پسوریازیس یکی از مهمترین عوامل مرتبط با روان پریشی:

“مطالعه ما نشان می دهد که به طور کلی افراد مبتلا به اختلال خودایمنی autoimmune تقریبا ۴۰ درصد احتمال بیشتری برای ابتلا به اختلالات روان پریشی مانند اسکیزوفرنی دارند.” الکسیس کالن، پژوهشگر ارشد، توضیح می دهد. “یافته ها این است که روان پریشی با اختلالات خودایمنی غیر نورولوژیکی مرتبط است، ولی هنوز مشخص نیست که به طور مستقیم مغز را هدف قرار میدهند یا نه، که این مسئله بسیار مهم است.”

مقیاس این مطالعه فراگیر بدون شک می تواند نحوه نتایج نهایی را محدود کند ، اما محققان متوجه شده اند که قدرت اتصال بین اختلالات خودایمنی و روان پریشی بسته به بیماری متفاوت است. از ۳۷ اختلال خودایمنی غیر مغزی-عصبی که در این مطالعه مشاهده شد، کم خونی ناشناخته، پمفیگوئید و پسوریازیس یکی از مهمترین عوامل مرتبط با روان پریشی بودند.

افراد مبتلا به روان پریشی، سطح بالایی از نشانگرهای التهابی را نسبت به افراد سالم نشان می دهند:

محققان این مطالعه جدید اعلام می کنند، ممکن است عوامل متعددی در ارتباط بین اختلالات خودایمنی و روان درمانی را وجود داشته باشد.

“التهاب و سوزش یکی از کاندیداهای احتمالی است. زیرا افراد مبتلا به روان پریشی، سطح بالایی از نشانگرهای التهابی را نسبت به افراد سالم نشان می دهند و التهاب یکی از ویژگی های اصلی اختلالات خودایمنی است”، کولن می گوید. “با این وجود، عوامل دیگری همچون ژن های مشترک، آنتی بادی هایی که پروتئین های مغز را هدف قرار می دهند و عوامل عفونی نیز ممکن است نقش داشته باشند.”

در این تحقیقات جدید، با بررسی اطلاعات ۲۵ میلیون نفر، مشخص شد: اختلال خودایمنی و روان پریشی باهم ارتباط مستقیم دارند.

امروزه یکی از مهمترین فرضیه ها در تحقیقات علمی، اعتقاد رو به رشدی است، مبنی بر اینکه اختلالات روانپزشکی به طور بالقوه مربوط به بی نظمی های سیستم ایمنی می باشند. متا آنالیز گسترده ای از تیم King’s College London وزن زیادی را به این ایده اضافه کرده است. کشفیات جدید خبر از رابطه بین اختلال خودایمنی و روان پریشی می دهند. طبق این آنالیز ها مشخص شد افرادی که دچار اختلالات سیستم ایمنی هستند، احتمال بیشتر برای ابتلا به اختلالات روان پریشی دارند.

به طور فزاینده ای واضح است که اختلالات روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی و روان پریشی شرایطی نیست که بتوان آن را به سادگی به مغز نسبت داد. مطالعه اخیر مشاهداتی در مقیاس بزرگ، اطلاعات جمع آوری شده بیش از یک میلیون نفر را در طی ۳۰ سال ، مورد بررسی قرار دادند، که موضوع اصلی بررسی رابطه بین اختلالات مرتبط با استرس مانند PTSD و بیماری های خودایمنی بود.

نوشته پسوریازیس یکی از مهمترین عوامل مرتبط با روان پریشی اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

مشکلات اجتماعی بیماران پسوریازیس:

تصور کنید دچار خارش پوست شده‌اید و تصادفا پوسته‌ ریزی هم دارید. پزشک هم به شما اطمینان داده که بیماری شما مسری نیست و مشکلی برای کسی ایجاد نمی‌ کند اما درمان قطعی هم ندارد. در این شرایط چه انتظاری از اطرافیان خود دارید؟ اگر انتظار همدردی نداشته باشید حداقل انتظار برخورد بد و طرد شدن را ندارید اما متاسفانه این اتفاقی است که برای بیماران مبتلا به پسوریازیس رخ می‌ دهد:

انزوای اجتماعی:

از آنجا كه این بیماری در سنین جوانی شایع‌ تر است و در این سن افراد به ظاهر خود حساس‌ تر هستند بیشتر موجب انزوای آنها و عدم معاشرت با دوستان می‌ شود. این موضوع در بیمارانی كه ناخن‌ ها و مفاصل آنها درگیر شده بیشتر دیده می‌ شود. گاهی نیز افراد از ارتباط با بیمار خودداری می‌ كنند. حتی ممكن است این مشكل باعث شود كه فرد از فعالیت‌های اجتماعی پرهیز كند و دچار مشكلات اقتصادی شود. حتی اگر مشكل اقتصادی هم ایجاد نشود استرس، نگرانی و برخوردهای اجتماعی خود موجب تشدید علائم بیماری می‌ شود. از سوی دیگر برخی از بیماران عارضه دار مبتلا به فرم‌ های سنگین بیماری دیگر حتی قادر به فعالیت شغلی و تامین زندگی خود نیستند و برای تهیه داروهای لازم نیز دچار مشكل هستند.

آثار عمیق روحی:

علائم پسوریازیس اغلب در سطح پوست مشاهده می‌ شود اما می‌ تواند آثار عمیق روحی به دنبال داشته باشد. این مورد بخصوص در مورد دخترانی که در سنین ازدواج قرار دارند و دائما از عواقب بیماری خود و تاثیراتی که بیماری بر روی فرصت های ازدواجی آنها میگذارد دیده می شود.

دید نادرست مردم:

یکی از بدترین موارد مربوط به پسوریازیس این است که دیگران گمان می‌کنند این بیماری مسری یا در نتیجه عدم رعایت بهداشت ایجاد شده است. این مساله موجب اجتناب افراد از ارتباط با بیمار می‌ شود که برای او بسیار ناراحت‌ کننده است و موجب می‌ شود فرد بیمار تصور نامناسبی از خود پیدا کند. این برخوردها در صورت استمرار ممکن است باعث عصبانیت، خجالت‌ زدگی یا ناامیدی بیمار شود.

نگرانی از برخوردهای اجتماعی:

در نهایت این امر سبب می‌ شود فرد نگران برخورد دیگران باشد و از فعالیت‌های اجتماعی پرهیز کند و دچار استرس شود که در تشدید علائم پسوریازیس تاثیر جدی دارد.

اضطراب:

در یک مطالعه میدانی وسیع محققان به این نتیجه رسیدند که نیمی از بیماران پسوریازیس مضطرب می‌ شوند.

افسردگی:

اگر ظاهر یک بیماری پوستی باعث ناراحتی بیمار باشد می تواند باعث بروز افسردگی شود در این شرایط به خصوص در مورد بیماریهای مزمن پسوریازیس، تکنیک های بهتر کردن اعتماد به نفس بیمار می تواند کمک کننده باشد.

واقعیت های بیماری پوستی پسوریازیس:

اما واقعیت این است كه مبتلایان به پسوریازیس تفاوتی با افراد دیگر ندارند و حتی نمی‌ توانند دیگران را مبتلا كنند، اما زدودن باورهای غلط نسبت به این بیماری نیاز به كار زیاد و فرهنگ‌ سازی دارد تا همه مردم جامعه باور كنند که پسوریازیس یك بیماری غیر واگیر است كه می‌ تواند هركسی را درگیر نماید.

متاسفانه به‌ رغم فعالیت مراكز متعدد در زمینه درمان این بیماری در كشور در زمینه آموزش سلامت در این حوزه بعنوان یكی از نقاط مهم و اثرگذار و در عین نیازمند به اصلاح و تكمیل در نگرش‌ها و كاركرد، كم‌ كار شده است، چرا كه بروندادهای آن یعنی رفتار جامعه با بیماران منطبق بر الگوهای علمی نیست.

علاوه بر این بیماران مبتلا به پسوریازیس در معرض مشکلات هیجانی مانند افسردگی، اضطراب و… قرار دارند. یک راه مقابله با این مساله از سوی دیگران برخورداری از حمایت است. خانواده و دوستان که می‌ دانند پسوریازیس چیست می‌ توانند به لحاظ روحی بیمار را حمایت کرده و به او قوت قلب بدهند. صحبت با افرادی که در شرایط مشابه قرار دارند نیز تا حدی موجب آرامش می‌ شود. به هرحال با گذشت زمان استرس هیجانی ناشی از پسوریازیس کاهش می‌ یابد و در نظر دیگران هم عجیب نخواهد بود.

در واقع کمک به وضعیت روانی بیماران یکی از مهم‌ترین اقدامات درمانی در این بیماری محسوب می ‌شود.

بیماری های پوستی و حالت های غیر زیبا در پوست، بیماران را با مشکلات عدیده جسمی، روحی و اجتماعی مواجه می سازد و متخصصین پوست با داشتن دانش به روز و انجام صحیح روش های درمانی نوین چه به صورت درمان های طبی و چه به شکل جراحی، زندگی را بر این بیماران رنج کشیده آسان می سازند.

نوشته مشکلات روحی و اجتماعی ناشی از بیماری پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.