اعصابت را آرام کن تا پسوریازیست کمتر شود:

استرس و اضطراب مزمن باعث تشدید علائم بیماری های پوستی مانند اگزما و پسوریازیس می شود. مشاهده می شود که این بیماری می تواند روی روان اثر گذارد و متقابلا روان نیز اثری سوء روی جسم دارد ولی ناگفته نماند فردی که مثلا دچار اختلال افسردگی است و در عین حال دچار بیماری پوستی مانند پسوریازیس است، طبعیتا انرژی اش کمتر می شود، خوابش به هم می خورد و دیگر توان لازم را برای مدیریت و درمان بیماری پوستی و حتی اختلال روانی را نخواهد داشت.

قرص آلپرازولام Alprazolam یا زاناکس Xanax:

برای درمان اضطراب و اختلالات پانیک یا اختلال هراس panic disorders مصرف می شود. نام تجاری این دارو زاناکس Xanax است. این دارو به گروهی از داروها به نام بنزودیازپین ها benzodiazepine تعلق دارد که بر روی مغز و اعصاب (سیستم عصبی مرکزی) کار می کند  تا اثرات آرام بخش ایجاد کند. این دارو با افزایش تاثیرات یک ماده شیمیایی در بدن کار می کند. این ماده شیمیایی* GABA نامیده می شود.

اسید گاما آمینو بوتیریک یک انتقال دهنده عصبی است که پیام های شیمیایی را از طریق مغز و سیستم عصبی ارسال می کند و باعث تنظیم ارتباط بین سلول های مغز می شود.

طریقه مصرف آلپرازولام:

قبل از مصرف آلپرازولام حتما دستورالعمل دارویی را مطالعه کنید.

اگر سوالی دارید، از پزشک بپرسید.

دارو را درست طبق دستور پزشک مصرف کنید.

آلپرازولام داروی دهانی است.

میزان مصرف دارو بر اساس شرایط پزشکی، سن بیمار و چگونگی واکنش به دارو تعیین می شود.

برای به حداقل رساندن عوارض جانبی دارو بهتر است دستورات پزشک را دنبال کنید.

اقدامات احتیاطی در زمان مصرف آلپرازولام:

اگر به داروهای دیگر گروه بنزودیازپین ها (مانند دیازپام و لورازپام) حساسیت دارید، قبل از شروع مصرف این دارو حتما حساسیت دارویی خود را به پزشک اطلاع دهید. به علاوه لازم است هر گونه حساسیت دارویی دیگر را به پزشک خود اطلاع دهید. آلپرازولام ممکن است حاوی ترکیبات غیرفعالی باشد که می توانند باعث بروز واکنش های حساسیتی شوند. برای جزئیات بیشتر بهتر است با پزشک مشورت کنید.

قبل از شروع مصرف آلپرازولام سوابق پزشکی خود را به پزشکتان اطلاع دهید، به ویژه اگر دچار هر یک از این بیماری ها بوده اید: مشکلات شدید تنفسی و ریه (مانند آپنه خواب و بیماری مزمن انسدادی ریه COPD)، بیماری کبد، بیماری کلیه، سابقه شخصی یا خانوادگی استفاده از مواد مخدر و الکل و گلوکوم یا آب سیاه glaucoma.

احتیاط:

این دارو ممکن است باعث سرگیجه و خواب آلودگی شود.در زمان مصرف آلپرازولام رانندگی نکنید و از انجام فعالیت ها و استفاده از دستگاه هایی که نیاز به هوشیاری دارند، استفاده نکنید.

آلپرازولام و بارداری:

مصرف آلپرازولام در بارداری به دلیل خطرات بالقوه آن بر روی نوزاد متولد نشده، توصیه نمی شود. بهتر است برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.

آلپرازولام و شیردهی:

آلپرازولام وارد شیر مادر می شود و ممکن است تاثیرات ناخوشایندی روی نوزاد شیرخوار داشته باشد. بنابراین مصرف آلپرازولام در دوره شیردهی توصیه نمی شود.

نوشته قرص آلپرازولام؛ اعصابت را آرام کن تا پسوریازیست کمتر شود! اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

مقایسه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس با ویتیلیگو:

کیفیت زندگی واژه ای است که برای توصیف سلامت جسمی، روانی و اجتماعی افراد و توانایی آنها در انجام امور و وظایف معمول زندگی به کار می رود. در اندازه گیری کیفیت زندگی اثرات فرآیند بیماری و درمان بر جنبه های مختلف زندگی افراد بررسی می گردد . ابزار سنجش کیفیت زندگی باید جنبه های جسمانی، روانی، اجتماعی و عملکردی زندگی را بررسی کند.

پسوریازیس از شایع ترین بیماری پوستی مزمن می باشد و در سراسر جهان ۱ تا ۳ درصد از جمعیت به آن مبتلا میباشند. به علت عدم بهبود دائمی بیماران مبتلا به پسوریازیس، هدف از درمان، به حداقل رساندن وسعت و شدت ضایعات به میزانی که موجب از بین رفتن بیشتر کیفیت زندگی بیماران نشود، می باشد. مطالعات نشان داده که پسوریازیس با جنبه های مختلف کیفیت زندگی نظیر زندگی اجتماعی، ورزش، روابط بین فردی و زناشویی و توانایی کار کردن تداخل ایجاد می کند. سنجش کیفیت زندگی بیماران پسوریازیسی نه تنها امکان ارزیابی اثر متغیرهای بیماری و درمان را بر کارکرد بیماران بدست می دهد، بلکه ما را قادر می سازد تا مداخلات در جنبه های مختلف کیفیت زندگی را در گروههای اختصاصی بیماران مبتلا به پسوریازیس نیز بررسی کنیم.

بیماری ویتیلیگو یک اختلال پیگمانتاسیون (فقدان سلول های رنگدانه ای) پوست می باشد که حدود ۱ تا ۴ درصد جمعیت دنیا را گرفتار کرده است. نسبت به درمان مقاوم بوده و با دوره هایی از عود و بهبودی خود به خود همراه است. این بیماری اثرات سویی در زندگی شخصی و اجتماعی فرد بجا گذاشته، منجر به اختلال عملکرد اجتماعی وی می گردد و در نتیجه تأثیر عمدهای روی کیفیت زندگی بیماران دارد. اکثر بیماران ویتیلیگو احساس پریشانی را بیان می کنند که می تواند منجر به اعتماد به نفس پایین و کناره گیری از اجتماع شود. بر طبق مطالعات انجام شده در بلژیک، کره، آلمان، ایتالیا بیماری پسوریازیس و ویتیلیگو اثر زیادی روی کیفیت زندگی دارد. براساس مطالب بیان شده این مطالعه با هدف مقایسه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس با ویتیلیگو انجام گردید.

مواد و روش ها:

در این پژوهش توصیفی- مقایسه ای، با استفاده از فرمول حجم نمونه و با ضریب اطمینان ۹۵% (۰. ۰۵ )، از بین مراجعه کنندگان به واحدهای تخصصی پوست بیمارستان سینا ( درمانگاه های سرپایی، درمانگاه PUVA و بخش های بستری ) شهر تبریز، ۱۱۵ بیمار مبتلا به پسوریازیس و ۱۱۵ بیمار مبتلا به ویتیلیگو به روش نمونه گیری تصادفی مستمر، بر اساس معیارهای پذیرش ( سن بالای ۲۰ سال، حداقل مدت ابتلای ۶ ماه و فقدان بیماری مزمن دیگر) انتخاب و بررسی شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای بود که با توجه به اهداف پژوهش و بر اساس منابع علمی در چهار بخش تهیه و تنظیم شد.

بخش اول دارای (۱۹) سؤال مربوط به مشخصات دموگرافیک واحدهای مورد پژوهش (سن، جنس، وضعیت تأهل، سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال، متوسط در آمد، سابقه ابتلا، محل زندگی، نوع درمان، جلسات اشعه درمانی، سابقه عوارض اشعه درمانی، مهم ترین نوع عوارض، سابقه ابتلا اعضا خانواده، تعداد اعضاء خانواده، نوع نسبته اولین عضو درگیر، محل ظهور لکهها، نحوه تأمین هزینه درمان و وضعیت مسکن)، بخش دوم شامل (۱۰) سؤال مربوط به بررسی وضعیت جسمانی بیماران مبتلا به پسوریازیس و ویتیلیگو بود بخش سوم شامل (۹) سؤال در رابطه با وضعیت روحی روانی بیماران مذکور و بخش چهارم شامل (۷) سؤال مربوط به وضعیت اجتماعی – اقتصادی بیماران مبتلا به پسوریازیس و ویتیلیگو و همچنین یک سؤال کلی در زمینه درک فردی واحدهای مورد پژوهش از کیفیت زندگی می باشد، نحوه امتیاز بندی گزینه ها بر اساس درجه بندی لیکرت به قرار زیر بود:

نمره صفر به هیچ وجه ۱=کم، ۲ متوسط، ۳ زیاد، ۴ تخیلی زیاد. بر اساس امتیازات کسب شده در هر بعد بیماران در سه گروه ضعيف (امتیاز ۵۰-۰ )، متوسط (امتیاز ۷۵-۵۱ ) و خوب (۱۰۰-۷۶) قرار گرفتند.

روایی علمی ابزار پژوهش با استفاده از روش اعتبار محتوا مورد سنجش قرار گرفت و جهت کسب پایایی علمی ابزار از آزمون مجدد استفاده شد. پس از تعیین اعتبار و اعتماد (۹۶ درصد) ابزار اطلاعات از طریق پرسشنامه های مذکور توسط پژوهشگر جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-VER17 و آزمون های آماری کای دو و آزمونتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

يافته ها:

در این پژوهش دو گروه از نظر جنس، متوسط درآمد ماهانه نوع درمان، جلسات اشعه درمانی، سابقه عوارض، مهم ترین عوارض، نوع نسبت، اولین عضو درگیر، محل ظهور و نحوه تأمین هزینه درمان با توجه به آزمون آماری کای دو اختلاف آماری معنی داری نشان داد و از نظر سن، تأهل، میزان تحصیلات، وضعیت اشتغال، سابقه ابتلا، محل سکونت، تعداد اعضای خانواده، سابقه ابتلا و وضعیت مسکن اختلاف آماری معنی داری نشان نداد. (جدول شماره ۱).

بر اساس تجزیه و تحلیل داده ها و در راستای اهداف پژوهش جدول شماره ۲ امتیازات و مقایسه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس و ویتیلیگو در حيطه جسمانی را نشان می دهد، همان گونه که در این جدول ملاحظه می شود بیماران ویتیلیگو از وضعیت سلامت عملکرد جسمی بهتری برخوردار بودند و این تفاوت از نظر آماری نیز معنی دار می باشد (۰۰۱/ ۰=p).

جدول شماره ۳ امتیازات و مقایسه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس و ویتیلیگو در حیطه روحی را نشان می دهد همان گونه که در این جدول ملاحظه می شود اکثر واحدهای مورد پژوهش در هر دو گروه وضعیت روحی خود را در حد ضعیف گزارش نموده اند ( ۰۶۵/ ۰=p).

جدول شماره ۴ اکثر واحدهای مورد پژوهش در گروه ویتیلیگو ۲ / ۵۲ % وضعیت اجتماعی اقتصادی خود را در حد متوسط گزارش نموده اند و اکثر واحدهای مورد پژوهش در گروه پسوریازیس W44 /3 وضعیت اجتماعی – اقتصادی خود را خوب گزارش کردند، میانگین نمره کسب شده در حیطه اجتماعی – اقتصادی کیفیت زندگی توسط بیماران پسوریازیس ۶۰/۱۸ و در بیماران ویتیلیگو میانگین امتیاز ۹۹/ ۵۲ بوده است و این تفاوت از نظر آماری معنی دار است و بیانگر وضعیت اجتماعی اقتصادی مطلوب تر در بیماران پسوریازیس می باشد ( ۰۲۲/ ۰=p)، جدول شماره ۵ میانگین نمره کلی کیفیت زندگی توسط بیماران پسوریازیس ۵۳/۳۱ با انحراف معیار ۱۶/۴۳ حاصل شده و این رقم در بیماران ویتیلیگو ۵۰/ ۵۵ با انحراف معیار ۱۷/ ۱۷ بوده است. هر دو گروه در بعد کلی کیفیت زندگی امتیاز متوسط کسب کردند ( ۵۴۱/ ۰=p).

بحث و نتیجه گیری

این مطالعه نشان داد اکثریت نمونه ها (۶۰%) در بیماران پسوریازیس وضعیت جسمی خود را در حد متوسط بیان نمودند اما این نسبت در بیماران ویتیلیگو (۱ /۲۶ %) می باشد، اکثریت نمونهها در بیماران ویتیلیگو (۸ / ۵۴ %) وضعیت جسمی خود را خوب بیان نمودند که این نسبت در بیماران پسوریازیس (۶/ ۲۲) می باشد. به عبارتی متوسط امتیاز بیماران پسوریازیس در حيطه جسمانی۵۲ / ۶۴ بوده و در مقابل میانگین امتیاز در همین حیطه در بیماران ویتیلیگو ۷۸ / ۷۲ بوده است، بر این اساس بیماران ویتیلیگو از وضعیت سلامت عملکرد جسمی بهتری برخوردار بودند. در مطالعه تور گلی (۱۳۸۶) اکثریت واحدهای مورد پژوهش (۷۶%) در بعد جسمی کیفیت زندگی بیماران ویتیلیگو دارای امتیاز خوب بوده اند.

اندروس (۲۰۰۶) می نویسد: مشکلات بیماران ویتیلیگو به خصوص آنهایی که دارای شغل هایی هستند که نیاز به برهنه بودن جاهایی از بدن دارد مثل مربیان شنا، مربیان بدن سازی بیشتر از شغل هایی است که بدن کاملا پوشیده است و اگر لکهها در صورت باشد این مشکلات بیشتر است و باعث از دست دادن شغل و بیکار شدن فرد می شود.

جان (۲۰۰۳) مینویسد: علائم پوستی مثل ایجاد حالت خارش و کچلی در یک مطالعه اولین مورد باد با دومین مورد بد در خصوص مبتلایان به پسوریازیس ذکر شده است. رامپ و همکاران (۲۰۰۰) گزارش کردند که حساسیت سوزش، درد مفصلی ارتباط تنگاتنگی با تأثیر منفی بر مؤلفه فیزیکی HRQ0L دارد، خارش و سوزش پوست علائمی هستند که با کاهش در مؤلفه روحی و روانی HIRQOL ارتباط دارد. یافته دیگر این پژوهش آن بود که در مقابل ۲۳/۵ % بیماران پسورباز بس که در بعد روحی کیفیت زندگی خود را متوسط بیان نموده اند این نسبت در گروه ویتیلیگو ۲۷ می باشد. میانگین نمره کسب شده در بعد روحی کیفیت زندگی توسط بیماران پسوریازیس ۲ /۳۵ است و در بیماران ویتیلیگو میانگین امتیاز ۷ / ۴۰ بوده است. اکثر واحدهای مورد پژوهش در دو گروه وضعیت روحی خود را در حد ضعیف گزارش نموده اند. در مطالعه تورگلی (۱۳۸۶) اکثریت واحدهای مورد پژوهش (۵۵%) در بعد روحی کیفیت زندگی بیماران ویتیلیگو دارای امتیاز متوسط می باشند و %۲۲ دارای امتیاز ضعیف می باشد.

اونگنا(۲۰۰۵): اگرچه ویتیلیگو اختلال فیزیکی مستقیمی ایجاد نمی کند ممکن است به طور قابل توجهی روی سلامت روان تأثیر بگذارد. نہئی (۱۳۸۱) در مطالعه خود نشان داد که پسوریازیس در توانایی های فیزیکی و جسمی مبتلایان چندان اختلالی ایجاد نمی کند ولی به علت مسائل خاص بیماری اثرات عمده ای در وضعیت روحی آنها دارد گوپته (۲۰۰۰) اثر بیماری پسوریازیس بر روی کیفیت زندگی و در نتیجه ناتوانی روحی و اجتماعی بیمار بیشتر از ناتوانی جسمی بیماری است، گوپته و همکاران (۱۹۹۸) شیوع ۹/۷ درصد تمایل به مرگ و شیوع ۵ / ۵ درصدی تمایل شدید به خودکشی در میان بیماران پسوریازیسی را اعلام کردند درصد زیادی از افراد مبتلا دارای سطح متوسط تا شدید اضطراب، افسردگی و عصبانیت هستند که این حالت نه تنها در طول روز بلکه در طول تخفیف بیماری بروز می کند. جان (۲۰۰۳) می نویسد: فرد مبتلا به پسوریازیس اغلب خود آگاهی، بی کسی، شرمساری، عصبانیت و خستگی در بیماری خود احساس می کند.

پژوهش حاضر نشان داد که اکثر واحدهای مورد پژوهش در گروه ویتیلیگو وضعیت اجتماعی اقتصادی خود را در حد متوسط گزارش نموده اند و اکثر واحدهای مورد پژوهش در گروه پسوریازیس وضعیت اجتماعی اقتصادی خود را خوب گزارش کردند. در مقابل ۹ / ۲۰ % بیماران پسوریازیس که در بعد اجتماعی۔ اقتصادی کیفیت زندگی خود را ضعیف بیان نموده اند این نسبت در گروه ویتیلیگو ۲ / ۳۲ % می باشد. میانگین نمره کسب شده در حیطه اجتماعی – اقتصادی کیفیت زندگی توسط بیماران پسوریازیس ۱۸ / ۶۰ است و در بیماران ویتیلیگو میانگین امتیاز ۹۹ / ۵۲ بوده است، وضعیت اجتماعی اقتصادی مطلوب تر در بیماران پسوریازیس نشان می دهد.

آسترید (۲۰۰۱) نشان داد که پسوریازیس با جنبه های مختلف کیفیت زندگی نظیر زندگی اجتماعی، ورزش، روابط بین فردی و زناشویی و کار کردن تداخل ایجاد می کند. گیتبرگ و لینک (۲۰۰۱) در یافتند که از ۱۰۰ نفر از بیماران مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید ۱۹% از افراد نمونه هایی از طرد اجتماعی کلی را تجربه کرده اند بگونه ای که از آنها خواسته شده بود تا محل موجود را به واسطه این بیماری ترک کنند. تور گلی (۱۳۸۶) اکثریت واحدهای مورد پژوهش (% ۵۰) در بعد اجتماعی اقتصادی کیفیت زندگی دارای امتیاز متوسط می باشد.

پاپادوبولس (۲۰۰۰) می نویسد: با وجود اینکه این بیماری نسبتا شایع است اما شناخته شده نیست به همین دلیل عکس العمل خود فرد و اطرافیان فرد بیمار مشابه مواجه با یک بیماری نادر است بیمار معمولا احساس می کند دچار معلولیت جسمی یا اجتماعی شده و در نتیجه از مواجه با موقعیت ها اجتناب می کند و به ویژه چنین افرادی از فعالیتهای اجتماعی با شغل هایی که آنها را در معرض دید بقیه قرار می دهند به شدت اجتناب می کنند.

میانگین نمره کلی کیفیت زندگی توسط بیماران پسوریازیس ۳۱ / ۵۳ حاصل شده و این رقم در بیماران ویتیلیگو ۵۰/ ۵۵ بوده است. هر دو گروه در بعد کلی کیفیت زندگی امتیاز متوسط کسب کردند. ( ۵۴۱ / ۰=p) تور گلی (۱۳۸۶) در مطالعه خود در بیماران ویتیلیگو نشان داد که اکثریت واحدهای مورد پژوهش (۵۳) از نظر کیفیت زندگی دارای امتیاز متوسط می باشند.

یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری پسوریازیس و ویتیلیگو در حد متوسط است با تاکید بر یافته های پژوهش امید است نتایج آن در زمینه های مختلف پرستاری مورد استفاده قرار گیرد، پژوهش درباره کیفیت زندگی و اهمیت دادن به ابعاد مختلف سازنده آن در فرهنگ های مختلف کمک می کند تا آموزش ها در علوم بهداشتی و پرستاری متناسب با آن صورت می گیرد. از طرفی کارآیی سیستم های آموزشی فعلی را در برآیند کیفیت زندگی می توان مورد بررسی قرار داد. با در نظر گرفتن تأثیر بیماری پسوریازیس و ویتیلیگو بر ابعاد جسمی – روحی روانی و اجتماعی مبتلایان با آموزش های مناسب در این زمینه می توان کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس و ویتیلیگو را ارتقاء بخشید و از طریق کمک به تغییرهای رفتارهای بهداشتی، بهبود و کنترل بیماری، از عوارض این بیماری جلوگیری کرد.

تشکر و قدردانی

با تشکر فراوان از مدیریت، پرسنل علی الخصوص سرکار خانم فرجی و بیماران محترم بیمارستان سینا که صمیمانه یاریمان نمودند.

نوشته مقایسه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس با ویتیلیگو اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

پسوریازیس یک بیماری مزمن و عودکننده است که دارای تاثیراتی بر جسم و روح بیماران است:

درمان پسوریازیس پلاکی نیاز به یک رویکرد جامع دارد. بدین معنا که نه تنها پوست، بلکه بقیه ی اعضای بدن و روح شما نیز به درمان نیاز دارد. گرچه این بیماری بسیار رنج آور است، اما صبور باشید و با مصرف داروهای مناسب و استراتژی های کارآمد به درمان خود بپردازید.

به سراغ درمان های ذهنی- بدنی بروید:

درمان های ذهنی- بدنی به شما اجازه می دهد تا نقش فعال تری در سلامت پوست و سلامت کلی خود داشته باشید. این درمان ها، عوارض عاطفی وابسته به این بیماری را آسان می کند، به شما کمک می کند با احساساتی چون عصبانیت، ترس و خجالت مقابله کنید و احساس بدی نسبت به خود نداشته باشید.

مثال هایی از درمان های ذهنی- بدنی شامل موارد زیر می باشند:

مدیتیشن تمرکز ذهن

یوگا

رایحه درمانی

این درمان ها به کاهش استرس کمک می کند. استرس عاملی است که موجب تشدید پسوریازیس می شود و در درمان آن مداخله ایجاد می کند. بنابراین سعی کنید روز خود را با یوگا، مدیتیشن و هر آنچه شما را قوی می کند، آغاز کنید.

گروه مدیریتی سایت درمانی پسوریازیس

نوشته پسوریازیس دارای تاثیراتی بر جسم و روح بیماران اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

مؤلفه شخصیت نوعD:

چیزی کـه بیـشتر مـشخص شـده اسـت ایـن اسـت کـه یکـی از مؤلفه های شخصیت نوعD ، به عنوان پـیش بینـی بـرای بیماری هایی ازقبیل بیماری عروق کرونـر قلـب، فـشار خون بالا، سرطان،  بیماری زخم پپتیک و پـسوریازیس به حساب میآید.درحقیقــت دو مؤلفــه شخــصیت نــوع D یعنــی عاطفهی منفی و بازداری اجتماعی (منع ابراز هیجانات در روابط اجتماعی و اجتناب از ارتبـاط هـای کلامـی و غیرکلامی با اطرافیـان) زمینـه تجربـه هیجـانهـای ناخوشایند و در عین حـال عـدم ابـراز آن هـا را فـراهم مــیآورنــد و ازطرفــی بــه دلیــل تأثیرپــذیری بیمــاری پسوریازیس از پریـشانی هـای روانشـناختی، ایـن امـر میتواند باعث تشدید سیر بیماری و پیامـدهای آن بـر زندگی افراد مبتلا به ایـن بیمـاری شـود.

هـمچنـین سرکوبی هیجانهای منفی میتواند منجر بـه ابـتلا بـه انواع اختلالات جسمانی شود. علاوه بر این بررسی هـای محققان نشان میدهد که عدم ابراز هیجانهای منفـی با خشم، رنجـش و پرخاشـگری همـراه خواهـد بـود و سرکوبی این هیجانهای منفی ثانویه نیز خود منجر به بروز اختلالات جسمی روانتنی میگردد.

نقشی تعیین کننده مؤلفه شخصیت نوعD (عاطفه منفی) در پسوریازیس:

مطـابق بـا ایـن یافتـه، Vari  و همکــاران در پــژوهش خــود بــر روی بیمــاری پسوریازیس به این نتیجه رسیدند کـه افـراد مبـتلا بـه بیماری پسوریازیس نه تنها در فهم هیجان هـا، بلکـه در تنظیم هیجانهای خود نیـز دچـار مـشکل هـستند.در افــراد آســیب پــذیر نــسبت بــه پریــشانی هــای روانشناختی، اسـترس باعـث آزادسـازی مـواد ایمنـی عصبی ازجمله نوروپپتیدها میشود که ممکـن اسـت به طور منفی همئوستازی پوست را ازطریق فعالسـازی فرایندهای التهابی در لایه های عمیقتـر پوسـت تحـت تأثیر قـرار دهـد.

اسـترس هـمچنـین ممکـن اسـت نفوذپذیری مانع اپیدرمی را تغییر دهد و نابهنجاری در مانع اپیدرمـی مـیتوانـد از طریـق فعـالسـازی آبـشار سیتوکین منشأ گرفته از اپیـدرمی بـه ایجاد پسوریازیس کمک کند.بنابراین ویژگی های شخصیت نوع D و دشواری های تنظیم هیجان مـیتواننـد در پیامـدهای روانشـناختی بیماری پسوریازیس ازجمله افسردگی افـراد مبـتلا بـه این بیماری اثرگذار باشند. از اینرو توجه به درمانهای روانشناختی با هـدف افـزایش آگـاهی هیجـانی افـراد مبتلا به این بیماری، تقویت احساس ایمنـی آنهـا در روابط بینفردی نزدیك و افزایش حمایـت اجتمـاعی از آنها در كنار درمانهای پزشكی رایج، میتواند امكـان درمان جامعتری را برای افراد مبـتلا بـه ایـن بیمـاری فراهم كند.

نوشته نقش تعیین کننده مؤلفه شخصیت نوعD (عاطفه منفی) در پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

تحقیقات جدید نشان میدهد سایکودرماتولوژی (psychodermatology) میتواند به کاهش علائم بیماران مبتلا به پسوریازیس، اگزما، آکنه و اختلال رنگدانه ویتیلیگو کمک کند. گروهی از محققان دپارتمان روانشناسی دانشگاه شفیلد نتایج تحقیقات صورت گرفته بر روی ۹۰۰ بیمار در ۲۲ مطالعه مختلف را مورد بررسی قرار داده و دریافتند: شاخه نوظهور در حوزه روانپزشکی موسوم به «سایکودرماتولوژی» نقش موثری در بهبود علائم فیزیکی بیماریهای پوستی ایفا میکند.

پسوریازیس و سایکودرماتولوژی:

دکتر سوزانا بارون، متخصص پوست و از اعضای بیمارستان سنت توماس در لندن، می‌ گوید: «برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس هنوز هم ترجیح می‌ دهند که وارد استخرهای شنا نشوند، چون مردم هنوز هم فکر می‌ کنند که بیماری این افراد مُسری است. بیماری‌ های پوستی می‌ توانند تاثیر زیادی بر نحوه نگرش افراد نسبت به خودشان بگذارند. حتی روابط اجتماعی و شغل این افراد تحت تاثیر بیماری‌ شان قرار دارد».

امروزه بسیاری از افراد می‌ دانند که استرس و ترومای عاطفی می‌ توانند روی پوست تاثیر بگذارند و بیماری‌ های پوستی را تشدید کنند. علاوه بر این، می‌ دانند که سلامت جسمی و عاطفی ما واقعا تا حد زیادی به همدیگر مرتبط هستند. بنابراین، اصلا عجیب نیست که زندگی کردن با بیماری پوستی می‌ تواند عوارض زیادی برای روان ما داشته باشد.

اما فهم بیشتر ما درباره نقش استرس و اختلال اضطرابی در تشدید بیماری‌های پوستی، فقط به شکل‌گیری نوعی چرخه معیوب منجر شده است که هیچ کمکی به درمان ما نمی‌ کند. با این‌ حال، حوزه نوظهوری به‌نام سایکودرماتولوژی (psychodermatology) در علم پزشکی، این مسائل را به رسمیت می‌ شناسد و بر این نکته تاکید می‌گذارد که نیاز به حمایت روانی در افراد مبتلا به بیماری‌ های پوستی معمولا برآورده نمی‌ شود.

تکنیک های سایکودرماتولوژی در بیماران مبتلا به پسوریازیس:

در سایکودرماتولوژی از روش‌ها و تکنیک‌ های خاصی برای مقابله با عوارض روان‌ شناختی ناشی از بیماری‌ ها و مشکلات پوستی نظیر پسوریازیس استفاده می‌ شود. در ادامه با چند مورد از آن‌ ها آشنا می‌ شویم.

ذهن‌آگاهی (Mindfulness):

این روش برای کاهش استرس و مقابله با اختلال اضطرابی در افراد مبتلا به بیماری‌ های پوستی به کار می‌ رود. این روش می‌ تواند بر ذهن‌ آگاهی عمومی و با هدف کاهش استرس متمرکز باشد یا متناسب با بیماری‌ های خاص مثل پسوریازیس طراحی شود.

معکوس‌ سازی عادت:

بسیاری از بیماری‌ های پوستی می‌ توانند افراد را به انجام دادن رفتارهای تکراری و مخرب مبتلا کنند، مثل خاراندن پوست یا کندن آن. مقابله با این عادت‌ ها برای بیماران واقعا سخت است و تداوم آن‌ ها می‌ تواند باعث تشدید بیماری یا جلوگیری از روند بهبود آن شود. خوش‌ بختانه، روش معکوس‌ سازی عادت بر این موضوع متمرکز می‌ شود که چگونه عادت‌ های تکراری و مخرب را از بین ببرد یا میزان آن‌ها را کمتر کند.

روابط:

انواع روابط اجتماعی واقعا برای زندگی انسان‌ ها ضروری هستند. زندگی کردن با هر بیماری پوستی می‌ تواند شکل‌گیری روابط اجتماعی جدید را با مشکل مواجه کند. با این‌حال، سایکودرماتولوژی می‌ تواند به ایجاد اعتماد به‌ نفس و غلبه کردن بر اختلال اضطراب اجتماعی کمک کند. علاوه بر این، می‌تواند توصیه‌ های کاربردی مختلفی را در زمینه پیشبرد روابط اجتماعی به افراد مبتلا به بیماری‌ های پوستی ارائه دهد.

نوشته تکنیک های سایکودرماتولوژی برای بیماران مبتلا به پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

تکیه بر خانواده:

به احتمال زیاد بیشترین حمایت عاطفی از شما از جانب اعضای خانواده نظیر خواهر، برادر، والدین و همسرتان خواهد بود. اکثر افراد روی کمک عزیزانشان حساب می کنند و از آنها انتظار دارند که درکشان کنند و در مراحل عملی نیز همراهشان باشند. اما از آنها انتظار نداشته باشید که دائما همراهتان باشند، چراکه این همراهی دائمی برای اکثر افراد امکان پذیر نیست.

مطمعن شوید که اطرافیان متوجه‌اند که درمان شامل چه مواردی بوده و چرا از اهمیت بالایی برخوردار است. از آنها بخواهید در کارهای عملی نیز مانند رساندن شما تا کلینیک درمانی و یا زدن دارو به قسمت هایی از بدن شما که دستانتان نمی‌رسد همراهیتان کنند. و هر زمان که نیاز بود از شما حمایت کنند.

به خاطر داشته باشید که پسوریازیس برای اطرافیان شما هم ناراحت کننده است؛ به آنها بگویید که حمایتشان تا چه اندازه اهمیت دارد.

از دوستان صمیمی خود کمک بگیرید:

دوستان صمیمی یکی دیگر از منابع کمک کننده هستند؛ بسیاری از افراد اطلاعات کمی راجع به پسوریازیس دارند، در نتیجه بهتر است که به دوستان خود کمک کنید که راجع به این بیماری و راه های درمان آن بیشتر بدانند، چرا که اکثر افراد نگران هستند که بیماری به آنها سرایت کنند.

به آنها اطمینان دهید که این بیماری مسری نبوده و امکان پذیر نیست که از شما به آنها سرایت کند. بهتر است برای آنان توضیح دهید که مانند بسیاری از بیماری ها پسوریازیس نیز درمانی ندارد و بیماری است که تا آخر عمر همراه شما خواهد بود.

اگر در حال امتحان کردن داروی جدیدی هستید، دوستان صمیمی خود را از عوارض جانبی احتمالی آن آگاه کنید. از اینکه احساس خود را بیان می کنید ترسی نداشته باشید چراکه دوستان صمیمی در این شرایط شما را تنها نخواهند گذاشت و شاید به همین علت است که آنان را «دوست صمیمی» می‌دانیم.

در محل کار راحت باشید:

شما ممکن است برای انجام درمان های پسوریازیس یا عوارض جانبی آن مجبور به گرفتن مرخصی شوید. با رئیس خود و سایر همکاران که نیاز است راجب بیماری شما بدانند، صحبت کنید؛ چراکه هر چه بیشتر از وضعیت شما اطلاع داشته باشند بهتر از شما حمایت می کنند.

آن بخش از وظایفی که به شما مربوط می شود را به خوبی انجام دهید، تا در زمان هایی که مجبور به ترک محل کارتان هستید، مشکلی به وجود نیاید. اگر قرار است ساعتی از روز و یا تمام آن را در محل کار حضور نداشته باشید، از قبل برای این مدت برنامه ریزی کنید. بهتر است روز قبل به فکر گرفتن مرخصی باشید. در صورت امکان از همکارتان درخواست کنید که روزهایی که شما در محل کار حضور ندارید خلا حضور شما را پر کند.

اگر آن حمایت و کمکی که انتظار دارید، دریافت نمی کنید بهتر است به یک مشاور و پشتیبان مراجعه کنید.

با تیم درمانی پسوریازیس در ارتباط باشید:

اگر در کنترل تنش و استرس هایی که به شما وارد می شود، ناتوانید این موضوع را با پزشکتان در میان بگذارید، چراکه او می تواند شما را به یک روانشناس یا مشاور معرفی کند. در صورت مشاهده عوارض جانی ناشی از درمان، سریعا به پزشک مراجعه کنید. داروها می توانند موجب افسردگی، خستگی، حساسیت پوستی، درد مفاصل و علائم دیگری بشوند. مراجعه به پزشک می تواند از بروز برخی از این عوارض جانبی جلوگیری کند.

نوشته پسوریازیس و حمایت عاطفی در طول درمان اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

نارضایتی از درمان پسوریازیس:

البته پزشک شما نخواهد دانست که پسوریازیس برای شما مشکلی جدی است؛ مگر آنکه لب به سخن بگشایید! پسوریازیس درمان شدن نیست، اما در این میان همواره روزنه امیدی پیداست که شاید راه درمانی وجود داشته باشد که شما و پزشکتان تا به حال آن را امتحان نکرده‌اید.

احساس نارضایتی از درمان پسوریازیس پدیده‌ای شایع است بنیاد ملی پسوریازیس (NPF) سازمانی غیر انتفاعی است که دوبار در سال برای برسی اوضاع و افراد مبتلا به پسوریازیس اقدام به انجام نظرسنجی می کند. آنها از مردم درخواست می کنند که راجع به پزشکان، داروها و به طور کلی زندگی همراه با پسوریازیس صحبت کنند. از طریق برسی های انجام شده دریافتنند که، دو سوم افراد مبتلا به پسوریازیس به متخصص پوست، حدود یک نفر از هر پنج نفر به پزشک عمومی و یک نفر از هر چهار نفر به روماتولوژیست مراجعه کرده بودند.

به دلیل دسترسی آسان‌تر بیماران مبتلا به پسوریازیس در صورت نیاز، آنها ترجیح می دانند که به متخصص پوست مراجعه کنند. حدود دو سوم از این افراد قادر به ملاقات با متخصص پوست خود در مدت زمان کمتر از یک ماه می شوند.

در رابطه با رضایت از درمان پسوریازیس، آمارها چندان خوب به نظر نمی رسد. تنها ۲۹% از افراد مبتلا به پسوریازیس از درمان خود «بسیار راضی» هستند.

در میان مبتلایان به آرتریت پسوریاتیک، تنها ۳۶% از افراد از درمان «بسیار راضی» هستند.

یک نفر از هر ۱۰ نفری که مبتلا به پسوریازیس هستند، به دلیل عدم حصول موفقیت و هزینه های بالای درمانی ترجیحا معالجه را رها کرده است.

اکثر افراد مورد برسی، تحت درمان پسوریازیس قرار گرفته بودند، اما نتیجه مطلوبی دریافت نکرده و تاثیرات عارضه های ناشی از این بیماری به قوت خود باقی است.

در بیش از ۴۱% افراد پسوریازیس مشکل بسیار بزرگ و پر اهمیتی در زندگی آنهاست. و در ۳۸% افراد پسوریازیس مشکلی در حد متوسط است. و تنها در ۱۹% افراد پسوریازیس مشکل کوچک و کم اهمیتی در زندگی آنهاست.

البته، هیچ تحقیقی کامل نیست، تنها نظرات افرادی که تمایل به شرکت در این نظرسنجی داشته‌اند، مورد برسی قرار گرفته است. افراد اگر ناامید باشند، ممکن است به سوالات نظرسنجی به گونه‌ای پاسخ دهند که شرایط را بدتر از آن چیزی که هست نشان دهد. به هر حال برسی ها نشان می دهد که اکثر افراد از درمان پسوریازیس خود رضایت ندارند.

سطح رضایتتان از درمان پسوریازیس را بالا ببرید:

پسوریازیس قابل درمان نیست و گونه های آن بسیار متنوع است، علائم برخی افراد بدتر از افراد دیگر است به طوری که نمی توان به آنها خیلی کمک کرد اما به طور کلی رضایت از درمان پسوریازیس به خود شما وابسته است.

هنگام ملاقات با پزشک تمام سوالات خود را بپرسید؛ با الگوی درمانی خود بیشتر آشنا شوید؛ راجع به عوامل تشدید کننده و محرک های بالقوه این بیماری بیشتر بدانید؛ با دسته بندی های مختلف درمان پسوریازیس آشنا شوید (درمان های موضعی، داروهای خوراکی و بیولوژیکی که هم به صورت تزریقی و هم به صورت خوراکی مورد استفاده قرار می گیرد)؛ در درمان پسوریازیس خود مصر باشید؛ درمان های موضعی ممکن است چندان خوشایند به نظر نرسند ولی اغلب افراد بدون اینکه به آنها فرصت بدهند تا اثر خود را نشان دهند آنها را نیمه کاره رها می کنند.

بهبود حس رضایت از درمان شما ادامه دارد…

برای بسیاری از افراد حس رضایت کامل از درمان زمانی حاصل می شود که ببینند به طور کامل معالجه شده‌اند. تا آن زمان، بهترین گزینه پیش روی شما این است که راجع به تمامی راه های درمان پسوریازیس اطلاعات کافی کسب کنید و در رابطه با الگوی درمانی خود تبدیل به یک متخصص شوید!

برای مدیریت پسوریازیس خود سعی کنید با پزشکان هر چه بیشتر همکاری کنید. اگر میبینید درمانتان کارایی لازم را ندارد وقت آن رسیده که روش جدیدی را امتحان کنید، اگر از نحوه درمانی که دریافت می کنید، خوشحال نیستید، با پزشک خود این مسائل را در میان بگذارید.

نوشته نارضایتی از درمان پسوریازیس و راه‌حل های مقابله با آن اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

به نظر نمیاد تو مریض باشی!

مثلا به دوستی که پسوریازیس دارد، نباید بگویید: «به نظر نمیاد تو مریض باشی!»؛ چون ممکن است دوست شما شدیدا از این بیماری درد بکشد. در واقع، بعضی افراد مبتلا به پسوریازیس می‌ گویند وقتی کسی چنین جمله‌ای به آن‌ ها می‌گوید، می‌خواهند از شدت ناراحتی و عصبانیت فریاد بزنند، چون آن‌قدر درد می‌کشند که حتی راه رفتن، نوشتن یا حتی باز کردن یک کتاب برای آن‌ ها تبدیل به چالش آزاردهنده‌ای می‌ شود.

این که فقط جوش پوستیه!

یکی از جملات اشتباه دیگر که ممکن است بعضی‌ ها استفاده کنند، این است: «این که فقط جوش پوستیه!». به نظر متخصصان، چنین جمله‌ای نه‌ تنها اشتباه است، بلکه این معنا را القا می‌کند که انگار هیچ تفاوتی بین پسوریازیس و جوش یا خشکی پوست وجود ندارد. در صورتی که پسوریازیس باعث التهاب داخلی و پوستی می‌ شود و افراد مبتلا به آن را در معرض ابتلا به بیماری‌ های دیگر قرار می‌ دهد. در واقع، آمار National Psoriasis Foundation نشان می‌دهد که افراد مبتلا به پسوریازیس، ۵۸ درصد بیشتر احتمال دارد که مشکلات قلبی را تجربه کنند و ۴۳ بیشتر ممکن است که دچار سکته مغزی شوند. حتی این افراد در معرض خطر ابتلا به بیماری کبد، دیابت، پوکی استخوان و بیماری‌ های دیگر قرار می‌ گیرند.

پسوریازیس را چگونه معرفی کنیم؟

در سال ۲۰۱۴، سازمان جهانی بهداشت به طور رسمی پسوریازیس را به عنوان یک بیماری مزمن، غیرمسری، دردناک و از بین ‌برنده زیبایی که هیچ راه درمانی ندارد معرفی کرد.

باوجود این هنوز پسوریازیس در پرده‌ای از ابهام پیچیده‌ شده است. در سال ۲۰۱۴، نظرسنجی انجام شده در فرانسه در ارتباط با این بیماری نشان داد چهار دهم مردم ترجیح می‌ دهند از فرد مبتلا به پسوریازیس دوری کنند. ۲ درصد جمعیت فرانسه مبتلا به پسوریازیس هستند و این بیماری هر سن و جنسی را درگیر کرده است. در بیشتر موارد این بیماری خوش‌خیم بوده و تنها عوارض زیبایی دارد اما گاهی می‌ تواند به شدت کیفیت زندگی افراد را تحت تاثیر قرار می‌ دهد.

پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن پوست است. این التهاب باعث تکثیر سریع سلول‌های اپیدرمی به نام کراتینوسیت‌ها می‌ شود. این سلول‌ها به جای تجدید در ۲۸ روز در ۳ روز تکثیر می‌ شوند و نتیجه آن حالت پوسته‌ پوسته و قرمزی است.

در ۳۰ درصد موارد دلیل ابتلا به این بیماری زمینه خانوادگی آن است و به همین دلیل به نظر می‌ رسد ژنتیک در آن دخیل باشد. غیر از این موضوع به نظر می‌ رسد فاکتورهای محیطی از جمله استرس و شوک‌ های احساسی، مصرف برخی داروها از جمله بلوک‌ کننده‌ های بتا یا برخی داروهای کاهنده فشارخون در آن دخیل باشد از آنجا که یک نوع پسوریازیس وجود ندارد روش‌های درمانی نیز بسیار متفاوت است. کرم‌های مرطوب‌کننده، فوتوتراپی، آب‌گرم، داروهای خوراکی و… درمان‌ها برحسب نوع پسوریازیس متفاوت است و میزان تاثیر آن نیز به سبک زندگی افراد وابسته است.

افسردگی در کمین بیماران پسوریازیس:

یکی از تحقیقات اخیر نشان می‌ دهد که بیماران مبتلا به پسوریازیس ممکن است با افزایش خطر ابتلا به افسردگی روبه‌رو شوند. این تحقیق بر اساس مطالعه موردی بر روی ۱۲۳۸۲ نفر از بیماران انجام شده است تا رابطه بین افسردگی و پسوریازیس را بررسی کند. نتایج نهایی نشان داد ۱۶.۵ درصد بیماران مبتلا به پسوریازیس علائم مربوط به افسردگی ماژور داشتند و در واقع خطر ابتلا به افسردگی ماژور در بین این بیماران تا ۲ برابر بیشتر است.

حتی زمانی که عوامل خطری مثل سن، جنسیت، نژاد، شاخش توده بدن، فعالیت فیزیکی، سابقه کشیدن سیگار، سابقه سکته قلبی، سکته مغزی و دیابت در این مطالعه در نظر گرفته شد، باز هم افسردگی ماژور به طرز چشمگیری در بین افرادی که مبتلا به پسوریازیس بودند، مشاهده می‌ شد.

به نظر سرپرست این تیم تحقیقاتی، دلیل ارتباط بین پسوریازیس و افسردگی می‌ تواند این باشد که افراد مبتلا به پسوریازیس نسبت به واکنش‌ های دیگران و فضای عمومی جامعه درباره بیماریشان نگرانی دارند و هر لحظه اعتماد به نفس‌ شان بخاطر این موضوع پایین می‌ آید و تصور بدی نسبت به خودشان پیدا می‌ کنند. او معتقد است که مردم باید بدانند که پسوریازیس مسری نیست و لازم نیست با دیدن این افراد واکنش‌ های عجیب و غریب نشان داد.

نقش کنترل استرس در کنترل پسوریازیس:

برای درمان کردن علائم پوستی پسوریازیس، روش‌های درمانی پوستی مختلفی وجود دارد که می‌ تواند به افراد در چنین موقعیت کمک کند؛ اما بهتر است که ابتدا خود استرس را هدف بگیرید، نه پوست را. در واقع، درمان‌گر می‌ تواند در مرحله اول از طریق شناسایی و ریشه‌یابی علت‌ های استرس به شما کمک کند و در مرحله بعدی برنامه مشخصی برای مقابله با این علت‌ های اصلی به شما بدهد. به نظر متخصصان این حوزه، این روش‌ های درمانی مانع از بدتر شدن پسوریازیس در آینده می‌ شود و از بروز ناگهانی واکنش‌ های ناخوشایند جلوگیری می‌ کند.

نوشته در مورد بیماری مبتلایان به پسوریازیس چگونه صحبت کنیم؟ اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

مشکلات اجتماعی بیماران پسوریازیس:

تصور کنید دچار خارش پوست شده‌اید و تصادفا پوسته‌ ریزی هم دارید. پزشک هم به شما اطمینان داده که بیماری شما مسری نیست و مشکلی برای کسی ایجاد نمی‌ کند اما درمان قطعی هم ندارد. در این شرایط چه انتظاری از اطرافیان خود دارید؟ اگر انتظار همدردی نداشته باشید حداقل انتظار برخورد بد و طرد شدن را ندارید اما متاسفانه این اتفاقی است که برای بیماران مبتلا به پسوریازیس رخ می‌ دهد:

انزوای اجتماعی:

از آنجا كه این بیماری در سنین جوانی شایع‌ تر است و در این سن افراد به ظاهر خود حساس‌ تر هستند بیشتر موجب انزوای آنها و عدم معاشرت با دوستان می‌ شود. این موضوع در بیمارانی كه ناخن‌ ها و مفاصل آنها درگیر شده بیشتر دیده می‌ شود. گاهی نیز افراد از ارتباط با بیمار خودداری می‌ كنند. حتی ممكن است این مشكل باعث شود كه فرد از فعالیت‌های اجتماعی پرهیز كند و دچار مشكلات اقتصادی شود. حتی اگر مشكل اقتصادی هم ایجاد نشود استرس، نگرانی و برخوردهای اجتماعی خود موجب تشدید علائم بیماری می‌ شود. از سوی دیگر برخی از بیماران عارضه دار مبتلا به فرم‌ های سنگین بیماری دیگر حتی قادر به فعالیت شغلی و تامین زندگی خود نیستند و برای تهیه داروهای لازم نیز دچار مشكل هستند.

آثار عمیق روحی:

علائم پسوریازیس اغلب در سطح پوست مشاهده می‌ شود اما می‌ تواند آثار عمیق روحی به دنبال داشته باشد. این مورد بخصوص در مورد دخترانی که در سنین ازدواج قرار دارند و دائما از عواقب بیماری خود و تاثیراتی که بیماری بر روی فرصت های ازدواجی آنها میگذارد دیده می شود.

دید نادرست مردم:

یکی از بدترین موارد مربوط به پسوریازیس این است که دیگران گمان می‌کنند این بیماری مسری یا در نتیجه عدم رعایت بهداشت ایجاد شده است. این مساله موجب اجتناب افراد از ارتباط با بیمار می‌ شود که برای او بسیار ناراحت‌ کننده است و موجب می‌ شود فرد بیمار تصور نامناسبی از خود پیدا کند. این برخوردها در صورت استمرار ممکن است باعث عصبانیت، خجالت‌ زدگی یا ناامیدی بیمار شود.

نگرانی از برخوردهای اجتماعی:

در نهایت این امر سبب می‌ شود فرد نگران برخورد دیگران باشد و از فعالیت‌های اجتماعی پرهیز کند و دچار استرس شود که در تشدید علائم پسوریازیس تاثیر جدی دارد.

اضطراب:

در یک مطالعه میدانی وسیع محققان به این نتیجه رسیدند که نیمی از بیماران پسوریازیس مضطرب می‌ شوند.

افسردگی:

اگر ظاهر یک بیماری پوستی باعث ناراحتی بیمار باشد می تواند باعث بروز افسردگی شود در این شرایط به خصوص در مورد بیماریهای مزمن پسوریازیس، تکنیک های بهتر کردن اعتماد به نفس بیمار می تواند کمک کننده باشد.

واقعیت های بیماری پوستی پسوریازیس:

اما واقعیت این است كه مبتلایان به پسوریازیس تفاوتی با افراد دیگر ندارند و حتی نمی‌ توانند دیگران را مبتلا كنند، اما زدودن باورهای غلط نسبت به این بیماری نیاز به كار زیاد و فرهنگ‌ سازی دارد تا همه مردم جامعه باور كنند که پسوریازیس یك بیماری غیر واگیر است كه می‌ تواند هركسی را درگیر نماید.

متاسفانه به‌ رغم فعالیت مراكز متعدد در زمینه درمان این بیماری در كشور در زمینه آموزش سلامت در این حوزه بعنوان یكی از نقاط مهم و اثرگذار و در عین نیازمند به اصلاح و تكمیل در نگرش‌ها و كاركرد، كم‌ كار شده است، چرا كه بروندادهای آن یعنی رفتار جامعه با بیماران منطبق بر الگوهای علمی نیست.

علاوه بر این بیماران مبتلا به پسوریازیس در معرض مشکلات هیجانی مانند افسردگی، اضطراب و… قرار دارند. یک راه مقابله با این مساله از سوی دیگران برخورداری از حمایت است. خانواده و دوستان که می‌ دانند پسوریازیس چیست می‌ توانند به لحاظ روحی بیمار را حمایت کرده و به او قوت قلب بدهند. صحبت با افرادی که در شرایط مشابه قرار دارند نیز تا حدی موجب آرامش می‌ شود. به هرحال با گذشت زمان استرس هیجانی ناشی از پسوریازیس کاهش می‌ یابد و در نظر دیگران هم عجیب نخواهد بود.

در واقع کمک به وضعیت روانی بیماران یکی از مهم‌ترین اقدامات درمانی در این بیماری محسوب می ‌شود.

بیماری های پوستی و حالت های غیر زیبا در پوست، بیماران را با مشکلات عدیده جسمی، روحی و اجتماعی مواجه می سازد و متخصصین پوست با داشتن دانش به روز و انجام صحیح روش های درمانی نوین چه به صورت درمان های طبی و چه به شکل جراحی، زندگی را بر این بیماران رنج کشیده آسان می سازند.

نوشته مشکلات روحی و اجتماعی ناشی از بیماری پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

یعنی بدن ما قابلیت درمان خودش را دارد و در بسیاری از موارد نیز بیماریها را بدون دخالت کردن هر نوع سیستم درمانی ، بهبود می بخشد . لذا هومئوپاتی ، کار عجیب و غیر عادی نمی خواهد و نمی تواند انجام دهد جز اینکه روش طبیعی درمان که توسط خالق یکتا در بدن انسانها قرار داده شده که ، بسیار شگفت انگیز است، را سعی دارد تحریک و توسط آن می خواهد فرد را به سمت سلامتی سوق دهد. همانطوریکه بسیاری از علوم ، برگرفته از طبیعت بوده و سرچشمه آنها در محیط پیرامونشان است.

تاریخچه:

این روش درمانی در سال ۱۸۱۰م توسط پزشک آلمانی «ساموئل هانمن» معرفی شد. وی در طول سالها تلاش بی وقفه توانست هومئوپاتی را توسعه دهد و از آن در درمان بیماریها استفاده کند. نتیجه تلاشهای او در کتابی به نام Organon of Medicine (ارغنون پزشکی) که حاوی تمام اصول هومئوپاتی و روش درمان به این شیوه می‌باشد، آورده شده و شش بار توسط وی تکمیل و به روز شده‌است.

داستان کشف هومئوپاتی توسط هانمن از آنجا آغاز می‌شود که وی در حال ترجمه کتاب داروشناسی دکتر کولن، استاد دانشگاه ادینبورگ بود که به این جمله برخورد می‌کند که در آن علت تأثیر داروی گنه گنه در درمان مالاریا را به قابض و تلخ بودن آن نسبت می‌دهد. وی این استدلال را نمی‌ پسندد و برای درک نحوه تأثیر گنه گنه شروع به خوردن مقادیری از آن می‌ کند و با تعجب می‌ بیند که علائم مالاریا در وی ظاهر می‌شوند. وی با تکرار مشاهدات و آزمایشات خود به این نتیجه می‌رسد که هر ماده‌ای که بتواند علایم بیماری را در یک فرد سالم ایجاد کند می‌تواند همان علایم را در فرد بیمار، درمان نماید و به این اصل مهم هومئوپاتی دست می‌یابد که همواره مشابه، مشابه را درمان می‌کند.

پس از او دانشمندان بسیاری در تکامل هومئوپاتی نقش داشته‌اند که می‌توان از دکتر بونینگ هاوزن، دکتر جیمز تایلر کنت، د. ویلیام بوریکه، د. فاتاک و دانشمندان معاصر د. راجان سانکران از هند، د. جرج ویتولکاس از یونان (برنده جایزه نوبل آلترناتیو در سال ۱۹۹۶) و دکتر مسعود ناصری از ایران نام برد.

درمان پسوریازیس با هومیوپاتی:

از نظر هومیوپاتی همان قضیه کل نگری و دقت به تمامیت بیماری در فرد می باشد. لذا نباید در درمان بیماری پوستی پسوریازیس فقط به سمت ارگان درگیر دقت نمود بلکه تمامیت بهم ریختگی ایجاد شده در فرد می تواند کلید رمز درمان بیماری باشد. پزشکان همیوپات مدام با یکدیگر در ارتباط هستند. و از تجربیات هم استفاده می کنند و یا در موارد نادر انتخاب دارو برای بیمار را به طور جمعی برسی میکنند. در همیوپاتی برای درمان بیماری پوستی پسوریازیس حدود ۲۰۰ نوع دارو وجود دارد که بر اساس وضعیت جسمی و روحی بیمار داروی مناسب تجویز می شود. معمولا در جلسه اول دکتر هومیوپاتی شرح حال کاملی از کودکی تا شرایط فعلی بیمار را گرفته و در پرونده بیمار ثبت می کند.

وضعیت قانونی هومیوپاتى:

سازمان غذا و داروی آمریکا FDA داروهای هومئوپاتی را تحت عنوان فارماکوپه هومئوپاتی آمریکا به‌ رسمیت می‌شناسد. این روش درمانی در کشورهای انگلستان، آلمان، فرانسه، هلند، سوئد، کانادا، آمریکا، هندوستان، پاکستان، برزیل و بسیاری از دیگر کشورها خدمات درمانی به بیماران ارایه می‌ دهد. سازمان جهان بهداشت در کتابی تحت عنوان وضعیت حقوقی طب مکمل سنتی در جهان به تفصیل راجع به جایگاه هومئوپاتی در نظام بهداشتی کشورهای مختلف توضیح می‌دهد.

انواع داروهای هومیوپاتى:

در هومئوپاتی حدود ۴۰۰۰ نوع دارو وجود دارد که پس از شناسایى و آزمایش، روز به روز بر تعدادشان افزوده مى شود. منشأ داروهاى هومئوپاتی عمدتاً گیاهان (حدود ۷۰%) و در درجه هاى بعدى املاح معدنى (حدود ۲۰%) و حیوانات (حدود ۷%) و مواد بیولوژیک (حدود ۳%) مى باشند. مثال هایى از هر کدام عبارتند از:
گیاهان: بلادونا، که از گیاه بلادون به دست مى آید و دیجیتالیس که از گل انگشتانه به دست مى آید.
املاح: طلا، آهن، کلسیم و فسفر.
حیوانات: آپیس که از زنبورعسل و سپیا که از ماهى مرکب به دست مى آید.
و بیولوژیک: تایروایدینیوم که از تیروئید گوسفند به دست مى آید.

شیوه تهیه دارو در هومیوپاتى:

به طور کلى داروها منشأ طبیعى دارند و محلول اولیه در دارو که به آن «محلول مادر» مى گویند طى فرآیندى خاص براى هر دارو تهیه مى گردد ولى پس از آن داروها به نسبت هاى مختلف (بسته به نوع سیستم دارویى) در محلول الکل یا آب رقیق مى گردند. نکته مهم در تهیه داروها «توان دار کردن» (Potentization) دارو مى باشد که این امر با ۱۰ یا ۱۰۰ مرتبه تکان دادن (shaking) محلول حاصل مى گردد.

روشهاى تجویز دارو در هومیوپاتى:

امروزه در هومئوپاتی دو سیستم «هومئوپاتی کلاسیک» و «هومئوپاتی مدرن» وجود دارد که در سیستم هومئوپاتی کلاسیک چهار روش کار وجود دارد. اول سیستم قطره اى، دوم سیستم خشک، سوم سیستم محلول و چهارم سیستم .L.M.

در روش قطره اى، یک داروى خاص به شکل یک یا چند قطره در روز و یا در ماه به بیمار تجویز مى گردد. در سیستم خشک، پزشک حب هاى ریزى را که مى توانند سایزهاى مختلفى داشته باشند به بیمار تجویز مى کند و معمولاً توصیه مى نماید که آنها را در زیر زبان قرار بدهد. تعداد این حب ها مى تواند از یک عدد در ماه تا صرف چندین عدد از آنها در روز متغیر باشد.

در سیستم محلول پزشک یک و یا چند عدد از این حب ها را در آب حل کرده و به اندازه یک قاشق مرباخورى از این محلول و یا تمام آن را، به شکل ماهى یک بار و یا روزى چند بار تجویز مى نماید. در سیستم .L.M پزشک یک دارو را به شکل محلول در شیشه اى ریخته و تحویل بیمار مى نماید تا آن را در فواصل مشخص، از خود شیشه و یا مثلاً از پنجمین لیوان رقیق شده مصرف نماید.

نوع دیگرى از داروهاى هومئوپاتی نیز هستند که آنها را «داروهاى ترکیبى» (Mixed) و یا (Complex) مى نامند که در سیستم پزشکى «هومئوپاتی مدرن» مورد استفاده قرار مى گیرند. براى ساختن این داروهاى ترکیبى در واقع چند داروى هومئوپاتی که مثلاً بیشترین کاربرد را در سرماخوردگى دارند با هم مخلوط کرده و تجویز مى نمایند. در حالى که در سیستم هاى دارویى قبلى تنها یک نوع دارو تجویز مى گردد. این روش تجویز داروهاى ترکیبى از دیدگاه هومیوپاتى کلاسیک غیرمنطقى و مغایر با اصول اولیه هومئوپاتی و مردود مى باشد. لازم به ذکر است که در خارج از کشور موادى به شکل داروهاى تقویتى هومیوپاتیک و یا خمیردندان هاى هومیوپاتیک ساخته شده اند که با کاربرى چاق کننده، لاغرکننده، تنظیم کننده قد، تقویت مو، تقویت انرژى، تقویت قواى جنسى، جلوگیرى از پوسیدگى دندان و… عرضه مى شوند که تماماً در سیستم هومیوپاتى مدرن مى گنجند و همانگونه که ذکر گردید از دید هومیوپاتى کلاسیک کاملاً مردود مى باشند.
علت تأکید من بر مردودى روش هومیوپاتیک مدرن این است که در این سیستم داروهاى هومیوپاتیک را بى ضرر مى پندارند و آزادانه هر مقدارى از

دارو را به هر شکلى که مى پسندند تجویز مى نمایند. در حالى که باید دانست هر چیزى که نام دارو به خود مى گیرد حتماً مانند تیغ دو لبه اى عمل مى کند که نباید به دست هر فردى سپرده شود و تأکید مى کنم که داروهاى هومیوپاتیک تنها در مقدار کمى که در روش سیستم هومیوپاتى کلاسیک مصرف مى گردند بى ضرر مى باشند، و در غیر این صورت از آنجایى که برروى بُعد انرژیتیک انسان اثر مى کنند (سطحى بالاتر از سلول و مولکول که داروهاى شیمیایى اثر مى کنند) حتماً داراى عوارض قوى تر و زیان آورترى مى توانند باشند.

استفاده همزمان داروهاى شیمیایى و داروهاى هومیوپاتى:

این سؤال بسیار مهمى است. ایده آل آن است که در طى دوره درمان هومیوپاتى به هیچ عنوان از داروهاى شیمیایى استفاده نگردد. اما بعضى اوقات داروى شیمیایى اى که فرد مصرف مى کند، براى او اهمیت حیاتى دارد، مانند انسولین در بیماران دیابتى و یا داروهاى ضد فشارخون در بیماران داراى فشارخون بالا لذا در این موارد تا کنترل شدن وضعیت فرد با داروهاى هومیوپاتى به هیچ عنوان حق کنارگذاشتن و یا تغییر این تیپ داروهاى شیمیایى را نداریم. مورد دیگر درخصوص کسانى است که داروى ویژه اى را مثلاً داروهاى اعصاب خاصى را براى مدت طولانى مصرف کرده اند، در این موارد نیز قطع کردن یک باره آنها علایم ناخواسته اى را پیش مى آورد، لذا مى بایست که بیمار تا کنترل وضعیت، مصرف داروهاى شیمیایى خود را همزمان با داروهاى هومیوپاتى ادامه بدهد.

از دید هومیوپاتى علایمى که بدن ظاهر مى کند، نبایستى سرکوب شوند، زیرا این علایم در واقع واکنش هاى دفاعى بدن و یا زنگ هاى خطر آن به حساب مى آیند و در هومیوپاتى برروى این علایم بسیار تأکید مى شود. لذا سرکوب کردن آنها با داروهاى شیمیایى در بعضى موارد موجب تشخیص غلط در تجویز داروهاى هومیوپاتى بیمار مى گردد.

از طرفى دیگر اگر بیمارى را مانند کوه یخى در ظرف وجودى انسان در نظر بگیریم، داروهاى شیمیایى معمولاً بدین گونه عمل مى کنند که این کوه یخ را به زیر آب فرو مى برند. لیکن مکانیسم داروهاى هومیوپاتى ۱۸۰ درجه عکس این روند مى باشد. یعنى پزشک هومیوپات با کمک داروهاى هومیوپاتى مى خواهد که این کوه یخ را از ظرف وجودى انسان بیرون داده و کم کم ذوب نماید.

لذا براى همین است که مى گوییم کورتون ها و هورمون ها و داروهاى شیمى درمانى با داروهاى هومیوپاتى بیشترین تضاد را دارند، چرا که آنها در فروبردن این کوه یخ به زیر آب بسیار بسیار قوى عمل مى کنند و براى همین است که دیده ایم، بیمارانى که سال هاى پیش براى مدت زمانى نسبتاً طولانى براى مشکل پوستى خود کورتون مصرف کرده اند، بعد از مصرف داروى هومیوپاتى آن مشکل پوستى بسیار شدیدتر از قبل خود را نمایان مى سازد.

طریقه ثبت داروی جدید هومیوپاتى:

پیداشدن یک داروى جدید هومیوپاتى در طى روندى به نام «اثبات» (Proving) انجام مى شود. بدین ترتیب که ماده اى را که حدس زده مى شود خاصیت دارویى (داشته باشد )، بعد از تهیه هومیوپاتیک آن، به تعداد مشخصى از افراد، به طور مکرر تجویز مى نمایند و پس از مدتى واکنش بدن آنها را به این تجویزهاى مکرر ارزیابى مى کنند و علایمى را که فرد تا قبل از مصرف آن ماده خاص نداشته است را ثبت کرده و با علایم ثبت شده از دیگر افراد شرکت کننده در این آزمایش مقایسه مى نمایند. بنابراین ماده اى که توانسته است در این افراد سالم علایم و بیمارى هاى خاص خود را ایجاد نماید، مى تواند در کسانى که این علایم را به شکل بیمارگونه نشان مى دهند، درمان نماید.

عوارض جانبى داروهای هومیوپاتى:

داروهاى هومیوپاتى در مقدار محدودى که پزشک هومیوپات تجویز مى نماید، به هیچ عنوان عارضه جانبى به همراه ندارند ولى چنانچه دارو به شکل مکرر و بیش از حد مصرف شود (مانند آنچه که معمولاً در سیستم مدرن پیش مى آید)، بیمار مى تواند علایم فرعى دارو را، نظیر آنچه که در آزمایش اثبات گفته شده بروز دهد که آن نیز معمولاً موقتى مى باشد. ولى چنانچه این مصرف بیش از حد دارو از دید پزشک هومیوپات دور بماند مى تواند عوارضی را براى بیمار به همراه داشته باشد.

به هر حال در طى عمر طب هومیوپاتى دیده نشده است که کسى به دلیل مصرف داروهاى هومیوپاتى فوت کرده باشد. همچنین نمى توان با داروهاى هومیوپاتى خودکشى کرد.

استفاده داروهاى هومیوپاتى براى نوزادان و خانمهاى باردار:

جواب این سؤال مثبت مى باشد چرا که همانگونه که ذکر کردم برخلاف داروهاى شیمیایى، داروهاى هومیوپاتى حتى اگر هم نابجا و از روى تشخیص ناصحیح و یا به طور اتفاقى ولى با مقدار کم و غیرمکرر استفاده شده باشند، هیچگونه عوارضى را براى بیمار در بر نخواهند داشت و شما مى توانید با خیال راحت این داروها را براى نوزادان حتى یک روزه نیز تجویز نمایید.

میزان مصرف داروهای هومیوپاتى:

بسیارى از بیماران بعد از این که اثر درمانى از داروهاى هومیوپاتى مى بینند، به اصرار مى خواهند که مقدار بیشترى از آن دارو برایشان تجویز گردد که این کار صد در صد اشتباه مى باشد و این پزشک هومیوپات است که باید تصمیم بگیرد که هر بیمار در هر مقطع زمانى چه مقدار از دارو را احتیاج دارد. چرا که در هومیوپاتى افزایش مقدار دارو به معناى افزایش بهبودى نمى باشد و مى تواند عوارضى را هم به دنبال داشته باشد.

ارتباط مستقیمى بین وزن بیمار و مقدار مصرف داروى هومیوپاتى وجود ندارد و لذا ممکن است که مقدار داروى یک فرد ۱۰۰ کیلوگرمى با یک فرد ۲۰ کیلوگرمى یکسان باشد لیکن در این میان میزان حساسیت فرد به داروهاى هومیوپاتى مطرح مى باشد و مقدار مصرف دارو چه از لحاظ کمى و چه کیفى (قدرت دارو) براساس همان حساسیت فرد به دارو تعیین مى گردد.

هر داروى هومیوپاتى مى تواند چندین درجه قدرت داشته باشد که نشان دهنده آن است که این دارو چند بار رقیق شده و چقدر توان دار گردیده است. قدرت هاى دارویى اى که معمولاً استفاده مى شود ۶، ۳۰، ۲۰۰، ۱۰۰۰ و ۱۰۰۰۰ مى باشند. عدد ۶ نشان دهنده آن است که این دارو ۶ مرتبه رقیق شده است و در ۶ نوبت توان دار گردیده است.

روش تهیه داروهاى هومیوپاتى:

در کشورهایى که هومیوپاتى کاملاً در سیستم درمانى آنها جا افتاده است داروها به دو شکل عرضه مى شوند یکسرى داروهاى حاد که نیاز به نسخه نویسى ندارند مانند داروهایى که براى ضربات و آسیب هاى فیزیکى و سرماخوردگى ها و اسهال و استفراغ ها به کار مى روند و دسته دوم داروهایى که نیاز به نسخه دارند. داروهاى گروه اول را هر فردى مى تواند از داروخانه هاى معمولى و یا تخصصى هومیوپاتى تهیه نماید، چرا که قدرت هاى دارویى عرضه شده در این گروه کم اثرتر و خفیف تر مى باشند و حتى استفاده نابجا از آنها مشکلى را پیش نمى آورد ولى داروهاى دسته دوم چون داراى اثرات قوى ترى هستند و استفاده نابجا از آنها ممکن است مشکلاتى را پیش بیاورد حتماً نیاز به مراجعه به پزشک هومیوپات و نسخه نویسى دارند.
ولى در ایران که هنوز داروخانه هاى خاص هومیوپاتى وجود ندارند پزشک هومیوپات مجبور است داروها را خود در مطب به بیمار تحویل نماید.

طریقه نگه داری داروی هومیوپاتى:

داروهاى هومیوپاتى چه به شکل خشک باشند و چه به شکل محلول باید:
۱-دور از نور مستقیم خورشید نگهدارى شوند ولى نور چراغ اشکالى ندارد.
۲-نزدیک موادى که بوى قوى دارند نباشند.
۳-نزدیک وسایل برقى داراى میدان الکترومغناطیسى، مانند موبایل، رادیو، تلویزیون و… نباشند.

نوشته هومیوپاتی با طب کلی نگر پسوریازیس را درمان میکند اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.