اثرات ضدالتهابی داروی پردنیزولون برای کنترل آرتریت پسوریازیس

پردنیزولون (Prednisolone) جزو دسته ای از داروها است که به آنها استروئید یا کورتیکواستروئید میگویند. پردنیزولون مانند دیگر استروئید ها مانع از ترشح موادی در بدن میگردد که موجب بروز التهاب می شوند. پس پردنیزولون یک داروی ضد التهابی است. این دارو همچنین برای خواص ضدالتهابی و اثراتی که در سرکوب دستگاه ایمنی بدن دارد به کار می رود. متیل پردنیزولون کمک می کند تا تورم، قرمزی، خارش، و واکنش های حساسیتی کاهش یابند. متیل پردنیزولون همچنین در درمان بیماری های گوناگونی مثل آرتریت، مشکلات پوستی و به ویژه پسوریازیس کاربرد دارد.

پردنیزولون و آرتیت پسوریازیس:

آرتریت پسوریازیس نوعى آرتریت التهابى مزمن است که ۵ الی ۸ درصد مبتلایان به پسوریازیس را مبتلا مى‌ کند. تعدادى از بیماران خصوصاً افرادى که اسپوندیلیت دارند داراى آنتى‌ ژن سازگارى بافتى HLA-B27 هستند. معمولاً شروع پسوریازیس قبل از ایجاد آرتریت است. در حدود ۱۵% موارد قبل از بیمارى پوستى آرتریت ایجاد مى‌ گردد.

مکانیسم اثر پردنیزولون:

این دارو با عبور از غشاء سلولی به گیرنده های خود در سیتوپلاسم متصل شده و کمپلکس دارو گیرنده وارد هسته سلول می شود. این کمپلکس با اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریک روند رونویسی mRNA و بدنبال آن ساخت آنزیم هایی می گردد که در نهایت مسئول اثرات سیستمیک کورتیکواستروئیدها می باشند. کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تجمع سلولهای التهابی در ناحیه التهاب، مهار فاگوسیتوز و آزاد شدن واسطه های شیمیایی التهاب، اثرات ضدالتهاب خود را اعمال می کند.

فارماکوکینتیک:

فراهمی زیستی دارو، حدود ۹۰-۸۰% بوده و نیمه عمر آن ۳-۲ ساعت می باشد. پردنیزولون بطور عمده در کبد و متابولیت های غیر فعال تبدیل می شود. متابولیت ها از کلیه دفع می شوند.

موارد منع مصرف:

در صورت وجود عفونت های سیستمیک که با وجود داروهای ضدمیکروبی اختصاصی درمان نشده اند، نباید مصرف شود.

هشدارها:

استفاده طولانی مدت پردنیزولون در کودکان می تواند منجر به مهار رشد شود.

بدنبال مصرف این دارو ممکن است آزمون های بررسی عملکرد محور هیپوتالاموس هیپوفیز غده فوق کلیوی دچار اختلال شود.

در افراد مسن و بخصوص زنان یائسه، احتمال ایجاد پوکی استخوان و فشار خون بالا، افزایش می یابد.

با تجویز مقادیر بیش از mg/day7/5 ممکن است علائمی شبیه سندرم کوشینگ ظاهر شود.

در افراد با سابقه ابتلاء به سل، زیادی فشار خون، سکته اخیر قلبی، نارسایی احتقانی قلب، اختلال عملکرد کلیه و کبد، دیابت با سابقه فامیلی این بیماری، اختلالات روحی و روانی حاد، صرع، زخم های گوارشی و کم کاری تیروئید با احتیاط تجویز شود.

عوارض جانبی:

درمان درازمدت با پردنیزولون بیمار را از جهت ابتلاء به بیماری های عفونی مستعد می کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می شود. مصرف مقادیر زیاد پردنیزولون می تواند اختلالات روانی را تشدید کند. کاهش و یا تاری دید، تکرر ادرار و پرنوشی، قرحه گوارشی، علائم شبه کوشینگ، آکنه و افزایش فشار خون از عوارض جانبی دارو هستند.

تداخل دارویی:

مصرف همزمان این دارو با ریفامپین، داروهای ضد صرع مانند کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین و پریمیدون موجب تسریع متابولیسم متیل پردنیزولون و کاهش اثر دارو می گردد. این دارو ممکن است باعث کاهش اثر داروهای پایین آورنده قند خون و یا داروهای کاهنده فشار خون گردد.

نکات قابل توصیه:

برای به حداقل رساندن تحریک گوارشی شکل خوراکی پردنیزولون باید بعد از غذا مصرف شود.

از قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از استفاده طولانی(بیش از ۳ هفته) پرهیز شود.

در طول درمان، مصرف سدیم بایدمحدود شده و مصرف مکمل های حاوی پتاسیم توصیه می شود.

معاینات چشم پزشکی در طول درمان دراز مدت، به طور مرتب باید انجام گیرد.

مقدار مصرف:

درابتدا mg/day 20-10 (در صورت شدت بیماری حداکثر mg/day 60) ترجیحاً در هنگام صبح و بعد از صبحانه، مصرف می شود. این مقدار مصرف ممکن است طی چند روز کاهش یافته و یا آنکه نیاز به تداوم مصرف به مدت چند هفته تا چند ماه باشد. درمان نگهدارنده، بطور معمول mg/day 15-2/5 بوده ولی ممکن است به مقادیر زیادتر نیز نیاز باشد.

روش های درمان و کنترل خارش ضایعات پوستی پسوریازیس

خارش ضایعات پسوریازیس باعث تاثیر بیشتر این بیماری بر کیفیت زندگی بیماران پسوریازیس می شود. با این حال، درمان پسوریازیس نیز می‌ تواند به شدت این نشانه‌ ها و توانایی خود برای مقابله با پسوریازیس را روز به روز بهبود بخشد. لازم به ذکر بوده که اساسا کلمه پسوریازیس از کلمه یونانی ψωρίασις، به معنی «شرایط خارش» یا «خارش داشتن» از psora به معنی «خارش» و iasis به معنی «عمل، وضعیت» گرفته شده است. در ادامه مطلب به انواع روش های درمان و کنترل خارش ضایعات پوستی پسوریازیس اشاره می کنیم.

پسوریازیس و خارش پوست:

پسوریازیس شکلی از بیماری است و به صورت تکه‌ های برآمده و قرمز پوشش داده شده با یک لایهٔ سفید نقره‌ای از سلول‌ های پوست مرده به نظر می‌ رسد. این تکه و یا پلاک اغلب در پوست سر، زانو، آرنج و کمر ظاهر می‌ شود.

خارش پوست در بیماران پسوریازیس وضعیتی ناراحت کننده بوده و ممکن است، به همراه سایر مشکلات همچون خشکی پوست و التهاب ضایعات رخ دهد. خارش، یکی از شایع ترین شکایات پوستی است که گاهی آن قدر شدید می‌شود که خواب و آرامش را از فرد می‌گیرد. شدت خارش گاهی به حدی است که بیمار با خاراندن های مکرر، بدنش را زخم می‌ کند.

درمان و کنترل خارش ضایعات پسوریازیس:

پوست را آغشته نگه دارید. این اولین گام در کنترل خارش است به دلیل آن که قرمزی و خارش را کاهش می‌ دهد و کمک می‌ کند تا پوست التیام بخشد. متخصصین پوست توصیه به استفاده از کرم و پماد غلیظ برای نگهداشتن آب در پوست می‌ کنند. حتی روغن پخت و پز نیز می‌ تواند جایگزین مقرون به صرفه برای مرطوب کنندهٔ تجاری باشد.

به حداقل رساندن مقیاس پوسته پوسته‌ ها و استفاده از محصول نرم‌ کننده (کراتولیتیک) برای کاهش پوست اضافی و جلوگیری از پلاک پسوریازیس از ترک خوردگی و پوسته پوسته شدن نیز در کنترل خارش بیماری موثر است. دوش آب سرد و کمپرس سرد نیز می‌ تواند خارش را تسکین دهد. از حمام کردن در آب بسیار گرم خودداری کنید و سعی کنید به محدود کردن دوش گرفتن به ۱۰ دقیقه یا کمترعادت کنید. آب گرم می‌ تواند باعث تحریکات پوستی شود و خشکی را تشدید کند. استفاده از لوسیون پس از شستشو برای نگهداشتن رطوبت توصیه می‌ شود. قرار دادن لوسیون خنک‌ کننده در یخچال و فریزر قبل از استفاده می‌ تواند کمک به افزایش تسکین خارش کند

زمانیکه خارش پوست بوجود آمد، از بعضی از درمان های زیر بسته به شرایط بیمار استفاده می گردد:

درمان های دارویی خارش پوست

کرم های کورتیکواستروئیدی:

این کرم ها که بصورت موضعی استفاده می شوند، می توانند به کاهش خارش پوست و کنترل آن کمک نمایند. برای استفاده از این کرم ها شما می توانید آنرا برروی ناحیه های خارش دار گذاشته، و آنها را با باندهای پنبه ای بپوشانید. معمولا این باندها را در آب و یا سایر محلول ها مرطوب کرده تا به جذب بهتر کرم کمک نماید.

مهارکننده های کلسینورین:

داروهای خاص، از قبیل تاکرولیموس و پیمکرولیموس بعضی اوقات بجای کرم های کورتیکواستروئیدی بخصوص در مواقعی که سطح خارش دار کوچک است، استفاده شوند.

قرص های آنتی هیستامین:

ممکن است پزشک شما برای درمان خارش شما داروهای ضدآلرژی تجویز نماید. این داروها شامل سیتیرزین، لوراتادین و یا دیفن هیدرامین باشند. داروهای آنتی هیستامینی که خواب آور نیز هستند، برای افرادیکه شب ها خارش زیادی دارند، مفیدتر بوده چراکه به خواب راحت تر و بهتر نیز کمک می نماید.

درمان های خانگی و تغییرات سبک زندگی برای درمان خارش پوست:

برای بهبود موقتی خارش و قابل تحمل تر شدن آن، رعایت موارد زیر لازم می باشد:

از کرم های مرطوب کننده با کیفیت استفاده نمایید. این کرم ها را حداقل یک و یا دوبار در روز مصرف نمایید و تمرکزتان برروی ناحیه خارش دار باشد.

از کرم های ضدخارش و یا محلول های ضدخارش برروی ناحیه خارش دار استفاده نمایید. مصرف کوتاه مدت کرم های حاوی حداقل ۱ درصد هیدروکورتیزون می توانند بطور موقت باعث بهبود مشکل شما شود. بی حس کننده های موضعی همچون لیدوکائین و بنزوکائین می توانند کمک کننده باشند. از بنزوکائین در کودکان زیر دوسال بدون دستور پزشک استفاده ننمایید.

تا آنجا که می توانید از خارش پوست اجتناب نمایید. اگر قادر به جلوگیری از خارش نیستید ناحیه خارش دار را بپوشانید، ناخن هایتان را کوتاه نمایید و شب ها از دستکش استفاده کنید.

مپرس سرد و مرطوب استفاده نمایید. پوشاندن محیط تحت تاثیر با بانداپ به جلوگیری از خارش نیز کمک می نماید.

حمام آب ولرم نیز کمک می کند. مخلوط کردن آب وان با جوش شیرین نیز می تواند کمک نماید.

از لباس های گشاد و نخی (پنبه ای) استفاده نمایید.

از شوینده های ملایم که رنگ و عطر ندارند استفاده نمایید. بعد از شستن با صابون حتما همه صابون و یا شوینده روی پوست را با آب بطور کامل بشویید.

از شیونده های ملایم و بدون عطر برای شستن لباس ها و حوله ها استفاده نمایید. موقع شستن لباس ها میزان آب کشی را افزایش دهید.

از چیزهایی که باعث التهاب پوست شما شده و واکنش آلرژیکی بهمراه دارند، اجتناب نمایید. این مواد شامل گردنبدنها، جواهرات، عطرها و هزاران مواد دیگر می باشند.

قبل از خروج از خانه و قرار گرفتن در برابر نور آفتاب از کرم های ضدآفتاب استفاده نمایید.

نوردرمانی برای درمان خارش پوست:

نوردرمانی، شامل قرار دادن پوست جلوی اشعه های خاص فرابنفش می باشد. این درمان توسط پزشک و دستگاه های مخصوص آن اعمال می شود. معمولا برای نتیجه گیری نیاز به چندجلسه نوردرمانی می باشد.

کنترل خارش پسوریازیس پوست سر:

پسوریازیس پوست سر می‌ تواند به ویژه خارش‌دار و ناراحت‌ کننده باشد. درمان معمولا شامل پماد موضعی و شامپوهای خاص است. براي جلوگيری از پوسته شدن و خشك شدن پوست سر كه باعث خارش می شود، بايد شامپوی دارای PH متناسب مصرف كنيد. PH شامپو بايد بين ۵/۴ و ۵/۵ باشد، معمولا می توانيد PH شامپو را روی برچسبش بخوانيد.

همچنین:

درصورت خشك بودن پوست سر، كمی روغن ولرم از جمله روغن زيتون به پوست سر بماليد و بگذاريد يك شب كامل روی موها بماند.

يك سهم گياه هامامليس را با ۲ سهم آب معدنی مخلوط و مو و پوست سر را خوب خيس كنيد و ماساژ دهيد و پس از چند دقيقه بشوييد.

جوش شيرين را در آن حل كنيد و به‌طور مستقيم روی پوست سر بماليد و پس از چند دقيقه با آب بشوييد.

ژل گياه آلوورا را به كف سر بماليد و پس از ۱۵ دقيقه با شامپو بشوييد.

چاي بابونه نيز خارش سر را تسكين مي‌بخشد.