در یک مطالعه، برخی اختلافات در غلظت فلزات سمی در خون بیماران مبتلا به پسوریازیس و ویتیلیگو در مقایسه با گروه سالم برسی شده است. علاوه بر این، تأثیر عادات غذایی در محتوای Cd، سرب و جیوه در خون بیماران پسوریازیس و ویتیلیگو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

قرار گرفتن در معرض مزمن سرب Cd – کادمیوم Pb و جیوه Hg منجر به افزایش استرس اکسیداتیو می شود. متداول ترین منابع آلودگی Cd در خاک و اجسام آب، فاضلاب صنعتی، کودهای آلی فسفر، کارخانه های فلزی، کارخانه های زغال سنگ است.

افزایش سطح Cd خون در بیماران پسوریازیس:

بیماران مبتلا به پسوریازیس شدید تمایل به افزایش سطح Cd خون دارند. مطالعه ای توسط افریدی و همکاران (۲۰۱۱) غلظت Cd را در خون ۴۱۸ فرد مبتلا به پسوریازیس که در منطقه نزدیک کارخانه سیمان زندگی می کنند اندازه گیری کرد. نشان داده شد که غلظت Cd در بیماران مبتلا به پسوریازیس در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری بیشتر است. علاوه بر این، سطح بالاتری از Cd در خون بیماران با مرحله شدید درماتوز گزارش شده است.

سی دی یک نگرانی عمده برای سلامت عمومی است و سیگار کشیدن یکی از منابع بالقوه قرار گرفتن در معرض سی دی است زیرا خواص طبیعی آن برای تجمع در گیاه تنباکو در نظر گرفته می شود. ارتباط شدیدی بین شدت پسوریازیس و سیگار کشیدن وجود دارد.

کاملاً مشهور است که قرارگیری شغلی در معرض فلزات سنگین یکی از رایج ترین موارد سمی است. ترکیبات سرب در صنعت مدرن نقش بسزایی دارند. سرب در بسیاری از محصولات، به عنوان مثال رنگها، شیشه های رنگی، لعاب های سرامیکی، جواهرات، اسباب بازی ها و برخی از مواد آرایشی مورد استفاده قرار می گیرد.

سرب همچنین باعث استرس اکسیداتیو شده و تعادل آنتی اکسیدانی را از بین می برد و قادر به جابجایی عناصر میکرو ضروری از سلولهای متالوآنزیم ها است.

رژیم غذایی منبع اصلی قرار گرفتن در معرض Cd برای افراد غیر سیگاری در نظر گرفته شده است، در حالی که دود سیگار منبع دیگری برای افراد سیگاری است. در این مطالعه، مشاهده کردیم که افزایش میزان Cd با مصرف مکرر ژامبون در بیماران مبتلا به پسوریازیس و مصرف مکرر محصولات شیرینی، سبزیجات فرآوری شده و کله پاچه ارتباط مثبتی با میزان بالاتر CD خون در شرکت کنندگان دارد. جالب توجه است، مصرف مکرر ماهی باعث کاهش غلظت خون Cd در بیماران پسوریازیس می شود.

سرب عنصری بالقوه سمی است که وقتی توسط بدن جذب شود، در خون و استخوان و همچنین در اندام هایی مانند کبد، کلیه، مغز و پوست تجمع می یابد. قرار گرفتن در معرض سرب در انسان می تواند از طرق مختلف رخ دهد که همگی شامل آلودگی محیط زیست و در نتیجه محصولات غذایی آلوده است.

اهمیت پیشگیری از قرار گرفتن در معرض سی دی، سرب و جیوه را به ویژه در بیماران پسوریازیس و ویتیلیگو نشان می دهد. نتایج به دست آمده ممکن است برای تنظیم توصیه های غذایی مفید باشد و برای جلوگیری از پسوریازیس و ویتیلیگو مفید باشد. تأثیر فلزات سنگین بر روی سیستم ایمنی چند جهته است اما به طور کامل درک نشده است و نیاز به تحقیقات بیشتر دارد.

تاثیرات جیوه بر پسوریازیس:

جیوه فلز سنگین بسیار سمی و بیش از حد تجمع پذیر است. Hg مسئول آسیب میتوکندریایی، پراکسیداسیون لیپیدها و تجمع مولکول های نوروتوکسیک است. کشاورزی، تخلیه فاضلاب شهری، استخراج معدن، سوزاندن و تخلیه فاضلاب صنعتی از منابع اصلی آلودگی جیوه هستند.

با توجه به یافته های قبلی جیوه می تواند به عنوان یک ماده چاق کننده احتمالی ظاهر شود، یک دلیل دیگر وجود دارد که چرا عادات غذایی در پسوریازیس مهم هستند. کاهش وزن در بیماران چاق منجر به کاهش ضایعات پسوریازیس می شود.

تاثیر فعل و انفعالات کادمیوم بر روی پسوریازیس:

تجمع بیش از حد عناصر سمی ممکن است اثرات سوئی داشته باشد. نسبت عناصر سمی و آنتی اکسیدانی در بیماران مبتلا به پسوریازیس و ویتیلیگو نشان می دهد که بیماران این عنصر سمی را به راحتی جذب می کنند. فعل و انفعالات کادمیوم با عناصری مانند روی، مس، آهن، منیزیم، کلسیم یا سلنیوم باعث تغییر در توزیع آنها می شود و این ممکن است منجر به کمبود آنها در بافتهای منفرد شود. تأثیر فلزات سنگین بر روی سیستم ایمنی چند جهته است اما به طور کامل درک نشده است و نیاز به تحقیقات بیشتر دارد.

رابطه سطح بالای فلزات سمی در تشدید و ایجاد پسوریازیس:

سطح بالای فلزات سمی می تواند استرس اکسیداتیو را که مسئول التهاب در بیماری زایی پسوریازیس و ویتیلیگو است، افزایش دهد. تجزیه و تحلیل چندگانه از تأثیر مصرف مکرر محصولات غذایی بر غلظت فلزات سمی نشان داد که عادات غذایی بر محتوای اجزای معدنی بررسی شده در خون بیماران پسوریازیس و ویتیلیگو تأثیر می گذارد.