محلول شستشوی پزوکالم درماگور برای درمان پسوریازیس
محلول شستشوی پزوکالم درماگور برای درمان پسوریازیس

این محلول یک نرم کننده و تمیز کننده پوست های پوسته شونده و کاهنده لایه شاخی می باشد. این محلول غیر صابونی که حاوی ۳ درصد اسید سالسیلیک است.

(DERMAGOR PSOCALM 250ML) این محلول یک نرم کننده و تمیز کننده پوست های پوسته شونده و کاهنده لایه شاخی می باشد. این محلول غیر صابونی که حاوی ۳ درصد اسید سالسیلیک است برای درمان بیماری های مزمن موضعی یا عمومی پوست بدن که با پوسته شدن همراه می باشند طراحی شده است. پزوکالم به عنوان لایه بردار شیمیایی می تواند در بهبود نشانه های کراتوزیس پیلاریس ( اختلالات پوستی شایع که در آن منفذ فولیکول های مو با توپی های سخت پر میشود.) و پسوریازیس استفاده گردد. این محصول قابل استفاده در نواحی سر، صورت و بدن می باشد.

مواد تشکیل دهنده:

اسید سالسیلیک به عنوان یک ماده کراتولیتیک است. مواد نرم کننده شامل لیپو آمینو اسید های جو دوسر و گلیسین که دارای خواص نرم کنندگی شناخته شده ای می باشند. گلوتامیک اسید، آسپارتیک اسید و آلانین باعث تجدید انرژی در بدن می شوند. منیزیوم، پتاسیم و مواد پایه فیلموژنی در این محلول باعث تقویت لایه هیدروفیلیک می گردد.

نحوه مصرف:

در حمام به مدت دو تا سه دقیقه بر روی ضایعات بماند و سپس با آب فراوان شستشو داده شود. روزی ۱ الی ۲ بار تا بهبودی و پس از آن در هفته یک الی دو بار استفاده شود. برای کودکان زیر ۳ سال توصیه نمیشود.

وزن:

۲۵۰ml ساخت کشور فرانسه

بیماری پسوریازیس چه نوع بیماری است؟

بیماری پوستی مزمن خود ایمنی است. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن سیگنال‌های اشتباهی می‌فرستد. این سیگنال‌ها باعث افزایش سرعت چرخهٔ رشد سلول‌های پوست می‌شود؛ یعنی افزایش بیش از حد سلول‌های پوستی از میزان ریختن آن‌ها. پسوریازیس واگیردار نیست.

پنج نوع اصلی پسوریازیس، پلاکی، خالدار، معکوس، پوسچولار و اریترودرمیک می‌باشد. شایع‌ترین آن پسوریازیس پلاک مانند است که با ناحیه‌هایی قرمز رنگ با پوششی نقره‌ای و سفید از سلول‌های مردهٔ پوست مشخص می‌شود. پسوریازیس در هر نقطه‌ای از بدن مانند زانو، آرنج، پوست سر و کف دست و پا می‌تواند مشاهده شود و با سایر شرایط جسمی جدی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و افسردگی در ارتباط است. حدود ۳۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس به آرتریت پسوریاتیک  مبتلا می‌شوند.

باور بر این است که پسوریازیس یک بیماری ژنتیکی است و محرک‌های آن استرس، صدمه به پوست، برخی داروها و عفونت می‌باشد. پسوریازیس اغلب در سنین جوانی شروع می‌شود، اما می‌تواند در هر سنی از دوران نوزادی تا سنین کهولت شروع شود. زنان و مردان تقریباً به یک نسبت به این بیماری مبتلا می‌شوند.

در حال حاضر این بیماری درمان قطعی ندارد، اما داروهای بسیاری وجود دارند که با استفاده از آنها، پسوریازیس کنترل می‌شود.

انواع روش‌های کنترل پسوریازیس عبارتند از:

درمان‌های موضعی، نور درمانی، داروهای سیستمیک، بیولوژیک و طب مکمل و جایگزین. پسوریازیس اگر چه آزار دهنده است ولی در صورت درمان مناسب و رعایت دستورهای پزشکی، می‌توان با آن کنار آمد و بیماری را کنترل کرد. حدود ۲٪ و بیش از ۱۲۵ میلیون نفر در سراسر جهان پسوریازیس دارند.