ارتباط بیماری پسوریازیس با بیماری کرون یکی از بیماری‌های التهابی روده
ارتباط بیماری پسوریازیس با بیماری کرون یکی از بیماری‌های التهابی روده

ما فکر می‌ کنیم همه این بیماری‌ ها علل ژنتیکی مشابهی دارند و آن بروز شکاف‌ هایی در دو سیتوکینن است – اینترلوکین ۱۲ و اینترلوکین ۲۳ – که به تنظیم سیستم ایمنی بدن‌ کمک خواهد کرد.

بیماری کرون یکی از بیماری‌های التهابی روده است که با التهاب دیواره روده مشخص می‌شود و می‌تواند هر قسمتی از لوله گوارش را درگیر کند؛ هرچند بیشتر روده باریک درگیر می شود. کولیت زخمی فرمی از بیماری التهابی روده است که روده‌ها به‌خصوص روده بزرگ شامل کولون و راست‌روده (رکتوم) را درگیر می‌ کند. حدود ۱۰ درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس دچار بیماری التهاب روده بزرگ مانند بیماری کرون یا کولیت زخمی می‌ شوند. یکی از محققان در این زمینه می‌ گوید: ما فکر می‌ کنیم همه این بیماری‌ ها علل ژنتیکی مشابهی دارند و آن بروز شکاف‌ هایی در دو سیتوکینن است – اینترلوکین ۱۲ و اینترلوکین ۲۳ – که به تنظیم سیستم ایمنی بدن‌ کمک خواهد کرد.

پسوریازیس و بیماری کرون:

پسوریازیس نوعی بیماری مزمن پوستی است که باعث می‌ شود سلول‌ های پوستی سریعا روی سطح پوست جمع شده و منجر به ضخیم شدن پوست، شکل‌گیری پوسته‌ های نقره‌ای و یا لکه‌ های قرمز و خشک و خارش‌دار می‌ شود. سوای این مسئله این بیماری می‌ تواند خطر تعدادی از مشکلات سلامت شما را هم افزایش دهد که یکی از آن ها بیماری کرون بوده که در ادامه در مورد آن بیشتر توضیح می دهیم.

تعریف بیماری کرون:

بیماری کرون عبارت‌ است‌ از یک‌ بیماری‌ التهابی‌ ایلئوم‌ (قسمت‌ پایینی‌ روده‌ کوچک‌)، روده‌ بزرگ‌ و سایر نقاط‌ دستگاه‌ گوارش‌؛ و نیز التهاب‌ گره‌های‌ لنفاوی‌ و پرده‌ پوشاننده‌ روده‌ها.

علائم و نشانه ها:

درد شکمی‌ همراه‌ با دل‌ پیچه‌ خصوصاً پس‌ از غذا؛ درد گاهی‌ در قسمت‌ پایینی‌ شکم‌ در سمت‌ راست‌ است‌ که‌ با آپاندیسیت‌ ممکن‌ است‌ اشتباه‌ شود.

کاهش‌ اشتها و وزن‌

س‌ بودن‌ شکم‌ به‌ هنگام‌ لمس‌؛ وجود توده‌ شکمی‌ که‌ شاید لمس‌ شود.

گاهی‌ اجابت‌ مزاج‌ خون‌ آلود

عقب‌ماندگی‌ رشد در کودکان‌

علل و عوامل خطرساز:

ناشناخته‌ هستند. این‌ بیماری‌ می‌تواند با بروز عفونت‌ باکتریایی‌ تشدید شود اما موارد زیر در آن نقش دارند.

آلرژی‌ غذایی‌

خانوادگی‌ بیماری‌ کرون‌

سیگار کشیدن‌ هم‌ یکی‌ از عوامل‌ خطر باشد

درمان بیماری:

امکان‌ دارد اقدامات‌ تشخیصی‌ شامل‌ موارد زیر باشد:

۱) سیگموئیدوسکوپی‌ یا کولونوسکوپی‌ (اولی‌ عبارت‌ است‌ از دیدن‌ راست‌ روده‌ و قسمت‌ پایینی‌ روده‌ بزرگ‌ از داخل‌ با وسیله‌ای‌ مخصوص‌ که‌ سر آن‌ منبع‌ نور قرار دارد، و دومی‌ عبارت‌ است‌ از دیدن‌ داخل‌ روده‌ بزرگ‌ با یک‌ وسیله‌ فیبرواپتیک‌ انعطاف‌پذیر که‌ سر آن‌ منبع‌ نور قرار دارد)؛ عکس‌برداری‌ از روده‌ کوچک‌ و بزرگ‌ با اشعه‌ ایکس‌

۲) درمان‌ با هدف‌ بهبود علایم‌ صورت‌ می‌ گیرد.

انواع اصلی داروهایی که بطور معمول برای کولیت روده استفاده می شود عبارت از داروهای ضد التهاب و داروهایی است که علائم بیماری را از بین می برد. مصرف داروهای ضد التهاب اولین مرحله درمان بیماری التهاب روده است. این داروها شامل آمینوسالیسیلات ها و کورتیکو استروئیدها است. برای‌ تخفیف‌ علایم‌ می‌ توان‌ از گرما استفاده‌ کرد. برای‌ این‌ کار گذاشتن‌ بالشتک‌ های‌ گرم‌کننده‌ یا کمپرس‌ گرم‌ روی‌ شکم‌ مناسب‌ است‌.

۳) حمام‌ آب‌ گرم‌ نیز می‌ تواند به‌ کم‌ کردن‌ ناراحتی‌ کمک‌ کند.

۴) مراقب‌ خونریزی‌ به‌ هنگام‌ اجابت‌ مزاج‌ باشید.

۵) هرگونه‌ نمونه‌ مشکوک‌ را برای‌ بررسی‌ به‌ آزمایشگاه‌ ببرید.

۶) گاهی‌ جراحی‌ (ایلئوستومی‌) برای‌ در آوردن‌ ناحیه‌ ملتهب‌ روده‌ انجام‌ می‌ گیرد، اما درمان‌ غیرجراحی‌ ارجحیت‌ دارد.

پیشگیری:

در حال‌ حاضر نمی‌توان‌ از آن‌ پیشگیری‌ به‌ عمل‌ آورد.