موارد مصرف:

درماتیت آتوپیک (خفیف تا متوسط): به کار بردن لایه نازک از کرم پیمکرولیموس به پوست آسیب دیده دو بار در روز

لیکن پلانوس تناسلی: به صورت موضعی دو بار در روز به مدت ۴ تا ۶ هفته

لیکن پلانوس دهانی: به صورت موضعی دو بار در روز به مدت ۱ ماه

پسوریازیس: به صورت موضعی دو بار در روز

ویتیلیگو: به صورت موضعی دو بار در روز به مدت ۶ تا ۱۲ ماه

روزاسه: دو بار در روز به مدت ۱۲ هفته

روش به کار گیری کرم:

یک لایه نازک از کرم را به پوست آسیب دیده بمالید. از پانسمان کردن اجتناب کنید. سوزش در محل به کار برده شده بیشتر در چند روز اول می باشد و با بهبود علائم، مرتفع می گردد. زمانی که علائم برطرف شدند استفاده از کرم را قطع کنید. اگر علائم بیشتر از ۶ هفته ماندگاری داشته باشند نیاز به ارزیابی مجدد می باشد. مرطوب کننده ها ممکن است بعد از استفاده از کرم پیمکرولیموس به کار برده شوند. دست ها را پس از استفاده بشویید.

موارد منع مصرف: حساسیت به پیمکرولیموس یا سایر اجزای کرم

موارد هشدار و احتیاط: استفاده طولانی مدت و مداوم از مهارکننده های کلسی‌نورین (از جمله پیمکرولیموس) باید اجتناب شود و استفاده از کرم باید به مناطق درگیری با درماتیت آتوپیک محدود شود. ایمنی استفاده متناوب برای بیشتر از ۱سال ثابت نشده است.

عوارض جانبی: سردرد، تب، سوزش موضعی، آکنه، فولیکولیت، کهیر، تهوع، استفراغ، التهاب بینی و گلو، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، سرفه، برونشیت

تداخلات دارویی: پیمکرولیموس ممکن است باعث افزایش اثر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی شود. اثر پیمکرولیموس در مصرف همزمان با مهارکننده های CYP3A4 مثل اریترومایسین، ایتراکونازول، کتوکونازول، فلوکونازول، مسدود کننده های کانال کلسیم و سایمتیدین ممکن است افزایش یابد.

مصرف در حاملگي و شيردهی:

در حاملگی رده C می باشد. در مطالعات حیوانی، عوارض جانبی برای جنین در مصرف موضعی دیده نشده است.

این که پیمکرولیموس وارد شیر انسان می شود، مشخص نیست. به دلیل امکان بروز عوارض جانبی در نوزادان شیرخوار، با توجه به اهمیت این دارو برای مادر، تصمیم به قطع شیردهی و یا قطع دارو باید گرفته شود.
شرایط نگهداری و بسته بندی

در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتی گراد نگهداری و از یخ زدگی محافظت شود. هر جعبه کرم موضعی اگزیدل %۱ حاوی یک تیوب ۳۰ گرمی می باشد.

نوشته کرم اگزیدل به صورت موضعی دو بار در روز برای پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

اگر خارش پوست خواب شبانه را از شما گرفته‌است، ما این دارو را به شما پیشنهاد می‌کنیم.عملکرد دیفن هیدرامین به شکل انسداد یک ماده طبیعی هیستامین (ماده‌ای که بدن طی یک واکنش آلرژیک تولید می کند) است.

قرار گرفتن در معرض گرد و غبار مبلمان و لوازم خانگی می‌تواند در تشدید اگزما و پسوریازیس موثر باشد. استفاده از کاورهای ضد گرد و غبار روی تشک و بالش‌ها و تمیز کردن مدوام لوازم جذب کننده‌ی گرد و غبار، می‌تواند در این زمینه به شما کمک کند.

در صورتی که روش‌های درمانی موضعی به منظور کاهش ابتلا به پسوریازیس به خوبی عمل نکنند، روش‌های درمانی و دارویی دیگری که به صورت تزریقی انجام می‌شوند نیز وجود دارد.

این دسته شامل رتینوئیدها، متوترکسات، سیکلوسپورین و داروهای تعدیل کننده‌ی سیستم ایمنی نظیر اتانرسپت می‌شود.

برای نگهداری صحیح داروی دیفن هیدرامین، آن را در دمای اتاق، دور از حرارت و رطوبت و خارج از دسترس کودکان قرار دهید.

کاملا طبیعی است که میخواهید ضایعات پسوریازیس را کاهش دهید. با این حال، مشکل پسوریازیس این است که خراش دادن می تواند وضعیت را بدتر کند، منجر به عفونت و زخم شود.

نوشته استفاده موضعی شربت دیفن هیدرامین برای پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

روش مصرف:

قبل از استفاده به خوبی تکان دهید.

قبل از مصرف، منطقه آسیب دیده را به خوبی شستشو دهید.

دو تا سه بار در روز بر روی منطقه آسیب دیده با استفاده از یک پارچه کتان بمالید.

روش نگهداری:

از یخ زدگی محافظت گردد.

در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتی گراد نگهداری شود.

قابل اشتعال، به دور از حرارت و شعله نگهداری شود.

دور از دسترس اطفال نگهداری نمایید.

هشدار:

پس از استفاده درب آن را محکم ببندید.

از یک امولینت برای نرم کردن پوست طی دوره درمان استفاده شود.

در صورت مصرف همزمان با داروهای دیگر موضعی پزشک خود را مطلع نمایید.

از تماس با چشم خودداری نمایید. درصورت تماس با چشم به طور کامل چشم را با آب شستشو دهید.

در صورت بارداری، شیردهی، دیابت، نقص کلیوی یا کبدی قبل از مصرف دارو به پزشک یا داروساز اطلاع دهید.

نوشته بهبود پسوریازیس و عوارض آن با لوسیون موضعی تاروزیس ۵ درصد اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

تعدادی از داروهای موضعی، مانند کورتیکواستروئیدها (همچنین به عنوان استروئیدها شناخته می‌شوند)، ویتامین D، فراورده‌های مبتنی بر تار (tar)، تاکرولیموس (tacrolimus) و دیترانول یا اسید سالیسیلیک برای استفاده وجود دارند.

روش های جستجو:

ما پایگاه اطلاعاتی زیر را تا آگوست ۲۰۱۵ جست‌وجو کردیم: ثبت تخصصی گروه پوست در کاکرین (Cochrane Skin Group Specialised Register)؛ CENTRAL (شماره ۷؛ ۲۰۱۵)، MEDLINE (از سال ۱۹۴۶)، EMBASE (از سال ۱۹۷۴) و LILACS (از سال ۱۹۸۲). ما همچنین ثبت پنج کارآزمایی را جست‌وجو کردیم، خلاصه مقالات به دست آمده از شش مجموعه مقالات کنفرانس پسوریازیس خاص را غربالگری کرده و فهرست منابع مطالعات انتخاب شده را برای منابع بیشتر کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده مرتبط بررسی کردیم

برخی کورتیکواستروئیدهای موضعی قدرت بیشتری نسبت به سایر درمان‌ها دارند، به‌طوری که

در چهار سطح طبقه‌بندی می‌شوند:

خفیف، متوسط، زیاد و خیلی زیاد. از آنجایی که پسوریازیس در شرایط طولانی مدت باقی می‌ماند، دانستن اینکه کدام یک از داروها بهتر عمل می‌کنند، چه نوع از عوارض جانبی را ممکن است داشته باشند و احتمالا چگونه ظاهر می‌شوند، اهمیت زیادی دارد.

ویژگی‌های مطالعه:

ما ۵۹ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده با ۱۱۵۶۱ شرکت‌کننده را بررسی کردیم. سی مطالعه توسط تولیدکننده داروی مورد مطالعه انجام یا حمایت شد.

کیفیت شواهد:

به طور متوسط، کیفیت کلی شواهد برای سه تا از مهم‌ترین مقایسه‌ها که کورتیکواستروئیدها (به عنوان مثال بتامتازون دی‌پروپیونات (betamethasone dipropionate))، ویتامین D (به عنوان مثال کلسی‌پوتریول) و محصول ترکیب آن‌ها را انتخاب کردند، متوسط بود. ما کاهش شدت پسوریازیس، بهبود در کیفیت زندگی و عوارض جانبی مضر درمان‌ها را بررسی کردیم. بیشترین یافته‌ها بر پایه درمان کوتاه‌مدت با مدت زمان کمتر از شش ماه بودند.

نتایج اصلی:

محققان قبلی دریافتند که درمان ترکیبی موثرتر از استروئید به تنهایی، اما از نظر بالینی مزایای آن سوال‌برانگیز بود. هر دو درمان، پسوریازیس پوست سر را بهتر از ویتامین D کاهش دادند.

با توجه به اطلاعات ضعیف، ما نتوانستیم ارزیابی کنیم که کدام درمان کیفیت زندگی را بهتر بهبود می‌بخشد. اکثر مطالعات به سادگی بهبود را در کیفیت زندگی اندازه نگرفتند.

شرکت کنندگانی که ویتامین D را به کار بردند نسبت به کسانی که استروئید موضعی یا محصول ترکیبی به کار بردند، در اغلب موارد به دلیل عوارض جانبی مضر، درمان را قطع کردند. استروئیدها همانند داروی ترکیبی به دلیل عوارض جانبی باعث قطع درمان می‌شوند. با این حال، تنها چند شرکت‌کننده که یکی از سه دارو را استفاده کردند، دچار عوارض جانبی شدند. هیچ مطالعه‌ای، هیچ عارضه جانبی را که باعث شود شرکت‌کنندگان درمان را قطع کنند، گزارش نکرد.

شرکت‌کنندگان اثر درمان‌ها را همانند محقق ارزیابی کردند: کسانی که استروئید یا محصول ترکیبی دریافت کردند، نسبت به شرکت‌کنندگانی که از ویتامین D به تنهایی استفاده کردند، به درمان بهتر پاسخ دادند. از نظر آماری، محصول ترکیبی موثرتر از استروئید به تنهایی بود، اما از نظر بالینی مزایای آن سوال‌برانگیز بود.

شایع‌ترین اثرات جانبی مضر این درمان‌ها، تحریک، خارش و درد پوست در محل درمان بود. عوارض جانبی در قسمت‌های دیگر بدن بسیار نادر بود و به احتمال زیاد توسط دارو ایجاد نشدند.

یافته‌های دیگر به شرح زیر بود: استروئیدها، ویتامین D و محصول ترکیبی آن‌ها از آماده‌سازی به صورت وسایلی (کرم، شامپو و غیره) که حاوی داروی فعال نبودند، موثرتر بودند. در مقایسه با یک داروی دیگر، استروئیدها تمایل به اثرات مشابهی دارند و عوارض جانبی مشابهی دارند، حتی اگر برخی از آن‌ها قدرت بالاتری داشته باشند.

ما نمی‌توانستیم به اندازه کافی اثربخشی و ایمنی سایر درمان‌های موضعی را، مانند اسید سالیسیلیک، تار یا دیترانول ارزیابی کنیم.

نتیجه‌گیری:

استروئیدها و ترکیب دوبخشی از استروئید و ویتامین D با حداقل خطر ایجاد عوارض جانبی مضر، موثرتر بودند. با توجه به پروفایل ایمنی مشابه و فقط مزیت اندک ترکیب دو بخشی نسبت به استروئید به‌تنهایی، استروئیدهای موضعی می‌توانند خود به خود به طور کامل برای درمان کوتاه‌مدت قابل قبول باشند.

سوالات زیر پاسخ داده نشده باقی ماندند و باید توسط کارآزمایی‌های آینده بررسی شوند: آیا واقعا هیچ تفاوتی از نظر اثربخشی یا ایمنی بین کورتیکواستروئیدهای موضعی با قدرت‌های مختلف وجود ندارد؟ آیا آماده‌سازی به صورت وسایل درمانی (به عنوان مثال، کرم یا شامپو) هیچ‌گونه تاثیری بر چگونگی کارکرد عامل فعال دارد؟ کدام درمان موضعی منجر به کنترل بیماری بدون ایجاد خطر برای ایمنی بیمار می‌شود؟ در نهایت، یک نیاز قوی برای انجام مطالعات بیشتر برای ارزیابی اینکه کدام درمان‌های موضعی، کیفیت زندگی را بیشتر بهبود می‌بخشند، وجود دارد.

نوشته برسی اثرات درمان‌های موضعی برای پسوریازیس پوست سر اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

موارد مصرف:

ترمیم آسیب های پوستی

کاهش دهنده التهاب

تسکین دهنده بیماری های پوستی نظیر پسوریازیس و آکنه،

التیام سوختگی های جزئی

آفتاب سوختگی و سرمازدگی

مواد تشکیل دهنده این فرآورده:

عصاره ی گیاه آلوئه ورا یا صبر زرد با نام علمی Aloe vera L متعلق به خانواده ی Xanthorrhoeaceae تهیه شده و به صورت محلول موضعی قابل استفاده است.

مکانیسم اثر این ژل توانایی تقلیل آنزیمی گشادکنندگی عروق پپتید برادی کینین و بازداری تبدیل هیستامین به هیستیدین را از خود نشان داده است که می تواند عامل دیگری برای اثر ضدالتهابی آلوئه باشد

شرایط منع مصرف این عصاره، تنها برای استعمال خارجی توصیه می شود و خوراکی نیست. برروی پوست با زخم باز، مصرف نشود.

احتیاط در مصرف:

۱) این عصاره، تنها برای استعمال خارجی توصیه می شود و خوراکی نیست.

۲) بر روی پوست یا زخم باز مصرف نشود.

۳) تداخل دارویی تداخل دارویی گزارش نشده است.

عوارض جانبی ژل آلوئه ورا:

ممکن است باعث بروز سوزش، قرمزی و خارش در پوست کنده شده شود. گزارشاتی مبنی بر درماتیت تماسی، احساس سوزش پوست، واکنش آلرژیکی حاد و کهیر تماسی به دنبال کاربردهای موضعی ژل آلوئه ورا در افرادی با سابقه آلرژی به ترکیبات گیاهی وجود دارد.

شرایط نگهداری:

در جای خشک، خنک و دور از نور نگهداری شود.

دور از دسترس کودکان نگهداری شود.

مقدار و نحوه مصرف:

مقدار کافی از عصاره را ۲-۳ بار در روز روی موضع مورد نظر بمالید.

نوشته عصاره آلوئه ورا | استفاده موضعی برای پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

احتیاط:

در صورتی که باردار هستید یا قصد بارداری دارید, قبل از مصرف این دارو با پزشک مشورت کنید

در صورتی که به نوزاد شیر می‌دهید قبل از مصرف دارو با پزشک خود مشورت کنید.

تداخلات این دارو تداخل شناخته شده‌ای با سایر داروها ندارد.

توصیه های داروی:

در دمای اتاق و دور از گرما نگه‌داری شود.

در صورتی که یک نوبت از دارو را فراموش کردید به محض یادآوری دارو را مصرف کنید. درصورتی که نوبت بعدی فرا رسیده بود نوبت فراموش شده را مصرف نکنید. از دو برابر کردن دوز دارو برای جبران نوبت فراموش شده بپرهیزید.

نحوه استفاده:

درصورتی که این دارو به صورت اتفاقی وارد چشم‌ها،‌ دهان، بینی، رکتوم و یا واژن شد آن ناحیه را با آب بشویید.

یک لایه‌ی نازک را برروی موضع مورد نظر بمالید و تا حد ممکن آن را روی پوست ماساژ دهید.

فومِ اوره موضعی را قبل از مصرف به خوبی تکان دهید. ممکن است اشکال دیگر دارو نیز نیاز به تکان دادن داشته باشد. مطابق با دستورالعمل‌های برگه‌ی راهنما یا داروساز عمل کنید.

نوشته نرم کردن پوست خشک پسوریازیس با اوره موضعی اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

مواد تشکیل دهنده:

هر ۱۰۰ گرم حاوی ۱۰ گرم ایکتیول

مکانیسم اثر:

این محصول حاوی ۱۰% ایکتامول بر پایه وازلین می باشد. پماد ایکتیول علاوه بر خاصیت قابض و ضد باکتری دارای اثر کراتولینیک است که با لیز نمودن پوسته روی کورک یا دمل باعث می شود چرک و محتویات آن خارج شود.

احتیاط:

در مصرف از تماس دارو با چشم و اطراف آن اجتناب گردد.

عوارض جانبی:

غلظت های زیاد آن ممکن است التهاب و قرمزی پوست را باعث شود. به ندرت واکنش حساسیت نیز گزارش شده است.

شرایط نگهداری:

در ظروف دربسته، دور از نور و حرارت در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتی گراد نگهداری شود. پس ار مصرف درب ظرف محکم بسته شود.

محتویات بسته:

کاسه ای ۱۵ گرمی

ساخت ایران

نوشته درمان اختلال پوستی پسوریازیس با پماد موضعی ایکتیول ۱۰ درصد اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

استراتژی های درمانی پسوریازیس:

پسوریازیس یک اختلال پوستی مزمن است که اغلب با پاپولهای اریتماتوس متقارن و پلاک هایی با سطح نقره ای مشخص می شود. پلاکهای سوریاتیک، پوست سر، مفصل آرنج، زانوها و پشت را درگیر می کند. مطالعات مبتنی بر جمعیت، شیوع پسوریازیس را به میزان ۰/۶ تا ۴/۸ درصد در سراسر جهان نشان می دهد. هرچند استراتژی های درمانی کنونی به حد کافی برای این بیماری مؤثر نیست، چندین رژیم درمانی، به صورت درمان تک دارویی یا در ترکیب با داروهای دیگر، وجود دارد که برای کنترل پسوریازیس پیشنهاد می شود. بیماری های خفیف تا متوسط با داروهای موضعی درمان می شوند و برای بیماری های شدیدتر، افزودن روش های درمانی سیستمیک به رژیم های موضعی توصیه شده است. رایج ترین درمان های موضعی تجویز شده برای پسوریازیس، کورتیکواستروئیدها می باشند که التهاب و تحریک پذیری پوست را کاهش می دهند.

بررسی اثرات سودمند افزودن نیکوتین آمید به کلسی پوتریول برای بیماران مبتلا به پسوریازیس:

کلسی پوتریول یکی از مکمل های ویتامین D است که به صورت درمان تک دارویی موضعی یا در ترکیب با سایر داروها در درمان پسوریازیس به کار برده می شود؛ با این حال، کاربرد آن به خاطر کارآیی متوسط، محدود شده است. نیکوتین آمید، مشتق ویتامین B هست که با توجه به مطالعات اولیه، تکثیر سلولهای کراتینوسیت را در پوست انسان کاهش می دهد. بنابراین، درمان توأم نیکوتین آمید و کلسی پوتریول می تواند اثرات درمانی را در مقایسه با درمان تک دارویی افزایش دهد.

در یک مطالعه ی مقدماتی توسط Levine و همکاران بر روی بیماران مبتلا به سوریازیس متوسط، تأثیر کلسی پوتریول به تنهایی و با دوزهای مختلف نیکوتین آمید مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه نشان داد که رژیم ترکیبی ۰/۰۰۵ درصد کلسی پوترین و ۱/۴ درصد نیکوتین آمید در درمان پسوریازیس مؤثر می باشد؛ با این حال، اندازه ی کوچک نمونه ی مطالعه، نتایج را محدود کرد تا تفاوت های آماری قابل توجه را نشان دهد.

هدف مطالعه ی حاضر، بررسی اثرات سودمند افزودن نیکوتین آمید به کلسی پوتریول برای بیماران مبتلا به پسوریازیس خفیف تا متوسط بود.

روشها:

این کارآزمایی تصادفی، دو سو کور و کنترل شده در بیماران مبتلا به پسوریازیس مراجعه کننده به کلینیک های پوستی در سه درمانگاه دانشگاهی بیمارستان های نور و الزهرا (س) و مرکز تحقیقات صدیقه طاهره (س) در اصفهان انجام شد. بیماران مشمول مطالعه، مردان و زنان سنین ۱۸ – ۶۵ سال مبتلا به پسوریازیس خفیف تا متوسط بودند که میزان درگیری کمتر از ۱۵ درصد از سطح بدن، پلاک های متقارن (ضایعات دو طرفه یا دو پلاک حداقل ۵ سانتی متر جدا از هم در همان سمت بدن با اندازهی پلاک بیش از ۲×۲ و کمتر از ۱۵ × ۱۵ سانتی متر داشته باشند.

بیمارانی که از هر گونه دارو یا نیاسین و مولتی ویتامین به مدت ۲ هفته یا داروهای سیستمیک درمان پسوریازیس یا B- Blocker یک ماه قبل از مطالعه استفاده کرده بودند، زنان باردار، افراد دارای سابقه ی بیماری های کلیوی، خونی، کبدی و بیماریهای روانی عمده، و بیمارانی که تنها مبتلا به پسوریازیس پوست سر، ناخن، سطوح فلکسور، پالموپلانتار یا پوسچولر بودند، از مطالعه خارج شدند. با توجه به خطای نوع اول (آلفا) برابر ۰/۰۵، توان مطالعهی مساوی ۸۰ درصد و اختلاف مورد انتظار برابر ۳۰ درصد در میزان پاسخ، حجم نمونه بر میزان ۶۵ بیمار در هر گروه محاسبه شد.

این پژوهش توسط کمیته ی اخلاق دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مورد تأیید قرار گرفت و همه ی بیماران قبل از ورود به آزمایش، رضایت نامه امضاء کردند. همچنین، این پژوهش در ClinicalTrials.gov (NCT01763424) ثبت شد

بیمارانی که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند، به صورت متوالی وارد مطالعه شدند. در هر فرد، پلاک هایی که به شکل دو ضایعه در دو سمت مخالف بودند (راست و چپ)، کد گذاری شدند کدهای (۱ و ۲).

از نرم افزار تخصیص تصادفی (۶) برای انتخاب کدها برای دریافت کلسی پوتریول ۰/۰۰۵ درصد و نیکوتین آمید ۴ درصد به صورت ترکیبی با کلسی پوتریول ۰/۰۰۵ درصد به تنهایی استفاده شد؛ کلیه ی داروها ساخت داروسازی LEO (Ballerup، دانمارک) بود. لازم به ذکر است که با توجه به داده های اولیه در خصوص اثربخشی دوز – پاسخ در پسوریازیس، دوز ۴ درصد نیکوتین آمید انتخاب شد؛ ایمنی این دوز برای درمان آکنه مورد تأیید بوده است. بیماران درمان را به صورت دو بار در روز (به هنگام صبح و قبل از خواب و به مدت ۱۲ هفته دریافت کردند؛ كل دوز داروهای مورد استفاده بیش از ۱۰۰ گرم در هفته نبود.

بیماران در شروع مطالعه و پس از ماه های اول و سوم درمان، توسط یک متخصص پوست معاینه می شدند. در هر معاینه، شدت پسوریازیس با استفاده از شاخص شدت و وسعت ناحیه ی مبتلا (PASI یا Psoriasis area and severity index) برای ضایعات هر طرف ارزیابی می شد. PASI بیشتر به عنوان یک فاکتور سنجش نتایج رضایت بخش هر گونه اقدام درمانی برای پسوریازیس در نظر گفته می شود. با شاخص PASI، شدت پسوریازیس بر اساس شدت چهار منطقه ی مبتلا شامل سر (h)، اندام فوقانی (u)، تنه (t) و اندام تحتانی (۱) ارزیابی می شود. هر منطقه به طور جداگانه با استفاده از سه پارامتر قرمزی (E)، برجستگی سفت (۱) و پوسته ریزی (D) رتبه بندی می شد.

در این مطالعه از PASI اصلاح شده استفاده شد؛ چرا که ما ضایعات بدن را مورد بررسی قرار دادیم. نمرات از ۰ تا ۶۰ تغییر می کردند که نشان دهندهی نسبت منطقهی درگیر و شدت قرمزی، برجستگی و نمرات پوسته ریزی بود و از ۰ (طبیعی) تا ۴ (شدید) رتبه بندی شد. محل منطقهی مبتلا ثبت شد و با توجه به وسعت ناحیه، از ۰ تا ۵ نمره داده شد؛ در این زمینه، وسعت ناحیه با سطح ۰ درصد، نمرهی ، با سطح ۱ تا ۲۰ درصد، نمرهی ۱ با سطح ۲۱ تا ۴۰ درصد، نمرهی ۲، با سطح ۴۱ تا ۶۰ درصد، نمرهی ۳، با سطح ۶۱ تا ۸۰ نمرهی ۴ و با سطح ۸۱ تا ۱۰۰ درصد، نمره ی ۵ دریافت کرد. بنابراین، نمره ی PASI اصلاح شده مساوی با سطح منطقهی مبتلا ضرب در مجموع قرمزی و سفتی و پوسته ریزی بود. پس از آن، نمرهی PASI ضایعات یک طرف با نمرهی ضایعات طرف دیگر مقایسه شد. برای ارزیابی رضایت بیمار از اثر بخشی هر سمت از درمان، یک مقیاس رتبه بندی ۱۰ نقطه ای در انتهای کارآزمایی مورد استفاده قرار گرفت.

داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی ۱۶ تحلیل شد. متغیرهای کمی به صورت میانگین + و –  انحراف معیار (SD) نمرهی اصلاح شدهى PASI بر اساس درصد تغییرات، ارایه شد. آزمون مستقل برای مقایسه ی متغیرهای کمی و آزمون Paired- t برای مقایسه ی متغیرهای کمی قبل و بعد از مداخله در هر گروه به کار برده شد. ۰/۰۵ >P در همه ی آنالیزها به عنوان معنی دار در نظر گرفته شد.

یافته ها در طول دورهی مطالعه، ۷۷ بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که از بین آنها، ۷ بیمار با معیارهای ورود به مطالعه مطابقت نداشتند و ۴ نفر مایل به شرکت در مطالعه نبودند. همچنین، طی دورهی مطالعه، یکی از بیماران به علت عدم رضایت از درمان، از مطالعه خارج شد. بنابراین، در مجموع، ۶۵ بیمار (۳۵ مرد) با میانگین سنی (بازهی ۵۶-۲۲) سال، تا آخر، مطالعه را ادامه دادند.

عوارض جانبی شامل قرمزی و خارش خفیف (۴/۶ درصد) و سوزش متوسط و حساسیت به نور بود ( ۳/۰ درصد). هیچ بیماری، در اثر عوارض جانبی، مطالعه را ترک نکرد.

بحث:

درمان های کنونی پسوریازیس به طور کامل رضايت بخش نیست. اغلب، استروئیدهای موضعی در درمان پسوریازیس مورد استفاده قرار می گیرند؛ با این حال، به خاطر اثرات ناخواستهای مختلف ناشی از استفاده ی طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها، مانند عفونتها، وابستگی دارویی و نازک شدن پوست، رژیم های دارویی فاقد کورتیکواستروئید برای درمان پسوریازیس مورد توجه قرار گرفته است. داروهای مورد استفاده شامل آنالوگ های ویتامین D (مثل کلسی پوتریول و تاکلسیتول)، آنالوگ ویتامین A (مثل تازاروتن)، tars و داروهای سرکوب کنندهی ایمنی به تنهایی یا در ترکیب با سایر درمان ها می باشد. هشدارهای سازمان های دارویی نشان می دهد که مهار کننده های ایمنی سرکوب کننده کلسی نورین می توانند سبب بدخیمی در این بیماران شوند؛ در نتیجه، استفاده ی طولانی مدت از آنها در کلیه ی بیماران | مبتلا به پسوریازیس مورد سؤال و هنوز در حال بررسی است و پیشنهاد می شود که مصرف آن محدود شود. تحقیقات اخیر نشان داده است که استفاده ی طولانی مدت از کلسی پوتریول برای درمان پسوریازیس بدون خطر است و می توان آن را به صورت توأم با کورتیکواستروئیدها یا به تنهایی مورد استفاده قرار داد. مطالعات، کاهش قابل توجه پلاکها در درمان توأم با کلسی پوتریول و کورتیکواستروئیدها نظیر بتامتازون را نشان داده است. همچنین، درمان توأم، با مقبولیت خوبی از سوی بیماران همراه است.

مطالعات اولیه نشان داده است که نیکوتین آمید که مشتق از ویتامین B است، در درمان پسوریازیس مؤثر می باشد. با توجه به فقدان اطلاعات، ما اثرات سودمند افزودن نیکوتین آمید به کلسی پوتریول را برای بیماران مبتلا به پسوریازیس خفیف تا متوسط در نمونه به نسبت بزرگی از بیماران مورد بررسی قرار دادیم. نتایج این مطالعه نشان داد که کلسی پوتریول توأم با نیکوتین آمید در کاهش علایم بیماران و همچنین، در میزان رضایت بیماران مبتلا به پسوریازیس بسیار مؤثر است و هیچ گونه عارضه ی خاص یا شدیدی به همراه ندارد.

بر این اساس، دوز بالاتری از داروها بی خطر بودن آن در درمان آکنه به اثبات رسیده است، در این مطالعه انتخاب شد؛ این دوز، در درمان پسوریازیس نیز بسیار مؤثر است، بدون این که با عوارض جانبی خاص یا شدیدی همراه باشد. در مجموع، این نتایج نیکوتین آمید را به عنوان یک مکمل مفید برای رژیم های درمانی پسوریازیس مطرح می کند.

مکانیسم های دقیقی که توسط آنها، آنالوگهای ویتامین A و D می توانند بر پلاک پسوریازیسی اثر بگذارند، هنوز به طور کامل مشخص نمی باشد؛ با این حال، احتمال می رود، این داروها تکثیر سلولهای کراتوسیت را با مسیرهای ایمونوهیستوشیمیایی معکوس کنند. علاوه بر این، بیان ژنی مولکولهای چسبنده، تجمع نوتروفیل ها و تولید نیتریک اکسید در پسوریازیس افزایش می یابد. ضمن این که، مطرح شده است که هیستامین و پروتئازها در این مسیر پاتوژنز نقش دارند. ترکیبات نیکوتین آمید با مهار رونویسی kappa B هسته ای، مانع از بیان سیتوکین های التهابی، کموکین ها، مولکولهای چسبنده و واسطه های التهابی می شوند. علاوه بر این، مهار کننده ی فسفو دی استراز می تواند فعالیت ماست سلها و نوتروفیل را سرکوب کند و بدین ترتیب، نیکوتین آمید سنتز نیتریک اکسید را توسط لنفوسیت ها مهار می کند؛ در نتیجه ی این مکانیسم ها، نیکوتین آمید به عنوان یک داروی ضد التهاب پوستی و درمانی قابل طرح می باشد.

برخی محدودیت ها برای مطالعه ی استفاده از شاخص اصلاح شده ی PASI برای ارزیابی پسوریازیس وجود دارد که محدودیت تنوع بین فردی (Interobserver) از آن دسته است. همچنین، ۱۲ هفته از درمان برای نشان دادن اثرات کامل و اثرات جانبی استفاده از نیکوتین آمید به عنوان یک درمان طولانی مدت برای پسوریازیس کافی نمی باشد.

نتیجه گیری:

نیکوتین آمید در صورتی که به صورت موضعی توأم با کلسی پوتریول برای درمان پسوریازیس به کار رود، می تواند اثر بخشی کلسی پوتریول را افزایش دهد و می تواند مکمل خوبی برای رژیم های درمانی پسوریازیس قلمداد گردد. طراحی کارآزمایی های بالینی بیشتر با پی گیری طولانی مدت برای تأیید نتایج این مطالعه و همچنین، برای ارزیابی عوارض جانبی احتمالی استفاده ی طولانی مدت از نیکوتین آمید مورد نیاز می باشد.

نوشته نیکوتین آمید موضعی در ترکیب با کلسی پوتریول برای درمان پسوریازیس خفیف تا متوسط اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

مکانیسم اثر فلورواوراسیل:

فلوئورواوراسیل آنالوگ پیریمیدین است. در چرخه سلولی به طور اختصاصی در فاز Sتقسیم سلولی موثر است و با تبدیل به متابولیت فعال در بافتها باعث مهار ساخت DNA و RNA می شود.

درمان پسوریازیس ناخن با فلورواوراسیل موضعی:

معمولا برای پسوریازیس ناخن از فرآورده های ۲ و ۵ درصد روی دست ها مورد استفاده قرار می گیرند. فلورواوراسیل موضعی از طریق مداخله در سنتز DNA و تا حدودی RNA عمل میکند و معمولا به صورت منوتراپی در درمان ضایعات وسیع و تحت بالینی مورد استفاده قرار میگیرد. به طوری که اشاره شد برای ریشه کن کردن ضایعات، دارو روزی ۲ بار به مدت ۳ تا ۴ هفته روی ضایعات مالیده میشوند که ممکن است پاسخ التهابی و سوزش همراه با دردناک ایجاد کند که برای تخفیف این عارضه میتوان از استروئیدهای موضعی استفاده نمود.

در صورت تماس با آفتاب مستقیم به دنبال مصرف دارو، درد و ناراحتی حاصله از درمان بیشتر می شود و باید از آن اجتناب نمود. در بیمارانی که درمان را تحمل میکنند بالای ۹۳ درصد بهبودی گزارش شده است.

کاربردهای دیگر:

فلوئورواوراسیل در درمان کراتوز چندگانه ناشی از نور خورشید و کارسینوم پوست

درمان التهاب لب ناشی از نور خورشید

لکوپنی مخاطی

درماتیت ناشی از پرتو درمانی

بیماری بوئن و اریتروپلازی کوئیرات نیز مصرف شده است.

منع مصرف فلورواوراسیل:

مصرف این دارو در بارداری اکیدا ممنوع است و جزء داروهای گروه X طبقه بندی می شود و ممکن است باعث مرگ یا نقص عضو جنین گردد.

عوارض جانبی فلورواوراسیل:

اسهال، ازوفاگوفارنژیت، کاهش گلبول های سفید یا عفونت، استئوماتیت اولسراتیو، درماتیت و زخم گوارشی از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع فلوئورواوراسیل می باشند.
واکنش های التهابی یا حساسیتی، سوزش، درماتیت تماسی، افزایش حساسیت پوست به نور، خارش، ترشح، درد یا حساس شدن موضع به لمس از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع بعد از مصرف شکل دارویی کرم می باشند.

نوشته درمان پسوریازیس ناخن با فلورواوراسیل موضعی اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

Calcipotriol / بتامتازون پماد ضد پسوریازیس است. پماد Calcipotriol / Betamethasone حاوی دو ماده فعال:

Calcipotriol (مربوط به ویتامین D)؛

بتامتازون دیپروپیونات (کورتیکواستروئید).

پماد موضعی بتاکلسی درم (Betacalciderm):

پماد Calcipotriol / بتامتازون تنها برای پوستی که تحت تاثیر پسوریازیس نوع پلاک قرار دارد استفاده می شود. پسوریازیس یک اختلال پوستی است که در آن سلولهای پوست بیش از حد فعال هستند. Calcipotriol از سلولهای پوستی محافظت می کند. دیپروپیونات بتامتازون قرمزی، تورم، خارش و تحریک پوست را از بین می برد.

پماد Calcipotriol / بتامتازون Sandoz در نوع پسوریازیس، جایی که “پلاک ها” در پوست تشکیل می شود، استفاده می شود. پلاک ها، ناحیه های خشن و قرمز، پوشش داده شده. پلاک معمولا در حدود یک تا دو سانتی متر است.

پماد Calcipotriol / Betamethasone فقط با نسخه پزشک قابل دسترس است.

برخی از علائم یک واکنش آلرژیک عبارتند از:

تنگی نفس،

خفگی یا مشکل تنفس؛

تورم صورت

لبها، زبان یا سایر قسمتهای بدن؛

خارش، خارش یا “کندو” روی پوست.

از پماد Calcipotriol / Betamethasone در موارد زیر استفاده نکنید:

یس عظیم شدید

س پوسچر متعارف

پسوریازیس عصاره اریتودرمی.

پزشک شما این شرایط را برای شما مشخص می کند.

پس از تاریخ انقضا چاپ شده بر روی بسته

اگر ۱۲ ماه پس از اولین باز شدن لوله باشد

قبل از شروع به استفاده از آن:

اگر به پماد Calcipotriol / Betamethasone یا هر یک از مواد تشکیل دهنده حساسیت دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.

اگر شما به پزشک خود بگویید

باردار هستند

تغذیه با شیر مادر است

از پماد Calcipotriol / Betamethasone Sandoz در کودکان استفاده نکنید.

ایمنی و اثربخشی پماد Calcipotriol / Betamethasone Sandoz در افرادی که زیر ۱۸ سال سن دارند، مشخص نشده است.

چقدر برای استفاده:

سطح درمان شده نباید بیش از ۳۰٪ از سطح بدن باشد. این موضوع را با دکتر خود در میان بگذارید. در یک روز بیش از ۱۵ گرم استفاده نکنید.

نوشته پماد موضعی بتاکلسی درم (Betacalciderm) برای بیماری پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

عصاره‌های کانابینوئیدی و فومولاسیون موضعی برای درمان اختلالات پوستی:

این گواهی ثبت اختراع که با شماره «۳۲۲۰۷» و تحت عنوان «عصاره‌های کانابینوئیدی و فومولاسیون موضعی برای درمان اختلالات پوستی» ارائه شده است، درخواست مذکور را به عنوان یک یوتیلیتی مدل تأیید نموده است. مبتنی بر این گواهی، انحصار این اختراع، برای مدت ۱۰ سال، در اختیار «OWC» خواهد بود. یوتیلیتی مدل‌ها، با برآورده نمودن الزامات کم‌تر سختگیرانه‌ای نسبت به پتنت‌ها، امکان حفاظت از اختراعات جزئی یا کوچک را، برای مدت زمانی کوتاه‌تر از دوره حفاظتی پتنت‌ها، فراهم می‌کنند.

یوتیلیتی مدل ارائه شده توسط «OWC»، یک ترکیب دارویی موضعی حاوی کانابیدیول «CBD» یا یک مشتق از آن و تتراهیدروکانابینول «THC» است که برای درمان یا پیشگیری از اختلالات و بیماری‌های پوستی و به ویژه پسوریازیس، مورد استفاده قرار خواهد گرفت. بر اساس اعلام «OWC»، درخواست حفاظت از این دستاورد شرکت، برای کشورهای دیگری نیز ارسال شده است که از این میان، در استرالیا نیز مورد تأیید قرار گرفته است.

لازم به ذکر است که پسوریازیس، یک بیماری پوستی رایج، مزمن و غیرمسری است که هیچ علت یا درمان مشخصی نداشته و احتمال ابتلای افراد در تمام سنین و در هر کشوری، به آن وجود دارد. این بیماری، علائم غیرقابل‌پیش‌بینی بسیاری داشته و با مشکلات دیگری، چون التهاب مفاصل، بیماری‌های قلبی عروقی، سندرم متابولیک، بیماری‌های التهابی روده و افسردگی، همراه است. «OWC»، با تأکید بر این‌که این بیماری، می‌تواند تأثیرات منفی فراوانی بر زندگی فرد مبتلا داشته باشد، یادآور شده است که میزان شیوع پسوریازیس در کشورهای مختلف، بین ۰.۰۹ تا ۱۱.۴۳ درصد است که پسوریازیس را با حداقل ۱۰۰ میلیون فرد مبتلا در سراسر جهان، به یک مشکل جدی، بدل نموده است.

نوشته عصاره‌های کانابینوئیدی و فومولاسیون موضعی برای درمان اختلالات پوستی اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.