در مطالعه این بیماری ژن هایی مثل IL-۲۳ و HLA موردتوجه قرار گرفتند. ژن HLA بزرگترین علامت ژنتیکی این بیماری بوده است.
به گزارش سایت درمانی پسوریازیس به نقل از “انجمن جهانی پسوریازیس” یک مطالعه جدید بر روی ساختار ژنتیکی این بیماری که در دانشگاه میشیگان به سرپرستی آقای الدر انجام شده است آزمون های گسترده‌ای بر روی فراوانی و تنوع ژنتیک افراد مبتلا به این بیماری را انجام داده است. آنها داده ها را در هشت گروه مختلف که بیش از ۳۹۰۰۰ بودند را مورد آزمون قرار دادند. این آزمون تاکنون بزرگترین آزمون ازنظر تعداد نمونه بوده است.
ژن HLA و بروز پسوریازیس:
در مطالعه این بیماری ژن هایی مثل IL-۲۳ و HLA موردتوجه قرار گرفتند. ژن HLA بزرگترین علامت ژنتیکی این بیماری بوده است. به گفته دکتر الدر ما از طریق مرکز عصبی سیستم ایمنی بدن فهمیدیم که این ساختار پیچیده‌تر از چیزی که فکر می کردیم است. در واقع این قسمت از ژن‌ها هفت علائم مختلف از بیماری پسوریازیس را در خود نشان می دهند اما حتی این تحقیق نیز داده‌های موردنیاز برای تعیین نوع ژنتیکی این بیماری مشخص نکرده است. الدر می‌گوید ما هنوز نیمی از دلایل ژنتیکی مربوط به بروز این بیماری را پیدا نکرده‌ایم. و در ادامه باید تحقیقات و گسترده‌ای در مورد ژن های خاص این بیماری انجام شود.
پسوریازیس و عملکرد آن:
یکی از بیماری های پوستی مربوط به ایمنی بدن که باعث بروز علائم قرمز و پوسته پوسته شدن سطح پوست می شود بیماری پسوریازیس است که هنوز یک یا دو درصد از جمعیتی که به آن مبتلا هستند در نگرانی چرایی بروز آن به سر می برند.
پسوریازیس (بیماری پوستی صدف) بیماری مزمنی است که طی آن، سیستم ایمنی بدن با فرستادن سیگنال های اشتباه به سلول های پوست، موجب رشد بیش از حد آنها می شود. به طوری که سلول های جدید پوست، در طی چند روز (به‌جای چند هفته) رشد می کنند. بدن، این سلول های اضافی پوست را از بین نمی‌برد. بلکه سلول های اضافی در سطح پوست تجمع می یابند و لکه‌های پسوریازیس را تشکیل می دهند.
پسوریازیس ممکن است مسری به نظر برسد، اما در واقع چنین نیست. پسوریازیس از طریق تماس با فرد مبتلا منتقل نمی شود. یک فرد برای ابتلا به پسوریازیس باید ژن های عامل آن را از طریق وراثت در بدن خود داشته باشد.
