آمپول تریام هگزال ۴۰ میلی گرم/میلی لیتر (TRIAMHEXAL Injection 40 mg/ml) یک استروئید تزریقی ساخت شرکت دارویی HEXAL آلمان است. این دارو در درمان علامتی اختلالات التهابی و آلرژیک و در جهت سرکوب کردن سیستم ایمنی استفاده می شود. تریام هگزال در هیپرپلازی مادرزادی آدرنال مغزی و بیماری های روماتیسمی نیز مؤثر است. تریام هگزال به عنوان روشی برای درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک مورد استفاده قرار می گیرد.

تریام هگزال و پسوریازیس:

تریام هگزال با نام تجاری تریامسینولون یک ترکیب گلوکوکورتیکوئید صناعی است که به دلیل آثار ضد التهابیش در بیماری های مختلفی مانند اگزما، آلرژی، لوپوس، پسوریازیس، آلوپسی، آسم و آرتریت خودایمنی استفاده می‌ شود.

این محصول در هنگام تشدید بیماری و یا در دوره حاد بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده نفوذپذیری مویرگی را معکوس نموده و باعث پایدارسازی لیزوزومی در سطح سلولی می شود و در نتیجه باعث جلوگیری و کنترل التهاب می شود.

مکانیسم اثر:

این دارو با عبور از غشاء سلولی به گیرنده های خود در سیتوپلاسم متصل شده و کمپلکس دارو گیرنده وارد هسته سلولی می شود. این کمپلکس با اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریک روند رونویسی mRNA و به دنبال آن ساخت آنزیم هایی می گردد که در نهایت مسئول اثرات سیستمیک کورتیکواستروئیدها می باشند. کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تجمع سلول های التهابی در ناحیه التهاب، مهار فاگوسیتوز و آزادشدن آنزیم های مسئول در التهاب و مهار ساخت و آزاد شدن واسطه های شیمیایی التهاب، اثرات ضدالتهابی خود را اعمال می کند.

فارماکوکینتیک:

فرم تزریقی تریامسینولون از عضله به خوبی جذب می شود. نیمه عمر دارو حدود ۳-۲ ساعت می باشد. به طور عمده در کبد و مقادیری نیز در کلیه و بافت ها به متابولیت های غیر فعال تبدیل می شود. به دلیل وجود فلور در ساختمان تریامسنولون، متابولیسم آن آهسته می باشد. متابولیت های غیر فعال این دارو از طریق کلیه دفع می شوند.

منع مصرف:

در پیشگیری از سندرم زجر تنفسی نوزادان، در صورت وجود آمنیونیت، عفونت یا تب، عفونت با هرپس نوع ۲، عدم کفایت جفت یا پارگی زودرس غشاء منع مصرف دارد.

عوارض:

درمان دراز مدت با تریامسینولون بیمار را از جهت ابتلاء به بیماری های عفونی مستعد می کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می شود. مصرف مقادیر زیاد تریامینولون می تواند اختلالات روانی را تشدید کند. کاهش و یا تاری دید، تکرر ادرار و پرنوشی به دنبال مصرف دارو نیاز به توجه پزشکی دارند. در استفاده دراز مدت دارو، قرحه گوارشی، علائم شبه کوشینگ آکنه، درد در ناحیه سرینی و افزایش فشار خون محتمل می باشد.

تداخل:

تریامینولون با آمینوگلوتتماید، آمفوتریسینB، مهار کننده های آنزیم کربنیک انیدراز، آنتی اسیدها ، عوامل ضد دیابت، انسولین، گلوکوزیدهای دیژیتالی ، دیورتیک های القاءکننده های آنزیم کبدی، میتوتان، مکمل های پتاسیم، ریتودرین، غذاها و یا داروهای حاوی سدیم، سوماترم و سوماتروپین و واکسن های حاوی ویروس های زنده توصیه نمی شود.

هشدار:

۱٫ مقدار مصرف دارو بایستی دقیقاً توسط پزشک تعیین شود.
۲٫ استفاده طولانی مدت دارو در بچه ها می تواند منجر به مهار رشد شود.
۳٫ به دلیل وارد شدن در شیر به خصوص هنگام مصرف مقادیر زیاد، در خلال شیردهی توصیه نمی شود.
۴٫ به دنبال مصرف این دارو ممکن است آزمون های بررسی عملکرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-غده فوق کلیوی دچار اختلال شود.
۵٫ میزان مصرف دارو در بچه ها بایستی بر اساس میلی گرم دارو به ازاء سطح بدن کودک تعیین شود.
۶٫ مقادیر زیادتر تریامسینولون به احتمال زیاد مبوپاتی پروگزیمال ایجاد نموده و لذا از درمان های مزمن با این داروها بهتر است پرهیز گردد.

توصیه:

۱٫ از قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از استفاده طولانی(بیش از ۳ هفته) بپرهیزید.
۲٫ در طول درمان ، مصرف سدیم بایستی محدود شده و مصرف مکمل های حاوی پتاسیم توصیه می شود.
۳٫ معاینات چشم پزشکی در طول درمان دراز مدت، به طور مرتب باید انجام گیرد.