بایگانی‌های اطلاعات عمومی پسوریازیس - صفحه 9 از 9

چگونه پسوریازیس زندگی جنسی را تحت تاثیر قرار میدهد؟

ممکن است همیشه شما از پزشکان بپرسید که چگونه بیماری پسوریازیس زندگی جنسی را تحت تاثیر قرار می دهد؟ اما درک و پرداختن به این موضوع، بخش مهمی از مراقبت از بیماران پوستی پسوریازیس است، با توجه به گفته های دکتر CATHER یک متخصص پوست در آکادمی درماتولوژی آمریکا، تاکنون تحقیقات کمی در زمینه برسی تاثیر بیماری پوستی پسوریازیس بر روی رابطه جنسی وجود داشته است. پسوریازیس می تواند هر قسمت از بدن بیمار را تحت تاثیر قرار داده و هنگامی که در ناحیه تناسلی بیمار ضایعات پسوریازیس بروز کند ممکن است رابطه جنسی را ناراحت کننده کند. به علاوه، وجود ضایعات پسوریازیس با علائمی مانند پلاک های قرمز در هر جای بدن ناخودآگاه تاثیر منفی بر روی زندگی جنسی بیمار میگذارد. به گفته دکتر CATHER: “اما تمایلات جنسی بخش بزرگی از زندگی ما است.”

رابطه جنسی و پسوریازیس:

دکتر CATHER و همکارانش برای برسی این موضوع در این زمینه پرسشنامه ای برای بیماران پوستی پسوریازیس در نظر گرفتند، و بیماران را به پر کردن این پرسشنامه در زمان مراجعه به بیمارستان تشویق کردند. در این پرسشنامه به مواردی مانند میزان تمایلات جنسی، میزان رضایت از رابطه با شریک جنسی، توانایی در تولید مثل و…. پرداخته شده بود.

بعد از ایجاد پرسشنامه ۲۱ زن و ۱۹ مرد مبتلا به پسوریازیس به طور اتفاقی انتخاب شدند و از آنها خواسته شد به سوالاتی از جمله اینکه (آیا آنها در مورد وضعیت بدن خود احساس خجالت همیشگی دارند؟ یا همواره از این می ترسند که فرزندانشان هم به پسوریازیس مبتلا شوند؟) پاسخ دهند. پس از برسی و مقایسه پاسخ پرسشنامه ها، نتایج بسیار تامل برانگیزی دریافت شد.

هنگامی که دکتر CATHER و همکارانش پاسخ های بیماران را برسی کردند، دریافتند که بیماری پسوریازیس می تواند تاثیر گسترده ای بر تجربه جنسی داشته باشد. بیش از دو سوم از بیماران گزارش دادند که پسوریازیس حداقل یک تاثیر منفی بر زندگی جنسی آنها گذاشته است و با مشکلات مربوط به تصویر نامناسب بدن و درد در هنگام مقاربت ناشی از ضایعات و … روبه رو هستند. همچنین بیشتر بیماران از عدم تمایل آن ها برای در جریان گذاشتن دیگران از مشکلات جنسی خود سخن گفتند.

زندگی جنسی سالم با پسوریازیس:

در اینجا به عنوان روش ها و چگونگی یک زندگی جنسی سالم حتی با وجود بیماری پوستی پسوریازیس می پردازیم:

صحبت در مورد آن:
به شریک زندگی خود در رابطه با اینکه بیماری پسوریازیس مسری نیست توضیح دهید. بنابراین با قرار دادن شریک زندگی خود در همه ابعاد بیماری و با توضیح آنچه پسوریازیس است و آنچه نیست، جای تعجبی از ظاهر ضایعات خود باقی نمی گذارید. با این شرایط شریک زندگی خود را از آنچه باعث تشدید پسوریازیس شما می شود مطلع کرده اید و او را به اشتراک گذاری راحت تر تبدیل کرده اید، و این شما را در صمیمیت با همسر خود به یک سطح بالاتر رسانده و منجر به رابطه جنسی بهتر حتی با وجود پسوریازیس می شود.
افزایش اعتماد به نفس خود:
اگر پلاک پسوریازیس خود را واقعا بد، و دید مردم به خود را دیدی مثل آنکه به مبتلایان به جذام وجود دارد می دانید، سخت در اشتباه هستید! استفاده از قضاوت خود، و تعمیم آن به نظرات دیگران بسیار ویرانگر است. به عبارت دیگر، اعتماد به‌ نفس جنسی یعنی اعتماد داشتن به بدن خود و پذیرفتن تصویر آن همانطور که هست و توانایی‌ هایی که دارد.
حرکت داشته باشید:
بدوید، راه بروید، دوچرخه‌ سواری و شنا کنید. نباید فقط برای لاغر شدن یا ماهیچه‌ ای کردن بدنتان ورزش کنید. تحرک برای سلامت جسم و آزاد شدن فکر خوب است.
لباس مناسب:
زیرپوش های توری ممکن است به داشتن رابطه جنسی بهتر کمک کنند. اما پارچه های مصنوعی می توانند با خارش و تشدید علائم پسوریازیس همراه باشد.
افراط در افزایش دهنده غرایز جنسی:
برخی از مواد غذایی به تنظیم خلق و خوی مناسب برای رابطه جنسی هنگامی که شما به پسوریازیس مبتلا هستید کمک می کند. کدو و یا شیرین بیان، که شامل استروژن گیاهی و تحریک غدد جنسی است در این زمینه توصیه می شود.
ادامه درمان بیماری:
هنگامی که شما برنامه درمانی خود را دنبال می کنید و با استفاده از داروهای مناسب، پسوریازیس خود را بهبود می بخشید مطمعنا احساس بهتری خواهید داشت. و این احساس بهتر از خود که با ادامه کنترل و درمان بیماری بدست میاید تاثیر مستقیمی بر “خلق و خوی مناسب جنسی” با شریک جنسی شما میگذارد.

فواید رابطه جنسی:

تمایلات جنسی در سلامتی و بهبود کیفیت زندگی بیماران پسوریازیس هم از بعد روانی و هم جسمانی آن تاثیر شگرفی دارد. این مزایا یک شایعه یا حدس و گمان نبوده و تمام موارد زیر به اثبات رسیده است:

افزایش اعتماد به نفس:
رابطه جنسی سالم در افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس زنان و مردان (خصوصا مردان) مبتلا به پسوریازیس تاثیر بسزایی دارد.
کاهش استرس و خواب مناسب:
رابطه جنسی در کاهش استرس و اضطراب بسیار موثر است، همچنین رابطه جنسی باعث بهبود کیفیت خواب میگردد.
افزایش گردش خون و تولید کلاژن:
رابطه زناشویی ضمن افزایش گردش خون در بدن باعث بهبود اکسیژن‌ رسانی به سلول‌ های پوست می‌ شود و درنتیجه به پوست ظاهری درخشان می‌ بخشد. در ضمن رابطه زناشویی با اثر افزایشی خود بر میزان کلاژن، ضایعات پوست و افتادگی آن را کاهش می‌ دهد.
تنظیم سیستم ایمنی:
محققان دانشگاه ویلک دریافتند که داشتن یک رابطه جنسی سالم یک و یا دو بار در طول هفته به تنظیم سیستم ایمنی بدن تا حد بالایی کمک می کند این تا حدی است که ۳۰ درصد از ابتلا به انواع بیماری ها جلوگیری می کند.

کاهش ریزش مو با مدیریت پسوریازیس پوست سر

ناسالم بودن پوست سر می‌ تواند موجب التهاباتی شود که رشد مو را دشوار می‌ کند. هنگامی که در پوست سر بیماری پوستی پسوریازیس ایجاد شود، گاهی اوقات ریزش مو بدنبال دارد. باور اکثر مردم این است که علت ریزش مو، پسوریازیس نیست. پی بردن به این موضوع که ریزش مو چرا اتفاق می افتد و چگونه باید پسوریازیس پوست سر را مدیریت کرد، می تواند در این زمینه کمک کند.

ریزش مو:

همه انسان‌ ها ريزش مو دارند؛ حمام صبحگاهي، زمان خشک کردن مو با سشوار و برس کشيدن مواقعي است که موهاي شما می ريزند؛ اين کاملا طبيعي است که هر انساني به طور متوسط روزي ۱۰۰-۵۰ موي خودش را از دست می دهد. اين ناشي از روند طبيعي بدن است که موهاي جديد شکل می گيرند و موهاي قديمي می ريزند اما اگر ريزش مو از اين حد بيشتر شود می تواند نشانگر برخي مشکلات نيازمند به درمان باشد.

برخی اوقات ریزش مو در اثر عارضه جانبی برخی بیماری ها نظیر پسوریازیس به وجود می آید و هنگامی که آن مشکل سلامتی برطرف شد، ریزش مو نیز خود به خود درمان می شود.

علل ریزش مو در بیماران پسوریازیس:

هنگامی که پسوریازیس در پوست سر ایجاد شود باعث ریزش مو میشود معمولا علت اصلی ریزش مو یکی از دلایل زیر است:

پوسته دادن شدید پوست سر:
هنگامی که پسوریازیس پوست سر شدید است، پوسته های بسیار ضخیمی شروع به رشد می کنند. از بین بردن شدید این سطوح، اغلب باعث ریزش مو و همچنین تشدید مشکلات پوست سر می شود.
خارش شدید:
پسوریازیس می تواند موجب خارش باور نکردنی شود، اما غالبا خاراندن پوست سر باعث کشیده شدن پوست و ریزش مو می شود. تکرار این کشیدن ها می تواند منجر به یک نوع ریزش مو به نام “کشش آلوپسی” شود.
درمان بیش از حد و سخت پسوریازیس:
گاهی اوقات درمان پسوریازیس باعث از دست دادن موها می شود. برخی از داروهای مورد استفاده در درمان پسوریازیس پوست سر، مانند سالیسیلیک اسید می تواند به طور موقت موجب آسیب مو و منجر به ریزش مو شود. همچنین، هر نوع درمان بیش از حد شدید و یا مداوم می تواند موجب از هم گسیختگی و ریزش مو شود. در اغلب موارد، ریزش مو تا زمان توقف درمان ادامه دارد.
استرس زیاد:
ابتلا به پسوریازیس می تواند استرس زا باشد و در برخی افراد، استرس منجر به ریزش مو می شود. تحقیقات نشان می دهد که استرس می تواند باعث شود تا بسیاری از موها به فاز “چرخه استراحت رشد مو” وارد شود. مو به مدت ۳ ماه در مرحله استراحت باقی می ماند که در پایان این مرحله، بدن تمام موهای در فاز استراحت را میریزد. وقتی که در یک زمان موهای بیش از حدی به مرحله استراحت برسند، بدن یکباره مقدار زیادی مو را میریزد.
کورتون‌ ها:
کورتون‌ ها نیز به دلیل داشتن خاصیت هورمون مردانه می‌ توانند در بیماران پسوریازیس باعث ریزش مو شوند. این داروها با دوره‌ های طولانی به کار می‌ روند و از بین آنها می‌ توان به بتامتازون یا پردنیزولون اشاره کرد که در صورت استفاده درازمدت با دوز بالا می‌توانند باعث آسیب‌ دیدگی و ریزش موها شوند.
داروی آسیتریتین و ایزوترتینوئین:
دو داروی آسیتریتین و ایزوترتینوئین برای بیماری‌ های آکنه و پسوریازیس کاربرد دارند. این دو دارو که به خانواده رتینوئیدها (مشتقات ویتامین A) تعلق دارند می‌ توانند باعث آسیب به موها شوند.
دستکاري بيش‌ از‌ حد:
شامپو زدن بيش‌ از‌ حد، براشينگ و سشوار کردن زياد و استفاده بيش‌ از‌ حد از مواد دارویی می تواند باعث ريزش مو شود. گرما و مواد شيميايي موها را تضعيف میکنند و باعث ريزش آن می شوند.

توجه: توصیه می‌ شود اگر چند هفته یا چند ماه پس از مصرف هر دارو، تغییری در موهایتان مشاهده کردید، با متخصص پوست و مو در رابطه با ادامه مصرف دارو مشورت کنید.

کنترل ریزش مو در پسوریازیس پوست سر:

در حالی که ممکن است به نظر برسد کنترل ریزش مو به علت پسوریازیس، تقریبا غیرممکن است، مدیریت پسوریازیس پوست سر می تواند به طور موثری سبب کاهش ریزش مو شود. در اینجا راهنمایی هایی برای کنترل پسوریازیس پوست سر برسی می شود:

درمان پسوریازیس پوست سر:
پوست سر مبتلایان به پسوریازیس ضخیم است، بنابراین برای درمان پسوریازیس پوست سر، ممکن است نسبت به مناطق دیگر از داروی قوی تر استفاده شود. تعدادی درمان برای پسوریازیس پوست سر وجود داشته که جای گزینی درمان میتواند به عنوان درمان چرخشی کمک کننده باشد. وقتی که درخواست داروی موضعی برای پسوریازیس می شود، از جمله شامپوهای درمانی، حتما از رسیدن دارو به پوست سر و شسته شدن کامل از روی همه نقاط، مطمئن شوید.
مراقبت از مو:
سعی کنید شامپوهایتان را به طور منطقی تغییر دهید. به نوبت از شامپوهای داروئی و غیر داروئی استفاده کنید تا در جلوگیری از خشک شدن بیش از حد پوست سر و مو، کمک کند. بعد از هر شامپو از لوسیونهای نرم کننده استفاده کنید که می تواند به حفظ رطوبت پوست سر کمک کند. یک نرم کننده غیر داروئی نیز ممکن است برای کاهش بوی باقی مانده از برخی شامپوها، مفید باشد.
خشک کردن موها:
اجازه دهید هوا موها را خشک کند زیرا پوست مبتلا به پسوریازیس به شدت خشک است. سشوار می تواند خشکی را تشدید کند و ریزش مو را افزایش دهد. محدود کردن استفاده از سشوار و ژلهای حالت دهنده برای کاهش خشکی کمک می کند.
محصولات بهداشتی مناسب:
درباره گزینه های حالت دهنده مو، ابتدا با متخصص پوست مشورت کنید. در حالی که رنگ مو، حالت دهنده های دائمی، صاف کننده ها و اسپری های مو می تواند خودش موجب تقویت عزت نفس شود اما می توانند پسوریازیس پوست سر را نیز تحریک کنند. تا به حال در بعضی موارد، مواد شیمیایی به موهای شکننده آسیب زده است که منجر به ریزش مو شده است. قبل از استفاده از هر یک از این محصولات مراقب مو، محصول را در یک قسمت کوچک از پوست آزمایش کنید.
مراقبت از خود:
ناخن ها را کوتاه نگه دارید زیرا برای بسیاری از افراد، خاراندن ضایعات پسوریازیس اجتناب ناپذیر است. ناخن های کوتاه می تواند یکی از راه های خاراندن پوست سر باشد که از زخم کردن جلوگیری کند.
پوشیدن کلاه یا روسری یا تراشیدن سر:
تا زمانی که مو رشد میکند، این استراتژی می تواند برخی از تشویش های ناشی از ریزش فراوان مو را کاهش دهد.
ماینوکسیدیل موضعی:
استفاده ۲ بار در روز محلول ماینوکسیدیل ۵% ممکن است موجب رشد مجدد مو در قسمت های پوست سر، ابروان بیماران پوستی پسوریازیس شود. اگر موی سر بطور کامل رشد کن، درمان متوقف خواهد شد.

کنترل ریزش مو با چند درمان موضعی:

با رعایت همه عوامل ذکر شده،‌ می توانیم با برنامه ریزی درست و با رعایت دستورالعمل های زیر از ریزش مو جلوگیری کنیم.

روغن زیتون:
استفاده از روغن زیتون برای مو علاوه بر شفاف کردن موها، به رشد موهای جدید هم کمک بسیار زیادی می کند. سعی کنید قبل از خواب مقداری روغن زیتون به موهای خود بمالید و آن را با پارچه ای (مثل روسری) بپوشانید و بخوابید تا فردا صبح موهای خود را بشویید.
روغن بذر کتان:
این روغن را برای مدت ۵ دقیقه بر روی سر خود به صورت حرکات دایره ای شکل بمالید. بعد از مالیدن اجازه دهید تا روغن برای مدت ۳۰ دقیقه بر روی موهایتان بماند. روغن بذر کتان سبب تحریک فولیکول های مو می شود و با افزایش گردش خون در پوست سر، شرایط را برای رشد موها فراهم می کند. روغن این گیاه سرشار از ویتامین است که به ترمیم پوست سر هم کمک می کند.
تخم مرغ:
زرده تخم مرغ را از سفیده آن جدا کنید و آن را بر روی پوست سر خود بمالید. اجازه دهید زرده تخم مرغ برای مدت ۲۰ دقیقه روی سرتان بماند. سپس سر خود را با آب سرد شستشو دهید. هرگز از آب داغ برای شستن تخم مرغ از روی سر خود استفاده نکنید، زیرا در این صورت زرده تخم مرغ بلافاصله سفت می شود. استفاده از تخم مرغ برای مو، درمانی عالی برای موهای نازک است، زیرا این مواد مغذی سریعا جذب فولیکول های مو می شود و سبب رشد موها می شود و از ریزش موها جلوگیری می کند.
سرکه سیب :
نصف فنجان آب گرم را با نصف فنجان سرکه سیب ترکیب کنید و با آن موهای خود را شستشو دهید. سعی کنید پس از شامپو زدن موهای خود را با سرکه شستشو دهید. همچنین می توانید هنگام آب کشی موهای خود، از سرکه استفاده کنید. سرکه سبب بازگرداندن سلامتی موها می شود و از شکنندگی موها جلوگیری می کند. همچنین با افزایش گردش خون در مویرگ ها، به رشد موها کمک می کند.

اصول صحیح شستشوی سر:

شستشوی سر باید با اصول صحیح و علمی صورت گیرد و در غیر این صورت ریزش موها را به دنبال خواهد داشت. غالبا مشاهده می شود که هنگام استحمام بدون رعایت قواعدش عمل می کنند، یعنی در هر زمان دلخواه به حمام می روند. گاه یک روز در میان و گاه سه روز درمیان و گاهی هفته ای و بطور کل در زمانی که دوست داشته باشند.

پیشنهاد می شود هر دو روز در میان به حمام بروید. اما اگر زودتر یعنی هر روز استحمام داشته باشید، موهای شما وقت کافی برای استراحت ندارند و بر عکس اگر دیرتر استحمام کنید ریزش موها بیشتر شده و پوست سر را چربی، دود، ذرات معلق در هوا و عرق و… فرا می گیرد.

نحوه شستشوی موها نیز در سلامت مو و جلوگیری از ریزش غیر طبیعی آن ها در پسوریازیس پوست سر موثر بوده که نا آگاهی در این امر نیز خود باعث ریزش مو می شود. می دانید که بعضی از سر ها چرب است و برخی خشک و گروهی نرمال می باشد و اگر کسی نحوه شستشویش را فرا گرفته و رعایت کند از ریزش غیر طبیعی موهایش جلوگیری می شود. هنگام شستشو، شامپو در طول موها و به سمت پایین حرکت می‌ کند و همین میزان برای زدودن هرگونه آلودگی از روی آنها کافیست.

برای خشک کردن موهای خود از حوله برای ماساژ دادن شدید موها و برای خشک کردن آنها استفاده نکنید، زیرا این کار باعث گره خوردن موها و حتی کنده شدن آن ها می‌ شود. به جای این کار، حوله را دور سر بپیچید و به آرامی روی موها فشار دهید، یا اجازه دهید هوا موها را خشک کند با این کار موها زودتر خشک می‌ شوند.

تشخیص قطعی پسوریازیس با بیوپسی یا نمونه برداری

بافت‌ برداری یا نمونه‌ برداری (Biopsy) در پزشکی علمی است که طی آن پزشکان تکه کوچکی از بافت موجود زنده را برداشته و زیر میکروسکوپ به بررسی آن می‌ پردازند. پاتولوژیست ها با انجام مطالعات مختلف بررسی می‌ کنند که آیا بیماری وجود دارد یا خیر. تشخیص قطعی بیماری پوستی پسوریازیس با نمونه برداری امکان پذیر بوده و نتیجه این نمونه برداری مشخص کننده قطعی نوع بیماری و درمان مناسب برای آن است.

علم پاتولوژیست:

پاتولوژیست‌ ها پزشکانی هستند که تشکیل بیماری‌ ها را براساس بیوپسی (نمونه برداری) یا آنالیز مایعات بدن می‌ دهند. تشخیص قطعی اکثر بیماری های پوستی با پاتولوژیست‌ ها می‌ باشد. پاتولوژیست آناتومیکال بیوپسی‌ های بافتی را بررسی کرده و بعضی پاتولوژیست‌ ها در زمنیه ژنتیک تخصص می‌ گیرند که می‌ توانند برای مثال بهترین درمان مناسب برای نوع خاص سرطان را مشخص کنند. پاتولوژیست ها با سایر پزشکان کار می‌ کنند تا مراقبتهای پزشکی بیماران را بهبود ببخشند.

بیوپسی یا نمونه برداری:

بیوپسی به معنی نمونه برداری از بافت ها است. بیوپسی روشی تشخیصی است که توسط آن پزشک مقداری از بافت بدن را خارج کرده و برای بررسی به آزمایشگاه بافت شناسی میفرستد. در آزمایشگاه بافت شناسی یا پاتولوژی پزشک متخصص پاتولوژیست بافت های ارسالی توسط پزشک را در زیر میکروسکوپ بررسی کرده و بیماری های احتمالی را که در بافت وجود دارد تشخیص داده و به پزشک گزارش میدهد.

پسوریازیس اغلب با معاینه بالینی تشخیص داده می‌ شود و هیچ تست خونی برای تشخیص آن وجود ندارد، هر چند گاهی اوقات انجام برخی آزمایشات برای یافتن علل شعله‌ور کنندة آن ضروری است. در موارد مشکوک و شناسایی قطعی ضایعات، از بیوسپی پوست استفاده می شود که در این روش پزشک با بریدن تکه کوچکی از پوست و بررسی آن زیر میکروسکوپ، بیماری را تشخیص می‌ دهد.

روش های بیوپسی:

به طور کلی پس از تهیه نمونه، آسیب شناس (پاتولوژیست) بر اساس نوع بافت روش نمونه برداری را تعیین میکند و به آماده سازی آن میپردازد و در نهایت، پس از قرار دادن قطعه بسیار ظریفی از آن بر روی لام و رنگ آمیزی آن، به مشاهده تغییرات غیر طبیعی آن در زیر میکروسکوپ می پردازد و تشخیص بیماری را از نظر پاتولوژی به پزشک معالج، گزارش میکند.

بیوپسی به چند طریق انجام می شود که در تشخیص بیماری پوستی پسوریازیس با بی حسی موضعی و برداشت حجم کمی از بافت پوستی (به قطر ۳*۳ میلی متر) صورت می گیرد، نتیجه این نمونه برداری مشخص کننده قطعی بیماری و درمان مناسب برای آن است.

آماده سازی بیمار قبل از نمونه گیری:

فرد نمونه گیر باید قبل از نمونه گیری درخواست های زیر را از بیمار داشته باشد در غیر این صورت تشخیص اشتباه و یا غیر ممکن خواهد بود. برای نمونه اگر فرد قبل از آزمایش از کرم استفاده کرده باشد باعث پوشانیده شدن ضایعه شده و در زیر میکروسکوپ چیزی دیده نخواهد شد. بنابراین اگر به چنین شرایطی برخوردید باید نمونه گیری را چند روز بعد دوباره انجام داد.

تعیین محل نمونه‌ برداری:

چنانچه ضایعات متعددی در مراحل مختلف پیشرفت در بدن وجود داشته باشد بهتر است که نمونه برداری را از ضایعات تازه و فعال انتخاب کرد.
نمونه برداری از لبه برجسته و خارجی ضایعات بهتر است انجام گیرد.
در صورت تعدد ضایعات بهتر است که بعضی از آنها را نمونه‌ برداری نمود.
نمونه ‌برداری بخصوص از نواحی که درمانهای موضعی در آنها صورت نگرفته است باید مورد توجه باشد.
در بیشتر موارد لازم است که از عمق و منبع اصلی کانون بیماری نمونه‌ برداری نمود.
در صورت امکان، برای مقاصد تشخیصی باید ضایعات را به طور کامل و با یک حاشیه باریک برداشت.
برای ضایعات ماکولی یا برجسته، تیغ را موازی پوست بگیرید و با عمق کم یک صفحه نازک از ضایعه یا کل ضایعه را (در صورت برجسته بودن) بردارید.

بیوپسی پسوریازیس ناخن:

قبل از نمونه برداری بایستی ناخن را با الکل تمیز نموده و قسمت آزاد ناخن را بوسیله ناخن گیر کاملاً جدا کرده و دور ریخت.
قسمت سفت یا زوائد پنیری شکل ناخن نمونه‌ های مناسبی جهت بیوپسی نیستند.
توسط اسکالپل استریل، حدفاصل ناحیه سالم و آسیب دیده را تراشیده و تراشه های اولیه را دور ریخته و سپس مقداری از تراشه های گرفته شده از نزدیک بستر ناخن را جمع آوری می کنیم.
برای شفاف کردن ناخن می‌ توان از پتاس ۲۰٪ و کمی حرارت استفاده کرد.

نکات بعد از بیوپسی:

از یک محلول هموستاز یا کوتر الکتریکی استفاده کنید و محل را تمیز نمایید.
ناحیه را با وازلین بپوشانید و به بیمار توصیه کنید که برای به حداقل رسیدن اسکار، ناحیه را حداقل برای مدت یک هفته مرطوب و پوشیده نگهدارد.
عوارض نادر بوده و خونریزی را می‌ توان به وسیله فشردن، بخیه یا کوتر کنترل کرد. در صورت بروز عفونت که معمولا طی ۳ روز اول پس از بیوپسی رخ می‌ دهد و با آنتی‌ بیوتیک‌ های خوراکی قابل درمان است.

پسوریازیس می تواند اعضای تناسلی را درگیر کند

پسوریازیس گاهی بصورت پلاکی منفرد بر روی گلانس( سر آلت تناسلی) تظاهر مییابد و با بیماری اریتروپلازی کوئیورات اشتباه می شود. از کرم هیدروکورتیزون برای درمان استفاده می شود. شستشوی گلانسپس از مقاربت,جهت پیشگیری از آلودگی با کاندیدا, از بدتر شدن بیماری جلوگیری می کند. ضایعه پوستی حاصل از سندرم رایتر نیز ممکن است همانندپسوریازیس تظاهر کند.

افراد درگیر با پسوریازیس حال در هر قسمت از بدنشان که باشد، وقتی زمان برقراری رابطه جنسی فرامی رسد ممکن است دچار تنش و احساس ناراحت کننده ای شوند که توجه آن ها را بیش از اندازه به خود جلب می کند و این احساس آزاردهنده اگر پسوریازیس در کشاله های ران یا ناحیه تناسلی و اندام های جنسی وجود داشته باشد به شدت افزایش می یابد.

همچنین افراد دارای پسوریازیس ممکن است دریابند که اعمال و حرکات جنسی می توانند پسوریازیس را در این قسمت های بدن تحریک نموده یا دچار وخامت کنند؛ اما هیچ یک از این مشکلات بالقوه به این معنا نیست که فرد دارای پسوریازیس تناسلی نباید رابطه جنسی برقرار کند.

راهکارهای عملی بسیاری برای راحت تر ساختن انجام اعمال جنسی وجود دارند:

از جمله این راهکارها استفاده از روان سازها (Lubricants) یا کاندوم برای کاهش اصطکاک در زمان انجام اعمال جنسی است.

همین طور مشکلات مربوط به اعتماد به نفس را می توان با برقراری رابطه ای بر مبنای صداقت و عاشقانه با شریک جنسی از پیش روی برداشت.

توجه:

به یاد داشته باشید که پسوریازیس مسری نیست و از طریق روابط جنسی نیز منتقل نمی شود.

بیماری پسوریازیس چیست؟

بیماری پسوریازیس، سوریازیس یا صدف یکی از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی است که از سال‌های قدیم شناخته شده است. در طی این بیماری سیستم ایمنی با ارسال سیگنال‌های معیوب موجب تسریع رشد سلول‌های پوست می‌شود. در واقع در حالت عادی سلول‌های پوست به طور دائم از لایه‌های زیرین به طرف سطح حرکت کرده، در آنجا هسته‌های خود را از دست داده و به صورت پوسته‌های مرده از بدن دفع می‌شوند.

این روند بطور معمول حدود یک ماه به طول می‌انجامد، اما در جریان پسوریازیس، چرخه حیات سلول‌های پوست بر اثر همان اشکالات سیستم ایمنی، سرعت یافته در نتیجه چندین لایه سلول مرده در سطح پوست تجمع پیدا می‌کنند که همان پوسته‌های پسوریازیس را تشکیل می‌دهند.همچنین قابل ذکر است که بیماری پسوریازیس مسری نیست و برای بروز این بیماری باید زمینه ژنتیکی در فرد وجود داشته باشد و افرادی که این زمینه را ندارند، با احتمال کمتری به این بیماری مبتلا نمی‌شوند.

بیماری پسوریازیس، یک بیماری شایع پوستی:

بیماری پسوریازیس، یک بیماری شایع پوستی است که، چرخه زندگی سلول‌های پوستی را بهم می‌ زند. پسوریازیس با افزایش سرعت ساخت سلول بر سطح پوست ، باعث بوجود آمدن تکه های نقره ای ضخیم و خارش دار، خشک و یا تکه های قرمز که گاهی اوقات دردناک هم هستند، می‌شود. این تکه ها بیشتر در نقاط اطراف پوست سر، آرنج و زانو ظاهر می‌شوند. برای بعضی از افراد بیماری پسوریازیس فقط آزاردهنده است، اما برای بعضی دیگر این بیماری بخصوص اگر با ورم مفاصل همراه باشد، باعث از کار افتادگی می‌شود.

ريشه لغت پسوريازيس از يك كلمه يوناني است كه به معناي خارش است. اين بيماري لزوماً خارش دار نبوده با پلاكهاي قرمز رنگ همراه با پوسته ريزی مشخص مي شود. پسوريازيس اشكال گوناگون با شدتهاي متفاوت داشته، بیماری پسوریازیس اغلب اوقات خفیف است به طوریکه بیمار به سختی متوجه ابتلا خود به بیماری میشود، اما گاهی این بیماری می تواند چنان شدید باشد که بیمار باید برای درمان در بیمارستان بستری شود.