پردنیزولون و آرتیت پسوریازیس:

آرتریت پسوریازیس نوعى آرتریت التهابى مزمن است که ۵ الی ۸ درصد مبتلایان به پسوریازیس را مبتلا مى‌ کند. تعدادى از بیماران خصوصاً افرادى که اسپوندیلیت دارند داراى آنتى‌ ژن سازگارى بافتى HLA-B27 هستند. معمولاً شروع پسوریازیس قبل از ایجاد آرتریت است. در حدود ۱۵% موارد قبل از بیمارى پوستى آرتریت ایجاد مى‌ گردد.

مکانیسم اثر پردنیزولون:

این دارو با عبور از غشاء سلولی به گیرنده های خود در سیتوپلاسم متصل شده و کمپلکس دارو گیرنده وارد هسته سلول می شود. این کمپلکس با اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریک روند رونویسی mRNA و بدنبال آن ساخت آنزیم هایی می گردد که در نهایت مسئول اثرات سیستمیک کورتیکواستروئیدها می باشند. کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تجمع سلولهای التهابی در ناحیه التهاب، مهار فاگوسیتوز و آزاد شدن واسطه های شیمیایی التهاب، اثرات ضدالتهاب خود را اعمال می کند.

فارماکوکینتیک:

فراهمی زیستی دارو، حدود ۹۰-۸۰% بوده و نیمه عمر آن ۳-۲ ساعت می باشد. پردنیزولون بطور عمده در کبد و متابولیت های غیر فعال تبدیل می شود. متابولیت ها از کلیه دفع می شوند.

موارد منع مصرف:

در صورت وجود عفونت های سیستمیک که با وجود داروهای ضدمیکروبی اختصاصی درمان نشده اند، نباید مصرف شود.

هشدارها:

استفاده طولانی مدت پردنیزولون در کودکان می تواند منجر به مهار رشد شود.

بدنبال مصرف این دارو ممکن است آزمون های بررسی عملکرد محور هیپوتالاموس هیپوفیز غده فوق کلیوی دچار اختلال شود.

در افراد مسن و بخصوص زنان یائسه، احتمال ایجاد پوکی استخوان و فشار خون بالا، افزایش می یابد.

با تجویز مقادیر بیش از mg/day7/5 ممکن است علائمی شبیه سندرم کوشینگ ظاهر شود.

در افراد با سابقه ابتلاء به سل، زیادی فشار خون، سکته اخیر قلبی، نارسایی احتقانی قلب، اختلال عملکرد کلیه و کبد، دیابت با سابقه فامیلی این بیماری، اختلالات روحی و روانی حاد، صرع، زخم های گوارشی و کم کاری تیروئید با احتیاط تجویز شود.

عوارض جانبی:

درمان درازمدت با پردنیزولون بیمار را از جهت ابتلاء به بیماری های عفونی مستعد می کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می شود. مصرف مقادیر زیاد پردنیزولون می تواند اختلالات روانی را تشدید کند. کاهش و یا تاری دید، تکرر ادرار و پرنوشی، قرحه گوارشی، علائم شبه کوشینگ، آکنه و افزایش فشار خون از عوارض جانبی دارو هستند.

تداخل دارویی:

مصرف همزمان این دارو با ریفامپین، داروهای ضد صرع مانند کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین و پریمیدون موجب تسریع متابولیسم متیل پردنیزولون و کاهش اثر دارو می گردد. این دارو ممکن است باعث کاهش اثر داروهای پایین آورنده قند خون و یا داروهای کاهنده فشار خون گردد.

نکات قابل توصیه:

برای به حداقل رساندن تحریک گوارشی شکل خوراکی پردنیزولون باید بعد از غذا مصرف شود.

از قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از استفاده طولانی(بیش از ۳ هفته) پرهیز شود.

در طول درمان، مصرف سدیم بایدمحدود شده و مصرف مکمل های حاوی پتاسیم توصیه می شود.

معاینات چشم پزشکی در طول درمان دراز مدت، به طور مرتب باید انجام گیرد.

مقدار مصرف:

درابتدا mg/day 20-10 (در صورت شدت بیماری حداکثر mg/day 60) ترجیحاً در هنگام صبح و بعد از صبحانه، مصرف می شود. این مقدار مصرف ممکن است طی چند روز کاهش یافته و یا آنکه نیاز به تداوم مصرف به مدت چند هفته تا چند ماه باشد. درمان نگهدارنده، بطور معمول mg/day 15-2/5 بوده ولی ممکن است به مقادیر زیادتر نیز نیاز باشد.

نوشته اثرات ضدالتهابی داروی پردنیزولون برای کنترل آرتریت پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

ویتامین C:

ویتامین c یک ویتامین محلول در آب است و اعمال بیولوژیکی متعددی انجام می‌ دهد. شاید مهمترین نقش ویتامین c، کمک به تولید کلاژن که یک پروتئین مهم بافت همبندی است باشد. ویتامین c در هیدروکسیله کردن اسید آمینه‌ های پرولین و لیزین موجود در کلاژن و تقویت فیبرهای کلاژن یک فاکتور مهم است. همچنین این ویتامین در تولید پروتئین‌ های دیگری شامل دوپامین، اپی‌ نفرین (آدرنالین) و نیز کارنیتین که در متابولیسم چربی‌ ها دخیل است، نقش دارد. همان‌ طور که گفته شد، یک خاصیت بسیار مهم ویتامین c، واکنش به رادیکال‌های آزاد و محافظت سلول‌ها از آسیب اکسیدانی است.

رابطه ویتامین C با پسوریازیس:

این ویتامین در واکنش‌ های شیمیایی بدن یک حمل کننده الکترون است و از مهمترین آنتی اکسیدان‌ ها است. آنتی اكسيدان‌ ها به عنوان خنثي كنندۀ راديكال‌ های آزاد عمل نموده و از اين رو در کنترل علائم پسوریازیس موثر هستند. در واقع آنتی اكسيدان‌ ها برای حمايت از بافت‌ های بدن در برابر اثرات مخرب راديكال‌های آزاد به كار می روند، و می توانند باعث تنظیم عملكرد سيستم ايمنی و بنابراين كاهش ضایعات بیماری پوستی پسوریازیس شوند.

وجود مقادیر کافی ویتامین C در بدن می تواند به هنگام بروز استرس های فیزیکی به عنوان تقویت کننده و عامل اطمینان بخش در سیستم ایمنی بدن محسوب گردد و از این رو از تشدید علائم پسوریازیس بکاهد.

تشکیل و تقویت کلاژن یکی از مهم ترین نقش های ویتامین c می باشد. کلاژن یک ماده پروتئینی می باشد که سلول ها را در کنار هم نگه می دارد و اختلال در سنتز کلاژن می تواند موجب تأخیر در بهبود ضایعات پسوریازیس گردد. همچنین این ویتامین موجب مرطوب نمودن پوست و تحریک رشد کلاژن گردیده و به پوست لطافت بخشیده و به کاهش خارش ضایعات پسوریازیس کمک می کند.

خطر کمبود ویتامین C:

افراد زیر بیشتر از بقیه افراد جامعه در خطر کمبود ویتامین C می‌باشند:

• نوزادانی که در سال اول زندگی از شیر گاو یا شیر های تغلیظ شده استفاده می کنند
• افراد در معرض سوء تغذیه (شامل الکلیسم، افراد مسن، بی اشتهایی و ایدز)
• افراد مبتلا به دیابت نوع یک
• افراد دارای بیماری های روده کوچک (مانند بیماری کرون، سلیاک، ویپل)
• زنان باردار و شیرده
• بیماران تحت دیالیز
• بیماران مبتلا به تیروتوکسیکوز
• سیگاری ها
• افراد مبتلا به اختلالات انباشت آهن در بدن
• بیماران پوستی با التهابات فراوان

منابع ویتامین C:

بیشتر جانداران ویتامین c را خود می‌ سازند اما جاندارن دیگری مثل انسان هستند که باید این ویتامین را در طول روز از موادی که مصرف می‌ کنند به دست بیاورند. این ویتامین هم به صورت طبیعی در منابع گیاهی و جانوری موجود است و هم بصورت مصنوعی و قرص.

منابعی که بیشترین مقادیر این ویتامین را در خود دارند عبارتند از: توت فرنگی، کلم بروکلی، گریپ فروت، گوجه فرنگی، انبه، لیمو، گل کلم، سیب زمینی، هندوانه، اسفناج، کلم، نارنگی و مرکبات، کیوی و دیگر میوه‌ها و سبزی‌ ها، منابع گیاهی دارای ویتامین ث و جگر منبع حیوانی دارای ویتامین ث است.

نگهداری طولانی مدت در یخچال، پختن، گرمای هوا، نور و دخانیات باعث از بین رفتن این ویتامین ها می‌ شوند. از این رو افراد سیگاری به این ویتامین نیاز بیشتری دارند. همچنین شیر مادر نیز دارای مقادیری از ویتامین ث می‌باشد و به همین جهت زنان باردار باید از مقدار بیشتری از این ویتامین مصرف کنند.

نکته مهم: بیماران پوستی پسوریازیس از آن دسته از مواد غذایی حاوی ویتامین C که رابطه مستقیمی با تشدید بیماری پوستی پسوریازیس ندارند استفاده کنند.

میزان مورد نیاز:

مقدار توصیه شده برای افراد عادی در حدود ۶۰ میلی گرم در روز و ۹۵-۷۵ میلی گرم در روز برای زنان حامله و شیرده است. برای نوزادان، ۳۵ میلی گرم در روز و برای بچه های ۳-۱ ساله، ۴۰ میلی گرم در روز توصیه می شود.

حداقل مقدار مصرف ویتامین ث برای جلوگیری از ابتلا به اسکوروی ۱۰ میلی گرم در روز است. البته افزایش مصرف ویتامین ث در شرایط خاص همچون فشارهای روحی، ابتلا به بیماری های پوستی نظیر پسوریازیس، انجام ورزش های حرفه ای و سنگین یا افزایش دمای محیط توصیه می شود. در سیگاریها مقدار مورد نیاز حتی ممکن است به ۱۰۰ میلی گرم در روز برسد. البته در یکی دو ساله اخیر محققان پیشنهاد کرده اند که دریافت ۲۰۰-۱۵۰ میلی گرم ویتامین ث در روز (زیر ۴۰۰ میلی گرم در روز) از مواد غذایی منافع زیادی را در افراد سالم و طبیعی به دنبال دارد.

تداخل های احتمالی:

اگر شما یکی از شرایط زیر را دارید بدون اطلاع پزشک از مصرف زیاد ویتامین c خودداری کنید:

• اگر به ویتامین c حساسیت دارید و داروهایی مانند داروهای ضد انعقاد خون مثل وارفاین، دفروکسامین، پیریمیدون، آسپرین و سایر ویتامین ها مصرف می کنید.
• مبتلا به تالاسمی هستید یا سابقه ابتلا سنگ کلیه یا سنگ صفراوی را دارید سیگار می کشید و قصد انجام عمل جراحی بزرگ دارید.
• مقادیر بالای ویتامین c امکان دارد نتایج تست های ادراری را در بیماران مبتلا به دیابت تحت تاثیر قرار دهد. در صورت ابتلا به دیابت در زمینه کنترل صحیح قند خود با پزشک مشورت کنید.

موارد احتیاط:

افزایش بیش از حد مصرف ویتامین ث یعنی حدود ۲۰۰۰-۱۰۰۰ میلی گرم در روز ممکن است با اختلالات معده و روده ای همچون تهوع، دردهای شکمی و اسهال مرتبط باشد. به طور کلی در افرادی که دارای سابقه سنگ های کلیوی در نتیجه تشکیل اگزالات یا هموکرو ماتوسیس یا دیگر بیماریهای مرتبط با تجمع بیش از حد آهن هستند افزایش بیش از حد مصرف ویتامین ث توصیه نمی شود. مصرف بیش از حد ممکن است زمینه را برای تولد نوزادان نارس مبتلا به کم خونی ناشی از کاهش تعداد گلبول های قرمز بیشتر کند زیرا افزایش غلظت ویتامین ث در این نوزادان باعث شکنندگی گلبول های قرمز خون آنها می شود.

نوشته کنترل پسوریازیس با خاصیت آنتی اکسیدانی ویتامین C اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

ویتامین D:

ویتامین D در زمره‌ ویتامین‌ های محلول در چربی به شمار می‌ رود، این بدان معناست که در چربی یا روغن حل می‌ شود و می‌ تواند برای مدت طولانی در بدن ذخیره گردد. دانشمندان اخیرا دریافتند که که این ویتامین در تمام فرایندهای دیگری که در بدن اتفاق می‌ افتد نیز دخالت دارد، از جمله عملکرد سیستم ایمنی بدن و مقابله با بیماری پسوریازیس. بنابراین مصرف ویتامین D از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و اهمیت مصرف آن برای بیماران پوستی  پسوریازیس نسبت به افراد سالم دو چندان می باشد.

رابطه ویتامین D با پسوریازیس:

حدود ۳۰ درصد بیمارانی که به پسوریازیس مبتلایند، به مرضی موسوم به ورم مفاصل پسوریاتیک نیز دچار هستند که در آن سیستم ایمنی به مفاصل حمله کرده و باعث درد و التهاب می‌شود. طبق گزارش مجله درمان و پژوهش آرتریت، یک مطالعه جدید نشان داده که تا ۶۲ درصد افراد مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک، مقادیر ناکافی از ویتامین D دارند. پژوهش قبلی نشان داده بود که مقادیر پایین ویتامین D احتمالا از طریق افزایش میزان گلبول‌ های سفید خون ممکن است شرایط التهابی مانند ورم مفاصل پسوریاتیک را، بدتر هم بکند.

خطر کمبود ویتامین D:

افراد زیر بیشتر از بقیه افراد جامعه در خطر کمبود ویتامین D می‌باشند:

• نوزادان شیرخوار: ویتامین D موجود در شیر مادر تحت تأثیر ویتامین D موجود در بدن مادر است.
• افراد مسن: پوست بدن در این افراد نمی‌ تواند ساخت ویتامین D را به صورت کارآمدی انجام دهد؛ همچنین بیشتر در منزل به سر می‌برند.
• افرادی که محدودیت قرارگیری در معرض نور خورشید دارند؛ مانند افراد زمینگیر، خانم‌هایی که به علل مذهبی حجاب می‌کنند.
• افراد دارای پوست تیره: میزان بیشتر ملانین در پوست این افراد موجب کاهش توانایی پوست جهت تولید ویتامین D از طریق نور خورشید می‌ گردد.
• افراد مبتلا به بیماری التهابی روده و سایر بیماری‌هایی که منجر به اختلال در جذب چربی می‌شود مانند: برخی از بیماری‌های کبدی، سیستیک فایبروزیس، سلیاک، کرون، کولیت زخمی شونده.
• افراد چاق یا افرادی که تحت جراحی بایپس معده قرار گرفته‌اند
• افرادی که به بیماری های پوستی نظیر ویلتکو، اگزما و پسوریازیس مبتلا هستند.
• کمبود ویتامین D در افرادی که گیاهخوار هستند متداول تر است.
• افرادی که مشکلات کلیه و یا سایر بیماری ها جذب مواد معدنی را برای آنها سخت کرده است.

 منابع ویتامین D:

• آفتاب: تابش پرتو فرابنفش به پوست انسان باعث می‌ شود که ماده‌ای به نام دهیدروکلسترول با طی مراحلی در بدن در کلیه به ویتامین دی تبدیل شود. افراد با پوست روشن‌تر نسبت به تیره‌ ترها می‌توانند در مدت کمتری که زیر آفتاب مانده‌ اند نیاز خود به این ویتامین را تأمین کنند. تقریباً تمام ویتامین d مورد نیاز یک فرد، در مکانی که هوای آفتابی دارد از این طریق ساخته می‌ شود.
• منابع گیاهی: غلات و برخی سبزیجات و میوه‌ جات.
• منابع حیوانی: کره، روغن کبد ماهی، زرده تخم مرغ، خامه، جگر، ماهی ساردین حاوی مقادیر زیادی از این نوع ویتامین هستند.
• دریافت این ویتامین به صورت مصنوعی مثل کپسول و آمپول.

نکته مهم: بیماران پوستی پسوریازیس از آن دسته از مواد غذایی حاوی ویتامین D که رابطه مستقیمی با تشدید بیماری پوستی پسوریازیس ندارند استفاده کنند.

میزان مورد نیاز:

انستیتوی پزشکی (IOM) میزانی برای مصرف ویتامین D پیشنهاد داده است. دریافت این میزان ویتامین D از طریق رژیم غذایی (بهمراه یا بدون مکمل‌ ها) باید برای حفظ سلامتی شما کافی باشد. این میزان:

• ۴۰۰ واحد (۱۰ میکرو گرم) برای نوزادان بین ۰ تا ۱۲ ماهه.
• ۶۰۰ واحد (۱۵ میکروگرم) برای کودکان و بزرگسالان بین ۱ تا ۷۰ سال.
• ۸۰۰ واحد (۲۰ میکروگرم) برای سالمندان، زنان باردار و زنان در طول مدت شیردهی.

تداخل های احتمالی:

• ویتامین D می‌تواند با بسیاری از داروها از جمله داروهایی که برای فشار خون بالا و مشکلات قلبی تجویز می‌شوند، تداخل داشته باشد. اگر روزانه دارو مصرف می‌ کنید، قبل از دریافت مکمل‌های ویتامین D با پزشکتان مشورت نمایید.
• استروئیدها می توانند در متابلیسم ویتامین د تداخل کنند و بر جذب کلسیم اثر داشته باشند. داروهای کاهش وزن مانند اورلیسات (ونوستات، زنیکال) و داروی کاهنده کلسترول با نام کلستیرامین جذب ویتامین د و همچنین سایر ویتامین های محلول در چربی را کم می کنند.
• داروی ضد صرع فنوباربیتال و فنی توئین متابلیسم ویتامین د را افزایش داده و باعث کاهش جذب کلسیم می شوند. همچنین استاتین ها و دیورتیک ها سطح خونی ویتامین د را افزایش می دهند

موارد احتیاط:

اين دارو در موارد زير بايد با احتياط مصرف شود:

• مصرف زیاد ویتامین D می‌تواند باعث از درست دادن اشتها، ادرار پی در پی و کاهش وزن شود. همچنین میزان زیاد ویتامین D می‌ تواند باعث ایجاد مشکلات کلیوی و قلبی شود.
• در موارد تصلب شرائين يا عيب كار قلب، زيادي فسفات خون و عيب كار كليه و حساسيت مفرط به اثرات ويتامين D با احتیاط مصرف شود.
  
• در بيماران مبتلا به عيب كار كليه يا درصورت مصرف مقادير زياد ويتامين، تعيين غلظت كلسيم پلاسما ضروري است.

نوشته توقف رشد بیش از حد سلول ها در پسوریازیس با ویتامین D اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

شرکت سازنده:

شرکت گلاکسواسمیت‌کلاین (GlaxoSmithKline) یک شرکت بریتانیایی و چندملیتی داروسازی و تولیدکننده انواع محصولات بهداشتی می‌باشد، که دفتر مرکزی آن در شهر لندن انگلستان قرار دارد.

شرکت گلاکسواسمیت‌کلاین، در سال ۲۰۰۹ از لحاظ میزان فروش دارو، پس از فایزر، نوارتیس و سانوفی به عنوان چهارمین شرکت دارویی جهان انتخاب شد.

مکانيسم اثر:

اين دارو در سنتز مصرف نوکلئوتيدهاى پورين تداخل مي‌کند و با اثر بر فاز S چرخه سلولى باعث مهار سنتز DNA و RNA مي‌شود.

میزان مصرف:

به صورت خوراکى ۲mg/kg/day سپس بعد از ۴ هفته در صورت عدم کاهش شديد لکوسيت‌ها و پلاکت‌ها مقدار دارو را به ۳mg/kg/day به آهستگى افزايش مي‌دهيم.

موارد منع مصرف:

دپرسيون مغز استخوان، زونا، آبله مرغان و مقاومت قبلى به دارو، لکوپنى (کمتر از ۲۵۰۰/mm۳)، ترومبوسيتوپنى (کمتر از ۱۰۰۰۰۰/mm۳)، آنمي، حاملگى (در گروه D) قرار دارد.

عوارض جانبي:

خوني: ترومبوسيتوپني، لکوپني، ساپرس مغز استخوان، کم‌خوني.
گوارشي: تهوع، استفراغ، بي‌اشتهائي، اسهال، التهاب حفره دهان، مسموميت کبدي، گاستريت، زردي.
ادرارى تناسلي: نارسائى کليوي، هيپراوريسمي، اوليگوري.
پوستي: راش، درماتيت، خشکى پوست.

ملاحظات پرستاري:

ـ شمارش گلبول‌هاى خون و درصد آنها و شمارش پلاکت را به‌طور هفتگى انجام دهيد اگر تعداد گلبول‌هاى سفيد خون کمتر از ۳۵۰۰/mm۳ يا تعداد پلاکت‌ها کمتر از ۱۰۰۰۰۰/mm۳ رسيد از مصرف دارو خوددارى کنيد و پزشک را از نتايج آگاه کنيد و مصرف دارو بايستى قطع شود.
ـ مطالعات عملکرد کليوي، BUN، اسيد اوريک سرم، کليرانس کراتينين ادرار و الکتروليت‌ها را قبل از مصرف دارو و در طى درمان بررسى کنيد.
ـ نسبت I&O را اندازه‌گيرى کرده و پائين افتادن برون‌ده ادرارى به کمتر از ۳۰ml/h را گزارش دهيد.
ـ دماى بدن را هر ۴ ساعت کنترل کنيد، تب ممکن است بيانگر شروع عفونت باشد.
ـ تست‌هاى عملکرد کبدى که شامل: بيلي‌روبين، آلکالن فسفاتاز، ALT, AST هستند را قبل و در طى درمان کنترل کنيد.
ـ زمان سيلان و زمان انعقاد را در طى درمان ارزيابى کنيد.

نکات قبل از مصرف:

ـ قبل از مصرف دارو، آنتي‌اسيد مصرف کنيد و دارو را بعد از شام و قبل از خوابيدن به بيمار داده شود.
ـ ۶۰ـ۳۰ دقيقه قبل از دادن دارو، براى جلوگيرى از استفراغ، به بيمار داروى ضداستفراغ بدهيد.
ـ براى سطوح بالاى اسيداوريک از آلوپورينول يا بي‌کربنات سديم استفاده کنيد و ادرار را قليائى نمائيد.
ـ از آنتي‌بيوتيک براى پيشگيرى از عفونت بهره ببريد.
ـ براى تسکين درد از ضد دردهاى سيستميک يا موضعى استفاده کنيد.
ـ براى کم‌خونى از ترانسفوزيون خون کمک گيريد.

روش تهيه تجويز:

ـ از روش‌هاى بهداشتى طبى استفاده کنيد اگر سطوح WBC پائين باشند بيمار را ايزوله کنيد.
ـ به بيمار غذاهائى مايعى چون نوشابه‌هاى کربن‌دار و ژله بدهيد. نان سوخارى و کلوچه خشک هنگامي‌که بيمار تهوع و استفراغ نداشته باشد مي‌تواند به غذاى بيمار افزوده گردد.
ـ براى جلوگيرى از رسوب اورات و تشکيل سنگ بايد مايع دريافتى بيمار را به دو الى سه ليتر در روز افزايش داد مگر اينکه موارد منع مصرف مايع، وجود داشته باشد.
ـ بيمار بايد غذاهاى حاوى پورين کم‌مصرف کند، گوشت اعضائى مثل (قلوه و جگر) را مصرف نکند و از حبوبات خشک و نخود استفاده کند و ادرار را قليائى نگه‌دارد.
ـ بيمار بايد دهان خود را سه الى چهاربار در روز با آب و سودا بشويد. دندان‌ها را دو الى سه بار در روز با مسواک نرم مسواک کند و از نخ دندانى ابريشمى استفاده کند.
ـ غذاهاى مغذى با آهن و ويتامين تکميلى براى بيمار تجويز شود.
ـ دارو را در محفظه‌هاى دربسته و محکم و در جاى خنک نگهدارى کنيد.

آموزش به بيمار و خانواده:

ـ لزوم نياز به قرنطينه حفاظتى را براى بيمار توضيح دهيد.
ـ مشکلات و عوارض جانبى چون قيرى شدن مدفوع، لرز، تب، گلودرد، خونريزي، کبودي، سرفه، کوتاهى نفس کشيدن و ادرار تيره يا خونى را به پرستار يا پزشک گزارش کنيد.
ـ از مصرف غذاهائى که داراى اسيد سيتريک هستند يا غذاهاى داغ و خام خوددارى کنيد.
ـ نشانه‌هاى استوماتيت مثل: خونريزي، نقاط سفيد، زخم در دهان را گزارش کنيد. به بيمار گفته شود که از وسايل جلوگيرى از حاملگى استفاده نمايد.
ـ بيمار بايد هر روز ۱۲ـ۱۰ ليوان مايع بنوشد.

مصرف در دورة شیردهی :

هنوز ترشح این دارو در شیر مادر مشخص نشده است، به دلیل احتمال بروز عوارض نامطلوب در نوزاد شیر خوار، از مصرف آن در دوره شیر دهی باید پرهیز گردد یا این که شیر دهی باید قبل از مصرف دارو قطع شود.

شرايط نگهداري:

۳۰-۱۵ درجه سانتيگراد

اشكال دارويي:

Tablet:40mg

نوشته استفاده از داروی تيوگوانين برای درمان بیماری پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

شرکت سازنده:

شرکت نوارتیس (Novartis) یک شرکت چندملیتی داروسازی مستقر در بازل، سوئیس است، که از نظر میزان فروش، رتبه دوم از بزرگترین شرکت‌های داروسازی جهان را، به خود اختصاص داده است.شرکت داروسازی نوارتیس در سال ۱۹۹۶ از ادغام دو شرکت سیبا گایگی و شرکت ساندوز تشکیل شد. هر دو این شرکت‌ها دارای قدمت زیادی بوده و مجموعا نوارتیس را دارای تاریخچه عظیم ۲۵۰ ساله نمودند.

شرکت نوارتیس در سال ۱۹۹۸ نیز با همکاری دانشکده میکروبیولوژی دانشگاه کالیفرنیا به نام برکلی، شروع به دریافت مجوزهای مختلف بیوتکنولوژی کرد. این شرکت تحقیقات وسیعی در حوزه‌های بیوتکنولوژی انجام داد است و داروی سیستمیک سیکلوسپورین (cyclosporine) با نام تجاری نئورال (Neoral) ساخت این شرکت چند ملیتی می باشد.

مکانیسم اثر:

با مهار قابل برگشت و اختصاصي لنفوسيت ها در فاز GO و G1چرخه سلولي، باعث مهار لنفوسيت هاي كمكي و مهاري مي شود و توليد IL-2 و فاكتور رشد لنفوسيت هاي T را نيز مهار مي كند.

فارماکوکينتيک:

جذب اين دارو از دستگاه گوارش متغير و حدود ۳۰ درصد است. متابوليسم شديد كبدی دارد و نيمه عمر آن در كودكان حدود ۷ ساعت و در بزرگسالان حدود ۱۹ است و به طور عمده از طريق صفرا و مدفوع دفع مي شود.

موارد منع مصرف:

در صورت حساسيت به يكي از اجزاء فرآورده، پرفشاري خون كنترل نشده يا بدخيمي ها نبايد مصرف شود.

نکات مهم قبل از مصرف دارو:

اگر شما به این دارو حساسیت دارید و یا اگر داراری هر یک از شرایط و بیماری های زیر می باشید نباید از این دارو استفاده نمایید:

بیماری کلیوی
فشار خون بالا کنترل نشده و یا درمان نشده
هر نوع سرطان
سیکلوسپورین می تواند سطح سلول های خونی که با عفونت های موجود در بدن مبارزه می کنند را پایین آورد و یا باعث شود که بدن به تولید بیش از حد یک نوع خاصی از سلول های سفید خون نماید؛ همچنین در برخورد با شرایط خاص و جدی از جمله سرطان و عفونت شدید مغزی می تواند باعث از کار افتادگی و یا مرگ شود، و یا داشتن یک ویروس که می تواند باعث شکست کلیه پیوند شود؛ با توجه به این شرایط با پزشک معالج خود در مورد شرایط و بیماری های خاص خود را مشورت نمایید.

هشدارها:

۱٫ در صورت وجود عفونت هاي ويروسي يا باكتريائي و عيب كار كبد يا كليه بايد با احتياط مصرف شود.
۲٫ در صورت بروز عيب كار كليه طي درمان، مقدار مصرف دارو بايد كاهش يابد.

عوارض جانبي:

اگر شما پس از مصرف این دارو دچار هر یک از عارضه های جدی زیر شدید با پزشک خود تماس گرفته و او را در جریان قرار دهید:

تب، عرق کردن، لرز، بدن درد، علائم آنفلوانزا، زخم در دهان و گلو، از دست دادن وزن
تغییر در وضعیت ذهنی شما، مشکلات حرف زدن و یا راه رفتن، کاهش دید (ممکن است به تدریج آغاز شود و به سرعت بدتر)
کبودی یا خونریزی، پوست رنگ پریده، حساسیت به نور و یا تنگی نفس، ضربان سریع قلب، مشکل در تمرکز
درد در پایین کمر یا در طرفین، خون در ادرار، درد و سوزش هنگام ادرار
افزایش سریع وزن، ادرار کردن کم و یا هیچ
تورم، گرمی، قرمزی یا ترشح از پوست
استفراغ و اسهال خونی
تشنج
پتاسیم بالا (ضربان آهسته قلب، نبض ضعیف، ضعف عضلانی)
تهوع، درد بالای معده، خارش، از دست دادن اشتها، ادرار تیره، مدفوع سفالی رنگ، یرقان (زردی پوست و چشم)
فشار خون خطرناک بالا (سردرد شدید، تاری دید، وزوز در گوش خود، اضطراب، درد قفسه سینه، تنگی نفس، ضربان قلب ناهموار)

تداخل دارویی:

مصرف همزمان كتوكونازول، آندروژن ها، آميودارون، سايمتيدين، دانازول، مسددهاي كانال هاي كلسيم، متوكلوپراميد، اريترومايسين يا استروژن ها باعث افزايش غلظت سرمي سيكلوسپورين مي شود. مصرف همزمان تربينافين، كوتريموكسازول، ريفامپيسين، پروبوكول، كاربامازپين، فنوباربيتال، فني توئين باعث كاهش غلظت سرمي سيكلوسپورين مي شود.
مصرف همزمان سيكلوسپورين با مدرهاي نگهدارنده پتاسيم ممكن است باعث افزايش پتاسيم خون مي شود. مصرف همزمان ساير داروهاي كاهنده سيستم ايمني با سيكلوسپورين ممكن است خطر بروز عفونت را افزايش دهد.

سیکلوسپورین می تواند به کلیه ها آسیب برساند٬ این اثرات زمانی افزایش می یابد که شما این دارو را با برخی از داروهای دیگر، از جمله داروهای زیر استفاده نمایید:

ضد ویروس ها ، داروهای کاهش کلسترول ، شیمی درمانی ، تزریق آنتی بیوتیک ، دارو برای درمان اختلالات روده ، دارو برای درمان اختلالات خود ایمنی مثل MS ، دارو برای جلوگیری از رد پیوند اندام ، داروهای اسید معده (تاگامت ، زانتک) ، و برخی از داروهای کاهش درد و ورم مفاصل (از جمله آسپیرین، تیلنول ، آسپرین، و Aleve) .

قبل از استفاده از این دارو با دکتر خود در مورد تمام نسخه ها و داروهایی که استفاده می کنید ( حتی ویتامین ها، مواد معدنی، داروهای گیاهی و … ) مشورت نمایید٬ به خصوص داروهای زیر :

قرص های ضد بارداری
ادرار آور ( قرص آب )
داروهای نقرس
داروهای قلب و ضد فشار خون
داروهای HIV و یا AIDS
داروهای تشنج
داروهای استروئیدی ( دهان، بینی، استنشاقی و یا تزریقی )
مخمر سنت جان

مصرف در دوران بارداری و شیردهی:

مشخص نیست که سیکلوسپورین می تواند به جنین آسیب برساند یا خیر٬ دکتر شما تعیین خواهد کرد که آیا این دارو بی خطر است و یا آیا میتواند به جنین آسیب برساند یا خیر٬ قبل از اینکه شما از سیکلوسپورین استفاده نمایید با پزشک خود مشورت کنید.
سیکلوسپورین میتواند به شیر مادر عبور کند و به کودک شیرخوار آسیب برساند٬ در هر صورت قبل از مصرف این دارو در دوران شیردهی با پزشک خود مشورت نمایید.

نکات قابل توصيه:

۱٫ بيماران مصرف كننده سيكلوسپورين بايد تحت نظر كامل پزشك باشند.
۲٫ اندازه گيري غلظت سرمي سيكلوسپورين، كرآتينين، BUN و اسيد اوريك طي درمان با دارو ضروري است.
۳٫ در صورت بروز هر نوع عفونت بايد درمان آن سريعاً انجام شود. ممكن است به كاهش مقدار مصرف سيكلوسپورين نياز باشد.
۴٫ در صورت ظهور علائم رد پيوند بايد مقدار مصرف افزايش داده شود.
۵٫ كودكان ممكن است به مقدار مصرف بيشتري از دارو نياز داشته باشند.
۶٫ در سوء جذب ممكن است جذب خوراكي دارو كاهش يابد.
۷٫ افزايش فشار خون ناشي از اين دارو را مي توان با تجويز داروهاي ضدفشار خون بالا كاهش داد. ولي به دليل اينكه سيكلوسپورين پتاسيم خون را افزايش مي دهد، از مدرهاي نگهدارنده پتاسيم نبايد استفاده شود.

مقدار مصرف:

در پسوریازیسی که بسیار التهابی است و یا بسیار مقاوم است بهتر است با حداکثر دوز درماتولوژیک یعنی ۵mg/kg شروع کنیم. چون اگر بخواهیم با دوز ۳mg/kg شروع کنیم، این دوز حتی بعنوان دوز نگهدارنده در نیمی از موارد پسوریازیس مؤثر نیست. وقتی بیماری کنترل شد هر یک هفته درمیان ۱mg/kg کم میکنیم تا به حداقل دوز مورد نیاز برسیم.
درمواردی که پسوریازیس نسبتاً پایدار پلاکی است و یا خیلی شدید نیست، میتوانیم با ۳-۲٫۵ mg/kg شروع کنیم. اگر تا یک ماه بهبودی ایجاد نشد هر دوهفته یکبار  ۱-۰٫۵ mg/kg زیاد میکنیم اما نباید از دوز حداکثر درماتولوژی (۵mg/kg) تجاوز کنیم، اما به هر حال شروع با دوز ۵mg/kg بهترین نتیجه را دارد.

اگر تا سه ماه پاسخ کافی با ۵mg/kg نداشتیم درمان را قطع میکنیم، بهتر است درمان را ناگهان قطع نکنیم و به تدریج با یک درمان دیگر جایگزین کنیم. گزارشاتی از pustular flares بدنبال قطع سیکلوسپورین وجود داشته، برای بیمار چاق باید یک وزن ایده ال را درنظر بگیریم ودوز را محاسبه کنیم، اگر براساس وزن واقعی بیمار بدهیم ممکن است دوز زیادی داده باشیم. اگر پاسخ کافی وجود نداشت آنوقت دوز را بتریج زیاد میکنیم و براساس وزن واقعی محاسبه میکنیم.
برمبنای معیارهای FDA حداکثردوزدرماتولوژیک ۴mg/kg است و حداکتر مدت مصرف یکسال است که براساس معیارهای جهانی میتوان تا دو سال ادامه داد.

درمان نوبتی سیکلوسپورین و نئوتیگازون:

برخی داروها در درماتولوژی راه حل سریع ولی برای استفاده طولانی مدت مناسب نیستند. درحالیکه برخی داروهای دیگر به عنوان درمان نگهدارنده مناسب و بهتر است سیکلوسپورین بطور آهسته کم شود بجای اینکه سریعا قطع شود، مگر اینکه در موارد خاصی مجبور باشیم دارو را سریع قطع کنیم.

چون نئوتیگازون عوارض کلیوی ندارد و سیکلوسپورین هم عوارض کبدی ندارد، به عنوان درمان سیکلوسپورین ترکیبی با یکدیگر مناسب هستند. عارضه مشترک آنها بالابردن چربی های خون است، این دو همچنین تداخل داروئی هم ندارند، زیرا توسط آنزیمهای مختلف متابولیزه میشوند. بهرحال سیکلوسپورین بعنوان یک quick fixes عالی و دوز بالای آن بخوبی تحمل میشود، همچنین قادر است ضایعات بیمار را پاک کند. دوز بالای آن خوب تحمل میشود  اما نئوتیگازون بعنوان یک درمان نگهدارنده ایده ال است نئوتیگازون در طولانی مدت ایمن است

اگر پسوریازیس شدید باشد میتوانیم هر دو را باهم شروع کنیم، اول نئوال را با حداکثر دوز درماتولوژیک ۵mg/kg یک ماه میدهیم تا بیماری خوب کنترل شود و بعداز ۳ تا ۴ هفته که مطمئن شویم بیمار نئورال را خوب تحمل میکند نئوتیگازون را با دوز۲۵mg روزانه شروع و سپس دوز نئوتیگازون را ۱۰ تا ۲۵mg هردو تا چهار هفته افزایش میدهیم آنقدر افزایش میدهیم تا حدی که بیمار بتواند تحمل کند، در این دوره دوز نئو تیگازون را همچنان در بالاترین حد حفظ میکنیم تا وقتی بیماری به میزان قابل توجهی پاک شود شروع به کم کردن دوز سیکلوسپورین میکنیم و نباید بیشتر از ۱mg/kgدر ماه کم کنیم.

نوشته درمان آرتريت روماتوئيد و پسوريازيس شديد با سیکلوسپورین اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

تاریخچه مصرف داروهای سیستمیک برای درمان پسوریازیس:

معمولاً متوترکسات اولین دارویی است که برای این منظور بکار می‌رود. این دارو که در سال ۱۹۵۱ برای اولین بار در درمان پسوریازیس مصرف شد تکثیر سلول‌های پوست را کم کرده و غالباً بخوبی بیماری را کنترل می‌کند. متوترکسات می‌تواند هم بصورت خوراکی و هم تزریقی مصرف شود و غالباً پس از چند هفته اثر آن ظاهر می‌شود.

همچنین مشتقات ویتامین آ که به رتینوئیدها معروف هستند مانند اسی‌ترتین با کاستن تکثیر سلول‌های پوست، باعث بهبودی پسوریازیس می‌شوند. از داروهای دیگر می‌توان به سیکلوسپورین و هیدروکسی اوره اشاره کرد. طبیعی است که تمام این داروها با نظر پزشک تجویز شده و برای اطمینان از بی‌عارضه بودن آنها، انجام آزمایش‌های پایه و دوره‌ای ضروری است.

موارد تجویز داروهای سیستمیک:

داروهای سیستمیک برای بیمارانی که پسوریازیس آنها به داروهای موضعی و یا درمان نوز ماوراء بنفش (UV) مقاوم است تجویز می شود

پسوریازیس شدید و متوسط

ورم مفاصل پسوریاتیک

عوارض احتمالی داروهای سیستمیک:

ریزش مو
خشکی لب و خشکی دهان
پوست خشک و خشکی چشم
خونریزی لثه ها و خونریزی بینی
افزایش حساسیت نسبت به نور خورشید
لایه بردار نوک انگشتان و تغییرات ناخن
تغییر در سطح چربی خون
افسردگی
افکار یا افکار خشونت آمیز
سردرد
درد مفاصل
کاهش دید در شب
اختلال در آنزیم های کبدی

نکته مهم در مصرف داروهای سیستمیک:

در هر حال، آنچه در مورد داروهای سیستمیک در پسوریازیس بسیار اهمیت دارد، این است که بجز موارد استثنایی، نباید از کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا تزریقی در این بیماری استفاده شود. مصرف این داروها، اگرچه ممکن است باعث بهبودی ظاهری اولیه شوند، ولی متعاقباً علاوه بر اثرات سوء متعددی که دارند، باعث شعله‌ور شدن بیماری یا تبدیل شدن آن به اشکال خطیرتر را دارند.

بارداری و مصرف داروهای سیستمیک:

نکتهٔ دیگری که بسیار اهمیت دارد، این است که هنگامی که یک خانم مبتلا به پسوریازیس در سنین باروری تحت درمان با داروهای سیستمیک قرار می‌گیرد، باید بدقت از نظر پیشگیری از بارداری توجیه شود. در مورد برخی از این داروها حتی تا ماهها پس از قطع دارو نیز بارداری می‌تواند خطراتی برای جنین در پی داشته باشد

شکل مصرف:

داروهای سیستمیک بصورت خوراکی در شکل مایع یا قرص و یا از طریق تزریق گرفته می شوند.

انواع داروهای سیستمیک:

داروهای سیستمیک به دو دسته تقسیم می شوند:

-سنتی

-بیولوژیک

systemics سنتی بیش از ۱۰ سال است که استفاده می شود، بیولوژیک در یک کلاس نسبتا جدید برای درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک استفاده می شود.

تعدادی از داروهای سیستمیک:

اَسی‌ترتین (Acitretin) (با نام های تجاری Soriatane و Neotigason)
سیکلوسپورین (Cyclosporine)
متوترکسات (Methotrexate)
آف لیبل سیستمیک (Off-label systemics)
تیوگوانین (THIOGUANINE)

نوشته انواع داروهای سیستمیک و نقش آنها در درمان پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.