بیماری پوستی پسوریازیس:

بیماری پوستی پسوریازیس موجب ایجاد لکه‌های فلسی شکل بر روی پوست، بخصوص در نواحی آرنج، زانو، پوست سر، و پشت کمر می‌شود. این بیماری موجب افزایش ریسک بیماری قلبی شده و بیماران جوان مبتلا به پسوریازیس حاد دو برابر بیشتر با احتمال بروز اولین حمله قلبی در سنین ۴۰ تا ۵۰ سال روبرو هستند.

بعلاوه بیماران مبتلا به پسوریازیس غالبا در کل بدن‌شان دچار التهاب هستند و در زمان شدت مشکل پوستی‌شان، با درمان بیولوژیکی ضدالتهابی درمان شده و درمان‌های موضعی یا فتوتراپی در آنها ناموفق است.

به گفته محققان، «شدت پسوریازیس با بیماری عروق کرونر مرتبط است، و یافته‌ها نشان می‌دهد درمان پسوریازیس می‌تواند برای بیماری قلبی عروق کرونر مفید باشد.»

تاثیر داروهای ضدالتهابی بیماری پسوریازیس در پیشگیری از بیماری قلبی:

یافته‌ها نشان داد بیماران مبتلا به پسوریازیس شدید که به مدت یک سال تحت درمان بیولوژیکی قرار گرفته بودند ۸ درصد با کاهش حملات قلبی مواجه بودند. درحالیکه در افرادی که تحت درمان بیولوژیکی قرار نگرفته بودند این ریسک تا ۲ درصد افزایش یافته بود.

محققان دریافتند داروهای ضدالتهابی که معمولا برای درمان پسوریازیس شدید استفاده می‌شوند موجب بهبود پلاک‌ها در عروق کرونر شده و احتمال حمله قلبی کمتر می‌شود.

سیستم ایمنی:

همانطور که می دانید بیماری پسوریازیس یک وضعیت خود ایمنی است. وضعیت خود ایمنی یعنی سیستم ایمنی به اشتباه به سلول های سالم بدن حمله می کند. در پسوریازیس، گلبول های سفید خون به سلول های پوست حمله می کنند. گلبول های سفید خون مانند نگهبانان بدن هستند و بدن را از عفونت و باکتری ها محافظت می کنند. با این حال، هنگامی که به اشتباه به سلول های سالم بدن حمله می کنند، بدن، شروع به تولید سلول های جدید می کند. در این فرآیند، سلول های بسیار زیادی به وجود می آیند که در نهایت بر روی سطح انباشته شده و علائم پسوریازیس را به وجود می آورند. در واقع این فرآیند به علت حمله ی گلبول های سفید به سلول های پوستی است که باعث قرمزی پوست می شود.

ژن ها:

ژن های شما یکی دیگر از علل احتمالی پسوریازیس هستند. ژن ها می توانند به شما کمک کنند که بدانید چرا بدنتان به نحوی خاص رفتار می کند. در واقع ژن ها تصمیم گیرنده ی هر چیزی در مورد شما هستند، از اندازه ی قدتان گرفته تا رنگ پوستتان.

به گفته ی بنیاد ملی پسوریازیس، محققان معتقدند ژن های متعددی وجود دارند که مسئول پسوریازیس هستند. آن ها تاکنون ۲۵ گونه ژنتیکی را شناسایی کرده اند که فرد را مستعد ابتلا به پسوریازیس می کند. محققان بر این باورند که ۱۰٪ از مردم یک یا چند ژن را به ارث می برند که موجب پسوریازیس می شوند. با این حال تنها ۲ تا ۳ درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس علت بیماریشان ژنتیک است.

نوشته تاثیر داروهای ضدالتهابی بیماری پسوریازیس در پیشگیری از بیماری قلبی اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

طرز عمل ناپروکسن:

ناپروکسن با مسدود کردن اثر آنزیم سیکلوکسیژناز، منجر به کاهش ساخت ماده ای شیمیایی به نام پروستاگلاندين در بدن می شود که مسئول ایجاد درد و التهاب در ناحیه ی آسیب دیده می باشند. در نتیجه با مهار آنزیم های سکلوکسیژناز و کاهش تولید پروستاگلاندين، درد و التهاب کاهش می یابد.

آرتریت پسوریازیس چیست؟

مبتلایان به پسوریازیس بیماری که تکه های پوستی قرمز، سفید یا نقره ای رنگ خارش دار در بدن ایجاد می کند ممکن است به آرتریت پسوریازیس هم گرفتار شوند. التهاب پوست ناشی از نقص سیستم ایمنی بدن است. سیستم ایمنی علاوه بر پوست ممکن است به مفاصل نیز حمله کند و باعث تورم و خشکی آنها گردد. تشخیص زودهنگام بیماری به پیشگیری یا محدود شدن بیماری کمک زیادی می کند.

پیش از مصرف ناپروكسن:

در صورت بارداری و یا شیردهی به پزشک خود اطلاع دهید تا داروی مناسب شرایط شما را برایتان تجویز نماید.

در صورت سابقه ی آسم، حساسیت، زخم معده یا دوازدهه و بیماری های گوارشی(مانند کرون)، بیماری قلبی یا عروقی، لوپوس، مشکلات کبدی، کلیوی، بیماری پارکینسون، صرع و سایر موارد به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورتی که سابقه ی فشار خون بالا و يا وجود لخته در عروق را دارید، پزشک خود را مطلع نمایید.

از آنجا که این دارو می تواند در عملکرد داروهای دیگر در بدن اختلال ایجادکند لازم است پیش از شروع مصرف لیستی از کلیه ی داروهای مصرفی خوددر اختیار پزشک یا داروسازتان قرار دهید.

در صورت سابقه ی حساسیت به داروهای ضد درد (مانند آسپرین،  ايندومتاسين،  سلکوکسیبوایبوپروفن و. . . ) به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورت سابقه ی قند یا کلسترول خون بالا به پزشک خود اطلاع دهید.

در افراد بالای ۶۵سال این دارو باید احتیاط بیشتر و تحت نظر پزشک مصرف شود.

در صورتی كه سيگاری هستيد، به پزشک خود اطلاع دهید.

نحوه ی صحیح مصرف ناپروکسن:

امروزه انواع مختلفی از قرص خوراکی ناپروکسن ساخته شده و در بازار دارویی موجود می باشد که معمولا نوع ساخت و روکش قرص، با هم متفاوت هستند. در نتیجه برای نصف کردن، حل کردن یا خرد کردن و همچنین نحوه ی مصرف دارو حتما بروشور موجود در جعبه را مطالعه نمایید زیرا برخی از قرص ها (مانند قرص های با روکش باز شونده در روده) نباید نصف یا جویده شوند.

در صورت مصرف طولانی مدت، مقدار و تعداد دفعات مصرف در روز را از پزشک خود بپرسید. نسبت به شرایط، ممکن ۵۰۰ میلی گرم تا ۱ گرم یعنی در یک تا دو نوبت در روز نیاز داشته باشید.

مقدار مصرف این دارو در اطفال با توجه به سن آنها محاسبه می گردد.

در صورتي كه ناپروكسن را بدون تجويز پزشك از داروخانه تهيه نموده ايد، مصرف آن را بصورت ٢٥٠ميلي گرم تا سه نوبت در روز و حداكثر تا سه روز ادامه دهيد.

بهتر است ناپروكسن را همراه با يك ليوان شير یا پس از یک وعده غذای سبک مصرف نمایید تا عوارض گوارشی ناشی از آن کمتر شود.

در صورت فراموشی یک نوبت مصرف دارو، از مصرف نوبت فراموش شده صرف نظر نمایید و نوبت بعدی را طبق برنامه مصرف نمایید. به هیچ وجه مقدار دارو در یک نوبت را دوبرابر ننمایید.

توصیه های ناپروکسن:

ممکن است در ابتدای مصرف پزشک شما جهت کاهش احتمال بروز عوارض گوارشی، ناپروکسن را با مقدار کم تجویز نماید. با این حال در صورتی که نیاز به مصرف طولانی مدت این دارو دارید، پزشک می تواند همراه آن، از دارو های محافظت کننده از معده تجویز نماید تا عوارض کاهش یابد.

در صورت مصرف طولانی مدت، تحت نظر پزشک خود بمانید تا آزمایشات و معاینات دوره ای لازم، انجام شود.

در صورتی که مبتلا به آسم می باشید، ممکن است علائمی مانند خس خس سینه و مشکل تنفسی در شما با مصرف این دارو تشدید شود. در صورت بروز این عوارض، این دارو را قطع نمایید و به پزشک خود مراجعه نمایید.
‎

در صورتی که قصد عمل جراحی یا درمان دندانپزشکی را دارید به پزشک خود در مورد مصرف این دارو اطلاع دهید.

عوارض شایع ناپروکسن:

علائم گوارشی مانند سوء هاضمه، سوزش سردل، معده درد و. . . از علائم شایع داروهای NSAIDs می باشد که برای کاهش آنها مصرف دارو پس از غذا توصیه می شود. در صورت ادامه دار شدن این عوارض با پزشک خود مشورت نمایید.

جهت بهبود اسهال ناشی از مصرف این دارو، مصرف وعده های غذایی ساده و مایعات به مقدار کافی توصیه می شود.

در صورت بروز یبوست، رژیم سرشار از فیبر (میوه و سبزیجات) و مصرف مایعات به اندازه ی کافی توصیه می شود.

احساس تهوع ناشی از این دارو با مصرف وعده های غذایی سبک و پرهیز از غذاهای پرچرب و پرادویه کاهش می یابد.

در صورت مشکلات تنفسی، و هرگونه علائم حساسیت دارویی (مانند ورم صورت و دهان) به پزشک خود مراجعه نمایید.

در صورت مشاهده دفع خون یا مدفوع تیره، استفراغ حاوی خون یا شکم درد شدید، مصرف دارو را قطع و به پزشک خود مراجعه نمایید.

نوشته داروی ضدالتهابی و فاقد کورتون ناپروکسن برای آرتریت پسوریاتیک اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

پردنیزولون و آرتیت پسوریازیس:

آرتریت پسوریازیس نوعى آرتریت التهابى مزمن است که ۵ الی ۸ درصد مبتلایان به پسوریازیس را مبتلا مى‌ کند. تعدادى از بیماران خصوصاً افرادى که اسپوندیلیت دارند داراى آنتى‌ ژن سازگارى بافتى HLA-B27 هستند. معمولاً شروع پسوریازیس قبل از ایجاد آرتریت است. در حدود ۱۵% موارد قبل از بیمارى پوستى آرتریت ایجاد مى‌ گردد.

مکانیسم اثر پردنیزولون:

این دارو با عبور از غشاء سلولی به گیرنده های خود در سیتوپلاسم متصل شده و کمپلکس دارو گیرنده وارد هسته سلول می شود. این کمپلکس با اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریک روند رونویسی mRNA و بدنبال آن ساخت آنزیم هایی می گردد که در نهایت مسئول اثرات سیستمیک کورتیکواستروئیدها می باشند. کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تجمع سلولهای التهابی در ناحیه التهاب، مهار فاگوسیتوز و آزاد شدن واسطه های شیمیایی التهاب، اثرات ضدالتهاب خود را اعمال می کند.

فارماکوکینتیک:

فراهمی زیستی دارو، حدود ۹۰-۸۰% بوده و نیمه عمر آن ۳-۲ ساعت می باشد. پردنیزولون بطور عمده در کبد و متابولیت های غیر فعال تبدیل می شود. متابولیت ها از کلیه دفع می شوند.

موارد منع مصرف:

در صورت وجود عفونت های سیستمیک که با وجود داروهای ضدمیکروبی اختصاصی درمان نشده اند، نباید مصرف شود.

هشدارها:

استفاده طولانی مدت پردنیزولون در کودکان می تواند منجر به مهار رشد شود.

بدنبال مصرف این دارو ممکن است آزمون های بررسی عملکرد محور هیپوتالاموس هیپوفیز غده فوق کلیوی دچار اختلال شود.

در افراد مسن و بخصوص زنان یائسه، احتمال ایجاد پوکی استخوان و فشار خون بالا، افزایش می یابد.

با تجویز مقادیر بیش از mg/day7/5 ممکن است علائمی شبیه سندرم کوشینگ ظاهر شود.

در افراد با سابقه ابتلاء به سل، زیادی فشار خون، سکته اخیر قلبی، نارسایی احتقانی قلب، اختلال عملکرد کلیه و کبد، دیابت با سابقه فامیلی این بیماری، اختلالات روحی و روانی حاد، صرع، زخم های گوارشی و کم کاری تیروئید با احتیاط تجویز شود.

عوارض جانبی:

درمان درازمدت با پردنیزولون بیمار را از جهت ابتلاء به بیماری های عفونی مستعد می کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می شود. مصرف مقادیر زیاد پردنیزولون می تواند اختلالات روانی را تشدید کند. کاهش و یا تاری دید، تکرر ادرار و پرنوشی، قرحه گوارشی، علائم شبه کوشینگ، آکنه و افزایش فشار خون از عوارض جانبی دارو هستند.

تداخل دارویی:

مصرف همزمان این دارو با ریفامپین، داروهای ضد صرع مانند کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین و پریمیدون موجب تسریع متابولیسم متیل پردنیزولون و کاهش اثر دارو می گردد. این دارو ممکن است باعث کاهش اثر داروهای پایین آورنده قند خون و یا داروهای کاهنده فشار خون گردد.

نکات قابل توصیه:

برای به حداقل رساندن تحریک گوارشی شکل خوراکی پردنیزولون باید بعد از غذا مصرف شود.

از قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از استفاده طولانی(بیش از ۳ هفته) پرهیز شود.

در طول درمان، مصرف سدیم بایدمحدود شده و مصرف مکمل های حاوی پتاسیم توصیه می شود.

معاینات چشم پزشکی در طول درمان دراز مدت، به طور مرتب باید انجام گیرد.

مقدار مصرف:

درابتدا mg/day 20-10 (در صورت شدت بیماری حداکثر mg/day 60) ترجیحاً در هنگام صبح و بعد از صبحانه، مصرف می شود. این مقدار مصرف ممکن است طی چند روز کاهش یافته و یا آنکه نیاز به تداوم مصرف به مدت چند هفته تا چند ماه باشد. درمان نگهدارنده، بطور معمول mg/day 15-2/5 بوده ولی ممکن است به مقادیر زیادتر نیز نیاز باشد.

نوشته اثرات ضدالتهابی داروی پردنیزولون برای کنترل آرتریت پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.