل رطوبت و رعایت نظافت از رشد این عوامل جلوگیری نمایند.

با وجود اینكه اكثر مقالات به ژنتیكی بودن پسوریازیس اشاره كرده اند اما تعداد معدودی از ژنهای دخیل در این بیماری شناخته شده اند. بنابراین لازم است كه مطالعات بیشتری در این زمینه صورت گیرد. علی رغم این كه DNA بعضی از عوامل میكروبی در خون افراد مبتلا به پسوریازیس ردیابی شده است، اما هنوز نقش DNA این میكروارگانیسم ها در پاتوژنز پسوریازیس مشخص نمی باشد. بنابراین پیشنهاد می شود مطالعاتی در این زمینه صورت گیرد و اثر DNA عوامل میكروبی در تكثیر لنفوسیت ها، سلول های T و ترشح سیتوكای نهای مختلف و مهاجرت سلول های ایمنی بررسی شود.

انتروكوكوس فكالیس و سودوموناس آئروژینوزا از عوامل میكروبی هستند كه انسان ها در معرض تماس مكرر با آن ها هستند. ولی تعداد مطالعات صورت گرفته در مورد نقش این عوامل میكروبی بسیار اندك
است، و مكانیسم احتمالی آن ها در ایجاد یا تشدید پسوریازیس ناشناخته است. بنابراین لازم است كه مطالعاتی در این مورد صورت گیرد.

انتروتوكسین های استافیلوكوك اورئوس از مقاوم ترین سموم شناخته شده می باشند ولی نقش آن ها در پسوریازیس به طور كامل شناخته شده نیست. بنابراین پیشنهاد می شود كه مطالعاتی در این زمینه صورت گیرد.

MSCRAMM مولكول هایی هستند كه در سطح بعضی از عوامل میكروبی شناسایی شده اند. این مولكول ها با اتصال به پروتئین های ماتریكس خارج سلولی مانند فیبرینوژن، فیبرونكتین و كلاژن باعث كلونیزاسیون عوامل میكروبی در بدن می شوند؛ از این رو پیشنهاد می شود كه نقش MSCRAMM در تأثیر عوامل میكروبی در پسوریازیس بررسی شود. (TLRs) به وسیله تعداد زیادی از سلول های پوست بیان می شوند و نقش مهمی در شناسایی تركیبات میكروبی و شروع واكنش های ایمنی پوست دارند؛ لذا بررسی نقش این رسپتورها در بیماری پسوریازیس نیز پیشنهاد می شود.

نوشته برسی نقش عوامل میكروبی در بیماری پوستی پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.