ذخیره تخمدان در بیماران مبتلا به پسوریازیس کاهش یافته است:

ما به طور تصادفی ۱۴ بیمار زن مبتلا به پسوریازیس و ۳۵ زن سالم را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم. یک مصاحبه ویژگی های جمعیت شناختی، سابقه زایمان و ویژگی های قاعدگی را بررسی کرد. شاخص شدت منطقه پسوریازیس (PASI) در بیماران بررسی شد. استروژن، هورمون محرک (FSH)، هورمون (LH)، هورمون محرک تیروئید و با سونوگرافی زنان، حجم تخمدان و تعداد فولیکول آنترال (AFC) در هر دو گروه مطالعه و کنترل اندازه گیری شد. این مقادیر با تغییرات PASI در گروه بیمار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج مطالعه نشان می دهد که بیماری پسوریازیس می تواند ذخیره تخمدان را کاهش دهند.بیماری پسوریازیس با یک روند التهابی ایمنی شناخته می شود که بر روی پوست و مفاصل تأثیر می گذارد اما منجر به شرایط التهابی سیستمیک می شود و به مکانیسم های آسیب شناختی سایر بیماری های التهابی مزمن کمک می کند.شواهد موجود نشان می دهد که زنان مبتلا به بیماری های التهابی مزمن مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) و سندرم آنتی فسفولیپید اولیه (PAPS) ذخیره تخمدان را کاهش داده اند.

اطلاعات جمع آوری شده نشان می دهد که وضعیت هورمونی زنان در دوران بارداری بر روند پسوریازیس تأثیر دارد و در مقابل پسوریازیس بر نتایج بارداری تأثیر دارد.

میانگین سن تشخیص در زنان مبتلا به پسوریازیس ۲۸ سال است، سن اصلی بارداری. بنابراین، بسیاری از بیماران زن مبتلا به پسوریازیس نگران اثرات سو بیماری بر باروری در آینده هستند. کاهش ذخیره تخمدان پدیده ای است که در زنان در اواسط تا اواخر دهه سی و بعضی اوقات مشاهده می شود و با کاهش کیفیت تخمک به خوبی اثبات می شود.

بر اساس مطالعات اخیر، کاهش ذخیره تخمدان در پسوریازیس ممکن است به دلیل کاهش فولیکول های مربوط در نتیجه افزایش تولید VEGF باشد.

زنان در اواسط تا اواخر دهه ۳۰ و اوایل ۴۰ سالگی بخش مهمی از جمعیت نابارور را تشکیل می دهند که بسیاری از آنها به درمان های گران قیمت از جمله فن آوری های کمک باروری احتیاج دارند. با توجه به یافته های ما که از ذخیره تخمدان کاهش یافته در پسوریازیس پشتیبانی می کند، افزایش آگاهی از اثرات پسوریازیس در ذخیره تخمدان و مراجعه سریع به متخصص زنان و زایمان در صورت خطر کاهش ذخیره تخمدان، می تواند برنامه ریزی و مدیریت بارداری را بهبود بخشد.

نوشته ذخیره تخمدان در بیماران مبتلا به پسوریازیس کاهش یافته است اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

علائم پسوریازیس تناسلی:

پسوریازیس یک بیماری پوستی خودایمنی می باشد. این بیماری با ایجاد برجستگی، قرمزی و فلس بر روی سطح پوست خود را نشان می دهد. این وضعیت می تواند در هر جای از بدن، از جمله ناحیه تناسلی رخ دهد. در این صورت به آن پسوریازیس تناسلی گفته خواهد شد. شدت این ضایعات پوستی نیز در افراد مختلف متفاوت است.

مناطق مختلف ناحیه تناسلی ممکن است تحت تاثیر پسوریازیس قرار بگیرند. این مناطق عبارتند از:

برجستگی عانه (پوبیس): منطقه بالای اندام تناسلی مردان و زنان

بالای ران: پسوریازیس متشکل از تکه های کوچک و گرد بسیاری است که قرمز و پوسته پوسته می باشند. پسوریازیس در این مناطق به راحتی تحریک می شود. به ویژه در آن دسته از افرادی که هنگام راه رفتن ران هایشان به هم تماس دارد.

چین بین ران و کشاله ران: پسوریازیس در چین بین ران و کشاله ران پوسته پوسته ایجاد نمی کند و ضایعاتش قرمز مایل به سفید است. پوست این ناحیه ممکن است شکاف یا ترک خورده شود.

کسانی که اضافه وزن دارند یا ورزش می کنند ممکن است به عفونتی مبتلا شوند که شبیه به یک عفونت قارچی روی پوست است. این عفونت نباید با پسوریازیس اشتباه گرفته شود.
پسوریازیس تناسلی می تواند هم در مردان و هم در زنان ایجاد شود. یعنی مخصوص جنسیت خاصی نیست. اما شکل ظاهری ضایعات ایجاد شده در آن ها می تواند به ترتیب زیر متفاوت باشد.

ضایعات پسوریازیس فرج معمولا دارای ظاهر صاف است و قرمزی غیر پوسته پوسته دارد. خاراندن منطقه می تواند باعث عفونت و ایجاد خشکی شده که هر دو این عوامل در ضخیم شدن پوست و خارش بیشتر نقش دارند. پسوریازیس تناسلی در زنان معمولا بر روی پوست بیرونی واژن تاثیر می گذارد. در اغلب موارد، پسوریازیس به غشاهای مخاطی واژن سرایت نمی کند.

پسوریازیس آلت تناسلی مردان ممکن است تکه های بسیار زیاد، کوچک و قرمزی را بر روی سر آلت و یا منطقه استوانه ای شکل آن ایجاد کند. پوست این ناحیه ممکن است پوسته پوسته داشته باشد یا صاف و براق باشد.

علاوه بر نواحی تناسلی، این بیماری می تواند مقعد و پوست اطراف آن را نیز دست خوش تغییر کند. پسوریازیس در نزدیکی مقعد قرمزی بدون پوسته پوسته ایجاد کرده و معمولا فرد در معرض ابتلا، خارش نیز دارد. علائم این بیماری روی مقعد می تواند با عفونت مخمر، خارش هموروئیدی، و هجوم کرمک اشتباه گرفته شود.

در صورت وجود هر کدام از بیماری های ذکر شده در بالا، درمان پسوریازیس پیچیده می شود. معاینه رکتوم و کشت میکروبی پوست می تواند به تشخیص این بیماری ها و ایجاد افتراق بین آن ها و پسوریازیس کمک کند. پسوریازیس در چین باسن نیز قرمزی بدون پوسته پوسته و یا قرمز با فلس بسیار زیاد ایجاد می کند.

درمان و بهداشت جنسی:

درمان پسوریازیس تناسلی در برخی موارد دشوار است. اما به طور معمول این بیماری به خوبی به اغلب گزینه های درمان پاسخ می دهد. پوست ناحیه تناسلی بسیار نازک و حساس است. بنابراین افراد مبتلا به پسوریازیس تناسلی باید مراقبت های ویژه ای را با توجه به گزینه های درمانی آن مد نظر داشته باشند. افراد باید از کرم های موضعی برای جلوگیری از نازک تر شدن پوست و ایجاد ترک های صورتی بر روی آن استفاده کنند.

از بین بردن خارش و ناراحتی ناشی از این بیماری ساده است. اما درمان ضایعات سخت تر می باشد. در گام اول منطقه آسیب دیده باید مرطوب نگه داشته شده و از درمان های موضعی یا نور فرا بنفش (UV) استفاده شود.

به طور کلی درمان های  پسوریازیس تناسلی عبارتند از:داروهای موضعی: کورتیکواستروئیدها ضعیف برای درمان این بیماری در ناحیه تناسلی استفاده می شود. استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدهای موضعی می تواند موجب نازک شدن دائمی پوست شده و ترک هایی شبیه به ترک های زایمان ایجاد کند. استفاده از مرطوب کننده می تواند در حفظ رطوبت این منطقه مفید باشد. در هنگام خرید مرطوب کننده دقت کنید که عطر و رایحه نداشته باشد. عطر و رایحه کرم می تواند باعث خشکی و سوزش بیشتر شود. کرم و پماد ویتامین D احتمال تحریک را کمتر می کند.

نوردرمانی با UV:  در شرایط خاص برای درمان پسوریازیس دستگاه تناسلی از نوردرمانی استفاده می شود. فقط باید دقت شود که شدت نور استفاده شده برای درمان پسوریازیس تناسلی باید کمتر از شدت نوری باشد که برای درمان پسوریازیس در سایر نقاط بدن استفاده می شود. نور بیش از حد می تواند پوست ناحیه تناسلی را بسوزاند. ضمن این که استفاده از نرم کننده و مرطوب کننده می تواند مانند یک لایه محافظ بوده و مانع کاهش آب پوست شود.

مهار کننده های نورین: تاکرولیموس و پیمکرولیموس در درمان پسوریازیس دستگاه تناسلی مفید هستند و عوارض جانبی مانند نازک شدن پوست را ایجاد نمی کنند. گرچه آنها می توانند، باعث ایجاد احساس ناراحت کننده سوزش شده و عفونت های جنسی مانند تبخال یا زگیل های ویروسی را مجددا فعال کنند.

در برخی موارد، پزشکان داروی خوراکی تجویز می کنند. داروهای پسوریازیس تناسلی می تواند عوارض جانبی مانند موارد زیر داشته باشند:

تحریک

سردرد

بی خوابی

تب

اسهال

فرد مبتلا به پسوریازیس تناسلی باید هر گونه علائمی که بعد از مصرف دارو احساس می کند را به پزشک اطلاع دهد. این کار نه تنها برای اطمینان از مناسب بودن درمان است بلکه برای رد بیماری های دیگر از جمله بیماری های مقاربتی مفید است.

پسوریازیس تناسلی ممکن است بعد از ایجاد اصطکاک در طول مقاربت جنسی بدتر شود. تماس با مواد محرک خاص نیز ممکن است به شعله ور شدن آن کمک کند.

این محرک عبارتند از:

ادرار

مدفوع

لباس تنگ

سلامت جنسی:

استفاده از کاندوم در حین مقاربت، برای کاهش ناراحتی بالقوه موثر است. این پوشش همچنین یک مانع برای جلوگیری از برخورد پوست به پوست و مایع به پوست، که باعث کاهش تحریک بیشتر می شود، محسوب خواهد شد. پس از مقاربت، افراد مبتلا به پسوریازیس تناسلی باید منطقه تناسلی را پاک کرده و اگر داروی موضعی قبل از رابطه جنسی استفاده کرده اند، مجددا آن را شارژ کنند.

از آن جا که سوزش بعد از رابطه جنسی در این افراد شایع است، بنابراین پیشنهاد می شود که صادقانه مشکل خود را با شریک زندگیتان مطرح کنید. این را در نظر داشته باشید که پسوریازیس تناسلی از طریق تماس پوست به پوست منتقل نمی شود.

نوشته علایم و نشانه ها و درمان پسوریازیس تناسلی اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.