یک مرکز پزشکی در شهر نیویورک بیمارانی را که مبتلا به پسوریازیس بودند و از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۸ با استفاده از نوردرمانی تحت درمان قرار گرفتند برسی کردند. نویسندگان همچنین استفاده از داروهای بیولوژیک، استریتین و آپرمیلاست را در بین بیماران مبتلا به پسوریازیس ارزیابی کردند.

تغییر جهت درمان پسوریازیس به عوامل جدیدتر:

محققان شاهد کاهش استفاده از فتوتراپی برای بیماران مبتلا به پسوریازیس تازه تشخیص داده شده، از ۱۳٫۳ به ۱٫۳ درصد و کاهش ۱۲٫۳ درصدی سالانه بودند. در زمان کاهش استفاده از فتوتراپی برای پسوریازیس، یک افزایش در استفاده از داروی بیولوژیک آپرمیلاست وجود دارد و اما متقابلا یک کاهش در استفاده از استریتین وجود دارد. استفاده از بیولوژیک ها در سال ۲۰۱۲ از میزان استفاده فتوتراپی پیشی گرفت، در حالی که استفاده از آپرمیلاست در سال ۲۰۱۶ از فتوتراپی فراتر رفت. در میان انواع فتوتراپی، استفاده از اشعه ماورا بنفش B به طور قابل توجهی کاهش یافت. استفاده از پسورالن و ماورا بنفش A کاهش یافته و استفاده از اکسایمر افزایش یافته است.

نویسندگان می نویسند: “با در دسترس بودن درمان های متعدد پسوریازیس، برای متخصصان پوست بسیار مهم است که خطرات و مزایای این گزینه ها را انتخاب کنند تا مطمئن ترین و موثرترین روش درمانی را برای هر بیمار انتخاب کنند.”

نوشته تغییر جهت درمان پسوریازیس به عوامل جدیدتر اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

عوامل پیش ظهور در کودکان بسیار مهمتر از پسوریازیس در بالغین:

عوامل پیش ظهور در کودکان بسیار مهمتر از پسوریازیس در بالغین می باشد. آنها عمدتا شامل تروما، عفونت، دارو و استرس می باشند. ظهور ضایعات پسوریازیس در پوست غیر درگیر در محل های آسیب سابق، به عنوان پاسخ ایسومورفیک یا پدیده کوبنر شناخته می شود. هر نوع تروما شامل آسیب فیزیکی، شیمیایی، حرارتی، جراحی یا التهابی می تواند سبب تشدید پسوریازیس گردد. فارنژیت استرپتوكوكی یا درماتیت استرپتوكوكی پریانال معمولا سبب ایجاد پسوریازیس گوتات و پسوریازیس پوسچر در دوران کودکی كه توسط آنت ژن استرپتوکكیك ایجاد می شود. عفونت با ویروس نقص ایمنی بدن می تواند پسوریازیس را ایجاد یا تشدید كند. در حالیکه استفاده از داروهای ضد انعقادی و لیتیوم یک عامل شناخته شده پسوریازیس در بیماران بزرگسال است، ضد مالاریا و برداشت کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا موضعی نقش مهمی در بازگشت یا ایجاد پسوریازیس کودکان ایفا می کند. علاوه بر این مطالعات متعددی بر تأثیر عوامل روانشناختی و روانشناختی مانند استرس یا عدم حمایت اجتماعی در دوره ابتلا به پسوریازیس تأکید دارند. تمرکز التهابی شایع ترین عامل مهار مشاهده شده توسط Barisic-Drusko و Rucevic است.

ژن عمده برای حساسیت به پسوریازیس عمدتا بر روی کروموزوم ۶، محل HLA کلاس I (مرتبط با بیماری زودهنگام) و II (ابتلای دیر هنگام) واقع شده اند که به نظر می رسد موجب بروز انواع مختلفی از بیماری می شود.

از نقطه نظر بافت شناسی، پسوریازیس یک درماتوز پویا می باشد که طی تکامل یک ضایعه در فرد مبتلا تغییر می کند. ضایعات معمولا در مراحل اولیه یا نزدیک حاشیه پلاک پیشرو تشخیص داده می شوند.

وقوع پسوریازیس مادرزادی، به صورت گسترش هر یک از انواع بالینی آن در هنگام تولد و یا در طول اولین روزهای زندگی، بسیار نادر است. نوع متغیر اریترودرمیک استثنایی است. CEP یکی از عوارض نادر و شدید پسوریازیس است. این نوع نخستین بار در سال ۱۹۶۶ توسط Frost و Van Scott توصیف شد که این نوع را از اریترودرمای مادرزادی تشخیص داد که تبیین انها ممکن است گیج کننده باشد. نوزادانی که به اریترودرما مبتلا هستند، در معرض خطر کمبود آب بدن، عوارض سیستمیک شدید، هیپوآلبومینمی و هیپرتروسی هیپوترمی به عنوان یک نتیجه از عوارض اریتودرما قرار دارند. CEP در کودکان ۵ روزه نیز گزارش شده است.

پسوریازیس نوع پوسچر به طور بالقوه نوع پسوریازیس تهدید کننده زندگی:

پسوریازیس نوع پوسچر (شکل حاد، اپیزودیک و به طور بالقوه نوع پسوریازیس تهدید کننده زندگی) به طور کلاسیک به عنوان ورقه های گسترده ای از پوسچول های استریل در پوست ارتیمات روشن ظاهر می شود که در طی ۳-۴ روز با امواج مکرر التهاب مرتفع می شود. پوسچولاسیون حاد معمولا با تب و تغییرات سمی مرتبط همراه است. با توجه به شرایط بیمار، GPP در کودکان می تواند بیشتر به صورت نوع شدید یا نوع ملایم طبقه بندی گردد. در مقایسه با فرم های بالغ، اولین علامت GPP در کودکان معمولا تب بالا همراه با پوسچول های عمومی می باشد. چند مورد اندک از این موارد به پسوریازیس vulgaris تبدیل می شوند. هر قدر سن ابتلا کمتر باشد، وضعیت بیمار می تواند شدیدتر باشد.

کراتولیتیک، مانند اسید سالیسیلیک و اوره، میزان پوسته ها را کاهش داده و جذب سایر داروها را افزایش می دهد. اسید سالیسیلیک می تواند در خصوص ضایعات پوستی کف دست و پا در کودکان بالای ۶ سال مورد استفاده واقع شود. این روش بنا به علت خطر جذب سالیسیلات پوستی که باعث بروز سرگیجه می شود نباید در مورد کودکان کوچک تر مورد استفاده قرار گیرد.  استعمال موضعی اسید سالیسیلیک بنا به دلیل اثر فیلتر موجب کاهش اثر نور فتوتراپی ماوراء بنفش B (UVB) می گردد.

نوشته عوامل پیش ظهور در کودکان بسیار مهمتر از پسوریازیس در بالغین می باشد اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

پسوریازیس یکی از مهمترین عوامل مرتبط با روان پریشی:

“مطالعه ما نشان می دهد که به طور کلی افراد مبتلا به اختلال خودایمنی autoimmune تقریبا ۴۰ درصد احتمال بیشتری برای ابتلا به اختلالات روان پریشی مانند اسکیزوفرنی دارند.” الکسیس کالن، پژوهشگر ارشد، توضیح می دهد. “یافته ها این است که روان پریشی با اختلالات خودایمنی غیر نورولوژیکی مرتبط است، ولی هنوز مشخص نیست که به طور مستقیم مغز را هدف قرار میدهند یا نه، که این مسئله بسیار مهم است.”

مقیاس این مطالعه فراگیر بدون شک می تواند نحوه نتایج نهایی را محدود کند ، اما محققان متوجه شده اند که قدرت اتصال بین اختلالات خودایمنی و روان پریشی بسته به بیماری متفاوت است. از ۳۷ اختلال خودایمنی غیر مغزی-عصبی که در این مطالعه مشاهده شد، کم خونی ناشناخته، پمفیگوئید و پسوریازیس یکی از مهمترین عوامل مرتبط با روان پریشی بودند.

افراد مبتلا به روان پریشی، سطح بالایی از نشانگرهای التهابی را نسبت به افراد سالم نشان می دهند:

محققان این مطالعه جدید اعلام می کنند، ممکن است عوامل متعددی در ارتباط بین اختلالات خودایمنی و روان درمانی را وجود داشته باشد.

“التهاب و سوزش یکی از کاندیداهای احتمالی است. زیرا افراد مبتلا به روان پریشی، سطح بالایی از نشانگرهای التهابی را نسبت به افراد سالم نشان می دهند و التهاب یکی از ویژگی های اصلی اختلالات خودایمنی است”، کولن می گوید. “با این وجود، عوامل دیگری همچون ژن های مشترک، آنتی بادی هایی که پروتئین های مغز را هدف قرار می دهند و عوامل عفونی نیز ممکن است نقش داشته باشند.”

در این تحقیقات جدید، با بررسی اطلاعات ۲۵ میلیون نفر، مشخص شد: اختلال خودایمنی و روان پریشی باهم ارتباط مستقیم دارند.

امروزه یکی از مهمترین فرضیه ها در تحقیقات علمی، اعتقاد رو به رشدی است، مبنی بر اینکه اختلالات روانپزشکی به طور بالقوه مربوط به بی نظمی های سیستم ایمنی می باشند. متا آنالیز گسترده ای از تیم King’s College London وزن زیادی را به این ایده اضافه کرده است. کشفیات جدید خبر از رابطه بین اختلال خودایمنی و روان پریشی می دهند. طبق این آنالیز ها مشخص شد افرادی که دچار اختلالات سیستم ایمنی هستند، احتمال بیشتر برای ابتلا به اختلالات روان پریشی دارند.

به طور فزاینده ای واضح است که اختلالات روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی و روان پریشی شرایطی نیست که بتوان آن را به سادگی به مغز نسبت داد. مطالعه اخیر مشاهداتی در مقیاس بزرگ، اطلاعات جمع آوری شده بیش از یک میلیون نفر را در طی ۳۰ سال ، مورد بررسی قرار دادند، که موضوع اصلی بررسی رابطه بین اختلالات مرتبط با استرس مانند PTSD و بیماری های خودایمنی بود.

نوشته پسوریازیس یکی از مهمترین عوامل مرتبط با روان پریشی اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

سم زدایی و کمک به کنترل پسوریازیس:

برای کمک به بدن برای حذف سموم شما می توانید روش سم زدایی را امتحان کنید. انجام این کار سبب می شود تا روده های متورم شده تان بهبود یابد و پوستتان دوباره سلامتی خود را بازیابد. البته شما می توانید سم زداهای مختلفی را امتحان کنید. یک رژیم ۳ روزه برای سم زدایی می توانید در مقابله با پسوریازیس موثر باشد. رژیمتان را به موارد زیر محدود کنید:

مقدار زیادی آب، مایعات، سوپ، آب میوه

میوه های تازه

سبزیجات سبز

آجیل

توصیه به بیماران پسوریازیس:

بهترین توصیه به بیماران پسوریازیس این است که با بیماری خود مدارا کنند و از درمان دلسرد نشوند و تحت‌ نظر پزشک به درمان‌ ها ادامه دهند. هر چه پذیرش بیماری توسط بیمار بیشتر باشد و آن را معضل زندگی خود نداند، شدت بیماری کمتر است. سعی کنند زندگی عادی و روزمره خود را هر چه طبیعی‌تر ادامه دهید و نگذارید این بیماری، شما را از پا بیندازد. با کشف داروهای جدید امکان کنترل بیماری بسیار بیشتر از سابق است. از استرس‌ های روانی تا حد امکان بپرهیزید و چنانچه دچار بیماری ‌های داخلی شدید، متخصص پوست خود را هم در جریان بگذارید.

نوشته هضم ناقص پروتئین یکی از عوامل بیماری پوستی پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

سونا و کنترل عوامل محرک پسوریازیس:

۱٫ کمک به دفع فلزات سنگین و سموم: فرایند تعرق به آرامی و بدون خطر به خارج شدن فلزات سنگین، مواد شیمیایی و سایر سموم از طریق پوست کمک می کند. مطالعات نشان می دهد بدن قابلیت آن را دارد که اکثر سموم را از طریق پوست دفع نماید، این امر باعث می شود از فشار و فعالیت بیش از حد کبد و کلیه ها جهت حذف سموم کاسته شود.

عرق کردن هنگام ورزش به اندازه و تأثیر سونا جهت حذف سموم نمی باشد زیرا هنگام ورزش فعالیت سیستم اعصاب سمپاتیک مانع حذف سموم می شود. همچنین با ورزش کردن انرژی زیادی صرف می شود و میزان تعرق هنگام ورزش به نسبت سونا بسیار کمتر است. ورزش مزایای خود را برای سلامتی انسان دارد اما تعرق هنگام ورزش به منظور دفع سموم خیلی موثر نمی باشد.

۲٫ گردش خون و اکسیژن رسانی بهتر: سونا درمانی باعث افزایش گردش خون و اکسیژن رسانی به اندام های مختلف بدن از جمله ریشه موها شده و خاصیت ارتجاعی رگ ها را افزایش می دهد.

۳٫ کمک به درمان عفونت ها: افزایش دمای بدن کمک فراوانی در از بین بردن باکتری ها، قارچ ها، انگل ها و ویروس ها می نماید. بسیاری از مردم دارای بدنی با دمای پایین می باشند و نمی توانند به راحتی از شر عفونت های مزمن رهایی یابند، بدن انسان هنگام ورود ویروس ها دچار تب می شود، تب و افزایش دمای بدن یک فرایند دفاعی برای از بین بردن ویروس ها و باکتری هاست، سونا درمانی نیز با افزایش دمای بدن این مکانیزم را برای از بین بردن عوامل عفونی به وجود می آورد.

۴٫ مهار سیستم اعصاب سمپاتیک: آرامش اعصاب و ریلکس بودن، گام اول در درمان تمامی بیماری هاست، سونا بدن را قادر می سازد بیشتر استراحت و خود را برای درمان و بازسازی آماده نماید. یکی از علل دخیل در ریزش مو داشتن استرس زیاد می باشد و سونا درمانی کمک شایانی به آرام سازی سیستم اعصاب مرکزی می نماید. سایر مزایای سونا درمانی شامل: کاهش درد مفاصل و عضلات، کمک به بهبود بیماری های پوستی و… می باشد.

اثر سونا بر آرتریت پسوریاتیک:

سونا برای رماتیسم های التهابی (آرتریت، پلی آرتروئید رماتوئید)، دردهای مفصلی، کشیدگی ماهیچه ها و فیبرومیلاژیا نیز اثر بخش است. نتایج پژوهش حاضر در ارتباط با تسكین درد بعد از سونا با یافته های حاصل از تحقیقات Rupp و همكاران، Harjula-Kukkonen و Kauppinen مطابقت دارد.

به طور كلی مبتنی بر نتایج این تحقیق گرمای ناشی از جلسات سونا میتواند به عنوان یكی از روشهای تسكینی غیر تهاجمی درد، مطرح گردد كه علاوه بر عاری بودن از اثرات جانبی و عوارض داروهای مصرفی، استقبال بیشتر بیماران از آن به عنوان یك روش طبیعی در كاهش درد و بهبود وضعیت حركت مفاصل را میتوان انتظار داشت. لذا با توجه  به اهمیت جایگزینی روشهای غیر دارویی با حداقل عوارض و هزینه كمتر با داشتن اصول علمی جهت كاهش درد و بازگرداندن بیماران به فعالیتهای روزانه آنان استفاده از سونا در مبتلایان به آرتریت پسوریاتیک پیشنهاد میشود.

انواع سونا:

سونای بخار: بنا بر تحقیقات کلینیکی بخار آب که معمولاً از آب لوله کشی می باشد دارای مواد شیمیایی مانند کلر، فلورید، فلزات سنگین بوده که از طریق پوست جذب بدن می شوند، پس استفاده از آن را توصیه نمی کنیم.

سونای خشک: تعرق در این سونا نسبتاً مناسب است، کمک به دفع سموم تجمع یافته زیر پوست، افزایش گردش خون و دمای بدن می نماید و همچنین باعث باز شدن منافذ پوست می گردد، استفاده از این نوع سونا هفته ای یک الی دو بار برای سلامت انسان بسیار مفید است.

سونای اینفرارد (Infrared Sauna): این سونا بیشترین خاصیت درمانی را دارد. اینفرارد بخشی از اشعه های مفید خورشید است.

نکات مهم در استفاده از سونا:

دو ساعت قبل از ورود به سونا از مصرف هر گونه مکمل غذایی، سیگار، الکل و مواد محرک مانند قهوه خودداری نمایید.

بهتر است قبل از سونا فعالیت ورزشی و بدنی انجام ندهید چون باعث تقویت سیستم اعصاب سمپاتیک می شود و کاهش دفع سموم را به دنبال خواهد داشت.

قبل از ورود به سونا یا هنگام سونا آب کافی بنوشید.

ابتدا با ۲۰ دقیقه ماندن در سونا، برنامه خود را شروع کنید و به مرور زمان در جلسات بعدی زمان آن را به ۳۰ الی ۴۰ دقیقه افزایش دهید. برای شروع هیچگاه بیش از ۲۰ دقیقه در سونا نمانید.

بعد از سونا هنگام استحمام از شامپو و صابون کم و ملایم استفاده نمایید چون منافذ پوست باز بوده و مواد شیمیایی براحتی جذب بدن می گردد. می توانید قبل از سونا دوش بگیرید و از صابون و شامپو استفاده کنید و بعد از سونا فقط با آب و لیف خالی استحمام نمایید.

بررسی های علمی نشان می دهد پریدن در حوضچه آب سرد بعد از سونا هیچ اثر مفیدی برای بدن ندارد.

بعد از سونا از رفتن به داخل آب استخر بپرهیزید، در این حالت منافذ پوست باز است و کلر و سایر مواد شیمیایی و حتی عفونی براحتی جذب بدن می شود.

به طوری کلی توصیه می شود از رفتن به استخر(مخصوصا استخرهای عمومی)خودداری نمایید، آب استخرها سرشار از کلر و سایر مواد شیمیایی می باشد که برای بدن بسیار مضر است، در خیلی از نقاط دنیا به آب استخرها سولفات مس جهت از بین بردن باکتری ها اضافه می شود که سبب ازدیاد عنصر مس در بدن انسان می شود.

در سونای خشک در حالت خوابیده(صورت رو به سقف) قرار بگیرید، از صحبت کردن با دیگران خودداری نمایید، سکوت یا گوش کردن به موسیقی ملایم جهت آرام سازی فکر و سیستم اعصاب سمپاتیک بسیار مفید است، بعد از سونا ۱۰ الی ۱۵ دقیقه دراز بکشید.

بهترین زمان برای سونا رفتن، شب قبل از خوابیدن یا صبح هنگام بیدار شدن از خواب است. در این ۲ زمان، بدن در حالت آرامش قرار دارد و فعالیت سیستم اعصاب سمپاتیک در پایین ترین حد می باشد و فرد عرق بهتری کرده و سموم بیشتری از بدن دفع می شود.

به ندرت ممکن است در برخی از افراد در ابتدای آغاز سونا درمانی هنگامی که بدن شروع به حذف سموم می نماید، علائم موقتی مانند: خستگی شدید، خارش پوست، سردرد، خاطرات بد، بازگشت برخی از عفونت های قدیمی و… نمایان شود، که به مرور زمان از بین خواهند رفت.

چنانچه دچار بیماری قلبی و عروقی، تنفسی، ام اس و یا هر بیماری دیگری هستید حتما با پزشک معالجتان درباره استفاده از سونا مشورت نمایید.

سونا برای افراد زیر ۱۸ سال توصیه نمی شود.

نوشته سونا با جلوگیری از خشکی پوست در فروکش پسوریازیس موثر است اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.