مشخص شده که درمان با استاتین باعث کاهش سطح نشانگرهای التهابی در اندوتلیوم عروقی می‌شود. بنابراین، بدیهی است که مدیریت کلسترول برای به حداقل رساندن خطر CVD ضروری است. علاوه بر این، نتایج مطالعه ترومبوز ضد التهابی نشان داد که مهار سایتوکاین‌های التهابی خطر CVD را کاهش می‌دهد. نتایج همچنین تأیید کرد که درمان ضد التهابی با استفاده از canakinumab باعث کاهش عود موارد CVD می‌شود.

کاناکینومب (Canakinumab) با نام تجاری ایلاریس (Ilaris) که نام اولیه‌اش «ACZ885» بود، یک آنتی‌بادی مونوکلونال است که اینترلوکین ۱ بتا را هدف قرار می‌دهد.

یافته های این مطالعه اهمیت درمان پسوریازیس را نه تنها به عنوان یک بیماری پوستی بلکه به عنوان یک بیماری سیستمیک برای جلوگیری از عوارض قلبی عروقی کشنده برجسته کرد. تمرکز بر چاقی، دیابت، دیس لیپیدمی، سندرم متابولیک و فشار خون بالا که اغلب با پسوریازیس مرتبط است و ارائه یک درمان یکپارچه توسط پزشکان برای کنترل بیماری این بیماران ضروری است. سیتوکین های التهابی، در درجه اول TNF-α، IL-17 و IL-23، باعث پسوریازیس و اختلال عملکرد عروقی می‌شوند. در نتیجه، این فرضیه وجود دارد که داروهای بیولوژیکی که این مولکول‌ها را هدف قرار می‌دهند می‌توانند به طور مثبت بر پاتوژنز پسوریازیس و خطر CVD تأثیر بگذارند.

بیماری‌های قلبی‌عروقی (CVD)، گروهی از بیماری‌ها هستند که بیماری قلبی و سکته مغزی را در برمی‌گیرند. دستورالعمل‌های پیشگیری از CVD، بر استفاده از نمرات خطر تأکید می‌کنند، معادلاتی که از متغیرهای بالینی برای برآورد احتمال وقوع نخستین حمله قلبی یا سکته مغزی بهره می‌برند، تا تصمیمات درمانی را در جمعیت عمومی هدایت کنند.

نوشته تاثیر مثبت داروهای بیولوژیک در کارکرد قلب بیماران پسوریازیس! اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

مکانیسم اثر

مونوکلونال آنتی بادی IgG1/k انسانی که به طور اختصاصی به زیرواحد p19 اینترلوکین۲۳ متصل شده و واکنش آن با رسپتور IL23 را مهار می کند. IL-23 یک سایتوکایین طبیعی است که در پاسخ های التهابی و ایمنی نقش دارد. تیلدراکیزوماب مانع از انتشار سایتوکاین های پیش التهابی می شود.

فارماکودینامیک

تیلدراکیزوماب یک تعدیل کننده سیستم ایمنی است که باعش کاهش التهاب می شود از طریق مهار سایتوکایین های مختلف دخیل در ایجاد پلاک پسوریازیس . در نتیجه موجب تسکین علائم پلاک پوسته پوسته شده می شود.

موارد مصرف تیلدراکیزوماب

پلاک پسوریازیس

مقدار مصرف تیلدراکیزوماب

۱۰۰میلیگرم زیرپوستی در هفته ۰ و هفته ۴ و پس از آن هر ۱۲هفته یکبار.

موارد منع مصرف

حساسیت به دارو
عوارض جانبی تیلدراکیزوماب
اسهال , واکنش های محل تزریق , عفونت قسمت بالایی دستگاه تنفسی

تداخلات دارویی

واکسن واریسلا زوستر , واکسن مننگوکوک کنژوگه , واکسن زوستر , واکسن زنده ب ث ژ , واکسن زنده وبا , واکسن سه ظرفیتی آنفولانزا , واکسن سرخک , واکسن اوریون , واکسن سرخجه , روتاویروس , واکسن حصبه (تیفوئید) , واکسن تب زرد , واکسن کلرا , رسلیزومب

هشدارها

-در کارآزمایی های بالینی ، موارد آنژیوادم و کهیر وجود داشته است. اگر واکنش حساسیت جدی رخ داد ، فوراً دارو را قطع کنید و درمان مناسب را آغاز کنید.
در آزمایشات بالینی کمی ریسک عفونت گزارش شده است. بیماران مبتلا به عفونت فعال یا سابقه عفونت های مکرر در کارآزمایی های بالینی قرار نگرفتند. خطرات و مزایا را قبل از تجویز در نظر بگیرید.
قبل از شروع درمان ، تکمیل تمام واکسیناسیون های مناسب سن را طبق دستورالعمل های واکسیناسیون فعلی در نظر بگیرید. از مصرف همزمان با واکسن زنده خودداری شود.
در بیماران با بیماری توبرکلوزیس فعال توصیه نمی شود.

نکات قابل توصیه

آماده سازی: دارو را از یخچال خارج کرده و به مدت ۳۰ دقیقه در دمای اتاق قرار دهید. اگر مایع حاوی ذرات قابل رویت است یا سرنگ آسیب دیده است ، از آن استفاده نکنید. حباب هوا ممکن است وجود داشته باشد. نیازی به حذف آنها نیست.

تجویز: فقط جهت تزریق زیرپوستی. سرنگ یک میلی لیتری را کامل تزریق کنید شامل ۱۰۰ ملیگرم تیلدراکیزوماب. به شکم یا بازو یا ران تزریق کنید.با فاصله حداقل ۲ اینچ از ناف یا محل آسیب دیده پوست تزریق شود. به زخم ها یا رگ های خونی تزریق نشود. قسمت های باقی مانده را دور بریزید.

نگهداری:

در یخچال و در دمای ۲-۸ درجه نگهداری شود.
در دمای کمتر از ۲۵ درجه به مدت یک ماه قابل نگهداری است.
در صورت قراردادن در خارج یخچال دوباره به یخچال باز نگردانید و پس از ۳۰ روز در صورت عدم استفاده دور بریزید.
در دمای بالاتر از ۲۵ درجه نگهداری نکنید.
از یخزدگی و تکان دادن دارو اجتناب کنید.
تا زمان مصرف دور از نور نگهداری شود.

مصرف در بارداری

IgG انسانی از سد جفت عبور می کند. در نتیجه احتمالا تیلدراکیزوماب از مادر به جنین منتقل می شود.

مصرف در شیردهی

اطلاعاتی در مورد وجود تیلدرکیزوماب در شیر انسان ، تأثیرات روی شیر مادر یا اثرات آن بر تولید شیر در دسترس نیست.
IgG انسانی در شیر مادر ترشح می شود. همچنین تیلدراکیزوماب در شیر میمون مشاهده شده است.

نوشته تیلدراکیزوماب Tildrakizumab داروی بیولوژیک پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

مکانیسم عمل:

Ixekizumab به اینترلوکین ۱۷ و بلوک های عمل کننده خود را متصل می کند. این مکانیزم شبیه به یکی دیگر از آنتی بادی ضد پسوریازیس به نام brodalumab، بوده که همچنین به گیرنده اینترلوکین ۱۷ متصل است.به عبارت دیگر Taltz یک سایتوکاین، یا پروتئین التهابی را، که به عنوان interleukin-17 شناخته شده مورد هدف قرار میدهد.

ایکوزیماب و پسوریازیس:

داده های کارآزمایی بالینی نشان دادند که “تالتز” (ixekizumab) می تواند باعث پاک شدن پوست و بهتر شدن کیفیت زندگی بیماران پسوریازیس شود. تالتز دارویی جدید برای بیماری پوستی پسوریازیس محسوب می شود که می تواند برای بیماران احساس خوبی در داخل و خارج بدن آنها داشته باشد.

شرکت سازنده:

الای لیلی اند کامپنی، (Eli Lilly and Company) شرکت چندملیتی داروسازی است، که دفتر مرکزی آن، در ایندیاناپولیس، ایندیانا در ایالات متحده قرار دارد. این شرکت جزء ۱۰ شرکت برتر دارویی جهان است. داروی بیولوژیک ایکوزیماب (Ixekizumab) با نام تجاری (Taltz) یک داروی بیولوژیک تولید شده توسط سازنده دارو الی لیلی، موفق به کسب تایید FDA برای درمان پسوریازیس پلاک متوسط تا شدید شده است.

نتایج بالینی:

نتایج کارآزمایی بالینی نشان داده است که داروی Taltz میتواند پسوریازیس را تا حداقل ۸۰ درصد پس از سه ماه از دوره درمانی بهبود بخشد، و در همان دوره از زمان میتواند پوست حداقل ۳۵ درصد از بیماران را به طور کامل پاک سازی کند. با توجه به داده ها تالتز نه تنها می تواند بیماران را از شر پسوریازیس راحت سازد بلکه ممکن است بیماران را تا مدت زیادی خالی از آن نگه دارد و کیفیت زندگیشان را بهبود بخشد.

استمرار درمان با داروی جدید ایکوزیماب:

یک محقق بالینی برای آزمایش Taltz گزارش داده است که تالتز برای مدت بیش از یک سال موثر باقی ماند به طوری که نیمی از بیماران در فاز سوم پس از ۶۰ هفته مصرف دارو، پوستی پاک شده داشتند. او همچنین گزارش داد که هیچ عوارض جانبی غیر منتظره مرتبط با استفاده طولانی مدت از دارو وجود نداشته که در در چند ماه اول بروز نداده باشد.

عوارض احتمالی:

با توجه به داده های قبلی، شایع ترین عوارض جانبی که توسط بیمارانی که سه ماه تحت مصرف Taltz بودند تنها شامل سرما خوردگی عمومی، عفونت رایج دستگاه تنفسی بالا بوده.

دیگر مزایای داروی جدید ایکوزیماب:

دیگر داده هایی که ارائه شده، نگاهی بر چگونگی تاثیر تالتز بر جنبه های مختلف وضع پوست بیمار و رفاه آن می باشد. در اینجا بعضی از نکات برجسته ارائه شده اند:

بهبود قابل توجه پسوریازیس ناخن:

پس از ۶۰ هفته مصرف تالتز، بیش از نیمی از بیماران از بین رفتن کامل پسوریازیس ناخن را گزارش داده اند.

بهبود زندگی جنسی بیمار:

بعد از سه ماه درمان، دشواری های جنسی مربوط به پوست برای بیش از ۸۱ درصد بیماران با مصرف تالتز گزارش داده شده است.

درمان پسوریازیس پوست سر:

بیش از ۷۵ درصد بیمارانی که در شروع درمان پسوریازیس پوست سر داشتند بعد از سه ماه دوره درمان هیچ نشانی از پسوریازیس سر نداشته اند.

بهبود کیفیت زندگی:

یک کار آزمایی نشان داد که پس از ۶۰ هفته درمان، حدود دو سوم از بیماران گزارش دادند که پسوریازیس دیگر هیچ تاثیری بر زندگیشان ندارد.

ایکوزیماب شانس بهتر:

تالتز میتواند یک جایگزین خوب برای بیمارانی باشد که با سایر درمان های بیولوژیک بهبود نداشتند. در یک مطالعه برای آنالیز چگونگی تاثیر تالتز بر بیمارانی که قبلا از انبرل (اتانرسپت یک درمان بیولوژیکی حال حاضر در بازار) جواب نگرفتند، تقریبا ۸۴ درصد بیمارانی که به تالتز تغییر درمان دادند بعد از سه ماه شاهد ۷۵ درصد بهبود بودند. داده ها از همین مطالعه ها نشان داده که ۲۰ درصد از بیماران در همین بازه زمانی پوستی کاملا پاک داشته اند. این یعنی بیمارانی که با انبرل بهبودی نداشته اند، شانس بالایی دارند که به تالتز پاسخ بهتری نشان دهند.

نوشته ایکوزیماب نویدی خوش برای بیماران پوستی پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

شرکت سازنده الفاسپت:

استلاس (Astellas) شرکت داروسازی در ژاپن است، که پس از شرکت تاکدا، دومین شرکت دارویی ژاپن به‌شمار می‌آید. شرکت استلاس در سال ۲۰۰۵ از ادغام شرکت فوجیساوا و شرکت یامانوچی راه‌اندازی شد.

شرکت استلاس وابسته به آمریکا و مستقر در توکیو ژاپن است،Astellas یک شرکت دارویی اختصاص داده شده به بهبود سلامت مردم در سراسر جهان از طریق ارائه محصولات دارویی نوآورانه و قابل اطمینان است.

مکانیسم اثر الفاسپت:

الفاسپت در پسوریازیس متوسط تا شدید تایید شده است و در درمان ارتریت پسوریاتیک مفید است. بعد از ۳ ماه از درمان بهبود قابل توجه بالینی ایجاد می شود و مدت طولانی اثار درمان باقی می ماند. alefacept با تداخل CD2 در غشاء سلول T و در نتیجه مسدود کردن costimulatory و مولکول LFA-3 با تعامل  CD2 مانع از فعال شدن CD4  و CD8 + T می شود بنابراین، alefacept منجر به بهبود بالینی پسوریازیس متوسط ​​تا شدید خواهد شد.

نحوه مصرف:

۱۵ میلی گرم هر هفته و به صورت عضلانی به مدت ۱۲ هفته تجویز می شود.

عوارض دارو:

فارنژیت، تب و لرز، تهوع ، سردرد و درد در محل تزریق همچنین هر هفته T cell CD4 ها باید پایش شود.

اطلاعاتی دیگر:

هیچ تجربه بالینی در بیماران زیر ۱۸ سال سن وجود ندارد، بنابراین این دارو در کودکان بیمار استفاده نمی شود.

alefacept ممکن است شمار سلولهای CD4 + T را کاهش دهد یا در سیر بالینی عفونت اچ آی وی را بدتر کند. بنابراین در بیماران مبتلا به عفونت HIV منع مصرف دارد.

دارو در دوره شیردهی منع مصرف دارد.

نوشته مدیریت بیماری پسوریازیس با داروی بیولوژیک الفاسپت اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

شرکت سازنده گولیموماب:

گولیموماب توسط شرکت داروسازی Centocor توسعه داده شد، شرکت جانسن زیست‌فناوری (.Janssen Biotech, Inc) یا همان شرکت سنتیکور زیست‌فناوری (.Centocor Biotech, Inc) سابق، یک شرکت فناوری زیستی است که در فیلادلفیا در سال ۱۹۷۹ با هدف اولیه توسعه روش تشخیصی جدید با استفاده از تکنولوژی پادتن تک‌ تیره تاسیس شده است.

در سال ۲۰۱۳، شرکت مادر Centocor، تایید سازمان پزشکی اروپا (EMEA) را برای استفاده از گولیموماب به عنوان یک درمان برای آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک و پسوریازیس متوسط تا شدید را دریافت کرد.

مکانیسم اثر گولیموماب:

گولیموماب از کلاس دارویی است که TNF-α را هدف قرار داده و بی تاثیر مینماید. گولیموماب آنتی بادی مونوکلونال انسانی است که به عنوان یک داروی سرکوب کنندهٔ سیستم ایمنی استفاده می‌شود و با نام تجاری Simponi به بازار عرضه شده است. گولیموماب عامل نکروز تومور آلفا (TNF آلفا) را هدف قرار می‌دهد، یک مولکول عامل التهاب و از این رو یک مهار کننده TNF است.

طریقه مصرف گولیموماب:

این دارو به صورت زیرپوستی تزریق میشود و ماهی یکبار تجویز میگردد. در بیمارانی که آرتریت روماتویید دارند، همراه با متوتروکسات استفاده میشود.همچنین میتواند بدون متوتروکسات در بیماران با آرتریت پسوریاتیک و به تنهایی در درمان بیماری اسپوندیلیت انکیلوزان تجویز شود.

عوارض جانبی گولیموماب:

شایعترین عوارض جانبی آن عبارتند از عفونت راه تنفسی فوقانی، زخم گلو و احتقان بینی.انند دیگر بلوک کننده های TNF-α، باید به بیماران در مورد احتمال بروز خطر توبرکلوزیس و عفونتهای تهاجمی قارچی که می تواند با استفاده از این دارو روی دهد، هشدارهای لازم داده شود.

نوشته بهبود علایم پسوریازیس با داروی بیولوژیک گولیموماب اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

شرکت سازنده استیلارا:

شرکت جانسن زیست‌فناوری (.Janssen Biotech, Inc) یا همان شرکت سنتیکور زیست‌فناوری (.Centocor Biotech, Inc) سابق، یک شرکت فناوری زیستی است که در فیلادلفیا در سال ۱۹۷۹ با هدف اولیه توسعه روش تشخیصی جدید با استفاده از تکنولوژی پادتن تک‌تیره تاسیس شده است.

کیم تیلور رئیس شرکت جانسن بیوتک زیست‌فناوری اظهار داشت: “باعث خشنودی است که در جایگاهی هستیم که استیلارا را در اختیار بیماران مبتلا به این بیماری التهابی مزمن و متخصصین پوستی معالج این افراد قرار دهیم. ما با همکاری (FDA) تضمین می کنیم که استیلارا توسط یک استراتژی ارزیابی سود و زیان تایید شده است که به دکترها این اجازه را می دهد که تصمیمات درمانی را مبتنی بر کاملترین اطلاعات با در نظر گرفتن ریسک و منافع دارو اتخاذ کنند. مهمتر از همه، ما پیش از این داده های ایمنی مربوط به سه سال از تحقیقات ۵ ساله ادامه دار الحاقی را گردآوری نموده ایم، که به کامل کردن پروفایل ایمنی دراز مدت استیلارا کمک می کند.”

همچنین در ۲۴ سپتامبر سال ۲۰۱۳، FDA استفاده از اوستکناماب را برای درمان ورم مفاصل پسوریاتیک مورد تایید قرار داد.

مکانیسم اثر استیلارا:

تصور میشود پروتئین های کلاس اول آنتی il-12/23 نقشی در پسوریازیس بازی می کنند. استیلارا یک پادتن تک یاخته ای انسانی کلاس اول (رتبه اول) می باشد که به روش انتخابی، interleukin-12 cytokines و interleukin-23 را مورد هدف قرار می دهد ، همان پروتئینهای بطور طبیعی تولید شده، که باور داریم نقشی را در گسترش پسوریازیس ایفا می کنند. استیلارا برای هدایت اینترلوکین ۱۲ و اینترلوکین ۲۳، پروتئین تنظیم سیستم ایمنی بدن و اختلالات التهابی با واسطهٔ ایمنی است.

یافته ها از تحقیقات کلینیکی نشان می دهند که تقریبا هفت نفر از هر ده نفری که استیلارا را دریافت نمودند ۷۵ درصد شفافیت پوستی پس از فقط دو دوز و پاسخ نگهدارنده به مدت یک سال به همین درمان مداوم را به دست آوردند.مطالعهٔ فاز III سوم در مقایسهٔ اثربخشی و ایمنی اوستکناماب در مقایسه با اتانرسپت در درمان پلاک پسوریازیس متوسط ​​تا وخیم نشان داد که به طور قابل توجهی پاسخ بالینی داروی اوستکناماب در طول دورهٔ مطالعه ۱۲ هفته نسبت به دوز بالای اتانرسپت بالاتر بود.همچنین این مطالعه نفع بالینی اوستکناماب در میان بیمارانی که قادر به پاسخگویی به داروی اتانرسپت نبودند را نشان داد.

اطلاعات ایمنی مهم:

استیلارا یک داروی نسخه ای است که بر سیستم ایمنی شما تأثیر می گذارد. استیلارا می تواند احتمال بروز عوارض جانبی شدید زیر را افزایش دهد:

عفونتهای شدید:

استیلارا ممکن است توانایی شما را در مقابله با عفونتها کاهش دهد و ریسک مبتلا شدن به عفونت را افزایش دهد.
هنگام بهره گیری از استیلارا، بعضی از افراد دارای عفونتهای شدید می باشند، که ممکن است نیاز به بستری شدنشان باشند، از جمله این عفونتها بیماری سل، و عفونتهای به وجود آمده بر اثر باکتریها، قارچها و یا ویروسها باشند.
قبل از شروع استیلارا دکتر می بایست شما را از لحاظ بیماری سل مورد بررسی قرار دهد و در جستجوی علائم و نشانه های این بیماری در هنگام درمان با استیلارا شما را از نزدیک زیرنظر داشته باشد.
اگر دکتر شما احساس کند که ریسک مبتلا شدن شما به مرض سل وجود دارد، ممکن است پیش و بعد از درمان با استیلارا تحت درمان سل قرار بگیرید.

در صورتیکه شما دارای هر نوع عفونت هستید نباید استیلارا دریافت کنید، مگر اینکه دکتر شما با این امر موافق باشد. قبل از دریافت استیلارا اگر گمان می کنید شما دارای یک عفونت و یا نشانه هایی از یک عفونت هستید مانند جدول زیر، دکتر خود را مطلع کنید:

• سوزش در هنگام ادرار نمودن و یا ادرار نمودن بیش از حد معمول
• تب، عرق، و یا احساس سرما نمودن
• درد عضلانی
• احساس خستگی بسیار
• سرفه کردن
• تحت درمان برای یک عفونت
• به عفونتهای بسیار مبتلا و یا دارای عفونتهایی هستید که بازگشت دارند
• کم نفسی
• دارای مرض سل هستید و یا در تماس نزدیک با کسی که دارای مرض سل است بوده اید
• در خلط شما خون وجود دارد
• کاهش شدید وزن
• پوست گرم، قرمز و یا دردناک و یا زخمهایی بر سطح بدنتان
• اسهال و یا معده درد

چنانچه دارای نشانه هایی از هر نوع عفونتی هستید (قسمت بالا را ببینید).بعد از شروع به دریافت استیلارا بلافاصله با دکترتان تماس بگیرید .
استیلارا میتواند احتمال مبتلا شدن شما به عفونتها را افزایش دهد و یا باعث بد تر شدن عفونتها شود. افرادی که دارای مشکل ژنتیکی هستند که در آن بدن هیچگونه پروتئین Interleukin 12 (IL-12) و Interleukin 23 (IL-23)را نمی سازد در معرض ریسک بالاتری برای برخی از عفونتهای وخیم هستند که میتواند در سرتاسر بدن گسترش یافته و منجر به مرگ شود. به خاطر تأثیرات استیلارا بر روی این پروتئینها معلوم نیست افرادی که استیلارا مصرف می کنند ، به هیچکدام از این عفونتها مبتلا شوند.

سرطان:

استیلارا ممکن است فعالیت سیستم ایمنی شما را کاهش داده و ریسک مبتلا شدن شما را به برخی از انواع سرطان افزایش دهد. در صورتی که تا کنون هر نوع سرطانی داشته اید به دکتر خود اطلاع دهید.
سندرم برگشت پذیر التهاب ماده سفید مغز خلفی (RPLS)
RPLS یک حالت نادر است که مغز را تحت تأثیر قرار داده و ممکن است باعث مرگ شود. علت RPLS شناخته شده نیست.
اگر RPLS زود تشخیص داده شده و درمان شود، بیشترافراد سلامتی خود را باز می یابند. اگر هرگونه مشکلات پزشکی جدی و یا روبه بدی از جمله سردرد، تشنج، گیجی و یا مشکلات بینایی دارید بلافاصله دکتر خود را مطلع کنید.

قبل از دریافت استیلارا دکتر خود را مطلع کنید اگر:

• دارای هر گونه از حالتها و یا نشانه های لیست شده در بالا برای عفونتهای وخیم، سرطان و یا RPLS می باشید.
• اخیرا واکسن دریافت کرده اید و یا قرار است واکسن دریافت کنید. افرادی که استیلارا مصرف می کنند نباید واکسنهای زنده دریافت کنند. اگر کسی در خانه شما نیازمند واکسن است به دکتر خود اطلاع دهید. ویروسهای استفاده شده در برخی از واکسنها میتوانند به اشخاصی که دارای سیستم ایمنی ضعیف شده هستند سرایت پیدا کند و مشکلات وخیمی به بار آورد. نباید واکسن BCG را در مدت یک سال قبل از دریافت و یا یک سال بعد از متوقف نمودن دریافت استیلارا دریافت کنید.

• برای پسوریازیس خود فتوتراپی دریافت می کنید
• دارای هرگونه حالت دیگر پزشکی هستید
• باردار بوده و یا تصمیم به بارداری دارید، شیر میدهید و یا قصد شیردهی دارید.
دکتر خود را از همه داروهایی که دریافت می کنید آگاه سازید، از جمله داروهای نسخه ای و غیرنسخه ای، ویتامینها، ومکملهای گیاهی. دکتر خود را خصوصا در مورد مصرف موارد زیر مطلع سازید:
• دیگر داروهایی که بر سیستم ایمنی شما تأثیر می گذارند
• داروهای به خصوصی که میتوانند عملکرد کبد را در تجزیه و متابولیسم داروهای دیگر تحت تأثیر قرار دهند.

عوارض جانبی رایج استیلارا شامل:

عفونتهای دستگاه تنفس فوقانی، سردرد و خستگی. اینها همه عوارض جانبی ناشی از استیلارا نیستند. دکتر خود را درباره هر گونه عارضه جانبی که شما را آزار می دهد و یا از بین نمی رود مطلع کنید. جهت اطلاعات بیشتر از دکتر و یا داروساز خود سوال کنید.

نوشته استیلارا گزینه درمان جدید برای بیماران پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

با مصرف داروی سکییوکروماب افزایش قابل توجهی در درمان و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پلاک پسوریازیس متوسط ​​تا شدید مشاهده می شود.پسوريازيس همراه با پلاک، يک بيماري مزمن و دردناک دستگاه ايمني است و در حال حاضر سکییوکروماب نياز به گزينه هاي درماني جديد براي افزايش اثربخشي طولاني مدت و ايمني را در بیماران پسوریازیس برطرف می کند.

شرکت سازنده سکییوکروماب:

شرکت نوارتیس (Novartis) یک شرکت چندملیتی داروسازی مستقر در بازل، سوئیس است، که از نظر میزان فروش، رتبه دوم از بزرگترین شرکت‌های داروسازی جهان را، به خود اختصاص داده است.شرکت داروسازی نوارتیس در سال ۱۹۹۶ از ادغام دو شرکت سیبا گایگی و شرکت ساندوز تشکیل شد. هر دو این شرکت‌ها دارای قدمت زیادی بوده و مجموعا نوارتیس را دارای تاریخچه عظیم ۲۵۰ ساله نمودند.

شرکت نوارتیس در سال ۱۹۹۸ نیز با همکاری دانشکده میکروبیولوژی  دانشگاه کالیفرنیا به نام برکلی، شروع به دریافت مجوزهای مختلف بیوتکنولوژی کرد. این شرکت تحقیقات وسیعی در حوزه‌های بیوتکنولوژی انجام داد که نهایتا با تولید داروی سکییوکروماب (Secukinumab) با نام‌تجاری (Cosentyx) به موفقیتی بزرگ در این حوزه رسید.در ۲۱ ژانویه سال ۲۰۱۵، اداره غذا و داروی ایالات متحده آمریکا اعلام کرد که secukinumab را برای درمان بزرگسالان مبتلا به پسوریازیس پلاکی متوسط ​​تا شدید تایید کرده است.

مکانیسم اثر سکییوکروماب:

سکییوکروماب پادتن تک‌تیره انسانی طراحی شده برای درمان آرتریت روماتوئید و پسوریازیس است. این دارو عضوی از خانوادهٔ سیتوکین و اینترلوکین ۱۷ را هدف قرار می‌دهد.این بسیار خاص به ایمونوگلوبولین انسانی کلاس (G1k (IgG1k مربوط می شود.

در سه مطالعه باليني فاز دو، مولکول AIN457 (سکییوکروماب Secukinumab) به ميزان قابل توجهي در مبتلايان به پسوريازيس متوسط تا شديد، پلاک‌هاي پوستي را کاهش داده است. سکییوکروماب يک آنتي‌بادي مونوکلونال است که مکانيسم اثر آن مهار التهاب در پسوريازيس است.زديک به ۲درصد از جمعيت دنيا از پلاک‌هاي پوستي پسوريازيس رنج مي‌برند.

بيماري مزمني که با ضايعات پوستي وسيع و ضخيمي که پلاک ناميده مي‌شوند، تشخيص داده مي‌شود. سکییوکروماب در مبتلايان به پسوريازيس متوسط تا شديد ضايعات را به سرعت و به ميزان قابل توجهي بهبود مي‌ بخشد. نتايج اين سه مطالعه در کنگره سالانه آکادمي درماتولوژي اروپا در کشور پرتغال ارائه شد. در يکي از اين مطالعات ۸۱ درصد از بيماران تحت درمان با ۱۵۰ ميلي‌گرم سکییوکروماب زيرجلدي ماهانه، حداقل ۷۵درصد بهبود در علايم پسوريازيس نشان دادند. ميزان بهبود در دريافت‌کنندگان دارونما ۹درصد بود.

در يک مطالعه ديگر مشخص شد که ۸۳درصد از بيماران تحت درمان با دوز آغازين داخل وريدي سکییوکروماب، حداقل ۷۵درصد بهبود در علايم را تجربه کردند. اين درصد در دريافت‌کنندگان دارونما ۱۰درصد بود. در مطالعه سوم، دريافت‌کنندگان سکییوکروماب در ماه اول با ۵۵ درصد بهبود در مقايسه با بهبود ۲ درصدي در دريافت‌کنندگان دارونما روبرو بودند. اين بهبود علايم ، باعث ارتقاي کيفيت زندگي مبتلايان به پلاک‌هاي پسوريازيس متوسط تا شديد شده است.

نوشته درمان طولانی مدت پسوریازیس با داروی سکییوکروماب اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

شرکت سازنده اینفیلیکسیماب:

با ادغام شرکت شرینگ و شرکت بایر در تاریخ ۲۹ دسامبر سال ۲۰۰۶ شرکت داروسازی بایر شرینگ (Bayer Schering Pharma) با محور تحقیقاتی بیولوژیکی شکل گرفت. شرکت داروسازی بایر شرینگ در حال گسترش است این شرکت فعالیت خود را در پروژه های تحقیقاتی مشترک در چارچوب طرح های نوآورانه از داروها EFPIA متمرکز کرده است.

داروی بیولوژیک اینفیلیکسیماب (Infliximab) ساخت شرکت شرینگ بایر آلمان در سپتامبر ۲۰۰۶ برای درمان بیماری پسوریازیس مورد تایید سازمان بهداشت غذا و داروی آمریکا (FDA) قرار گرفت.

مکانیسم اثر اینفیلیکسیماب:

Infliximab یک انتی بادی مونوکلونال می باشد که تمایل زیادی برای اتصال به TNF آلفا دارد و مانع اتصال این سیتوکین به گیرنده های خود می گردد. که این عدم اتصال باعث کاهش التهاب می گردد. این دارو در درمان بیماریهایی چون آرتریت روماتوئید متوسط تا شدید، بیماری کرون و آرتریت پسوریاتیک و پسوریازیس به خصوص در مواردی که بیمار به درمانهای متعارف پاسخ نمی دهد، تجویز می گردد.

نحوه جذب:

ایجاد غلظت پلاسمایی خطی در محدوده ۳ تا ۲۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن

زیست دستیابی:

دارو به صورت تزریق وریدی تجویز می گردد.

نحوه توزیع (VD) و انتشار به CNS:

حجم توزیع مستقل از میزان تجویز شده بوده و دارو عمدتاً در کمپارتان عروقی توزیع می گردد.

نیمه عمر دفع:

۸ الی ۵/۹ روز

موارد و مقدار مصرف:

این دارو در درمان بیماری های آرتریت روماتوئید، کرون، اسوندیلیت، آنکیلوزان، آرتریت پسوریاتیک یا پسوریازیس و کولیت اولسروز با هدف کاهش فرآیند التهابی کاربرد دارد.

الف) بیماری كرون متوسط تا شدید
بزرگسالان و كودكان ۶ سال به بالا: mg/kg 5 از دارو به صورت انفوزیون وریدی (ظرف حداقل ۲ ساعت) به صورت رژیم Induction در هفته‌های صفر، ۲ و ۶ تزریق می‌شود و سپس رژیم نگهدارنده به صورت mg/kg 5 از دارو هر ۸ هفته تزریق می‌گردد.
برای بیمارانی كه ابتدا به دارو پاسخ می‌دهند، سپس دچار عدم پاسخ می‌گردند، دارو با mg/kg 10 ادامه یابد.
در بیمارانی كه تا هفته چهاردهم درمان پاسخ‌دهی مناسب ندارند، دارو قطع گردد.

ب) آرتریت روماتوئید متوسط تا شدید به همراه متوتروكسات
بزگسالان: mg/kg 3 انفوزیون وریدی ظرف حداقل ۲ ساعت تزریق می‌گردد.
در هفته‌های ۲ و ۶ این میزان تكرار گشته و سپس هر ۸ هفته درمان ادامه می‌یابد. در صورت عدم پاسخ مناسب می‌توان دارو را به میزان mg/kg 10 و یا mg/kg 5 هر ۴ هفته ادامه داد.
پ) كولیت اولسراتیو متوسط تا شدید
مانند بیماری كرون

ت) اسپوندیلیت آنكیلوزان
درمان آغازین مانند بیماری كرون می‌باشد و درمان نگهدارنده هر ۶ هفته با همان میزان تكرار می‌گردد.

ث) آرتریت پسوریاتیك (با یا بدون متوتروكسات)
مانند بیماری كرون

ج) پلاكهای پسوریاتیك مزمن و شدید
مانند بیماری كرون

عوارض جانبی:

اعصاب مرکزی: افسردگی، گیجی، خستگی، تب، سردرد، بی‌خوابی، درد، درد عضلانی، واسكولیت سیستمیك و پوستی.
قلبی ـ عروقی: درد قفسه سینه، گر گرفتگی، افزایش و كاهش فشار خون، افیوژن ریه، ادم محیطی، تاكیكاردی.
چشم، گوش، حلق و بینی: كونژكتیویت، فارنژیت، آبریزش بینی، سینوزیت.
دستگاه گوارش: درد شكم، یبوست، اسهال، سوء‌هاضمه، نفخ، انسداد روده، تهوع، استفراغ، درد دهان، استوماتیت اولسراتیو.
ادراری ـ تناسلی: سوزش ادرار، تكرر ادرار، عفونت ادراری.
خون: آنمی، هماتوم، لكوپنی، نوترو پنی، پان‌سیتوپنی.
عضلانی ـ اسكلتی: درد مفاصل، آرتریت، درد كمر، درد عضلانی.
تنفسی: برونشیت، سرفه، دیسپنه، پنومونی، واكنش آلرژیك دستگاه تنفسی، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی.
پوست: آكنه، ریزش مو، كاندیدیاز، خشكی پوست، كبودی، اگزما، قرمزی، راش اریتماتوز، افزایش تعریق، راش ماكولوپاپولار، راش پاپولار، خارش، راش، بثورات جلدی.

سایر عوارض:

آبسه، لرز، علائم شبه آنفلوانزا، گر گرفتگی، درد دندان، عفونت ویروسی.
مسمومیت و درمان

تك دوزهای تا mg/kg 20 هیچ سمیت مستقیمی به همراه ندارند. در صورت بروز سمیت بیمار از لحاظ عوارض جانبی تحت نظر باشد و اقدامات حمایتی صورت گیرد.

تداخل دارویی:

مصرف همزمان با داروی آناكینرا باعث افزایش احتمال عفونت و نوتروپنی می‌شود. همزمان مصرف نشود.

موارد منع مصرف و احتیاط:

حساسیت مفرط به پروتئین‌های موشی و یا سایر تركیبات مرتبط با آن، بیمارانی كه عفونت فعالی دارند كه از لحاظ بالینی حائز اهمیت است، دوزهای بالاتر از mg/kg 5 در بیمارانی كه نارسایی قلبی متوسط تا شدید دارند ( NYHA كلاس ۳ یا ۴).

موارد احتیاط:

بیماران سالمند، عفونت مزمن، سابقه عود عفونت، سابقه اختلالات خونی، دمیلیناسیون اعصاب، اختلال تشنج، نارسایی قلبی خفیف (NYHA كلاس ۱ یا ۲).

شرایط نگهداری:

ویال دارو باید در یخچال نگهداری (۸-۲ درجه سانتیگراد) شده و از یخ زدن آن جلوگیری شود.

حاملگی و شیردهی:

از نظر مصرف در دوران بارداری Remicade در گروه B قرار می گیرد که با توجه به اطلاعات موجود، در دوران بارداری مجاز می باشد. در دوران شیردهی به علت احتمال ترشح Remicade در شیر مادر، لازم است با پزشک معالج مشورت شود.

موارد هشدار دارو:

گزارشات نادری از بروز واکنش های آنافیلاکسی متعاقب تجویز Remicade وجود دارد. از این رو مصرف مجدد دارو پس از یک دوره، باید با احتیاط صورت گیرد. مصرف این دارو در بیماران مبتلا به بدخیمی و عفونت های فرصت طلب بخصوص سل باید بدقت صورت گیرد زیرا مواردی از فعال شدن بیماری سل در بیماران مشاهده شده است. مصرف این دارو در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی باید با احتیاط صورت گیرد.

اطلاعات دیگر:

ملاحظات اختصاصی
۱- ویال‌های دارو فاقد پرزرواتیوهای آنتی‌باكتریال هستند.
۲- محدوده غلظت دارو پس از رقیق شدن با نرمال‌سالین mg/ml 4-4/0 می‌باشد. انفوزیون ظرف ۳ ساعت پس از آماده‌سازی تزریق شود و زمان انفوزیون حداقل ۲ ساعت می‌باشد.
۳- از رگ تزریق دارو، داروهای دیگر تزریق نشوند.
۴- در بیماری كرون و كولیت اولسراتیو تنها در صورتی كه بیمار به درمانهای معمول پاسخ ندهد این دارو آغاز می‌گردد.
۵- در بیمارانی كه نارسایی قلبی دارند، به علت افزایش سن قلب ضعیفی دارند و یا قلب آنها از سكته قلبی و یا سایر علل آسیب دیده است احتیاط شود. در صورت بروز علائم جدید نارسایی قلبی و یا بدتر شدن علائم قلبی مصرف دارو قطع شود.
۶- سل، عفونت قارچی مهاجم و سایر عفونتهای فرصت‌طلب در بیمارانی كه اینفلیكسی‌مب دریافت كرده‌اند دیده شده است. برخی از این عفونتها كشنده می‌باشند.
۷- بیماری از لحاظ سل تأخیری با PPD ارزیابی گردد. در صورت وجود سل تأخیری قبل از شروع دارو، این عفونت درمان شود.
۸- هیستوپلاسموز، لیستریوزیس، پنوموسیستوزیس و سل در بیمارانی كه اینفلیكسی‌مب دریافت می‌نمایند مشاهده شده است. برای افرادی كه در مناطق اندمیك هیستوپلاسموزیس زندگی می‌كنند مضرات و منافع این دارو بررسی شود.
۹- واكنش‌های وابسته به انفوزیون مانند تب، لرز، خارش،‌ بثورات جلدی، دیسپنه، كاهش و افزایش فشار خون و درد قفسه سینه می‌باشد.
۱۰- بیمار از لحاظ ابتلا به لنفوم و عفونت بررسی شود. بیمارانی كه به مدت طولانی مبتلا به بیماری كرون بوده‌اند و از داروهای ایمونوساپرسیو استفاده كرده‌اند در ریسك بیشتری برای ابتلا به لنفوم و عفونت قرار دارند.
۱۱- دارو می‌تواند پاسخ ایمنی طبیعی بدن را مختل كند. در صورت بروز آنتی‌بادی‌های اتوایمیون و سندرم شبه لولوپس مصرف دارو قطع شود. علائم پس از قطع دارو بهبود می‌یابد.
۱۲- در صورت بروز اختلالات خونی قابل توجه و یا عوارض عصبی مصرف دارو قطع شود.

نكات قابل توصیه به بیمار:

۱- عوارض وابسته به انفوزیون برای بیمار شرح داده شود.
۲- در صورت بروز علائم و نشانه‌های عفونت و یا خونریزی یا كبودی غیرعادی سریعاً به پزشك اطلاع داده شود.
۳- والدین كودكانی كه از این دارو استفاده می‌كنند باید قبل از شروع درمان كلیة واكسن‌های كودك خود را برای وی انجام داده باشند.

مصرف در سالمندان: در افراد بالای ۶۵ سال با احتیاط مصرف شود.

مصرف در كودكان: ایمنی و كارایی دارو در كودكان مبتلا به آرتریت جونیل و یا كولیت اولسراتیو شناخته نشده است.

مصرف در شیردهی: ترشح دارو در شیر مشخص نیست. مادران شیرده باید یا به نوزاد خود شیر ندهند و یا مصرف دارو را قطع نمایند.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی ممكن است باعث افزایش سطح آنزیم‌های كبدی شود، همچنین می‌تواند باعث كاهش سطح هموگلوبین‌، هماتوكریت، پلاكت، WBC و RBC گردد.

اشكال دارویی:

Injection, Powder: 100 mg

نوشته اینفیلیکسیماب و درمان بیماری خودایمنی پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

شرکت سازنده ادالیموماب:

در ۱۹ اکتبر ۲۰۱۱، شرکت ابوت طرح خود را برای جداسازی به دو شرکت بزرگ تجاری مطرح کرد پیش از این شرکت ابوت به صورت تخصصی در محصولات متنوع از جمله دستگاه های پزشکی، تجهیزات تشخیصی و محصولات غذایی کار می کرد.شرکت ابوت در تاریخ ۲ ژانویه، ۲۰۱۳ طرح خود را عملی نمود و بخش دیگر خود را به نام شرکت اب وی (AbbVie) راه اندازی کرد.شرکت اب وی با هدف تولید داروهای بیولوژیک مبتنی بر تحقیق در شیکاگو آمریکا به کار گرفته شد.

adalimumab تحت نام تجاری Humira در همان سال آغاز فعالیت شرکت اب وی به بازار عرضه شد، هدف از ساخت ادالیموماب درمان بیولوژیک برای بیماری های خود ایمنی از جمله پسوریازیس است.از این دارو می توان به عنوان یکی از موثرترین داروهای بیولوژیک برای درمان بیماری پوستی پسوریازیس نام برد.

مکانیسم اثر داروی بیولوژیک ادالیموماب:

ادالیموماب مهارکننده TNF است. adalimumab با متصل شدن به عامل نکروز توموری آلفا (TNFα)، از فعال شدن گیرنده‌های TNF جلوگیری می‌کند؛ ثابت شده است که غیر فعال کردن TNFα در downregulating واکنش‌های التهابی مرتبط با بیماری‌ پوستی پسوریازیس نقش مهمی دارد.

نکات قابل توجه قبل از مصرف:

– عفونت: بيماران مصرف كننده اين دارو مستعد به ابتلا به عفونت هستند كه ممكن است باعث بستري شدن يا مرگ آنها شود. مخصوصا كساني كه همراه اين دارو سركوب كننده سيستم ايمني هم استفاده مي كنند.

– بدخيمي: لنفوم و ساير بدخيمي ها در كودكان و بزرگسالان مصرف كننده اين دارو (بلوكرهاي TNF) گزارش شده است. اكثر اين گزارشات مربوط به بيماران مبتلا به بيماري كرونو كوليت اولسراتيو بودند و بيشتر از بين بزرگسالان مردگزارش شده است كه بيشتر آزاتيوپرين يا ۶-مركاپتوپورين با اين دارو مصرف كرده اند.

– بيماران مصرف كننده بايد حتما از لحاظ ابتلا به عفونت مرتب چك شوند و در صورت ابتلا ، به موقع داروهاي ضد عفونت را دريافت كنند. بيماران قلبي بايد كاملا چكاپ شوند. بيماران با احتمال ابتلا به عفونت ويروسي هپاتيت B (HBV) بايد در طول درمان مرتب چك شوند.بيماران ناقل در طول درمان و چند ماه بعد نياز به كنترل دقيق دارند.

– صحت و سلامت اين دارو در كودكان زير ۴ سال به اثبات نرسيده است.

– در سالمندان به علت احتمال ايجاد عفونت و بدخيمي با احتياط فراوان مصرف شود.

– ازدياد حساسيت و واكنشهاي آنافيلاكتيك گزارش شده است.

– اين دارو ممكن است منجر به ايجاد اتوآنتي بادي و توسعه سندرم شبه لوپوس گردد.

– با مصرف اين دارو CHF يا ايجاد CHF جديد گزارش شده است.

– با مصرف اين دارو آنمي آپلاستيك، لكوپني ، ترومبوسيتوپني گزارش شده است.

– احتمال فعال شدن HBV در مبتلايان مزمن اين ويروس وجود دارد در ناقلان با احتياط مصرف شود.

– در صورت امكان در كودكان مبتلا به آرتريت نوجوانان ايمني سازي را بايد انجام داد ولي بايد از مصرف همزمان واكسنهاي زنده پرهيز نمود.

– موارد نادري از شروع جديد يا تشديد علائم بيماري و يا شواهد راديولوژيك در بيماريهاي دميلينه مثل سندرم گليبن باره مشاهده شده است.

– در بيماران مبتلا به اختلالات دميلينه سيستم عصبي مركزي يا محيطي با احتياط مصرف شود.

.
دوز مصرف:

– بزرگسالان مبتلا به RA آرتريت پسورياتيك اسپوندليت انكلوزان: هفته درميان ۴۰ ميلي گرم تزريق زير جلدي ، براي مبتلايان به RA كه همزمان متوتروكسات مصرف نكنند ممكن است تزريق هفتگي دارو مفيدتر باشد.
– بزرگسالان مبتلا به بيماري كرون: روز اول ۱۶۰ ميلي گرم زير جلدي ( به صورت چهار تزريق ۴۰ ميلي گرم در روز اول يا دو تزريق زير جلدي ۴۰ ميلي گرم باهم در دو روز پشت سرهم) سپس ۸۰ ميلي گرم در هفته دوم ( روز پانزدهم) سپس دوز نگهدارنده ۴۰ ميلي گرم هفته در ميان شروع از هفته چهارم( روز ۲۹)
– كودكان ۴ تا ۱۷ ساله (۱۵ تا ۳۰ كيلوگرم وزن) مبتلا به آرتريت ايديوپاتيك نوجوانان: هفته درميان ۲۰ ميلي گرم زير جلدي و ۳۰ كيليوگرم به بالا ۴۰ ميلي گرم هفته درميان زير جلدي
– پسوريازيس پلاكي بزرگسالان: تزريق اول ۸۰ ميلي گرم ، سپس ۴۰ ميلي گرم هفته درميان كه از يك هفته بعد از تزريق دوز اول آغاز مي شود.

عوارض جانبی داروی آدالیموماب:

قلبي عروقي: افزايش فشار خون، آريتمي ، فيبريلاسيون دهليزي ، درد سينه، اختلال عروق كرونر، حمله قلبي، انسفالوپاتي، فشار خون بالا ، ترومبوز ساق پا، MI، تپش قلب تجمع مايع در پريكارد، پريكارديت، سنكوپ، تاكيكاردي

CNS: سردرد گيجي، گزگز شدن پوست، هماتوم ساب دورال، لرزش

پوستي: راش سلوليت، باد سرخ، هرپس زوستر، واسكوليت پوستي اريتم مولتي فرم، پسوريازيس جديد يا بدتر شدن آن( تمام انواع آن) سندرم استيون جانسون

EENT: كاتاراكت( آب مرواريد) فارنژيت فارنژيت استرپتوكوكي

GI: تهوع ، درد شكمي، كله سيستيت، ازوفارنژيت، اسهال و استفراغ ، خونريزي گوارشي ، نكروز كبدي، تهوع ، آپانديسيت ديورتيكوليت، سوراخ روده بزرگ ، پانكراتيت

ادراري تناسلي: UTI، هماچوري التهاب مثانه،اختلالات قاعدگي، متوراژي، پيلونفريت،آگرانولوسيت، پلي سيتمي، نوتروپني

تستهاي آزمايشگاهي: افزايش متوط در CPK ، تستهاي غير عادي هيپرليپيدمي، افزايش كلسترول خون، افزايش آلكالين فسفاتاز، افزايش ALT، افزايش آمينوترانسفراز

موضعي: واكنشهاي محل تزريق ، درد در محل

متابوليك: ترميم غير طبيعي، كم آبي بدن، كتوزيس،كمردرد درد مفاصل ، ورم مفاصل آرتريت ، اختلال استخوان ، شكستگي استخواننكروز استخوان اختلال مفاصل ، گرفتگي عضلات مياستني ، درد در اندامها، آرتريت پيوژنيك، سينوويت، اختلال در تاندونها، ميوزتيت ، آرتريت سپتيك

تنفسي: عفونت دستگاه تنفسي فوقاني، سينوزيت، آسم ، تنگي نفس ، كاهش عملكرد ريه، پنوموني، بيماري ريه بينابيني از جمله فيبروز ريوي

افزايش تيتر مثبت آنتي بادي نوكلئاز، سندرم آنفولانزا، واكنشهاي ازدياد حساسيت،كاهش تيتر آنتي بادي به آدالي موماب، آدنوم، اختلال پاراتيروئيد، درد لگن، جراحي، درد قفسه سينه، هرپس سيمپلكس ، افزايش عفونت فرصت طلب

عفونتهاي بعد از جراحي و پروتز ، فعال شدن توبركولوزيس ، وانكوليت سيستميك

تداخلات دارویی:

آباتاسپت، توسيليزوماب: افزايش احتمال ابتلا به عفونت.مصرف همزمان توصيه نمي شود در صورت مصرف همزمان بايد حتما علائم عفونت كنترل شود.

آناكينرا: از مصرف همزمان با يد اجتناب شود چون ريسك ابتلا به عفونت و نوتروپني را افزايش مي دهد.

واكسن زنده: همزمان مصرف نشود.

متوتروكسات: سبب كاهش واضحي در كليرانس آداليموماب مي شود با اينحال تنظيم دوز دو دارو لازم به نظر نميرسد.

ريتوكسيماب: ابتلا به عفونتهاي جدي و خطرناك در مصرف همزمان دو دارو مشاهده شده است.

.
مصرف در حاملگی و شیردهی:

در حاملگی:گروه B

در شیردهی ناشناخته است.

نکات قابل توصیه:

مصرف داروهاي ضد آرتريت ديگر( آمينوساليسيلاتها، كورتونها، متوتروكسات، NSAIDs، ضد دردها، عوامل تنظيم كننده ايمني ، ۶ مركاپتوپورين، آزاتيوپرين، ) در طي مصرف اين دارو بلا مانع است.

پوشش سر سرنگ حاوي يك نوع پلاستيك خشك ( لاتكس) است كه نبايد توسط كساني كه به اين ماده حساسيت دارند حمل شود.
محلهاي تزريق بايد به طور مرتب تغيير يابد . حداقل فاصله دو تزريق بايد ۱ اينچ باشد. و در محلي كه پوست آسيب ديده و قرمز و ملتهب است نبايد تزريق انجام شود.

اين دارو بايستي در يخچال در دماي ۲ تا ۸ درجه سانتيگراد نگهداری شود.

نوشته كاهش علائم پسوریازیس با مصرف داروی بیولوژیک ادالیموماب اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

اتانرسپت در درمان پلاک های متوسط تا شدید پسوریازیس افراد بالای ۱۸ سال استفاده می شود و محصولی بیوتکنولوژی ساخته شده از دو نوع پروتئین انسانی است.

اغلب داروها با ترکیب کردن مواد شیمیایی ساخته می شوند. در مقابل ” بیولوژیکها” از پروتئین های انسانی یا حیوانی ساخته می شوند. بیولوژیکها بیش از ۱۰۰سال است که مورد استفاده قرار می گیرند. واکسن ها و انسولین ازدسته بیولوژیکها به حساب می آیند زیرا از منابع زنده مشتق می شوند. گرچه تنها اخیراً، بیولوژیکهایی بوجود آمده اند که اختصاصاً پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک را هدف قرار می دهند و پتانسیل یک گزینش درمانی جدید را دارند. در سراسر دنیا، بیش از ۴۰۰۰۰۰ نفر با Etanercept درمان شده اند. در سنگاپور Etanercept برای اسپوندیلیت آنکیلوزان، آرتریت روماتوئید، آرتریت نوجوانی و آرتریت پسوریاتیک توصیه می شود.

شرکت سازنده اتانرسپت:

فایزر، (Pfizer) شرکت داروسازی آمریکایی و چندملیتی است، که هم‌اکنون به‌عنوان بزرگترین شرکت داروسازی جهان، محسوب می‌شود.ریشه‌های تاسیس شرکت داروسازی فایزر به سال ۱۸۴۹ باز می‌گردد، که توسط شیمی‌دان آلمانی-آمریکایی بنام چارلز فایزر راه‌اندازی شد.شرکت فایزر در طول فعالیت خود در صنعت داروسازی جهان، شرکت‌های زیادی را خریداری و ادغام نموده و تنها شرکتی است، که بیش از ۵ دارو با فروش بیش از یک میلیارد دلار در بازار دارد. این شرکت با داشتن بیش از ۹۱ هزار کارمند در سراسر جهان، در سال ۲۰۱۲ میلادی درآمدی بالغ بر ۵۸ میلیارد دلار داشته است.

فایزر در جولای ۲۰۰۶ Etanercept تأییدیه HSA ( ادارۀ علوم پزشکی) را برای پسوریازیس دریافت کرد. Etanercept در سراسر جهان یک تجویز بیولوژیک درجه یک است.

مکانیسم اثر داروی بیولوژیک اتانرسپت:

اتانرسپت مهارکننده عملکرد عامل نکروز تومور آلفا است. TNFα سایتوکاینی است که توسط منوسیتها و ماکروفاژها تولید می‌شود و موجب افزایش انتقال گلبولهای سفید به محل التهاب می‌گردد. بدین ترتیب و با به کارگیری برخی مکانیزمهای دیگر مولکولی، TNFα موجب افزایش التهاب می‌شود. اتانرسپت با مهار این مکانیزم موجب کاهش پاسخهای التهابی می‌گردد که مشخصاً در درمان بیماریهای خودایمنی و بیماری پوستی پسوریازیس موثر می‌باشد.

ساختمان و خصوصیات مولکولی:

این مولکول حاوی ۹۳۴ اسید آمینه با وزن مولکولی KDa 150 می‌باشد. آلتبرل یک پروتئین ترکیبی دایمر است، که دارای قسمت خارج سلولی پذیرندهٔ TNFα انسانی ۷۵ کیلو دالتونی می‌باشد که به قسمت Fc از ایمونوگلوبولینIgG1 متصل شده‌است. آلتبرل توسط فناوری پروتئینی نوترکیب در سلول‌های تخمدان هامستر چینی (CHO) بیان و تولید می‌شود. اتانرسپت به صورت یک TNFα Blocker عمل می‌کند.

Etanerdept چگونه خوب عمل می کند؟

در مطالعات پزشکی در نزدیک به نیمی از بیماران مبتلا به پسوریازیس با مصرف حدود ۳ ماه Etanercept ، بهبود واضحی در پلاکهای پسوریازیس دیده شد. به طور کلی ۳تا ۴ بیمار بهبود یافتند. Etanercept می تواند سریع عمل کند؛ بسیار از بیماران ظرف حدود ۲ ماه بهبود یافتند.

در بسیاری از بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک که Etanercept دریافت می کردند در کمتر از ۴ هفته، بهبود مشخصی گزارش شده است با فوایدی که در طول ۶ ماه برقرار بودند. همچنین نشان داده شده است که Etanercept جلوی پیشرفت روند صدمات ساختمانی را گرفته است.

یک مطالعه اخیر که نمای بی خطر Etanercept را برای ۲٫۵ سال تأیید می کند، در پانزدهمین کنگرۀ آکادمی پوست و بیماریهای آمیزشی اروپا در اکتبر ۲۰۰۶ ارائه شده است. این مطالعه نمای بی خطر کلی Etanerceptرا که با مصرف دوز برای مدت ۲٫۵ سال تغییر نکرده است، تأیید می کند. این یافته ها نتایج یک مطالعه اخیر دربارۀ Etanercept را دربارۀ اینکه میزان عوارض جانبی آن در حد دارونما بوده، تقویت می کنند. همچنین این مطالعه نشان می دهد که بیمارانی که تحت درمان غیر مداوم هستند( در زندگی واقعی، درمان پسوریازیس بیماران به دلایل مختلف متوقف شده و سپس دوباره آغاز می شود)، بعداز دوباره آغاز کردن درمان، به نتایج مثبتی، شبیه به آنچه بیماران تحت درمان مداوم دریافت می کنند، می رسند.

شکل دارویی و قدرت اثر (Potency):

این دارو به فرم محلول در دوزهای ۵۰ mg و ۲۵ mg در سرنگهای از پیش پر شده و آماده تزریق عرضه میگردد.

طریق مصرف:

این دارو بصورت زیر جلدی تزریق میگردد.

عوارض جانبي:

تحریک خفیف تا متوسط محل تزریق با علائم قرمزی، خارش، درد و تورم شایع است. دیگر واکنشهای شایع عبارتند از سردرد، سرگیجه، asthenia، تهوع و استفراغ، درد شکم، سوءهاضمه و واکنشهای حساسیتی، ایجاد آنتی بادی و همچنین دیسکرازی های خونی شامل پان سیتوپنی، آنمی آپلاستیک بندرت گزارش شده است.

تداخل دارویی:

زمانی که همراه با anakinra استفاده شود ریسک عفونت بالا می رود.

مقدار مصرف:

به صورت تزریق زیر جلدی بمیزان ۲۵ میلی گرم دو بار در هفته با فاصله ۷۲ تا ۹۶ ساعت استفاده می شود. اگر پس از ۳ ماه پاسخی دیده نشد باید دارو قطع شود. در درمان آرتریت ایدیوپاتیک جوانان با دوز ۴۰۰ میکروگرم به ازای هر کیلوگرم دو بار در هفته تزریق می شود و اگر تا ۶ ماه پاسخی دیده نشد قطع می شود.

نوشته اتانرسپت دارویی مسکن و ضد التهاب پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

این داروها با تکنیک خاص مهندسی ژنتیک ساخته می شوند. داروهای بیولوژیک برروی مولکول های مختلفی اثر می کنند که همه آن ها به نوعی در کاهش التهاب و آسیب های مفصلی نقش دارند. این مولکول ها در سلول های سیستم ایمنی ، مفاصل و یا موادی که در مفاصل تولید می شوند وجود دارند. در سال ۱۹۹۸ اولین داروی بیولوژیک به نام اتانرسپت (Etanercept) برای درمان آرتریت روماتوئید به بازار آمد.

بعد از آن طولی نکشید که سایر داروهای بیولوژیک یکی بعد از دیگری ساخته شد و برای بیماری های مختلف روماتیسمی مورد استفاده قرار گرفت. اثرات درمانی این داروها نسبت به داروهای غیر بیولوژیکی سریعتر ظاهر می شوند.

انواع داروهای بیولوژیک:

درحال حاضر چند نوع داروی بیولوژیک موجود است که هر نوع از آن ها ، بر روی ملکول خاصی تاثیر می کنند. این داروها عبارتند از:
داروهائی که بر روی TNF اثر می کنند : این نوع داروها بر روی مولکولی به نام (Tumor Necrosis Factor(TNF اثر می کنند و به بلوک کنند های TNF یا داروهای anti TNF نامیده می شوند. این داروها برای درمان آرتریت روماتوئید ، آرتریت کودکان ، آرتریت پسوریاتیک و اسپوندیل آرتریت آنکیلوزانت مصرف می شوند.

این داروها عبارتند از:

اتانرسپت (Etanercept)

اینفلکسی مب (Infliximab)

آدالی مومب (Adalimumab)

گولی مومب (Golimumab)

سرتولیزو مب پگول (Certolizumab Pegol)

داروهائی که بر روی Interlukin-1 اثر می کنند: آناکینرا (Anakinra)

داروهائی که بر روی Interlukin-6 اثرمی کنند: توسیلی زومب (Tocilizumab)

دارهائی که لنفوسیت های B را از بین می برد: ریتوکسی مب (Rituximab)

داروهائی که از فعال شدن لنفوسیت های T جلوگیری می کنند: آباتاسپت (Abatacet)

داروهای بیولوژیک برای چه بیمارانی تجویز می شوند؟

با آنکه داروهای بیولوژیک در دهه گذشته،درمان بیماری آرتریت روماتوئید و بیماری پوستی پسوریازیس و برخی دیگر از بیماری های روماتیسمی را در بسیاری ازکشورها دگرگون ساخته است ، اما مشکل بزرگ این داروها، قیمت بسیار بالای آن ها می باشد. بطور متوسط هزینه درمان با این داروها حدود معادل ۱۵۰۰۰ دلار برای یک سال می باشد. در کشور ما اکثر سازمان های بیمه های پایه ، هزینه درمان را متقبل نمی شوند.داروهای بیولوژیک را هم باید به مدت طولانی مصرف کرد ، بدین معنی که دوره درمان بعد از یک سال یا یک مدت معین تمام نمی شود. بنابراین قبل از شروع درمان با این داروها، حتما باید وضعیت

اقتصادی بیمار و خانواده وی در نظر گرفته شود. داروهای بیولوژیک برای بیمارانی تجویز می شود که با وجود مصرف داروهای زمینه ای تغییر دهنده[Disease Modifying Antirheumatic Drugs(DMARDS)] و به مدت کافی ،هنوز بیماری فعال داشته باشند. در کشورهای مختلف ، تجویز این داروها با قوانین خاصی کنترل می شوند.

تصمیم گیری در مورد مصرف داروهای بیولوژیک برای بیماری های پسوریازیس ، باید توسط پزشک متخصص و با درنظرگرفتن تمام جوانب اعم از فوائد دارو ، هزینه و عوارض احتمالی آن برای هر بیمار صورت گیرد. اکثر داروهای بیولوژیک ، همراه با متوترکسات و یا سایر داروهای زمینه ای مصرف می شوند. در مقایسه با داروهای غیر بیولوژیک ، داروهای بیولوژیک سریعتر بر روی بیماری اثر می کنند.

عوارض داروهای بیولوژیک:

علاوه بر عوارض خاص هر دارو که شامل واکنش های اطراف محل تزریق و واکنش های حساسیتی است ، همه داروهای بیولوژیک عوارض مشترکی دارند که عبارتند از:

عفونت : یکی از شایعترین و مهمترین عارضه داروهای بیولوژیک عفونت می باشد. چون سیستم ایمنی با این داروها تغییر رویه می دهند، قدرت مقابله بدن با عفونت در موقع مصرف این داروها کم می شود.

بطور مثال بیمارانی که تحت درمان با داروهای بیولوژیک هستند اگر مبتال به آنفلوآنزا شوند شدت بیماری در آنها بیشتر از افراد دیگر خواهد بود ویا احتمال ابتلا به عفونت های شدید در آنها زیاد می شود. احتمال فعال شدن بیماری توبرکولوز (سل) در کسانی که سل خاموش دارند و بیماری هپاتیت B با مصرف بعضی از داروهای بیولوژیک وجود دارد.

قبل از شروع درمان با داروهای بیولوژیک ،پزشک دستور انجام تست پوستی بیماری سل (توبرکولین یا PPD) ، عکسبرداری از ریه ها، و انجام آزمایشات خون برای بیماری هپاتیت را میدهد.در هنگام درمان با داروهای بیولوژیک ، واکسن هائی که در آنها ویروس زنده وجود دارد مانند واکسن خوراکی فلج اطفال ، آبله مرغان – سرخک – سرخجه – اوریون و نوعی از واکسن آنفلوآنزا که از طریق بینی مصرف می شود، نباید استفاده شود.از طرف دیگر انجام واکسیناسیون بر ضدپنوموکوک (یک بار) و تزریق ساالنه واکسن آنفلوآنزا (نوع تزریقی) در بیماران توصیه می شود.

سرطان : گزارشاتی مبنی بر افزایش سرطان بخصوص لنفوم – سرطان غدد لنفاوی- در بیمارانی که از بعضی از انواع داروهای بیولوژیک (بویژه داروهای ضد TNF) استفاده می کنند وجود دارد و
این موضوع در بروشورهای این داروها نوشته شده است. از طرف دیگر شیوع سرطان در بیماران مبتال به آرتریت روماتوئید ، بدون درنظرگرفتن مصرف دارو، نیز بیشتر از افراد دیگر است.

خطرات احتمالی داروهای بیولوژیک در دراز مدت:

چون سابقه استفاده از داروهای بیولوژیک زیاد نیست ، فعلا نمیتوان در مورد خطراتی که ممکن است چندین سال بعد اتفاق بیافتد اظهار نظر کرد.
استفاده از داروهای بیولوژیک بلافاصله قبل از حاملگی ، در زمان حاملگی و در شیردهی ممنوع است.در مورد داروهای ضد TNF  سه ماه قبل از حاملگی و در مورد ریتوکسیمب شش ماه قبل از حاملگی باید دارو قطع شود.

در صورتی که سابقه برخی بیماریهای سیستم اعصاب نظیر مولتیپل اسکلروزیس (MS) و بعضی از سرطانها مانند لنفوم وجود داشته باشد ، نیز نباید از داروهای بیولوژیک استفاده شود.

تجویز داروهای بیولوژیک برای درمان بیماری پوستی پسوریازیس و سایر بیماری های روماتیسمی ، باید توسط پزشک متخصص و با درنظرگرفتن تمام جوانب اعم از فوائد دارو ، هزینه و عوارض احتمالی آن برای هر بیمار صورت بگیرد.

چگونگی مصرف داروهای بیولوژیک:

همه داروهای بیولوژیک ، به صورت تزریقی زیرجلدی یا وریدی مصرف می شوند. این داروها از موقع ساخته شدن تا موقع مصرف توسط بیمار باید در یخچال نگهداری شوند. در موقع مسافرت هم این داروها را باید در یخچال قابل حمل یا در کیف های حاوی یخ نگهداری کرد.

تزریقات زیر جلدی در پوست شکم یا با بالای ران ها توسط خود بیمار یا شخص دیگر انجام می شود. تزریقات وریدی حتما باید زیر نظر پزشک و در بیمارستان یا کلینیک هایی که مراکز سرم درمانی مجهز دارند انجام گیرند.

Cimzia
این دارو با نام ستولیزوماب پگول (certolizumab pegol) شناخته شده است. یک داروی بیولوژیک است که در سپتامبر ۲۰۱۳ توسط FDA برای درمان ورم مفاصل پسوریاتیک فعال تصویب شد. همچنین برای درمان آرتریت روماتوئید و بیماری کرون تایید شده است.Cimzia بصورت تزریق زیر پوست مصرف می شود. دوز توصیه شده برای ورم مفاصل پسوریاتیک ۴۰۰ میلی گرم در ابتدا ( دو تزریق ۲۰۰ میلی گرم) و در هفته دوم و هفته چهارم، یک دوز ۲۰۰ میلی گرم در هر هفته است.

enbrel
این دارو با نام اتانرسپت (etanercept) یک مهار کننده TNF آلفا است که برای افراد مبتلا به آرتریت متوسط تا شدید پسوریازیس در ژانویه سال ۲۰۰۲ و برای پسوریازیس در ماه آوریل سال ۲۰۰۴ تایید شد. همچنین برای درمان آرتریت روماتوئید تایید شده است .درمان شامل یک یا دو بار در هفته به خود تزریق زیر پوست است. دوز توصیه شده برای بزرگسالان مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک ۵۰ میلی گرم در هر هفته است.همچنین برای درمان انکیلوزان اسپوندیلیت و آرتریت نوجوانان ایدیوپاتیک تایید شده است.

Humira
این دارو با نام ادالیموماب (adalimumab) یک مهار کننده TNF آلفا است که توسط FDA در اکتبر ۲۰۰۵ برای درمان ورم مفاصل پسوریاتیک و در ژانویه سال ۲۰۰۸ برای درمان پسوریازیس تاییدشد.

دوز توصیه شده برای بزرگسالان ۴۰ میلی گرم (میلی گرم) در هر هفته است. این دارو در زیر پوست تزریق می شود.این دارو نیز برای درمانآرتریت روماتوئید، آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان، اسپوندیلیت انکیلوزان و کرون تایید شده است.

Remicade
این دارو با نام اینفیلیکسیماب (Infliximab) توسط FDA در مه ۲۰۰۵ برای درمان ورم مفاصل پسوریاتیک و در سپتامبر ۲۰۰۶ برای درمان پسوریازیس تصویب شد . همچنین برای اسپوندیلیت انکیلوزان، کولیت اولسراتیو، آرتریت روماتوئید و بیماری کرون تایید شده است.در طول شش هفته اول درمان ورم مفاصل پسوریاتیک با رمی کید، افراد ۵ میلی گرم از این دارو در هر کیلوگرم (کیلوگرم) وزن بدن در سه تزریق در مطب دکتر دریافت خواهند کرد. پس از سه درمان اول، افراد همچنان تزریق رمی کید در فواصل منظم از هشت هفته دریافت خواهند کرد. مشابه انبرل و Humira، رمی کید نیزداروی ضد TNF آلفا است.

Simponi
این دارو با نام گولیموماب (golimumab) توسط FDA در آوریل ۲۰۰۹ برای درمان بزرگسالان مبتلا به آرتریت متوسط تا شدید پسوریازیس مورد تایید قرار گرفت. همچنین برای آرتریت روماتوئید و اسپوندیلیت انکیلوزان تایید شده است. Simponi با تزریق زیر پوست دریافت میشود. دوز توصیه شده برای بیماران مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک ۵۰ میلی گرم یک بار در ماه است. Simponi همچنین یک مهار کننده TNF-آلفا است.

Stelara
این دارو با نام اوستکناماب (ustekinumab) توسط FDA در سپتامبر ۲۰۰۹ برای درمان پسوریازیس متوسط تا شدید پلاک تصویب شد. در سپتامبر سال ۲۰۱۳ FDA نیز تایید Stelara برای درمان بزرگسالان مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک تصویب شد.Stelara توسط تزریق زیر پوست در هفته ۰ (هفته اول درمان) و هفته ۴ داده می شود، و سپس هر ۱۲ هفته پس از آن. دوز شروع توصیه شده ۴۵ میلی گرم برای افراد با وزن ۲۲۰ پوند یا کمتر، و ۹۰ میلی گرم برای کسانی که وزن بیش از ۲۲۰ پوند دارند.

داروهای آنتی TNF:
اتانرسپت (Etanercept) : تزریقات زیرجلدی آمپول های ۵۰ میلی گرمی یک بار در هفته یا ۲۵ میلی گرمی دو بار در هفته
اَدالیمومب (Adalimumab) : تزریقات زیرجلدی ۴۰ میلی گرم هر دو هفته یک بار یا هفته ای یکبار
اینفلکسی مب (Infliximab) : تزریقات وریدی مخلوط با سرم ، در کلینیک یا بیمارستان (پس از تزریق اول ، ۵ هفته و ۶ هفته بعد از اولین تزریق و سپس هر ۸ هفته تزریقات تکرار می شوند).آمپول های اینفلکسی مب ۱۰۰ میلی گرمی است و مقدار دارو بر حسب وزن بیمار ۳تا ۵ میلی گرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن محاسبه می شود.

داروهای ضد اینترلوکین -۱:
اَناکینرا (Anakinra) : بشکل تزریقات زیرجلدی روزانه . این دارو بیشتر در یکی از انواع آرتریت کودکان (نوع سیستمیک که با تب همراه است) مورد مصرف قرار می گیرد.

داروهای ضد اینترلوکین- ۶ :
توسیلی زومب (Tocilizumab): تزریقات وریدی مخلوط با سرم در کلینیک یا بیمارستان بفاصله هر ۴ هفته صورت می گیرد.

داروهائی که بر روی لنفوسیت های B اثر می کنند:

ریتوکسی مب (Rituximab) یکی از این داروهاست که قبل از این که در درمان بیماری های روماتیسمی بکار گرفته شود ، در درمان لنفوم (سرطان غدد لنفاوی) استفاده می شده و هنوز هم استفاده می شود.

چنانچه بیماری آرتریت روماتوئید به داروهای آنتی TNF جواب مساعد ندهد ، از این دارو برای درمان استفاده می شود. بعضی از پزشکان قبل از تجویز داروهای آنتی TNF هم ، این دارو را برای درمان آرتریت روماتوئید تجویز می کنند.ریتوکسی مب بصورت آمپول های ۵۰۰ میلی گرمی وجود دارد.

مقدار مصرف آن برای درمان آرتریت روماتوئید ، ۱۰۰۰ میلی گرم مخلوط در سرم و به آهستگی طی مدت ۳ تا ۵ ساعت تزریق می شود. قبل از تزریق دارو برای جلوگیری از عوارض حساسیتی دارو، از کورتون تزریقی یا آنتی هیستامین ها استفاده می شود. هر دوره درمان شامل دو تزریق به فاصله دو هفته است . دوره بعدی درمان برحسب جواب بیمار بعد از ۶ ماه یا بیشتر ممکن است تکرارشوند.

داروهائی که ازفعال شدن لنفوسیت های T جلوگیری می کنند:

اَباتاسپت (Abatacept): مقدار مصرف این دارو بر حسب وزن بیمار ۵۰۰ میلی گرم یا ۷۵۰ میلی گرم یا ۱۰۰ میلی گرم (به ترتیب برای وزن های کمتر از ۶۰ کیلو گرم ، بین ۶۰ تا ۱۰۰کیلوگرم و بیشتر از ۱۰۰ کیلوگرم( محاسبه می شود. این دارو در مدت نیم ساعت به آهستگی در ورید تزریق می شود. دوره درمان هر هفته یک تزریق تا ۳ بار و سپس هر ۴ هفته ادامه درمان خواهد بود.

نوشته انواع داروهای بیولوژیک و نقش آنها در درمان پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.