فیبرومیالژیا (Fibromyalgia):

فیبرومیالژیا (Fibromyalgia) یکی از شایع‎ترین اختلالات عضلانی و اسکلتی در بزرگسالان است. این بیماری یک سندرم درد مزمن با علت ناشناخته است که با دردهای مزمن منتشر، وجود نقاط دردناک در معاینه و علایمی نظیر خستگی، خشکی مفاصل، سردرد و اختلالات خلقی و شناختی همراه است.

شایع‎ترین شکایت بیماران مبتلا به فیبرومیالژی در زمان مراجعه به پزشک، احساس درد در همه جای بدن است. بر اساس معیارهای طبقه‎بندی کالج روماتولوژی آمریکا جهت تشخیص فیبرومیالژی، درد در بیشتر اوقات شبانه روز و طی حداقل ۳ ماه باید وجود داشته باشد.

مطالعات مبتنی بر جامعه نشان می‎دهند که سندرم فیبرومیالژی تقریبا ۲% جامعه و حدود ۷% زنان را مبتلا می‎کند.

در تصویر زیر نقاط درد در فیبرومیالژیا مشخص شده است:

علائم فیبرومیالژی در بدن چیست؟

مهمترین علائم فیبرومیالژی در بدن عبارت است از درد،خستگی و اختلال خواب که در ادامه هر کدام را بررسی می‌نماییم.

درد:

درد یکی از علائم فیبرومیالژی و مهم‎ترین علت مراجعه این بیماران است. اکثرا دردهای گسترده در تمام بدن دارند. معمولا درد با هوای سرد و مرطوب، اضطراب و استرس‎های روانی و بدخوابی تشدید می‎شود.

برای بیان درد از اصطلاحات دردهای گنگ، دردهای فرورونده (مثل فرو رفتن سوزن در بدن)، دردهای ضربان دار، دردهای نافذ و سوراخ کننده و سوزش بدن استفاده می‎کنند.

خستگی:

از دیگر علایم مهم فیبرومیالژیا خستگی است و گاهی در تمام مدت روز وجود دارد و گاهی بسیار شدید می‎شود. تعدادی فقط به علت خستگی به پزشک مراجعه می‎کنند.

خستگی با فعالیت بدنی تشدید می‎شود و بسیاری از بیماران می‎گویند من ضعیف تر از آن هستم که بتوانم کوچکترین کاری انجام دهم. برای بیان خستگی از اصطلاحات من همیشه خسته‎ام، همیشه حالت کوفتگی دارم، من انرژی ندارم استفاده می‎کنند.

اختلال خواب:

اختلال خواب جزء علایم شایع بیماری فیبرومیالژی است. بیمارانی که خستگی صبحگاهی آن‎ها بیشتر است از اختلال بیشتری در خوابیدن رنج می‎برند که به آن‎ها بدخواب گفته می‎شود. درد و حالت خشکی خصوصا در هنگام صبح و گاهی عصرها وجود دارد.

سایر علائم بیماری فیبرومیالژیا شامل موارد زیر می‌شود:

-سردردهای فراوان که از نوع سردردهای میگرنی و عضلانی هستند.

-اختلالات شناختی پارستزی شامل کم شدن قدرت تمرکز، کم شدن حافظه کوتاه مدت، عدم توانایی کافی در فکر کردن که همه این‎ها می‎تواند مربوط به کمبود خواب باشد.

-سندرم روده تحریک پذیر با علایم درد شکمی، نفخ، یبوست و اسهال متناوب

-سندرم مفصل گیجگاهی فکی

-حساسیت به صداهای بلند، نور زیاد و بو، و حساسیت به مواد شیمیایی

-سندرم پای بی‎قرار

آیا می‌شود از این آسیب جلوگیری کرد؟

متأسفانه، مکانیسم‌های واقعی فیبرومیالژیا کاملاً شناخته نشده است. به همین دلیل، هیچ راهی برای پیش‌بینی یا جلوگیری از شروع آن وجود ندارد. با این حال، تشخیص زود هنگام علائم و نشانه‌های مربوط به فیبرومیالژیا به شما و ارائه‌دهندگان خدمات پزشکی شما کمک می‌کند تا مدیریت زودهنگام را شروع کنند.

آیا برای درمان فیبرومیالژی نیاز به فیزیوتراپی است؟

اگرچه درمان قطعی برای فیبرومیالژی وجود ندارد ولی فیزیوتراپی به بهبود شرایط و کاهش درد و افزایش عملکرد شما کمک بخصوصی می‌کند.

نوشته آیا پسوریازیس با بیماری فیبرومیالژیا ارتباطی دارد؟ اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

در نتیجه تحلیل و بررسی ۱۱۲ مطالعه مشخص شد که در افراد مبتلا به پسوریازیس خطر ابتلا به لنفوم نسبت به کسانی که این بیماری را ندارند ۵۶ درصد بیشتر است.

پسوریازیس اغلب با افزایش خطر لنفوم سلول تی که نوعی لنفوم غیر هوچکین است ارتباط دارد. مشخص نیست که آیا پسوریازیس به تنهایی خطر لنفوم سلول تی را افزایش می دهد یا خیر. شاید به این دلیل باشد که این سرطان گاهی به اشتباه پسوریازیس تشخیص داده می شود.

این دو بیماری علائم مشابهی از جمله لکه های پوسته پوسته و خارش دار ایجاد می کنند. برای تشخیص این علائم از یکدیگر لازم است بیوپسی پوست انجام شود.

برخی تحقیقات نشان می دهند که احتمال ابتلا به لنفوم در افراد مبتلا به پسوریازیس حاد تر نسبت به افرادی که بیماری خفیف تری دارند بیشتر است، اما مطالعات دیگر هیچ ارتباطی بین شدت آرتریت پسوریازیس و خطر لنفوم پیدا نکرده اند.

بیماری پسوریازیس و ارتباط آن با لنفوم:

پسوریازیس و آرتریت پسوریازیس اختلالات خود ایمنی بوده و زمانی رخ می دهند که سیستم ایمنی بیش از حد در برابر بدن واکنش نشان دهد.

سلول های سیستم ایمنی بدن همانطور که به طور معمول به باکتری ها و سایر مهاجمان بالقوه خطرناک حمله می کنند به مفاصل و پوست نیز حمله خواهند کرد.

لنفوم در نوعی سلول ایمنی به نام لنفوسیت شروع می شود. سیستم ایمنی بیش از حد فعال در افراد مبتلا به بیماری های پسوریازیس باعث می شود سلول های لنفوسیت سریع تر از حد معمول تقسیم شده و منجر به سرطان شوند.

داروهای خاص برای درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریازیس پاسخ سیستم ایمنی بدن را کاهش می دهند، به طوری که التهاب نمی تواند به مفاصل و پوست آسیب برساند. ضعف سیستم ایمنی نیز می تواند خطر ابتلا به لنفوم را افزایش دهد.

عوامل خطر مشترک:

برخی عوامل مشترک شما را در معرض خطر پسوریازیس حاد تر قرار داده و آرتریت پسوریازیس نیز گاهی خطر لنفوم را افزایش می دهد.

این عوامل عبارتند از:

-اضافه وزن (شاخص توده بدن ۲۵ تا ۲۹.۹ BMI)

-چاقی (بیشتر یا مساوی با ۳۰ BMI)

-اختلالات متابولیک

-سیگار کشیدن

-مصرف بیش از حد الکل

در صورت ابتلا به پسوریازیس یا آرتریت پسوریازیس بهتر است علائم لنفوم را بدانید:

-تورم غدد

-کاهش وزن بدون دلیل

-عرق شبانه

-خستگی که از بین نمی رود

-تنگی نفس

نوشته آیا پسوریازیس می تواند باعث لنفوم شود؟ اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

تحریک و حساسیت مداوم پوست، ایجاد زخم های پوستی یا وجود دسته ای از پاپول ها، نشان دهنده پسوریازیس و یا تبخال تناسلی هستند و به همین خاطر ممکن است در تشخیص تفاوت بین آنها دچار مشکل شوید.

در این مقاله به تفاوت بین پسوریازیس و تبخال تناسلی پرداخته و علائم، علل و روش های درمانی هر یک توضیح داده می شود.

جدول مقایسه:

پسوریازیس تناسلی و تبخال تناسلی چه بیماری هایی هستند؟

پسوریازیس و تبخال دو بیماری مختلف هستند اما علائم مشابهی دارند که به صورت دوره ای ظاهر می شوند.

پسوریازیس تناسلی:

انواع مختلف پسوریازیس می تواند بر سلامت اندام تناسلی تأثیر گذارد. به عنوان مثال پسوریازیس پلاکی (Plaque Psoriasis) یک بیماری خود ایمنی است که لکه های ضخیمی روی پوست ایجاد می کند که گاهی اوقات پوسته های نقره ای دارند. خارش و زخم شدن لکه ها از علائم پسوریازیس تناسلی است.

پسوریازیس معکوس، در چین های پوستی در زیر سینه، زیر بغل و اطراف دستگاه تناسلی ایجاد می شود و لکه های صاف و قرمز براق روی پوست به وجود می آورد.

صرف نظر از نوع آن پسوریازیس ممکن است در نواحی زیر ایجاد شود:

در شیار بین اندام تناسلی و بالای ران

در شیار بین باسن و پشت ران

در پوست بین برجستگی های باسن

در پوست بالای اندام تناسلی

روی آلت تناسی زن، آلت تناسلی مرد یا پوست بیضه

تبخال تناسلی:

تبخال تناسلی نوعی عفونت مقاربتی (STI) است که پس از تماس فرد با ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ (HSV-1) یا نوع ۲ (HSV-2) ایجاد می شود.

بر اساس اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، تبخال تناسلی عفونتی شایع است که تقریبا ۱ نفر از هر ۶ نفر در بین سنین ۱۴ تا ۴۹ سال را درگیر می کند.

علائم:

علائم هر دو بیماری به شرح زیر است:

پسوریازیس تناسلی

پسوریازیس تناسلی با علائم زیر همراه است:

– لکه های پوستی متورم که ممکن است پوسته پوسته یا صاف باشند

– پوستی با فلس های سفید یا نقره ای

– لکه های پوستی که به رنگ خاکستری، بنفش یا قهوه ای تیره هستند

– پوست صاف و قرمز

– ناراحتی یا درد در ناحیه تناسلی

– ترک های دردناک باز که به آن شکاف پوست هم می گویند

– عفونت های قارچی و باکتریایی پوستی

– درد یا ناراحتی در هنگام رابطه جنسی

آکادمی پوست آمریکا (AAD) اعلام کرده است که علائم و ظاهر پسوریازیس می تواند متفاوت باشد.

در افراد سفید پوست لکه ها ممکن است به رنگ قرمز یا صورتی باشند.

در افراد سیاه پوست پسوریازیس می تواند رنگ بنفش، خاکستری یا قهوه ای تیره داشته باشد.

تبخال تناسلی:

بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO) بیشتر افراد مبتلا به تبخال دهانی یا تناسلی علامتی ندارند.

اگر علائم تبخال تناسلی ظاهر شود ۲ تا ۴ هفته پس از قرار گرفتن در معرض ویروس اولین شیوع اتفاق می افتد.

هنگامی که تبخال تناسلی برای اولین بار شیوع پیدا می کنند زخم هایی در دستگاه تناسلی یا نزدیکی آن، باسن و مقعد ایجاد می شود که با علائم زیر نیز همراه است:

سوزش یا خارش در ناحیه

غدد لنفاوی متورم و حساس

خستگی

تب

لرز

حالت تهوع

در صورت شیوع مجدد بیماری علائم زیر را خواهید داشت:

انبوهی از تاول های کوچک و پر از مایع

زخمهای بازی که مایعی از آن بیرون می آید

زخم های پوستی

احساس سوزش یا گزش هنگام ادرار

درد در ناحیه پایین کمر

دردهای عضلانی

علت ها:

در ادامه به عواملی که باعث ایجاد تبخال و پسوریازیس می شوند اشاره می کنیم.

پسوریازیس تناسلی

یک بررسی سیستماتیک در سال ۲۰۱۸ نشان داد که حدود ۶۳٪ از افراد مبتلا به پسوریازیس، به پسوریازیس تناسلی مبتلا می شوند.

پسوریازیس یک بیماری التهابی غیر مسری است که وقتی سیستم ایمنی باعث رشد سریع سلول های پوستی می شود رخ می دهد.

علت دقیق پسوریازیس هنوز مشخص نیست اما محققان نواحی در ژنوم انسان را شناسایی کرده اند که فرد را مستعد ابتلا به این بیماری می کند.

طبق گزارش AAD بیماری پسوریازیس در بین خانواده ها به گونه ای ارثی منتقل می شود. در صورت ابتلا به پسوریازی در پدر یا مادر، پدربزرگ، مادربزرگ و یا خواهر یا برادر، خطر ابتلا به این بیماری بیشتر خواهد بود.

با این حال با اطمینان نمی توان گفت که سابقه خانوادگی همیشه باعث ابتلای افراد خانواده به این بیماری می شود.

موسسه ملی آرتروز و بیماری های اسکلتی و عضلانی و پوستی توضیح می دهد که عوامل زیر می توانند موجب بروز پسوریازیس شوند:

عفونت

استرس

تغییرات دما یا رطوبت که باعث خشک شدن پوست می شود

مصرف داروهای خاص

آسیب های پوستی مانند بریدگی یا آفتاب سوختگی

تب خال تناسلی:

تبخال تناسلی نوعی عفونت مقاربتی (STI) است که به دلیل ویروس های HSV-1 و HSV-2 اتفاق می افتد.

عفونت های HSV-1 معمولاً از طریق تماس دهانی سرایت می کنند و باعث ایجاد زخم های باز و دردناک اطراف دهان می شوند که به آن تبخال می گویند.

این عفونت می تواند از طریق رابطه دهانی به دستگاه تناسلی منتقل شود. عفونت های HSV-2 از طریق رابطه جنسی سرایت می کنند.

در صورت تماس فرد با ویروس HSV-1 یااز HSV-2 از طریق راه های زیر، به ویروس تبخال تناسلی نبتلا خواهد شد:

– زخم فعال تبخال

– بزاق یا ترشحات تناسلی شخصی که به عفونت دهان یا تبخال تناسلی مبتلا است

درمان:

روش های مختلفی برای کاهش علائم هر دو بیماری وجود دارد.

پسوریازیس تناسلی:

هیچ درمانی برای پسوریازیس در ناحیه تناسلی یا جاهای دیگر وجود ندارد. اما موارد زیر می تواند به کنترل علائم کمک کنند:

– کرمهای حاوی اسید سالیسیلیک

– کرمهای حاوی کلسی پوترین(Dovonex) یا کلسیتریول (Vectical)

– کورتیکواستروئیدهای موضعی

– داروهای بیولوژیک مانند آدالیمومب (Humira) و اتانرسپت (Enbrel)

– رتینوئیدهای خوراکی

– نور درمانی ماوراء بنفش

– داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند متوترکسات

تب خال ناحیه تناسلی:

هیچ درمانی برای تبخال تناسلی وجود ندارد. اما طبق اعلام CDC، داروهای ضد ویروس می توانند علائم را تسکین داده و مدت شیوع علائم و بیماری را کوتاه کنند.

برخی از این داروها عبارتند از:

– آسیکلوویر (acyclovir)

– والاسیکلوویر (valacyclovir)

– فامسیکلوویر (famciclovir)

پیشگیری:

روشهایی برای جلوگیری از ابتلا به تبخال دستگاه تناسلی و همچنین جلوگیری از عود مجدد علائم پسوریازیس وجود دارد.

پسوریازیس تناسلی:

موارد زیر ممکن است به جلوگیری از عود پسوریازیس تناسلی کمک کند:

– کنترل میزان استرس

– درمان سریع زخم و جراحات

– خودداری از خاراندن پوست

– پرهیز از مصرف الکل

– اجتناب از استعمال سیگار

– استفاده از مرطوب کننده ها و پاک کننده های لطیف و غیرمعطر

تبخال تناسلی:

برای جلوگیری از بروز تبخال تناسلی موارد زیر را امتحان کنید:

– در تمام فعالیتهای جنسی از روشهای محافظتی مانند کاندوم یا سد دهانی (Dental Dams) استفاده کنید

– انجام منظم غربالگری STI

– اجتناب از رفتارهای پرخطر مانند استفاده بیش از حد از مواد مخدر یا الکل

– اگر شریک جنسی شما تبخال تناسلی دارد از برقراری رابطه جنسی مقعدی، واژینال و دهانی حین ظهور علائم خودداری کنید.

– مصرف داروهای ضد ویروسی می تواند احتمال انتقال ویروس را کاهش دهد.

چه زمان به پزشک مراجعه کنید:

در صورت بروز مشکل پوستی جدید و به خصوص ایجاد عفونت و درد زیاد به پزشک یا متخصص پوست مراجعه کنید.

اگر در معرض تبخال قرار گرفته اید یا علائم تبخال دارید به پزشک خود اطلاع دهید.

جمع بندی:

پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی غیر مسری است که بر پوست ناحیه دستگاه تناسلی اثر منفی می گذارد.

تبخال تناسلی نوعی عفونت مقاربتی (STI) است که از عفونت ویروسی ناشی می شود.

هر دو بیماری تغییرات ناخوشایند در پوست ایجاد کرده و هیچ یک قابل درمان نیستند.

اما بسیاری از روش های درمانی می توانند علائم را کاهش داده و از عود مجدد آن جلوگیری کنند.

در صورتی که احتمال می دهید به یکی از این دو بیماری دچار شده اید یا علائم پسوریازیس تغییر کرده است به پزشک مراجعه نمایید.

نوشته تفاوت تبخال تناسلی و پسوریازیس تناسلی اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

تفاوت پیتریازیس روزه‌آ:

بثورات‌ پوستی‌ کم‌رنگ‌ که‌ اغلب‌ به‌صورت‌ نواحی‌ بیضی‌ یا گرد صورتی‌ کم‌رنگ‌ یا قهوه‌ای‌ روشن‌ در چین‌های‌ پوستی‌ دیده‌ می‌شود. ممکن‌ است‌ در ابتلا یک‌ لکه‌ پوستی‌ بزرگتر (لکه‌ پیش‌قراول‌) قبل‌ از سایر ضایعات‌ ظاهر گردد. ضایعه یک راش (قرمزی و جوش) پوستی به رنگ صورتی مایل به قرمز و فلس مانند است. اغلب پس از چند روز، لکه‌های کوچکتری روی بدن به وجود خواهد آمد.

این‌ ضایعات‌ ممکن‌ است‌ طرح‌ درخت‌ کریسمس‌ را در ناحیه‌ قفسه‌ سینه‌ یا پشت‌ ایجاد کنند. اول ممکن است بر روی شکم یا کشاله‌ها ایجاد شود و از آنجا به شکم و سینه و به دست‌ها می‌رسد و خارش خفیف دارند وپوسته پوسته می‌ شوند. اما در پسوریازیس با یک بیماری پوستی مزمن و خودایمنی مواجه هستیم؛ یعنی بدن به دلایل ناشناخته به سلول های خودی صدمه می زند. این بیماری هنگامی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن با ارسال سیگنال های اشتباهی باعث افزایش سرعت چرخه رشد سلول های پوست و ریزش آنها شود.

علایم‌ شایع‌:

خستگی‌ خفیف‌

خارش‌ که‌ معمولاً خفیف‌ است‌.

گاه سردرد خفیف‌

علل‌ پیتریازیس روزه‌آ:

ناشناخته‌ است. ممکن‌ است‌ استعداد ارثی‌ نسبت‌ به‌ این‌ اختلال‌ وجود داشته‌ باشد.

عوامل تشدید کننده بیماری:

سابقه‌ خانوادگی‌ آلرژی از هر نوع‌

پیشگیری‌:

پیشگیری‌ خاصی‌ ندارد.

عواقب‌ موردانتظار:

بروز و برطرف‌ شدن‌ این‌ لکه‌ها ممکن‌ است‌ سال‌ها ادامه‌ یابد. در هر حال‌ بین‌ سنین‌ ۳۰-۲۰ سال‌ ضایعات‌ مذکور به‌کلی‌ از بین‌ می‌روند.

عوارض‌ احتمالی‌:

عارضه‌ خاصی‌ مورد انتظار نیست‌.

درمان‌:

در حقیقت‌ درمان‌ مؤثری‌ برای‌ آن‌ وجود ندارد.

برای‌ جلوگیری‌ از آفتاب سوختگی در نواحی‌ درگیر می‌توان‌ از ترکیبات‌ ضدآفتاب‌ یا لباس‌های‌ محافظ‌ استفاده‌ کرد.

داروها:

به‌کار بردن‌ کرم‌های‌ نرم‌کننده‌ ممکن‌ است‌ زبری‌ و خشکی‌ پوست مبتلا را کاهش‌ دهد ولی‌ بر روی‌ رنگ‌ ضایعات‌ بی‌تأثیر است‌.

استفاده‌ از ترکیبات‌ قطران‌ ممکن‌ است‌ سودمند باشد.

داروهای‌ کورتونی‌ موضعی‌ نیازمند نسخه‌ یا بدون‌ نسخه‌ ممکن‌ است‌ برای‌ کنترل‌ خارش‌ و جلوگیری‌ از بروز پاپول‌ها (برآمدگی‌های‌ کوچک‌ پوستی‌) توصیه‌ شوند.

فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری:

محدودیتی‌ وجود ندارد.

نوشته پیتریازیس روزه‌آ و پسوریازیس دو بیماری پوستی با باطن متفاوت اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

علائم و نشانه‌های هشداردهنده‌ی بیماری ریوی:

هر بیماری ریوی ویژگی‌ها و داروهای منحصر به فردی دارد. با این حال اغلب علائم یکسانی را نشان می‌دهد. آگتهی نسبت به علائم بیماری ریوی می‌تواند به فرد هنگام مراجعه به پزشک کمک کند. در مراحل اولیه‌ی بیماری تحت درمان قرار گرفتن می‌تواند مفید واقع شود. درد قفسه‌ی سینه می‌تواند از علائم اولیه‌ی بیماری‌های ریوی باشد

موارد زیر می‌تواند از علائم هشداردهنده بیماری ریوی باشد:

تنفس دشوار و تنگی نفس: این مورد می‌تواند از علائم اولیه بیماری ریوی باشد که نباید نادیده گرفته شود.

درد قفسه‌ی سینه: درد در حین تنفس و سرفه نیاز به مراجعه به پزشک برای معاینه دارد.

سرفه: تداوم سرفه تا بیش از ۸ هفته از طرف جامعه‌ی پزشکی مزمن به حساب آمده و معمولاً پزشک می‌تواند به دلیل آن پی ببرد. همیشه سرفه‌ی مزمن خود به خصوص اگر با خون همراه باشد، با پزشک در میان بگذارید.

خس خس کردن: خس خس کردن نشانه‌ای از تنگ شدن راه‌های هوایی است که حرکت هوا در سیستم تنفسی را دشوار می‌سازد.

تولید بیش از حد مخاط: سیستم تنفسی برای دفاع از بدن در برابر محرک‌ها مخاط یا خلط تولید می‌کند. در صورت تولید مخاط به مدت بیش از یک ماه یا بیشتر، به پزشک مراجعه فرمایید.

عوامل خطر:

استعمال دخانیات

قرار گرفتن در معرض محرک‌ها

گرد و خاک

آزبست

فضولات حیوانی

مواد شیمیایی

تشعشات

صرف سیگار

ژنتیک

داروهای خاص

برخی از داروها مثل موارد زیر می‌تواند خطر آسیب به ریه‌ها را افزایش دهد:

داروهای سرکوب‌کننده‌ی سیستم ایمنی که معمولاً در درمان سرطان و بیماری‌های خودایمنی استفاده می‌شود.

برخی از داروهای قلبی

آنتی‌بیوتیک‌های خاص

چشم‌انداز کلی از ارتباط پسوریازیس و بیماری ریوی:

هر فرد مبتلا به پسوریازیس می‌تواند در معرض خطر عوارض جانبی سیستمیک مثل بیماری‌ های ریوی قرار گیرد و این به این دلیل است که اثرات التهابی و مزمن پسوریازیس می‌تواند به اندام‌های داخی گسترش یابد.

استفاده از برنامه‌ی درمانی پسوریازیس و مشورت با پزشک می‌تواند مفید واقع شود. هر فرد می‌تواند با ایجاد تغییراتی در عادات خود مثل ترک سیگار خطرات را کاهش دهد. هر فرد مبتلا به پسوریازیس لزوماً در معرض ابتلا به بیماری‌های ریوی نمی‌ باشد اما به دلیل افزایش خطر ابتلا، به دنبال پیشگیری بودن می‌تواند ایده‌ی خوبی باشد.

نوشته پسوریازیس چگونه می‌تواند بر ریه‌ها تأثیر بگذارد؟ اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

یبوست چیست؟

علت اصلی معمولاً کندی سرعت عبور مواد از کولون و یا اختلال دفع است. برخی بیماری ها موجب یبوست می‌شوند، مانند رژیم کم فیبر یا کم آبی بدن، کم‌کاری تیروئید، بیماری دیابت، تومورها و سرطان‌های روده. هنگامی که غذا وارد روده می‌شود آب و مواد مغذی از آن جدا می‌شوند و مواد زائد به صورت مدفوع باقی می‌مانند و به‌وسیلهٔ انقباض ماهیچه‌ها در روده حرکت می‌کند. مصرف کمِ فیبر و آب و نداشتن فعالیت بدنی و جلوگیری از دفع، این امر را دشوار می کند.

عدم یبوست مزاج و نرم بودن دستگاه گوارش دارای این نشانه‌هاست:

غلظت و قوام کاملاً نرم، بدون یا با کمترین بوی بد، بدون چسبندگی و با حداقل فشار وارد کردن و روزانه بین دو تا سه مرتبه دفع شود، خارج شدن مدفوع از حالت تعادل و دارا بودن هر یک از علائم بالا نشانه مهمی از خروج قسمتی یا کل بدن از تعادل است.

میان این نشانه‌ها، آنچه مورد نظر ماست عدم نرمی و یبوست بیش از حد مدفوع است که از منظر طب سنتی می‌تواند ارگان‌های مختلف بدن از جمله “پوست” را به‌شدت تحت تأثیر خود قرار دهد.

از منظر طب سنتی، کبد به‌عنوان مرکز بدن شناخته شده و بسیاری از بیماری‌ها، خصوصاً بیماری‌های پوستی از کبد نشأت می‌گیرند.

کبد که وظیفه تغذیه و رشد اندام‌های مختلف بدن را به‌عهده دارد، اگر در بخشی از فعالیت خود دچار گرفتگی، ضعف یا هرگونه مشکل دیگری شود، توانایی رساندن غذا به اعضا را از دست داده و در نتیجه مواد باقی‌مانده و ناپخته را به دورترین نقاط از خود، یعنی پوست منتقل می‌کند.

از سوی دیگر یکی از عواملی که خود، منشأ کبدی داشته، یبوست دستگاه گوارش است؛ یبوست در اینجا به‌صورت دوطرفه عمل کرده و هم کبد را به‌سمت کارکرد کمتر سوق داده و هم بر میزان افزایش سموم در بدن و تیرگی و بیماری‌های پوستی چون اسکلرودرمی، لوپوس و آمیلوئیدوز می‌افزاید.

نکته مهم اینجاست که کنش‌های میان بیماری‌های پوستی و یبوست دستگاه گوارش به‌صورت دوطرفه است و هر کدام دیگری را به‌سوی کارکرد کمتر و ضعیف‌تر کمک می‌کنند.

از این رو، طبیب به‌عنوان خادم طبیعت باید ابتدا به امر اصلاح کبد و به‌صورت همزمان نسبت به رفع یبوست دستگاه گوارش بیمار اقدام کند و در گام بعد به‌سراغ رفع بیماری پوستی برود.

آلو سیاه آلو بخارا:

مادربزرگ ها درست می گفتند، آلوها سرشار از فیبر و مقدار زیادی قندهای قابل تخمیر میباشند که همانند ملین عمل میکنند.

نوشته ارتباط یبوست با بیماری پوستی صعب‌العلاج ویتیلیگو، پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

آیا پسوریازیس با سرطان مرتبط است؟

اگرچه به تحقیق بیشتری در این مورد نیاز است، چنین به نظر می‎رسد که برخی پیوندها میان ابتلاء به پسوریازیس و افزایش خطر ابتلاء به برخی انواع سرطان در میان بعضی از مردم وجود دارد.
پژوهشگران در این مورد درگیر بحث هستند که آیا خود پسوریازیس یا درمان‎های شایع در مورد آن مثل استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و درمان UV (پرتو ماوراء بنفش) افزایش دهنده ریسک سرطان در این مورد هستند.

برای مثال یک مطالعه منتشر شده در سال ۲۰۱۶ به این جمع‎بندی رسید که اگرچه به میزان اندک، شانس ایجاد سرطان به علت ابتلاء فرد به پسوریازیس افزایش می‎یابد. بر مبنای یافته‎های مطالعه مورد اشاره، مردم دچار بیماری پسوریازیس به میزان جزئی در ریسکی بالاتر برای ابتلاء به ملانوما (مالانوم)، سرطان ریه، و سرطان پوست غیر ملانوما قرار دارند.

محققان به ارتباطی میان پسوریازیس و سرطان کولون، سرطان پروستات، سرطان پستان یا لوسمی دست پیدا نکردند.

پژوهش مورد بحث می‎گوید قرار گرفتن مردم در معرض درمان‎هایی مثل درمان با اشعه UV و کاربرد داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی می‎تواند راه ارتباطی بروز سرطان باشد.

به شکل جایگزین، افزایش جزئی در ریسک سرطان می‎تواند نتیجه کنش‌های التهابی مزمن پسوریازیس باشد.

محققان مطالعات بیشتری برای پیشگیری و کاوش در یافته‎های خود را توصیه می‎کنند. همچنین، آنها به متخصصان بیماری‎های پوستی پیشنهاد می‎دهند که دستورالعمل‎های کنونی غربالگری سرطان را مورد ملاحظه قرار دهند و آنها را در مورد مردم مبتلاء به پسوریازیس که تحت درمان قرار دارند استفاده کنند.

از سوی دیگر “بنیاد ملی پسوریازیس” می‎گوید مردم دچار پسوریازیس در ریسک بالاتری برای ابتلاء به ملانوم و سرطان‎های هماتولوژیک قرار دارند که برخی انواع سرطان‎های خون محسوب می‎شوند. گروه حمایتی مزبور می‎گوید که این ریسک از درمان‎های سیستمیک و نوردرمانی نشأت می‎گیرد.

مطالعه‎ای دیگر در “نشریه اپیدمیولوژی و تحقیقات خدمات بهداشتی” به این جمع‎بندی رسیده است که درمان فوتوتراپی (نوردرمانی) ممکن است مسبب افزایش ریسک مورد بحث در مردم مبتلاء به پسوریازیس باشد. اما مردم باید به خاطر داشته باشند که این مطالعه در فهرست دارای سوگیری علایق قرار دارد.

آیا یکی از آنها می‎تواند عامل ایجاد دیگری باشد؟

پسوریازیس می‎تواند یک ریسک فاکتور ایجاد سرطان باشد، اما پزشکان آن را یک علت مستقیم ایجاد سرطان تلقی نمی‎کنند. همچنین، سرطان نمی‎تواند مسبب ایجاد پسوریازیس باشد.
دانشمندان بر این باورند که علل پسوریازیس، اگرچه هنوز به طور کامل درک نشده‎اند، با عوامل ژنتیکی و محرک‎های خارجی مرتبط هستند.

آیا سرطان می‎تواند نمایی شبیه به پسوریازیس داشته باشد؟

پسوریازیس و سرطان‎های پوست دو نوع متفاوت و متمایز اختلال سلامت و بیماری محسوب می‎شوند. اما این احتمال هست که برخی انواع سرطان پوست به پسوریازیس شبیه باشند.
اگر کسی دچار نگرانی در مورد هر گونه تغییرات ایجاد شده در نمای ظاهری پوست خود باشد باید با پزشک مشورت کند.

برای مثال علایم پسوریازیس شامل موارد زیر است:

لکه‎های فلس مانند قرمز رنگ روی پوست که اغلب در اطراف مفاصل، چین و شکن‎های پوست، و روی جمجمه ظاهر می‎شوند

ترک خوردن یا خشک شدن پوست که می‎تواند به خونریزی منجر گردد

سوزش، خارش یا احساس درد

زمخت شدن ناخن انگشتان

در مقام مقایسه علایم سرطان پوست اغلب به شکل تغییری روی سطح پوست با نشانه‎های مندرج در زیر بروز می‎کند:

بافت زبر و زمخت پوست

صیقلی، برآمده، مرواریدی شکل یا موم شکل شدن پوست

بروز رنگ‎های غیر نرمال در پوست

فلس مانند شدن، خونریزی یا لایه برداشتن پوست

ایجاد حواشی تیره رنگ یا زبر در پوست

ایجاد تغییرات و رشد تغییرات در پوست به مرور زمان بدون اینکه از بین بروند

متمایز شدن به علت رشد سریع تغییرات

نامتقارن بودن از نظر اندازه

بروز رنگ قهوه‎ای در اغلب موارد که همچنین امکان بروز به رنگ آبی تیره، قرمز، سفید، زرد یا سیاه در زائده‎های پوستی وجود دارد.

پسوریازیس در اغلب موارد سطوح وسیعی از پوست را می‎پوشاند. سرطان پوست گرایش به کوچک‎تر بودن از نظر اندازه و محدود بودن به نواحی قرار گرفته در معرض آفتاب از خود نشان می‏‌دهد، اگرچه امکان آسیب دیدن هر نقطه از پوست بر اثر سرطان پوست وجود دارد.

پسوریازیس اغلب دوره‎هایی از طغیان بیماری را به دنبال دوره‎های پس‎رفت یا فروکش آن از خود نشان می‎دهد. سرطان پوست به مرور زمان دستخوش تغییر می‎شود، و علایم آن ممکن است در صورت عدم درمان تشدید شوند.

پیام همراه:

پسوریازیس باعث ایجاد سرطان نمی‎شود و سرطان نیز سبب بروز پسوریازیس نمی‎گردد. اما فرد مبتلاء به پسوریازیس در طول زندگی خود در ریسک بالاتری برای ابتلاء به برخی سرطان‎ها قرار دارد.

یا خود پسوریازیس بر مبنای سرشت این بیماری یا درمان‎های مورد استفاده برای مدیریت علایم آن ممکن است در پشت احتمال افزایش بروز برخی انواع سرطان قرار داشته باشد.

برای یافتن ارتباط میان پسوریازیس و افزایش ریسک ابتلاء به سرطان به تحقیق بیشتری نیاز است.

مردم مبتلاء به پسوریازیس باید با پزشک خود در مورد ریسک فاکتورهای ابتلاء به سرطان و نیز راهکارهای پیشگیری از این وضعیت مشورت کنند.

نوشته آیا ارتباطی میان پسوریازیس و سرطان وجود دارد؟ اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

علایم سلولیتیس:

اگرچه علایم سلولیتیس ممکن است در هر نقطه از بدن بروز یابد، احتمال آسیب دیدن پاها از همه نقاط دیگر بدن بیشتر است. نواحی آسیب دیده دچار موارد زیر می ‎شوند:

گرم

حالت افتادگی

التهاب

متورم

قرمز

دردناک

برخی از مردم ممکن است دچار تاول، رنگ پریدگی پوست یا نقاط برجسته شوند. آنها ممکن است به تب، لرز، تهوع یا حالت رعشه مبتلا گردند.

غدد لنفاوی ممکن است متورم شده و حالت افتاده پیدا کنند. اگر سلولیتیس به ناحیه پا آسیب رسانده باشد غدد لنفاوی ناحیه کشاله ران ممکن است متورم شده یا حالت افتادگی پیدا کنند.

علل سلولیتیس:

باکتری ‎های گروه استرپتوکوکی و استافیلوکوکی به شکل شایع در سطح پوست وجود دارند و به طور معمول ضرری به همراه ندارند، اما به هر جهت اگر آنها وارد پوست شوند می‎توانند سبب ایجاد عفونت گردند.

برای اینکه باکتری به لایه‌های عمیق‎تر پوست دسترسی پیدا کند، به مسیری برای ورود نیاز دارد که معمولاً از میان یک پارگی یا درز در پوست می‎گذرد. پارگی یا شکاف در پوست ممکن است بر اثر عوامل زیر ایجاد گردد:

بریدگی یا زخم برخی اختلالات پوست مثل اگزما، پای ورزشکار، یا پسوریازیس

اولسر

سوختگی

گزش حشرات

بریدگی هنگام اصلاح

برخی از مردم بدون وجود شکافی در پوست به سلولیتیس دچار می‎ شوند.

درمان سلولیتیس:

درمان‎ های زیر به طور معمول برای سلولیتیس توصیه می‎ شوند:

سلولیتیس تقریباً در همه موارد به سرعت به آنتی‎بیوتیک جواب می‎ دهد. انواع متفاوتی از آنتی‎بیوتیک ‎ها را می‎توان برای درمان سلولیتیس مورد استفاده قرار داد. نوع آنتی‎بیوتیک تجویز شده به نوع باکتری مسبب عفونت که دکتر ظن به وجود آن دارد، وابسته است. آنتی‎بیوتیک‎ها معمولاً برای مصرف در طول یک دوره ۵ تا ۱۰ روزه تجویز می ‎شوند، اما در عین حال ممکن است که در برخی موارد درمان تا ۱۴ روز ادامه پیدا کند.

برخی از مردم دچار سلولیتیس شدید نیازمند درمان در بیمارستان هستند، به ویژه اگر سلولیتیس حالت تخریب کننده داشته باشد، یا اگر بیمار دچار تب شدید گردد، یا استفراغ داشته باشد، یا اگر به دارو پاسخ ندهد، یا اگر با برگشت سلولیتیس مواجه شود. اغلب مردمی که درمان در مورد آنها در بیمارستان انجام می‌شود آنتی‎بیوتیک را به صورت تزریق داخل وریدی در ناحیه بازو دریافت می‎کنند.

تشخیص و پیامدهای سلولیتیس:

تشخیص سلولیتیس در اکثر مواقع به آسانی میسر است و به طور معمول نیازی به انجام تست‎های پیچیده ندارد. دکتر بیمار را معاینه کرده و علایم موجود در وی را مورد ارزیابی قرار می‎دهد. اگرچه اکثر موارد سلولیتیس بر اثر باکتری‎های استرپتوکوکی و استافیلوکوکی ایجاد می‎شود، دیگر مشکلات پزشکی مثل بیماری لایم ممکن است شبیه به سلولیتیس باشند، بنابراین پیگیری بالینی وضعیت پس از تشخیص سلولیتیس از سوی پزشک اهمیت دارد.

در صورت وجود زخم سر باز امکان نمونه‌گیری با سواب از سوی دکتر وجود دارد. این کار به تشخیص نوع باکتری مسبب سلولیتیس کمک می‌کند. به هر جهت، این نمونه‎ ها به آسانی و بر اثر وجود چند نوع مختلف باکتری که روی پوست زندگی می‎کنند، آلوده می‎شوند. پس از درمان، بیمار نیاز دارد تا برای پیگیری وضعیت خود به دکتر مراجعه کند تا بتوان کارآیی درمان را تأیید کرد.

درصد اندکی از بیماران ممکن است دچار پیامدهای جدی شوند که عبارتند از:

عفونت خون و سپسیس: اگر باکتری بتواند وارد جریان خون شود، بیمار در ریسک بالایی برای ابتلا به سپسیس قرار خواهد گرفت. فرد دچار سپسیس ممکن است تب، تپش قلب، تنفس سریع، افت فشار خون (هیپوتانسیون)، سرگیجه در هنگام ایستادن، کاهش جریان ادرار، و پوست سرد، رنگ پریده و عرق کرده داشته باشد.

انتقال عفونت به دیگر نواحی بدن: این مورد بسیار نامعمول است، اما باکتری مسبب سلولیتیس می‎تواند به دیگر نقاط بدن منتقل شود که این نقاط عضلات، استخوان‎ها یا دریچه‌های قلب را شامل می‎شود. اگر چنین اتفاقی رخ دهد، بیمار نیازمند درمان اورژانسی خواهد بود.

ورم مداوم: مردمی که برای مداوای سلولیتیس خود به طور کامل درمان نمی‎شوند، در ریسک بالایی برای ابتلا به ورم مداوم در ناحیه آسیب دیده قرار دارند.

در اکثریت موارد درمان سلولیتیس کارآمد و مؤثر است، و فرد با هیچ گونه عوارضی مواجه نخواهد شد.

پیشگیری از سلولیتیس:

اگرچه برخی از موارد سلولیتیس قابل پیشگیری نیست، کارهایی هست که مردم می‎توانند برای کاهش خطر ابتلا به آن انجام دهند.

درمان بریدگی‌ ها و خراشیدگی ‎ها: اگر پوست بر اثر بریدگی، نیش حشرات یا تیغ اصلاح دچار پارگی یا خراش شود، باید برای کاهش خطر عفونت محل زخم را تمیز و ضد عفونی کرد.

کاهش احتمال خراش و عفونت پوست: خطر بروز خراشیدگی در پوست با کوتاه نگه داشتن ناخن‎ها به میزان قابل توجهی کاهش پیدا می‎کند.

مراقبت مناسب پوست: اگر پوست خشک باشد، استفاده از مرطوب کننده‎ها مانع از ترک برداشتن پوست می‎شود. افراد دارای پوست چرب نیازی به استفاده از مرطوب کننده ندارند. مرطوب کننده‎ها به پوستی که هم‎اکنون دچار عفونت است کمکی نمی‎کنند.

محافظت از پوست: پوشیدن دستکش و پیراهن آستین بلند در هنگام باغبانی، و عدم استفاده از لباس‎های آستین کوتاه در صورت وجود خطر خراشیدگی یا بریدگی کمک کننده است.

وزن در صورت چاقی: چاقی احتمال ابتلا به سلولیتیس را افزایش می‎دهد.

Source
Cellulitis: Symptoms, causes, and treatments
Last updated Wed 19 April 2017
By Christian Nordqvist
Reviewed by William Morrison, MD

نوشته افزایش ریسک ابتلا به سلولیتیس با اختلالاتی مثل اگزما یا پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

بیماری های التهابی روده و ریسک بالاتر برای بیماری های التهابی پوست:

در یک مطالعه تحقیقاتی که در سئول کره جنوبی انجام گردید و ۴۰۸۴۳ بیمار دچار IBD را در طی سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ مورد بررسی قرار دادند مشخص شد که شیوع بیماری های آکنه روزاسه، پسوریازیس و اگزمای سرشتی (آتوپیک) در بیماران دچار IBD بالاتر از افراد عادی می باشد.

بیماری‌های التهابی روده (Inflammatory bowel disease) یا (IBD) به گروهی از بیماری‌ ها گفته می‌ شود که سبب التهاب جدار روده بزرگ و روده باریک می‌گردند. شایع‌ترین این بیماری‌ ها عبارت‌اند از: بیماری کولیت زخمی و بیماری کرون. این دو بیماری از جهاتی دارای شباهت هایی هستند. هر دو بیماری موجب التهاب جدار روده‌ ها می‌ شوند. البته تفاوتهای زیادی در مورد مناطق درگیر و عمق التهاب بین این دو بیماری وجود دارد. در برنامه درمانی دو بیماری مشابهت‌ های فراوانی وجود دارد.

یک نکته مهم که باید به آن توجه داشت این است که: بیماری کرون علاوه بر آنکه روده بزرگ و روده باریک را تحت تأثیر قرار می‌دهد، همچنین می‌تواند بر دهان، مری، معده و مقعد نیز اثر بگذارد. در حالی که کولیت زخمی در درجه اول روده بزرگ و راست روده را تحت تأثیر خود قرار می‌ دهد.

همه‌گیرشناسی:

بیماری‌ های التهابی روده در سال ۲۰۱۳ در سطح جهانی منجر به ۵۱ هزار مورد مرگ و میر و در سال ۱۹۹۰ منجر به ۵۵ هزار مورد مرگ و میر شده است. افزایش میزان ابتلا به بیماری‌های التهابی روده از زمان جنگ جهانی دوم، مرتبط با افزایش مصرف گوشت در سراسر جهان شناخته شده است که حمایت کننده این ادعاست که مصرف پروتئین‌های حیوانی با بیماری‌ های التهابی روده در ارتباط است.

بیماری‌های التهابی روده در اروپا افزایش یافته است.

نوشته بیماری های التهابی روده و ریسک بالاتر برای ابتلا به پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

پاراپسوریازیس:

پاراپسوریازیس پلاک بزرگ و پاراپسوریازیس پلاک کوچک درماتوزهای ایدیوپاتیک مزمنی هستند کـه در گروه بیماری های پوستی پاراپـسوریازیس طبقـه بنـدی می شوند. اختلالات مرتبط با این بیماری ها واریانتهای مــزمن و حــاد پیتیریــازیس لیکنوئیــد و لنفوماتوئیــد پاپولوزیس (papulosis lymphomatoid) هستند ایـن گروه از آن جهت مهم می باشند که این بیمـاری هـا در همراهی و همپوشـانی بـا پاراپـسوریازیس یـا لنفوماهـا ۱ میباشند. پاراپسوریازیس اولـین بـار توسـط Brocq در سـال ۱۹۰۲ معرفی شد تا به گروه مختلفی از بیمـاریهـایی با علایم بالینی مشابه بـه پـسوریازیس اطـلاق گـردد . پاراپسوریازیس به لحـاظ بـالینی بـه عنـوان گروهـی از اختلالات تعریف می شود که بیماری هایی بـا طیفـی از علایم کـاملاً خـوشخـیم بـا ضـایعات دائمـی التهـابی پوسته دهنده تا بیمـاری هـای کـاملاً بـدخیم را شـامل می شود.

مقایسه دو بیماری پاراپسوریازیس و پسوریازیس:

۱- در بیماری پاراپسوریازیس امکان جهش ژنتیکی سلولهای t بیماری به نوعی از سرطان های پوستی بی خطر وجود دارد در صورتی که در پسوریازیس این امکان وجود ندارد.

۲- پلاک های پوستی در بیماری پارپسوریازیس قرمز رنگ و گاها زرد رنگ هستند در صورتی که در پسوریازیس پلاک ها نقره ای رنگ هستند.

۳- پاراپسوریازیس فقط در سطح پوست بدن درگیری ایجاد می کند در صورتی که پسوریازیس بجز سطح پوست بصورت پسوریازیس ناخن و پسوریازیس آرترویید در مفاصل نیز خودش را نشان میدهد.

۴- در پاراپسوریازیس و پسوریازیس هردو سلول های t دچار اختلال عملکرد هستند با این تفاوت که در پاراپسوریازیس نوع اختلال پیشرفته تر و جهش یافته تر است ولی در پسوریازیس این اختلال ساده تر است. در حقیقت پاراپسوریازیس نوع پیشرفته ی پسوریازیس است.

۵- برخلاف پسوریازیس که سطوح درگیر در پوست بیشتر با خارش همراه هستند در پاراپسوریازیس ضایعات بیشتر با سوزش و التهاب و درد همراه هست و اثری از خارش خیلی بندرت وجود دارد.

۶- التهابات در ضایعات پاراپسوریازیس اغلب با حالتی زخم گونه و جراهت گونه همراه است در صورتی که در پسوریازیس اغلب پوسته ریزی وجود دارد.

۷- درست همانند پسوریازیس در پاراپسوریازیس میتوان از درمان های بیولوژیک و اشعه درمانی استفاده کرد ضمن اینکه در درمان پاراپسوریازیس از داروهای آنتی بیوتیک نیز استفاده میشود که در پسوریازیس این چنین نیست.

۸- در پاراپسوریازیس همانند پسوریازیس خطرهای عفونتی و ویروسی برای ضایعات وجود خواهد داشت.

در پایان اینکه بهترین و مطمئن ترین راه تشخصیص هردو بیماری آزمایش بیوپسی پوست است. و باید توجه داشته باشید که درصد ابتلای این بیماری نسبت به پسوریازیس کمتر خواهد بود و از دوستان خواهش میکنیم با خواندن این مطلب به این مساله فکر نکنید که نکند بیماری شما پسوریازیس نباشد و مواردی از این قبیل؛ زیرا تشخیص همه ی این مسائل دست پزشکتان خواهد بود.

نوشته پاراپسوریازیس چیست و چه تفاوت ها و شباهتهایی با پسوریازیس دارد؟ اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

بررسی فراوانی نسبی زبان جغرافیایی و زبان شیاردار در بیماران مبتلا به پسوریازیس:

در این پژوهش توصیفی – تحلیلی مقطعی، ۱۳۸ بیمار مبتلا به پسوریازیس (۷۹ مرد و ۵۹ زن) مورد معاینه قرار گرفتند. روش جمع آوری اطلاعات شامل بررسی تاریخچه پزشکی بیمار و انجام معاینات داخل دهانی بود.

شیوع زبان جغرافیایی در زنان کمی بیش از مردان بود ولی تفاوت بین آنها معنی دار نبود. با افزایش سن، فراوانی زبان جغرافیایی با اختلاف معنی داری افزایش یافت. همین طور بین شیوع زبان جغرافیایی و مدت زمان ابتلا، میزان درگیری پوستی و سابقه بستری شدن در بیمارستان، ارتباط معنی داری وجود داشت. از طرفی، شیوع زبان شیاردار در مردان کمی بیش از زنان بود ولی تفاوت بین آنها معنی دار نبود. همین طور زبان شیاردار با دیگر متغیرها ارتباط معنی داری نداشت.

این پژوهش نشان داد که ۳۹/۸۵ درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس دارای زبان جغرافیایی و ۲۳/۹۱ درصد دارای زبان شیاردار بودند. ۴/۳۴ درصد از بیماران هر دو ضایعه را با هم داشتند.

پسوریازیس و ضایعات روی زبان:

پسوریازیس یک بیماری پوستی مهم با شیوع ۳-۱ درصد است که در زنان و مردان به یک اندازه شایع میباشد. این بیماری به طور ژنتیکی منتقل میشود و ممکن است میلیونها نفر از مردم استعداد ابتلا به آن را داشته باشند، اما برای ایجاد آن ترکیبی از عوامل محیطی مثل استرس نیز لازم است. مشخصه این بیماری، دوره های مزمن و راجعه تشدید و تخفیف است که از لحاظ جسمی و عاطفی تضعیف کننده میباشد. ضایعات این بیماری به صورت پاپولهای قرمز پوسته دهنده و یا پلاکهای گرد تا بیضی شکل است. پوسته ها چسبنده و سفید نقرهای هستند و ممکن است هر سطحی از پوست را مبتلا کنند ولی بیشتر آرنج، زانو، پوست سر و ناخن ها درگیر میشوند.

بعضی بیماران خارش، تب، بی حالی و حتی علایم آرتریت را نشان میدهند . بعضی از بیماران مبتلا به پسوریازیس ضایعاتی را بر روی زبان دارند که از بین آنها زبان جغرافیایی و زبان شیاردار شیوع بیشتری دارند . اما این سوال وجود دارد که آیا تظاهرات دهانی ( زبان جغرافیایی) در بیماران مبتلا به پسوریازیس ناشی از تظاهرات بیماری در داخل دهان است؟ پژوهشهای زیادی در این مورد انجام شده است که از جمله میتوان به پژوهش U Casper و همکاران اشاره کرد. دراین پژوهش مشخص شد که از نظر هیستوپاتولوژیک، ضایعات مخاطی پسوریازیس به خصوص در نوع پوستولار خصوصیات زبان جغرافیایی را دارد بر پایه این ها پژوهش و همین طور بررسی های بالینی میتوان این فرضیه را بیان کرد که زبان جغرافیایی یکی از تظاهرات بیماران مبتلا به پسوریازیس است.

درمان زبان جغرافیایی:

در اینجا راه هایی برای درمان زبان جغرافیایی می باشد که عبارتست از:

انتخاب رژیم غذایی:

برای کاهش ناراحتی زبان جغرافیایی، از مواد غذایی محرک دوری کنید چون ممکن است بدتر شود و زخم التیام نیابد:

اجتناب از خوردن غذاهای گرم، تند، اسیدی یا شور.

اجتناب از استعمال توتون و تنباکو.

اجتناب از آب نبات و یا دیگر محصولات غذایی که طعم تندی دارند.

اجتناب از میوه ها و سبزیجات اسیدی.

مصرف مواد غذایی بسیار شیرین را کاهش دهید.

مصرف مایعات:

در طول روز مقدار کافی آب بنوشید. همچنین می توانید آب با تکه های کوچک یخ بنوشید.

خوردن تکه های یخ زده میوه همراه با آب و سبزیجات مانند هندوانه و خیار.

مخلوط، آب میوه یا آب سبزیجات بنوشید.

روزانه ۱ تا ۲ لیوان آب نارگیل بنوشید

چای های گیاهی سرد مانند چای سبز یا بابونه بنوشید.

از نوشیدنی های شیرین اجتناب کنید، و مصرف زیاد چای ، قهوه و نوشیدنی های الکلی را کاهش دهید.

گلیسیرین گیاهی:

یکی دیگر از درمان های خانگی خوب برای زبان جغرافیایی گلیسیرین گیاهی است. این باعث می شود که سریعتر خوب شود چون زبان را مرطوب نگه می دارد. و حتی به خلاص شدن از بوی بددهان هم کمک میکند یک توپ پنبه ای را در گلیسیرین گیاهی خیس کنید و ۵ دقیقه بر روی زبان گذاشته و صبر کنید، سپس با یک مسواک نرم زبان را برس کنید. با آب گرم بشویید. دو بار در روز برای چند روز توصیه می شود حتی می توانید با استفاده از یک دهانشویه گلیسیرینه ۲ یا ۳ بار در روز بشوئید.

آلوئه ورا:

خواص ضد التهابی و شفا بخش آلوئه ورا یک درمان موثر برای انواع مختلف مشکلات دهان و دندان، از جمله زبان جغرافیایی است. علاوه بر این، به خلاص شدن از شر بوی بد دهان هم مفید است ژل برگ آلوئه را استخراج کرده و زبان خود را بشوئید . ۱۰ دقیقه صبر کرده سپس با آب ولرم بشوئید هر روز چند بار این کارر ا تکرار کنید یا آب آلوئه ورا ۲ یا ۳ بار در روز بشوئید.

سرکه: اگر در زبان نشانه هایی از عفونت یا برفک دهان باشد، سرکه سیب یک انتخاب درمانی خوب است. pH طبیعی موجوددر آن دهان را متعادل کرده و با عفونت مبارزه میکند. طعم ترش و اسیدی آن ممکن است باعث سوزش شود، اما به زودی از بین می رود. مخلوط ۱ قاشق غذاخوری سرکه سیب خام و ¼ قاشق چای خوری جوش شیرین را در یک لیوان آب بریزید. به عنوان یک دهانشویه ۲ یا ۳ بار در روز توصیه می شود ۱ قاشق غذا خوری از سرکه سیب و عسل خام را در یک لیوان آب بریزید. به آرامی و جرعه جرعه یکبار در روز دهانتان را بشوئید.

ویتامین B:

ممکن است به علت کمبود ویتامین B باشد. پس باید غذاهای غنی ویتامین B بخورید این ویتامین حتی از بدتر شدن این بیماری جلوگیری می کند.

روی: کمبود روی نیز به مشکلات دهان و دندان ارتباط دارد. از این رو، مصرف یک مکمل روی یا خوردن غذاهای غنی از روی توصیه می شود. روی به شکل قرص، کپسول و قرص های مکیدنی است: مکمل روی در اشکال مختلف آمده است. برای دوز صحیح دکتر خود مشورت کنید.

نکات دیگر:

مالیدن مکعب یخ بر روی زبان برای تسکین موقت.

حتی می توانید از استروئید ضد التهابی موضعی بر روی زبان بزنید چون به کاهش درد و ناراحتی ناشی از آن کمک میکند.

بهداشت دهان و دندان با دو بار مسواک زدن در روز و کشیدن نخ دندان لازمست.

اجتناب از خراش دادن.

اجتناب از خمیر دندان که دارای مواد افزودنی تارتار، طعم دهنده های زیاد و یا مواد سفید کننده باشد.

علت بوجود آمدن زبان جغرافیایی استرس هم میتواند باشد . سعی کنید سطح استرس را کاهش دهید.

یک برنامه سم زدایی و پاکسازی هم داشته باشید.

نوشته التهابات زبان (زبان جغرافیایی) یکی از تظاهرات بیماری پوستی پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.