بافت‌ برداری یا نمونه‌ برداری (Biopsy) در پزشکی علمی است که طی آن پزشکان تکه کوچکی از بافت موجود زنده را برداشته و زیر میکروسکوپ به بررسی آن می‌ پردازند. پاتولوژیست ها با انجام مطالعات مختلف بررسی می‌ کنند که آیا بیماری وجود دارد یا خیر. تشخیص قطعی بیماری پوستی پسوریازیس با نمونه برداری امکان […]

بافت‌ برداری یا نمونه‌ برداری (Biopsy) در پزشکی علمی است که طی آن پزشکان تکه کوچکی از بافت موجود زنده را برداشته و زیر میکروسکوپ به بررسی آن می‌ پردازند. پاتولوژیست ها با انجام مطالعات مختلف بررسی می‌ کنند که آیا بیماری وجود دارد یا خیر. تشخیص قطعی بیماری پوستی پسوریازیس با نمونه برداری امکان پذیر بوده و نتیجه این نمونه برداری مشخص کننده قطعی نوع بیماری و درمان مناسب برای آن است.

Biopsy psoriasis

علم پاتولوژیست:

پاتولوژیست‌ ها پزشکانی هستند که تشکیل بیماری‌ ها را براساس بیوپسی (نمونه برداری) یا آنالیز مایعات بدن می‌ دهند. تشخیص قطعی اکثر بیماری های پوستی با پاتولوژیست‌ ها می‌ باشد. پاتولوژیست آناتومیکال بیوپسی‌ های بافتی را بررسی کرده و بعضی پاتولوژیست‌ ها در زمنیه ژنتیک تخصص می‌ گیرند که می‌ توانند برای مثال بهترین درمان مناسب برای نوع خاص سرطان را مشخص کنند. پاتولوژیست ها با سایر پزشکان کار می‌ کنند تا مراقبتهای پزشکی بیماران را بهبود ببخشند.

بیوپسی یا نمونه برداری:

بیوپسی به معنی نمونه برداری از بافت ها است. بیوپسی روشی تشخیصی است که توسط آن پزشک مقداری از بافت بدن را خارج کرده و برای بررسی به آزمایشگاه بافت شناسی میفرستد. در آزمایشگاه بافت شناسی یا پاتولوژی پزشک متخصص پاتولوژیست بافت های ارسالی توسط پزشک را در زیر میکروسکوپ بررسی کرده و بیماری های احتمالی را که در بافت وجود دارد تشخیص داده و به پزشک گزارش میدهد.

پسوریازیس اغلب با معاینه بالینی تشخیص داده می‌ شود و هیچ تست خونی برای تشخیص آن وجود ندارد، هر چند گاهی اوقات انجام برخی آزمایشات برای یافتن علل شعله‌ور کنندة آن ضروری است. در موارد مشکوک و شناسایی قطعی ضایعات، از بیوسپی پوست استفاده می شود که در این روش پزشک با بریدن تکه کوچکی از پوست و بررسی آن زیر میکروسکوپ، بیماری را تشخیص می‌ دهد.

روش های بیوپسی:

به طور کلی پس از تهیه نمونه، آسیب شناس (پاتولوژیست) بر اساس نوع بافت روش نمونه برداری را تعیین میکند و به آماده سازی آن میپردازد و در نهایت، پس از قرار دادن قطعه بسیار ظریفی از آن بر روی لام و رنگ آمیزی آن، به مشاهده تغییرات غیر طبیعی آن در زیر میکروسکوپ می پردازد و تشخیص بیماری را از نظر پاتولوژی به پزشک معالج، گزارش میکند.

بیوپسی به چند طریق انجام می شود که در تشخیص بیماری پوستی پسوریازیس با بی حسی موضعی و برداشت حجم کمی از بافت پوستی (به قطر ۳*۳ میلی متر) صورت می گیرد، نتیجه این نمونه برداری مشخص کننده قطعی بیماری و درمان مناسب برای آن است.

آماده سازی بیمار قبل از نمونه گیری:

فرد نمونه گیر باید قبل از نمونه گیری درخواست های زیر را از بیمار داشته باشد در غیر این صورت تشخیص اشتباه و یا غیر ممکن خواهد بود. برای نمونه اگر فرد قبل از آزمایش از کرم استفاده کرده باشد باعث پوشانیده شدن ضایعه شده و در زیر میکروسکوپ چیزی دیده نخواهد شد. بنابراین اگر به چنین شرایطی برخوردید باید نمونه گیری را چند روز بعد دوباره انجام داد.

تعیین محل نمونه‌ برداری:

  • چنانچه ضایعات متعددی در مراحل مختلف پیشرفت در بدن وجود داشته باشد بهتر است که نمونه برداری را از ضایعات تازه و فعال انتخاب کرد.
  • نمونه برداری از لبه برجسته و خارجی ضایعات بهتر است انجام گیرد.
  • در صورت تعدد ضایعات بهتر است که بعضی از آنها را نمونه‌ برداری نمود.
  • نمونه ‌برداری بخصوص از نواحی که درمانهای موضعی در آنها صورت نگرفته است باید مورد توجه باشد.
  • در بیشتر موارد لازم است که از عمق و منبع اصلی کانون بیماری نمونه‌ برداری نمود.
  • در صورت امکان، برای مقاصد تشخیصی باید ضایعات را به طور کامل و با یک حاشیه باریک برداشت.
  • برای ضایعات ماکولی یا برجسته، تیغ را موازی پوست بگیرید و با عمق کم یک صفحه نازک از ضایعه یا کل ضایعه را (در صورت برجسته بودن) بردارید.

بیوپسی پسوریازیس ناخن:

  • قبل از نمونه برداری بایستی ناخن را با الکل تمیز نموده و قسمت آزاد ناخن را بوسیله ناخن گیر کاملاً جدا کرده و دور ریخت.
  • قسمت سفت یا زوائد پنیری شکل ناخن نمونه‌ های مناسبی جهت بیوپسی نیستند.
  • توسط اسکالپل استریل، حدفاصل ناحیه سالم و آسیب دیده را تراشیده و تراشه های اولیه را دور ریخته و سپس مقداری از تراشه های گرفته شده از نزدیک بستر ناخن را جمع آوری می کنیم.
  • برای شفاف کردن ناخن می‌ توان از پتاس ۲۰٪ و کمی حرارت استفاده کرد.

نکات بعد از بیوپسی:

  • از یک محلول هموستاز یا کوتر الکتریکی استفاده کنید و محل را تمیز نمایید.
  • ناحیه را با وازلین بپوشانید و به بیمار توصیه کنید که برای به حداقل رسیدن اسکار، ناحیه را حداقل برای مدت یک هفته مرطوب و پوشیده نگهدارد.
  • عوارض نادر بوده و خونریزی را می‌ توان به وسیله فشردن، بخیه یا کوتر کنترل کرد. در صورت بروز عفونت که معمولا طی ۳ روز اول پس از بیوپسی رخ می‌ دهد و با آنتی‌ بیوتیک‌ های خوراکی قابل درمان است.