روی (Zinc) جهت انجام صحیح عملکرد سیستم ایمنی یا دفاعی بدن بسیار اهمیت داشته و نیز در محافظت از بدن در برابر بیماری های پوستی نظیر اگزما و پسوریازیس نقش دارد. نقش روی در بهبود سریع زخم ها، بویژه به هنگام ناهنجاری های پوستی ناشی از ضایعات بیماری پسوریازیس، بسیار اهمیت پیدا می کند.

روی:

روی از عناصر ضروری زندگی انسان است که برای بقاء و زندگی وی لازم است. در واقع روی یک ماده معدنی اصلی کمیاب است که بعد از آهن، بیشترین میزان را در بدن داراست. دیده شده‌ است که غلظت روی در پوست و چشم بیشتر از هر عضو و اندامی در بدن است. مصرف روی در سوختگی‌ ها، اعمال جراحی و بهبود ضایعات پوستی پسوریازیس و اگزما، ضروری است.

رابطه روی با پسوریازیس:

روی باعث بهبود هر چه سریعتر ضایعات می‌ شود و کمبود روی بهبود زخم‌ ها را به تعویق می‌ اندازد، کمبود روی به ویژه در بیماران پوستی پسوریازیس که حتی می‌ تواند به تشدید بیماری آنها هم منجر شود بسیار حیاتی است. بنابراین وجود روی به مقدار کافی در برنامه غذایی این افراد بسیار مهم است. به طور معمول در خون بیماران دچار پسوریازیس، کمبود روی مشاهده می‌ شود و با دادن روی اضافی می‌ توان، بهبود و ترمیم زخم و پوست را تسریع کرد.

به عبارتی روی به عنوان ترمیم کننده بافتی و پوستی شناخته شده‌ است. افرادی که از اگزما و پسوریازیس رنج می‌ برند، به طور معمول دارای سطح پایین روی در خون هستند و می‌توان با دادن ۳۰ میلی گرم روی (معادل ۲۰۰ میلی گرم گلوکونات روی است) بهبود بیماری آن‌ ها را تسریع کرد.

به دنبال افت سیستم ایمنی در اثر کمبود روی، بیماری‌های اتوایمیون (خودایمنی) مثل آرتریت روماتویید، لوپوس، شوگرن، پسوریازیس و… افزایش می‌یابد.
خطر کمبود روی:

افراد زیر بیشتر از بقیه افراد جامعه در خطر کمبود روی می‌باشند:

• کسانی که مبتلا به درماتیت و پسوریازیس هستند، اغلب مبتلا به کمبود روی هستند.
• خانم های شیرده و باردار و افرادی که دارای فعالیت ورزشی مرتب و منظم هستند.
• افرادی که در طی روز سیگار زیادی می کشند و کسانی که مشروبات الکلی می خورند.
• بیمارانی که دارای مشکلات کبدی و کلیوی هستند، هم چنین بیماران مبتلا به دیابت.
• در هنگام ابتلا به عفونت ها، نیاز به دریافت روی بیشتر از سایر مواقع است.
• کسانی که دچار سوختگی شده اند و یا بیمارانی که سکته های قلبی ( آنفارکتوس قلبی ) کرده اند، هم چنین افرادی که دچار آرتروز هستند.
• مقدار روی دریافتی از راه غذا به بدن بیماران مبتلا به سرطان باید اضافه شود.
• کم خونی یکی از بیماری هایی است که نیاز به دریافت روی را در بدن افزایش می دهد.
• افراد مبتلا به جوش های صورت (آکنه).
• کسانی که مبتلا به زخم های پوستی اند، جهت ترمیم و بازسازی سریع تر، نیاز به مقدار روی بیشتری دارند.
• هم چنین افراد مبتلا به آلرژی و التهابات پوستی اغلب دچار کمبود سطح روی در خون هستند.

منابع غذایی:

ما ۲۰ تا ۴۰ درصد میزان روی موجود در غذا را جذب می‌ کنیم. غذاهایی مانند گوشت قرمز، ماهی، مرغ و بوقلمون، آماده‌ترین شکل قابل دسترس روی قابل جذب هستند. روی موجود در سبزیجات کمتر برای بدن ما قابل دسترس است و فیبر سبزیجات به تنهایی میزان روی را که قابل جذب و استفاده‌ است کمتر می‌کند. محصولات لبنی و تخم مرغ دارای میزان نسبتاً خوبی روی هستند اما جذب روی از این مواد مشکلتر است.

از غنی ترین منابع روی می توان به صدف نرم تن، گوشت قرمز، میگو، خرچنگ و دیگر ماهی‌ های صدف اشاره کرد.

نکته مهم: بیماران پوستی پسوریازیس از آن دسته از مواد غذایی حاوی روی که رابطه مستقیمی با تشدید بیماری پوستی پسوریازیس ندارند استفاده کنند.

میزان مورد نیاز:

زینک یا همان روی یک ماده‌ معدنی ضروری است که روی عملکردهای بدن تأثیر زیادی دارد. «روی» دریافت شده از طریق مصرف مواد غذایی از ده ها بیماری مانند آکنه، آلزایمر، صرع، پسوریازیس و غیره پیشگیری می‌ کند. در ادامه به معرفی مقدار توصیه شده روی برای افراد مختلف می پردازیم:

• کودکان بین ۰ تا ۶ ماه (۲ میلی گرم در روز)
• کودکان ۱ تا ۳ سال (۳ میلی گرم در روز)
• آقایان بالای ۱۴ سال (۱۱ میلی گرم در روز)
• زنان بالای ۱۹ سال (۸ میلی گرم در روز)
• زنان باردار بالای ۱۸ سال (۱۲ میلی گرم در روز)
• زنان شیرده بالای ۱۸ سال (۱۳ میلی گرم در روز)

موارد احتیاط:

بیشتر مواد معدنی کمیاب، در صورت مصرف بیش از حد برای بدن سمی هستند و این نکته در مورد روی صدق می‌ کند. نشانه‌های مسمومیت عبارت‌ هستند از: آشفتگی معده، و استفراغ و معمولاً وقتی ایجاد می‌شود که ۲۰۰۰ میلی گرم و یا بیشتر مصرف شده باشد. مطالعات نشان می‌ دهد که تا ۱۵۰ میلی گرم روی خطری ندارد اما معمولاً این میزان مورد نیاز نیست و با استفاده بدن از عناصر دیگر تداخل دارد. تحقیقات نشان می‌ دهد که مصرف روزانه کمتر از ۵۰ میلی گرم مصرف مطمئنی است اما اطلاعاتی در مورد مصرف طولانی مدت این مقدار روی در دسترس نیست.

قبل از استفاده از روی و یا سایر مکمل‌ها، با پزشک خود مشورت کنید.

یک عارضه جانبی منفی شناخته شده از روی این است که میزان زیاده روی باعث کاهش HDL (کلسترول خوب بدن) و افزایش LDL (کلسترول بد بدن) می‌ شود. بعضی از تحقیقات نشان می‌ دهد که مصرف خیلی زیاد روی باعث کاهش عملکرد ایمنی می‌شود در حالی که مطالعات دیگر این نظر را تایید نمی‌ کند. اگر سولفات روی باعث تحریک معده شود شکل دیگری از روی، برای مثال سیترات روی را مصرف کنید و قبل از آن با پزشک مشورت کنید. سایر عوارض جانبی از مسمومیت با روی عبارت‌اند از: سرگیجه، سردرد، خواب آلودگی، افزایش تعریق، ناهماهنگی عملکرد عضلات، عدم تحمل الکل، توهم و کم خونی.

تداخل‌های احتمالی:

چون روی با دیگر عناصر تداخل دارد شما می‌ توانید از مولتی ویتامین، یا عناصر خونی آماده شامل روی، آهن و فولات استفاده کنید. این به شما کمک می‌کند تا میزان عناصر را در یک حد تعادل نگه دارید. مصرف زیاد روی می‌ تواند با جذب مس تداخل کرده و باعث کمبود مس شود. این مسئله به میزان آهن بدن اثر گذاشته و می‌ تواند منجر به کم خونی شود. تداخل‌ های احتمالی عبارت‌ هستند از:

• مصرف زیاد آهن با جذب روی تداخل می‌ کند.
• روی با جذب فولات تداخل دارد.
• مقادير زياد روي ممكن است جذب مس از طريق روده را مختل نمايد.
• نمكهاي روي ممكن است جذب تتراسيكلين ها را از طريق ايجاد شلاتهاي غير محلول كاهش دهند. از اينرو فاصله زماني حداقل ۲ ساعت بين تجويز مكمل هاي روي و تتراسيكلين ها ضروري مي باشد.