رژیم غذایی ناسالم، استرس و کاهش فعالیت های بدنی از جمله عادات نامطلوبی می باشند که سلامت انسان امروزی را تهدید می کنند. در این بین کبد به عنوان یکی از حساس ترین و مهم ترین اعضای بدن در معرض بیشترین آسیب قرار می گیرد. کبد در صورتی که آسیب ببیند نمی تواند اصلی ترین وظیفه خود یعنی دفع سموم بدن را به درستی انجام دهد که این مسئله با علائم و نشانه هایی چون مشکلات پوستی، خستگی مزمن، بی اشتهایی، تورم شکم و… بروز پیدا می کند.

شرکت داروسازی سینافرآور به منظور سم زدایی کبد یک داروی کاملا گیاهی و ارگانیک به نام قرص همولاکس عرضه کرده است. این قرص پاکسازی کبد که تحت نظارت متخصصان، با استفاده از مواد اولیه با کیفیت و مطابق با استاندارد های بین المللی ساخته شده است، باعث پاکسازی عمومی بدن و سم زدایی از کبد شده و خستگی های مزمن را رفع می کند.

ترکیبات همولاکس:

در طب سنتی استفاده از هلیله ها برای پاکسازی بدن، دفع اخلاط ناسالم و سموم بسیار توصیه شده است. بلیه و آمله دو گیاه دارویی دیگر به کار رفته در تهیه قرص همولاکس می باشند که در ادامه به برخی از خواص کاربردی آن ها اشاره خواهیم کرد. ترچبولین، ترفلاوین A، پونیکالاگین، چبولیک اسید، چبولینیک اسید، گالیک اسید مواد موثره موجود در قرص پاکسازی کبد همولاکس می باشند.

هلیله سیاه: این نوع هلیله سرشار از آنتی اکسیدان بوده از طریق تقویت آنتی اکسیدان های موجود در کبد از ابتلا به بیماری های کبدی جلوگیری می کند.

هلیله زرد: بیرون راندن بلغم و صفرا، تقویت معده و کبد و کمک به بهبود عملکرد سیستم گوارشی از جمله فواید این گیاه برای سلامتی می باشد.

بلیله: این گیاه دارویی که اغلب در هند می روید، سستی و رطوبت معده را برطرف کرده و به رفع سوء هاضمه کمک می کند.

آمله: آملا یا آمله مقوی ذهن و قلب بوده و مقاومت بدن را در برابر ویروس ها و باکتری ها افزایش می دهد. این گیاه همچنین خواص آنتی اکسیدانی قابل توجهی داشته و باعث پاکسازی کبد می شود.

بهترین زمان مصرف قرص همولاکس:

برای استفاده از این داروی گیاهی می بایست سه مرتبه در روز، هر بار ۲ عدد قرص را مصرف نمایید. هر بسته قرص پاکسازی کبد همولاکس حاوی ۹۰ عدد قرص می باشد. با توجه به اینکه این دارو حاوی تانن می باشد توصیه می شود سایر دارو ها را با رعایت فاصله زمانی، یک ساعت قبل و یا سه ساعت بعد از این قرص مصرف نمایید. برای مشاهده اثربخشی قرص همولاکس در تنظیم آنزیم های کبدی و درمان کبد چرب لازم است تا مصرف آن را حداقل ۴ الی ۸ هفته ادامه دهید. توجه داشته باشید مصرف همولاکس را می بایست مدتی قبل از انجام عمل جراحی قطع کنید. بهترین زمان مصرف این قرص گیاهی بعد از غذا می باشد.

نوشته قرص همولاکس برای سم زدایی کبدی بیماران پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

چای سفید:

چای سفید شبیه چای سبز می باشد. فرایند تولید و تخمیر چای سفید کمتر از چای سبز می باشد، اما تغییر مزه هر دو تقریبا یکی است. چای سبز بیشتر مزه علف و چمن می دهد، ولی چای سفید فاقد این طعم می باشد. طعم چای سفید کم و مقداری شیرین می باشد. انواع مختلف چای سفید:

گل صد تومانی سفید ( white peony)

ماه طلایی (golden moon)

سوزن نقره ای (silver needle)

ابر سفید (white cloud)

چای سفید و پسوریازیس:

چای سفید حاوی اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) است. پژوهشگران آمریکایی طی مطالعه‌ای توانستند تاثیر EGCG را بر محافظت از سلول‌ های مو به اثبات برسانند. هم‌چنین EGCG به عنوان عامل جوانی سلول‌ های پوست لقب گرفته‌ است و پژوهش‌ ها دریافته‌اند این آنتی‌ اکسیدان در درمان مشکلات پوستی نظیر پسوریازیس، چین و چروک، آکنه روزاسه، و جراحات مفید است. پژوهشی که در دانشگاه کنکوک کره جنوبی به عمل آمد، این آنتی‌ اکسیدان را به عنوان یکی از عوامل موثر در درمان درماتیت سبورئیک پوست سر بر شمرد.

چای سفید به دلیل آنکه حاوی مقدار بالایی فنول است، باعث افزایش الاستین و کلاژن (پروتئین‌های مهم موجود در بافت همبند) می‌ شود؛ و از این طریق، پوست را تقویت و از چین و چروک آن پیشگیری می‌ کند.

کاتچین موجود در چای‌ سفید نقش بسیار مهمی در این بخش بازی می‌ کند؛ یعنی می‌ تواند باعث کاهش التهاب و هم‌چنین کاهش خطر بیماری‌ های مربوط به التهاب مزمن شود.

طریقه مصرف:

مرتبا روزی دو فنجان چای سفید بنوشید. آنتی‌ اکسیدان‌ های موجود در چای سفید سموم بدنتان را دفع می‌ کنند؛ تجمع این سموم در بدن می‌ تواند تاثیر منفی بر سلامت پوست داشته باشد و باعث تشدید پسوریازیس شود.

هم‌چنین می‌ توانید از چای سفید به صورت موضعی نیز استفاده کنید؛ به این ترتیب که دو عدد چای سفید کیسه‌ای را در آب جوش قرار دهید و سپس این محلول را مدتی در هوای آزاد و یخچال بگذارید تا خنک شود. پنبه‌ای را به این محلول آغشته کنید و برای چند دقیقه روی محل ضایعات خود بمالید؛ بعد از آن می‌توانید بدنتان را با آب خنک بشویید.

چای سفید و تسویه کبد:

کاتچین (که در چای سبز هم وجود دارد) علاوه بر آن‌ چه پیش‌تر گفته شد، می‌ توان از بدن در برابر بیماری هپاتیت محافظت کند. طی مطالعه‌ای در کشور چین پژوهشگران دریافتند کاتچین موجود در چای می‌تواند از بروز عفونت هپاتیت ‌B پیشگیری کند.

پژوهشگران آمریکایی نیز ثابت کردند خواص ضد ویروسی کاتچین می‌تواند به توقف چرخه‌ی زندگی ویروس عامل هپاتیت B کمک کند. با وجود این، مصرف بیش از اندازه‌ی کاتچین می‌تواند برای کبد مضر باشد. بنابراین، برای حفظ سلامت کبدتان در مصرف چای‌ سفید کمی‌ احتیاط کنید یا با پزشکتان مشورت نمایید. استقبال از چای سفید و مصرف مرتب آن راهی عالی برای سم‌زدایی طبیعی از بدنتان محسوب می‌ شود. یک فنجان چای و این همه فایده!

چای سفید و آرتریت:

کسانی که چای سفید می نوشند، تراکم استخوانی بالاتری دارند. یکی دیگر از فواید چای سفید، جلوگیری از شکستگی های استخوانی و درمان آرتریت (ورم مفاصل) می باشد.

کاهش وزن:

چای سفید فاقد کالری می باشد. چای سفید، جلوی رشد سلول های جدید چربی را در بدن می گیرد و موجب تحریک آنزیم تجزیه کننده چربی (لیپولیز) می گردد. لیپویز باعث شکستن چربی های ذخیره ای در بدن و فرستادن آن ها به جریان خون می شود. اگر آنزیم لیپولیز نباشد، چربی تبدیل به کتون می گردد که محتوی مقدار زیادی انرژی می باشد.

ضد استرس:

چای سفید، استرس را کم کرده و فرد را آرام می کند.

مقایسه چای سفید و چای سبز:

مسلما با آگاهی از گونه‌ جدیدی از چای با این همه خاصیت، برای بسیاری از آدم‌ ها این پرسش پیش می‌ آید که کدام‌ یک از این چای‌ ها بهتر از دیگری هستند. بدون شک چای سبز به هزار و یک دلیل یکی از محبوبترین انواع چای است، ولی چنانچه چای سفید به این میزان گران‌ قیمت نبود، حتما می‌ توانست از همه‌ی چای ها پیشی بگیرد. چای سفید از چای سبز آنتی اکسیدان تر بوده و همچنین نسبت به چای سبز کافئین کمتری داشته و مزه آن نیز بهتر است.

از نظر دسترسی به این دو باید گفت چای سبز برنده‌ رقابت است! در هر لحظه و در هر جا می‌ توانید چای سبز را با بهترین کیفیت و بدون نیاز پرداخت هزینه‌ های هنگفت تهیه کنید؛ ولی پیدا کردن چای سفید با کیفیت درست مثل پیدا کردن آب وسط کویر است!

نوشته با نوشیدن چای سفید به درمان شدن پسوریازیس پوستتان کمک کنید اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

عناب:

عناب (Jujube) میوه‌ای است بیضی شکل و به رنگ قرمز که علاوه بر خواص تغذیه‌ای، دارای خواص طبی متعددی می‌باشد و در مکاتب طب سنتی کشورهای مختلف، جایگاه ویژه‌ای برای کمک به سلامت و درمان بیماری‌ها دارد.

مصرف عناب و پسوریازیس:

عناب خون را تصفیه و سموم را از بدن دفع می‌ کند و سبب رفع مشکلات کبد می شود.

عناب برای  خشکی و خارش پوست در بیماران پسوریازیس، استفاده می شود.

برای رفع خارش بدن جوشانده عناب را با شکر شیرین کنید، میل شود.

تفاده از مغز این میوه در بیماران پسوریازیس، سبب سرعت بخشیدن به بهبود آن‌ ها می‌ شود.

به علت داشتن اسیدآمینه های مهم، باعث بهبود روند ترمیم ضایعات می شود.

عناب و سم زدایی:

ساپونین و آلکالوئید موجود در میوه عناب بطور مستقیم با تصفیه خون و از بین بردن سموم مضر در سیستم های بدن مرتبط است. این اثر آنتی اکسیدانی می تواند به جلوگیری از تعداد زیادی از اختلالات و بیماری ها کمک کند و همچنین سبب کاهش استرس در سیستم ایمنی و غدد لنفاوی می شود.

عناب و تنظیم سیستم ایمنی بدن:

عناب از جهات گوناگون برای سیستم ایمنی بدن مفید است. یعنی با توجه به میزان بالای آنتی اکسیدان موجود در آن، از جمله ویتامین C، ویتامین A، ترکیبات آلی و اسیدهای موجود می توان آن را میوه ای مفید بشمار آورد. آنتی اکسیدان ها قادر به آزاد کردن رادیکال های آزاد هستند که برای تنفس بافت های سلولی آسیب رسان که مسئول بسیاری از بیماری های مزمن هستند مضر می باشند. ویتامین C نیز باعث تحریک تولید سلول های سفید خون می شود که خط اول دفاع از سیستم ایمنی بدن است.

عناب و جلوگیری از استرس و اضطراب:

ثابت شده است که میوه عناب اثرات ضد اضطرابی و تسکین دهنده خاص در بدن دارد. مصرف عصاره روغن عناب و یا مصرف میوه آن می تواند بر سطوح هورمونی تاثیر داشته و القاء آرامش در سطح بدن و ذهن داشته باشد. برای افرادی که بطور منظم از استرس مزمن و یا اضطراب رنج می برند مصرف عناب خشک شده باعث آرامش ذهن آنها شده و از بدن آنها در برابر گسترش هورمون های استرس زا محافظت خواهد کرد.

عناب و کنترل وزن:

خوردن میوه و سبزیجات یک پیشنهاد عالی برای کاهش وزن است و عناب را براحتی می توانید به این لیست اضافه کنید. تعداد کم کالری و پروتئین بالا و سطح الیاف میوه عناب می تواند نیازهای تغذیه ای شما را برآورده سازد و به شما احساس سیری دهد و در نتیجه احساس نیاز به خوردن میان وعده های غذایی در شما کاهش می یابد. این امر مانع هرگونه افزایش وزن خواهد شد.

نوشته خواص بیشمار مصرف عناب در بهبود بیماران پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

سرکه سیب و پسوریازیس:

این چاشنی مایع، خوش طعم و مطبوع نه تنها برای مصارف خوراکی به ویژه همراه با سالاد قابل استفاده و لذت بخش است بلکه در عین حال می‌ توان از خواص طبیعی و منحصر به فرد آن به عنوان یک فرآورده مفید برای حفظ زیبایی و سلامت پوست و موها بهره برد.

متخصصان پوست همواره تاکید دارند که اغلب صابون‌ها و شامپوهای صنعتی که اکثر ما روزانه از آنها استفاده می‌کنیم، پس از مدتی باعث از بین رفتن چربی‌های طبیعی پوست و مو می‌شوند و در نتیجه در تمام بدن خود احساس خشکی می‌کنیم.

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، خاصیت اسیدی سرکه‎ سیب قابلیت آن را دارد که با این فرآیند ناخوشایند مقابله کند و در واقع می‌ تواند بین PH طبیعی پوست و مو تعادل برقرار نماید. اما اگر می‌خواهید از خواص این محصول طبیعی برای مصارف زیبایی پوست و مو بهره بگیرید، مطمئن شوید که نوع مرغوب، مناسب و طبیعی آن را انتخاب کنید.

بسیاری از منابع ادعا می کنند که سرکه سیب می تواند قرمزی و فلس ناشی از پسوریازیس را پاک نماید. برخی دیگر می گویند که می تواند بیماری را به طور کامل با تعادل سطح pH بدن درمان کند.

در حالی که سرکه سیب مواد ضد عفونی کننده فوق العاده برای زخم در دوران باستان بوده است تحقیقات مدرن روز از سرکه سیب به عنوان یک راه حل برای پسوریازیس پشتیبانی نمی کند.

سرکه سیب و کاهش درد عضلانی:

انجام تمرین‌ های ورزشی باعث ساخت اسید‌لاتیک در بدن می‌ شود، و ایجاد خستگی می‌ کند. گاهی نیز، این اسید به واسطه استرس‌ های شدید و انواع آرتریت در بدن تولید می‌ شود. اما اسیدهای آمینه در سرکه سیب مانند یک پادزهر عمل می‌ کنند. سرکه سیب حاوی پتاسیم و آنزیم‌هایی است که احساس خستگی شما را رفع می‌ کند. دفعه بعد که احساس خستگی کردید یک یا دو قاشق از سرکه سیب را با یک لیوان آب یا یک لیوان نوشیدنی سرد مخلوط کرده و نوش جان کنید و منتظر تاثیر شگفت‌ انگیز آن بمانید.

خواص آنتی اکسیدان سرکه سیب:

سرکه سیب بدلیل داشتن آنتی اکسیدان، رادیکال­های آزاد را در بدن از بین می­ برد. رادیکال­های آزاد ترکیبات خطرناکی هستند که در اثر اکسیداسیون به وجود می­آیند و باعث تخریب سلول­های بدن، پیری زودرس سلول­ها و ایجاد سرطان می­شوند. بتاکاروتن، آنتی اکسیدان مهمی است که در سرکه سیب وجود دارد و رادیکال های آزاد را خنثی می­کند. سرکه سیب علاوه بر بتاکاروتن، ماده دیگری نیز دارد که از سرطان جلوگیری می­کند. نام این ماده پکتین است. پکتین یک نوع فیبر غذایی است. مطالعات نشان داده که دریافت زیاد فیبر از بروز سرطان و به خصوص سرطان روده جلوگیری می کند، زیرا فیبرها با مواد سرطان زا در روده ترکیب می شوند و باعث دفع سریع تر آنها از بدن می شوند.

روش مصرف:

دو قاشق غذاخوری سرکه  سیب طبیعی و دو قاشق غذاخوری آب را در یک ظرف مخلوط کنید و به خوبی هم بزنید. و پنبه را آغشته به محلول کنید سپس روی ضایعات پسوریازیس پوست خود بمالید. این کار را تا زمانی که احساس بهبود می کنید ادامه دهید.

به خاطر داشته باشید که سرکه سیب نباید بر روی زخم باز اعمال شود. همچنین ممکن است پوست شما را تحریک کند.

همچنین برای سم زدایی و شستشوی بدن به خصوص کلیه‌ ها و کبد هم می توانید، دو قاشق غذاخوری سرکه سیب را درون دو لیتر آب تصفیه شده بریزید و در طی روز کم کم از آن بنوشید.

همچنین می توانید مقداری سرکه سیب و خاک رس بنتونیت را به میزان مساوی مخلوط کنید و یک قاشق غذاخوری عسل به آن اضافه کنید. این ماسک را به صورت اعمال کنید و بعد از ۱۵ دقیقه با آب گرم شستشو دهید.

چرا شما باید با پزشک خود مشورت کنید؟

مهم نیست که چگونه بسیاری سیب می خورند یا از سطل سرکه سیب استفاده می کنند اگر شما فکر می کنید دارای پسوریازیس هستید ضروری است با دکتر مراقبت های اولیه خود و یا یک متخصص پوست صحبت می کنند. بسیاری تحقیقات هنوز در مورد پسوریازیس مطمئن نیستند علاوه بر این، آنچه برای یک نفر کار می کند ممکن است برای شخص دیگری کار نکند. این مهم است که از نزدیک با یک متخصص پزشکی برای پیدا کردن درمان مناسب مشورت نمایید.

نوشته کاهش دانه‌‌های قرمز پسوریازیس با مصرف سرکه سیب اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

انار:

یکی از میوه‌ های درختی است که دانه‌ هایی اغلب قرمز، و گاهی سفید، و یا به رنگ‌ هایی بین آن دو دارد. رنگ پوست آن نیز اغلب قرمز و گاه سیاه و یا تقریباً زرد است. انار بومی مناطق شرق ایران تا کوه‌های هیمالیا در شمال هند است و یکی از اولین گیاهان اهلی شده‌ است. ایران با تولید سالانه ۸۰۰ هزار تن انار، بزرگ‌ ترین تولیدکنندهٔ انار در دنیا بوده و هندوستان دومین کشور تولید کننده‌ است. کنترل بیماری های پوستی نظیر پسوریازیس و اگزما، گردش خون مناسب، تمیز کردن سرخرگ‌ ها، جلوگیری از بروز حملات قلبی و مغزی، شستشوی کلیه‌ ها و مبارزه با چربی خون از امتیازات مصرف آب انار به لحاظ برخورداری از آنتی‌ اکسیدان بالا است.

ترکیبات انار:

انار میوه ای خوشمزه و شفا بخش است. دلیل خاصیت شفا بخشی انار وجود مقدار زیادی ویتامین C و دیگر ویتامین ها مانند ویتامین B2 ،B1 و B6 است. همچنین وجود پتاسیم و منیزیم در انار، می تواند عاملی برای تصفیه خون و سموم زدایی از بدن باشد.

ارتباط مصرف انار با پسوریازیس:

مصرف آب انار در از بین بردن رادیكال‌ های آزاد سمی در بدن موثر است. آب انار بیشترین ظرفیت آنتی اكسیدانی را برای مهار یا خنثی سازی رادیكال‌ های آزاد، به میزان ۹۶ درصد دارا بوده و در درمان پسوریازیس توصیه می شود.

آب انار در جلوگیری از تخریب گلبول‌ های قرمز خون یا همولیز نیز موثر بوده و آثار سودمندی در تنظیم سیستم ایمنی بدن بیماران پسوریازیس دارد.

همچنین تولید کلاژن در پوست، سفت شدن پوست، جلوگیری از ایجاد لکه های پوستی و کمک به بهبود ضایعات پوستی پسوریازیس از سایر فواید مصرف انار است.

کنترل پسوریازیس با روغن هسته انار:

روغن هسته انار برای اهداف درمانی و زیبایی کاربرد دارد و هم به صورت موضعی بر روی پوست و هم به صورت خوراکی مصرف می‌ شود. روغن هسته انار با پرس کردن سرد دانه‌ های انار به دست می‌ آید. این روغن به زیبایی کهربا است و بوی مطبوع میوه‌ ای دارد. روغن هسته انار بسیار مغذی است و برای کنترل ضایعات پوستی پسوریازیس به صورت موضعی بر روی پوست و به صورت خوراکی مصرف می‌ شود.

خواص بی‌ نظیر این روغن باعث می‌شود تا برای اهداف مراقبت از پوست و مو بسیار کارآمد ظاهر شود و در ترکیب بسیاری از محصولات آرایشی و بهداشتی مانند صابون، ژل‌ های حمام، روغن‌ های ماساژ، مرطوب کننده‌ ها و سایر محصولات مراقبت از پوست استفاده شود. روغن هسته انار از ترکیبات موثری چون سابینن، مایکنا، لیمونن، آلفاپینن، ترپیننول و … تشکیل یافته است که حتی مقادیر ناچیزی از این مواد اثرات درمانی فوق‌ العاده‌ای برای پسوریازیس دارند.

روغن هسته انار برای افرادی که از اگزما، پسوریازیس و آفتاب‌ سوختگی رنج می‌ برند مناسب می‌ باشد. این روغن پوست آن‌ ها را آب‌ رسانی و نرم می‌ کند. مواد ضدالتهابی موجود در این روغن التهاب و قرمزی پوست را بهبود می‌ بخشد. این روغن مواد مغذی را به طور مستقیم به پوست می‌ رساند و تولد دوباره پوست را تسریع می‌ کند.

روغن هسته انار با ضایعات پوست سر مبارزه می‌ کند. اثرات ضد خارش این روغن در بیماران مبتلا به پسوریازیس و اگزما کارآمد است. همچنین قرمزی، التهاب و … را تسکین می‌ دهد.

نحوه مصرف:

• مصرف موضعی: انار تأثیر زیادی بر روی بر طرف کردن لکه های ناشی از درمان ضایعات پسوریازیس دارد؛ قدرت آنتی اکسیدانی بالای این میوه خشکی را از پوست شما دور می‌ کند؛ امروزه از خواص این میوه در تهیه‌ محصولات آرایشی نیز بیشتر استفاده می‌شود؛ به عقیده‌ متخصصان، انار روی فیبرهای پوست تأثیر می‌ گذارد و خاصیت ارتجاعی آنها را بالا می‌ برد؛ البته توجه داشته باشید ۸۰ درصد تأثیر مثبت این میوه روی پوست از طریق مصرف آن حاصل می‌شود نه از راه استفاده‌ خارجی.
  توصیه می‌کنیم برای کم رنگ کردن لکه‌های قهوه‌ای روی پوست آب انار را با کمی روغن زیتون مخلوط کرده و روی پوست بمالید.
• مصرف خوراکی: به گفته کارشناسان تغذیه، خوردن یک عدد انار یا ۱۰۰ سی‌سی آب انار تامین کننده ۱۶ درصد نیاز روزانه به ویتامین c است. این ویتامین یک آنتی اکسیدان بسیار قوی برای سموم زدایی از کبد بیماران پوستی پسوریازیس است.

چند توصیه:

در مصرف انار همواره نکات زیر را در نظر بگیرید:

• كسانيكه سرد مزاج هستند نبايد در خوردن انار افراط كنند. زيرا معده را سست كرده و ايجاد نفخ مي كند.
• خوردن انار برای مبتلایان به زخم معده و روده جایز نیست.
• افراط در خوردن انار باعث یبوست – ناراحتی معده و زبر شدن گلو می شود.
• افرادی که مبتلا به ناراحتی ریوی می باشند در مصرف انار احتیاط کنند.

نوشته توقف پیشرفت سریع پسوریازیس با خواص آنتی اکسیدانی انار اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

شاتوت:

شا‌توت گونه‌ ای از توت است که اصل آن از ایران است. بین خانواده توت، درخت شاتوت از همه کوچک‌ تر است. این درخت طول عمر طولانی ‌ای دارد و می ‌تواند برای چند صد سال زنده بماند. میوه شاتوت بزرگ تر از توت سفید و گوشت میوه ها از دیواره گل ها به وجود می آیند که رنگ آنها قرمز تیره یا آبی سیاه می شود. تنها کمی قبل از افتادن از درخت قابل خوردن می شوند. چون تا کمی پیش از رسیدن مزه ترشی دارند که برای خوردن جالب نیستند. زمان گلدهی آن معمولاً اردیبهشت ماه است.

ارتباط شاتوت و پسوریازیس:

مصرف متناوب شاتوت می‌ تواند به کنترل و بهبود بیماری پوستی پسوریازیس کمک بسزایی کند. محققان انجمن تغذیه آمریکا، شاتوت را در مقایسه با ۴۰ نوع میوه تازه دیگر، به عنوان اولین میوه از نظر فعالیت آنتی‌ اکسیدانی قرار داده‌اند که می تواند در کنترل پسوریازیس موثر باشد. خاصیت ضدالتهابی از دیگر فواید این میوه است که می‌ تواند برای درمان بیماری آرتریت پسوریاتیک (درد مفاصل)‌ که بیشتر بیماران پسوریازیس را گرفتار کرده مفید باشد.

شاتوت به دلیل برخورداری از فسفر بالا خاصیت ضد استرس آن اثبات شده و برای پوست مفید است. این میوه منبع غنی ویتامین سی به شمار رفته و سیستم ایمنی بدن را تنظیم می کند.

ترکیبات شاتوت:

شاتوت دارای فیتوکمیکال‌ های قوی مانند آنتوسیانین است. آنتوسیانین رنگدانه ‌ای است که رنگ سیاه شا‌توت از آن ناشی می ‌شود. سایر آنتی ‌اکسیدان‌ ها و فنول‌ های موجود در شاتوت شامل موارد زیر هستند: الاژیک اسید، روتین، گالیک اسید، هیدروکافئیک اسید، پی کوماریک اسید، سینامیک و آنتی‌ اکسیدان‌ های مشهور یعنی ویتامین ‌های ای و سی.

شاتوت‌ حاوی مقدار مناسبی از ویتامین A بوده و به همین دلیل در شادابی و ترمیم پوست نقش بسزایی دارد. آنتی اكسیدان ها عاملی قوی و ممانعت كننده در برابر گسترش بیماری پوستی پسوریازیس می باشند.

نحوه مصرف:

مصرف متناوب شاتوت می‌ تواند در کنترل و بهبود بیماری پسوریازیس نقش فراوانی داشته باشد. در این‌ باره توصیه می‌ شود بیمار باید روزانه تقریبا ۱۰۰ تا ۱۵۰  گرم شاتوت، را (ترجیحا ناشتا) میل کرده و تا ۳۰ دقیقه بعد از آن هیچ غذایی نخورد.

چند توصیه:

در مصرف شاتوت همواره نکات زیر را در نظر بگیرید:

• شاتوت در معرض آ‌لودگی‌ های مختلفی قرار دارد. این میوه در صورت تماس با فضله پرندگان بر روی درخت ممکن است با میکروب ‌های سالمونلا، ایکولای و انواع ویروس ‌ها و قارچ‌ ها آلوده شود.
• نکته دیگر سموم دفع آفات است که ممکن است در این محصول استفاده شود. این میوه به دلیل آن که بدون پوست است و از آنجا که سم مستقیما وارد گوشت این میوه می ‌شود، اگر فاصله زمانی استفاده از سم تا مصرف میوه رعایت نشود فرد با توجه به نوع سم مصرفی در معرض انواع بیماری ‌های کبدی و سرطان ‌زا قرار می ‌گیرد.
• از سوی دیگر شاتوت به دلیل آن که در گروه میوه‌ های نرم قرار دارد، شستشوی آن سخت و گاهی ناممکن است. بر این اساس بهتر است این میوه زمانی که از درخت چیده می‌ شود و تا حدودی قابلیت شستشو داشته و به دور از آلودگی‌ های محیطی است تهیه، شستشو و میل کنید.
• در صورتی که شاتوت تازه به سرعت فریز شود، می ‌تواند مواد مغذی خود را به خوبی حفظ کند.
• اگر شاتوت را با شکم پر بخورید، تولید گاز و نفخ می‌کند.
• اگر شاه توت را روی غذایی مانند ماست بخورید تولید اسهال می‌ کند.
• بعد از خوردن شاتوت، غذا و خوراکی‌ های ترش میل نکنید.
• شاتوت از نظر طبیعت، سرد و خشک است و قابض.

نوشته کنترل و بهبود بیماری پسوریازیس با مصرف متناوب شاتوت اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

گیاهشناسی:

گیاهی است چند ساله که در هند و کشورهای جنوب آسیا ببار می‌ آید و دمای حدود ۲۰-۳۰ درجه سانتیگراد و محیط مرطوب بارانی نیاز دارد. ساقه های زیر زمینی گوشتی گیاه یا ریزوم جمع‌ آوری شده و پس از جوشاندن در آب و سپس خشک کردن آسیاب شده و پودر زرد مایل به نارنجی تهیه می‌گردد. زردچوبه عمده ترین ادویه مورد مصرف در غذاهای آسیائی است. در جنوب و جنوب شرقی آسیا این گیاه بصورت خودرو در جنگل‌ ها وجود دارد.

تاریخچه:

سابقه‌ درمان با زردچوبه را می توان در یکی‌ از کهن‌ ترین مکاتب پزشکی، که طب آیورودا (Ayurvedic) نام دارد و از کشور هند نشأت گرفته‌ است، ملاحظه‌ کرد. در طب آیورودا بیماری را نتیجه‌ عدم توازن عناصر طبیعی بدن و ذهن می‌ دانستند و معتقد بودند با مراقبه و متحد کردن جسم و روح و استفاده از رژیم‌ غذایی مناسب و تجویز گیاهان دارویی می توان در کمال سلامت زندگی کرد. علاوه‌ بر قدیمی‌ ترین کتاب ها در طب‌ چینی زردچوبه را برای تصفیه‌ خون، التهاب و دردهای دستگاه گوارش، بیماری‌های پوستی، نارسایی‌ های کبد، کولیت اولسراتیو، دردهای مفصل لگن و زانو، اگزما و پسوریازیس نیز به کار می بردند.

اخیراً در کشورهای صنعتی غرب از ریزوم زردچوبه فرآورده‌های دارویی متعدد تهیه و عرضه شده است که برای درمان بیماری‌های التهابی پوستی کاربرد دارد.

ترکیبات مهم:

مهم ترین ترکیبات زردچوبه مواد زرد رنگی، از دسته کورکومینوزیدها هستند. این مواد به میزان ۳ تا ۵ درصد زردچوبه را تشکیل می دهند و ترکیبات اصلی آن شامل کورکومین و دزوکسی کورکومین هستند. ماده موثر زردچوبه یعنی کورکومین اثرات ضد التهابی و ضد درد شبیه داروهای مسکن معمولی را دارا می‌باشد.

اثر ضدالتهابی کورکومین با اثر ضدالتهابی داروهای استروئیدی و غیر استروئیدی نظیر فنیل بوتازون قابل مقایسه است. این دارو با مهار سنتز پروستاگلاندینهای التهابی، اثر ضد التهابی خود را آشکار میسازد. ترکیبات دیگر زردچوبه شامل اسانس ها به میزان ۳ تا ۷ درصد است که مهم ترین مواد آن شامل بیس آبولن، گواین، ژرماکرن، تورمرون، زینجیبرن و کورلون هستند.

فواید زردچوبه برای بیماری پوستی پسوریازیس:

بسیاری از افرادی که از بیماری پسوریازیس رنج می‌ برند اعلام کرده‌اند که با مصرف مداوم از زردچوبه ضایعات پوستی‌ آن ها تسکین پیدا کرده است. نتایج برخی از پژوهش‌ های علمی نیز نشان می‌ دهد که زردچوبه از طریق کنترل عوامل زیر تأثیر مثبتی بر روی کنترل بیماری پوستی پسوریازیس دارد:

1. درمان التهابات پوستی:
   کورکومین (Curcumin)، عنصر فعال زردچوبه است که خواص ضد التهابی بسیار قوی (مانند کورتیزون، اما سالم و بدون خطر) دارد. بنابـرایـن زردچــوبه التـهابات پوستی را کاهش مـی دهـد، زردچوبه با تسریع در بهبود ضایعات پوستی پسوریازیس و کمک در بازسازی پوست آسیب دیده به درمان پسوریازیس و سایر بیماری های التهابی پوست کمک می کند. پلی‌ فنول موجود در زردچوبه كه رنگ آن را زعفرانی می‌ كند، می‌ تواند در ردیف داروهای استروئیدی قرار گرفته و بیماری التهابی پسوریازیس را درمان كند.
2. خواص آنتی اکسیدانی:
   افرادی که از زردچوبه به عنوان یک چاشنی در برنامه روزانه خود استفاده می کنند کبد مقاوم تری در برابر ابتلا به بیماری کبد چرب دارند و احتمال ذخیره شدن ذرات چربی در کبد آنها کمتر است. از این رو محققان به بیماران پسوریازیس توصیه می کنند مصرف زردچوبه را به عنوان یک ادویه موثر و درمانگر در برنامه هفتگی و حتی روزانه خود بگنجانند. زردچوبه عامل افزایش جذب گلوكز را فعال كرده و ژن گلوكونوژنیك موجود در سلول‌های كبدی را سركوب می‌كند. زردچوبه به ۵۰۰ تا ۱۰۰ بار موثرتر از متفورمین در دفع سموم کبدی است.
3. خواص ضد آرتریت روماتوئید:
   زردچوبه درمانی طبیعی برای  آرتریت روماتوئید است. زردچوبه و مکمل‌ های غذایی حاوی آن می توانند از آرتریت روماتوئید و التهابات مفصلی ناشی از پسوریازیس پیشگیری کند. افرادی که از آرتریت پسوریازیس رنج می‌ برند، می‌ توانند آن را به صورت خوراکی یا موضعی استفاده کنند. اثر درمانی زردچوبه به اندازه داروهایی شیمیایی چون آسپرین، ایبوپروفن، سونیداك، فنی‌بوتازون، ناپروكسن، ایندومتاچین، دیكلوفناك، دگزامتارون، سكوتسیب و تاموكسی‌ فین است.
4. تنظیم سیستم ایمنی:
   یکی دیگر از فواید زردچوبه کمک به تنظیم سیستم ایمنی بدن است. زردچوبه حاوی ماده ای به نام لیپوپلی ساکارید، که باعث تعدیل فعالیت سیستم ایمنی بدن می شود.
5. درمان خارش پوستی:
   حساسیت پوستی و خارش می تواند عوامل مختلفی داشته باشد که به عنوان مثال می توان به بیماری پسوریازیس و خارش ضایعات ناشی از آن اشاره کرد. استفاده موضعی یا خوراکی زردچوبه در کاهش خارش ضایعات پسوریازیس بسیار موثر است.

نحوه مصرف:

زردچوبه که برای هزاران سال با فواید بیشماری شناخته شده است همچنان به اشکال مختلف نظیر خوراکی و موضعی مورد استفاده قرار می‌ گیرد. با ما همراه شوید تا با انواع طرز استفاده از این ادویه پرطرفدار برای کنترل بیماری پوستی پسوریازیس آشنا شوید:

الف)مصرف خوراکی:

• نوشیدنی لیمو و زردچوبه:
  مقدار کمی آب لیمو در لیوان ریخته دو قاشق غذاخوری زردچوبه و آب گرم اضافه کنید. خوب هم بزنید و هر روز ناشتا برای دفع سموم بدن خود بنوشید.
• دمنوش زردچوبه:
  مقداری اب بجوشانید و دو قاشق غذاخوری پودر زردچوبه و یک قاشق مرباخوری پودر زنجبیل به آن اضافه کنید و بگذارید به مدت ۱۰ دقیقه روی شعله کم بجوشد. نوشیدنی آماده شده را از صافی رد کنید، و با کمی عسل و لیموترش که طعم آن را کمی تغییر می دهد میل کنید. به طور معمول مصرف روزی ۳ بار چای زردچوبه مشکلی ایجاد نمی کند.
• نوشیدنی مخلوطی از شیر و زردچوبه:
  شیر بادام یک لیوان معادل ۲۵۰ میلی‌ لیتر به همراه روغن نارگیل ۱ قاشق معادل ۵ میلی‌ لیتر و خمیر زردچوبه یک‌ چهارم قاشق یا کمی بیشتر را داخل ظرفی ریخته و با حرارت ملایم گرم کنید. مواد را هم بزنید تا قبل از جوشیدن کاملاً حل شوند. زمانی که نوشیدنی شما آماده شد عسل را بر حسب ذائقه‌ خود به آن اضافه کرده و میل کنید.

ب)مصرف موضعی:

• لایه برداری پوست:
  مقداری زردچوبه را با پودر چوب صندل مخلوط کرده و روی پوستتان بزنید. ۲۰ دقیقه آن را به حال خود رها کنید و سپس با آب سرد آن را تمیز کنید. این ترکیب لایه برداری قوی برای ضایعات پوستی می باشد.
• رفع خشکی پوست:
  یک عدد سفیده تخم مرغ، ۲ قطره روغن زیتون، کمی آب لیموی تازه و گلاب و کمی زردچوبه را مخلوط کنید و به تمامی قسمت خشک از جمله صورت، گردن، آرنج و زانو بمالید و پس از خشک شدن با آب ولرم بشویید.
• درمان خارش پوست:
  برای درمان خارش پوستی ۲۰ گرم زردچوبه، ۱۰ گرم حنا با عرق کاسنی مخلوط کرده به محل بمالند.

میزان مصرف زردچوبه:

به عنوان یک طعم دهنده در میزان های متفاوت و در سنین مختلف مصرف می شود. در مطالعات بالینی انسانی دوز خوراکی آن از ۵۰۰ میلی گرم بوده است. با مصرف دوز روزانه حد اکثر تا ۸۰۰۰ میلی گرم برای مدت طولانی حدود ۳ ماه عارضه جانبی آشکاری نداشته است.

تداخلات دارویی زردچوبه:

• مصرف زردچوبه می تواند زمان لخته شدن خون را افزایش دهد لذا مصرف آن همراه با داروهای ضد لخته و ضد پلاکت (مانند هپارین و وارفارین) می تواند موجب افزایش اثر آنها و خونریزی های غیر قابل کنترل شود.
• اگر زردچوبه به صورت خوراکی دریافت شود می تواند میزان اسید معده را تغییر داده و در عمل داروهای مسدود کننده گیرنده هیستامین (مانند سایمتیدین، فاموتیدین، رانیتیدین) و مهار کننده های پمپ پروتون (مانند امپرازول، پرواسید) اختلال ایجاد کند.
• زردچوبه دارای اثر کاهنده قند خون است بنابراین می تواند اثر داروهای دیابت مانند متفورمین، گلیمراید و….انسولین را شدت ببخشد.
• از مصرف همزمان زردچوبه و آسپرین اجتناب شود زیرا هر دو زمان لخته شدن خون را افزایش می دهند.
• به علت توانایی زردچوبه در افزایش اسید و ترشحات معده این گیاه می تواند در اثر داروهای آنتی اسید اختلال ایجاد کند.

نکات قابل توجه:

• برای مصرف دارویی زردچوبه، می توان آن را در کپسول های پانصد میلی گرمی ژلاتینی که در داروخانه ها به فروش می رسند، پُر نموده و استفاده کرد.
• در صورتی که بخواهیم از اثر دارویی زردچوبه استفاده کنیم مسلماً میزان مصرف آن باید بیش از اندازه غذایی و در حد توصیه شده باشد.
• برای نگه داری زردچوبه نباید از ظروف پلاستیکی استفاده کرد. بهترین ظروف آلومینیومی و شیشه های رنگی (قهوه ای) می باشند. هم چنین درب ظرف باید کاملا بسته باشد.
• ریشه و ریزوم زردچوبه که پودر نشده است در برابر حرارت مقاوم تر از پودر آن است، ولی چون اکثراً پودر زردچوبه در بازار مصرف به فروش می رسد، برای نگه داری طولانی مدت آن بهتر است در جای خنک نگه داری شود.
• چون بخشی از اثرات زردچوبه مربوط به رایحه (اسانس) آن می باشد که در اثر حرارت و یا مرور زمان کاسته می شود، لذا زردچوبه کهنه دارای خواصی کمتر از زردچوبه تازه است.

عوارض جانبی زردچوبه:

• مصرف مقادیر زیاد آن می تواند سبب ناراحتی های گوارشی شامل اختلال هضم، تهوع و دردهای معده شود.
• استفاده خوراکی هرکدام از قسمت های گیاه یا استنشاق پودر آن باعث ایجاد واکنش های آلرژیک است. واکنش های موضعی مانند کهیر، قرمزی و تورم و واکنش های خفیف به صورت ترشحات بینی، عطسه و اشک ریزش و مواد جدی تر به صورت مشکلات تنفسی و تورم گلو است.
• زیاده وری در زردچوبه برای قلب مضر است ولی البته اگر آن را با لیمو ترش استفاده کنید اثرات مضر آن را خنثی می سازد.
• افرادی که بیماری صرع دارند کمتر زردچوبه بخورند.
• افرادی که به انسداد کیسه صفرا مبتلا هستند کمتر از زردچوبه استفاده کنند.

مصرف در دوران شیردهی و بارداری:

اطلاعات کافی مبنی بر اثرات زردچوبه روی جنین و یا در حین شیردهی در دسترس نیست. مقادیر معمول مصرف در آشپزی خطری برای مادر و بچه به همراه ندارد اما از مصرف دارویی و مکمل های آن در شیردهی و بارداری اجتناب شود.

نوشته کنترل پسوریازیس با خواص آنتی اکسیدانی زردچوبه اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

ویتامین C:

ویتامین c یک ویتامین محلول در آب است و اعمال بیولوژیکی متعددی انجام می‌ دهد. شاید مهمترین نقش ویتامین c، کمک به تولید کلاژن که یک پروتئین مهم بافت همبندی است باشد. ویتامین c در هیدروکسیله کردن اسید آمینه‌ های پرولین و لیزین موجود در کلاژن و تقویت فیبرهای کلاژن یک فاکتور مهم است. همچنین این ویتامین در تولید پروتئین‌ های دیگری شامل دوپامین، اپی‌ نفرین (آدرنالین) و نیز کارنیتین که در متابولیسم چربی‌ ها دخیل است، نقش دارد. همان‌ طور که گفته شد، یک خاصیت بسیار مهم ویتامین c، واکنش به رادیکال‌های آزاد و محافظت سلول‌ها از آسیب اکسیدانی است.

رابطه ویتامین C با پسوریازیس:

این ویتامین در واکنش‌ های شیمیایی بدن یک حمل کننده الکترون است و از مهمترین آنتی اکسیدان‌ ها است. آنتی اكسيدان‌ ها به عنوان خنثي كنندۀ راديكال‌ های آزاد عمل نموده و از اين رو در کنترل علائم پسوریازیس موثر هستند. در واقع آنتی اكسيدان‌ ها برای حمايت از بافت‌ های بدن در برابر اثرات مخرب راديكال‌های آزاد به كار می روند، و می توانند باعث تنظیم عملكرد سيستم ايمنی و بنابراين كاهش ضایعات بیماری پوستی پسوریازیس شوند.

وجود مقادیر کافی ویتامین C در بدن می تواند به هنگام بروز استرس های فیزیکی به عنوان تقویت کننده و عامل اطمینان بخش در سیستم ایمنی بدن محسوب گردد و از این رو از تشدید علائم پسوریازیس بکاهد.

تشکیل و تقویت کلاژن یکی از مهم ترین نقش های ویتامین c می باشد. کلاژن یک ماده پروتئینی می باشد که سلول ها را در کنار هم نگه می دارد و اختلال در سنتز کلاژن می تواند موجب تأخیر در بهبود ضایعات پسوریازیس گردد. همچنین این ویتامین موجب مرطوب نمودن پوست و تحریک رشد کلاژن گردیده و به پوست لطافت بخشیده و به کاهش خارش ضایعات پسوریازیس کمک می کند.

خطر کمبود ویتامین C:

افراد زیر بیشتر از بقیه افراد جامعه در خطر کمبود ویتامین C می‌باشند:

• نوزادانی که در سال اول زندگی از شیر گاو یا شیر های تغلیظ شده استفاده می کنند
• افراد در معرض سوء تغذیه (شامل الکلیسم، افراد مسن، بی اشتهایی و ایدز)
• افراد مبتلا به دیابت نوع یک
• افراد دارای بیماری های روده کوچک (مانند بیماری کرون، سلیاک، ویپل)
• زنان باردار و شیرده
• بیماران تحت دیالیز
• بیماران مبتلا به تیروتوکسیکوز
• سیگاری ها
• افراد مبتلا به اختلالات انباشت آهن در بدن
• بیماران پوستی با التهابات فراوان

منابع ویتامین C:

بیشتر جانداران ویتامین c را خود می‌ سازند اما جاندارن دیگری مثل انسان هستند که باید این ویتامین را در طول روز از موادی که مصرف می‌ کنند به دست بیاورند. این ویتامین هم به صورت طبیعی در منابع گیاهی و جانوری موجود است و هم بصورت مصنوعی و قرص.

منابعی که بیشترین مقادیر این ویتامین را در خود دارند عبارتند از: توت فرنگی، کلم بروکلی، گریپ فروت، گوجه فرنگی، انبه، لیمو، گل کلم، سیب زمینی، هندوانه، اسفناج، کلم، نارنگی و مرکبات، کیوی و دیگر میوه‌ها و سبزی‌ ها، منابع گیاهی دارای ویتامین ث و جگر منبع حیوانی دارای ویتامین ث است.

نگهداری طولانی مدت در یخچال، پختن، گرمای هوا، نور و دخانیات باعث از بین رفتن این ویتامین ها می‌ شوند. از این رو افراد سیگاری به این ویتامین نیاز بیشتری دارند. همچنین شیر مادر نیز دارای مقادیری از ویتامین ث می‌باشد و به همین جهت زنان باردار باید از مقدار بیشتری از این ویتامین مصرف کنند.

نکته مهم: بیماران پوستی پسوریازیس از آن دسته از مواد غذایی حاوی ویتامین C که رابطه مستقیمی با تشدید بیماری پوستی پسوریازیس ندارند استفاده کنند.

میزان مورد نیاز:

مقدار توصیه شده برای افراد عادی در حدود ۶۰ میلی گرم در روز و ۹۵-۷۵ میلی گرم در روز برای زنان حامله و شیرده است. برای نوزادان، ۳۵ میلی گرم در روز و برای بچه های ۳-۱ ساله، ۴۰ میلی گرم در روز توصیه می شود.

حداقل مقدار مصرف ویتامین ث برای جلوگیری از ابتلا به اسکوروی ۱۰ میلی گرم در روز است. البته افزایش مصرف ویتامین ث در شرایط خاص همچون فشارهای روحی، ابتلا به بیماری های پوستی نظیر پسوریازیس، انجام ورزش های حرفه ای و سنگین یا افزایش دمای محیط توصیه می شود. در سیگاریها مقدار مورد نیاز حتی ممکن است به ۱۰۰ میلی گرم در روز برسد. البته در یکی دو ساله اخیر محققان پیشنهاد کرده اند که دریافت ۲۰۰-۱۵۰ میلی گرم ویتامین ث در روز (زیر ۴۰۰ میلی گرم در روز) از مواد غذایی منافع زیادی را در افراد سالم و طبیعی به دنبال دارد.

تداخل های احتمالی:

اگر شما یکی از شرایط زیر را دارید بدون اطلاع پزشک از مصرف زیاد ویتامین c خودداری کنید:

• اگر به ویتامین c حساسیت دارید و داروهایی مانند داروهای ضد انعقاد خون مثل وارفاین، دفروکسامین، پیریمیدون، آسپرین و سایر ویتامین ها مصرف می کنید.
• مبتلا به تالاسمی هستید یا سابقه ابتلا سنگ کلیه یا سنگ صفراوی را دارید سیگار می کشید و قصد انجام عمل جراحی بزرگ دارید.
• مقادیر بالای ویتامین c امکان دارد نتایج تست های ادراری را در بیماران مبتلا به دیابت تحت تاثیر قرار دهد. در صورت ابتلا به دیابت در زمینه کنترل صحیح قند خود با پزشک مشورت کنید.

موارد احتیاط:

افزایش بیش از حد مصرف ویتامین ث یعنی حدود ۲۰۰۰-۱۰۰۰ میلی گرم در روز ممکن است با اختلالات معده و روده ای همچون تهوع، دردهای شکمی و اسهال مرتبط باشد. به طور کلی در افرادی که دارای سابقه سنگ های کلیوی در نتیجه تشکیل اگزالات یا هموکرو ماتوسیس یا دیگر بیماریهای مرتبط با تجمع بیش از حد آهن هستند افزایش بیش از حد مصرف ویتامین ث توصیه نمی شود. مصرف بیش از حد ممکن است زمینه را برای تولد نوزادان نارس مبتلا به کم خونی ناشی از کاهش تعداد گلبول های قرمز بیشتر کند زیرا افزایش غلظت ویتامین ث در این نوزادان باعث شکنندگی گلبول های قرمز خون آنها می شود.

نوشته کنترل پسوریازیس با خاصیت آنتی اکسیدانی ویتامین C اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.