دسته: اخبار و تحقیقات علمی پسوریازیس

کشف جدید؛ شناسایی ژن CARD14 مقصر اصلی بروز پسوریازیس

محققان موسسه فناوری زیستی ولامز در بلژیک موفق به شناسایی یک مسیر سیگنال‌ دهی شده‌اند که هدف ارزشمندی برای فرمول‌ سازی درمان بیماری پوستی پسوریازیس به شمار می‌ رود. به گزارش وبسایت درمانی پسوریازیس ایران «psoriasiscure.ir»، این کشف با شناسایی جهش ژنتیکی عامل التهاب می‌ تواند به درمان‌ های موثرتر برای بیماری پوستی پسوریازیس بپردازد. یافته‌ های این تحقیق نشان داد جلوگیری از فعال شدن پروتئین MALT1 که واکنش ایمنی را در برابر التهاب تحریک می‌ کند، می‌ تواند اساس طراحی تولید درمان برای بیماری پوستی پسوریازیس قرار بگیرد. همچنین این تیم تحقیقاتی در حال حاضر مكانیسم علامت دهی مولكولی را توسط تغییرات ناگهانی در CARD14 نشان می دهند كه منجر به افزایش التهاب در بیماران مبتلا به پسوریازیس شده است. افراد، با تغییرات ناگهانی (جهش) خاص در ژن CARD14 به احتمال زیاد در حال پرورش پسوریازیس هستند.

نتایج برسی های گروه تحقیقاتی پروفسور RUDI BEYEART:

یك تیم تحقیقاتی درحال حاضر مكانیسم علامت دهی مولكولی را توسط تغییرات ناگهانی در CARD14 نشان می دهند كه منجر به افزایش التهاب در بیماران مبتلا به پسوریازیس شده است. نتایج بدست آمده CARD14 در گزارش مجله EMBO منتشرشده است.

پروفسور RUDI BEYEART: یافته های ما احتمال مورد نظر كه مهار كننده های MALTI ممكن است درمانی مفید برای بیماران مبتلا به پسوریازیس با تغییر ناگهانی CARD14 باشد را بالا می برد. آیا مهار كننده های MALTI برای درمان انواع شایع پسوریازیس كه در حاضر تحت بررسی است مفید می باشد؟

یک گروه تحقیقات تحت رهبری پروفسور RUDI BEYEART، بررسی كردند كه مكانیسم علامت دهی مولكولی بوسیله تغییر ناگهانی در CARD14 منجر به افزایش التهاب در بیماران مبتلا به پسوریازیس شده است. برای این كار آنها روی كراتینوسیت، یك نوع خاص از سلول های پوست با یك نقش كلیدی درپسوریازیس، به دلیل رشد غیر عادی و قابلیت تولید مقدار زیادی از فاكتورهای ترویج التهاب تمركز كردند. این تیم تحقیقاتی توانست CARD14 فیزیكی و اثر متقابل عملكرد با یك پروتئین كه MALT1 نامیده شده است را نشان دهد. این اثر متقابل MALT1 برای جوش ها و دمل های تعدادی از بافت سلولی پروتئین ها كه به طور معمول سیستم ایمنی در متوفق كردن سرعت بدن (ترامپولین) نگهداری می كند، فعال می شود. جالب توجه است كه جهش پسوریازس در قادر ساختن CARD14 برای تشكیل مجموعه های بیش فعال CARD14/MALT1 مرتبط می باشد، در نتیجه به پاسخ غیر عادی بالا و التهاب در بیماران پسوریازسی سوق داده می شود.

استاد RUDI: ما دریافتیم كه درمان دارویی سلول های پوست انسان با داروهایی كه فعالیت MAT1 را مهار می كنند و پروتئین هایی كه ترویج التهاب را كاهش می دهند، توسط انواع CARD تغییر پذیر ایجاد شده اند. ما به پیدا كردن یك شریك صنعتی برای گرفتن این نتایج امید بخش كه یك گام بیشتر در جستجو برای درمان پسوریازیس است، امیدواریم.

تسریع التهاب با جهش‌ های ژنتیکی در CARD1:

جهش‌ های ژنتیکی در CARD14 می تواند باعث حساس‌تر شدن پوست در ابتلا به پسوریازیس شود. CARD14 یک تنظیم‌ کننده اپیدرمی شناخته‌ شده پروتئین NF-kB است اما یافته‌ های اخیر نشان داده این ژن همچنین تنظیم‌ کننده یک مسیر سیگنال‌ دهی دیگر نیز هست که التهاب را تسریع کرده و منجر به پسوریازیس می‌ شود. ژن CARD14 همچنین مسیرهای p38 و آنزیم کیناز JNK MAP را تنظیم می‌ کند که هر دو به پروتئین MALT1 paracaspase وابسته هستند.

البته این کشف بدان معنی نیست که پسوریازیس قابل درمان است. تنها می‌توان علائم این بیماری را با مسدود کردن واکنش ایمنی که منجر به رشد سریع سلول‌های پوست می‌شود، مدیریت کرد.

کنترل پسوریازیس با مهار MALT1:

محققان توانستند فعالسازی فیزیکی و کاربردی MALT1 توسط CARD14 را در سلول‌ های پوستی کراتینوسیت تولید‌کننده کراتین جدا کنند. با مسدود کردن فعالیت MALT1، کاهش چشمگیر در پروتئین‌ های مسؤول التهاب و رشد سلول مشاهده شد که این پروتئین را به هدفی ارزشمند برای درمان پسوریازیس تبدیل کرده است. اما یافته‌ های جدید نشان می‌دهد که مهار MALT1 تنها می‌ تواند برای افراد مبتلا به پسوریازیس دارای نوع جهش‌ یافته CARD14 مفید باشد.

پسوریازیس یک نوع بیماری خود ایمنی است که بر دو تا چهار درصد جمعیت در غرب تاثیر گذاشته است. بیماران بطور رایج از تکه‌ های قرمز رنگ روی پوست زانو، آرنج یا جمجمه خود شکایت می‌ کنند. تحقیقات نشان داده که مبتلایان به پسوریازیس شدید به بیماری‌ های جدید دیگر مانند بیماری قلبی، دیابت و فشار خون کنترل نشده نیز مبتلا هستند. به طور كلی به نظر میرسد كه در پسوریازیس منشا ژنتیكی وجود دارد كه می تواند توسط عوامل محیطی بیشتر برانگیخته شود. مكانیسم اصلی شامل فعال شدن سیستم ایمنی بدن در اثر التهاب موضعی تكثیر سلول های پوست می باشد. تغییر ناگهانی دراین ژن توانایی پروتئین CARD14 را برای فعال كردن پروتئین دیگر (NF-B) افزایش می دهد كه حالت عوامل متعددی كه التهاب پوست و پسوریازیس را تحریك می كند، تحت كنترل دارد.

این یافته‌ها در مجله EMBO Reports منتشر شده است.

ارتباط پسوریازیس با خطر از دست دادن گسترده استخوان ها

محققانی به رهبری اروین واگنر در مرکز ملی تحقیقات سرطان اسپانیا (CNIO) از ژن IL-17، کشف کرده اند که بیماران مبتلا به پسوریازیس تجربه از دست دادن بخش وسیعی از توده استخوانی خود را به عنوان یک نتیجه از بیماری تجربه می کنند.

علاوه بر این، این مقاله که در حال حاضر در مجله ترجمه علوم پزشکی منتشر شده، نشان دهنده ارتباط مولکولی است که بین پوست ملتهب و از دست دادن توده استخوانی ایجاد شده است. این کشف برجسته این امکان را برای درمان پسوریازیس با داروهایی که در حال حاضر در بازار و یا در مراحل پیشرفته کارآزمایی بالینی است با نتایج بهتر فراهم می کند.

پسوریازیس و توده استخوانی:

پسوریازیس خود یک اختلال مزمن ایمنی است و ۲% از جمعیت جهان و بیش از یک میلیون نفر در اسپانیا تاثیر می گذارد، و در برخی به صورت پوسته پوسته شدن پوست همراه با در معرض خطر قرار گرفتن ابتلا به برخی از انواع سندرم متابولیک ظاهر می شود که مستعد بیمارانی مانند بیماری های چاقی، دیابت و یا بیماری های قلبی و عروقی است.

در حال حاضر محققان CNIO از ویژگی های جدید این اختلال التهابی پرده برداشته اند. ما متوجه شدیم که پسوریازیس باعث از دست رفتن گسترده و مترقی بافت استخوان می شود، محقق اوزگه Uluckan، نویسنده ی اول این مطالعه توضیح می دهد.

«یک تخریب فعال از استخوان وجود دارد اما در مقابل، در طول چرخه بازسازی استخوان» استخوان به جای آنچه که تخریب شده است تشکیل شده است اما به دلیل سرعت تخریب در طول زمان توده استخوان بیماران راکاهش می دهد.

در این مطالعه با استفاده از یک مکانیسم می توان پرده برداری کرد که فعالیت استئوبلاست مهار می شود به طوری که سلول های تولید کننده استخوان ها می توانند در طول دوران کودکی و جوانی رشد کنند، و در شرایط خوب در بزرگسالی باقی می ماند، در هر صورت یک کانال ارتباطی بین پوست و استخوان وجود دارد.

سمت چپ تصویر بافت استخوان یک موش سالم را نشان می دهد. و در سمت راست ژن JunB را نشان می دهد که از استخوان حذف شده است و در آن از دست دادن بافت استخوانی دیده می شود

ژن IL-17، یک کانال ارتباطی بین پوست و استخوان:

در مطالعه قبلی تیم اروین واگنر در تولید یک مدل موش که از ژن JanB که به صورت اپیدرم بود تقلید آنچه که در طول اختلالات التهابی پوستی در انسان اتفاق می افتد را حذف کرده بود. در حال حاضر آنها مشاهده کرده اند که این موش جهش یافته با از دست رفتن استخوان رنج می برد. محققان دریافتند که سلول های ایمنی در پوست این مدل حیوانی مقادیر زیادی از پروتئین های سیستم ایمنی بدن است که فعالیت التهاب IL_17 ستوکین سفر را از طریق جریان خون به استخوان آغاز می کند.

هنگامی که این پروتئین در سلولهای استئوبلاست وجود دارد مانع از فعالیت های wnt است، که یک مسیر سیگنالینگ سلولی است که در شکل گیری اسکلت و در اختلالات خاص، مانند پوکی استخوان، ورم مفاصل و میلوم درگیر شده است. درمان این موش ها با به دست آوردن مجدد wnt مسدود کننده اجازه می دهد تا مسیر فعالیت طبیعی خود را بدست آورده و منجر به تشکیل استخوان شود.

در مدل موش دوم ناشی از بیان بیش از حد IL_17 در پوست، از دست دادن استخوان را نشان می دهد، و نشان می دهد که مقررات زدایی از پروتئین به علت این اثر از آن کافی است، آنها صد نمونه انسانی را با استفاده از وضوح بالای توموگرافی محیط کامپیوتری (Xtremect) که یک روش تصویربرداری شناخته شده است به عنوان بیوپسی استخوان مجازی است مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.

درمان و کاربرد این تحقیق برای بیماری های دیگر:

آنها مشاهده کردند که ببماران مبتلا به پسوریازیس که استخوان از دست داده اند در مقایسه با افراد سالم با افرایش سطح سیکوتین مواجه هستند و با افزایش سطح سیتوکین IL-17A در خون و پیامدهای از دست دادن توده استخوانی برای بیماران مبتلا به پسوریازیس، با حضور بالا از این عوامل باید تحت نظارت قرار بگیرند.

درمان بیماران مبتلا به پسوریازیس با برخی از مسدود کننده ها که در بازار موجود است می تواند بر خلاف دیگر ترکیبات که ممکن است فقط التهاب پوست را تحت تاثیر قرار دهند نتایج مفیدتری در جلوگیری بر از دست دادن بافت داشته باشند. محقق Uluckan می گوید: آنتی بادی که در مسیر سیگنال دهی wnt نیز به عنوان یک درمان برای پوکی استخوان است در این موارد برای اثبات مفید است.

یافته های این مطالعه همچنین میتواند پیامد هایی برای دیگر اختلالات ایمنی داشته باشد.IL-17 به یک نقطه تمرکز برای بررسی سیستم ایمنی بدن تبدیل می شود. این مقررات زدایی نه تنها به پسوریازیس مرتبط است، بلکه بیماری های دیگر مانند آتریت، روماتوئید، بیماری التهابی روده را به دنبال دارد. در برخی موارد از دست دادن بافت استخوان در ۷۰℅موارد بیماری التهابی دیده شده است.
Uluckan توضیح می دهد برای مطالعه جالب خواهد بود که آیا IL-17 مسئول این اثر ثانویه است؟

تحقیقات نهایی برای درمان پسوریازیس در حال انجام است

اسماعیل قادری استاد دانشگاه و پژوهشگر در زمینه ترکیبات شیمیایی، گیاهان دارویی و محقق در علم نانو تکنولوژی است. وی به نتایج بسیار مهمی در درمان قطعی برخی بیماری ها از جمله پسوریازیس رسیده است و با تلفیق طب سنتی، علم شیمی و نانوتکنولوژی گامی مؤثر به سوی مبارزه با بیماریهای ویروسی برداشته است. ویروس هرپس که عامل بروز تبخال دهان، تبخال چشمی، تبخال تناسلی و آفت دهان است در سراسر دنیا به عنوان یک ویروس غیر قابل درمان و کشنده شناخته می شود که هیچ پزشک و پژوهشگری در تمام جهان اطلاعی از درمان این ویروس ندارد.

اما پژوهشگر بزرگ همدانی موفق شده است داروی این ویروس را بسازد. اکنون داروی این بیماری واگیر دار و کشنده در دستان اسماعیل قادری است. وی در این خصوص گفت: خوشبختانه انستیتو پاستور هم پس از آزمایش دارو آن را تأیید کرد و کشف این دارو را به وزیر علوم تبریک گفت.

این دارو بر روی بسیاری از بیماران آزمایش شده و خوشبختانه در همه موارد درمان شخص مبتلا بر علم و توانایی استاد قادری صحه گذاشته است.

تحقیقات نهایی برای درمان پسوریازیس و سرطان در حال انجام است:

تحقیقات و پژوهش های این محقق در زمینه درمان بیماری های دیگر همچنان ادامه دارد. این محقق ارزشمند در مورد بیماری لاعلاج پسوریازیس نیز در حال انجام پژوهش های نهایی است و به نتایج خوبی رسیده است. او با طب سنتی بیماران سرطانی بسیاری را نیز درمان کرده است.

هدف وی خدمت رسانی به هموطنانش و ادای دین در مقابل علم است. او به دنبال کسب درآمد و شهرت نیست. بیماران بسیاری را بدون دریافت هیچ هزینه ای درمان کرده است . تواضع او تا حدی است که از گرفتن عکس امتناع ورزید و گفت من شهرت نمی خواهم بگذارند خدمت کنم.

برای این محقق برجسته آرزوی سلامتی و اکتشافات پی در پی داریم و از مسئولین کشور انتظار مساعدت و همراهی برای سربلندی ایران و ایرانی در سطح جهان .

سندرم متابولیک مشکلی رایج در مبتلایان به پسوریازیس

مطالعه‌ای که اخیرا در ژورنال Arch Dermatol, چاپ شده، به بررسی ارتباط بین سندرم متابولیک و بیماری پسوریازیس پرداخته است. بر اساس این تحقیقات بیماران مبتلا به پسوریازیس در معرض عوارض جدی سندرم متابولیک قرار دارند بنابراین درحین پروسه درمان بیماری پسوریازیس، باید این عوارض نیز مدنظر قرار گیرد و در صورت تشخیص درمان زودرس انجام شود.

پسوریازیس نوعی بیماری نادر:

پسوریازیس نوعی بیماری مزمن و خودایمنی پوستی است که به دلیل ارسال سیگنال های اشتباه توسط سیستم ایمنی موجب تسریع رشد سلول‌ های پوستی می گردد. تحقیقات اخیر نشان داده است پسوریازیس با فاکتورهای مؤثر در سندرم متابولیکی مانند چاقی، فشار خون بالا، دیابت، کلسترول و تری‌ گلیسرید مرتبط است.

مطالعات قبلی نشان داده اند که بیماران مبتلا به پسوریازیس در مقایسه با جامعه عادی، شانس بیشتری برای بروز سندرم متابولیک و بیماری های قلبی عروقی دارند. طبیعت التهابی مزمن پسوریازیس را عامل و ریسک فاکتور مستقلی برای بیماری های قلبی عروقی می دانند. فهمیدن رابطه ی بین این ها برای درمان و مدیریت پسوریازیس و ناخوشی های همراهش مهم است. در این مطالعه هدف ما مقایسه ی اجزای سندرم متابولیک در بیماران پسوریازیس با گروه کنترل سالم است.

سندرم متابولیک چیست؟

سندرم متابولیک (Metabolic syndrome) به مجموعه‌ای از شرایط گفته می‌ شود که بنا به گفته محققان عبارتند از  گروهی از عوامل خطر شامل چربی دور کمر، چاقی شکمی، فشارخون بالا، دیابت، تری گلیسیرید بالا و HDL (چربی خوب) پایین است که با هم رخ می‌ دهند و خطر ابتلا به بیماری‌ های قلبی، سکته و دیابت را افزایش می‌ دهند.

راهکارهای پیشگیری از بروز سندروم متابولیک:

کم کردن وزن:

حتی کاهش وزنی حدود ۵ تا ۱۰ درصد وزن بدن نیز تا حدی زیادی شانس ابتلا به سندورم متابولیک را کاهش می‌ دهد یا از جدی تر شدن بیماری جلوگیری می‌ کند.

ورزش کردن:

فعالیت بدنیتان را افزایش دهید؛ حتی ۳۰ دقیقه پیاده‌ روی سریع روزانه می‌تواند سطح انسولین خون، فشار خون و سطح کلسترول خون را بهبود بخشد و خطر ابتلا یا پیشرفت دیابت‌ ها را کاهش دهد.

تغیر رژیم غذایی:

سعی کنید فقط حدود نیمی از کالری مورد نیازتان را از کربوهیدرات‌ ها تأمین کنید. از کربوهیدرات‌ های پیچیده (نان سبوس‌دار، برنج قهوه‌ای و شکر تصفیه نشده) استفاده کنید. علاوه بر این مصرف فیبرها (به ویژه سبزیجات تازه) را افزایش دهید و گوشت کمتری بخورید. از روغن‌ های سالم مانند روغن کانولا، زیتون و کنجد و دانه‌های گیاهی استفاده کنید.

محدود کردن مصرف الکل:

بسیاری از پزشکان توصیه می‌ کنند که مصرف الکل را محدود کنید.

کاهش فشارهای روحی و عصبی:

به این منظور ساعتی از روز را به تمرین آرامش و مدیتیشین بگذرانید. کاهش استرس سبب کاهش قند خون نیز می‌شود.

چگونه سندروم متابولیک تشخیص داده می ‌شود؟

معیارهای ثابتی برای تشخیص سندروم متابولیک وجود ندارد. انجمن قلب آمریکا (AHA) و انستیتوی قلب، ریه و خون آمریکا می گویند زمانی به یک اختلال، سندروم متابولیک اطلاق شود که دست کم سه تا از شرایط زیر وجود داشته باشند:

بالا بودن دور کمر:

در مردان ۱۰۲ سانتی ‌متر یا بیشتر و در زنان ۸۸ سانتی‌ متر یا بیشتر.

بالابودن میزان تری ‌گلیسریدها:

۱۵۰ میلی ‌‌گرم در دسی ‌لیتر یا بیشتر.

کاهش میزان کلسترول خوب (HDL):

در مردان کمتر از ۴۰ میلی ‌گرم در دسی‌ لیتر و در زنان کمتر از ۵۰ میلی‌ گرم در دسی‌ لیتر.

بالا بودن فشار خون:

۱۳۰ روی ۸۵ میلی ‌متر جیوه یا بیشتر.

بالا بودن میزان قند خون ناشتا:

۱۰۰ میلی ‌گرم در دسی‌ لیتر یا بیشتر.

ارتباط بین سندرم متابولیک و بیماری پسوریازیس:

مطالعه‌ای که اخیرا در ژورنال Arch Dermatol, چاپ شده، به بررسی ارتباط بین سندرم متابولیک و بیماری پسوریازیس پرداخته است. در این مطالعه، بیش از ۶۵۰۰ بیمار مبتلا به پسوریازیس با میانگین سنی ۳۹ سال و شاخص توده بدنی (BMI) حدود ۲۸، تحت بررسی قرار گرفتند.

نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که ۴۰ درصد بیماران مبتلا به پسوریازیس فاکتورهای سندرم متابولیکی را دارا بودند. بیشترین نشانه های سندرم متابولیک در میان افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس،

شامل:

۶۳% چاقی شکمی

افزایش سطح تری گلیسرید تا ۴۴%

کاهش سطح کلسترول خوب (HDL)، تا ۳۴%

لازم بذکر است که سطح بالای تری‌ گلیسرید میزان بیشتر از ۱۵۰ میلی‌گرم در هر دسی لیتر تعریف می‌ شود. همچنین سطح پائین HDL نیز کمتر از ۴۰ میلی‌گرم در هر دسی لیتر در مردان و کمتر از ۵۰ میلی‌گرم در هر دسی لیتر در زنان می باشد.

از طرف دیگر فاکتورهای سندرم متابولیکی، تنها در میان ۱۳% افراد مبتلا به پسوریازیس مشاهده نشد، در حالی که این آمار در بین افراد سالم ۲۸% اندازه‌گیری گردید. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که دو برابر شدن سندرم متابولیک در میان مبتلایان به پسوریازیس مستقل از فاکتورهایی مانند سن، جنس، نژاد و سطح پروتئین C-reactive می باشد.

برسی نقش عوامل میكروبی در بیماری پوستی پسوریازیس

علت دقیق بیماری پسوریازیس هنوز شناخته شده نیست؛ بنابراین هنوز درمان قطعی برای این بیماری وجود نداشته و تنها از درمان علامتی برای افراد مبتلا استفاده می شود؛ لذا در صورتی كه بتوان عامل پاتوفیزیولوژیك اصلی را در این زمینه شناسایی نمود، احتمال درمان طولانی مدت بیماری و جلوگیری از عود آن افزایش خواهد یافت. یكی از فرض هایی كه امروزه در مورد پاتوژنز این بیماری مطرح شده است، نقش احتمالی عوامل میكروبی و تشكیل آنتی بادی علیه این عوامل می باشد. لذا بر آن شدیم تا طی تحقیقی به مطالعه مقالات منتشر شده در زمینه نقش عوامل میكروبی در بیماری پسوریازیس بپردازیم و با بررسی نتایج آن ها گزارشی جامع در زمینه نقش عوامل میكروبی و مكانیسمی كه این عوامل در ایجاد تغییرات پوستی به كار می گیرند، تهیه و پیشنهادات لازم را در زمینه ارتقاء درمان بیماران ارائه نماییم.

در مورد پسوریازیس:

پسوریازیس یک بیماری مزمن و التهابی پوست می‌ باشد که با ضایعات پوشیده شده از پوسته‌ های نقره‌ای سفید مرده پوست مشخص می‌ شود. این بیماری خود ایمنی زمانی رخ می‌ دهد که سیستم ایمنی بدن پیام‌های معیوبی می‌ فرستد که منجر به افزایش سرعت چرخه رشد سلول‌ های پوست می‌ شود.

پسوریازیس یك اختلال ایمنی شایع وابسته به لنفوسیت T است که با پلاک های قرمز، ضخیم و پوسته های نقره ای مشخص می شود. پسوریازیس شایع ترین بیماری اتوایمیون می باشد كه با توجه به مدت زمان طولانی درگیری، هزینه زیادی برای بیمار در بر خواهد داشت

ماهیت ایمونولوژیكی این بیماری و درمان های سركوب كننده سیستم ایمنی و موتاژن بودن داروها ممكن است باعث افزایش استعداد ابتلاء به سرطان های مختلف مانند سرطان پوست و پروستات شود. پسوریازیس در هر سنی رخ می دهد و با مشكلاتی مثل افسردگی، كاهش كیفیت زندگی، بیماری های قلبی و عروقی، سكته مغزی، لنفوما دیابت ملیتوس، سندرم متابولیك و آرتریت سوریاتیك همراه است.

به دلیل در معرض بودن این ضایعات، اختلالات روانی مثل افسردگی، اضطراب، وسواس، اختلالات جنسی، تمایل به خودكشی، كاهش راندمان كار و دوری از اجتماع در بیماران دیده می شود. بالا بودن سطح تری گلیسرید وكلسترول در افراد مبتلا به پسوریازیس در پاتوژنز این بیماری و همچنین ایجاد بیماری های قلبی و عروقی نقش دارد.

برسی نقش عوامل میكروبی در بیماری پسوریازیس:

مواد و روش‌های تحقیق:

مقالاتی که بین سال‌های ۱۹۶۱ و ۲۰۱۱ در PubMed/MEDLINE و پایگاه‌های جستجوی اطلاعات داخلی منتشر شده بودند، جهت تعیین نقش عوامل میکروبی در عارضه پسوریازیس مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این مطالعات با دقت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ ها:

عوامل میکروبی به ویژه استرپتوکوکوس پیوژنز، استافیلوکوکوس اورئوس، گونه های کاندیدا، گونه‌های مالاسزیا، انتروکوک فکالیس و سودوموناس آئروژینوزا می‌ تواند روند بیماری را از طریق تغییر در ویژگی‌ های پوست بیماران مبتلا به پسوریازیس تغییر دهند.

نتایج برسی ها:

بر اساس نتایج این مطالعات به نظر می‌ رسد میکروارگانیسم‌ها در پاتوژنز پسوریازس بسیار با اهمیت باشند. این عوامل می‌ توانند از طریق فعال‌سازی مونوسیت‌ ها و سلول‌های T توسط سوپر آنتی‌ ژن‌ ها و ترشح سموم مختلف باعث تشدید پسوریازیس شوند.

عوامل میكروبی متعددی در ایجاد یا پیشرفت این بیماری مؤثر می باشند كه قارچ هایی مانند مالاسزیا و كاندیدا، باكتری هایی مانند استرپتوكوكوس، استافیلوكوكوس، انتروكوكوس و سودوموناس از عوامل میكروبی مهمی هستند كه نقش آنها در بروز و تشدید حالات كلینیكی این بیماری مشخص است.

علت اصلی بیماری پسوریازیس هنوز مشخص نمی باشد. اگرچه تعداد زیادی از مقالات به ژنتیكی بودن این بیماری اشاره كرده اند، ولی مهیا بودن فاكتورهای ژنتیكی تضمین قطعی برای ابتلاء به بیماری نمی باشد. بنابراین دانستن انواع فاكتورهای مستعد كننده و تماس با محركهای محیطی می تواند دلیل بعضی از تغییرات پوستی را در افراد مبتلا به پسوریازیس توضیح دهد.

نقش مهم عوامل میکروبی در پسوریازیس:

همان طور كه اشاره شد، عوامل میكروبی از مهم ترین محرك های محیطی هستند كه نقش به سزایی در پروسه بیماری پسوریازیس دارند. با بررسی مقالات مختلف می توان نتیجه گرفت كه عوامل میكروبی با كلونیزاسیون در سطح پوست و مخاط باعث تغییر مسیر این بیماری می شوند. میكروارگانیسم ها از طریق تولید توكسین ها و سوپر آنتی ژن های مختلف باعث بدتر شدن این بیماری می شوند. سوپر آنتی ژن ها گروهی از آنتی ژن های میكروبی هستند كه بر خلاف آنتی ژن های پپتیدی به صورت پروتئین های دست نخورده در محلی خارج از محل اتصال، به MHC II و رسپتورهای T متصل می شوند و با تحریك سلول های Tباعث تولید میزان زیادی از سیتوكای نهای پیش التهابی می شوند كه منجر به تشدید بیماری پسوریازیس می شود. سوپر آنتی ژن ها از طریق تحریك مونوسیت ها و افزایش تولید سیتوكاین توسط این سلول ها نیز باعث وخیم تر شدن این بیماری می شوند.

همچنین بعضی از میكروارگانیسم ها، فلور طبیعی بدن هستند و عدم مواجه با آنها غیر ممكن می باشد. از طرفی نقص سیستم ایمنی در این افراد باعث افزایش تكثیر این میكروارگانیس ها می شود در نتیجه توكسین و سوپر آنتی ژن زیادی تولید می شود كه بدتر شدن وضعیت افراد مبتلا به پسوریازیس را در پی خواهد داشت. بنابراین اصلاح سیستم ایمنی این افراد و همین طور مصرف دوره ای آنتی میكروبیال می تواند باعث كاهش رشد میكروارگانیس ها و بهتر شدن وضعیت بیماران شود.

از آن جایی كه میكروارگانیسم های زیادی می توانند در قسمت های مختلف بدن افراد مبتلا به پسوریازیس كلونیزه شوند بررسی و تعیین نوع میكروارگانیسم كلونیزه شده جهت انتخاب نوع داروی آنتی میكروبیال ضروری به نظر می رسد. در مورد میكروارگانیسم هایی كه فلور طبیعی بدن نیستند، بیماران باید از تماس با محل هایی كه مناسب رشد این عوامل هستند خوداری كنند و با كنترل رطوبت و رعایت نظافت از رشد این عوامل جلوگیری نمایند.

با وجود اینكه اكثر مقالات به ژنتیكی بودن پسوریازیس اشاره كرده اند اما تعداد معدودی از ژنهای دخیل در این بیماری شناخته شده اند. بنابراین لازم است كه مطالعات بیشتری در این زمینه صورت گیرد. علی رغم این كه DNA بعضی از عوامل میكروبی در خون افراد مبتلا به پسوریازیس ردیابی شده است، اما هنوز نقش DNA این میكروارگانیسم ها در پاتوژنز پسوریازیس مشخص نمی باشد. بنابراین پیشنهاد می شود مطالعاتی در این زمینه صورت گیرد و اثر DNA عوامل میكروبی در تكثیر لنفوسیت ها، سلول های T و ترشح سیتوكای نهای مختلف و مهاجرت سلول های ایمنی بررسی شود.

انتروكوكوس فكالیس و سودوموناس آئروژینوزا از عوامل میكروبی هستند كه انسان ها در معرض تماس مكرر با آن ها هستند. ولی تعداد مطالعات صورت گرفته در مورد نقش این عوامل میكروبی بسیار اندك
است، و مكانیسم احتمالی آن ها در ایجاد یا تشدید پسوریازیس ناشناخته است. بنابراین لازم است كه مطالعاتی در این مورد صورت گیرد.

انتروتوكسین های استافیلوكوك اورئوس از مقاوم ترین سموم شناخته شده می باشند ولی نقش آن ها در پسوریازیس به طور كامل شناخته شده نیست. بنابراین پیشنهاد می شود كه مطالعاتی در این زمینه صورت گیرد.

MSCRAMM مولكول هایی هستند كه در سطح بعضی از عوامل میكروبی شناسایی شده اند. این مولكول ها با اتصال به پروتئین های ماتریكس خارج سلولی مانند فیبرینوژن، فیبرونكتین و كلاژن باعث كلونیزاسیون عوامل میكروبی در بدن می شوند؛ از این رو پیشنهاد می شود كه نقش MSCRAMM در تأثیر عوامل میكروبی در پسوریازیس بررسی شود. (TLRs) به وسیله تعداد زیادی از سلول های پوست بیان می شوند و نقش مهمی در شناسایی تركیبات میكروبی و شروع واكنش های ایمنی پوست دارند؛ لذا بررسی نقش این رسپتورها در بیماری پسوریازیس نیز پیشنهاد می شود.

امید به درمان پسوریازیس با دارویی جدید از شقایق دریایی

سم حیوانات زهردار از ده تا هزاران نوع زهر متفاوت تشکیل شده است. ترکیبات این سم‌ ها از پروتئین‌ هایی شبیه پروتئین‌ های پپتید و زنجیره‌ های کوچک‌ تری از اسیدهای آمینه و مولکول‌ های آلی مانند هورمون‌ها، آنتی‌بیوتیک‌ ها و دیگر ترکیباتی تشکیل شده است که در عملکرد متابولیسم موجود زنده نقش دارند. دانشمندان این سموم را منابعی عالی برای درمان بسیاری از بیماری‌ های خاص نظیر پسوریازیس می‌ دانند و درصدد تغییر عملکرد این زهرها برای تولید نسل جدیدی از داروهای حیرت‌ انگیز هستند. شقایق دریایی از وابستگان نزدیک مرجان دریایی، عروس دریایی بوده و به گفته محققان می تواند به درمان بلند مدت پسوریازیس و آرتریت پسوریازیس منجر شود.

شقایق دریایی و پسوریازیس:

شقایق دریایی جانور بومی منطقه کارائیب است. شقایق دریایی هنگام شکار، قبل از این که ماهی‌ های کوچک و دیگر طعمه‌ های خود را به سمت دهان ببرد، با استفاده از سلول‌ های نیش موجود در شاخک‌ هایش، سم را وارد بدن آنها کرده، آنها را بی‌ حس می‌ کند. مدت‌ هاست، پپتیدهای موجود در سم شقایق دریایی، توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است. یکی از ترکیبات موجود در آن، اساس ساخت دارویی آزمایشی به نام دالازاتاید است.

داروی فوق العاده دالازاتاید در مرحله دوم آزمایش‌ های خود، یعنی در مرحله بالینی است و قرار است به درمان بیماری‌ خود ایمنی پسوریازیس بپردازد. این دارو به جای سرکوب کل سیستم ایمنی بدن، بسیار گزینشی عمل کرده و کانال یون‌ های موجود در برخی سلول‌ های ایمنی را که از کنترل خارج شده‌اند، مسدود می‌ کند.

ساختمان شقایق دریایی:

یک گونه معروف از شقایق دریایی به نام متریدیوم (Meridium) بدن استوانه‌ای کوتاهی دارد. روی صفحه دهانی که در بالا و بصورت مسطح است، تعداد زیادی شاخک های کوتاه و تو خالی در اطراف دهان، قرار گرفته‌اند. پایه یا صفحه پایی نیز برای چسبیدن جانور به اجسام سخت دریا، استفاده می‌ شود. مری لوله پهن است که به دهان و حفره داخلی (انترون) متصل می‌ شوند. در امتداد یک یا دو طرف مری شیار صاف و مژکداری به نام “سیفونوگلیف” وجود دارد که از آن آب به داخل انترون عبور می‌کند.

بر روی حاشیه داخلی و آزاد هر دیواره یک رشته ضخیم و چین خورده وجود دارد که تا پایین امتداد پیدا می‌ کنند بر روی آنها نماتوسیت‌ ها و سلولهای غده‌ای وجود دارند. سایر نماتوسیت‌ ها در شاخک ها یافت می‌ شوند. رشته‌ های معدی می‌ توانند از سوراخ های دیواره بدن یا دهان بیرون آیند و در گرفتار ساختن طعمه، کمک کنند. غدد تناسلی در امتداد جدارها، تشکیل می‌ شوند.

سطح خارجی بدن جانور از اپیدرم خشنی بطور کامل پوشیده شده و صفحه قاعده‌ای و شاخک ها، علاوه بر پوشش مزبور دارای مژک هستند و مری انترون از گاسترودرم مفروش شده‌اند. اپیدرم در جدارها دارای یک شبکه ‌عصبی و اعصاب است ولی اندامهای حسی موضعی وجود ندارند.

تغذیه شقایق دریایی:

غذای این جانوران از نرم تنان، سخت پوستان، بی مهرگان دیگر و ماهی ها تشکیل می‌ گردد. شکار های مزبور بوسیله نماتوسیت‌ ها فلج می‌ شوند و بوسیله شاخکها بسوی دهان برده می‌ شوند. دهان و مری نیز می‌ توانند وسیعا باز شوند و بعضی از شکارها را مستیقما بگیرند. غذا به داخل حفره داخلی (انترون) می‌آید و در آنجا بوسیله آنزیهای مترشحه گوارش می‌ یابد و بوسیله گاسترودرم جذب می‌ گردد، مواد زاید گوارش نیافته از راه دهان به خارج دفع می‌ شوند.

تولید مثل در شقایق دریایی:

جنس های نر و ماده از هم مجزا هستند. تخمک ها و اسپرم ها از غدد تناسلی بیرون می‌ آیند و از دهان به آب می‌ ریزند و عمل لقاح در آب صورت می‌ گیرد. تخم به صورت یک گاسترولای دراز مژک دار رشد می‌ کند. بزودی جدارها در لوله گوارش تولید ظاهر می‌ شود و بلاستوپور به دهان تبدیل می شود و مژک‌ های طویل محکم در انتهای مقابل دهانی می‌ رویند. این لارو به اطراف شنا می‌ کند و از جانوران میکروسکوپی تغذیه می‌ کند و سپس به کف آب می‌ رود و در آنجا بوسیله انتهای مقابل دهانی خود ثابت می‌ گردد. آنگاه با رشد و نمو شاخکها، جدارها و … لارو به شقایق دریایی کوچکی تبدیل می شود.

سایر خصوصیات شقایق دریایی:

بیشتر انواع شقایق‌ ها به صخره‌ها، صدفها و سطوح دیگر می‌ چسبند ولی بعضی از آنها می‌ توانند به سهولت حرکت کنند و تعدادی از انواع بسیار کوچک شقایق قادر هستند با تکان دادن شاخکهای خود شنا کنند و بعضی از انواع باریک هم، کف دریا را سوراخ می‌کنند و فقط شاخکها را رها می‌ سازند و در نتیجه صفحه دهانی‌ شان رو‌‌باز می شود.

شقایق‌ ها بوسیله ماهی ها، خرچنگ ها، سایر سخت پوستان، ستاره‌ های دریایی و نرم تنان خورده می‌ شوند. ماهی روغن، و ماهی پهن هم از شقایق استفاده می‌ کنند. بعضی از انواع نرم تنان نسبت به زهرهای شقایق‌ ها مصون بوده و حتی نماتوسیت‌ های خارج شده را در داخل بدن جای می‌ دهند.

دورنمای پسوریازیس چگونه است؟

پسوریازیس بر افراد مختلف به شیوه های متفاوتی تاثیر می گذارد. در كل، پسوریازیس پلاكی یك بیماری مزمن (پایدار) است كه از هر چند وقت اوج می گیرد و می آید و از بین می رود. با این وجود، برخی مطالعات نشان داده اند كه، در طول زمان، از هر ۳ نفر در یك نفر پسوریازیس پلاكی زمانی كاملا از بین می رود. برخی از افراد سالها از شر پسوریازیس خلاص بوده اند ولی دوباره شعله ور شده است.

همان طور كه می دانید، پسوریازیس قطره ای كه تداول كمتری دارد، معمولا بعد از چند ماه كاملا از بین می رود. اما اگر، دوره های تكرار شونده پسوریازیس قطره ای دارید، احتمال ایجاد پسوریازیس پلاكی در سالهای بعد در شما بیشتر است.

جبران کمبود داروی متوترکسات تا پایان هفته

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس در هفته اخیر تحقیقات میدانی از داروخانه‌ های تهران، حکایت از کمبود شدید داروی متوترکسات ۵۰ میلی گرم داشت. متوترکسات عمدتاً در درمان و کنترل پسوریازیس، آرتریت روماتوئید و همچنین درمان کمکی اُستئوسارکوم و بیماری قارچی استفاده می‌ شود. به گفته رئیس اداره برنامه ریزی و آمار سازمان غذا و دارو درباره کمبود داروی متوترکسات هیچ جای نگرانی نیست و تامین و تدارک آن صورت پذیرفته است و طی هفته آینده در سطح داروخانه‌ های کشور توزیع خواهد شد.

طلعت قانع رئیس اداره برنامه ریزی و آمار گفت: این کمبود ها که در هفته‌ های اخیر شاهد آن بوده‌ ایم به دلیل کمبود دوزهای دیگر این دارو در بازار است که باعث شده تا بیماران نیازمند به سمت استفاده از دوز ۵۰ میلی گرمی روی آورند.

وی ادامه داد: لذا این موضوع باعث استفاده از ذخایر داروی مذکور شده است که جای نگرانی نیست و تامین و تدارک آن صورت پذیرفته است که طی هفته آینده در سطح داروخانه‌ های کشور توزیع خواهد شد.

درباره متوترکسات بیشتر بدانید…

امیدواری محققان به درمان پسوریازیس با تولید پوست دوم

انتشار فیلمی که گفته می‌ شود می‌ تواند در درمان پسوریازیس موثر باشد جنجالی شده است. محققان موفق به تولید یک پوست از جنس پلیمر شدند که قوی، چسبنده و دقیقا مانند پوست واقعی بوده و اصطلاحا به آن “پوست دوم” می‌ گویند. این پوست می تواند رطوبت مورد نیاز پوست زیرین (پوست اصلی بدن) را بخوبی حفظ کند و گفته می شود که برای پوست هایی که دچار خارش زیاد و پسوریازیس هستند نیز بسیار مناسب خواهد بود. از سوی دیگر این روش درمان مشکلات روش های پیشین را نخواهد داشت. این پوست می تواند حداقل برای ۲۴ ساعت بر روی پوشا فرد بماند، لکه بر روی آن نمانده و می تواند تا ۲۵ درصد حالت کشسانی داشته باشد.

پوست دوم و پسوریازیس:

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، رابرت لانگر، استاد مهندسی زیستی در موسسه فناوری ماساچوست و یکی از نویسندگان این پژوهش اظهار کرد: این پوست جدید مانند یک لباس نامرئی بوده که شما می‌ توانید آن را بر روی پوست خود قرار دهید.

لانگر اظهار کرد: ما موفق به ایجاد ماده ای شدیم که بسیار ایمن بوده و این فناوری جدید را بر روی انسان آزمایش کردیم و دریافتیم که این پوست جدید چسبنده بوده و از قدرت بالایی برخوردار است و همچنین استفاده از آن آسان است.

لانگر یکی دیگر از بنیانگذاران شرکت OLIVO در این پروژه با همکاران خود در هشت سال گذشته همکاری کرده است.

مواد تشکیل دهنده پوست دوم:

این فیلم مبتنی بر سیلیکون از دو کرم مختلف تشکیل شده که یکی پس از دیگری اعمال می شود. این ترکیب یک لایه پلیمری نامرئی را تشکیل می‌ دهد که پوست زیرین را تقویت کرده و همچنین یک لایه تنفسی در بالا فراهم میکند.

به گفته لانگر، چالش بزرگ آنها در این چند سال پیدا کردن ماده‌ای با تمامی این خواص (خاصیت کشسانی، نامرئی بودن، با دوام بودن، مرطوب کنندگی و چسبندگی بالا) بوده است. راه کلیدی برای رسیدن به آن از طریق ترکیب مواد شیمیایی ترکیبی است. ما صدها پلیمر را مورد بررسی قرار داده و در نهایت بهترین نوع آن را انتخاب کردیم.

پوست انسان در طول زمان و در نتیجه بیماری، پیری و شرایط محیطی تغییر می‌ کند. که این امر به از بین رفتن عملکرد پوست و تغییر ظاهری آن منجر می‌ شود. به همین منظور این پوست دوم برای حفظ و بهبود پوست و همچنین مبارزه با بیماری‌ های پوستی مانند پسوریازیس استفاده می‌ شود.

پوست دوم و مقاصد زیبایی:

پوست دوم همچنین می تواند برای مقاصد زیبایی نیز استفاده شود، برای مثال این پوست می تواند پوست اصلی را محکم کرده و میزان چروک ها را در دید افراد تا حد زیادی کاهش دهد، این پوست می تواند برای دور چشم نیز مورد استفاده قرار گیرد، همچنین برای پوشاندن محل زخم و غیره نیز مفید خواهد بود.

پوست دوم و آینده آن:

لازم به ذکر است که این محصول جدید برای هر دو جنبه پزشکی و آرایشی و بهداشتی استفاده می‌ شود. محققان این پژوهش بر این باورند که اگر این پوست تجاری سازی شود، مطمئنا از فروش بسیار بالایی مخصوصا در زمینه آرایشی و بهداشتی برخوردار خواهد شد. آنها همچنین معتقدند که این پوست جدید می‌ تواند به درمان بیماری های بسیار جدی نظیر پسوریازیس در آینده کمک کند و همچنین در عملهای جراحی و برای درمان مصدومان سوانح سوختگی نیز استفاده شود.

این پژوهش در مجله Nature Materials به چاپ رسیده است.