پسوریازیس یکی از مهمترین عوامل مرتبط با روان پریشی:

“مطالعه ما نشان می دهد که به طور کلی افراد مبتلا به اختلال خودایمنی autoimmune تقریبا ۴۰ درصد احتمال بیشتری برای ابتلا به اختلالات روان پریشی مانند اسکیزوفرنی دارند.” الکسیس کالن، پژوهشگر ارشد، توضیح می دهد. “یافته ها این است که روان پریشی با اختلالات خودایمنی غیر نورولوژیکی مرتبط است، ولی هنوز مشخص نیست که به طور مستقیم مغز را هدف قرار میدهند یا نه، که این مسئله بسیار مهم است.”

مقیاس این مطالعه فراگیر بدون شک می تواند نحوه نتایج نهایی را محدود کند ، اما محققان متوجه شده اند که قدرت اتصال بین اختلالات خودایمنی و روان پریشی بسته به بیماری متفاوت است. از ۳۷ اختلال خودایمنی غیر مغزی-عصبی که در این مطالعه مشاهده شد، کم خونی ناشناخته، پمفیگوئید و پسوریازیس یکی از مهمترین عوامل مرتبط با روان پریشی بودند.

افراد مبتلا به روان پریشی، سطح بالایی از نشانگرهای التهابی را نسبت به افراد سالم نشان می دهند:

محققان این مطالعه جدید اعلام می کنند، ممکن است عوامل متعددی در ارتباط بین اختلالات خودایمنی و روان درمانی را وجود داشته باشد.

“التهاب و سوزش یکی از کاندیداهای احتمالی است. زیرا افراد مبتلا به روان پریشی، سطح بالایی از نشانگرهای التهابی را نسبت به افراد سالم نشان می دهند و التهاب یکی از ویژگی های اصلی اختلالات خودایمنی است”، کولن می گوید. “با این وجود، عوامل دیگری همچون ژن های مشترک، آنتی بادی هایی که پروتئین های مغز را هدف قرار می دهند و عوامل عفونی نیز ممکن است نقش داشته باشند.”

در این تحقیقات جدید، با بررسی اطلاعات ۲۵ میلیون نفر، مشخص شد: اختلال خودایمنی و روان پریشی باهم ارتباط مستقیم دارند.

امروزه یکی از مهمترین فرضیه ها در تحقیقات علمی، اعتقاد رو به رشدی است، مبنی بر اینکه اختلالات روانپزشکی به طور بالقوه مربوط به بی نظمی های سیستم ایمنی می باشند. متا آنالیز گسترده ای از تیم King’s College London وزن زیادی را به این ایده اضافه کرده است. کشفیات جدید خبر از رابطه بین اختلال خودایمنی و روان پریشی می دهند. طبق این آنالیز ها مشخص شد افرادی که دچار اختلالات سیستم ایمنی هستند، احتمال بیشتر برای ابتلا به اختلالات روان پریشی دارند.

به طور فزاینده ای واضح است که اختلالات روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی و روان پریشی شرایطی نیست که بتوان آن را به سادگی به مغز نسبت داد. مطالعه اخیر مشاهداتی در مقیاس بزرگ، اطلاعات جمع آوری شده بیش از یک میلیون نفر را در طی ۳۰ سال ، مورد بررسی قرار دادند، که موضوع اصلی بررسی رابطه بین اختلالات مرتبط با استرس مانند PTSD و بیماری های خودایمنی بود.

نوشته پسوریازیس یکی از مهمترین عوامل مرتبط با روان پریشی اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

آرتریت پسوریازیس:

در حدود ۷۰٪ از افراد مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک، آرتریت پسوریازیس دارند. مدیریت خوب پسوریازیس ممکن است به جلوگیری از ورم مفاصل پسوریاتیک و کاهش شدت آرتروز کمک کند. درمان ورم مفاصل پسوریاتیک شامل درمان برای کاهش التهاب مفاصل، درد و سفتی و بهبود تحرک مفاصل است. برای افرادی که دچار مشکلات معده  هستند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی برای مدت طولانی، تجویز نمی شوند.

مکمل گلوکوزامین:

گلوکزامین اصلی ترین مولکول زیستی برای تولید و حفظ غضروف سالم است. این ماده در غضروف ساخته می شود ولی در سنین بالاتر تولید آن به حد کفایت انجام نمی گیرد. گلوکزامین همچنین تولید مایع سینوویال را افزایش داده که یک لغزاننده طبیعی مفصل است.

گلوکزامین نه تنها از تخریب غضروف مفاصل جلوگیری می کند بلکه همزمان درد را کاهش داده و عملکرد مفصل را بهبود می دهد. حدود ۴-۳ ماه طول می کشد تا اثرات قابل مشاهده ایجاد شود.
کندروئیتین هم یک ماده کلیدی در غضروف مفاصل است که سبب جذب آب به طرف غضروف مفاصل شده و سبب رسیدن مواد مغذی به آن گردیده و آنرا لغزنده می کند. این ماده آنزیم ها تخریب غضروف را نیز مهار می کند برای زدودن غضروف های صدمه دیده ضروری است و تولید کونروسیت ها و پروتئوگلیکان ها را افزایش می دهد کلاً تعادل را در مفاصل برقرار می کند.

ام اس ام یک ترکیب گوگرد دار طبیعی است که در بدن و خیلی از غذاها یافت می شود. نقش آن کاهش دهنده درد و التهاب می باشد. این ماده مانع انتقال درد از طریق مسیرهای عصبی شده و درد و اسپاسم های عضلانی را کاهش می دهد.

خواص مکمل گلوکزامین برای مفاصل:

گلوکزامین در بدن تولید می شود ولی با افزایش سن و بسیاری عوامل دیگر تولید گلوکزامین در بدن کاهش می یابد. مکمل گلوکزامین به تولید گلوکزامینوگلیکان ( GAGs ) که ترکیب کلیدی سخت مفاصل می باشد کمک می کند. ( GAGs ) نگهدارنده ساختمان غضروف ها می باشند. تحقیقات نشان داده مکمل گلوکزامین می تواند موجب کاهش درد مفاصل، سختی مفاصل و تحریک پذیری و کشیدگی وافزایش کارائی مفاصل می شود.

کندرویتین نیز یک ترکیب کلیدی برای غضروف مفاصل می باشد. کندرویتین باعث افزایش جذب آب توسط غضروف ها می شود که باعث افزایش کارکرد غضروف ها می گردد. همچنین کندرویتین باعث مهار مقدار اضافی آنزیم های از بین برنده غضروف ها می شود (‌ هرچند این آنزیم هابرای از بین بردن غضروف های آسیب دیده ضروری می باشد )‌

کندرویتین باعث کمک به ساخت کندرویست ها و پروتئوگلیکان می شود که برای بازیافت تعادل مفاصل بسیار مهم می باشند. MSM به صورت صورت طبیعی در ترکیبات گوگرد که در بدن ما ساخته می شوند و همچنین در بسیاری از غذاها یافت می شوند. در خالص ترین فرم شیمیایی آن ام اس ام یک ماده بدون بو، سفید رنگ، محلول در آّب و به صورت کریستال جامد می باشد.

به هیچ وجه شبیه سولفیدها و سولفیت ها و سولفات هایی که اکثر مردم به آن حساسیت دارند نمی باشد.

ام اس ام به عنوان از بین برنده درد و ضد التهاب استفاده می شود. ایمپالس های دردناک منتشر شده از نیروهای عصبی را مهار می کند و به کاهش درد و اسپاسم عضلات کمک می کند و همچنین به نرم شدن بافت های زخم شده و آسیب دیده کمک می کند. تمام ام اس ام خالص از ناخالصی ها می باشد. این در حالی است که بعضی از تولید کنندگان ترجیح می دهند از روش کریستالیزاسیون برای خالص سازی استفاده کنند.

مقادیر مصرف:

گلوکزامین کندروئیتین MSM، ۱۳۰۰ میلی گرم : ۳ کپسول در روز یا طبق دستور پزشک

عوارض جانبی فرآورده های حاوی گلوکزامین:

عوارض خاصی ندارد ولی زمانی که با معده خالی مصرف شوند ممکن است تولید مشکلات گوارشی نمایند. پس بهتر است همراه با غذا مصرف شوند. مصرف MSM ممکن است ایجاد راش های پوستی نماید.

تداخل و منع مصرف فرآورده های حاوی گلوکزامین:

وجود ندارد.

نوشته کاهش التهاب مفاصل مرتبط با پسوریازیس با مصرف مکمل گلوکوزامین اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

پسوریازیس و ریسک ابتلا به زوال عقل:

به گفته دکتر مایکل گلداکر، سرپرست تیم تحقیق، این تحقیق فقط نشان می دهد که این شرایط با ریسک بالای زوال عقل مرتبط است.

مطالعه نشان داده است افراد مبتلا به ام اس در حدود دو برابر در معرض ریسک زوال عقل قرار دارند. پسوریازیس با ۲۹ درصد افزایش ریسک زوال عقل، لوپوس با ۴۶ درصد، آرتروز روماتوئید با ۱۳ درصد و بیماری روده ای کرون با ۱۰ درصد افزایش ریسک زوال عقل مرتبط است.

در این مطالعه، محققان اطلاعات بیش از ۱.۸ میلیون نفر را در انگلستان که بین سال های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۲ به خاطر بیماری خودایمنی در بیمارستان بستری شده بودند بررسی کردند.

به گفته گلداکر، «نحوه تاثیر بیماری های خودایمنی بر مغز مشخص نیست. اگرچه برخی عنوان می کنند که التهاب مزمن یا تاثیرات خودایمنی ممکن است در بروز آلزایمر نقش داشته باشند.»

زوال عقل:

دمانس (dementia)٬ یا زوال عقل، در پزشکی و روان‌پزشکی٬ اختلال مزمن و گاهی حاد فرایندهای روانی به علت بیماری عضوی مغز، که با تغییر شخصیت و موقعیت‌ناشناسی و اختلال در حافظه و داوری و اندیشه همراه است.

شایع‌ترین نوع دمانس٬ زوال عقل سالخوردگی یا آلزایمر است. از دیگر عوامل ایجاد دمانس می‌توان به سکته مغزی٬ دلیریوم ناشی از توکسیک شدن بدن در اثر مواد مخدر و روان‌گردان و بیماری‌های ناشایع ولی معروف مانند جنون گاوی اشاره نمود.

افراد مبتلا به به زوال عقل ممکن است دچار گیجی باشند، قادر به یادآوری مطلب نباشند یا مهارت هایی که داشته اند از جمله فعالیت های عادی روزمره را از دست بدهند.

درمان:

تشخیص زوال عقل باعث می شود که فرد و اعضای خانواده اش نسبت به این بیماری آگاهی پیدا کنند. بیماری زوال عقل عروقی یا آلزایمر قابل درمان نیستند. برخی دستورهای دارویی باعث کندی روند پیشرفت زوال عقل می شوند. پزشک می تواند در تصمیم گیری درباره مفید بودن دارو کمک کند. ممکن است روزی تحقیقات پزشکی درباره پیشگیری، تشخیص زودهنگام و درمان های مؤثر بیماری آلزایمر و سایر موارد زوال عقل کمک کننده باشد.

عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر:

سن‌ بالای‌ ۶۰ سال‌

بالا بودن‌ فشار خون‌ یا بیماری‌ آترواسكلروز (تصلب‌ شرایین‌)

بیماری های خودایمنی

پیشگیری‌:

در مورد بیماری‌های‌ زمینه‌ای‌ باید درمان‌ مناسب‌ انجام‌ شود.

خود را در برابر آسیب‌ به‌ سر محافظت‌ كنید. در اتوموبیل‌ كمربند ایمنی‌ را ببندید. به‌ هنگام‌ راندن‌ دوچرخه‌، موتورسیكلت‌، و ورزش‌های‌ پر برخورد از كلاه‌ ایمنی‌ استفاده‌ كنید.

برای‌ پیشگیری‌ از آترواسكلروز، سیگار نكشید، چربی‌ كمتر بخورید، مرتباً ورزش‌ كنید، و هر مقدار كه‌ می‌توانید استرس‌ خود را كم‌ كنید.

از پزشك‌ خود درباره‌ اقدامات‌ پیشگیرانه‌ راهنمایی‌ بخواهید.

عواقب‌ مورد انتظار:

این‌ بیماری‌ در حال‌ حاضر علاج‌ناپذیر است‌. مصرف‌ داروها ممكن‌ است‌ از بدتر شدن‌ بیماری‌ جلوگیری‌ كند، اما نمی‌تواند آن‌ مقدار از كارهای‌ مغز كه‌ از دست‌ رفته‌ است‌ را دوباره‌ برگرداند.

عوارض‌ احتمالی‌:

عفونت‌ها، یبوست‌، زمین‌ خوردن‌ و صدمات‌ دیگر، و تغذیه‌ نامناسب‌. این‌ عوارض‌ به‌ این‌ علت‌ ایجاد می‌شوند كه‌ فرد بیمار نمی‌تواند از خود مراقبت‌ كند.

نوشته بیماران پسوریازیس با ریسک بالای ابتلا به زوال عقل مواجه هستند اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.