توصیه‌های مربوط به Infliximab به قرار زیر هستند:

۱) گزینه درمانی مونوتراپی در درمان پلاک‌های پسوریازیسی متوسط تا شدید در بزرگسالان.

۲) دوز توصیه شده برای آغاز درمان، تزریق ۵ میلی‌گرم در هفته‌های شروع، ۲ و ۶؛ پس از آن، هر ۸ هفته یک بار.

۳) توصیه به تجویز آن با فواصل مکرر (کمتر از هر ۸ هفته یک بار و هر ۴ هفته یک بار در فاز نگهدارنده) ویا در دوزهای بالاتر (تا ۱۰ میلی‌گرم) برای کنترل بهتر بیماری در بعضی از بزرگسالان.

۴) گزینه درمانی مونوتراپی برای پلاک‌های پسوریازیسی متوسط تا شدید که کف دست و پاها (پلاک پسوریازیس پالموپلانتار)، ناخن‌ها یا اسکالپ را در بزرگسالان درگیر می‌کند.

۵) درمان مونوتراپی در بزرگسالان مبتلا به دیگر زیرگروه‌های (مثلا، پوسچورال، اریترودرمی) از پلاک‌های پسوریازیسی متوسط تا شدید

۶) گزینه مونوتراپی توصیه شده در بزرگسالان مبتلا به پلاک‌های پسوریازیسی با هر شدتی، زمانی که همراه با آرتریت پسوریازیسی قابل توجه باشد. همچنین مانع از صدمات مفصلی قابل تشخیص با رادیوگرافی در آرتریت پسوریازیسی می‌شود.

۷) گزینه درمان ترکیبی توصیه شده با عوامل موضعی (مثلا، کورتیکواستروئیدها با قدرت بالا با یا بدون آنالوگ‌های ویتامین D به منظور تقویت درمان پلاک‌های پسوریازیسی متوسط تا شدید.

۸) ممکن است در ترکیب با acitretin، apremilast، methotrexate، برای پلاک‌های پسوریازیسی متوسط تا شدید در بزرگسالان تجویز شود.

نوشته توصیه‌های مربوط به تجویز Infliximab برای پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

در مطالعه این بیماری ژن‌هایی مثل IL-23 و HLA موردتوجه قرار گرفتند. ژن HLA بزرگ‌ترین علامت ژنتیکی این بیماری بوده است.

به گفته الدر ما از طریق مرکز عصبی سیستم ایمنی بدن فهمیدیم که این ساختار پیچیده‌تر از چیزی که فکر می‌ کردیم است. در واقع این قسمت از ژن‌ها هفت علائم مختلف از بیماری پسوریازیس را در خود نشان می‌ دهند اما حتی این تحقیق نیز داده‌ های موردنیاز برای تعیین نوع ژنتیکی این بیماری مشخص نکرده است. الدر می‌گوید ما هنوز نیمی از دلایل ژنتیکی مربوط به بروز این بیماری را پیدا نکرده‌ایم. و در ادامه باید تحقیقات و گسترده‌ای در مورد ژن‌های خاص این بیماری انجام شود.

درباره پسوریازیس:

یکی از بیماری‌های پوستی مربوط به ایمنی بدن که باعث بروز علائم قرمز و پوسته‌پوسته شدن سطح پوست می‌شود بیماری پسوریازیس است که هنوز یک یا دو درصد از جمعیتی که به آن مبتلا هستند در نگرانی چرایی بروز آن به سر می‌برند.

پسوریازیس (بیماری پوستی صدف) بیماری مزمنی است که طی آن، سیستم ایمنی بدن با فرستادن سیگنال‌های اشتباه به سلول‌های پوست، موجب رشد بیش از حد آن‌ها می‌شود. به طوری که سلول‌های جدید پوست، در طی چند روز (به‌جای چند هفته) رشد می‌کنند. بدن، این سلول‌های اضافی پوست را از بین نمی‌برد. بلکه سلول‌های اضافی در سطح پوست تجمع می‌یابند و لکه‌های پسوریازیس را تشکیل می‌دهند.

پسوریازیس ممکن است مسری به نظر برسد، اما در واقع چنین نیست. پسوریازیس از طریق تماس با فرد مبتلا منتقل نمی‌شود. یک فرد برای ابتلا به پسوریازیس باید ژن‌های عامل آن را از طریق وراثت در بدن خود داشته باشد.

۱۶ علامت ژنتیکی مربوط به بیماری پوستی پسوریازیس:

طبق یک مطالعه جدید که در مجله Nature Communications منتشر شده است، ۱۶ نشانه ژنتیکی جدید شناسایی شده است که می توانند حداقل ۲۸ درصد از اجزای ارثی بیماری پوستی پسوریازیس را توضیح دهند.

دکتر جیمز تی سالمند، استاد پوست در دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان، در یک مصاحبه مطبوعاتی گفت: ما می دانیم که بسیاری از ژن ها، هر کدام با یک اثر نسبتا کوچک، در بازی ایجاد پسوریازیس نقش ایفا می کنند. این ژنها، همراه با محرک های محیطی – استرسی مردم را به سمت پسوریازیس هدایت می کنند.

محققان ۱۶ منطقه جدید ژنتیکی مرتبط با افزایش حساسیت به پسوریازیس را شناسایی کردند. این مناطق شامل ژن هایی هستند که نقش کلیدی در فعال سازی، تسلیح و عملکرد T-cell و از جمله IL31، PTPN2 و FASLG دارند. سلول های T جزء مهمی از سیستم ایمنی بدن هستند.

این مطالعه با عنوان “متاآنالیز در مقیاس بزرگ، معماری ژنتیکی را برای انواع مختلف پسوریازیس توصیف می کند.”

کشف ۱۶ ناحیه مرتبط با پسوریازیس می تواند به تحقیقات آینده در آینده کمک کند و به اهداف جدید برای توسعه درمان ها منجر شود.

نوشته دانشمندان ۱۶ علامت ژنتیکی مربوط به بیماری پوستی پسوریازیس را کشف کردند اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.