مراقبت از سلامت پوست، مستلزم رعایت نکات مختلفی است که اگر هریک از آن‌ها رعایت نشود، احتمال وقوع مشکلات مختلف پوستی وجود دارد. در صورت بروز مشکلات التهابی پوستی، می‌توان با بهره‌گیری از محصولات ضد التهاب قوی نسبت به رفع این التهابات اقدام کرد. پماد ماری گلد کالاندولا توسن دارو، یک پماد با اثر ضد التهاب طبیعی و مناسب است و مصرف آن موجب نرمی، مرطوب شدن و بازسازی پوست هم می‌گردد. استفاده از پماد ماری گلد توسن دارو در بهبود التهابات پوستی نظیر گزیدگی حشرات، ادرار سوختگی، آفتاب سوختگی و التهاب متأثر از پرتو درمانی بسیار موثر می‌باشد. پماد ماری گلد حاوی عصاره کالاندولا یا گل همیشه بهار است که یک گیاه دارویی موثر برای درمان التهابات پوستی به شمار می‌رود.

فواید پماد ماری گلد کالاندولا:

-داشتن اثر ضد التهاب مناسب
-کمک به بهبود نرمی پوست
-داشتن اثر نرم کننده و ترمیم کننده
-موثر در رفع التهاب حاصل از ادرار سوختگی (راش) و آفتاب سوختگی
-کارآمد در مقابله با التهابات ناشی از پرتو درمانی
-قیمت عالی در قیاس با کارایی مناسب
-قابل استفاده برای انواع پوست

ترکیبات تشکیل دهنده:

پماد ماری گلد کالاندولا توسن دارو حاوی کالاندولا آفیسینالیس ۴ درصد است. کالاندولا، گیاه بومی مصر و منطقه خاورمیانه است که گل آن رنگ‌های زرد، قرمز و نارنجی دارد. کالاندولا، گونه‌ای خاص از گل همیشه بهار است که به عنوان یک گیاه ضد التهاب در تولید محصولات مختلف برای بهبود التهابات پوستی کاربرد دارد. از جمله آثار مثبت این گیاه برای پوست می‌توان به کمک به التیام آفتاب سوختگی، بهبود التهاب ناشی از گزیدگی حشرات، بهبود آکنه، کاهش التهابات و صدمات حاصل فعالیت‌های رادیکال‌های آزاد، بهبود زخم و ادرار سوختگی یا راش، درمان التهابات ناشی از اگزما و بهبود سوختگی اشاره کرد. عموماً محصولات موضعی کالاندولا موجود در بازار، ۲ درصد و یا کمتر از کالاندولا برخوردار هستند، در حالی که پماد ماری گلد توسن دارو، حاوی ۴ درصد عصاره کالاندولا است. وجود ترکیبات فلانوییدی و کارتنوییدی در عصاره گل‌های کالاندولا موجب شده تا این عصاره به خوبی بتواند در رفع التهابات پوستی و ترمیم پوست موثر باشد.

پماد ماری گلد برای چیست؟

پماد ماری گلد کالاندولا توسط شرکت داروسازی توسن دارو تولید و روانه بازار شده است و یک گزینه عالی برای بهبود التهابات پوستی محسوب می‌گردد. پماد ماری گلد به عنوان یک ضد التهاب طبیعی با اثر عالی می‌تواند در کاهش التهاب حاصل از ادرار سوختگی یا راش، آفتاب سوختگی، سوزش حاصل از گزیدگی حشرات و التهابات حاصل از پرتو درمانی مورد استفاده قرار بگیرد. پماد کالاندولا برای عرق سوز شدن نیز مناسب است و می‌تواند به رفع التهاب ناشی از آن کمک کند. کرم ماری گلد کالاندولا توسن دارو دارای اثر نرم کننده، مرطوب کننده و ترمیم کننده برای پوست هم می‌باشد.

نحوه مصرف پماد کالاندولا آفیسینالیس:

برای استفاده از پماد کالاندولا ماری گلد ابتدا بایستی پوستتان را به آهستگی تمیز و خشک کنید و سپس روزانه ۲ تا ۳ نوبت، مقدار مناسبی از پماد را بر روی محل صدمه پوستی بزنید. پماد ماری گلد را در محیطی به دور از یخ زدگی و در دمای پایین تر از ۳۰ درجه سانتی‌گراد قرار دهید.

نوشته پماد ماری گلد کالاندولا و عوارض پرتو درمانی پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

روش مصرف:

قبل از استفاده به خوبی تکان دهید.

قبل از مصرف، منطقه آسیب دیده را به خوبی شستشو دهید.

دو تا سه بار در روز بر روی منطقه آسیب دیده با استفاده از یک پارچه کتان بمالید.

روش نگهداری:

از یخ زدگی محافظت گردد.

در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتی گراد نگهداری شود.

قابل اشتعال، به دور از حرارت و شعله نگهداری شود.

دور از دسترس اطفال نگهداری نمایید.

هشدار:

پس از استفاده درب آن را محکم ببندید.

از یک امولینت برای نرم کردن پوست طی دوره درمان استفاده شود.

در صورت مصرف همزمان با داروهای دیگر موضعی پزشک خود را مطلع نمایید.

از تماس با چشم خودداری نمایید. درصورت تماس با چشم به طور کامل چشم را با آب شستشو دهید.

در صورت بارداری، شیردهی، دیابت، نقص کلیوی یا کبدی قبل از مصرف دارو به پزشک یا داروساز اطلاع دهید.

نوشته بهبود پسوریازیس و عوارض آن با لوسیون موضعی تاروزیس ۵ درصد اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

این بیماری (پسوریازیس) یک بیماری پوستی مزمن خودایمنی است و هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن سیگنال‌های اشتباهی می‌فرستد. این سیگنال‌ها باعث افزایش سرعت چرخه رشد سلول‌های پوست شده که باعث افزایش بیش از حد سلول‌های پوستی می‌شود.

نکته قابل توجه این‌که آسیترتین برای پسوریازیس درمان قطعی نیست، چون ممکن است بعد از قطع مصرف مجدداً این بیماری پوستی عود کند.

چند نکته مهم در مصرف آسیترتین:

آسیترتین باعث نقص شدید و یا مرگ جنین می‌شود بنابراین در زمان بارداری مصرف آن باید قطع شود.

اگر خون حاوی استریترین به خانم باردار اهدا شود می‌تواند باعث نقص نوزاد در زمان تولد شود.

آسیترتین می‌تواند باعث مشکلات جدی کبدی شود. در صورت بروز علائمی مانند تهوع، استفراغ، از بین رفتن اشتها، ادرار تیره یا زردی (زرد شدن پوست یا چشم) می‌بایست از مصرف این دارو خودداری شود.

خانم‌هایی که قصد باردار شدن دارند و در گذشته آسیترتین مصرف می‌کردند می‌بایست حدود ۳ سال بعد از دوره درمانی این دارو اقدام کنند.

مصرف این دارو ریسک کاهش بینایی در شب را دارد بنابراین حین رانندگی یا کار با ماشین آلات در شب باید احتیاط شود.

عوارض جانبی آسیترتین چیست؟

خشکی لب و دهان، خارش پوست، ریزش مو، خشکی چشم (ایجاد ناراحتی در زمان استفاده از لنز)، خونریزی بینی، درد مفاصل و گرفتگی مفاصل برخی از عوارض جانبی رایج مصرف این دارو است.

در صورت بروز علائم افسردگی یا سایر علائم روانی مثل پرخاشگری مصرف دارو باید قطع و سریعاً به پزشک مراجعه شود.

نوشته داروی آسیترتین + فواید و عوارض برای پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

گلوکزامین:

این ماده برای ساخته شدن اجزای تاندون‌ها، غضروف و مایع سینوویال (مایع احاطه‌کننده فضای بین مفصلی) ضروری می‌باشد. این ترکیب با مهار آنزیم کلاژناز (تجزیه‌کننده کلاژن) و آنزیم‌های پروتئولیتیک (تجزیه‌کننده پروتئین ها) سبب محافظت از بافت غضروفی شده و تا حدود کمی اثرات ضد التهابی دارد ولی اصلاً مسکن نیست.

معمولاً برای تأثیرگذاری بیشتر گلوکزآمین، نوعی ماده ترکیبی دیگر بنام کندرویتین سولفات به این ماده اضافه می‌شود.

در درمان پسوریازیس آئورتیک نیز پیشنهاد شده است و درد مفاصل و عوارض ناشی از آن را می‌کاهد.

موارد مصرف گلوکزامین کندروئتین سولفات:

کمک به درمان آرتروز

تسکین دردهای مفصلی

تسکین دردهای استخوانی

کاهش علائم استئوآرتریت

ترمیم و جلوگیری از تخریب غضروف

توجه:

در کودکان، دوران بارداری و شیردهی و موارد سابقه حساسیت به گلوکوزامین، دیابت، آسم، بیماری های گوارشی، قبل از مصرف، حتما با پزشک مشورت نمایید.

دستور مصرف گلوکزامین سوپرنچرال:

روزانه ۳ قرص بعد از غذا مصرف شود.

دور از دسترس کودکان نگهداری شود.

در دمای کمتر از ۲۵ درجه سانتیگراد، دور از نور و رطوبت نگهداری شود.

از مصرف داروی تاریخ گذشته خودداری نمایید.

سایز اجزاء:

میکروکریستالین، نشاسته ذرت، استئارات منیزیم، پوویدون

نوشته پیشنهاد گلوکزامین برای درد مفاصل و عوارض پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

داروی فکسوفنادین برای کنترل خارش پسوریازیس:

بدن شما هنگام واکنش آلرژیک هیستامین تولید میکند. فکسوفنادین این ماده طبیعی را مسدود میکند. هیستامین، ماده شیمیایی است که علل بسیاری از علایم ناشی از واکنش های آلرژیک مانند تورم بافت ها می باشد. هیستامین از سلول های ذخیره کننده هیستامین ( ماست سل ها ) ترشح می شود و به سایر سلول هایی که گیرنده هیستامین دارند متصل می شود. فکسوفنادین در دسته داروهای آنتی هیستامین بدون خواب آلودگی میباشد.

قبل از مصرف فکسوفنادین:

قبل از مصرف فکسوفنادین ، اگر حساسیت به فکسوفنادین دارید به پزشک خود بگویید.

اگر بیماری کلیه دارید قبل از تجویز به پزشک خود بگویید.

محصولات مایع ممکن است حاوی شکر باشند. در صورت داشتن دیابت ، با پزشک خود مشورت کنید.

قبل از استفاده از فکسوفنادین در صورت بارداری و یا شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

افراد بالاتر از ۶۵ سال ممکن است نسبت به این دارو حساس باشند. حتما قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید.

نحوه مصرف فکسوفنادین:

فکسوفنادین را ۲ بار در روز ( هر ۱۲ ساعت ) مصرف کنید. اگر از شربت استفاده میکنید ، قبل از هر دوز بطری را خوب تکان دهید و با استفاده از قاشق اندازه گیری ف دوز را با دقت اندازه گیری کنید. از قاشق خانگی استفاده نکنید زیرا ممکن است دوز صحیح را دریافت نشود.

فکسوفنادین را با غذا یا بدون غذا مصرف شود. برای مصرف کپسول یا قرص فکسوفنادین از آب استفاده کنید. با آب میوه فکسوفنادین را مصرف نکنید زیرا باعث کاهش جذب این دارو میشود. دوز مصرفی به سن شما ، وضعیت پزشکی و پاسخ به درمان بستگی دارد.

دوز خود را افزایش ندهید و این دارو را بیشتر از دستورالعمل مصرف نکنید. تا ۲ ساعت قبل یا بعد از مصرف این دارو آنتی اسید حاوی آلمینیوم و منیزیم استفاده نکنید. این آنتی اسیدها میتوانند باعث کاهش جذب فکسوفنادین شوند.

عوارض مصرف فکسوفنادین:

همراه با تاثیرات مورد نیاز فکسوفنادین ممکن است اثرات ناخواسته ای ایجاد شود. اگر چه همه این عوارض جانبی ممکن است رخ ندهد، آما در صورت بروز آنها ممکن است به مراقبت پزشکی احتیاج داشده باشید.

فکسوفنادین ممکن است باعث سرفه، تب یا ناراحتی معده شود. اگر هر یک از این اثرات ادامه دار بود و یا بدتر شد سریعا به پزشک مراجعه کنید.

چه کسانی نباید از فکسوفنادین استفاده کنند؟

کسانی که به واکنش آلرژیک نسبت به فکسوفنادین یا هر داروی دیگر داشته اند

کسانی که مشکلات کبد یا کلیه دارند نباید از این دارو استفاده کنند

کسانی که مشکلات صرع یا تشنج دارند نباید از این دارو استفاده کنند.

نوشته داروی فکسوفنادین برای کنترل خارش پسوریازیس بدون عوارض خواب آلودگی اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

پسوریازیس یک بیماری خودایمنی مزمن:

پسوریازیس یک بیماری خودایمنی مزمن می باشد که با پچهای پوستی غیرنرمال مشخص می گردد. پچهای پوستی به طور تیپیک و شاخص، قرمز، خارش دار و فلس مانند همراه با پوسته ریزی می باشند.

پنج نوع اصلی پسوریازیس وجود دارد. یکی از انواع آن، نوع پلاکی یا پسوریازیس ولگاریس است که بیش از ۹۰٪ بیماران را شامل می شود. در دنیا میزان شیوع پسوریازیس بین ۱ تا ۳٪ تخمین زده شده است که در اروپا این درصد بیشتر و در قاره ی آفریقا کمتر است. پسوریازیس بیماری ژنتیکی است که با فاکتورهای محیطی، حمله های آن تشدید می یابد.

پسوریازیس و درمان های موجود:

پسوریازیس اغلب با افزایش ریسک آرتریت پسوریاتیک، لنفوما، بیماری قلبی – عروقی، بیماری کرون و از نظر روانشناختی با افسردگی همراه است. درمان های موضعی و سیستمیک متعددی برای پسوریازیس وجود دارد. متوترکسات، سیکلوسپورین و رتینوئیدها جزء درمان های سیستمیک کلاسیک و اصلی هستند. داروهای بیولوژیک گروه جدید درمانی می باشند . این داروها با تأثیر بر سیستم ایمنی بدن ریسک ابتلا به عفونت و سرطان را تشدید می کنند. برای مثال اتاترسپت یکی از داروهای بیولوژیک پرمصرف، احتمال ابتلا به سل را افزایش میدهد. شناخت عوارض جانبی داروها می تواند کمک بسزایی در پیشگیری از عوارض و نیز بهبود روند درمانی بیماران نماید. به علاوه کمک می نماید تا بهترین داروها با بیشترین اثربخشی و کمترین عوارض دارویی برای درمان بیماران انتخاب گردند. با توجه به اهمیت مطلب بر آن شدیم تا عوارض جانبی و واکنش های دارویی ناشی از داروهای غیر بیولوژیک درمان پسوریازیس را بررسی نماییم.

فراوانی عوارض جانبی ناشی از مصرف داروهای غيربيولوژيك در بيماران مبتلا به پسوريازيس مراجعه كننده به بخش پوست بيمارستان های شهدای تجريش و لقمان حكيم تهران در سالهای ۹۶-۱۳۹۵:

در این مطالعه ی توصیفی – مقطعی (Descriptive , cross sectional) پرونده ی ۱۰۰ بیمار مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید تحت درمان در سالهای ۹۶-۱۳۹۵ در بخش پوست بیمارستان شهدای تجریش تهران و ۱۰۰ بیمار دیگر مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان لقمان حکیم تهران – به علت عدم دسترسی به پرونده ی بیماران – را مستقیما مورد مطالعه قرار دادیم. معیارهای ورود به مطالعه شامل بیماران مبتلا به پسوریازیس در هر رده ی سنی با تشخیص قطعی بیماری توسط متخصص پوست و نداشتن بیماری زمینهای مخدوش کننده بود. به بیماران در مورد نحوه انجام کار توضیح کامل داده شد.

داروهای سیستمیک (به جز بیولوژیک ها) در این بیماران به صورت خوراکی و تزریقی تجویز می شد. یافته های ثبت شده در ارتباط با بروز یاعدم بروز عوارض جانبی متعاقب مصرف داروها یادداشت شد. درجه و شدت عارضه و سطح سرمی بیومارکرهای آزمایشگاهی نیز در صورت وجود نوسان در این بیماران یادداشت شد.

این مطالعه به تصویب کمیته ی اخلاق داروسازی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم دارویی تهران رسید و هنگامی که به غیر از پرونده، خود بیمار را وارد مطالعه کردیم، به صورت داوطلبانه و آگاهانه وارد مطالعه شدند. جمع آوری داده ها به کمک پرونده های بیماران و نیز خود بیماران، تکمیل پرسشنامه و مصاحبه و مشاهدهی بیماران بود. توصیف و تحلیل آماری داده ها با استفاده از نسخه ی ۲۳ نرم افزار آماری SPSS Statistics انجام شد. با استفاده از آزمون آماری مربع کای برای مشاهده ی ارتباط شیوع عوارض با جنسیت و با کمک آزمون آماری T- Test برای ارتباط شیوع عوارض با سن صورت گرفت.

P(میزان فراوانی عوارض جانبی داروهای پسوریازیس در مطالعات قبلی) میزان ۰/۵ (با توجه به عدم گزارش دقیق و مشخص در مطالعات پیشین) درنظر گرفته شد و با در نظر گرفتن آلفا (خطای اول مطالعه به میزان ۰/۷ و با توجه به فرمول d (دقت)،

۲۰۰ نفر به روش غیر تصادفی از نوع Convenient وارد مطالعه شدند.

يافته ها:

میانگین سنی در بیماران مورد مطالعه برابر ۴۲ سال با انحراف معیار ۱۴/۲ بود. بیشترین فراوانی سنی بیماران گروه سنی ۲۵ تا ۳۴ سال را تشکیل داده و ۱۱۲ نفر (%۵۶) بیماران مذکر و بقیه مؤنث بودند.

٪۸۳/۵ بیماران سابقه ی خانوادگی پسوریازیس نداشتند. سابقه ی ابتلا به فشار خون بالا در ۱۱٪ بیماران وجود داشت. تشدید پسوریازیس در ۵/۴% (۱۰ بیمار) گزارش شد و ۹۴/۶ (۱۷۵ نفر) تغییراتی در پوست خود گزارش نکردند. عوارض جانبی ناشی از داروهای غیر بیولوژیک در جداول شماره ۱ تا ۴ نشان داده شده اند. اختلاف معناداری از نظر آماری بین شیوع عوارض و سن آنها مشاهده نشد (۰/۰۵>P).

بحث:

پسوریازیس پلاکی تحت عنوان پسوریازیس ولگاریس در هر سنی ممکن است فرد را درگیر کند ولی معمولا در سنین بین ۲۰ تا ۳۰ سالگی روی می دهد. به طور تقریبی ۱۵٪ از بیماران مبتلا به پسوریازیس در مواجهه با ابتلا به آرتریت سوریاتیک می شوند. می تواند عوارض اجتماعی و روانی قابل توجهی داشته باشد. سبب شناسی چندگانه این بیماری درمان آن را مشکل می سازد و می تواند تا سنین بزرگسالی ادامه یابد یا به صورت اولیه در سنین بزرگسالی بروز کند. هدف از درمان پسوریازیس با هر نوع بالینی بیماری، کاهش شدت و عود ضایعات پوستی و نیز بهبود ظاهر و جلوگیری از اختلال در کیفیت زندگی می باشد. درمان های چنددارویی برای افزایش اثر درمان و کاهش عوارض جانبی توصیه می گردد. چندین انتخاب درمانی از درمان های موضعی گرفته (مانند داروهای موضعی و نوردرمانی) تا درمان های سیستمیک غیر بیولوژیک و بیولوژیک ها در این زمینه وجود دارد.

متوترکسات هم چنان به عنوان پرمصرف ترین درمان سیستمیک در دنیا برای بیماران مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید می باشد. تعداد زیادی از بیماران با متوترکسات خوراکی و تزریقی تحمل گوارشی ندارند و افزودن فولیک اسید خوراکی (۵-۱ میلی گرم روزانه) برای کم کردن عوارض جانبی به همراه درمان با متوترکسات لازم است. مطالعه ی Bressolle و همکاران که با هدف بررسی عوارض در افراد سالمند انجام گرفت نشان داد که در صورت کاهش کلیرانس متوترکسات، کلیرانس کراتینین هم کاهش می یابد” بنابراین، اندازه گیری کراتینین سرم در بررسی عملکرد کلیه و تنظیم دز دارو در رژیم درمانی در سالمندان ضروری می باشد.

در تحقیق Colombo و همکاران که با هدف بررسی عوارض جانبی در طول درمان با سیکلوسپورین در ایتالیا روی ۹۶۹ جوان مبتلا به پسوریازیس انجام گرفت، نشان داد که شیوع عوارض در زنان باردار بیشتر می باشد و عوارض با میزان شیوع بالای ۱٪ مانند سردرد، افزایش فشار خون، خستگی و کرامپ عضلانی، آرترالژیا و نارسایی کلیه می باشد که از میان عوارض
جانبی شایع سیکلوسپورین فقط پرفشاری خون در تمام گروه ها بیشترین شیوع را داشته است”.

Alessandro و همکاران ایمنی و اثربخشی اسیتر تین را در مطالعه ی گذشته نگر روی ۴۶ بیمار مبتلا به پسوریازیس پلاکی متوسط تا شدید ارزیابی کردند. بیمارانی که ابتدا با دز ۱۰ میلی گرم در روز با نئوتیگازون تحت درمان بودند و به تدریج دز دارو افزایش یافت، بهترین اثر درمانی با کمترین عوارض جانبی را مشاهده کردند؛ در واقع بروز عوارض جانبی بالینی و آزمایشگاهی تا حد زیادی به دز این دارو بستگی دارد.

پسوریازیس مانند متوترکسات و سیکلوسپورین از ابتدا آزمایشات مربوط به کبد، کراتینین سرم و فشار خون بیماران مورد بررسی قرار گیرد.

عوارض جانبی شایع در یافته های این مطالعه شامل عوارض مخاطی، مانند خشکی پوست و غشای مخاطی و ریزش مو می باشد. در نمونه های دیگر سطح تری گلیسیرید سرمی به خاطر مصرف دارو افزایش یافت که در مطالعات پیشین هم مشاهده شده.

یافته های این مطالعه نشان می دهد که مصرف داروهای خوراکی رژیم درمانی پسوریازیس در بیماران با بروز عوارض جانبی همراه است. پیشنهاد می گردد در بیماران تحت درمان با داروهای خوراکی رژیم درمانی

تشکر و قدردانی:

از همکاران محترم در بیمارستان شهدای تجریش و بیمارستان لقمان حکیم و نیز جناب آقای دکتر علیرضا خاتمی که در اجرای پایان نامه به اینجانب کمک نمود کمال تشکر را دارم.

نوشته فراوانی عوارض جانبی ناشی از مصرف داروهای غيربيولوژيك در بيماران مبتلا به پسوريازيس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

درمان پسوریازیس با طیف خاصی از اشعه ماوراء‌بنفش:

اشعه خورشید از زمان های دور در درمان بیماری های مختلف پوستی به کار میرفته است. برهمین اساس دستگاه هایی ساخته شد که بخش های مفید این اشعه را تولید می کند. به درمان بیماری ها با این دستگاه نور درمانی یا فتوتراپی گفته می شود. در حال حاضر نور درمانی با اشعه ماورای بنفش باند باریک شایعترین روش نور درمانی در درمان بیماری های پوستی است. طول موج معمول اشعه ماورای بنفش نوع B بین ۳۲۰-۲۹۰ نانومتر است ولی اشعه ماورای بنفش باند باریک طول موج حدود ۳۱۱ نانومتر دارد. ثابت شده است که طول موج ۳۱۱ نانومتر مفید ترین بخش نور خورشید در درمان بیماری پسوریازیس است.

همچنین از نور درمانی با اشعه ماورای بنفش باند باریک میتوان در درمان بیماری های دیگر پوستی مثل درماتیت آتوپیک، لک و پیس، لیکنپلان، خارش و درموگرافیسم استفاده کرد. نور درمانی با اشعه ماورای بنفش باند باریک نسبت به نور درمانی با اشعه ماورای بنفش معمولی چهار مزیت دارد:

مدت اشعه درمانی کمتر ولی شدت آن بیشتر است؛

دوره درمان با باند باریک کوتاه تر است؛

احتمال پاسخ درمانی با باند کوتاه بیشتر است؛

پس از درمان با باند کوتاه بیمار مدت بیشتری در بهبودی میماند؛

آیا تاثیر اشعه ماوراء بنفش نوع A و نوع B بر روی بدن متفاوت است؟

اشعه ماوراء بنفش نوع (UVA) رنگدانه های ملانین را که در سطح بالایی سلولهای پوستی هستند، فعال می کند و باعث قهوه‌ای شدن پوست می شود که اغلب به سرعت هم ناپدید می شود. به علاوه (UVA) به لایه های عمیق‌تر پوست نفوذ کرده و بافت های همبند و عروق خونی را تحت تاثیر قرار می دهد. در نتیجه پوست به تدریج خاصیت ارتجاعی خود را از دست داده و شروع به چروک شدن می کند. بنابراین در معرض مقدار زیادی از اشعه (UVA) قرار گرفتن پیری زودرس را به دنبال خواهد داشت.

علاوه بر این، تحقیقات اخیر بر این نکته بسیار تاکید دارد که تابش دوز بالای این اشعه خطر توسعه سرطان های پوستی را افزایش می دهد. مکانیسم این آسیب (UVA) به طور کامل قابل درک نیست، اما طبق یک فرضیه معروف، اشعه‌ی (UVA) باعث افزایش تنش اکسیداتیو در سلول ها می شود.

اشعه ماوراء بنفش نوع (UVB) محرک تولید ملانین های جدید است که باعث افزایش شدید رنگدانه های تیره رنگ ظرف مدت چند روز می شود. این قهوه‌ای شدن پوست ممکن است مدت زیادی طول بکشد. (UVB) همچنین باعث تحریک سلول ها برای تولید اپیدرم ضخیم‌تر می شود . بنابراین (UVB) هم در تیره شدن پوست و هم در ضخیم شدن سلول های لایه بیرونی پوست (روپوست) تاثیرگذار است.

این عکس‌العمل ها را می توان نوعی واکنش دفاعی پوست برای جلوگیری از آسیب بیشتر اشعه های ماوراء‌بنفش دانست. اگرچه دوز بالای اشعه (UVB) باعث سوختگی می شود اما مکانیسم دقیق اثر اشعه (UVB) بر افزایش خطر ابتلا به سرطان هنوز ناشناخته است.

اشعه های ماوراء‌بنفش و چشم ها:

اشعه های ماوراء‌بنفش، علاوه بر پوست در اعماق مختلف چشم نیز نفوذ می کنند. در حالی که اشعه (UVB) به طور کامل توسط قرینه جذب می شود، اشعه (UVA) از لایه های سطحی عبور کرده و به لنز می رسد. در بزرگسالان تنها ۱ درصد از اشعه های ماوراء‌بنفش دریافتی به شبکه می رسد چراکه، قرینه و لنز که قبل از شبکه قرار دارند همانند فیلتر عمل می کنند. در مقابل نور مرئی به راحتی به شبکه نفوذ کرده، گیرنده ها را فعال می کند و باعث به وجود آمدن زنجیره‌ای از فرآیند های بیوشیمیایی برای تشکیل تصویری قابل مشاهده می شود.

اشعه های ماوراء‌بنفش و سیستم ایمنی بدن:

اغلب تحقیقات اخیر، بیشتر تمرکز خود را بر روی اشعه (UVB) قرار داده‌اند چراکه تاثیر آن در ایجاد نوسانات ایمنی بدن بیشتر از (UVA) است. اگرچه امروزه تمایل برای تحقیق راجع به تاثیر اشعه (UVA) بر بدن در حال افزایش است. اعتقاد بر این است که اشعه ماوراء‌بنفش توسط مولکولی در پوست جذب می‌شود که این امر منجر به وقوع تغیراتی در توزیع و فعالیت بعضی از مولکول ها و سلولهای کلیدی سیستم ایمنی بدن می شود.

این تغییر تعادل در پاسخ ایمنی در میان سلولها . آنتی بادی ها ممکن است باعث کاهش توانایی بدن در برابر برخی بیماری های خود ایمنی شود.

نوشته استفاده از اشعه ماوراء‌بنفش در درمان پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

مکانیسم عمل NBUVB در پسوریازیس

مکانیسم عمل NBUVB به طور دقیق شناخته شده نیست. عوامل ژنتیکی و مولکولی بسیاری از NBUVB نشات گرفته‌اند. شاخص ترین هدف مولکولی DNA ،NBUVB سلولی است. جذب اشعه UVB توسط نوکلئوتیدهای هسته DNA، به تشکیل فتوپروواکت DNA  می انجامد که عمدتا دیمر پیریمیدین است. این متوپروواکت ها با پیشرفت چرخه سلولی وارد عمل شده و باعث توقف رشد می شوند. این مکانیسم، مهمترین عامل در درمان پسوریازیس به نظر می رسد. چراکه باعث کاهش تقسیم سلولهای لایه های زیرین و نیز اپیدرم های لایه های بالاتر می شود. اشعه UVB همچنین باعث آزاد شدن پروستاگلاندین و تعدیل در تولید و ترشح سیتوکین می شود.

NBUVB تولید نوع ۱ سیتوکین اینترفرون A و اینترلوکین که القاء کننده آن است را در پوست های آسیب دیده کاهش می دهد. اشعه UVB باعث کاهش ضایعات سلول های مرده شده و نیز با آزاد کردن آپوپتز سلول های T را از اپیدرم و درم تخلیه می کند.

NBUVB باعث سرکوب عملکرد سلول های آنتی ژن شده، در نتیجه عملکرد این سلول ها را در تولید آنتی ژن به مهار خود در می آورد. یکی از زیرمجموعه های سلول T که به تازگی کشف شده است، Th17 نام دارد و به نظر می رسد که در هسته مرکزی پاتوژن های پسوریازیس قرار داشته باشد، بنابراین NBUVB علاوه بر سرکوب اثر کراتینوسیت ها باعث نوسان سیستم ایمنی نیز می شود. همچنین بر اساس هر فوتون، UVB دارای انرژی بیشتری است اما به دلیل برخورداری از طول موج کوتاهتر، نفوذ آن سطحی است و تنها بر کراتینوسیت های اپیدرمی و سلول های لانگرهانس اثر می گذارد.

موارد منع مصرف NBUVB در پسوریازیس:

به طور کلی، استفاده از NBUVB  برای بیماران حساس به نور ماوراء بنفش و یا بیمارانی که سابقه بدخیمی پوستی دارند، ممنوع است. این شرایط شامل حال بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی، گزرودرما پیگمنتوزوم، و کسانی که آرسنیک از هر نوع آن دریافت کرده اند و یا کسانی که پرتو درمانی یونیزه انجام داده‌اند یا سابقه قبلی سرطان های ملانومی و غیر ملانومی دارند نیز می شود.

موارد منع مصرف دیگری نیز وجود دارد که شامل حال افرادی می شود که ترس از مکان های بسته دارند و یا به علت عدم توانایی یا کهولت سن قادر به ایستادن در محفظه فتوتراپی نیستند.

دزیمتری و فرکانس قرار گرفتن در معرض NBUVB در پسوریازیس:

بهترین حالت فتوتراپی رسیدن به بهبود کامل در پسوریازیس با استفاده حداقلی از اشعه است. حتی دوز پایین اشعه UV، با کمترین شدت ممکن نیز می تواند عوارض جانبی خود را بر جا بگذارد. دوز اولیه باید چه مقدار باشد؟ هر چند وقت یک بار بیمار باید فتوتراپی شود؟ در هر بار ویزیت دوز اشعه UV تا چه میزان باید افزایش پیدا کند؟ حداکثر دوز مجاز استفاده از این اشعه چه مقدار است؟

اگر چه پاسخ به این موارد سالیان سال است که در دست تحقیق می باشد، این جنبه فتوتراپی NBUVB به طور گسترده ای مورد توجه است.

اطلاعات و دستورالعمل های اولیه راجع به فتوتراپی باید به تمامی بیماران داده شود. که این اطلاعات شامل:

استفاده از عینک محافظ چشم؛

محافظت دستگاه تناسلی در مردان؛

اجتناب از قزاز گرفتن در معرض نور خورشید جز در مواقع ضروری؛

دست نزدن به لامپ های مهتابی در محفظه؛

استحمام نداشتن قبل از اشعه؛

پوشاندن قسمت هایی از بدن که در معرض نور خورشید قرار دارند مانند صورت و یا دست ها و استفاده از ضد آفتاب در این قسمت ها؛

به طور کلی افزایش دوز در NBUVB وابسته به پاسخ اریتم است.

پاسخ اریتم قبل از دومین جلسه فتوتراپی ارزیابی می شود و می تواند چهار حالت داشته باشد:

بدون اریتم؛

اریتم خفیف و به شدت محسوس-درجه یک؛

اریتم متوسط و بدون علامت- درجه دو؛

اریتم دردناک- درجه سه؛

که معمولا بیشتر از ۲۴ ساعت طول می کشد در موارد بدون مشکل و اریتم افزایش ۲۰ درصدی نسبت به آخرین مقدار دوز را شاهد خواهیم بود. در موارد اریتم درجه یک، دوز قبلی حفظ و افزایش دوز های بعدی با افزایش ۱۰ درصدی همراه است. در موارد اریتم درجه دو، یک دوره درمان را به تعویق می اندازیم و در ویزیت بعد شاهد افزایش ۱۰ درصدی دوز خواهیم بود در حالی که در اریتم درجه سه تا زمان بهبود کامل درمانی ارائه نمی شود، و در دوره بعد میزان دوز اولیه نصف شده و هر بار ۱۰ درصد افزایش می یابد.

در عکس زیر نمونه ای از پروتکل و چگونگی افزایش دوز های هر جلسه نسبت به جلسه قبل با روش درمانی NBUVB در بیمارستان های ایران قابل مشاهده است.

وین رایت و همکارانش نشان می دهند که مجموع دوزی که برای پاکسازی بیماری مورد نیاز است در آن دسته که افزایش ده درصدی داشتیم کمتر از آن دسته ای که افزایش بیست درصدی داشتیم بوده است. میانگین داروهای موردنیاز در دسته افزایش ده درصدی بیشتر بود و زمان عود پسوریازیس در هر دو دسته تقریبا مشابه بود.

دکتر بوزتپ و همکارانش اینگونه گزارش می دهند که تفاوتی بین تعداد جلسات و میزان پاسخ دو دسته مشاهد می شود. اما در هر دو، حداکثر دوز میانگین و پاسخ ها به طور چشمگیری به دسته افزایش ۲۰ درصدی بالاتر بود.

تعداد دفعات قرار گرفتن در معرض NBUVB، به طور کلی، ۳ الی ۵ مرتبه در هفته است. اثر گذاری دوبار در هفته در مقابل چهار بار در هفته و نیز سه بار در هفته توسط دکتر دیو و همکارانش برسی شد که مشاهده کردند فتوتراپی با دوز سه بار در هفته تاثیر چشمگیری در پاکسازی و زمان بهبودی پسوریازیس حاصل می کند.

اگر بیمار در گرفتن اشعه به هر دلیلی غیبت کرد، NBUVB می تواند طبق برنامه ریزی دوباره آغاز شود:

به این شکل که برای:

کمتر از یک هفته، آخرین دوز مصرفی را ادامه می دهیم،

برای یک تا دو هفته با دوز کمتر از ۲۵ درصد آخرین دوز مصرفی دوباره درمان را آغاز کنید.

و برای تاخیر دو تا سه هفته برای شروع دوباره آخرین دوز مصرفی را به نصف برسانید.

اگر درمان بیش از ۳ هفته متوقف شد یک چهارم دوز درمان را از آخرین دوز گرفته شده تنظیم کنید.

NBUVB به تدریج جایگزین BBUVB شد و به همان اندازه در مدیریت پسوریازیس موثر واقع شد. در بیماری عود کننده ای نظیر پسوریازیس، مدت زمان بهبودی بعد از فتوتراپی حائز اهمیت است، زیرا هیچ یک از روش های فتوتراپی یا درمان سیستماتیک عاری از عوارض جانبی نیستند.

دکتر گرین و همکارانش گزارش کرده‌اند که ۳۸ درصد بیماران درمان شده با روش NBUVB بعد از یک سال در بهبود کامل باقی مانده بودند در حالی که دکتر کالینز در گزارش خود این رقم را تا ۴۲ درصد در بین بیماران خود گزارش کرده است.

اجرای دوره های پس از درمان باعث شد تا ۵۵ درصد بیمارانی که از روش NBUVB استفاده کرده بودند، در بهبودی کامل باقی بمانند برخلاف آن ۳۳ درصدی که دوره های پس از درمان را اجرا نکرده بودند.

[aparat id=”mW9pr”]

عوارض NBUVB:

اریتم تنها عارضه کوتاه مدت این روش است. احتمال بروز اریتم در روش NBUVB، به دلیل طول موجی که دارد، به نظر بیشتر از روش PUVB است. در حالی که، احتمال به تعویق افتادن درمان به دلیل وجود اریتم در روش PUVB بیشتر است زیرا تداوم ماهیت اریتم ایجاد شده توسط این روش، بیشتر می باشد.

احتمال وقوع اریتم بسته به پروتکل درمانی اتخاذ شده از ۱۰ تا ۹۴ درصد، متفاوت است. نازک شدن ظاهر پلاک ها هشداری برای احامال بروز تاول است که می توان برای محافظت از قسمت های سالم پوست دوز مورد استفاده را کاهش داد.

خارش گاه به گاه نیز جزوء عوارض جانبی روش NBUVB بوده و در بعضی موارد گزارش شده است. اگرچه ممکن است ماهیت این خارش بیماری زمینه ای دیگری باشد و نه فتوتراپی.

استفاده از NBUVB ممکن است موجب ورم ملتهب و کراتیت نیز به دنبال داشته باشد. البته احتمال تشکیل آب مروارید در روش NBUVB بسیار کمتر از روش PUVB می‌باشد. نکته حائز اهمیت این است که در هنگام قرار گرفتن در معرض اشعه فرابنفش با هر روشی، رعایت پروتکل حفاظت از چشم بسیار ضروری است.

دکتر جو، اخیرا احتمال برنزه شده در روش NBUVB را نیز گزارش کرده است. این برنزه شدن پوست در طول درمان به تدریج افزایش می یابد ولی در دوره پس از درمان و حداقل پس از ۱۰ هفته به حالت عادی برمی گردد.

اطلاعات کمی نیز راجب پتانسیل سرطان زایی روش NBUVB  منتشر شده است. تحقیقات انجام شده بر روی موش ها حاکی از آن است که خطر ابتلا به سرطان در روش NBUVB  کمتر از روش PUVB است. در همان تحقیق مشخص شد که در دوز های برایر NBUVB  وBBUVB، احتمال سرطان زایی NBUVB دو تا سه برابر بیشتر است اگرچه NBUVB  می تواند این ضعف را جبران کند چراکه تعداد جلسات لازم برای درمان پسوریازیس توسط روش NBUVB  بسیار کمتر از روش BBUVB است.

دکتر میرد و همکارانش گزارش کردند که از ۱۹۰۸ بیمار که طی سال ها توسط روش NBUVB  درمان شده اند، هیچ یک دچار سرطان و یا سایر ملانوم های بدخیم پوستی نشده اند.

نوشته جزئیات درمان پسوریازیس با روش فتوتراپی NBUVB اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.