گلوتن:

گلوتن ترکیبی پرتئینی است که از غذاهای فرآوری شده از گندم و سایر غلات مرتبط به آن از جمله چاودار و جو بدست می‌ آید. گلوتن ترکیبی از دو گلیکوپروتئین به نام گلیادین و گلوتلین بوده که در بسیاری از غلات علوفه‌ ای حضور دارند. گلوتن حقیقی که حاوی گلیادین و گلوتنین است محدود به گیاهان خانواده چمنیان می‌ باشد. پروتئین ذخیره شده در دانه برنج و ذرت نیز گاهی گلوتن نامیده می‌ شوند ولی ترکیب پروتئین آنها متفاوت از گلوتن حقیقی است.

ارتباط گلوتن با پسوریازیس:

بسیاری از افراد مبتلا به پسوریازیس با رژیم غذایی فاقد گلوتن وضعیت خود را بهبود بخشیده اند. در حالی که نیاز به مطالعات بیشتری برای درک بهتر ارتباط میان گلوتن و پسوریازیس وجود دارد، بسیاری از بیماران پسوریازیس به بهبود چشمگیر شرایط پوست و آرتریت پسوریازیس خود در یک رژیم غذایی فاقد گلوتن گزارش داده اند. مطالعات آزمایشگاهی و بالینی در سال ۲۰۱۰ بر روی ژنی موثر بر بیماری پوستی پسوریازیس به نام (HLA CW6) نشان داد که گسترش بیماری پسوریازیس با مصرف مقادیر زیاد گلوتن در ارتباط است.

در سال ۲۰۰۹ در برزیل مطالعات دیگری نشان داد که بیماران پسوریازیس در دوره ای که به دنبال یک رژیم غذایی فاقد گلوتن بوده اند شرایط بهتری را تجربه کرده اند.

منابع جایگزین گلوتن:

گندم و فراورده‌ های آن جزو غذا‌هایی محسوب می‌ شوند که به علت داشتن ماده‌ای به نام گلوتن باعث تورم روده و در ‌‌نهایت ایجاد سوء هاضمه و تشدید بیماری پسوریازیس را در پی دارند. بنابراین توصیه می‌ شود بیماران از ذرت و مواد تهیه شده از این مواد، جو، گندم سیاه و گندم معمولی پرهیز کنند. هر چند از نظر سازمان غذا و دارو FDA، گلوتن در دسته مواد «معمولاً بی ضرر» طبقه‌ بندی شده است.

بعضی مواد غذایی مانند نان، ماکارونی و شیرینی، منابع آشکار از گلوتن هستند. اما گلوتن ممکن است در بعضی از ترکیبات مواد غذایی نظیر سویا، بستنی و سس های سالاد نیز وجود داشته باشد

گلوتن همچنین در جو، گندم سرخ، گندم سیاه، ماءالشعیر، سرکه مالت، نشاسته گندم، سبوس گندم، خمیر فطیر آرد، تثبیت کننده بستنی و سس کچاپ و سس سویا نیز وجود دارد. اگر نان یا سسی گلوتن نداشته باشد، روی آن عبارت عاری از گلوتن (Gluten Free) درج می شود. این غذاها را باید از رژیم بیمار حساس به گلوتن حذف کنید: انواع نان های معمولی، ماکارونی و اسپاگتی، انواع کیک و بیسکویت‏های معمولی و انواع کلوچه ها.

همچنین مصرف کلیه محصولات غذایی که در تهیه آنها از اینگونه غلات استفاده شده است، ممنوع می‏ باشد مانند سوسیس، کالباس و سوپ های آماده.

رژیم بدون گلوتن:

کاهش مصرف گلوتن با فروکش بیماری پسوریازیس ارتباط داشته و در بعضی بیماران مبتلا به پسوریازیس، شروع رژیم فاقد گلوتن منجر به بهبود ضایعات پوستی می شود.گلوتن سبب التهاب می شود و بسیاری از افراد مبتلا به پسوریازیس به گلوتن حساسیت دارند لذا حداقل یک ماه از مصرف گلوتن خودداری کنید تا ببینید علائم کمتر می شود. پس از یک ماه، اگر شما از تاثیر حذف گلوتن از تغذیه خود بر بیماری پسوریازیس مطمئن نیستید می توانید آن را به رژیم غذایی خود استفاده کنید. تاثیرات حذف گلوتن از رزیم غذایی شما می تواند در کاهش خارش و ضایعات، درد مفاصل و غیره نمود پیدا کند.

نوشته رژیم فاقد گلوتن موثر در فروکش ضایعات پوستی پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

ویتامین D:

ویتامین D در زمره‌ ویتامین‌ های محلول در چربی به شمار می‌ رود، این بدان معناست که در چربی یا روغن حل می‌ شود و می‌ تواند برای مدت طولانی در بدن ذخیره گردد. دانشمندان اخیرا دریافتند که که این ویتامین در تمام فرایندهای دیگری که در بدن اتفاق می‌ افتد نیز دخالت دارد، از جمله عملکرد سیستم ایمنی بدن و مقابله با بیماری پسوریازیس. بنابراین مصرف ویتامین D از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و اهمیت مصرف آن برای بیماران پوستی  پسوریازیس نسبت به افراد سالم دو چندان می باشد.

رابطه ویتامین D با پسوریازیس:

حدود ۳۰ درصد بیمارانی که به پسوریازیس مبتلایند، به مرضی موسوم به ورم مفاصل پسوریاتیک نیز دچار هستند که در آن سیستم ایمنی به مفاصل حمله کرده و باعث درد و التهاب می‌شود. طبق گزارش مجله درمان و پژوهش آرتریت، یک مطالعه جدید نشان داده که تا ۶۲ درصد افراد مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک، مقادیر ناکافی از ویتامین D دارند. پژوهش قبلی نشان داده بود که مقادیر پایین ویتامین D احتمالا از طریق افزایش میزان گلبول‌ های سفید خون ممکن است شرایط التهابی مانند ورم مفاصل پسوریاتیک را، بدتر هم بکند.

خطر کمبود ویتامین D:

افراد زیر بیشتر از بقیه افراد جامعه در خطر کمبود ویتامین D می‌باشند:

• نوزادان شیرخوار: ویتامین D موجود در شیر مادر تحت تأثیر ویتامین D موجود در بدن مادر است.
• افراد مسن: پوست بدن در این افراد نمی‌ تواند ساخت ویتامین D را به صورت کارآمدی انجام دهد؛ همچنین بیشتر در منزل به سر می‌برند.
• افرادی که محدودیت قرارگیری در معرض نور خورشید دارند؛ مانند افراد زمینگیر، خانم‌هایی که به علل مذهبی حجاب می‌کنند.
• افراد دارای پوست تیره: میزان بیشتر ملانین در پوست این افراد موجب کاهش توانایی پوست جهت تولید ویتامین D از طریق نور خورشید می‌ گردد.
• افراد مبتلا به بیماری التهابی روده و سایر بیماری‌هایی که منجر به اختلال در جذب چربی می‌شود مانند: برخی از بیماری‌های کبدی، سیستیک فایبروزیس، سلیاک، کرون، کولیت زخمی شونده.
• افراد چاق یا افرادی که تحت جراحی بایپس معده قرار گرفته‌اند
• افرادی که به بیماری های پوستی نظیر ویلتکو، اگزما و پسوریازیس مبتلا هستند.
• کمبود ویتامین D در افرادی که گیاهخوار هستند متداول تر است.
• افرادی که مشکلات کلیه و یا سایر بیماری ها جذب مواد معدنی را برای آنها سخت کرده است.

 منابع ویتامین D:

• آفتاب: تابش پرتو فرابنفش به پوست انسان باعث می‌ شود که ماده‌ای به نام دهیدروکلسترول با طی مراحلی در بدن در کلیه به ویتامین دی تبدیل شود. افراد با پوست روشن‌تر نسبت به تیره‌ ترها می‌توانند در مدت کمتری که زیر آفتاب مانده‌ اند نیاز خود به این ویتامین را تأمین کنند. تقریباً تمام ویتامین d مورد نیاز یک فرد، در مکانی که هوای آفتابی دارد از این طریق ساخته می‌ شود.
• منابع گیاهی: غلات و برخی سبزیجات و میوه‌ جات.
• منابع حیوانی: کره، روغن کبد ماهی، زرده تخم مرغ، خامه، جگر، ماهی ساردین حاوی مقادیر زیادی از این نوع ویتامین هستند.
• دریافت این ویتامین به صورت مصنوعی مثل کپسول و آمپول.

نکته مهم: بیماران پوستی پسوریازیس از آن دسته از مواد غذایی حاوی ویتامین D که رابطه مستقیمی با تشدید بیماری پوستی پسوریازیس ندارند استفاده کنند.

میزان مورد نیاز:

انستیتوی پزشکی (IOM) میزانی برای مصرف ویتامین D پیشنهاد داده است. دریافت این میزان ویتامین D از طریق رژیم غذایی (بهمراه یا بدون مکمل‌ ها) باید برای حفظ سلامتی شما کافی باشد. این میزان:

• ۴۰۰ واحد (۱۰ میکرو گرم) برای نوزادان بین ۰ تا ۱۲ ماهه.
• ۶۰۰ واحد (۱۵ میکروگرم) برای کودکان و بزرگسالان بین ۱ تا ۷۰ سال.
• ۸۰۰ واحد (۲۰ میکروگرم) برای سالمندان، زنان باردار و زنان در طول مدت شیردهی.

تداخل های احتمالی:

• ویتامین D می‌تواند با بسیاری از داروها از جمله داروهایی که برای فشار خون بالا و مشکلات قلبی تجویز می‌شوند، تداخل داشته باشد. اگر روزانه دارو مصرف می‌ کنید، قبل از دریافت مکمل‌های ویتامین D با پزشکتان مشورت نمایید.
• استروئیدها می توانند در متابلیسم ویتامین د تداخل کنند و بر جذب کلسیم اثر داشته باشند. داروهای کاهش وزن مانند اورلیسات (ونوستات، زنیکال) و داروی کاهنده کلسترول با نام کلستیرامین جذب ویتامین د و همچنین سایر ویتامین های محلول در چربی را کم می کنند.
• داروی ضد صرع فنوباربیتال و فنی توئین متابلیسم ویتامین د را افزایش داده و باعث کاهش جذب کلسیم می شوند. همچنین استاتین ها و دیورتیک ها سطح خونی ویتامین د را افزایش می دهند

موارد احتیاط:

اين دارو در موارد زير بايد با احتياط مصرف شود:

• مصرف زیاد ویتامین D می‌تواند باعث از درست دادن اشتها، ادرار پی در پی و کاهش وزن شود. همچنین میزان زیاد ویتامین D می‌ تواند باعث ایجاد مشکلات کلیوی و قلبی شود.
• در موارد تصلب شرائين يا عيب كار قلب، زيادي فسفات خون و عيب كار كليه و حساسيت مفرط به اثرات ويتامين D با احتیاط مصرف شود.
  
• در بيماران مبتلا به عيب كار كليه يا درصورت مصرف مقادير زياد ويتامين، تعيين غلظت كلسيم پلاسما ضروري است.

نوشته توقف رشد بیش از حد سلول ها در پسوریازیس با ویتامین D اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.