انواع ادویه جات و چاشنی ها و رابطه مصرف آن ها با پسوریازیس

ادویه ها و چاشنی ها جز جدایی ناپذیر غذاها بوده و حتی خوردن غذا بدون ادویه مثل خوردن غذا بصورت خام است. ترکیب درست ادویه ها اگر رعایت شود، غذا بسیار خشمزه خواهد شد. در هر کشور و هر فرهنگی، ادویه های گوناگونی به کار برده می شود و هر غذایی نیز ادویه خاص خودش را دارد که با استفاده از ادویه ها، آن غذا طعمی خاص و مخصوص به خودش را میگیرد. از طرفی ادویه جات خاصیت دارویی هم دارند و بیشتر آن ها مواد اولیه طب سنتی گیاهی به شمار میروند و در واقع در زمان های قدیم ادویه جات دارو بوده و بعد به مرور با رشد داروهای شیمیایی کنار گذاشته شده اند. در ادامه مطلب به انواع ادویه جاتی که می توانند پسوریازیس را تشدید کنند و همچنین به انواعی از آن ها که در کنترل بیماری موثر هستند اشاره می شود.

ادویه جات موثر در تشدید پسوریازیس:

برخی ادویه جات، ترشیجات مانند فلفل، میخک، زیره، رازیانه، دارچین، فلفل قرمز، خردل، فلفل شیرین، جوز، پوست لیمو و کاری و چاشنی هایی مانند سس مایونز، سس گوجه فرنگی، سس فلفلی و سرکه سبب التهاب بدن می شوند که باید از مصرف آنها اجتناب کرد.

بهترین ادویه جات ضد التهاب و پسوریازیس:

تمامی گیاهان و ادویه‌جات که در اینجا آورده شده خواص ضدالتهابی دارند و می‌ توانند موجب کاهش التهابات مزمن در بدن شوند، فقط کافیست آنها را روی همه‌ غذاها بپاشید.

ریحان:

ریحان گیاه باغ و سبزی معطریست که تابستان، ایتالیا و اوقات خوش غذا خوردن را در ذهن تداعی می‌کند. به سالاد، سوپ، و پاستا عطری خوشایند می‌بخشد. در مطالعه‌ایی درباره‌ی دم‌نوش‌های گیاهی مشخص شد زردچوبه، رزماری، مرزنجوش، پونه، و ریحان ۵ پیشتاز حاوی فلاوونوید‌ها هستند. ریحان، به طور خاص قند خون را کاهش و التهاب را از بین می‌برد.

بابونه:

بابونه قند خون را کاهش می‌دهد و با دفع قند از خون و ذخیره‌ی آن در کبد مانع از عوارض دیابت می‌شود. پس از یک روز کاری سخت، دم‌نوشی آرامش‌دهنده‌تر و تسکین‌دهنده‌تر از یک فنجان چای بابونه وجود ندارد.

دارچین:

بر اساس مطالعات متعدد مشخص شد دارچین قند خون را کاهش می‌دهد. اما در یکی از مطالعات اخیر پس از مصرف دارچین کاهش چشمگیری در قند خون ناشتا مشاهده نشد. مجددا امتحان نمودند و دریافتند که دارچین هموگلوبین ۱C A را کاهش می‌دهد. در هر صورت، مصرف دارچین همراه با غذا، التهابات را التیام بخشیده و در نتیجه‌ی کاهش کلسترول و افزایش سوخت و ساز بدن، منجر به کاهش وزن می‌شود. البته، مادامی که دارچین را می‌پزید، فواید آن را خنثی می‌کنید. بنابراین آن را روی لوبیا، عدس و برنج قهو‌ه‌ای یا گوشت قرمز پخته شده امتحان کنید، و بدون قند بمانید!

زیره‌ی سبز:

زیره‌ی سبز نوعی ادویه‌ از خانواده‌ی جعفریست که با عدس قرمز یا برنج قهوه‌ای تناسب خوبی را پدید می‌آورد. از آن سخاوتمندانه بهره ببرید، زیره، قند خون و کلسترول را کاهش می‌دهد. زیره همچنین تاثیری مثبتی بر بیماری‌های مزمن ناشی از التهاب دارد که بسیار نیز خطرناکند.

گل قاصدک:

خواص دارویی گل قاصدک درمیان همه‌ی گیاهان، شگفت انگیز است، بنابراین هرگز نباید این علف هرز را از باغچه خود ریشه‌کن کنید. برگ‌های سبز و تیره‌ی آن بدن را مملو از موادی می‌کند که فشار خون را کاهش می‌دهد و کبد را درمان می‌کند. مانند گزنه، قاصدک‌ها نیز ادرار را افزایش می‌دهند و بدین ترتیب، عمل پاکسازی خفیفی در بدن صورت می‌پذیرد. قاصدک به کاهش وزن کمک می‌کند، که برای اکثر بیماران پسوریازیس سودمند است.

شوید:

شوید همراه با ماهی، تخم مرغ و قارچ بسیار لذیذ است. خواستگاه شوید خاورمیانه و جنوب غربی روسیه است، اما درحال حاضر جای خود را در آشپزخانه‌های اروپایی و داروفروشی‌های قرون وسطایی نیز باز نموده‌ است. سالها پیش به‌ طور عمده برای افزایش شیر زنان استفاده می‌شد. اما درحال حاضر به عنوان گیاهی موثر در مبارزه با التهاب شناخته شده است. پایگاه گیاه‌شناسی جیمز دوک، ۷۰ ماده شیمیایی مختلف را در شوید که به مبارزه با پسوریازیس کمک می‌کند ذکر کرده است.

رازیانه:

رازیانه وقتی به عنوان سبزی خورده می‌شود، طعمی بی‌نظیر دارد. از سوی دیگر، دانه‌ی این گیاه عطری قوی‌ دارد؛ دم‌نوش رازیانه برای نفخ نوزادان فوق‌العاده است. هم سبزی و هم دانه‌ی آن شامل ترکیباتی شیمیایی است که با التهاب مبارزه می‌کند. آنتول، یکی از مواد شیمیایی گیاهی موجود در رازیانه است که مانع از عوامل التهابی در بدن می‌شود و با سرطان مبارزه می‌کند. جویدن دانه‌های رازیانه بعد از هر وعده‌ی غذایی برای تمیز نمودن دندان و نفسی تازه در هند مرسوم است. اگر عطر و طعم داروی سرفه را دوست دارید، بدانید که رازیانه نیز سرکوب‌کننده‌ی خوبی برای سرفه با همان عطر و طعم است (علاوه بر کمک به مبتلایان دیابت و بیماری‌های دستگاه گوارش) و اسانس‌های آن به شکل کپسول نیز در دسترس است.

سیر:

سیر در کنار ریحان، پونه و روغن زیتون طعم و مزه‌ی خاصی به غذاهای ایتالیایی و مدیترانه‌ای می‌بخشد. سیر برای عملکرد قلب مفید است و از ابتلا به سرطان پیشگیری می‌کند، درست مانند پیاز، موسیر، پیازچه که همگی از یک خانواده هستند. در میان آن‌ها سیر بالاترین خاصیت ضدالتهابی را دارد و سرکوب کننده‌‌ی دیابت است. اما سیر می‌تواند از این هم موثرتر باشد: قند خون و چربی، همچنین پروتئین واکنش‌پذیر C و التهاب، را کاهش دهد. تقریبا هر نوع سبزی همراه با سیر و روغن زیتون خوش‌طعم می‌شود. اگر در مضیقه باشم، در آشپزخانه‌ام از سیر خشک شده استفاده می‌کنم. اما متوجه باشید که سیرِ خشک تمامی تاثیرات مثبت سیر تازه را ندارد. سیر خام و تازه‌ خرد شده به نظر قدرتمندترین تاثیرات را دارد.

زنجبیل:

زنجبیل گیاهی فوق‌العاده در مبارزه با دیابت و چربی خون بالاست، زیرا به طرق مختلف با دیابت مبارزه می‌کند و حتی به کاهش وزن نیز کمک می‌کند. درحقیقت، مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۲ از سوی متخصصین تغذیه در دانشگاه کلمبیا انجام شد، نشان داد افرادی که بعد از صبحانه‌ی یک نوشیدنی گرم زنجبیلی می‌نوشند ۴۳ کالری بیشتر از دیگران می‌سوزانند. علاوه بر این، گزارشات حاکی از آن است که نوشیدن یک نوشیدنی حاوی ۲ گرم پودر زنجبیل تا ۳ ساعت بیشتر احساس سیری در فرد پدید می‌آورد.

زردچوبه:

زردچوبه یا زرچوبه با نام علمی (Curcuma longa) نوعی گیاه و ادویه‌ ای است که از آن گیاه تهیه می‌ شود. مهم ترین خاصیت زردچوبه، خاصیت ضد التهابی آن است. یکی از اثرات گزارش شده زردچوبه ضد بیماری پسوریازیس بودن زردچوبه و کمک کننده در درمان پسوریازیس و سایر بیماری های التهابی پوست می باشد. از دیگر خواص زردچوبه اثرات ضد صفرایی، ضد سموم کبدی، ضد باکتری، ضد سرطان، ضد نفخ و مقوی معده هستند.

تکنیک های سایکودرماتولوژی برای بیماران مبتلا به پسوریازیس

کسانی که پسوریازیس را در دوران نوجوانی تجربه کرده‌اند، احتمالا می‌ دانند که مشکلات پوستی فقط به حوزه زیبایی و ظاهری محدود نمی‌ شوند، بلکه می‌ توانند بر عزت نفس افراد شدیدا تاثیر منفی بگذارند. حتی بیماری‌ های مزمن پوستی،‌ از آکنه گرفته تا اگزما، همگی می‌ توانند تاثیر منفی زیادی برای سلامت روان‌ شناختی افراد داشته باشند. با این‌حال و تا چند سال پیش، این موضوع زیاد مورد بحث قرار نمی‌ گرفت. هنوز هم بیماری‌ ها و مشکلات پوستی با داغ ننگ برای افراد همراه هستند و معمولا از عدم آگاهی شدیدی نشات می‌ گیرند که باید به چالش گرفته شود.

تحقیقات جدید نشان میدهد سایکودرماتولوژی (psychodermatology) میتواند به کاهش علائم بیماران مبتلا به پسوریازیس، اگزما، آکنه و اختلال رنگدانه ویتیلیگو کمک کند. گروهی از محققان دپارتمان روانشناسی دانشگاه شفیلد نتایج تحقیقات صورت گرفته بر روی ۹۰۰ بیمار در ۲۲ مطالعه مختلف را مورد بررسی قرار داده و دریافتند: شاخه نوظهور در حوزه روانپزشکی موسوم به «سایکودرماتولوژی» نقش موثری در بهبود علائم فیزیکی بیماریهای پوستی ایفا میکند.

پسوریازیس و سایکودرماتولوژی:

دکتر سوزانا بارون، متخصص پوست و از اعضای بیمارستان سنت توماس در لندن، می‌ گوید: «برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس هنوز هم ترجیح می‌ دهند که وارد استخرهای شنا نشوند، چون مردم هنوز هم فکر می‌ کنند که بیماری این افراد مُسری است. بیماری‌ های پوستی می‌ توانند تاثیر زیادی بر نحوه نگرش افراد نسبت به خودشان بگذارند. حتی روابط اجتماعی و شغل این افراد تحت تاثیر بیماری‌ شان قرار دارد».

امروزه بسیاری از افراد می‌ دانند که استرس و ترومای عاطفی می‌ توانند روی پوست تاثیر بگذارند و بیماری‌ های پوستی را تشدید کنند. علاوه بر این، می‌ دانند که سلامت جسمی و عاطفی ما واقعا تا حد زیادی به همدیگر مرتبط هستند. بنابراین، اصلا عجیب نیست که زندگی کردن با بیماری پوستی می‌ تواند عوارض زیادی برای روان ما داشته باشد.

اما فهم بیشتر ما درباره نقش استرس و اختلال اضطرابی در تشدید بیماری‌های پوستی، فقط به شکل‌گیری نوعی چرخه معیوب منجر شده است که هیچ کمکی به درمان ما نمی‌ کند. با این‌ حال، حوزه نوظهوری به‌نام سایکودرماتولوژی (psychodermatology) در علم پزشکی، این مسائل را به رسمیت می‌ شناسد و بر این نکته تاکید می‌گذارد که نیاز به حمایت روانی در افراد مبتلا به بیماری‌ های پوستی معمولا برآورده نمی‌ شود.

تکنیک های سایکودرماتولوژی در بیماران مبتلا به پسوریازیس:

در سایکودرماتولوژی از روش‌ها و تکنیک‌ های خاصی برای مقابله با عوارض روان‌ شناختی ناشی از بیماری‌ ها و مشکلات پوستی نظیر پسوریازیس استفاده می‌ شود. در ادامه با چند مورد از آن‌ ها آشنا می‌ شویم.

ذهن‌آگاهی (Mindfulness):

این روش برای کاهش استرس و مقابله با اختلال اضطرابی در افراد مبتلا به بیماری‌ های پوستی به کار می‌ رود. این روش می‌ تواند بر ذهن‌ آگاهی عمومی و با هدف کاهش استرس متمرکز باشد یا متناسب با بیماری‌ های خاص مثل پسوریازیس طراحی شود.

معکوس‌ سازی عادت:

بسیاری از بیماری‌ های پوستی می‌ توانند افراد را به انجام دادن رفتارهای تکراری و مخرب مبتلا کنند، مثل خاراندن پوست یا کندن آن. مقابله با این عادت‌ ها برای بیماران واقعا سخت است و تداوم آن‌ ها می‌ تواند باعث تشدید بیماری یا جلوگیری از روند بهبود آن شود. خوش‌ بختانه، روش معکوس‌ سازی عادت بر این موضوع متمرکز می‌ شود که چگونه عادت‌ های تکراری و مخرب را از بین ببرد یا میزان آن‌ها را کمتر کند.

روابط:

انواع روابط اجتماعی واقعا برای زندگی انسان‌ ها ضروری هستند. زندگی کردن با هر بیماری پوستی می‌ تواند شکل‌گیری روابط اجتماعی جدید را با مشکل مواجه کند. با این‌حال، سایکودرماتولوژی می‌ تواند به ایجاد اعتماد به‌ نفس و غلبه کردن بر اختلال اضطراب اجتماعی کمک کند. علاوه بر این، می‌تواند توصیه‌ های کاربردی مختلفی را در زمینه پیشبرد روابط اجتماعی به افراد مبتلا به بیماری‌ های پوستی ارائه دهد.

مقابله با پسوریازیس با کمپرس تهیه شده با جوشانده چند برگ کاهو

کاهو محتوی چند ماده مهم و شفابخش برای پسوریازیس و اگزما است. ۸ درصد سیلیس، ۹ درصد فسفر و مقدار سولفور موجود در کاهو برای حفظ سلامت پوست، مو و ناخن مفید است. این گیاه منبع غنی ویتامین A است. ویتامین A در روند بازسازی سلول ها موثر است و در نتیجه به پوست طراوت تازه ای می بخشد.

کاهو:

کاهو یکی از قدیمی ترین سبزیجات دنیا به شمار می آید که منشأ آن در هندوستان و آسیای مرکزی است. پیشینه مصرف کاهو در ایران شش قرن قبل از میلاد است. این سبزی یک قرن قبل از میلاد به روم راه یافت و جزو غذاهای مهم رومیان شد. کاهو گیاه بومی کشورهای مدیترانه ای و خاورمیانه است که در سراسر جهان از آن استفاده می شود. کاهو سرشار از مواد معدنی، ویتامین و فیبر است. کاهو از نظر طب قدیم ایران سرد و مرطوب است اشتها را تحریک و سموم را از بدن دفع می کند.

مصرف کاهو و پسوریازیس:

استفاده از کمپرس تهیه شده با جوشانده چند برگ کاهو به مدت ۲۰ دقیقه، در برطرف کردن آکنه و پسوریازیس موثر است. برای تأثیرگذاری، آب کمپرس باید به دمای اتاق برسد و به مدت ۱۰ دقیقه روی پوست گذاشته شود.

همچنین می توانید مقداری برگ تازه کاسنی یا برگ سبز کاهو را بکوبید و یک سفیده تخم مرغ به آن اضافه کنید. کمی هم بزنید و روی پوست صورت و بقیه قسمت هایی که التهابات جلدی پسوریازیس یا اگزما دارند بمالید و بعد از ۲۰ دقیقه با آب ملایم بشوئید.

ماسک ضد التهابی کاهو:

این ماسک کاهو برای از بین‌ بردن ضایعات پوستی و التهاب آنها مناسب است. مواد لازم برای این ماسک عبارتند‌از:

یک برگ کاهو

یک قاشق غذاخوری گلاب

یک قاشق چایخوری آبلیمو

برای استفاده از این ماسک کاهو را رنده یا کاملا ریز خرد کنید. گلاب و آبلیمو را به کاهو اضافه و خوب مخلوط کنید. مخلوط به دست آمده را بر روی ضایعات التهابی بمالید و به مدت ۱۵ دقیقه صبر کنید. سپس صورت خود را با آب گرم بشویید.

ماسک کاهو برای پوست های خشک:

این ماسک، پوست شما را نرم و لطیف می‌ کند و ویژه کسانی است که دارای پوست بسیار خشکی هستند. مواد لازم برای این ماسک عبارتند از:

یک برگ کاهو

یک قاشق غذاخوری روغن زیتون

یک قاشق چایخوری آبلیمو تازه

برای تهیه این ماسک ابتدا کاهو را به‌ صورت خیلی ریز خرد کنید و بکوبید. سعی کنید آب حاصل از کوبیدن کاهو هدر نرود و در میان قطعات خردشده کاهو بماند. روغن زیتون را به کاهو اضافه کنید و خوب هم بزنید تا مواد یکدست شود و در آخر آبلیمو اضافه کنید و آن قدر مخلوط کنید تا آبلیمو نیز با مواد ماسک یکی شود. سپس مواد این ماسک را به آهستگی با انگشت روی پوست خود (به غیر از دور چشم‌ها) بمالید به طوری که یک لایه کامل روی پوست را بپوشاند.

دقت کنید مواد ماسک از روی پیشانی داخل چشم سرازیر نشود، چون به علت داشتن آبلیمو دچار سوزش چشم می‌ شوید. بعد از ۱۵ دقیقه پوست را با آب ولرم بشویید.

فواید کاهو برای پوست، مو و ناخن:

۸ درصد سیلیس، ۹ درصد فسفر و مقدار سولفور موجود در کاهو برای حفظ سلامت پوست، مو و ناخن مفید است.

ویتامین ها و مواد مغذی کاهو، از ریزش مو پیشگیری می کند.

مصرف کاهو در گونه ها، سرخی مطلوب پدید می آورد.

استفاده از کاهو به علت داشتن املاح فراوان به خصوص منگنز و روی برای جلوگیری از ریزش و سفید شدن مو مفید است.

همچنین با برطرف کردن کمبود هموگلوبین و نمک های معدنی باعث شادابی پوست می شود.

پتاسیم موجود در کاهو با بهبود گردش خون، روند انتقال مواد مغذی و اکسیژن را به پوست تقویت می کند.

چه نوع کاهویی انتخاب کنیم؟

کاهوی ایرانی از نظر مواد غذایی از کاهوی گرد بهتر است. کاهوی گرد ارزش غذایی چندانی ندارد زیرا دارای مقدر زیادی الیاف است که تولید گاز و نفخ در معده می کند.

موارد احتیاط:

کاهو یکی از سبزیجاتی است که بسیار مستعد آفت است. بنابراین قبل مصرف به طور کامل آن را با آب سرد بشویید.

مضرات کاهو:

در خوردن کاهو چه بصورت خام یا پخته نباید زیاده روی شود زیرا:

کاهو دارای مقدر زیادی الیاف است که تولید گاز و نفخ در معده می کند.

موجب عوارضی از جمله ازدیاد فراموشی و کم شدن حافظه

ضعف دید چشم

نفخ زیاد و کم شدن نیروی جنسی می شود.

نکته: برای رفع این عوارض می توان از نعنا، کرفس، هلیله پرورده و زیره استفاده کرد.

مراقبت های پوستی برای افراد مبتلا به پسوریازیس در فصول سرد

استفاده از مرطوب کننده ها، کاهش استرس، نوشیدن آب و پوشیدن لباس نرم از راه های مراقبت پوست برای افراد مبتلا به پسوریازیس در فصل زمستان هستند. فقط ابتلا به بیماری صدف (پسوریازیس)، نمی تواند دلیل خوبی برای سپری کردن کل زمستان در رویای فرا رسیدن تابستان باشد. در زمستان تنها لازم است مراقبت های بیشتری از پوستتان انجام دهید تا بتوانید با خیالی راحت به زندگی معمولی خود ادامه دهید. زمستان را به عنوان فصلی برای ناز پروده کردن خودتان و کنترل بیماری صدف (پسوریازیس) نگاه کنید.

استفاده از مرطوب کننده ها:

برای کاهش قرمزی و خارش پوست و بهبود تکه های سفید بیماری صدف پوست خود را همواره مرطوب نگه دارید. استفاده بیشتر از پماد و کرم های مرطوب کننده، می تواند مقدار آب بیشتری را در پوست شما حفظ کند. از صابون های مرطوب کننده استفاده کرده و بعد از دوش، حمام و یا حتی شستن دست و صورت از لوسیون های مخصوص استفاده کنید. برای جلوگیری از حساسیت، از محصولات بدون رایحه استفاده کنید. از نرم‌ كننده‌های‌ پوستی‌ بدون‌ نیاز به‌ نسخه‌ مثل‌ روغن‌ معدنی‌، كرم‌ سرد یا لوسیون نوزاد یا اوسرین‌ استفاده‌ كنید. این نرم کننده ها با ایجاد لایه ای از چربی طبیعی در سطح پوست مانع تبخیر آب می شوند و درعین حال منافذ پوست را نمی بندند.

مراقب دوش آب گرم باشید:

دوش های آب گرم طولانی مدت می تواند رطوبت پوست شما را بگیرد. مدت زمان دوش آب گرم باید کوتاه باشد. حمام کردن در وان نیز گزینه ی بهتری محسوب میشود. از نمک ها و یا روغن های مخصوص وان حمام نیز می توانید استفاده کنید. ۱۵ دقیقه دراز کشیدن در وان می تواند باعث ریخته شدن پوسته ها و تسکین خارش پوست شما شود. بعد از حمام بلافاصله از کرم ها و لوسیون های مرطوب کننده استفاده کنید.

استفاده از رطوبت ساز:

برای اینکه هنگامی که از خواب بیدار می شوید پوستی لطیف و مرطوب داشته باشید، از دستگاه های رطوبت ساز استفاده کنید. برای مقابله با تاثیرات بخاری (منبع حرارتی) داخل اتاق در طول شب می توانید از رطوبت ساز استفاده کنید. برای جلوگیری از تجمع باکتری ها هر چند وقت یکبار از روی دستورالعمل دستگاه، آن را تمیز کنید.

لباس های نرم بپوشید:

باد و آب و هوای سرد می تواند باعث تحریک پوست شما و شعله ور شدن پسوریازیس شود. همچنین این شرایط آب و هوایی می تواند پسوریازیس موجود در مفاصل شما را دردناکتر کند. در هنگام خارج شدن از منزل نیز تمام پوست بدنتان که در معرض سرما قرار دارد را با لباس های نرم بپوشانید. کلاه، دستکش و شال گردن می تواند به شما کمک کند. البته آنقدر لباس نپوشید که عرق بکنید، عرق، پسوریازیس را بدتر می کند. به جای پارچه های کتانی زبر و پشم و یا سایر پارچه هایی که می توانند پوستتان را اذیت کنند، از لباس های پنبه ای استفاده کنید.

آب بنوشید:

برای مرطوب نگه داشتن پوست آب بنوشید. کم رنگ شدن ادرار یکی از نشانه های دریافت آب به اندازه و کافیست. اگر ادرار شما تیره و یا زرد پررنگ است باید آب بیشتری مصرف کنید.

استرس را کاهش دهید:

تعطیلات تابستانی معمولا پر از هیجان است اما معمولا استرس می تواند منجر به شعله ور شدن پسوریازیس شود. زمان هایی را برای ریلکس بودن در نظر بگیرید. ماساژ و آب درمانی می توانند به شما کمک کنند. فراموش نکنید که ورزش کردن استرس را کاهش می دهد و ممکن است در پیشگیری از شعله ور شدن بیماری صدف به شما کمک کند.

مراقب افسردگی باشید:

پسوریازیس احتمال ابتلا به افسردگی را افزایش می دهد. اگر شما همچنین از اختلالات فصلی مانند افسردگی زمستانی نیز رنج می برید، پسوریازیس می تواند تا حدودی به چالش های شما بیافزاید. اگر احساس غم و اندوه می کنید با پزشک مشورت کنید. دارو درمانی و یا نور درمانی ممکن است برای بهبود خلق و خوی شما موثر باشد.

طرحِ درمانی خود را ارتقا دهید:

اگر زمستان ها پسوریازیس شما بدتر می شود با پزشکتان مشورت کنید. ممکن است تنها با مقداری تغییرات در برنامه دارویی خود و مقداری نور درمانی وضعیت پسوریازیس شما بهتر شود.

رفع جراحات حاصل از پسوریازیس با کرم ترتینوئین

کرم ترتینوئین (Tretinoin) برای درمان موضعی آکنه ولگاریس و اختلالات کراتین‌ سازی نظیر پسوریازیس، ایکتیوز لایه‌ ای و کراتوزفولیکولی کاربرد دارد. کرم ترتینوئین (رنووا، آویتا، رتین آ، Atralin) یک کرم تجویزی از نوع رتینوئید است که برای نرم کردن پوست از آن استفاده می‌ شود، روند جایگزینی سلول‌ های پوستی را تسریع می‌ بخشد، تغییر رنگ پوست را بهبود می‌ دهد و بروز چروک در پوست را کم می‌ کند. این کرم جراحات حاصل از پسوریازیس را بهبود می‌ دهد.

مکانیسم اثر:

ترتینوئین یک هورمون و آنالوگ ویتامین A است که احتمالاً با تغییر بیان ژنی باعث تغییر در ساخت پروتئین مربوط می‌ گردد. دارو با عبور از غشاء سلولی به گیرنده‌ های اختصاصی خود در سیتوپلاسم متصل شده و متعاقباً کمپلکس دارو گیرنده با ورود به هسته سلولی به DNA متصل می‌ شود. بسته به نوع بافت، یا یک روند رونویسی (افزایش mRNA و در نتیجه افزایش ساخت پروتئین) شروع می‌ شود و یا این که ترانسپراسیون بروز می‌ نماید.

چنانچه کمپلکس هورمون گیرنده (گیرنده سیتوپلاسممی ترتینوئین) قادر به فعال نمودن عوامل رونویسی ژنی یا عامل پاسخ ده هورمونی نباشد، ترانسپراسیون بروز می‌ نماید. چنانچه بیان ژنی تضعیف گردد، پروتئین مربوط ساخته نمی‌ شود. به نظر می‌ رسد که ترانسپراسیون در تضعیف پدیده پیرپوستی ناشی از نور و هیپوپیگمنتاسیون پوست نقش داشته باشد.

ترتینوئین نور UV را جذب نکرده و به عنوان محافظت کننده پوست درمقابل نور محسوب نمی‌ شود. به علاوه به نظر می‌ رسد که این دارو رشد و افتراق انواع سلول‌های اپیتلیال، مواد شبه گلیکوز آمینوگلیکان در استراتوم کورنئوم را افزایش می‌ دهد. ترتینوئین همچنین دارای فعالیت التیام‌ بخش زخم‌ ها، رشد مو و تا حدودی اثرات ضد توموری می‌ باشد که نیازمند بررسی بیشتر است. این اثرات احتمالاً ناشی از افزایش سرعت ساخت و تجزیه سلول، آنژیوژنزیس، ساخت پروتئین و افزایش افتراق سلولی است.

فارماکوکینتیک:

مقدار کمی از دارو (تا ۸%) از راه پوست جذب و در ادرار و صفرا ترشح می‌ شود. جذب دارو به دنبال استعمال آن در نواحی وسیعی از سطح بدن یا مصرف طولانی مدت در درماتوزهای گسترده مزمن (ایکتیوز) افزایش می‌ یابد.

موارد منع مصرف:

این دارو در بارداری، اگزما، پوست برهنه یا آفتاب سوخته و سابقه شخصی یا خانوادگی اپیتلیومای جلدی نباید مصرف شود.

هشدارها:

قرمزی و کنده شدن پوست ممکن است متعاقب چند روز استعمال دارو بروز نماید که البته با گذشت زمان فروکش می‌ نماید.

عوارض جانبی:

تحریکات پوستی، اریتم، جدا شدن پوست، تغییر در رنگدانه سازی، حساسیت به نور، پوسته‌ ریزی و احساس گرما با مصرف دارو ممکن است مشاهده شود.

تداخل‌ های دارویی:

مصرف همزمان این دارو با صابون‌ های ساینده یا طبی، پا‌ک کننده‌ ها فرآورده‌ های ضد آکنه یا فرآورده‌ های حاوی مواد پوسته‌ریز مانند بنزوئیل پراکسید، رزورسینول، اسیدسالیسیلیک یا گوگرد، فرآورده‌ های موضعی حاوی الکل، ایزوترتینوئین ممکن است سبب بروز اثر تحریکی تجمعی یا خشک کنندگی شود. مصرف همزمان ترتینوئین با سایر داروهای حساس‌کننده پوست به نور مانند ایزوترتینوئین ممکن است احتمال بروز حساسیت به نور را افزایش دهد.

نکات قابل توصیه:

از تماس دارو با چشم‌ ها، دهان، بینی و غشاء‌ های مخاطی اجتناب شود.

به طور همزمان با سایر عوامل پوسته‌ریز مصرف نشود (می‌‌تواند با تناوب ۱۲ ساعته با بنزوئیل پراکسید مصرف گردد).

دارو بر زخم‌ های باز و پوست آفتاب‌ سوخته استعمال نشود.

از مواجهه بانور ماوراء‌بنفس اجتناب گردد و در طول ۶ ماهه اول درمان نیز مواجه شدن با نور خورشید نیز به حداقل برسد.

احتمال افزایش حساسیت پوست به باد یا سرما وجود دارد.

شواهد کافی برای مصرف دارو به مدت طولانی‌تر از ۴۸ هفته برای کاهش پیری پوست ناشی از نور در دسترس نمی‌ باشد.

مقدار مصرف:

برای درمان آکنه و پسوریازیس در ابتدا مقدار کافی از دارو هر شب موقع خواب روی ضایعه مالیده شود. پس از ۱۰-۷ روز دوز دارو به دو بار به شرط عدم بروز خشکی پوست می‌ تواند افزایش یافته و سپس مقدار نگهدارنده شبی یک بار به هنگام خواب یا کمتر ادامه یابد. برای درمان کراتوز فولیکولی مقدار کافی ۲-۱ بار در روز روی ضایعه مالیده می‌ شود.

تایید داروی انستیلار برای درمان پسوریازیس ولگاریس

سازمان غذا و داروی آمریکا داروی انستیلار (Enstilar) که ترکیبی از کلسیپوتریول و بتامتازون دی پروپیونات هست را جهت درمان پسوریازیس در بیماران بالای ۱۸ سال به بالا تایید کرد. داروی ثبت شده انستیلار با فرمولاسیون بدون الکل به شکل فوم موضعی برای درمان پسوریازیس ولگاریس به کار می رود.

شرکت سازنده:

داروی انستیلار که جهت کنترل بیماری پوستی پسوریازیس کاربرد دارد ساخت کمپانی معروف LEO می باشد. شرکت مواد و محصولات دارویی بین المللی LEO یک شرکت دارویی بین المللی است که مقر آن در کشور دانمارک می باشد. کمپانی LEO در سال ۱۹۰۸ بر پایه محصولات دارویی در دانمارک ساخته شده است. این کمپانی فعالیت خود را در زمینه بیماری های پوستی و ترومبوتیک ادامه می دهد. محصولات این کمپانی در بیش از ۶۱ کشور در دنیا به فروش می رسد. همچنین بیش از ۴۸۰۰ نفر در سراسر دنیا با این کمپانی همکاری به عمل می آورند.

انستیلار و درمان پسوریازیس ولگاریس:

انستیلار اولین افشانه موضعی از نوع خود است و برای درمان بیماران مبتلا به پسوریازیس ولگاریس تهیه شده که نزدیک به ۴ میلیون فرد را در اروپا گرفتار نموده است و محققان امیدوارند که این بیماران به درمانی دلخواه دست یابند.

شایع ترین فرم پسوریازیس، پسوریازیس معمولی یا ولگاریس (p.vulgaris) بوده که با ضایعات قرنیه – قرمز (عنابی) با محدوده کاملا مشخص و کمی برامده شروع شده و به تدریج پوسته های ورقه ورقه سفید یا صدفی شکل بر روی انها تشکیل می شود. مناطقی از بدن که بیشتر درگیر می شوند روی زانو، آرنج، پوست سر و ناحیه ساکروم می باشد. اگر پوسته های سفید رنگ سطح ضایعه به آهستگی و ملایمت برداشته شود نقاط ریز خونریزی دهنده ظاهر می شود که ارزش تشخیصی دارد.

کارآزمایی بالینی داروی انستیلار:

با توجه به بیانیه منتشر شده توسط LEO شرکت سازنده انستیلار، در مرحله III کارآزمایی بالینی نشان داده شده که بیش از نیمی از بیماران که از فوم استفاده میکردند بعد از گذشت یک ماه پوستشان پاک یا تقریبا پاک شده بود و ۷۵ درصد بهبودی شدت بیماری خود دست یافتند.

کسب این نتیجه مثبت، آخرین گام پیش از صدور مجوز عرضه این دارو در کشورهای اتحادیه اروپا است و انتظار میرود که این مجوز در اواخر سال جاری (۲۰۱۶) صادر گردد. در اکتبر سال ۲۰۱۵، سازمان غذا و داروی امریکا مصرف انستیلار را تایید کرد.

طریقه مصرف:

طبق گفته شرکت سازنده این فوم میبایست یک بار در روز تا چهار هفته استفاده گردد و میتوان آن را برای مناطق گسترده ای از پسوریازیس بر سطح پوست استفاده نمود.

مسافرت یک راه حل درمانی برای مبتلایان به پسوریازیس

پسوریازیس نوعی بیماری پوستی است که در اثر اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن به وجود می آید. این بیماری سبب به وجود آمدن لکه هایی بر روی پوست می شود. دانشمندان بر این باورند که این بیماری می تواند دارای ریشه های ارثی در ژنتیک فرد باشد. تحقیقات نشان می‌ دهد مسافرت می‌ تواند نقش موثری در درمان بیماری‌ های پوستی از جمله پسوریازیس داشته باشد.

کارشناسان به افراد مبتلا به این بیماری توصیه می کنند علاوه بر استفاده از درمان های دارویی می توانند با دقت در انتخاب رژیم غذایی خود و نیز استفاده از نور آفتاب از شدت بیماری بکاهند. اما نکته جالبی که در تحقیقات جدید نشان داده این است که رفتن به مسافرت می تواند به عنوان یک راه حل درمانی برای این مبتلایان مورد استفاده قرار گیرد.

دانشمندان در توصیف این امر می‌ گویند مسافرت باعث دور شدن از موارد استرس‌ زا در زندگی روزانه می شود همچنین رفتن به مسافرت در فصول گرم سال می تواند باعث جذب بیشتر ویتامین D خورشید در بدن شود.

پسوریازیس در ایام سفر:

بیماری پسوریازیس از دسته بیماری های خود ایمنی پوستی است که فرد در اثر آن دچار لکه و برجستگی های قرمز رنگ دردناک بر روی بدن می‌ شود. علت این بیماری حمله سیستم ایمنی بدن به سلول های پوستی است که علاوه بر ایجاد مشکلات ظاهری در پوست، ممکن است به بیماری های قلبی عروقی و مشکلات کلیوی منتج شود.

در عین حال گرمای شدید و تعریق بدن می تواند باعث سوزش و التهاب نقاط آسیب دیده پوستی در این مبتلایان شود به همین دلیل کارشناسان توصیه می کنند افراد در حین سفر از پوست خود محافظت کنند و از قرار گرفتن در معرض تابش شدید نور آفتاب خودداری کنند زیرا سبب سوختگی شدید پوستی در آنها می شود. هر زمان که به سفر می روید نکات زیر را برای مراقبت از پوستتان به یاد بیاورید.

دقت در رعایت رژیم غذایی، استفاده مناسب از نور خورشید و دوری از استرس همگی می توانند باعث جلوگیری از شدت یافتن بیماری های پوستی از قبیل آکنه روزاسه، جوش، پسوریازیس و اگزما در افراد شود.

علاوه بر تمام موارد بالا این مورد بسیار مهم است و باید بدن شما آب کافی داشته باشد و غذاهای مناسب خورده شود. به یاد داشته باشید که نوشیدن آب زیاد مانع از کم آبی در بدن می شود و سموم موجود در بدن را دفع می کند.

نقش قارچ های مالاسزیا در بیماری پوستی پسوریازیس

مالاسزیا (Psoriasis and Malassezia) شبه مخمری است که به صورت فلور نرمال در بدن خصوصاً در نواحی مانند سینه، پشت، سر و بازو که غدد سباسه به فراوانی وجود دارند، دیده می شود. نقش این قارچ در ایجاد بیماری هایی مانند پیتریازیس ورسیکالر، درماتیت سبورئیک، درماتیت آتوپیک و پاپیلوماتوز شناخته شده است.

به نظر می رسد مالاسزیا در القای مكانیسم های ایمنی شروع كننده پسوریازیس پوست سر نیز نقش آغاز كننده ای داشته باشد؛ بر اساس نتایج این مطالعات به نظر می‌ رسد مالاسزیا در پاتوژنز پسوریازس بسیار با اهمیت باشند. این عوامل می‌ توانند از طریق فعال‌ سازی مونوسیت‌ ها و سلول‌ های T توسط سوپر آنتی‌ ژن‌ ها و ترشح سموم مختلف باعث تشدید پسوریازیس شوند. در ادامه به تحقیقات شکل گرفته در پیرامون نقش مالاسزیا و رابطه آن با بیماری پوستی پسوریازیس می پردازیم.

تحقیقات پیرامون نقش مالاسزیا در بیماری پسوریازیس:

Rivolta برای اولین بار ارتباط بین پسوریازیس و قارچ مالاسزیا را گزارش کرد ۱۳ گونه مختلف از مالاسزیا شناسایی شده است، که شامل گلوبوزا، رستریکتا، اسلوفایی، اوبتوسا، فورفور، سیمپودیالیس، جاپونیکا، یاماتونسیس، درماتیس، نانا، پاکی درماتیس، کاپری و ایکوینا می باشد که با روش های مولکولی و بیوشیمیایی شناخته شده اند این قارچ قادر به ساخت اسیدهای چرب ضروری نمی باشد، بنابراین به دریافت چربی از میزبان نیازمند می باشد و توزیع آن در مناطق مختلف بدن ناشی از این نقص می باشد. سر یکی از محل های شایعی است که ضایعات پسوریاتیک در آن دیده می شود.

Rosenberg و Farr در مطالعات خود ارتباط بین ضایعات پسوریاتیک و مالاسزیا را در ناحیه سر گزارش کرده اند، بدین ترتیب که آن ها ابتدا تعداد مخمرهای مالاسزیا را در ضایعات پسور یازیس شمارش کردند و سپس به درمان بیماران به وسیله داروهای ضد قارچی پرداختند. نتایج این مطالعات کاهش تعداد مخمرها را در ضایعات پسوریازیس و همین طور بهبود ضایعات را در سر و صورت، بعد از اتمام درمان ضد قارچی نشان داد. بدین ترتیب آن ها نتیجه گرفتند که ضایعات پسوریاتیک سر و صورت ممکن است به علت افزایش کلونیزاسیون گونه های مالاسزیا باشد.

چندین مطالعه به تشخیص گونه های مالاسزیا در بیماران مبتلا به پسوریازیس پرداخته اند که مالاسزیا گلوبوزا، رستریکتا و سیمپودیالیس شایعترین گونه های جدا شده از بیماران بودند. البته تعیین گونه در تشخیص بیماری های پوستی نقشی ندارد ولی در تعیین این که کدام گونه در عارضه پوستی درگیر است و یا این که آیا ارتباطی بین گونه های جدا شده با علایم کلینیکی، نواحی آناتومیکی بدن و یا نژاد وجود دارد یا خیر، ضرورت دارد.

Lober در مطالعه ای نشان داد که انجام تست پوستی در بیماران مبتلا به پسوریازیس غیر فعال باعث ایجاد ضایعات پوستی شبیه ضایعات پسوریازیس در این افراد می شود.

Elewski در مطالعه ای وجود ضایعات قطره ای را در اطراف فولیکولیت های مالاسزیایی یک دختر ۱۱ ساله مبتلا به سندرم داون گزارش کردند. این بیمار به علت پسوریازیس ژنرالیزه که بیش از ۹۰ درصد بدن او را فرا گرفته بود، تحت درمان با کورتیکواستروئیدها و اشعه UV قرار داشت، اما بعد از مدتی به علت ایجاد پوسچول های فولیکولار، درمان مختل شد. بیوپسی پوسچول ها، فولیکولیت همراه با مالاسزیای جوانه دار را نشان داد؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که ممکن است مالاسزیا در پیشرفت و کاهش ضریب درمانی پسوریازیس نقش داشته باشد.

Bunse و همکاران نشان دادند که مشتقات محلول در آب مالاسزیا باعث افزایش فعالیت کموتاکتیک لکوسیت ها در افراد مبتلا به پسوریازیس می شوند. این مشتقات ماهیت پروتئینی داشته و به وسیله اسید هیدرولایزیز تخریب می شوند. این اثر در سایر میکروارگانیسم ها دیده نشده است و به نظر میرسد که تنها منحصر به مالاسزیا باشد.

Mathov و همکاران وجود آنتی بادی علیه پروتئین های ۱۰۰ و ۱۲۰ کیلودالتونی مالاسزیا را در بیماران مبتلا به پسوریازیس گزارش کردند. در مطالعه آن ها ۳۷ درصد بیماران آنتی بادی علیه پروتئین ۱۲۰ کیلودالتونی و ۴۶ درصد بیماران آنتی بادی علیه هر دو جزء پروتئینی ۱۰۰ و ۱۲۰ کیلودالتونی را دارا بودند، در حالی که هیچ کدام از این آنتی بادی ها در افراد سالم و حتی در سایر بیماری های ایجاد شده توسط مالاسزیا مانند پیتریازیس ورسیکالر و درماتیت سبورئیک دیده نشده است، بنابراین این اجزاء پروتئینی ممکن است نقش مهمی در این بیماری ایفا کنند. ان استیل گلوکز آمین جزء مهمی از گلیکوپروتئین های بیومولکول ها می باشد.

Mathov و همکاران وجود آنتی بادی علیه ان استیل گلوکز آمین گلیکوپروتئین های مالاسزیا را با روش وسترن ایمونوبلات در بیماران مبتلا به پسوریازیس نشان دادند. این ترکیب دیواره سلولی به عنوان یک آنتی ژن می تواند نقش مهمی در بیماری پسوریازیس داشته باشد. Baker و همکاران در مطالعه ای اگرچه وجود سلول های T واکنش دهنده به مالاسزیا را در ضایعات پسوریاتیک نشان دادند ولی نتوانستند نقش مالاسزیا را در بیماری پسوریازیس اثبات کند.

در مطالعه Squiquera و همکاران ۷۳ درصد بیماران مبتلا به ۱۲۰ پسوریازیس دارای آنتی بادی علیه پروتئین ۱۲۰ کیلودالتونی و ۴۶ درصد دارای آنتی بادی علیه پروتئین ۱۰۰ کیلودالتونی بودند، درحالی که تمام افراد کنترل و بیماران مبتلا به پیتریازیس ورسیکالر فاقد آنتی بادی علیه این اجزاء پروتئینی مالاسزیا بودند.

Liang و همکاران نشان دادند که در بیماران مبتلا به پسوریازیس، سطح IgG اختصاصی علیه مالاسزیا به طور معنی داری بیشتر از افراد کنترل است و سطح IgM و IgA به طور معنی داری کمتر از افراد کنترل می باشد

مکانیسم بیماری زایی مالاسزیا:

توانایی مالاسزیا در ایجاد بیماری پسوریازیس هنوز اثبات نشده است ولی مشخص شده است که مالاسزیا در تشدید این بیماری نقش دارد مالاسزیا از طریق تحریک تولید سیتوکاین ها خصوصاً اینترلوکین-۸ از طریق مسیر وابسته به TLR-2 و نفوذ سلول های التهابی به پوست در بدتر شدن حا لات کلینیکی این بیماری نقش دارد.

Kanda و همکاران در مطالعه ای با کشت مونونوکلئرهای جدا شده از خون محیطی بیماران مبتلا به پسوریازیس با عصاره مالاسزیا نشان دادند که مالاسزیا باعث تحریک تولید سیتوکاین های وابسته به Th1 و Th2 می شود. علاوه بر این مالاسزیا تولید کموکاین و پروستاگلاندین E2 را در مونونوکلئرهای بیماران مبتلا به پسوریازیس تحریک می کند. این سیتوکاین ها باعث افزایش مهاجرت لکوسیت ها به درم و
اپیدرم و همین طور افزایش فعالیت لکوسیت های ساکن و لکوسیت های فر ا خوانده شده می شوند که ایجاد التهاب و تشدید ضایعات پسوریاتیک را در پی دارد. علاوه بر این مالاسزیا توانایی حمله به کراتینوست ها و تحریک سیتوکاین های پیش التهابی و بیان پروتئین های سطحی در این سلول ها را نیز دارا می باشد. ثابت شده است که مالاسزیا باعث تحریک تولید بیش از اندازه مولکول های دخیل در مهاجرت و تکثیر سلول ها می شود. ۷۰ HSP و TGF-beta 1 مولکول هایی هستند که در مهاجرت و افزایش تکثیر سلول ها نقش دارند. بیان این مولکول ها توسط مالاسزیا افزایش می یابد؛ بنابراین مالاسزیا از این طریق نیز می تواند در تشدید پسوریازیس نقش داشته باشد.

درمان مالاسزیا:

این بیماری معمولاً به درمان موضعی پاسخ می دهد، ولی بیش از ۵۰ درصد عود مجدد در طول ۱۲ ماه مشاهده می شود. در موارد شدید و سرکش بیماری از درمان خوراکی سود می جویند.

تعداد زیادی از داروهای ضدقارچی موضعی جهت درمان بکار می روند، شامپوی سلنیوم سولفید (۲ درصد) شب هنگام استعمال شده و صبح روز بعد شسته می شود. این درمان باید ۱ و ۶ هفته بعد نیز تکرار شود. شامپوی کتوکونازول بطور روزانه بمدت ۵ روز استفاده می شود، شامپوی مزبور قبل از شستشو بمدت ۳ تا ۵ دقیقه در سطح ضایعات قرار می گیرد. سایر ایمیدازولهای موضعی از قبیل کلوتریمازول، اکونازول، میکونازول، و سالکونازول هر صبح و عصر بمدت ۴ تا ۶ هفته مصرف می شود.

موارد شدید بیماری با ایتراکونازول و کتوکونازول خوراکی درمان می شود. مهمترین عامل برای درمان موفق فانگمی، خارج کردن کاتتر آلوده و یا قطع درمان مکمل چربی می باشد. دریافت مکمل چربی وریدی متوقف شده و درمان ضدقارچی آزولی از قبیل فلوکونازول تزریقی تجویز می شود. در موارد کنترل شده بیماری می توان از فلوکونازول یا ایتراکونازول خوراکی استفاده نمود.