ژن HLA و بروز پسوریازیس:

در مطالعه این بیماری ژن‌ هایی مثل IL-۲۳ و HLA موردتوجه قرار گرفتند. ژن HLA بزرگترین علامت ژنتیکی این بیماری بوده است. به گفته دکتر الدر ما از طریق مرکز عصبی سیستم ایمنی بدن فهمیدیم که این ساختار پیچیده‌تر از چیزی که فکر می‌ کردیم است. در واقع این قسمت از ژن‌ها هفت علائم مختلف از بیماری پسوریازیس را در خود نشان می‌ دهند اما حتی این تحقیق نیز داده‌های موردنیاز برای تعیین نوع ژنتیکی این بیماری مشخص نکرده است. الدر می‌گوید ما هنوز نیمی از دلایل ژنتیکی مربوط به بروز این بیماری را پیدا نکرده‌ایم. و در ادامه باید تحقیقات و گسترده‌ای در مورد ژن‌ های خاص این بیماری انجام شود.

پسوریازیس و عملکرد آن:

یکی از بیماری‌ های پوستی مربوط به ایمنی بدن که باعث بروز علائم قرمز و پوسته‌ پوسته شدن سطح پوست می‌ شود بیماری پسوریازیس است که هنوز یک یا دو درصد از جمعیتی که به آن مبتلا هستند در نگرانی چرایی بروز آن به سر می‌ برند.

پسوریازیس (بیماری پوستی صدف) بیماری مزمنی است که طی آن، سیستم ایمنی بدن با فرستادن سیگنال‌ های اشتباه به سلول‌ های پوست، موجب رشد بیش از حد آن‌ها می‌ شود. به طوری که سلول‌ های جدید پوست، در طی چند روز (به‌جای چند هفته) رشد می‌ کنند. بدن، این سلول‌ های اضافی پوست را از بین نمی‌برد. بلکه سلول‌ های اضافی در سطح پوست تجمع می‌ یابند و لکه‌های پسوریازیس را تشکیل می‌ دهند.

پسوریازیس ممکن است مسری به نظر برسد، اما در واقع چنین نیست. پسوریازیس از طریق تماس با فرد مبتلا منتقل نمی‌ شود. یک فرد برای ابتلا به پسوریازیس باید ژن‌ های عامل آن را از طریق وراثت در بدن خود داشته باشد.

نوشته ژن HLA بزرگ‌ترین علامت ژنتیکی در بروز بیماری پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

نتایج برسی های گروه تحقیقاتی پروفسور RUDI BEYEART:

یك تیم تحقیقاتی درحال حاضر مكانیسم علامت دهی مولكولی را توسط تغییرات ناگهانی در CARD14 نشان می دهند كه منجر به افزایش التهاب در بیماران مبتلا به پسوریازیس شده است. نتایج بدست آمده CARD14 در گزارش مجله EMBO منتشرشده است.

پروفسور RUDI BEYEART: یافته های ما احتمال مورد نظر كه مهار كننده های MALTI ممكن است درمانی مفید برای بیماران مبتلا به پسوریازیس با تغییر ناگهانی CARD14 باشد را بالا می برد. آیا مهار كننده های MALTI برای درمان انواع شایع پسوریازیس كه در حاضر تحت بررسی است مفید می باشد؟

یک گروه تحقیقات تحت رهبری پروفسور RUDI BEYEART، بررسی كردند كه مكانیسم علامت دهی مولكولی بوسیله تغییر ناگهانی در CARD14 منجر به افزایش التهاب در بیماران مبتلا به پسوریازیس شده است. برای این كار آنها روی كراتینوسیت، یك نوع خاص از سلول های پوست با یك نقش كلیدی درپسوریازیس، به دلیل رشد غیر عادی و قابلیت تولید مقدار زیادی از فاكتورهای ترویج التهاب تمركز كردند. این تیم تحقیقاتی توانست CARD14 فیزیكی و اثر متقابل عملكرد با یك پروتئین كه MALT1 نامیده شده است را نشان دهد. این اثر متقابل MALT1 برای جوش ها و دمل های تعدادی از بافت سلولی پروتئین ها كه به طور معمول سیستم ایمنی در متوفق كردن سرعت بدن (ترامپولین) نگهداری می كند، فعال می شود. جالب توجه است كه جهش پسوریازس در قادر ساختن CARD14 برای تشكیل مجموعه های بیش فعال CARD14/MALT1 مرتبط می باشد، در نتیجه به پاسخ غیر عادی بالا و التهاب در بیماران پسوریازسی سوق داده می شود.

استاد RUDI: ما دریافتیم كه درمان دارویی سلول های پوست انسان با داروهایی كه فعالیت MAT1 را مهار می كنند و پروتئین هایی كه ترویج التهاب را كاهش می دهند، توسط انواع CARD تغییر پذیر ایجاد شده اند. ما به پیدا كردن یك شریك صنعتی برای گرفتن این نتایج امید بخش كه یك گام بیشتر در جستجو برای درمان پسوریازیس است، امیدواریم.

تسریع التهاب با جهش‌ های ژنتیکی در CARD1:

جهش‌ های ژنتیکی در CARD14 می تواند باعث حساس‌تر شدن پوست در ابتلا به پسوریازیس شود. CARD14 یک تنظیم‌ کننده اپیدرمی شناخته‌ شده پروتئین NF-kB است اما یافته‌ های اخیر نشان داده این ژن همچنین تنظیم‌ کننده یک مسیر سیگنال‌ دهی دیگر نیز هست که التهاب را تسریع کرده و منجر به پسوریازیس می‌ شود. ژن CARD14 همچنین مسیرهای p38 و آنزیم کیناز JNK MAP را تنظیم می‌ کند که هر دو به پروتئین MALT1 paracaspase وابسته هستند.

البته این کشف بدان معنی نیست که پسوریازیس قابل درمان است. تنها می‌توان علائم این بیماری را با مسدود کردن واکنش ایمنی که منجر به رشد سریع سلول‌های پوست می‌شود، مدیریت کرد.

کنترل پسوریازیس با مهار MALT1:

محققان توانستند فعالسازی فیزیکی و کاربردی MALT1 توسط CARD14 را در سلول‌ های پوستی کراتینوسیت تولید‌کننده کراتین جدا کنند. با مسدود کردن فعالیت MALT1، کاهش چشمگیر در پروتئین‌ های مسؤول التهاب و رشد سلول مشاهده شد که این پروتئین را به هدفی ارزشمند برای درمان پسوریازیس تبدیل کرده است. اما یافته‌ های جدید نشان می‌دهد که مهار MALT1 تنها می‌ تواند برای افراد مبتلا به پسوریازیس دارای نوع جهش‌ یافته CARD14 مفید باشد.

پسوریازیس یک نوع بیماری خود ایمنی است که بر دو تا چهار درصد جمعیت در غرب تاثیر گذاشته است. بیماران بطور رایج از تکه‌ های قرمز رنگ روی پوست زانو، آرنج یا جمجمه خود شکایت می‌ کنند. تحقیقات نشان داده که مبتلایان به پسوریازیس شدید به بیماری‌ های جدید دیگر مانند بیماری قلبی، دیابت و فشار خون کنترل نشده نیز مبتلا هستند. به طور كلی به نظر میرسد كه در پسوریازیس منشا ژنتیكی وجود دارد كه می تواند توسط عوامل محیطی بیشتر برانگیخته شود. مكانیسم اصلی شامل فعال شدن سیستم ایمنی بدن در اثر التهاب موضعی تكثیر سلول های پوست می باشد. تغییر ناگهانی دراین ژن توانایی پروتئین CARD14 را برای فعال كردن پروتئین دیگر (NF-B) افزایش می دهد كه حالت عوامل متعددی كه التهاب پوست و پسوریازیس را تحریك می كند، تحت كنترل دارد.

این یافته‌ها در مجله EMBO Reports منتشر شده است.

نوشته کشف جدید؛ شناسایی ژن CARD14 مقصر اصلی بروز پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

در مورد پسوریازیس:

پسوریازیس یک بیماری مزمن و التهابی پوست می‌ باشد که با ضایعات پوشیده شده از پوسته‌ های نقره‌ای سفید مرده پوست مشخص می‌ شود. این بیماری خود ایمنی زمانی رخ می‌ دهد که سیستم ایمنی بدن پیام‌های معیوبی می‌ فرستد که منجر به افزایش سرعت چرخه رشد سلول‌ های پوست می‌ شود.

پسوریازیس یك اختلال ایمنی شایع وابسته به لنفوسیت T است که با پلاک های قرمز، ضخیم و پوسته های نقره ای مشخص می شود. پسوریازیس شایع ترین بیماری اتوایمیون می باشد كه با توجه به مدت زمان طولانی درگیری، هزینه زیادی برای بیمار در بر خواهد داشت

ماهیت ایمونولوژیكی این بیماری و درمان های سركوب كننده سیستم ایمنی و موتاژن بودن داروها ممكن است باعث افزایش استعداد ابتلاء به سرطان های مختلف مانند سرطان پوست و پروستات شود. پسوریازیس در هر سنی رخ می دهد و با مشكلاتی مثل افسردگی، كاهش كیفیت زندگی، بیماری های قلبی و عروقی، سكته مغزی، لنفوما دیابت ملیتوس، سندرم متابولیك و آرتریت سوریاتیك همراه است.

به دلیل در معرض بودن این ضایعات، اختلالات روانی مثل افسردگی، اضطراب، وسواس، اختلالات جنسی، تمایل به خودكشی، كاهش راندمان كار و دوری از اجتماع در بیماران دیده می شود. بالا بودن سطح تری گلیسرید وكلسترول در افراد مبتلا به پسوریازیس در پاتوژنز این بیماری و همچنین ایجاد بیماری های قلبی و عروقی نقش دارد.

برسی نقش عوامل میكروبی در بیماری پسوریازیس:

مواد و روش‌های تحقیق:

مقالاتی که بین سال‌های ۱۹۶۱ و ۲۰۱۱ در PubMed/MEDLINE و پایگاه‌های جستجوی اطلاعات داخلی منتشر شده بودند، جهت تعیین نقش عوامل میکروبی در عارضه پسوریازیس مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این مطالعات با دقت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ ها:

عوامل میکروبی به ویژه استرپتوکوکوس پیوژنز، استافیلوکوکوس اورئوس، گونه های کاندیدا، گونه‌های مالاسزیا، انتروکوک فکالیس و سودوموناس آئروژینوزا می‌ تواند روند بیماری را از طریق تغییر در ویژگی‌ های پوست بیماران مبتلا به پسوریازیس تغییر دهند.

نتایج برسی ها:

بر اساس نتایج این مطالعات به نظر می‌ رسد میکروارگانیسم‌ها در پاتوژنز پسوریازس بسیار با اهمیت باشند. این عوامل می‌ توانند از طریق فعال‌سازی مونوسیت‌ ها و سلول‌های T توسط سوپر آنتی‌ ژن‌ ها و ترشح سموم مختلف باعث تشدید پسوریازیس شوند.

عوامل میكروبی متعددی در ایجاد یا پیشرفت این بیماری مؤثر می باشند كه قارچ هایی مانند مالاسزیا و كاندیدا، باكتری هایی مانند استرپتوكوكوس، استافیلوكوكوس، انتروكوكوس و سودوموناس از عوامل میكروبی مهمی هستند كه نقش آنها در بروز و تشدید حالات كلینیكی این بیماری مشخص است.

علت اصلی بیماری پسوریازیس هنوز مشخص نمی باشد. اگرچه تعداد زیادی از مقالات به ژنتیكی بودن این بیماری اشاره كرده اند، ولی مهیا بودن فاكتورهای ژنتیكی تضمین قطعی برای ابتلاء به بیماری نمی باشد. بنابراین دانستن انواع فاكتورهای مستعد كننده و تماس با محركهای محیطی می تواند دلیل بعضی از تغییرات پوستی را در افراد مبتلا به پسوریازیس توضیح دهد.

نقش مهم عوامل میکروبی در پسوریازیس:

همان طور كه اشاره شد، عوامل میكروبی از مهم ترین محرك های محیطی هستند كه نقش به سزایی در پروسه بیماری پسوریازیس دارند. با بررسی مقالات مختلف می توان نتیجه گرفت كه عوامل میكروبی با كلونیزاسیون در سطح پوست و مخاط باعث تغییر مسیر این بیماری می شوند. میكروارگانیسم ها از طریق تولید توكسین ها و سوپر آنتی ژن های مختلف باعث بدتر شدن این بیماری می شوند. سوپر آنتی ژن ها گروهی از آنتی ژن های میكروبی هستند كه بر خلاف آنتی ژن های پپتیدی به صورت پروتئین های دست نخورده در محلی خارج از محل اتصال، به MHC II و رسپتورهای T متصل می شوند و با تحریك سلول های Tباعث تولید میزان زیادی از سیتوكای نهای پیش التهابی می شوند كه منجر به تشدید بیماری پسوریازیس می شود. سوپر آنتی ژن ها از طریق تحریك مونوسیت ها و افزایش تولید سیتوكاین توسط این سلول ها نیز باعث وخیم تر شدن این بیماری می شوند.

همچنین بعضی از میكروارگانیسم ها، فلور طبیعی بدن هستند و عدم مواجه با آنها غیر ممكن می باشد. از طرفی نقص سیستم ایمنی در این افراد باعث افزایش تكثیر این میكروارگانیس ها می شود در نتیجه توكسین و سوپر آنتی ژن زیادی تولید می شود كه بدتر شدن وضعیت افراد مبتلا به پسوریازیس را در پی خواهد داشت. بنابراین اصلاح سیستم ایمنی این افراد و همین طور مصرف دوره ای آنتی میكروبیال می تواند باعث كاهش رشد میكروارگانیس ها و بهتر شدن وضعیت بیماران شود.

از آن جایی كه میكروارگانیسم های زیادی می توانند در قسمت های مختلف بدن افراد مبتلا به پسوریازیس كلونیزه شوند بررسی و تعیین نوع میكروارگانیسم كلونیزه شده جهت انتخاب نوع داروی آنتی میكروبیال ضروری به نظر می رسد. در مورد میكروارگانیسم هایی كه فلور طبیعی بدن نیستند، بیماران باید از تماس با محل هایی كه مناسب رشد این عوامل هستند خوداری كنند و با كنترل رطوبت و رعایت نظافت از رشد این عوامل جلوگیری نمایند.

با وجود اینكه اكثر مقالات به ژنتیكی بودن پسوریازیس اشاره كرده اند اما تعداد معدودی از ژنهای دخیل در این بیماری شناخته شده اند. بنابراین لازم است كه مطالعات بیشتری در این زمینه صورت گیرد. علی رغم این كه DNA بعضی از عوامل میكروبی در خون افراد مبتلا به پسوریازیس ردیابی شده است، اما هنوز نقش DNA این میكروارگانیسم ها در پاتوژنز پسوریازیس مشخص نمی باشد. بنابراین پیشنهاد می شود مطالعاتی در این زمینه صورت گیرد و اثر DNA عوامل میكروبی در تكثیر لنفوسیت ها، سلول های T و ترشح سیتوكای نهای مختلف و مهاجرت سلول های ایمنی بررسی شود.

انتروكوكوس فكالیس و سودوموناس آئروژینوزا از عوامل میكروبی هستند كه انسان ها در معرض تماس مكرر با آن ها هستند. ولی تعداد مطالعات صورت گرفته در مورد نقش این عوامل میكروبی بسیار اندك
است، و مكانیسم احتمالی آن ها در ایجاد یا تشدید پسوریازیس ناشناخته است. بنابراین لازم است كه مطالعاتی در این مورد صورت گیرد.

انتروتوكسین های استافیلوكوك اورئوس از مقاوم ترین سموم شناخته شده می باشند ولی نقش آن ها در پسوریازیس به طور كامل شناخته شده نیست. بنابراین پیشنهاد می شود كه مطالعاتی در این زمینه صورت گیرد.

MSCRAMM مولكول هایی هستند كه در سطح بعضی از عوامل میكروبی شناسایی شده اند. این مولكول ها با اتصال به پروتئین های ماتریكس خارج سلولی مانند فیبرینوژن، فیبرونكتین و كلاژن باعث كلونیزاسیون عوامل میكروبی در بدن می شوند؛ از این رو پیشنهاد می شود كه نقش MSCRAMM در تأثیر عوامل میكروبی در پسوریازیس بررسی شود. (TLRs) به وسیله تعداد زیادی از سلول های پوست بیان می شوند و نقش مهمی در شناسایی تركیبات میكروبی و شروع واكنش های ایمنی پوست دارند؛ لذا بررسی نقش این رسپتورها در بیماری پسوریازیس نیز پیشنهاد می شود.

نوشته برسی نقش عوامل میكروبی در بیماری پوستی پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.