تحقیقات:

هدف از این مطالعه تعیین سطوح سرمی ویتامین A و E در بیماران مبتلا به پسوریازیس ومقایسه آن با گروه شاهد بود.

روش اجرا:

در این مطالعه ی مورد شاهدی ۳۰ بیمار مبتلا به پسوریازیس و ۳۰ فرد فاقـد بیمـاری هـای پوسـتی مـورد بررسـی قـرار گرفتنـد. روش سنجش سطوح ویتامین های E و A با استفاده از HPLC (کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا) بـود. مقـادیر P<0/05 دارای اعتبـار آمـاری در نظـر گرفته شد.

یافته ها:

ات دموگرافیک، شـامل سـن و جـنس، بـین گـروه شـاهد و مـورد متناسـب شـده بـود. سـطح سـرمی ویتـامین A در گـروه شـاهد ۱/۰۹×۰/۲۷ و در گروه پسوریازیس ۱/۰۸×۰/۳۶ بود که بیان گر تفاوت آماری معنی دار بین دو گـروه نبـود. سـطح سـرمی و یتـامین E در گـروه شاهد ۱۵/۵۲×۸/۳۶ و در گروه پسوریازیس ۹/۰۲×۵/۴۱ بود (p=0/001). مقایسه سطوح سرمی ویتامین A و E در بیماران مبتلا به پسوریازیس به تفکیک وسعت درگیری (شامل کم تر از ۲۵ درصد و بین ۷۵-۲۵ درصد درگیری سطح پوست) تفاوت آماری معنی داری نشان نداد.

نتیجه گیری:

یافته های این مطالعه نشان می دهد که سطح سرمی ویتامین E مشخصاً در بیماران مبتلا به پسوریازیس نسبت به گروه شاهد متناسـب شده از نظر سن و جنس کم تر است، اگر چه سطح ویتامین A بین گروه شاهد و مورد تفاوت معنی دار آماری نداشت.

بیماری پوستی پسوریازیس و ویتامین A و E:

پسوریازیس بیماری مزمن شایع، التهابی و پرولیفراتیو پوست است که عوامل ژنتیک و محیطی در بیماری زایی و طول دوره آن، نقش اساسی دارند. ضایعه های مشخصه پسوریازیس، پلاک های قرمز، پوسته دار با حاشیه مشخص است. شایع ترین محل های درگیری سطوح اکستانسور و پوست سر است. یکی از گزینه های درمانی استفاده از ترکیب های ویتامین A است که جزو ویتامین های محلول در چربی است. ویتامین A برای رشد بیش تر سلول های بدن، به خصوص رشد طبیعی و پرولیفراسیون سلول های اپی تلیال لازم است به گونه ای که کمبود آن در غشای موکوس و هیپرکراتوز در لایه شاخی موجب هیپرکراتوز فولیکولار و متاپلازی کراتینیزه می شود. در حالت کمبــود ویتـــامین A ساختمان اپی تلیال بدن کراتینیزه وکمبود آن در پوست به پوسته دار شدن منجر می شود. درماتیت پسوریازیفورم با هایپر ویتامین وز A همراهی دارد و از آن جاکه مشتقات ویتامین A در درمان پسوریازیس نقش دارد به نظر می رسد بین کمبود ویتامین A و بروز پسوریازیس رابطه وجود داشته باشد.

ویتامین E به عنوان یکی دیگـر از ویتـامین هـای محلـول در چربی جزو اسیدهای چرب غیر اشباع است کـه در جلـوگیری از اکسیداسیون چربی های غیر اشباع نقـش حفـاظتی دارد و کمبـود آن به کاهش اسیدهای چرب غیـر اشـباع و در نتیجـه اخـتلال در فعالیت ارگانل های سلولی مانند میتوکندری، لیزوزیم و هم چنین غشای سلولی منجر می شود. نقش ویتامین E در پسوریازیس در زمینه فعالیـت آنتـی اکـسیدانی آن و ارتبـاط آن بـا متابولیـسم سلنیوم مطرح شده است. از طرفی کمبود ویتامین E مـی توانـد جوش هایی شبیه درماتیت سبورئیک ایجاد کند.

جزئیات مطالعات:

با توجه به دلایل فوق این بررسی به تعیین سطح سرمی ویتـامین A و E در بیمـاران مبتلا به پسوریازیس و مقایسه آن با گروه شاهد صورت گرفت. روش اجرا در این مطالعه مورد شـاهدی ۳۰ بیمـار مبـتلا بـه پـسوریازیس فاقد پسوریازیس اریترودرمیک یا پوستولار (گـروه مـورد) و ۳۰ فرد سالم که فاقد هر گونه بیماری پوسـتی بودنـد (گـروه شـاهد) بررسی شدند. تشخیص پـسوریازیس بـه صـورت بـالینی صـورت گرفت و از همـه ی بیمـاران، سـابقه فـامیلی پـسوریازیس، سـابقه مصرف الکل، اختلال های گوارشی (شامل اسـهال مـزمن یـا هـر گونه علایم سوء جذب)، انواع درمان های اسـتفاده شـده (شـامل مصرف نکردن رتینوئید طی ۲ سال اخیر یا درم ان های سیستمیک موثر بر متابولیسم ویتامین های محلول در چربی طی ۶ مـاه اخیـر) و طول مدت بیماری پرسیده و ثبـت شـد.

از تمـام مـوارد مـورد و شاهد، ۴ سی سی خون گرفته و بعد از جداکردن سرم آن ها، نمونه ها در فریزر در ۲۰ درجه سانتیگراد نگه داری شد و بعد از اتمام نمونه گیـری، تمام نمونه های سرمی برای سنجش سطح سرمی ویتـامین A و E بــه روش HPLC (کرومــاتوگرافی مــایع بــا کــارآیی بــالا) بــه آزمایشگاه مرکز تحقیقات غدد بیمارسـتان طالقـانی ارسـال شـد. همـــه محاســـبه هـــای آمـــاری بـــا اســـتفاده از نـــرم افـــزار دار معنـی p<0/05 و SPSS (Ver. 11. 5) صورت گرفت.

یافته ها در هر گروه ۱۰ نفر مونث (۳۳/۳ درصد) و ۲۰ نفر مذکر (۶۶/۷ درصد) بودند. در گروه مورد در ۷ نفر ( درصد۲۳/۳) سابقه خانوادگی پسوریازیس وجود داشت. در ۲ نفر از بیماران (۶/۷ درصد) سابقه مصرف الکل (نه به صورت مداوم، با تناوب کم تر از یک بار در ماه) دیده شد. میانگین زمان ابتلا به پسوریازیس ۸/۴۲ ± ۱۲/۷۷ سال بود. در ۱۷ نفر از آن ها (۵۶/۷ درصد) سطح درگیری کم تر از ۲۵ درصد و در ۱۳ نفر (۴۳/۳ درصد) سطح درگیری بین ۲۵-۷۵ درصد بود.

میانگین سنی افراد مبتلا به پسوریازیس ۳۵/۳۷ ± ۱۷/۷۵ سال و افراد سالم ۸/ ۸۹ ± ۳۳/۵۳ سال بود که مقایسه آماری بین دو گروه بیان گر تفاوت معنی دار نبود. سطح ویتامین E در افراد گروه شاهد ۱۵/۵۲ ± ۸/۳۴ و در سطح (P <0/001) بود. ۹/۰۲ ± ۵/۴۱ پسوریازیس به مبتلا افراد ویتامین A در افراد گروه شاهد ۱/۰۹ ± ۰/۲۷ و افراد گروه مورد ۱/۰۸ ± ۰/۳۶ بود که مقایسه آماری بین گروه مبتلا به پسوریازیس و گروه شاهد بیان گر تفاوت معنی دار نبود.

سطح سرمی ویتامین A در بیماران مبـتلا بـه پـسوریازیس بـا درگیری کـم تـر از ۲۵ درصـد سـطح پوسـت ۱/۱۴ ± ۰/۳۱ و در بیماران مبتلا به پـسوریازیس درگیـری بـیش از ۲۵ درصـد سـطح پوست ۰/۹۹ ± ۰/۴ و سطح سرمی ویتامین E دربیماران مبتلا به پــسوریازیس بــا درگیــری کــم تــر از ۲۵ درصــد ســطح پوســت ۵/۷۶± ۸/۰۸ و در بیماران مبتلا به پسوریازیس با درگیری بـیش تر از ۲۵ درصد سطح پوسـت ۹/۳۳ ± ۵/۱۲ بـود. مقایـسه آمـاری بین دو گروه تفاوت معنی دار نشان نداد.

سطح سرمی ویتامین E پایین تر در گروه مبتلا به پسوریازیس:

بحث این بررسی به منظور مطالعه سطوح سرمی ویتامین A و E در بیماران مبتلا به پسوریازیس و مقایسه آن با گروه شاهد متناسب از نظر سن وجنس که فاقد هر گونه بیماری پوستی بودند صورت گرفت. نتایج به دست آمده روشن کرد، سطح سرمی ویتامین A در دو گروه سالم و گروه مبتلا به پسوریازیس تفاوت معنی داری ندارد، با توجه به این که سطح سرمی ویتامین E به صورت معنی داری در گروه مبتلا به پسوریازیس پایین تر بود.

هم چنین نتایج نشان داد که سطح سرمی ویتامین A و E در بیماران پسوریازیس با شدت و وسعت درگیری ارتباط چندانی ندارد به گونه ای که سطح ویتامین A و E در موارد با شدت کم تر از ۲۵ درصد و شدت بین ۲۵-۷۵ درصد سطح پوست تفاوت آماری معنی داری نداشت. سطح سرمی ویتامین A و E در دیگر مطالعه ها نیز به علت ماهیت ونقش آن ها در درمان، مورد توجه قرار گرفته است.

سطح سرمی ویتامین A و E در مطالعاتی دیگر:

Larsen و همکاران وی بررسی بیماران مبتلا به پسوریازیس پرداختند که تحت درمان با آسیترتین بودند. ایشان با تعیین سطح متابولیت اصلی آسیترتین یعنی b-Cis-Acitretin در اپیدرم مشخص کردند که آسیترتین بر مکانیسم طبیعی جذب و پردازش ویتامین A تاثیر زیادی ندارد. بر همین اساس است که به رغم نقش درمانی آسیترتین و شباهت ساختاری آن با ویتامین A، نباید انتظار داشت که الزاما سطح ویتامین A سرمی بیماران پسوریازیس پایین باشد. Marakchi و همکاران او با مطالعه سطح خونی ویتامین A و E مشخص کردند که سطح ویتامین A صرفا در موارد پسوریازیس پوسچولار یا اریترودرمیک و سطح ویتامین E تنها در موارد فاز حاد بیماری و در مواردی کاهش یافته بود که تاریخچه مصرف مزمن الکل داشتند. بر این اساس وی عنوان نمود کمبود ویتامین E ممکن است با مصرف مزمن الکل نیز ارتباط داشته باشد.

Rollman طی مطالعه مورد شاهدی روی ۱۰۷ بیمار مبتلا به پسوریازیس و ۳۷ فرد شاهد مشخص کرد که میزان غلظت پوستی رتینول (ویتامین A1) و دی دهیدرورتینول (ویتامین A2) درافراد سالم و در بیماران مبتلا به پسوریازیس تفاوت ندارد. درعین حال وی مشخص کرد RBP سطح پسوریازیس اریترودرمیک و پسوریازیس پوسچولار مشخصا کاهش می یابد. به همین دلیل عنوان کرد که در موارد شدید بیماری به علت کاهش سنتز پروتئین، RBP که یک پروتئین است نیز کاهش می یابد و به تبع آن ممکن است این مساله در سنجش و اندازه گیری غلظت سرمی رتینول و ویتامین A نیز موثر باشد.

بنابراین در موارد پسوریازیس شدید همراه با سنجش ویتامین A سرم، باید پروتئین متصل به آن نیز سنجیده شود. هم چنین وی مشخص کرد میزان کاروتنوئید در پوست درگیر و غیر درگیر افراد مبتلا به پسوریازیس کمتر از گروه شاهد است. ولی بعد از درمان بیماران با بتاکاروتین، به رغم افزایش کاروتنوئید پوست، تغییر مشخصی در شدت بیماری یا سطح ویتامین A سرم دیده نمی شود.

Fairris به بررسی سطح سلنیوم و ویتامین E در سرم بیماران مبتلا به پسوریازیس پرداخت و با توجه به پایین بودن آن نسبت به گروه شاهد، با استفاده از ۶۰۰ mg قارچ حاوی سلنیوم به اضـافه ویتامین E به درمان بیماران اقـدام کـرد. بعـد از ۱۲ هفتـه بـه رغم افـزایش سـطح سـلنیوم و ویتـامین E در سـرم ایـن بیمـاران، شدت بیماری تغییر محـسوسی نکـرد و جالـب آن کـه در میـزان سلنیوم پوسـت درگیـر در بیمـاران نیـز تغییـری حاصـل نـشد. امـا مطالعه حاضر اولین تحقیقی بود که به تفکیک و مقایـسه سـطوح ویتــامین A و E بــه تفکیــک شــدت بیمــاری پرداخــت اگرچــه مشخص شد که عملا سطوح این ویتـامین هـا بـا وسـعت بیمـاری تغییر معنی داری پیدا نمی کنند و سطوح آن ها در پاتوژنز اولیه و آغاز بیماری تـأثیر بـیش تـری از رونـد آن دارنـد.

کمبـود سـطح ویتـامین E در بیمـاران پسوریازیــسی الزامــا بــه معنــای کمبــود مــصرف آن هــا نیــست:

پسوریازیس بیماری مزمن، شایع، التهابی و پرولیفراتیو پوست است که عوامل ژنتیک و محیط در بیمـاری زایـی و هـم چنـین دوره آن، نقشی اساسی دارند. بایـد دانـست، انــدازه گیــری پــی در پــی ایــن ویتــامین هــا در ســرم بیمــاران پسوریازیسی در مراحل مختلف بیماری، منطقی تـر اسـت.

نکتـه دیگری که باید در تفسیر یافته های مطالعه پـیش رو مـورد توجـه قـرار گیـرد آن اسـت کـه کمبـود سـطح ویتـامین E در بیمـاران پسوریازیــسی الزامــا بــه معنــای کمبــود مــصرف آن هــا نیــست. به عبـارت دیگـر، همـان طـور کـه Fairris در مـورد ویتامین E و سلنیوم و هم چنین Rollman در مورد کاروتنوئید اشاره کردند، در تفسیر سطوح آزمایشگاهی ویتـامین هـا و مـواد ریز مغذی ممکن است تغییر در سطوح آن ها بـه علـت نقـص در روند جذب، پردازش و انتقال آن در بدن باشـد و بنـابراین تغذیـه بیماران با این مواد حتی در صورت افزایش سطوح سـرمی الزامـا به تغییر بالینی منجر نمی شود.

نکته دیگری که لازم اسـت مـورد توجه قرار گیرد آن است که علاوه بـر احتمـال اختلال در روند جذب پردازش و انتقال در خون ممکن است نقصی در جذب آن ها به پوست به علت Down regulation شدن گیرنـده آن هـا یا نقص در سیستم های مولکولی عمل کننده در پـاتوژنز بیمـاری وجود داشته باشد.

بنابراین کارآزمایی های بالینی شامل آثار درمانی ویتامین E در بیماران مبتلا به پـسوریازیس و مطالعـه های تشخیصی شامل سنجش پی در پی ویتامین E در سـرم افـراد مبتلا به پسوریازیس در مراحل مختلف شدت بیماری و هم چنین مطالعه آثار این عوامل بر میزان عوامـل التهـابی مـوثر در بیمـاری زایی پسوریازیس شامل تـاثیر آن هـا بـرافـزایش مقـدار LTB5 نسبت به LTB4 یا موارد مشابه، منطقی به نظر برسد. می تـوان انتظـار داشـت ویتـامین E بـه صـورت اختـصاصی در تغییـر پروفایل سلول های Th موثر باشد.

نوشته سطح سرمی ویتامین E در بیماران پسوریازیس کمتر است اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

ویتامین B:

ویتامینها به دو گروه محلول در آب و محلول در چربی تقسیم می‌شوند. ویتامین های گروه B در گروه ویتامین های محلول در آب قرار دارند و شامل ویتامین های B1 تا B12 می باشند. با اینکه گروه ویتامین B برای بیماری پوستی پسوریازیس بسیار مفیدند اما تا زمانی که به کمبود این ویتامین ها دچار نشده اید ضرورتی ندارد مکمل آن ها را مصرف کنید.

رابطه ویتامین B با پسوریازیس:

کمبود ویتامین B در بدن، منجر به ایجاد اختلال در عملکرد طبیعی سیستم عصبی مرکزی، سیستم ایمنی بدن، خارش پوست، چرب شدن پوست و مو، پوسته ریزی، و تشدید بیماری پوستی پسوریازیس می شود. ویتامین‌ های گروه B با کاهش استرس و افسردگی، موجب سلامتی پوست و اعصاب شده و برای سلامت پوست و ماهیچه‌ ها ضروری هستند. همچنین التهاب پوست یا درماتیت سبورئیک هم ناشی از کمبود ویتامین B2 است. استفاده طولانی مدت از آنتی‌ بیوتیک‌ ها باعث از بین رفتن میکروب‌ های مفیدی که در روده بزرگ برخی از ویتامین‌ های گروه B را تولید می‌کنند، فراهم آورده و کمبود ویتامین B را نیز به همراه دارند.

منابع ویتامین B:

در کل، ما هشت نوع ویتامین B داریم که شش تای آنها از ویتامین های مورد نیاز بدن هستند. هر کدام از این ویتامین ها، کارآرایی خاصی در بدن دارد و با یکدیگر هم ترکیب میشوند که عبارتند از:

• ویتامین B1 (تیامین):
  در تعادل عصبی، جلوگیری از یبوست و بیماری پوستی، بیماری بربری، سوخت و ساز مواد هیدروکربنه نقش دارد. این ویتامین قند خون را به انرژی تبدیل می کند و محافظ قلب و کنترل کننده بیماری قند است. در معالجه کم خونی موثر است. کمبود آن موجب مات و کدر شدن دید چشم ها و گیج خوردن در زمان راه رفتن می شود. این ویتامین در پوست گندم، برنج، گردو، حبوبات و غلات یافت می شود.
• ویتامین B2 (ریبوفلاوین):
  این ویتامین لازمه سوخت و ساز و تولید انرژی است و مصرف آن بخصوص برای افرادی که ورزش می کنند و فعال و پرکار هستند ضرورت دارد. در کم خونی و بروز بعضی سرطان ها موثر است کمبود آن بیشتر در افراد مبتلا به بیماری قند (دیابت) و اگزما دیده می شود. علامت کمبود آن ترک خوردن گوشه لب، حساس شدن چشم ها در مقابل نور می باشد. در سبزیجات چون اسفناج و جعفری، برگ چغندر، جوانه ها و خرما وجود دارد.
• ویتامین B3 (نیاسین):
  این ویتامین در پایین آوردن کلسترول و مقابله با بیماریهای قلبی و عروقی و پوستی و همچنین کاهش فشار خون و تسکین میگرن و درد آرتروز مفید است.
  در غلات کامل، نان سبوس دار، سبزیجات تازه، اسفناج، غلات و تخم مرغ وجود دارد.
• ویتامین B4: در ساخت و ترکیب هسته پروتئین ها بسیار مفید است و در چغندر قرمز وجود دارد.
• ویتامین B5: دارای اثر محرک و محافظ پوست در اگزما و پسوریازیس، مخاط ها، ناخن، رشد و نمو مو و سلول های کبدی می باشد و در میوه و سبزی تازه وجود دارد.
  ویتامین B6 (پیرویدوکسین): در تشکیل گلبول های قرمز خون و تثبیت منیزیم ضروری است. دستگاه دفاعی بدن را تنظیم می کند. کمبود آن نوروپاتی گزگز پاها را سبب می شود. در سبزیجات سبز، آناناس، خرمالو و انبه وجود دارد.
• ویتامین B9: کمبود آن سبب کم خونی می گردد. در سیب زمینی، گندم وجود دارد.
• ویتامین B12 (کوبالامین): به میزان بسیار کم مورد نیاز بدن است. به سختی در گیاهان یافت می شود. ضد کم خونی، مقوی قلب، ضد نوروپاتی (گزگز دست و پا)، سبزیجات برگ سبز، سبزی خوردن، جوانه جو، مالت یافت می شود.
• ویتامین B15: مقوی قلب است و با تحریک غده هیپوفیز عمل می کند و در برنج و زردآلو بیشتر یافت می شود.

نکته مهم: بیماران پوستی پسوریازیس از آن دسته از مواد غذایی حاوی ویتامین B که رابطه مستقیمی با تشدید بیماری پوستی پسوریازیس ندارند استفاده کنند.

میزان مورد نیاز:

از آنجا که ویتامین های B محلول در آب هستند، به هیچ عنوان در بدن ذخیره نمی شوند و اگر بیشتر از حد مورد نیاز مصرف شود، روزانه از بدن دفع می شود. از اینرو واجب است که هر روز به مقدار لازم از این ویتامین مصرف کنید تا دچار کمبود نشوید.

مقدار توصیه شده برای مصرف ویتامین B به اندازه ۱٫۳ میلیگرم در روز تا سن ۵۰ سالگی و بعد از آن ۱.۷ میلیگرم در روز است. اما معمولاً توصیه می شود که اگر میزان کالری های مصرفیتان ۲۰۰ کالری عادی در روز است، مصرف خود را تا ۲ میلیگرم در روز بالا بیاورید.

برای اکثر افراد، به شرط اینکه از انواع و اقسام مواد غذایی در رژیم خود استفاده کنند، مشکلی در تامین ویتامین های B مورد نیاز بدن نخواهد بود. مسمومیت زا بودن این ویتامین فقط زمانی اتفاق خواهد افتاد که مقدار بسیار زیادی از این ماده را به صورت مکمل استفاده کنیم و زمانیکه چنین مسئله ای رخ دهد، اختلالات عصب شناختی یا بیحسی و کرختی در فرد ایجاد خواهد شد.

خطر کمبود ویتامین B:

علائم کمبود این ویتامین شامل موارد زیر است اما دقت کنید که فقط محدود به اینها نیست:

• زخم شدن زبان و مشکلات پوستی
• کج خلقی و زودرنجی
• گیجی
• احساس افسردگی
• تشنج

تداخل های احتمالی:

• ویتامین B۶ در صورتی که کمتر از مقادیر مورد نیاز دریافت شود در متابولیسم جذب آهن نیز اثر منفی دارد.
• کمبود دریافت ویتامین B۶ مقدار روی را در پلاسما کاهش داده و جذب آن را نیز مختل می کند.
• مس در جذب و کاربرد کادمیوم اختلال می کند مولیبدن موجب افزایش دفع ادراری آن شده و کمبود ویتامین B۶، جذب مس را کم می کند.
• تریپتوفان پیش ساز سنتز آن است، کمبود ریبوفلاوین می تواند موجب شود تا سنتز نیاسین مختل شود. کمبود ویتامین B۶ نیز تأثیری مشابه با کمبود ریبوفلاوین دارد زیرا هردو ویتامین به عنوان کوفاکتور ضروری در سنتز آن هستند.
• مصرف قرص های کلرید پتاسیم که به آرامی در طول دستگاه گوارش باز می شوند جذب ویتامین B۱۲ را کم می کند. اگر همزمان با وجود بیماری کم خونی هماتولوژیک ناشی از کمبود B۱۲، مقدار زیادی فولات مصرف شود موجب می شود علایم آن باوجود بیماری مخفی بماند.
• جذب ویتامین B۱۲ به وسیله مصرف مت فورمین که برای درمان افزایش قند خون استفاده می شود، کاهش می یابد. همچنین مصرف زیاد ویتامین سی (۵۰۰ میلی گرم یا بیشتر) باعث تخریب این ویتامین می شود.
• ویتامین B۶ اثر لوودوپا داروی بیماری پارکینسون را مهار می کند برای اطلاعات بیشتر در مورد ویتامین B6 با پزشک صحبت کنید
• میزان جذب ویتامین B1 در افرادی که الکل زیاد مصرف می کنند، کاهش می یابد.

موارد احتیاط:

• ویتامین B12 غیرسمی است، اما در مصرف بیش از ۲ میکروگرم آن در روز، اثرام مفید شناخته شده ای وجود ندارد.
• ویتامین B6 وقتی به مقدار زیاد (۲۰۰ میلی گرم یا بیشتر در روز) و به مدت طولانی مصرف شود می تواند باعث مشکلات عصبی شود. قطع مصرف آن باعث بهبودی مشکلات می شود.
• اسید فولیک از ویتامین‌های گروه B محسوب می شود و در خون ‌سازی تأثیر مهمی دارد. اگر مکمل این ویتامین به مقدار زیاد مورد استفاده قرار گیرد، ترکیبات غیرقابل جذبی با روی تشکیل می‌ دهد، در نتیجه از جذب این عنصر جلوگیری می ‌کند و موجب دفع روی و عوارض کمبود این ماده‌ی معدنی در بدن می ‌شود.

نوشته خاصیت ضد التهابی ویتامین ب برای بیماران پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

ویتامین A:

ویتامین A یکی از ویتامین های بسیار مهم است و در بسیاری از فعالیت های حیاتی بدن نقش دارد. ویتامین A یک ویتامین محلول در چربی است و فرم های فعال آن رتینول، تینال، کاروتنوئیدها پیش ساز فعال در ویتامین A هستند که در گیاهان ساخته می شوند. ریتنول و رتینوئیک اسید به گیرنده های خاص داخل سلول متصل شده و سپس به DNA مستقل می شوند و باعث سنتبز پروتئین هایی که مسئول کنترل رشد و تمایز سلولی هستند می شوند.

رابطه ویتامین A با پسوریازیس:

پسوریازیس بیماری مزمن شایع، التهابی و پرولیفراتیو پوست است که عوامل ژنتیک و محیطی در بیماری زایی و طول دوره آن، نقش اساسی دارند. ضایعه های مشخصه ی پسوریازیس، پلاک های قرمز، پوسته دار با حاشیه مشخص است. شایع ترین محل های درگیری سطوح اکستانسور و پوست سر است. یکی از گزینه های درمانی استفاده از ترکیب های ویتامین A است که جزو ویتامین های محلول در چربی است

ویتامین A برای تنظیم رشد بیش تر سلول های بدن، به خصوص رشد طبیعی و پرولیفراسیون سلول های اپی تلیال لازم است به گونه ای که کمبود آن در غشای موکوس و هیپرکراتوز در لایه شاخی موجب هیپرکراتوز فولیکولار و متاپلازی کراتینیزه می شود. در حالت کمبــود ویتـــامین A ساختمان اپی تلیال بدن کراتینیزه وکمبود آن در پوست به پوسته دار شدن منجر می شود. درماتیت پسوریازیفورم با هایپر ویتامینوز A همراهی دارد و از آن جا که مشتقات ویتامین A در درمان پسوریازیس نقش دارد به نظر می رسد بین کمبود ویتامین A و بروز پسوریازیس رابطه مستقیمی وجود داشته باشد.

منابع ویتامین A:

• روغن جگر ماهی، هویج (در هویج ماده‌ای به نام کاروتن وجود دارد که بدن آن را تبدیل به ویتامین آ می‌کند).
• جگر گوساله، جگر مرغ، جگر گاو، پنیر، زرده تخم مرغ، کره تازه، قلوه.
• و در سبزیجات بیش از همه «جعفری، کدو، اسفناج، کاهو، شاهی».
• و در میوه‌ جات بیش از همه «خربزه، گیلاس، موز، خرما، هلو، پرتقال» بیشتر از سایر مواد غذایی دارای ویتامین آ می‌ باشد.

نکته مهم: بیماران پوستی پسوریازیس از آن دسته از مواد غذایی حاوی ویتامین A که رابطه مستقیمی با تشدید بیماری پوستی پسوریازیس ندارند استفاده کنند.

میزان مورد نیاز:

• کودکان، چهار صد تا ششصد میلی گرم در روز
• خانم‌ ها، هشتصد میلی گرم در روز
• مادران شیرده، هزار و سیصد میلی گرم در روز
• آقایان، نهصد میلی گرم در روز

موارد احتیاط:

• خانمهای حامله نباید از مکملهای ویتامین A استفاده کنند زیرا باعث نقایص مادرزادی در جنین می شود. همه‌ ویتامین هایی که در این دوره استفاده می شوند حاوی مقداری ویتامین A هستند و مصرف هر مقدار بیشتری برای جنین خطرناک است.
• مصرف زیاد ویتامین A برای بدن سمی و حتی کشنده است. معمولاً میزان ویتامین A دریافتی از رژیم غذایی آنقدر زیاد نیست که باعث مسمویت شود، اما مصرف مکملهای ویتامین A بدون نظر پزشک توصیه نمی شود.
• ویتامین A در انواع مختلفی از فرمول های ویتامینی یافت می شود. برای مثال مکمل هایی که با نامهای “فرمول سیستم ایمنی”، “فرمول سرما خوردگی”، “فرمول چشمی”، “فرمول پوستی” یا “فرمول آکنه” موجود هستند همگی حاوی ویتامین A هستند. اگر شما از انواع مختلف فرمولی ویتامین A استفاده کنید خود را در معرض خطر مسمومیت با این ویتامین قرار داده اید.
• بعضی از نشانه های مسمومیت با ویتامین A شامل سردرد، خستگی، درد مفاصل و عضلات، خشک شدن و ترک لبها و پوست، چشمهای خشک و تحریک پذیر، تهوع یا اسهال و ریزش مو است.
• مصرف الکل، احتمال مسمومیت با ویتامین A را افزایش می دهد. مصرف بیش از ۲۵۰۰۰ واحد از ویتامین A روزانه در بزرگسال و ۱۰۰۰۰ واحد روزانه در بچه ها، چه از غذا و چه از مکمل های این ویتامین می تواند باعث مسمومیت شود. در صورتی که از آکوتان، رتین یا هر داروی مشتق شده از ویتامین A برای درمان آکنه، پسوریازیس یا دیگر مشکلات پوستی استفاده می کنید، مکمل های ویتامین A را مصرف نکنید.

خطر کمبود ویتامین A:

• کودکان ۶ ماهه تا ۶ ساله، با توجه به رشد سریع این کودکان، نیاز آنان به ویتامین A افزایش یافته و از سوی دیگر به دلیل ابتلاء به بیماری های عفونی و کاهش اشتها، میزان دریافت و جذب ویتامین A در آنان کاهش می یابد.
• کودکان و دانش آموزان مبتلا به سوء تغذیه یا بیماری های عفونی مثل اسهال و سرخک.
• شیرخواران مادران مبتلا به کمبود ویتامین A زیرا شیر این مادران فاقد ویتامین A است و در نتیجه شیرخوار که باید ویتامین A مورد نیاز خود بویژه در ۶ ماهه اول زندگی را از شیر مادر به دست بیاورد، دچار کمبود می شود.
• افراد ساکن در مناطق کمبود ویتامین A نظیر مناطق خشک (خطر کمبود ویتامین A در فصولی از سال که سبزی ها و میوه های سرشار از ویتامین A کم است، افزایش می یابد).
• نوزادان با وزن کمتر از ۲۵۰۰ گرم.
• مادران باردار و شیر ده.
• بیماران مبتلا به پسوریازیس و اگزما

تداخل های احتمالی:

• مصرف زیاد ویتامین E باعث می شود که بدن از ویتامین A بیشتری استفاده کند.
• برای استفاده از ویتامین A بدن نیازمند به «روی» است.
• کمبود روی می تواند علایمی مشابه با کمبود ویتامین A در بدن ایجاد کند، زیرا بدون حضور روی بدن قادر به استفاده از ویتامین A نیست.
• بدن شما برای استفاده از ویتامین A نیازی به مقدار کافی پروتئین دارد. یک فرد بزرگسال باید روزانه حدود ۷ اُز پروتئین و بچه ها حداقل ۴ اُز مصرف کنند.
• بعضی از داروها نظیر استروژن و قرصهای خوراکی ضدحاملگی سطح رتینول را در خون افزایش می دهند. اگر شما به طور مرتب از دارویی استفاده می کنید، قبل از مصرف مکمل ویتامین A با پزشک مشورت کنید.

نوشته دیر درمان شدن ضایعات پسوریازیس با کمبود ویتامین آ اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.