سمانه همایی اعلام کرد: اگر چه در بیشتر بیماران علائم پوستی قبل از علائم مفصلی بروز می‌کند، اما در تعداد بسیار کمی ابتدا پوست و بعد مفصل گرفتار می‌شود.

وی اظهار کرد: این بیماری مردان و زنان را به یک نسبت درگیر می‌کند در بزرگسالان بیشتر است، اما کودکان هم ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.

همایی بیان کرد: علت این بیماری به طور کامل شناخته نشده است، ولی ژنتیک نقش بسیار مهمی در ایجاد این بیماری دارد. عوامل محیطی مانند دلهره، جراحی، سیگار، ضربه، هورمون‌ها، عفونت، چاقی، برخی داروها و… می‌توانند در ایجاد این بیماری تاثیرگذار باشند.

وی ادامه داد: این بیماری بیشتر پوست سر، ناحیه تناسلی، آرنج ها، زانوها و چین‌های بدن را درگیر می‌کند اما می‌تواند باعث تغییر در ناخن‌ها به صورت شیاردار شدن، حفره‌دارشدن و نیز شکنندگی و پوسته شدن آنها شود.

این متخصص روماتولوژی با اشاره به این مطلب که چرا این بیماری برای روماتولوژیست‌ها مهم است ابراز کرد: این بیماری نه تنها می تواند مفاصل محیطی بدن مثل دست و پا را به چندین شکل مختلف درگیر کند بلکه می تواند باعث ایجاد التهاب در اسکلت محوری مثل ستون فقرات و لگن شود. التهاب در محل اتصال تاندون به استخوان در این بیماری باعث درد در مچ و کف پا می شود.

به گفته وی مشکل دیگری که ممکن است ایجاد گردد، التهاب و قرمزی در چشم‌ها است.

همایی گفت: اگر مبتلا به این بیماری در خود یا خانواده هستید در صورت بروز هر یک از علائم ذکر شده پزشک خود را در جریان بگذارید و این قضیه بسیار اهمیت دارد چرا که درگیری هر یک از اندام‌های ذکرشده ممکن است نوع درمان بیماری را تا حدی تغییر دهد.

وی ادامه داد: بهترین کار برای کنترل این بیماری همکاری نزدیک با پزشک و مصرف به موقع داروها است. همین طور این بیماران می بایست رژیم غذایی سالمی داشته باشند. از خشک شدن پوست خود جلوگیری و از کرم های آبرسان و ضدآفتاب مناسب استفاده کنید.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جهرم گفت: به دلیل اینکه این بیماری تا حد زیادی ژنتیکی است نمی‌توان جلوی بروز آن را گرفت، ولی با رعایت عوامل تشدیدکننده می‌توان شدت علائم را کنترل کرد.

همایی اضافه کرد: از آنجایی که ضربه در ایجاد ضایعات پوستی نقش دارد این بیماران باید مراقب باشند به پوستشان ضربه وارد نشود و اگر سیگاری هستند در اسرع وقت سیگار را ترک کنند.

این متخصص روماتولوژی با اشاره به بایدها و نبایدهای تغذیه برای بیماران مبتلا به پسوریازیس گفت: میوه‌هایی از قبیل گیلاس، انواع توت‌، سبزی با برگ‌های سبز، ماهی های غنی از امگا۳ مانند سالمون، ساردین و ..، ادویه‌های حاوی آنتی‌اکسیدان مانند آویشن، مریم گلی، زیره، زنجبیل، روغن‌هایی که برای قلب مفید هستند مانند روغن زیتون، روغن نارگیل، دانه ها و مغزها، آنتی اکسیدان هایی از قبیل ویتامین C، ویتامینE، ویتامین B۱۲، بتاکاروتن و سلنیوم پیشنهاد می‌شود.

به گفته وی خوراکی‌ها و نوشیدنی‌هایی که تا حد امکان این بیماران باید از آن اجتناب کنند شامل غذاهای فرآوری‌شده شده، چربی‌های موجود در گوشت قرمز، لبنیات، صیفی مانند بادمجان، گوجه فرنگی، سیب زمینی و فلفل، مواد غذایی حاوی گلوتن، خانواده مرکبات و الکل است.

همایی گفت:تنها تاثیرات برخی از این غذاها روی بیماری پسوریازیس مورد بررسی قرار گرفته که آن هم به طور ۱۰۰ درصد اثبات نشده است؛ بنابراین هیچ باید و نباید قاطعی برای تغذیه در بیماری پسوریازیس وجود ندارد پس در خوردن هیچ خوراکی حتی مفید افراط نکنید.

وی ادامه داد: نکته مهم دیگر در مورد این بیماری اینکه سلول‌های چربی در بدن، پروتئین‌هایی را می‌سازند که خود حالت التهابی ایجاد می کنند پس عجیب نیست که کاهش وزن کمک زیادی به کاهش التهاب و بهبود علائم در این بیماران بکند.

نوشته ریسک ۵ تا ۳۰ درصدی درگیری مفصلی در بیماران پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

علایم سلولیتیس:

اگرچه علایم سلولیتیس ممکن است در هر نقطه از بدن بروز یابد، احتمال آسیب دیدن پاها از همه نقاط دیگر بدن بیشتر است. نواحی آسیب دیده دچار موارد زیر می ‎شوند:

گرم

حالت افتادگی

التهاب

متورم

قرمز

دردناک

برخی از مردم ممکن است دچار تاول، رنگ پریدگی پوست یا نقاط برجسته شوند. آنها ممکن است به تب، لرز، تهوع یا حالت رعشه مبتلا گردند.

غدد لنفاوی ممکن است متورم شده و حالت افتاده پیدا کنند. اگر سلولیتیس به ناحیه پا آسیب رسانده باشد غدد لنفاوی ناحیه کشاله ران ممکن است متورم شده یا حالت افتادگی پیدا کنند.

علل سلولیتیس:

باکتری ‎های گروه استرپتوکوکی و استافیلوکوکی به شکل شایع در سطح پوست وجود دارند و به طور معمول ضرری به همراه ندارند، اما به هر جهت اگر آنها وارد پوست شوند می‎توانند سبب ایجاد عفونت گردند.

برای اینکه باکتری به لایه‌های عمیق‎تر پوست دسترسی پیدا کند، به مسیری برای ورود نیاز دارد که معمولاً از میان یک پارگی یا درز در پوست می‎گذرد. پارگی یا شکاف در پوست ممکن است بر اثر عوامل زیر ایجاد گردد:

بریدگی یا زخم برخی اختلالات پوست مثل اگزما، پای ورزشکار، یا پسوریازیس

اولسر

سوختگی

گزش حشرات

بریدگی هنگام اصلاح

برخی از مردم بدون وجود شکافی در پوست به سلولیتیس دچار می‎ شوند.

درمان سلولیتیس:

درمان‎ های زیر به طور معمول برای سلولیتیس توصیه می‎ شوند:

سلولیتیس تقریباً در همه موارد به سرعت به آنتی‎بیوتیک جواب می‎ دهد. انواع متفاوتی از آنتی‎بیوتیک ‎ها را می‎توان برای درمان سلولیتیس مورد استفاده قرار داد. نوع آنتی‎بیوتیک تجویز شده به نوع باکتری مسبب عفونت که دکتر ظن به وجود آن دارد، وابسته است. آنتی‎بیوتیک‎ها معمولاً برای مصرف در طول یک دوره ۵ تا ۱۰ روزه تجویز می ‎شوند، اما در عین حال ممکن است که در برخی موارد درمان تا ۱۴ روز ادامه پیدا کند.

برخی از مردم دچار سلولیتیس شدید نیازمند درمان در بیمارستان هستند، به ویژه اگر سلولیتیس حالت تخریب کننده داشته باشد، یا اگر بیمار دچار تب شدید گردد، یا استفراغ داشته باشد، یا اگر به دارو پاسخ ندهد، یا اگر با برگشت سلولیتیس مواجه شود. اغلب مردمی که درمان در مورد آنها در بیمارستان انجام می‌شود آنتی‎بیوتیک را به صورت تزریق داخل وریدی در ناحیه بازو دریافت می‎کنند.

تشخیص و پیامدهای سلولیتیس:

تشخیص سلولیتیس در اکثر مواقع به آسانی میسر است و به طور معمول نیازی به انجام تست‎های پیچیده ندارد. دکتر بیمار را معاینه کرده و علایم موجود در وی را مورد ارزیابی قرار می‎دهد. اگرچه اکثر موارد سلولیتیس بر اثر باکتری‎های استرپتوکوکی و استافیلوکوکی ایجاد می‎شود، دیگر مشکلات پزشکی مثل بیماری لایم ممکن است شبیه به سلولیتیس باشند، بنابراین پیگیری بالینی وضعیت پس از تشخیص سلولیتیس از سوی پزشک اهمیت دارد.

در صورت وجود زخم سر باز امکان نمونه‌گیری با سواب از سوی دکتر وجود دارد. این کار به تشخیص نوع باکتری مسبب سلولیتیس کمک می‌کند. به هر جهت، این نمونه‎ ها به آسانی و بر اثر وجود چند نوع مختلف باکتری که روی پوست زندگی می‎کنند، آلوده می‎شوند. پس از درمان، بیمار نیاز دارد تا برای پیگیری وضعیت خود به دکتر مراجعه کند تا بتوان کارآیی درمان را تأیید کرد.

درصد اندکی از بیماران ممکن است دچار پیامدهای جدی شوند که عبارتند از:

عفونت خون و سپسیس: اگر باکتری بتواند وارد جریان خون شود، بیمار در ریسک بالایی برای ابتلا به سپسیس قرار خواهد گرفت. فرد دچار سپسیس ممکن است تب، تپش قلب، تنفس سریع، افت فشار خون (هیپوتانسیون)، سرگیجه در هنگام ایستادن، کاهش جریان ادرار، و پوست سرد، رنگ پریده و عرق کرده داشته باشد.

انتقال عفونت به دیگر نواحی بدن: این مورد بسیار نامعمول است، اما باکتری مسبب سلولیتیس می‎تواند به دیگر نقاط بدن منتقل شود که این نقاط عضلات، استخوان‎ها یا دریچه‌های قلب را شامل می‎شود. اگر چنین اتفاقی رخ دهد، بیمار نیازمند درمان اورژانسی خواهد بود.

ورم مداوم: مردمی که برای مداوای سلولیتیس خود به طور کامل درمان نمی‎شوند، در ریسک بالایی برای ابتلا به ورم مداوم در ناحیه آسیب دیده قرار دارند.

در اکثریت موارد درمان سلولیتیس کارآمد و مؤثر است، و فرد با هیچ گونه عوارضی مواجه نخواهد شد.

پیشگیری از سلولیتیس:

اگرچه برخی از موارد سلولیتیس قابل پیشگیری نیست، کارهایی هست که مردم می‎توانند برای کاهش خطر ابتلا به آن انجام دهند.

درمان بریدگی‌ ها و خراشیدگی ‎ها: اگر پوست بر اثر بریدگی، نیش حشرات یا تیغ اصلاح دچار پارگی یا خراش شود، باید برای کاهش خطر عفونت محل زخم را تمیز و ضد عفونی کرد.

کاهش احتمال خراش و عفونت پوست: خطر بروز خراشیدگی در پوست با کوتاه نگه داشتن ناخن‎ها به میزان قابل توجهی کاهش پیدا می‎کند.

مراقبت مناسب پوست: اگر پوست خشک باشد، استفاده از مرطوب کننده‎ها مانع از ترک برداشتن پوست می‎شود. افراد دارای پوست چرب نیازی به استفاده از مرطوب کننده ندارند. مرطوب کننده‎ها به پوستی که هم‎اکنون دچار عفونت است کمکی نمی‎کنند.

محافظت از پوست: پوشیدن دستکش و پیراهن آستین بلند در هنگام باغبانی، و عدم استفاده از لباس‎های آستین کوتاه در صورت وجود خطر خراشیدگی یا بریدگی کمک کننده است.

وزن در صورت چاقی: چاقی احتمال ابتلا به سلولیتیس را افزایش می‎دهد.

Source
Cellulitis: Symptoms, causes, and treatments
Last updated Wed 19 April 2017
By Christian Nordqvist
Reviewed by William Morrison, MD

نوشته افزایش ریسک ابتلا به سلولیتیس با اختلالاتی مثل اگزما یا پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

بیماری های التهابی روده و ریسک بالاتر برای بیماری های التهابی پوست:

در یک مطالعه تحقیقاتی که در سئول کره جنوبی انجام گردید و ۴۰۸۴۳ بیمار دچار IBD را در طی سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ مورد بررسی قرار دادند مشخص شد که شیوع بیماری های آکنه روزاسه، پسوریازیس و اگزمای سرشتی (آتوپیک) در بیماران دچار IBD بالاتر از افراد عادی می باشد.

بیماری‌های التهابی روده (Inflammatory bowel disease) یا (IBD) به گروهی از بیماری‌ ها گفته می‌ شود که سبب التهاب جدار روده بزرگ و روده باریک می‌گردند. شایع‌ترین این بیماری‌ ها عبارت‌اند از: بیماری کولیت زخمی و بیماری کرون. این دو بیماری از جهاتی دارای شباهت هایی هستند. هر دو بیماری موجب التهاب جدار روده‌ ها می‌ شوند. البته تفاوتهای زیادی در مورد مناطق درگیر و عمق التهاب بین این دو بیماری وجود دارد. در برنامه درمانی دو بیماری مشابهت‌ های فراوانی وجود دارد.

یک نکته مهم که باید به آن توجه داشت این است که: بیماری کرون علاوه بر آنکه روده بزرگ و روده باریک را تحت تأثیر قرار می‌دهد، همچنین می‌تواند بر دهان، مری، معده و مقعد نیز اثر بگذارد. در حالی که کولیت زخمی در درجه اول روده بزرگ و راست روده را تحت تأثیر خود قرار می‌ دهد.

همه‌گیرشناسی:

بیماری‌ های التهابی روده در سال ۲۰۱۳ در سطح جهانی منجر به ۵۱ هزار مورد مرگ و میر و در سال ۱۹۹۰ منجر به ۵۵ هزار مورد مرگ و میر شده است. افزایش میزان ابتلا به بیماری‌های التهابی روده از زمان جنگ جهانی دوم، مرتبط با افزایش مصرف گوشت در سراسر جهان شناخته شده است که حمایت کننده این ادعاست که مصرف پروتئین‌های حیوانی با بیماری‌ های التهابی روده در ارتباط است.

بیماری‌های التهابی روده در اروپا افزایش یافته است.

نوشته بیماری های التهابی روده و ریسک بالاتر برای ابتلا به پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

پسوریازیس و ریسک ابتلا به زوال عقل:

به گفته دکتر مایکل گلداکر، سرپرست تیم تحقیق، این تحقیق فقط نشان می دهد که این شرایط با ریسک بالای زوال عقل مرتبط است.

مطالعه نشان داده است افراد مبتلا به ام اس در حدود دو برابر در معرض ریسک زوال عقل قرار دارند. پسوریازیس با ۲۹ درصد افزایش ریسک زوال عقل، لوپوس با ۴۶ درصد، آرتروز روماتوئید با ۱۳ درصد و بیماری روده ای کرون با ۱۰ درصد افزایش ریسک زوال عقل مرتبط است.

در این مطالعه، محققان اطلاعات بیش از ۱.۸ میلیون نفر را در انگلستان که بین سال های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۲ به خاطر بیماری خودایمنی در بیمارستان بستری شده بودند بررسی کردند.

به گفته گلداکر، «نحوه تاثیر بیماری های خودایمنی بر مغز مشخص نیست. اگرچه برخی عنوان می کنند که التهاب مزمن یا تاثیرات خودایمنی ممکن است در بروز آلزایمر نقش داشته باشند.»

زوال عقل:

دمانس (dementia)٬ یا زوال عقل، در پزشکی و روان‌پزشکی٬ اختلال مزمن و گاهی حاد فرایندهای روانی به علت بیماری عضوی مغز، که با تغییر شخصیت و موقعیت‌ناشناسی و اختلال در حافظه و داوری و اندیشه همراه است.

شایع‌ترین نوع دمانس٬ زوال عقل سالخوردگی یا آلزایمر است. از دیگر عوامل ایجاد دمانس می‌توان به سکته مغزی٬ دلیریوم ناشی از توکسیک شدن بدن در اثر مواد مخدر و روان‌گردان و بیماری‌های ناشایع ولی معروف مانند جنون گاوی اشاره نمود.

افراد مبتلا به به زوال عقل ممکن است دچار گیجی باشند، قادر به یادآوری مطلب نباشند یا مهارت هایی که داشته اند از جمله فعالیت های عادی روزمره را از دست بدهند.

درمان:

تشخیص زوال عقل باعث می شود که فرد و اعضای خانواده اش نسبت به این بیماری آگاهی پیدا کنند. بیماری زوال عقل عروقی یا آلزایمر قابل درمان نیستند. برخی دستورهای دارویی باعث کندی روند پیشرفت زوال عقل می شوند. پزشک می تواند در تصمیم گیری درباره مفید بودن دارو کمک کند. ممکن است روزی تحقیقات پزشکی درباره پیشگیری، تشخیص زودهنگام و درمان های مؤثر بیماری آلزایمر و سایر موارد زوال عقل کمک کننده باشد.

عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر:

سن‌ بالای‌ ۶۰ سال‌

بالا بودن‌ فشار خون‌ یا بیماری‌ آترواسكلروز (تصلب‌ شرایین‌)

بیماری های خودایمنی

پیشگیری‌:

در مورد بیماری‌های‌ زمینه‌ای‌ باید درمان‌ مناسب‌ انجام‌ شود.

خود را در برابر آسیب‌ به‌ سر محافظت‌ كنید. در اتوموبیل‌ كمربند ایمنی‌ را ببندید. به‌ هنگام‌ راندن‌ دوچرخه‌، موتورسیكلت‌، و ورزش‌های‌ پر برخورد از كلاه‌ ایمنی‌ استفاده‌ كنید.

برای‌ پیشگیری‌ از آترواسكلروز، سیگار نكشید، چربی‌ كمتر بخورید، مرتباً ورزش‌ كنید، و هر مقدار كه‌ می‌توانید استرس‌ خود را كم‌ كنید.

از پزشك‌ خود درباره‌ اقدامات‌ پیشگیرانه‌ راهنمایی‌ بخواهید.

عواقب‌ مورد انتظار:

این‌ بیماری‌ در حال‌ حاضر علاج‌ناپذیر است‌. مصرف‌ داروها ممكن‌ است‌ از بدتر شدن‌ بیماری‌ جلوگیری‌ كند، اما نمی‌تواند آن‌ مقدار از كارهای‌ مغز كه‌ از دست‌ رفته‌ است‌ را دوباره‌ برگرداند.

عوارض‌ احتمالی‌:

عفونت‌ها، یبوست‌، زمین‌ خوردن‌ و صدمات‌ دیگر، و تغذیه‌ نامناسب‌. این‌ عوارض‌ به‌ این‌ علت‌ ایجاد می‌شوند كه‌ فرد بیمار نمی‌تواند از خود مراقبت‌ كند.

نوشته بیماران پسوریازیس با ریسک بالای ابتلا به زوال عقل مواجه هستند اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.