پردنیزولون و آرتیت پسوریازیس:

آرتریت پسوریازیس نوعى آرتریت التهابى مزمن است که ۵ الی ۸ درصد مبتلایان به پسوریازیس را مبتلا مى‌ کند. تعدادى از بیماران خصوصاً افرادى که اسپوندیلیت دارند داراى آنتى‌ ژن سازگارى بافتى HLA-B27 هستند. معمولاً شروع پسوریازیس قبل از ایجاد آرتریت است. در حدود ۱۵% موارد قبل از بیمارى پوستى آرتریت ایجاد مى‌ گردد.

مکانیسم اثر پردنیزولون:

این دارو با عبور از غشاء سلولی به گیرنده های خود در سیتوپلاسم متصل شده و کمپلکس دارو گیرنده وارد هسته سلول می شود. این کمپلکس با اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریک روند رونویسی mRNA و بدنبال آن ساخت آنزیم هایی می گردد که در نهایت مسئول اثرات سیستمیک کورتیکواستروئیدها می باشند. کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تجمع سلولهای التهابی در ناحیه التهاب، مهار فاگوسیتوز و آزاد شدن واسطه های شیمیایی التهاب، اثرات ضدالتهاب خود را اعمال می کند.

فارماکوکینتیک:

فراهمی زیستی دارو، حدود ۹۰-۸۰% بوده و نیمه عمر آن ۳-۲ ساعت می باشد. پردنیزولون بطور عمده در کبد و متابولیت های غیر فعال تبدیل می شود. متابولیت ها از کلیه دفع می شوند.

موارد منع مصرف:

در صورت وجود عفونت های سیستمیک که با وجود داروهای ضدمیکروبی اختصاصی درمان نشده اند، نباید مصرف شود.

هشدارها:

استفاده طولانی مدت پردنیزولون در کودکان می تواند منجر به مهار رشد شود.

بدنبال مصرف این دارو ممکن است آزمون های بررسی عملکرد محور هیپوتالاموس هیپوفیز غده فوق کلیوی دچار اختلال شود.

در افراد مسن و بخصوص زنان یائسه، احتمال ایجاد پوکی استخوان و فشار خون بالا، افزایش می یابد.

با تجویز مقادیر بیش از mg/day7/5 ممکن است علائمی شبیه سندرم کوشینگ ظاهر شود.

در افراد با سابقه ابتلاء به سل، زیادی فشار خون، سکته اخیر قلبی، نارسایی احتقانی قلب، اختلال عملکرد کلیه و کبد، دیابت با سابقه فامیلی این بیماری، اختلالات روحی و روانی حاد، صرع، زخم های گوارشی و کم کاری تیروئید با احتیاط تجویز شود.

عوارض جانبی:

درمان درازمدت با پردنیزولون بیمار را از جهت ابتلاء به بیماری های عفونی مستعد می کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می شود. مصرف مقادیر زیاد پردنیزولون می تواند اختلالات روانی را تشدید کند. کاهش و یا تاری دید، تکرر ادرار و پرنوشی، قرحه گوارشی، علائم شبه کوشینگ، آکنه و افزایش فشار خون از عوارض جانبی دارو هستند.

تداخل دارویی:

مصرف همزمان این دارو با ریفامپین، داروهای ضد صرع مانند کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین و پریمیدون موجب تسریع متابولیسم متیل پردنیزولون و کاهش اثر دارو می گردد. این دارو ممکن است باعث کاهش اثر داروهای پایین آورنده قند خون و یا داروهای کاهنده فشار خون گردد.

نکات قابل توصیه:

برای به حداقل رساندن تحریک گوارشی شکل خوراکی پردنیزولون باید بعد از غذا مصرف شود.

از قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از استفاده طولانی(بیش از ۳ هفته) پرهیز شود.

در طول درمان، مصرف سدیم بایدمحدود شده و مصرف مکمل های حاوی پتاسیم توصیه می شود.

معاینات چشم پزشکی در طول درمان دراز مدت، به طور مرتب باید انجام گیرد.

مقدار مصرف:

درابتدا mg/day 20-10 (در صورت شدت بیماری حداکثر mg/day 60) ترجیحاً در هنگام صبح و بعد از صبحانه، مصرف می شود. این مقدار مصرف ممکن است طی چند روز کاهش یافته و یا آنکه نیاز به تداوم مصرف به مدت چند هفته تا چند ماه باشد. درمان نگهدارنده، بطور معمول mg/day 15-2/5 بوده ولی ممکن است به مقادیر زیادتر نیز نیاز باشد.

نوشته اثرات ضدالتهابی داروی پردنیزولون برای کنترل آرتریت پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

از این رو، غضروف کوسه با خواص ضد رگزایی و ضد التهابی خود می تواند به بهبود علائم پسوریازیس کمک کند. التهاب ناشی از بیماری آرتریت پسوریازیس موجب باریک شدن عروق خونی و شکل گیری پلاک هایی می شود که می توانند شریان ها را مسدود کرده و جریان خون را مشکل سازند. به طوریکه بیماری آرتریت پسوریازیس یک تا چهار سال پس از تشخیص بیماری خطر ابتلا به سکته قلبی را تا ۶۰% افزایش می دهد. ۱۰ تا ۳۰% افراد مبتلا به پسوریازیس به آرتریت پسوریازیس مبتلا می شوند.

آرتریت پسوریازیس:

آرتریت پسوریازیس بیماری التهابی مفاصل است. التهاب منجر به سائیدگی مفاصل و استخوان و در بعضی مواقع تغییر شکل مفاصل می شود. این التهاب به دلیل تجمع سلول های ایمنی، رگ های خونی و سلول های دیگر در داخل مفصل است. درد، التهاب، قرمزی، خشکی صبحگاهی مفاصل و خستگی از علائم این بیماری هستند. در بیماری مزمن پسوریازیس رشد سلول های پوست به سرعت افزایش می یابد و در نتیجه قسمت هایی از پوست به رنگ سفید، نقره ای یا قرمز در می آید.

تحقیقات جدید در مورد غضروف کوسه:

در یک بررسی جدید در دانشکده پزشکی ژنو بالاخره تایید شد که کوندروتین برای بهبود مفاصل دردناک موثر است. متخصصان علوم پزشکی در این دانشکده طی یک آزمایش شش ماهه روی ۱۶۲ بیمار مبتلا به آرتریت پسوریازیس در دست هایشان به این نتایج دست یافته اند، آن ها دریافتند بیمارانی که در روز ۸۰۰ میلی گرم کوندروتین مصرف کردند، درد دست های آن ها کاهش یافت و توان آن ها در گرفتن اشیاء با دست های شان نیز بیشتر شد.

به گزارش روزنامه دیلی میل، ۸۰۰ میلی گرم كوندروتین در واقع دو برابر دوزی است كه به طور معمول برای مصرف این ماده توصیه می شود.

كوندروتین به طور طبیعی در بدن تولید می شود اما تولید آن با افزایش سن كاهش پیدا می كند. بنابراین متخصصان معتقد هستند كه مصرف مكمل های این تركیب می تواند كمبود آن را جبران كند و از میزان درد و التهاب در مفاصل بكاهد.

اثرات آرتریت پسوریازیس بر بدن:

آسیب به مفاصل انگشت موجب درد و خشکی می شود و انجام فعالیت ها را با مشکل مواجه می کند.

ضعیف شدن ماهیچه ها؛

درد آرنج؛

فلس فلس شدن پوست: پوست ممکن است دچار خارش شود؛

زبر شدن ناخن ها؛

سلامت عاطفی؛

درد ستون فقرات و گردن؛

درد و خشکی پاشنه و کف پا؛

تورم کتف؛

پوست پوست شدن پوست سر؛

التهاب مفاصل موجب تجزیه غضروف، رباط ها و تاندون ها شده و ماهیچه ها را تضعیف می کند.

ترکیبات و اثرات غضروف کوسه:

حاوی پروتئین کلاژن، اسید آمینه های ضروری و غیر ضروری و مواد معدنی مانند کلسیم، فسفر، منیزیم، پتاسیم، روی، آهن،کروم و منگنز

دارای خواص ضد التهابی و ضد رگزایی؛ التهاب و رگزایی فاکتورهای مهمی در بروز و پیشرفت آرتریت پسوریازیس هستند.

تسکین درد مفاصل خشک و ملتهب

غضروف کوسه ماهی ترکیبی است که در درمان سرطان و روماتوئید آرتریت نقش بسزایی دارد. خصوصاً در جلوگیری از رشد تومورها و التهابات روماتوئید آرتریت نقش بسزایی دارد. کندروتین سولفات یک ترکیب کربوهیدراتی است که به حفظ آب در غضروف کمک می نماید و در نتیجه باعث قابلیت ارتجاع و انعطاف غضروف می گردد.

کاهش روند تجزیه غضروف

کمک به حفظ قابلیت ارتجاعی و خواص ضربه گیری غضروف

کمک به تولید مجدد غضروف مفاصل

محصولات تجاری غضروف کوسه:

غضروف كوسه در فرم های كپسول های mg250، mg500، mg740، mg750 و پودرهای glscoop 6 و قرض های mg 740، mg750 عرضه شده اند. كه mg750 باید ۳ تا ۴ بار در روز استفاده شود. باید غضروف كوسه به صورت ۱۰۰% خالص خریداری شود.

محصولات غضروفی به صورت تجاری در آمریكا بعنوان مكمل های غذایی فروخته می ‌شوند بیش از ۴۰ نام مختلف تجاری از غضروف كوسه در دسترس مصرف كنندگان قرار دارد.

نوشته خواص ضد التهابی غضروف کوسه در بهبود بیماری پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

اصول اساسی برای تحقیقات و ارزیابی پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک:

البته پیش از بیان توصیه‌ های جدید، پزشکان و بیمارانی که در گروه GRAPPA بوده‌اند، چندین اصول اساسی را ترسیم کرده‌اند. نخست آنکه، اهداف نهایی درمان برای همه بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک رسیدن به کمترین سطح ممکن از فعالیت بیماری در همه حوزه‌ ها است تا بیمار به وضعیت مطلوب عملکری برسد، کیفیت زندگیش ارتقا یابد و احساس تندرستی داشته باشد. همچنین از بروز عوارض، هم مربوط به بیماری فعال درمان نشده و هم مربوط به درمان، پیشگیری شده یا به حداقل میزان خود برسد.

دیگر جنبه‌ اصول اساسی درمان شامل نیاز به ارزیابی و مدیریت چند رشته‌ای این وضعیت، شخصی‌ سازی کردن تصمیم‌ های درمانی با تاکید خاص بر ترجیح بیمار و تشخیص زود هنگام با ارزیابی‌ های مجدد مکرر و تنظیم درمان است.

این گروه بین‌ المللی از شواهدی که از منابع منتشر شده و چکیده‌هایی که در کنگره‌ ها ارایه شده‌اند، جمع‌آوری کرده، در ارتقای توصیه‌ های خود استفاده کرده و در متدولوژی خود از «درجه‌بندی توصیه‌ها، ارزیابی، توسعه و سنجش» یا GRADE بهره گرفته است. توصیه‌ ها به دو گروه قوی یا مشروط تقسیم شده‌اند. شواهدی که براساس چکیده مقالات منتشر نشده بوده‌اند، به عنوان مشروط در نظر گرفته شدند.

تصمیم های درمانی مختلف با توجه به شرایط بیمار:

برای حوزه‌ های خاص بیماری، محققان متذکر می‌ شوند که تصمیم‌ های درمانی شخصی برای هر بیمار بستگی به فعالیت بیمار، عوامل پروگنوستیک، بیماری‌ های همراه و دسترسی‌ های محلی به درمان داردند. آنها همچنین معتقدند بسیاری از بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک تظاهرات متعددی را به نمایش می‌گذارند که باید در انتخاب‌های درمانی مورد نظر قرار گیرند. شاید باید در انتخاب درمان شدیدترین شاخص بیماری فرد را مدنظر داشته باشیم.

برای حوزه آرتریت محیطی، گزینه‌ های درمانی مشروط شامل داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی که باید با احتیاط تجویز شوند، زیرا عوارض جانبی بالقوه‌ای دارند. همچنین کورتیکواستروئیدها هم با کمترین دوز و برای مدت زمان کوتاهی تجویز می‌ شوند.

داروهای آنتی‌ روماتوئیدی تعدیل کننده بیماری یا DMARDs و عوامل فاکتور نکروزدهنده ضدتومور یا TNF قویا برای آرتریت محیطی توصیه می‌ شوند، با این شرط که در بیمارانی که عوامل پروگنوستیک ضعیفی مانند مفاصل درگیر چندگانه و مارکرهای بالای التهابی دارند، توجه به تشدید اوایل بیماری داده شود.

در بیمارانی که مبتلا به آرتریت محیطی هستند و درمان با DMARDs در آنها با شکست مواجه شده، دیگر گزینه‌ های درمانی شامل apremilasیا Otezla و ustekinumab یا Stelara است. بیمارانی که با یک داروی بیولوژیک دچار شکست درمانی می‌ شوند، تغییر به داروی دیگری به‌صورت مشروط توصیه می‌شود.

برای بیماری محوری، توصیه‌ ها از تجربیاتی که از اسپوندیلیت انکیلوزان برآمده، گرفته شده است، زیرا داده‌ ها در مورد بیماری محوری مرتبط با آرتریت پسوریاتیک در دسترس نیستند. درمان ابتدایی می‌ تواند شامل NSAIDs، تزریق‌ های ساکروایلیاک و فیزیوتراپی باشد، اما DMARDs برای این حوزه از بیماری موثر نیستند، بنابراین در صورت نیاز، درمان ضد TNF می‌تواند آغاز شود.

آغاز درمان برای انتزیت براساس NSAIDs و فیزیوتراپی تعریف می‌ شوند، اما داده‌ ها در مورد اثربخشی DMARD موجود نیستند. شواهدی با کیفیت بالا هم از مهارکننده‌های TNF و هم از ustekinumab برای درمان این حوزه از بیماری حمایت می‌ کنند، در حالی که شواهدی که فقط در حد چکیده مقاله در دست هستند، از apremilasو secukinumab (Cosentyx). حمایت می‌ کنند.

در مقابل، DMARDs به عنوان خط اول درمانی داکتیلیت، همراه با تزریق‌ های کورتیکواستروئیدها توصیه می‌ شوند. داده‌ های اثربخشی برای مهارکننده‌های TNF، ustekinumab، secukinumab و apremilas هم در دسترس قرار دارند، اما در حال حاضر شواهدی در زمینه تعویض میان درمان‌ ها وجود ندارد.

درمان مشکلات پوستی همراه با آرتریت پسوریاتیک:

جزء پوستی آرتریت پسوریاتیک می‌ تواند در ابتدا با درمان‌ های موضعی، فوتوتراپی و DMARDs درمان شوند. بیولوژیک‌ ها هم برای بیمارانی در نظر گرفته می‌ شود که به درمان پاسخ نمی‌ دهند. بیماری ناخن، زمانی که متوسط تا شدید است، می‌ تواند با مهارکننده‌های TNF یا دیگر بیولوژیک‌ها مانند ustekinumab درمان شوند. برای بیماری خفیف‌ تر، گزینه‌های درمانی شامل DMARDs، تزریق‌های استروئید و درمان‌های موضعی هستند.

غربالگری و مدیریت بیماری‌ های همراه با آرتریت پسوریاتیک:

نویسندگان GRAPPA، در زمینه وجود بیماری‌ های همراه بیشتر بیماری قلبی‌ عروقی، دیابت، چاقی، سندرم متابولیک، استئوپورز، بیماری کبد چرب غیرالکلی و افسردگی، همچنین تظاهرات بیماری خارج مفصلی مانند بیماری التهابی روده و یووئیت را مدنظر قرار داده‌اند. در این شرایط، محققان متذکر می‌ شوند، هرچند غربالگری و مدیریت بیماری‌ های همراه در این بیماران تفاوتی با جمعیت عمومی ندارد، با این حال مهم است که برای به حد مطلوب رساندن مراقبت از بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیکی، به‌طور فعال آنها را شناسایی کنیم.

در نهایت، نویسندگان به یک دستور کار تحقیقاتی اشاره می‌ کنند که شامل استقرار مقیاس‌ های خاص برای اندازه‌گیری پیامدهای آرتریت پسوریاتیکی، تعیین بیومارکرها برای کمک به تشخیص بیماران پسوریازیسی که بیشتر احتمال دارد به سمت آرتریت پسوریاتیکی پیشرفت کنند و تاکید بیشتر بر کوتاه کردن زمان تشخیص و درمان است. آنها به نتایج یک نظرسنجی تلفنی اشاره می‌ کنند که بیش از ۷۰۰ بیمار مبتلا به آرتریت پسوریاتیکی بررسی شده‌اند. از این تعداد، تقریبا ۶۰ درصد آنها یا فقط درمان موضعی دریافت می‌ کردند یا اصلا درمانی نمی‌ گرفتند.

انواع آرتریت پسوریازیس:

پنج نوع مختلف این بیماری بر اساس مفصل درگیر عبارتند از:

آرتریت پسوریازیس متقارن:

بر مفاصل متقارن بدن اثر دارد. آرتریت روماتوئید نمونه ای از آرتریت پسوریازیس متقارن می باشد.

آرتریت پسوریازیس نامتقارن:

معمولا یک و یا سه مفصل بزرگ و یا کوچک بدن را درگیر می کند مانند: مفاصل زانو، ران، یک یا چند بند انگشت. این نوع آرتریت پسوریازیس، بر مفصل های جفت و یا مفاصل متقارن اثر نمی کند.

آرتریت پسوریازیس مربوط به انگشت:

این نوع، غالبا مفاصل کوچک در انگشتان دست و پا و نزدیک ناخن ها را درگیر می کند. برخی مواقع، آرتریت پسوریازیس مربوط به انگشت با استئوآرتریت اشتباه گرفته می شود. استئوآرتریت یک بیماری مزمن است که باعث بدشکلی غضروف مفصلی و استخوان می شود.

اسپوندیلیت:

بر ستون فقرات اثر می گذارد. اسپوندیلیت باعث التهاب و سفتی مفاصل گردن، کمر، ستون فقرات و لگن می شود و موجب می شود که مشکل در حرکت داشته باشید. از بهترین ورزش ها برای این بیماران، شنا، پیاده روی و دوچرخه سواری می باشد.

آرتریت موتیلان:

نوع شدید، بدشکلی و یا تحلیل استخوان ها و مخرب آرتریت پسوریازیس می باشد. هنگامی که این بیماری بر دست اثر می گذارد، باعث پدیده ای به نام انگشت تلسکوپی می گردد. این نوع بر مفاصل کوچک در انگشتان دست و پا که نزدیک به ناخن می باشد، اثر دارد. باعث کاهش عملکرد مفاصل درگیر می شود.خوشبختانه، این نوع بسیار نادر می باشد.

نوشته گزارشی از آخرین توصیه‌ها برای درمان آرتریت پسوریاتیک اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

تزریق زیرجلدی یا مصرف موضعی؟

بهتر است بدانیم که تجویز داروهای تزریقی جهت مقابله با بیماری پسوریازیس برای زمان هایی است که اثر سریع درمانی ضروری است، یا بیمار قادر به مصرف داروهای دیگر موضعی یا خوراکی نیست، یا مواردی که دارو در صورت مصرف از راه خوراکی از بین رفته و بی اثر می شود و یا از دستگاه گوارش قابل جذب نمی باشد و استفاده از آن در سایر موارد چندان موجه و منطقی نیست.

در مواردی که امکان مصرف موضعی این ترکیب داروها برای بیماران پسوریازیس وجود داشته باشد، از یک طرف داروی تجویز شده با حجم بیشتری در محل جمع شده و تاثیر آن افزایش پیدا می‌ کند و از طرف دیگر از میزان ورود دارو به جریان خون و پخش شدن آن در سرتاسر بدن به میزان قابل توجهی کاسته می‌ شود، فلذا عوارض ناخواسته این دارو نیز به میزان زیادی کاهش پیدا می‌ کند.

عوارض تزریق های زیرجلدی:

در مورد تزریق های زیرجلدی این ترکیبات دارویی می‌ توان انتظار عوارضی را داشت که در مورد تزریق موضعی می‌ توان به موارد زیر اشاره کرد:

لکه های سفید رنگ:

در مواردی که تزریق موضعی سطحی باشد، درنتیجه پخش شدن دارو در زیر پوست ممکن است رنگدانه‌ ها از بین رفته و لکه سفیدی در مرحله تزریق پدیدار گردد. این عارضه معمولاً گذرا بوده و پس از چند ماه لکه به‌ وجود آمده به تدریج کم‌ رنگ شده و از بین میرود.

نازک شدن پوست:

عارضه دیگر پخش شدن داروی تزریقی در زیر پوست، نازک شدن پوست و تحلیل رفتن چربی زیر پوست می باشد. در نتیجه گاهی در صورت دقت مشاهده می‌ شود به علت آب شدن چربی و نازک شدن پوست روی آن، فرورفتگی در محل تزریق به‌ وجود آمده است.

پخش شدن عفونت:

عفونت موضعی از موارد منع تزریق موضعی کورتون می‌ باشد. در موارد عفونت، این تزریق با توجه به سرکوب ایمنی ممکن است منجر به تشدید عارضه یا پخش شدن عفونت گردد.

موارد توجه:

برای تزریق موضعی در موارد آرتیت پسوریاتیک باید محدودیتی در تعداد دفعات تزریق در نظر گرفت. تزریق مکرر کورتون در مفصل می‌ تواند منجر به نازک شدن غضروف و تخریب بیشتر مفصل گردد. در صورت تزریق مکرر این دارو در داخل مفصل، کریستالیزه شدن ماده دارویی ممکن است به جای کاهش التهاب منجر به افزایش التهاب گردد.

انجام تزریقات نیاز به شرایط محیطی مناسب و رعایت لزومات بهداشتی مانند استریلیزه کردن مکان تزریقات، برخورداری از تخصص لازم در این زمینه و گذراندن دوره‌های تئوری و عملی دارد.

تزریق آمپول از جمله موارد پزشکی لازم بوده که باید زیر نظر پزشک و در مرکز بهداشتی انجام شود.

اکثر افراد در هنگام تزریقات از شدت ترس دچار افت فشار خون شده و این عکس‌‌ العمل بدن، شوک‌ های مقطعی را در هنگام تزریقات به دنبال دارد.

کاهش عوارض:

مصرف تزریقی کورتون البته در درمان بسیاری از بیماری‌ ها حیاتی و لازم است و باید عوارض آن را به نوعی پذیرفت.

خوشبختانه تمهیداتی برای کاهش این عوارض وجود دارد که به آنها اشاره می‌ شود:

کورتون‌ ها را باید فقط زمانی که لزوم مصرف آن مشخص است، استفاده کنیم.

کمترین میزان ممکن را استفاده کنیم و در کوتاه ترین زمان، درمان را به پایان برسانیم.

تا حد امکان از فرم های دیگر موضعی نظیر پمادها و کرم ها استفاده کنیم.

عوارض دارو را با درمان‌ های کمکی کم کنیم، مثلا برای کاهش عارضه آرتریت پسوریازتیک استفاده از کلسیم و ویتامینD موثر است.

تا حد امکان از داروهای کوتاه اثر مثل هیدروکورتیزون و پردنیزولون استفاده شود.

نوشته تاثیرات تزریقات زیرجلدی در کنترل پسوریازیس و آرتریت اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

تحقیقات داروی Apremilast:

امپرمیلاست یک مهارکننده خوراکی مولکول‌ های کوچک فسفودی‌ استراز ۴ بوده و به طور خاص PDE4 را مهار و با تولید خود به خود از TNF-آلفا از سلول‌های سینوویال روماتوئید انسانی جلوگیری می‌ کند. این فعالیت ضد التهابی است و نقش درمانی خود را در بیماران مبتلا به پسوریازیس یا آرتریت پسوریازیس اعمال می‌ کند.

نتایج حاصل از مطالعه فاز دو روی داروی آپرمیلاست (Apremilast) در نشست علمی کالج روماتولوژی آمریکا به چاپ رسیده است. این بررسی یک مطالعه دوسوکور با استفاده از دارونما بود که روی مبتلایان به پسوریازیس طراحی شد. بیماران شرکت‌ کننده در این مطالعه، حداقل برای مدت ۲ سال از علایم بیماری رنج می‌ بردند و بیماری آنها با داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی متداول کنترل نشده بود و حداقل در ۲ هفته اخیر از درد روزانه و خشکی ستون فقرات رنج برده بودند. این بیماران برای ۱۲ هفته تحت درمان دو بار در روز ۳۰۰ میلی‌ گرم آپرمیلاست یا دارونما قرار گرفتند. فاز درمان با ۴ هفته مشاهده دنبال شد. در هفته ۱۲ مصرف‌ کنندگان آپرمیلاست با بهبود قابل توجه علایم در مقایسه با دریافت‌ کنندگان دارونما مواجه شدند.

شرکت سازنده:

شرکت سلژن (Celgene Corporation) یک شرکت بیوتکنولوژی آمریکایی است که تولید کننده دارو برای درمان سرطان و اختلالات التهابی است. مؤسسه‌ Celgene International Sàrl نتایج تجزیه ‌و تحلیل‌ اثربخشی و سلامتی بیشتر اوتزلا (اپرمیلاست) را در بیست‌ و‌ سومین کنگره‌ آکادمی بیماری‌ های پوست و آمیزشی اروپا در آمستردام عرضه کرده‌ است. نتایج درمانی به‌ دست‌ آمده از گزارش بیماران درباره‌ی اپرمیلاست نیز در این کنگره ارائه گردید.

دکتر ریچارد وارن، استاد عالی و مشاور افتخاری پوست‌ شناسی در دانشگاه منچستر و بیمارستان بنیاد سلطنتی NHS سالفورد، چنین اظهارنظر کرد: «هزاران نفر در بریتانیا و ایرلند از بیماری پسوریازیس رنج می‌ برند و با اینکه در چند سال اخیر بسیاری درمان‌ های نوین ارائه شده‌ است، هنوز هم برخی افراد هستند که باید با تاثیر فرسایشی این بیماری زندگی کنند و شاید درمان‌ های کنونی هم برای آنها مناسب نباشد.

اپرمیلاست در ۲۱ مارس سال ۲۰۱۴، توسط اداره‌ دارو و غذای ایالات متحده (FDA) برای درمان بالغان (بزرگسال) با آرتریت پسوریازی فعال و در روز ۲۳ سپتامبر سال ۲۰۱۴ برای درمان بیماران با پسوریازی پوستی متوسط تا شدید، که کاندید اشعه‌ درمانی یا درمان فراگیر بودند، تأییـــد‌ شـــد. در زمستان ‌۲۰۱۴ مجــــــوز بـــازاریـــابی، برای درمان ترکیبِ آرتریت پسوریازی و پسوریازیس پوستی، به سازمان دارویی اروپا (European Medicines Agency) اعطا شد.

عوارض جانبی:

رایج‌ترین عوارض جانبی آن تهوع، اسهال، نازوفارنژیت، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، سردرد (شامل سردرد تنشی) و استفراغ است. عوارض جانبی از‌ نظر شدت، غالباً خفیف تا متوسط هستند و میزان توقف دارو به‌ خاطر عوارض جانبی، ناچیز بوده و در مدت صفر تا ۱۶ هفته، بین گروه‌های درمانی مشابه بوده است.

هشدارها و مراقبت ها:

افسردگی:

مزایا و معایب درمان با OTEZLA برای بیمارانی که سابقه افسردگی را دارند باید با دقت سنجیده شود. همچنینی در مورد ادامه درمان افرادی که دچار این علایم شده اند نیز باید دقت کرد. به بیماران و افرادی که از آنها مراقبت می کنند و نیز خانواده ها می بایست در مورد بروز ناگهانی یا بدتر شدن افسردگی یا ایجاد افکار خودکشی یا سایر تغییرات خلق و خو هشدار داده شود تا نسبت به آن آگاهی داشته باشند و حتما در این موارد با مراکز بهداشتی درمانی خود تماس بگیرند.

کاهش وزن:

کاهش وزن ۱۰-۵ درصدی در ۱۰ درصد بیمارانی که OTEZLA مصرف کردند و ۰٫۳ درصد گروه دارونما ایجاد شد. وزن بیمار باید مرتب چک شود و کاهش وزن مشخص بالینی یا کاهش وزن بدون دلیل مشخص حتما ارزیابی شود و قطع درمان OTEZLA مدنظر قرار بگیرد.

تداخل دارویی:

اثر apremilast زمانی که همزمان با داروهای قوی تحریک کننده ی CYP450 مثل ریفامپین داده شود، کاهش می یابد. مصرف همزمان OTEZLA با داروهای القا کننده ی آنزیم CYP450 (مثل ریفامپین، فنوباربیتال، کاربامازپین و فنی توئین) پیشنهاد نمی شود.

استفاده در گروه های خاص:

بارداری و مادران شیرده:

مصرف OTEZLA در بارداری در گروه C قرار دارد، هنوز اثر آن در زنان باردار مطالعه نشده است. استفاده در دوران بارداری فقط منوط به بیشتر بودن فواید نسبت به مضرات آن برای جنین است. هنوز معلوم نشده است که apremilast یا متابولیت های آن در شیر مادر ظاهر می شوند یا خیر لذا باید در زمان تجویز OTEZLA به زنان شیرده مراقب بود.

نارسایی کلیه:

TEZLA باید در بیمارانی که نارسایی شدید کلیه دارند (کلیرانس کراتینین کمتر از ۳۰ ml/min) کاهش داده شود. برای جزئیات بیشتر قسمت دوزاژو تجویز در بخش دوم اطلاعیه ی کامل تجویز را ببینید.

درباره ی آرتریت پسوریاتیک:

پسوریاتیک یک بیماری التهابی مزمن و دردناک است که با درد، سفتی، تورم و حساسیت مفاصل و التهاب رباط ها و تاندون های خاص و کاهش عملکرد فیزیکی همراه است. تخمین زده می شود که نزدیک به ۳۸ میلیون نفر در دنیا مبتلا هستند . این بیماری می تواند فعالیت های روزانه فرد را تحت تاثیر قرار داده و باعث افزایش میزان از کارافتادگی شود. علایم و نشانه های شایع آن عبارتند از درد، سفتی و تورم مفاصل.

موارد منع مصرف:

apremilast برای بیمارانی که افزایش حساسیت شناخته شده به apremilast یا هرکدام از اجزای فرمولاسیون آن دارند ممنوع است.

نوشته داروی apremilast کنترل پسوریازیس و آرتریت پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

آرتریت پسوریازیس:

مفصل قسمتی از بدن است که دو استخوان را به هم وصل می‌ کند. عملکرد مفصل عبارت است از حرکت دادن قسمتی از بدن که متصل به استخوان می‌ باشد. آرتریت به معنای التهاب یک یا چند مفصل می‌ باشد. آرتریت‌ مرتبط‌ با پسوریازیس‌ التهاب‌ مفاصل‌ مجاور ضایعات‌ پوستی‌ و ناخنی‌ پسوریازیس می‌ باشد. هر یک‌ از مفاصل‌ بدن‌ ممکن‌ است‌ درگیر شوند، ولی‌ عمدتاً مفاصل‌ انگشتان‌ و مهره‌ های‌ کمری‌ و گردنی‌ مبتلا می‌ شوند. این‌ اختلال‌ معمولاً خفیف‌ بوده‌ و بیشتر بین‌ سنین‌ ۵۰-۳۰ سال‌ شروع‌ شده‌ و در سراسر زندگی‌ به‌ طور متناوب‌ ادامه‌ می‌ یابد.

علایم‌ شایع‌:

آرتریت پسوریازیس همراه با بیماری مزمن پسوریازیس و با علائم زیر آشکار می شود:

• اغلب آرتریت (ورم مفاصل)، زانو، مچ پا و مفاصل پا را درگیر می کند. معمولا، چند مفصل در یک زمان درگیر می شوند.
• مفاصل ملتهب دارای درد، ورم، گرما، حساسیت به لمس و رنگ قرمز می باشند. برخی اوقات، التهاب مفاصل انگشتان دست و یا پا می تواند موجب ورم کل دست و پا شود.
• سفتی مفاصل در صبحگاه نیز یکی از علائم بیماری می باشد.
• التهاب تاندون ها مخصوصا التهاب تاندون پاشنه پا.
• التهاب دیواره قفسه سینه و التهاب غضروف متصل کننده دنده ها به جناغ سینه می تواند موجب درد قفسه سینه گردد.

علل‌:

علت‌ این‌ اختلال‌ معمولاً ناشناخته‌ بوده و استعداد ابتلا به‌ آرتریت‌ مرتبط‌ با پسوریازیس‌ ممکن‌ است‌ ارثی‌ باشد. واکنش‌ ایمنی‌ نسبت‌ به‌ یک‌ عفونت استرپتوکوکی‌ و صدمات‌ جسمی‌ یا روحی‌ به‌ ندرت ممکن است دخیل باشند. عفونت‌های‌ استرپتوکوکی‌ (به‌ ندرت‌) و سابقه‌ خانوادگی‌ آرتریت روماتوئید یا پسوریازیس‌ از عوامل‌ افزایش‌ دهنده‌ خطر هستند.

هنگامی که سیستم ایمنی بدن، با سلول ها و بافت های سالم می جنگد، آرتریت پسوریازیس می تواند به وجود آید و پاسخ غیرطبیعی سیستم ایمنی باعث التهاب در مفاصل و پوست می گردد. ترکیبی از عوامل ژنتیکی، ایمنی و محیطی نیز می توانند در ایجاد این بیماری دخیل باشند.

عواقب‌ مورد انتظار:

این‌ اختلال‌ در حال‌ حاضر غیر قابل‌ علاج‌ محسوب‌ می‌ گردد. مشخصه‌ این‌ بیماری‌ دوره‌ های‌ مکرر فروکش‌ و شعله‌ور شدن‌ به‌ طور حاد است‌. البته‌ علایم‌ بیماری‌ با درمان‌ قابل‌ تسکین‌ یا کنترل‌ بوده‌ و موارد معدودی‌ از بهبود خودبه‌خود بیماری‌ گزارش‌ شده‌ است‌. تحقیقات‌ علمی‌ درباره‌ علل‌ و درمان‌ این‌ بیماری‌ ادامه‌ داشته‌ و این‌ امید وجود دارد که‌ درمان‌ هایی‌ مؤثرتر و در نهایت‌ علاج‌ بخش‌ عرضه‌ گردد. به‌ ندرت ‌پیشرفت‌ به‌ سوی‌ ناتوانی‌ شدید در حرکت‌ ممکن‌ است‌ رخ‌ دهد.

افراد در معرض خطر آرتریت پسوریازیس:

• این بیماری در هر سنی و جنسی دیده می شود، اما معمولا بیماران مبتلا ۳۰ تا ۵۰ ساله می باشند.
• حدود ۴۰ درصد افراد مبتلا به این بیماری، دارای سابقه خانوادگی ابتلا به مشکلات پوستی و یا مفاصل بوده اند.
• اگر شما دارای والدین مبتلا به این بیماری باشید، سه برابر بیشتر از دیگران، احتمال ابتلا به این بیماری را خواهید داشت.
• اگر بیماری پسوریازیس را داشته باشید، یکی از بزرگترین عوامل خطر برای ابتلا به این بیماری را دارید.

تشخیص آرتریت پسوریازیس:

• تشخیص این بیماری بر اساس یافته های پسوریازیس و آرتریت های التهابی ستون فقرات و یا دیگر مفاصل می باشد.
• در بیماران آرتریت پسوریازیس، آزمایش خون نظیر سرعت رسوب کردن خون ممکن است انجام شود.
• هنگامی که یک و یا دو مفصل بزرگ مانند زانو ملتهب باشند، آرتروسنتز انجام می شود.
• عکسبرداری با اشعه X، آسیب غضروف و یا استخوان در اثر آرتریت ستون فقرات و یا مفاصل دست را نشان می دهد.

انواع آرتریت پسوریازیس:

پنج نوع مختلف این بیماری بر اساس مفصل درگیر عبارتند از:

1. آرتریت پسوریازیس متقارن:
   بر مفاصل متقارن بدن اثر دارد. آرتریت روماتوئید نمونه ای از آرتریت پسوریازیس متقارن می باشد.
2. آرتریت پسوریازیس نامتقارن:
   معمولا یک و یا سه مفصل بزرگ و یا کوچک بدن را درگیر می کند مانند: مفاصل زانو، ران، یک یا چند بند انگشت.
   این نوع آرتریت پسوریازیس، بر مفصل های جفت و یا مفاصل متقارن اثر نمی کند.
3. آرتریت پسوریازیس مربوط به انگشت:
   این نوع، غالبا مفاصل کوچک در انگشتان دست و پا و نزدیک ناخن ها را درگیر می کند. برخی مواقع، آرتریت پسوریازیس مربوط به انگشت با استئوآرتریت اشتباه گرفته می شود.
   استئوآرتریت یک بیماری مزمن است که باعث بدشکلی غضروف مفصلی و استخوان می شود.
4. اسپوندیلیت:
   بر ستون فقرات اثر گذاشته و باعث التهاب و سفتی مفاصل گردن، کمر، ستون فقرات و لگن می شود و موجب می شود که مشکل در حرکت داشته باشید.
   از بهترین ورزش ها برای بیماران آرتریت پسوریازیس، شنا، پیاده روی و دوچرخه سواری می باشد.
5. آرتریت موتیلان:
   نوع شدید، بدشکلی و یا تحلیل استخوان ها و مخرب آرتریت پسوریازیس می باشد. هنگامی که این بیماری بر دست اثر می گذارد، باعث پدیده ای به نام انگشت تلسکوپی می گردد.
   این نوع بر مفاصل کوچک در انگشتان دست و پا که نزدیک به ناخن می باشد، اثر دارد. باعث کاهش عملکرد مفاصل درگیر می شود.خوشبختانه، این نوع بسیار نادر می باشد.

درمان آرتریت پسوریازیس:

‌هدف‌ درمانی‌ عبارت است از کنترل‌ ضایعات‌ پوستی‌ و التهابات مفصلی‌ با کمترین عوارض ممکن برای بیماران مبتلا به آرتریت پسوریازیس از طریق روش های زیر:

• داروهای ضدالتهابی:
  مصرف داروهای ضد التهابی نظیر: متوترکسات، کورتیکواستروئید، داروهای ضدمالاریا، تزریق‌ کورتون به‌ داخل‌ مفاصل‌ و…..
• مراقبت های فردی:
  از مفاصل خود محافظت کنید. از اعمال فشار به مفاصل خود خودداری کنید، مثلا به زور درب شیشه را باز نکنید، با دو دست خود اجسام سنگین را بلند کنید، و برای باز کردن درب، با تمام بدن به درب فشار وارد آورید، نه فقط با انگشتانتان درب را باز کنید.
• کنترل وزن:
  وزن خود را متعادل کنید. وزن متعادل، فشار کمتری به مفاصل وارد می کند و باعث کاهش درد و افزایش تحرک بدن می شود. یکی از بهترین کارها برای افزایش رساندن مواد مغذی به بدن، کاهش کالری دریافتی و افزایش مصرف میوه ها و سبزیجات و غلات سبوس دار می باشد.
• ورزش:
  از بهترین انواع ورزش ها برای بیماران آرتریت پسوریازیس، شنا، پیاده روی و دوچرخه سواری می باشد. قبل از ورزش، انجام حرکات کششی و یا حمام آب گرم و یا استفاده از وسایل گرماده برای استراحت عضلات بیماران بسیار مفید است.
• کمپرس سرد و گرم :
  به علت آنکه کمپرس سرد، بی حس کننده می باشد، پس درد را احساس نمی کنید. از کمپرس سرد می توانید چندین بار در روز و به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه استفاده کنید. کمپرس گرم نیز باعث شل شدن عضلات و تسکین درد می شود.
• مبارزه با خستگی :
  مبارزه با درد و التهاب باعث می شود که شما احساس خستگی کنید. به علاوه برخی از داروهای مورد استفاده برای بیماران آرتریت پسوریازیس باعث خستگی می شوند. بهترین راه برای مبارزه با خستگی آن است که از نظر بدنی فعال باشید و قبل از ظهور هر نوع علامت خستگی، استراحت کنید.
• آتل بندی:
  بی‌ حرکت‌ کردن‌ مفاصل‌ بیمار، با آتل‌ ممکن‌ است‌ انجام‌ شود.
• آفتاب گرفتن:
  برنامه‌ ریزی‌ دوره‌ های‌ منظم‌ آفتاب‌ گرفتن‌ در حد متوسط‌ کمک‌ کننده‌ است‌. سعی‌ کنید در زمان ابتلا به این بیماری در بیرون‌ از خانه‌ تماس‌ با آفتاب‌ را افزایش‌ دهید. اگر گرم‌ کردن‌ مفاصل‌ باعث‌ تسکین‌ درد نشد، کمپرس‌ سرد را امتحان‌ کنید.
• مصرف متناوب ویتامین D:
  ویتامین D و کلسیم نیز به حفظ سلامت غضروف کمک می‌ کنند. تحقیقی نشان داد که مقدار کم ویتامین D ممکن است موجب افزایش بروز بیماری آرتریت پسوریازیس گردد.

نکته: این برنامه ها با توجه به وضعیت هر بیمار و قابلیت های جسمی او انجام می گیرد.

نوشته آرتریت‌ مرتبط‌ با پسوریازیس‌ و التهاب‌ مفاصل‌ مجاور ضایعات‌ اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

ماساژ شیاتسو با بهبود جریان گردش خون، کاهش استرس و تنظیم سیستم دفاعی بدن آرتریت پسوریازیس را درمان می کند. ماساژ شیاتسو با اعمال فشار و تحریک نقاط درگیر آرتریت و اطرافش افزایش احساس سلامتی و آرامش را در بیماران پسوریازیس پدید می آورد.

تاریخچه:

شیاتسو (shiatsu) به معني فشار انگشت روشي از ژاپن باستان است كه در آن با مالش عميق نقاط و مدار هاي طب سوزني جسم و روح و روان در تمام سطوح تحت درمان قرار مي گيرند. کلمه “shi” به معنای “انگشت” و “atsu” به معنای فشار است. البته به هیچ عنوان نباید شیاتسو یا فشار درمانی را با طب سوزنی اشتباه گرفت شیاتسو مالش مسیرهای انرژی در بدن بر اساس دانش شیاتسو و کاربرد هر نقطه از نقاط انرژی برای درمان و تسکین بیماری ها است.

حدود ۴۰۰۰ سال پيش چيني ها كشف كردند كه فشار دادن بعضي از نقاط بدن به تسكين درد و استرس كمك مي كند و شیاتسو بر این اساس شکل گرفته است.

بسیاری از تکنیک‌ ها و متدهای درمانی ماساژ شیاتسو با الگوگیری از طبیعت ما انسان‌ها به وجود آمده است. به عنوان مثال اکثر مردم هنگام ابتلا به سردرد به طور ناخودآگاه دست‌ هایی خود را به سمت شقیقه‌ ها می‌ برند و این ناحیه را ماساژ می‌ دهند. در ماساژ شیاتسو هدف این است که انرژیی که از طریق کانالهای انرژی در بدن مسدود شده است برداشته شود و همچنین تعادل انرژی به بدن برگردانده شود. حذف این موانع و بازگرداندن تعادل در بدن با فشار انگشتان دست و بعضی اوقات آرنج، زانو و پاها بر روی نقاط فشار انجام می شود.

همچنین نقاطی در بدن به عنوان نقاط فشار در امتداد کانالهای انرژی بدن شناخته شده است.

علل آرتریت پسوریازیس:

هنگامی که سیستم ایمنی بدن، با سلول ها و بافت های سالم می جنگد، آرتریت پسوریازیس بوجود می آید. پاسخ غیرطبیعی سیستم ایمنی باعث التهاب در مفاصل و پوست می گردد.

تغییرات خاص در سیستم ایمنی بدن نیز برای ابتلا به این بیماری مهم می باشد. برای مثال کاهش سلول های ایمنی به نام سلول های کمک کننده T در بیماران مبتلا به ایدز، ممکن است نقش مهمی را در بیماران مبتلا به پسوریازیس بازی کند.

برای بررسی علت این بیماری، محققان عوامل عفونی و عوامل محیطی را نیز مد نظر دارند.

علائم آرتریت پسوریازیس:

آرتریت پسوریازیس در هر سنی و جنسی دیده می شود، اما معمولا بیماران مبتلا ۳۰ تا ۵۰ ساله می باشند که با علائم زیر متوجه بیماری خود می شوند:
– در بسیاری از مبتلایان، پسوریازیس ماه ها و یا سال ها قبل از آرتریت خود را نشان می دهد.
– اغلب آرتریت (ورم مفاصل)، زانو، مچ پا و مفاصل پا را درگیر می کند و معمولا چند مفصل در یک زمان درگیر می شوند.
– مفاصل ملتهب دارای درد، ورم، گرما، حساسیت به لمس و رنگ قرمز می باشند و برخی اوقات، التهاب مفاصل انگشتان دست و یا پا می تواند موجب ورم کل دست و پا شود.
– سفتی مفاصل در صبحگاه نیز یکی از علائم بیماری می باشد.
– التهاب تاندون ها مخصوصا التهاب تاندون پاشنه پا نیز می تواند از علائم آرتریت باشد.

چگونه شياتسو را انجام دهيم:

به خاطر اينكه هيچ ابزاري براي انجام شياتسو لازم نيست مي توانيد آن را به تنهايي هر جا و در هر زماني انجام دهيد.
دو راه براي انجام ماساژ شياتسو وجود دارد:
۱- فشار دادن
۲- مالش دادن در حركت دايره اي
سه ثانيه به آرامي محل را فشار دهيد و به تدريج در ۳ ثانيه بعد رهايش كنيد، شما مي توانيد براي ايجاد حس درد، فشار كافي را اعمال كنيد.
نقطه را تا زماني كه علامت بيماري كم شود يا محدوده ي آن براي لمس كردن گرم شود تحريك كنيد ميزان فشار براي اعمال بستگي به علائم بيماري دارد كه شما تحمل مي كنيد.
بخاطر اين كه بيشتر نقاط اعمال فشار متقارن هستند پس بايد نقاط را از دو طرف بدن تحريك كنيد و اگر در يك طرف بدن احساس درد كرديد، بر تحريك اين نقطه تمركز كنيد.

اصول ماساژ شياتسو:

چگونه يك نقطه ي را كه بايد در آن قسمت فشار اعمال شود، پيدا كنيم بهتر است ابتدا توضيح دهيم كه چگونه مكان اعمال فشار را بيابيم.
مكان توصيف شده در زير يك الگوي كلي است چرا كه مكانِ دقیق اعمال فشار از هر شخص به شخص ديگر تغيير مي كند.
با ما همراه باشيد و سعي كنيد با فشار دادن محل هاي مناسب، مكان اعمال فشار خود را بيابيد.

لمس كردن و مالش دادن:

اطراف محلي كه در آن به دنبال نقطه ي اعمال فشار مي گرديد لمس كنيد و مالش دهيد.

ممكن است شما در جايي كه پوست تيره قرمز سرد، تب دار و خشك است و يا در جايي از پوست كه احساسي متفاوت در هنگام لمس دارد، يك مكان اعمال فشار داشته باشيد.

نيشگون گرفتن:

بعد از اينكه مكان حدودي اعمال فشار را پيدا كرديد با شست و انگشتِ اشاره به آرامي آن مكان را نيشگون بگيريد.

مكان هاي اعمال فشار در شكل و اندازه ي نوك انگشت هستند به دليل اين كه مكانهاي اعمال فشار حساس هستند.

طبيعي است كه بايد دردي را در حين نيشگون گرفتن تحمل كنيد شما مي توانيد سعي كنيد با فشار دادن مكان حساس با انگشت شست و اشاره مكان اعمال فشار را بيابيد.

نحوه شیاتسو گرفتن مچ دست:

ماساژ این نقطه که در بخش کناری ساعد و دست و در مرز مچ دست و ابتدای ساعد قرار دارد کمک زیادی به افزایش انرژی مچ دست و بهبود جریان گردش خون در مفصل مچ دست می‌کند. برای ماساژ این نقطه کافی است از انگشت شست خود کمک بگیرید و خیلی آرام این نقطه را ماساژ دهید.

بهترین شیوه برای ماساژ این نقطه قرار دادن انگشت شست روی نقطه مورد نظر و ماساژ دورانی این ناحیه به‌ مدت یک تا ۳ دقیقه است.

در این مرحله برای اتمام ماساژ درمانی روی مچ دست لازم است نقطه دیگری از ناحیه مچ دست را که در سمت داخلی مچ دست قرار دارد یک تا ۳ دقیقه ماساژ دهید. این نقطه درست نزدیک گودی مچ دست که در قسمت داخلی ساعد نمایان است قرار دارد.

برای ماساژ این نقطه کافی است انگشت شست خود را روی این نقطه کهه نزدیک به تاندون مچ دست است قرار دهید و به‌صورت دورانی و آرام آن را ماساژ دهید. دقت داشته باشید کهه فشار انگشت شست در این ناحیه به‌گونه‌ای باشد یه بیمار احساس درد نکند این ماساژ را در هر ۲ دست تیرار کنید.

نحوه شیاتسو گرفتن مچ پا:

این نقطه در قسمت داخلی مچ پا و در بالای قوزی پا جای دارد یکی از مهم‌ترین نقاط برای دریافت ماساژ در بیماران مبتلا به آرتریت پسوریازیس است.
برای ماساژ این نقطه نیز مانند دیگر نقاط از انگشت شست کمک بگیرد و با ماساژهای دورانی این نقطه را دست کم یک دقیقه ماساژ دهید. حداکثر زمان برای ارائه ماساژ به این نقطه ۳‌دقیقه است. این ماساژ به کاهش درد بیمار و تقویت مفصل مچ پا کمک می‌ کند.

برای پیشگیری از تشدید بیماری در ناحیه مفصل پا کافی است نقطه دیگری از ناحیه مچ را شناسایی کرده و آن را به‌ مدت یک تا ۳ دقیقه ماساژ دهید.

این نقطه در ناحیه مچ پا و روی پا نزدیی به قوزی قرار گرفته است بیمار می‌تواند با انگشت شست روی این نقطه با فشارهای خفیف و حرکت‌ های دورانی تاثیر گذاشته و با افزایش جریان خون و حرارت در این ناحیه به بهبود دردها و پیشگیری از تشدید بیماری در آینده نیز کمک کند.

نحوه شیاتسو گرفتن آرنج:

برای این کار کافی است نقطه مورد نظر را روی دستتان پیدا کنید و آن را به‌مدت یک تا ۳ دقیقه با فشارهای ملایم و دورانی انگشت شست ماساژ دهید.

این ماساژ موجب بهبود جریان گردش خون در مفصل آرنج شده و به بهبود دردهای این ناحیه منجر می شود. این نقطه در بخش داخلی بازو بالای آرنج متمایل به سمت چپ بازوی شما قرار دارد.

موارد توجه:

۱)اگر باردار هستيد هرگز محل هاي روده بزرگ و كبد را تحريك نكنيد چرا كه باعث سقط جنين مي گردد.
۲)از ماساژ شياتسو بلافاصله قبل و بعد از غذا حمام كردن ورزش كردن يا نوشيدن مشروبات الكلي استفاده نكنيد.
۳)اگر شما از تب درد و التهاب خارش شديد كه منجر به برخي بيماري ها مي شود رنج مي بريد با پزشك خود مشورت كنيد.
۴)هرگز از ماساژ شياتسو براي زخمهاي باز رگهاي واريس تومورها پوست هاي عفوني يا مكان هايي كه احتمال شكستگي استخوان است استفاده نكنيد.
۵)حرکات فشاری در ماساژ شیاتسو می تواند به صورت شدید انجام شود، که در این حالت بیماران مایل به خندیدن، فریاد زدن یا هر عکس العمل دیگری هستند که این عکس العمل ها به هیچ عنوان در طول درمان غیر طبیعی نیستند.
۶)باید حتما یك متخصص ماهر یافت تا آسیب و عوارض جانبی به بدن ما وارد نشود.
۷)تنها اخطار پرهیز که درباره کاربرد روش شیاتسو ماساژ درمانی می توان داد این است که هرگز نباید آن را روی بیماران سرطانی اجرا کرد؛ زیرا جریان مایعات و انرژی های بدن را چنان تحریک می کند که ممکن است باعث گسترش سلول های سرطانی به فراسوی غده بدخیم شود.

نوشته درمان آرتریت پسوریازیس با ماساژ شیاتسو اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

گیاهشناسی:

گردو درختی است زیبا و سایه‌ افکن که به‌ عنوان درخت زینتی نیز به‌ کار می‌رود. این درخت در مناطق معتدل دنیا رشد و پرورش می‌ یابد و گل‌های نر و ماه روی یک پایه قرار دارند. سنبله گل‌ های نر به‌ صورت آویخته بوده ولی گل‌های ماده آن به‌ وضع قائم روی شاخه قرار دارد. از تمام قسمت‌های درخت گردو استفاده طبی به‌ عمل می‌ آید. درختان گردو درختانی برگ‌ ریز هستند با برگ‌های شانه‌ای بطول ۹۰-۲۰ سانتی‌ متر، تعداد ۲۵-۵ برگه و جوانه‌ های آن دارای درونه حفره‌دار هستند.

تاریخچه:

بررسی برخی باورها نسبت به درختان از جمله درخت گردو بیانگر تلقی شخصیت‌ پنداری نسبت به این درخت بویژه نسبت به نوع کهنسال آن است؛ روایت است که در یونان باستان و در مصر باستان در معبد ژوپیتر برای کسانی که تازه ازدواج می‌ کردند، برگ و شاخه‌های گردو را زیر پایشان می‌ انداختند و بر این باور بودند که عروس و داماد از قید جادو و طلسم رها شده و خوشبخت زندگی خواهند کرد.

مصرف دارویی برگ گردو از دوران ما قبل تاریخ وجود داشته و در قرون وسطی اعتقاد بر این بود که مصرف برگ گردو سر درد، بیماری های پوستی و ورم مفاصل را معالجه می‌کند حتی شواهد دال بر وجود یک باغ گردوی بسیار زیبا در باغ های معلق بابل وجود دارد.

رویشگاه:

درخت گردو از درختان بسیار با ارزش و از پهن برگان است که در بسیاری از نقاط جهان در نیمکره شمالی از مرکز تا شرق اروپا و قفقاز و شمال و مرکز ایران تا دامنه های هیمالیا و کشور چین و ژاپن و همچنین گونه‌هایی از آن در آمریکای شمالی و جنوبی به طور طبیعی می‌رویند و کاشته می‌شوند. گردو در ایران در نقاط غربی و شرقی به فراوانی یافت می‌شود. گردوی کرمان مرغوبیت بالایی دارد و حتی قدمت آن به ۵۰۰۰ سال می‌رسد. درختان تنومند خمیده و کهنسال این محصول نشانگر قدمت این درخت می‌ باشد.

ترکیبات شیمیایی:

برگ گردو حاوی حدود ۱۰ درصد تانن بوده و به همین دلیل دارای طعمی گس و مایل به تلخ است. مواد مهم دیگر آن، ژوگلون و هیدروژوگلون هستند. ژوگلون بیشتر در برگ و پوست گردوی تازه وجود دارد و به تدریج از مقدار آن کم می شود و در برگ کهنه، میزان آن بسیار پایین است.

برگ درخت گردو حاوی مواد شیمیایی مختلفی از جمله تانن ها، فلاونیدها، ویتامینها، اسیدی های گیاهی و مواد نفتوکینونی بوده و سالیان زیادی است که به طور وسیعی در طب سنتی به کار می رود. فلاونیدها پوست را در مقابل بیماری پوستی پسوریازیس محافظت می‌ کند این ماده همچنین گردش خون سلول‌های پوستی را نیز بهبود بخشیده و موجب آب‌ رسانی بهتر و صاف‌ تر شدن ظاهر پوست می‌ شود.

برگ درخت گردو داراي ۳ درصد اينوژيت، اسيد الاژيك، اسيد گاليك و اسانسي با بوي مخصوص و مقداري پارافين، تانن، مواد چرب و املاح معدني مانند كلسيم، پتاسيم، منيزيوم، باريوم و همچنين كاروتن است.

خواص دیگر برگ درخت گردو:

۱)برگ گردو خون ساز و تصفيه كننده خون است.
۲)عصاره برگ درخت گردو خاصيت ميكروب كشي و باكتري كشي دارد.
۳)دم كرده برگ درخت گردو براي درمان ترشحات زنانه و بيماري سل مفيد است.
۴)برگ تازه درخت گردو حشرات موذي مانند بيد و ساس را از بين مي برد.
۵)جوشانده برگ درخت گردو درمان كننده سر درد و سرمازدگي است.
۶)دفع سموم و پاکسازی بدن یکی دیگر از خواص مصرف جوشانده برگ گردو است.
۷)دم کرده برگ گردو پایین آورنده قند خون می باشد.

طریقه و میزان مصرف:

پوست گردو دارای خاصیت قابض بوده و به دو صورت موضعی و خوراکی در بیماری پوستی پسوریازیس مصرف می شود. مصرف موضعی آن، به صورت دم کرده، پماد و یا مرهم می باشد.

مصرف خوراکی: بر روی حدود ۲ گرم برگ خرد شده، یک لیوان آب سرد ریخته و تا حد جوش می رسانیم؛ سپس ۵ تا ۱۰ دقیقه بدون جوشیدن صبر می کنیم و محلول را صاف می کنیم و صاف شده را میل می کنیم. این مقدار مصرف می تواند تا سه بار در روز بعد از هر وعده غذایی تکرار گردد. این جوشانده خوراکی در تسکین بیماری پوستی پسوریازیس بسیار موثر است.

مصرف موضعی: بر روی ۵ گرم برگ خرد شده ی گردو، ۲۰۰ میلی لیتر آب ریخته و برای مدت ۵ دقیقه می جوشانید سپس محلول را صاف نموده و پس از سرد شدن به طور موضعی یر روی ضایعات سر و بدن میمالید.

مصرف روغن گردو:

براي درمان پوسته پوسته شدن و خشكي پوست ناشی از بیماری پوستی پسوریازیس روغن گردو را در روز چند بار بر روی ضایعات سر و بدن بماليد. روغن گردو منبع عالی پتاسیم، اسیدهای چرب امگا ۳- ۶ و ۹ است که همه این مواد، تقویت کننده فولیک های مو است. روغن گردو باعث رطوبت پوست شده و با تغذیه پوست، سلول های سالم تر و باطراوت تر تشکیل می شوند.

تسکین آرتریت پسوریازیس با مصرف روزانه گردو:

گردو بهترین منبع منگنز و مس است و در آن منیزیم و فسفر نیز وجود دارد و همچنین حاوی مقداری روی، آهن، کلسیم و سلنیوم نیز هست. تركیبات مهم و متعدد موجود در گردو حاكی از ارزشمند بودن آن و نشان‌ دهنده خواص و اثرات وسیع آن است. گردو دارای خاصیت ضد آرتریتی از جمله آرتریت پسوریازیس بوده و مصرف آن از ورم مفاصل جلوگیری می‌کند.

همچنین برای تسکین ارتریت پسوریازیس می توان از روغن گردو به صورت موضعی نیز استفاده کرد.

عوارض جانبی:

گردو با داشتن مواد مغذی زیاد غذای بسیار خوبی است ولی نباید در خوردن آن اصراف کرد زیرا زیاده روی آن باعث ورم لوزه و زخم دهان می شود . مخصوصا گردو برای گرم زماج ها خوب نیست و معمولا بهتر است اینگونه افراد بعد از خوردن گردو دهان خود را بشویند و یا انار ترش و یا کمی سکنجبین یا سرکه بخورند. مغز گردو لطیف است و در اثر ماندن کهنه می شود و رنگ آن زرد یا قهو ه ای و طعمش تند می شود و باعث مسمومیت خواهد شد و نباید از آن استفاده شود.

به هیچ وجه نباید در خوردن گردو افراط و از پنج عدد در روز بیشتر مصرف بشود زیرا برای سلامتی زیان آور و درضمن لثه‌ها و زبان و گلو را می آزارد. کسانی که ناراحتی معده و کبد دارند نباید گردو بخورند و افراد چاق نیز باید از آن پرهیز کنند.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی:

به دلیل تکمیل نبودن مطالعات در این زمینه مصرف خوراکی جوشانده برگ درخت گردو در دوران بارداری و شیردهی توصیه نمی شود. اما مصرف موضعی جوشانده گردو و مصرف خوراکی میوه آن در این دوران منع مصرفی ندارد.

نوشته تسریع ترمیم ضایعات پسوریازیس با مصرف گردو اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

گیاهشناسی:

نوعي گياه با دوام است كه طول آن به ‌۳ نا ‌۷ پا مي‌رسد و سيستم ريشه‌اي پرشاخ و برگي دارد. ريشه‌هاي آن مشتمل بر بخش‌هاي مستقيم چوب چين و چروك دار و اليافي بلند و سيلندري شكل است و به طور افقي در زيرزمين رشد مي‌كند. زمان ظهور گلها اوایل تابستان بوده و میوهٔ این گیاه، غلافی و مستطیل شکل به طول ۲ تا ۳ سانتیمتر است و معمولاً هر میوه دارای ۳ تا ۶ عدد دانهٔ لوبیاشکل است. شیرین بیان به صورت خودرو در برخي از نقاط اروپا و آسيا مي‌رويد. “گلي سيريزين” (Glycyrrhizin) به عنوان ماده‌اي فعال در ريشه شيرين بيان پنجاه برابر از شكر شيرينتر است.

تاریخچه:

بابلیان در حدود ۴۰۰۰ سال پیش شیرین بیان را به عنوان تقویت کننده بدن می‌شناخته‌اند. همچنین مصریان عهد باستان از ریشه آن عصاره تهیه می‌کرده‌اند؛ چنانکه در سال ۱۹۲۳ میلادی از مقبره توتانخامون ریشهٔ این گیاه یافت شد. پزشکان مصر قدیم عصاره شیرین بیان را جهت کاستن از تلخی داروهای تلخ‌مزه و معالجه امراض کبد و دستگاه گوارش به کار می‌برده‌اند. امروزه نیز عصارهٔ شیرین بیان به عنوان عامل ضد التهاب موضعی برای زخم و التهاب، چشم، دهان و ….. به کار می رود.

رویشگاه:

شیرین بیان در اکثر مناطق جهان بخصوص میان دو عرض جغرافیایی ۳۰ و ۴۵ درجه در نیمکره شمالی زمین می روید. این گیاه در کشورمان نیز پراکنش بسیار وسیعی دارد و در استان هایی چون خراسان (شمالی و رضوی)، آذربایجان شرقی و غربی، زنجان، گلستان، کردستان، فارس، اصفهان، تهران و … مشاهده می شود. شیرین بیان بطور کلی گیاهی نورپسند است که در طول رویش به هوای گرم و رطوبت متوسط نیاز دارد.

ترکیبات شیمیایی:

گیاه شیرین‌بیان دارای تركیب‌هایی به نام گلیسریزین است كه برای كاهش التهاب‌های پوستی به كار می‌رود. همچنین عصاره ریشه شیرین بیان دارای مقادیری گلوکز، ساکارز، آسپاراژین، مواد آلبومیدی، رزین و اسانس است و در پزشکی، داروسازی و صنایع غذایی و بهداشتی مصارف متعدد دارد. ماده فعال شناخته شده در شیرین بیان، فلاونوئید است که می‌ تواند با پراکنده کردن ملانین، موجب روشن شدن پوست شود. ريشه‌هاي اين گياه حاوي كومارين، فلاون، روغنهاي فرار و استرول گياهي نيز می باشد.

خواص دیگر گیاه شیرین بیان:

-مهم ترین خاصیت شیرین بیان که جدیدا کشف شده است و در اروپا و آمریکا استفاده می شود، درمان زخم معده و سرطان معده است.

-زخم ها و تاول های پوست را با دم کرده شیرین بیان شست وشو دهید تا زود خوب شوند.

-این گیاه ورم معده را برطرف می کند و تنگی نفس را تسکین می دهد.

-برای درمان موخوره، دم کرده شیرین بیان را به سر بمالید و برای رفع بوی بد زیر بغل و پا از برگ های شیرین بیان پماد درست کرده در این قسمت ها بگذارید.

-در طب سنتی از این گیاه برای درمان اسپاسم عضلات و تورم، برونشیت، روماتیسم و ورم مفاصل استفاده می شود.

-سرفه را برطرف می کند و امروزه نیز عصاره شیرین بیان یکی از اجزاء ترکیبی شربت سرفه است.

شیرین بیان ضد آرتریت پسوریازیس:

قدرت ضد التهابی شیرین بیان می تواند در از بین بردن حالتهایی نظیر خشکی، داغی و درد عضلات و مفاصل مؤثر باشد. شیرین بیان با روشی که زیاد با عملکرد سایر استروئیدها متفاوت نیست، به تعدیل التهاب مزمن و شرایطی مانند آرتریت سوریازیس و پلی میالژیا کمک می کند.

نحوه مصرف:

ریشه و ساقه زیرزمینی گیاه شیرین بیان مصرف دارویی دارد و باید قبل از مصرف خوراکی یا موضعی آن پوست ریشه گرفته شود.

مصرف موضعی: با جوشاندن ریشه گیاه شیرین بیان و تبخیر بخش عمده آب آن، ماده ای سیاه رنگ (مایل به قهوه ای) به دست می آید که همان عصاره است. ماده اصلی هیدرو فوبیک آن که در اثر گرفتن عصاره شیرین‌ بیان به دست می‌آید، گلابریدین است که روی پوست موثر خواهد بود. عصاره شیرین بیان را هر هشت ساعت یک بار در روز به مدت چهار هفته استفاده کنید.

مصرف خوراکی: ۱ تا ۴ گرم از پودر ریشه ها را بصورت دمکرده و یا جوشانده به تعداد سه مرتبه در طول روز استفاده می کنیم.

عوارض جانبی:

مصرف طولانی مدت ریشه شیرین بیان باعث ابتلا به فشار خون بالا، کاهش سطح پتاسیم در خون، آب مروارید و جمع شدن آب اضافی در بدن می شود. بنابراین، مصرف شیرین بیان برای کسانی که مشکلات قلبی دارند، توصیه نمی شود. کسانی که به بقولات حسایت دارند، ممکن است که به شیرین بیان نیز حساسیت داشته باشند زیرا این گیاه نیز از خانواده بقولات است.

مصرف بی رویهٔ شیرین بیان یا سایر فراورده‌های آن به سبب تحریک غدد فوق کلیوی و ترشح بیش از اندازهٔ هورمون آلدسترون ممنوع اعلام گردیده‌است. این حالت سبب عوارضی چون اختلال در فعالیتهای متابولیسمی و بالا رفتن فشار خون می‌گردد. در صورت مصرف بیش از ۲۰ گرم در روز، بروز عوارض نامطلوب بعید نیست. استفادهٔ زیاد از شیرین بیان برای طحال نیز مضر است. مصرف بسیار بالای شیرین بیان ممکن است به بروز حالاتی خطرناک نظیر فشارخون و حتی سکتهٔ قلبی منجر شود.

برخی از افراد با مصرف زیاد شیرین‌بیان دچار درد عضله و عده‌ای دیگر با کرخت شدن دست و پا مواجه می‌شوند.

مصرف زیاد این ماده سبب افزایش وزن نیز می‌شود.

در صورت بالا بودن فشار خون یا ناراحتی کلیه، قلب یا کبد باید از مصرف شیرین بیان پرهیز کرد.

البته با رعایت میزان معقول مصرف شیرین بیان می‌توان از بروز این مشکلات جلوگیری کرده، از خواص بسیار مفید آن بهره برد. در صورت لزوم مصرف طولانی‌مدت شیرین بیان، بهتر است آن را با کتیرا ترکیب کرد.

مصرف در دوران شیردهی و بارداری:

همان طور که گفتیم ریشه شیرین بیان دارای استروژن گیاهی است، به همین دلیل، خانم های باردار باید به شدت از آن اجتناب کنند. اگر تحت درمان هورمونی قرار دارید، قبل از مصرف شیرین بیان حتماً با پزشک خود مشورت کنید. مصرف این گیاه و فرآورده‌های آن برای زنانی که در دوران بارداری یا شیردهی‌ می باشند، ممنوع ‌است.

نوشته درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریازیس با گیاه شیرین بیان اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

گیاهشناسی:

زرشک درختچه ای دائمی است که ساقه و شاخه های آن خاردار  که ارتفاع آن به ۳ متر می رسد و شاخه های شکننده دارد. در صورتی که پوست ساقه و شاخه ی آن کنده شود زردرنگ است. برگ های بیضی شکل و نوک تیز با دندانه های ریزی دارد که به خارهای نازک و تیز منتهی می شود. این برگ ها به صورت متناوب و گاه فراهم بروی شاخه های جوان قرار می گیرند. گل های آن زردرنگ است که به صورت مجتمع خوشه از شاخه ها آویزان بوده و کم کم به میوه های بیضی و قرمز خوشرنگ ( به طول حداکثر ۷ میلی متر و عرض ۴ میلی متر ) تبدیل می شوند.
میوه بعضی از نژاد های این گیاه زرد،‌ بنفش و یا آبی تیره است که این میوه ها ترش مزه و حاوی دو دانه ی کشیده ی کوچک هستند. کلیه ی قسمت های گیاه از جمله میوه، برگ، ریشه، پوست ریشه، ساقه و گل آن مورد استفاده دارویی می باشد. گیاه زرشک در جنگل های اروپا و آسیا از جمله ایران ( شامل گیلان ، مازندران ، آذربایجان و خراسان ) می روید.

تاریخچه:

مصرف زرشک به قرون وسطی باز می گردد ریش سفیدان بومی سالی شان، از ماهونیا آکوئیفولیوم برای بهبود بیماری های پوستی و سرخپوستان بومی آمریکا دانه های ماهونیا را برای درمان آسکوربوت استفاده می کردند.
جوشانده ی گیاه نیز برای بیماری های روده ای – معده ای و سرفه مصرف می شده است. آلکالوئید بربرین بعنوان منقبض کننده به قطره های چشمی اضافه میشده ولی مصرف آن امروزه رایج نیست . از میوه ی خوراکی زرشک مربا ، ژله و آب زرشک تهیه می شده ولی بدلیل طعم تلخ شاخه و ریشه کاربرد آن در طب سنتی محدود بوده است.

زرشک و ارتباط آن با محیط طبیعی:

انواع زرشک دانه دار به عنوان درختچه‌ای میوه دهنده و خودرو در اکثر مناطق کوهستانی کشورمان به چشم می‌خورد و از آنجایی که از اجزا طبیعی اکوسیستم مناطق کوهستانی است حتی در شرایط سخت و نامساعد نیز میوه فراوانی تولید می‌کنند.

ترکیبات مهم زرشک:

زرشک دارای مزاج سرد و خشک است و ریشه و چوب زرشک حاوی مقادیر زیادی آلکالوئید از جمله : پروتوبربرین ها ( مانند بربرین ، پالماتین و جاتوری زین ) ، مشتقات ایزوکینولین ( از جمله اوکسی آکانتین و بربامین ) و دیگر آلکالوئید ها مانند برولسین ، ماکنوفلورین و کلمبامین است.
ریشه ی زرشک ممکن است تا ۳ درصد آلکالوئید داشته باشد. سه آلکالوئید بربرین ، اوکسی آکانتین و بربامین از مهمترین اجسام ریشه و چوب زرشک هستند. زرشک خوراکی حاوی ویتامین c ، قند ها و پکتین است.

داروشناختی و اثرات مهم:

ترکیبات ریشه و چوب زرشک دارای خاصیت قوی ضد پسوریازیس، ضد باکتری، ضد قارچ، ضد تورم و التهاب، ضد اکسیدان، درمان آکنه و عفونت های کاندیدیایی ( قارچی ) است.
مطالعات مختلف نشان داده که اثرات ضد میکروبی و ضد قارچی این ترکیبات در مواردی حتی از آنتی بیوتیک های موجود قوی تر است.

سمیت و عوارض جانبی:

مسمومیت با آلکالوئید های زرشک با استفراغ ، نفریت ( التهاب کلیه ) ،‌رخوت ( کرختی ) و خواب آلودگی شروع می شود. همچنین فراورده های موضعی زرشک ممکن است باعث سوزش ،‌قرمزی و خارش پوست شود. قابل ذکر است که آلکالوئید ها در خود گیاه وجود دارند ولی میوه ها خوراکی هستند و مصارف زیادی بصورت مربا، ژل و آبمیوه در دنیا دارند.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی:

با توجه به اینکه آلکالوئید های زرشک محرک رحم هستند،‌ زنان حامله و شیرده باید آن را با احتیاط مصرف کنند.

اشكال موجود:

زرشك در شكل چاي، كپسول، عصاره ها، مايع يا تنتورها و يا پماد موضعي عرضه ميشود. عصاره هاي حاصل از اين ماده به صورت دارويي حاوي ۸ تا ۱۲ درصد محتواي الكالوئيد ايزوكينولين استاندارد شده است.

طریقه و میزان مصرف:

تنتور : روزانه ۲ تا ۴ میلی لیتر بصورت خوراکی مصرف شود
پوست ساقه : روزانه ۵/۱ تا ۳ گرم بصورت جوشانده مصرف شود
پودر پوست ساقه : روزانه ۵/۰ تا ۱ گرم پودر پوست خشک بصورت جوشانده مصرف شود
پودر پوست ریشه : روزانه ۱ گرم بصورت دمکرده مصرف شود
میوه : روزانه ۵ گرم در ۱۵۰ میلی لیتر آب مصرف شود

براي درمان آرتريت پسوريازيس و ناراحتيهاي پوستي دیگر می توانید از عصاره زرشک برای مصرف موضعی نیز استفاده کنید و ۱۰ درصد عصاره زرشك را روزانه سه بار روي پوست بدن بماليد.

تداخل هاي احتمالي:

ميزان مصرف بالاي اين گياه به مدت طولاني مي تواند سبب ناراحتي معده و روده ها شود، و جذب ويتامين B كافي در بدن را مشكل كند.

نکات قابل توجه:

۱- گونه ی دیگر گیاه زرشک ، بربریس آکوئی فولیوم می باشد که به آن ماهونیا آکوئی فولیوم نیز می گویند. این گونه از نظر خواص مانند گونه ی ولگاریس است.
۲- بیشترین مواد موثره زرشک ( از جمله آلکالوئید ها ) درریشه ی آن وجود دارد و داروهای مختلف زرشک را از این قسمت تهیه می کنند. بنابراین بیشترین تاثیر دارویی و درمانی این گیاه مربوط به ریشه ی آن است و میوه بعضی از این ترکیبات را در خود داشته و بیشتر مصرف خوراکی دارد.
۳- در مورد میوه ی زرشک تحقیقات زیادی در حال انجام است و در آینده ی نه چندان دور مواد و خواص بیشتری از آن گزارش خواهد شد.

نوشته خواص زرشک برای بیماری پوستی پسوریازیس اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.

شرکت سازنده:

در ۱۹ اکتبر ۲۰۱۱، شرکت ابوت طرح خود را برای جداسازی به دو شرکت بزرگ تجاری مطرح کرد پیش از این شرکت ابوت به صورت تخصصی در محصولات متنوع از جمله دستگاه های پزشکی، تجهیزات تشخیصی و محصولات غذایی کار می کرد.شرکت ابوت در تاریخ ۲ ژانویه، ۲۰۱۳ طرح خود را عملی نمود و بخش دیگر خود را به نام شرکت اب وی (AbbVie) راه اندازی کرد.شرکت اب وی با هدف تولید داروهای بیولوژیک مبتنی بر تحقیق در شیکاگو آمریکا به کار گرفته شد.

مکانیسم اثر متوترکسات:

متوترکسات آنتی متابولیت و آنالوگ اسیدفولیک است که با اتصال به دی هیدروفولات ردوکتاز از احیای دی هیدروفولات به تتراهیدروفولات جلوگیری می کند و در نتیجه باعث مهار ساخت DNA و RNA، تیمیدیلات و پروتئین می شود.

فارماکوکينتيک:

جذب دارو بسیار متغیر است. از سد خونی- مغزی به مقدار کم عبور می کند. در حالی که پس از تزریق از راه غلاف طناب نخاعی، به راحتی وارد جریان خون مغزی می شود. متابولیسم دارو کبدی است. نیمه عمر نهایی با مقادیر مصرف پایین ۱۰-۳ ساعت و مقادیر بالا ۱۵-۸ ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به حداکثر غلظت سرمی بعد از مصرف خوراکی ۲-۱ ساعت و بعد از تزریق عضلانی ۶۰-۳۰ دقیقه می باشد. دفع دارو عمدتاً کلیوی است.

موارد منع مصرف:

مصرف این دارو در بارداری اکیدا ممنوع است. جزء داروهای گروه X است. ممکن است باعث مرگ یا نقص عضو جنین گردد.

در نارسایی سیستم ایمنی، به عنوان داروی ضد نئوپلاسم، ، به عنوان داروی ضد نئوپلاسم، جز در موارد خاص نباید مصرف شود. در درمان موارد غیر نئوپلاسم، در صورت وجود نارسایی ایمنی عیب شدید کار کلیه و کبد و کاهش فعالیت مغز استخوان نباید مصرف شود.

هشدارها:

۱- با توجه به اثرات سرطان زایی بالقوه دارو،مصرف طولانی مدت آن در موارد غیر نئوپلاسم باید با احتیاط فراوان صورت گیرد.
۲- در آسیت، انسداد مجرای گوارش، وجود ترشحات جنب یا صفاق، موکوزیت، زخم گوارشی و کولیت اولسراتیو باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
۳- در صورت بروز اسهال یا استئوماتیت اولسراتیومصرف دارو باید قطع شود. همچنین در صورت بروز علایم ریوی ( به خصوص سرفه های خشک و آزار دهنده ) مصرف دارو قطع شود چون خطر مسمومیت ریوی برگشت ناپذیر وجود دارد.
۴- درمان با مقادیر زیاد متوترکسات را نباید آغاز کرد، مگر اینکه لکوورین ( برای جلوگیری عوارض خونی و گوارشی ) در دسترس باشد. همچنین باید لکووین را پس از مصرف متوترکسات تجویز کرد ( نه همزمان ) تا با اثر ضد نئوپلاسم آن تداخل نکند.
۵- درمان نئوپلاسم با متوترکسات را نباید آغاز کرد مگر اینکه کلیرانس کراتینین و غلظت کراتینین سرم در حد طبیعی باشد.

عوارض جانبي:

زخم و خونریزی گوارشی، اسهال، پرفوراسیون گوارشی ( ممکن است کشنده باشد) ، کاهش گلبول های سفید خون، عفونت های باکتریای یا سپتی سمی، کاهش پلاکت های خون، استئوماتیت، زخم، ژنژیویت، فارنژیت، کاهش اشتها، تهوع و استفراغ از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع متوترکسات می باشند.

مقدار مصرف متوترکسات:

خوراکی :
بزرگسالان : در پسودیازیس یا آرتریت روماتوئید یا آرتریت ناشی از پسوریازیس ابتدا ۵-۵/۲ میلی گرم هر ۱۲ ساعت برای سه نوبت یک بار در هفته، سپس به میزان حداکثر ۲۰-۵/۲ میلی گرم در هفته افزایش می یابد. یا ابتدا ۱۰ میلی گرم یک بار در هفته که حداکثر تا ۲۵ میلی گرم در هفته بر حسب نیاز افزایش می یابد. به دلیل حساسیت به دارو و تفاوت های فردی پیشنهاد شده مقدار مصرف اولیه تست در کمترین میزان داده شود.
کودکان : به عنوان ضد نئوپلاسم mg/m² ۴۰-۲۰ یک بار در هفته مصرف می شود.

تزریقی:
بزرگسالان: در پسوریازیس یا آرتریت روماتوئید از راه عضلانی یا وریدی ۱۰ میلی گرم یک بار در هفته که بر حسب نیاز تا ۲۵ میلی گرم افزایش می یابد.

کودکان : به عنوان ضد نئوپلاسم mg/m240-20 از راه عضلانی یک بار در هفته بکار می رود.
به طور کلی توصیه شده اولین تزریق لکوورین ۴۲-۲۴ ساعت پس از انفوزیون مقادیر زیاد متوترکسات ( یا طی یک ساعت پس از مصرف مقادیر بیش از حد آن ) صورت گیرد. مقدار مصرف لکوورین باید به اندازه ای باشد که غلظت خونی آن مساوی یا بیشتر از مقادیر خونی متوترکسات باشد. مدت زمان تجویز لکوورین بسته به مقدار مصرف متوترکسات و غلظت های پلاسمایی حاصل از آن متغیر است.

ملاحظات اختصاصي:

متوتركسات را ميتوان به صورت رقيق نشده و از راه تزريق وريدي يك باره مقادير زياد مصرف كرد.
براي انفوزيون وريدي ميتوان دارو را با محلول نمكي نرمال تا حجم بيشتري رقيق كرد.

محلولهاي بدون محافظ بايد طي ۲۴ ساعت بعد از تهيه مصرف شوند.
براي تزريق از راه غلاف طناب نخاعي، فقط از محلولهاي بدون محافظ استفاده شود دارو ابتدا با محلول نمكي نرمال رقيق و سپس با محلول رينگر لاكتات رقيقتر ميشود، به طوري كه غلظت محلول نهايي mg/ml 1 شود.

تنظيم مقدار مصرف در عيب كار كبد يا كليه، كاهش فعاليت مغز استخوان، آپلازي مغز استخوان، لكوپني، ترومبوسيتوپني، يا كم خوني ممكن است لازم باشد.اين دارو در عفونت، زخم گوارشي، كوليت اولسراتيو و در بيماران بسيار جوان، سالخورده يا ناتوان بايد با احتياط تجويز شود.
در صورت بروز عوارض گوارشي مصرف دارو ممكن است قطع شود.
بثورات پوستي، قرمزي يا زخم در دهان يا عوارض ريوي ممكن است نشانگر بروز مشكلات وخيم باشند.
غلظت اسيد اوريك بايد پيگيري شود.

مقدار مصرف و دفع مايعات روزانه بيمار بايد پيگيري شود. بيمار بايد مقدار زياد مايع (۳ -۲ ليتر در روز) مصرف كند.
مصرف قرصهاي بيكربنات سديم از ته نشين شدن متوتركسات، به خصوص با مصرف مقادير زياد آن، جلوگيري ميكند.PH ادرار بالاتر از ۶٫۵ نگهداشته شود.اگر غلظت نيتروژن اوره خون ( (BUN معادل mg/dl 30-20 يا غلظت كراتينين سرم معادل mg/dl 2-1.5 باشد بايد مقدار مصرف دارو كاهش يابد. اگر غلظت BUN بيش از mg/dl 30 يا غلظت كراتينين سرم بيش از mg/dl 2 باشد بايد مصرف دارو قطع شود.

بيمار بايد از نظر افزايش غلظت آسپارتات آمينو ترانسفراز، آلانين آمينو ترانسفراز و آلكالين فسفاتاز پيگيري شود زيرا ممكن است اين افزايش نشانگر اختلال عملكرد كبدي باشد.در صورت احتمال بلقوه تجمع مايع در فضاي سوم (Third Spacing) متوتراكسات نبايد مصرف شود.
بيمار بايد از نظر بروز خونريزي (به خصوص خونريزي گوارشي) و عفونت تحت مراقبت قرار گيرد.

درجه حرارت بدن هر روز اندازه گيري شود. بيمار بايد از نظر بروز سرفه، تنگي نفس و سيانوز تحت مراقبت قرار گيرد.
در صورت مصرف مقادير زياد متوتركسات (بيش از ۱۰۰ ميلي گرم) مصرف لوكوورين ضروري است.
در صورت بروز ترومبوسيتوپني تزريقات عضلاني نبايد انجام شود.

نكات قابل توصيه به بيمار:

با وجود بروز تهوع و استفراغ مصرف دارو را ادامه دهيد. در صورت بروز استفراغ بلافاصله بعد از مصرف دارو فورا به پزشك اطلاع دهيد.
مصرف زياد مايعات دفع ادرار را افزايش داده، از مسموميت كليوي جلوگيري ميكند و موجب تسهيل دفع اسيد اوريك ميشود.

از مصرف فرآوردههاي حاوي الكل در طي درمان با متوتركسات خودداري كنيد.
از بارداري در طول درمان و بلافاصله بعد از آن خودداري كنيد. زيرا احتمال سقط جنين يا اختلالات مادرزادي در جنين وجود دارد.

از تماس زياد با آفتاب خودداري نماييد و در صورت تماس از پمادهاي محافظت كننده استفاده كنيد.
دهان خود را تميز نگه داريد تا از عفونت ثانوي حفره دهان جلوگيري شود.
بعد از خاتمه درمان رويش مو مجددا شروع خواهد شد.

از تماس با افراد مبتلا به عفونت خودداري كنيد.
بروز هر گونه خونريزي يا كبودي غيز معمول را فورا به پزشك اطلاع دهيد.
احتمال بروز و شدت عوارض جانبی، به خصوص مسمومیت کبد، به فواصل زمانی و طول مصرف دارو بستگی دارد.
در تزریق دارو از راه غلاف طناب نخاعی، مقادیر زیادی متوترکسات وارد جریان خون می شود و در بیمارانی که به طورسیستمیک نیز دارو دریافت می کنند برای جلوگیری از سمیت، تنظیم مجدد مقدار مصرف سیستمیک توصیه می شود.
تعداد لکوسیت ها و پلاکت ها ۱۰-۷ روز بعد از تجویز دارو به حداقل می رسد و ۷ روز بعد به میزان طبیعی بر می گردد.

در بیماران مبتلا به آسیت، انسداد مجرای گوارش، وجود ترشحات جنب یا صفاق و عیب کار کلیه مکن است با مقادیر بیشتر و یا مدت زمان مصرف طولانی تر لکوورین لازم باشد، توصیه می شود طول مدت مصرف لکوورین بر اساس غلظت پلاسمایی متوترکسات تعیین گردد.

در درمان پسوریازیس، زمانی که پاسخ بالینی مطلوب به دست آمد توصیه می شود که مقادیر دارو تدریجاً کاهش داده شود و زمان استراحت ( قطع مصرف دارو ) به حداکثر زمانی که پاسخ مناسب را ایجاد کند، افزایش یابد.

مصرف در شير دهي:

متوتركسات در شير ترشح ميشود. بنابراين به دليل احتمال وجود عوارض جانبي وخيم، موتاژنيك و كارسينوژنيك بودن دارو براي شيرخوار، بايد شيردهي در دوران مصرف دارو قطع شود.

اشكال دارويي:

Injection: 2.5 mg-100 mg
Tablet: 2.5mg

نوشته کنترل پلاک های گسترده پسوریازیس با داروی متوترکسات اولین بار در سایت درمانی پسوریازیس پدیدار شد.