حتما شما هم تا به حال متوجه ظهور لکه های قهوه ای، مسطح، پوسته پوسته و ضایعاتی از این دست روی پوستتان شده اید. هر نوع ضایعاتی که بر روی پوست ایجاد می شود، می تواند حداقل از نظر ظاهری نگران کننده باشد. از طرفی تشخیص زودهنگام سرطان پوست، می تواند تا حد زیادی در چشم انداز درمان موثر باشد. بنابراین شناسایی تفاوت بین پسوریازیس و سرطان پوست و علائم هر کدام، بسیار با اهمیت است.

پسوریازیس یک بیماری پوستی مزمن است. هنگامی که درمان های موضعی نمی توانند این بیماری را کنترل کنند، بیماران در معرض استفاده از داروهای خوراکی، تزریقی یا استنشاقی قرار می گیرند که ممکن است سیستم ایمنی آنها را تحت تاثیر قرار دهند.

دکتر علی مومنی در گفتگو با سایت درمانی پسوریازیس؛ بیماری پوستی صدف یا پسوریازیس عارضه‌ای مزمن، مکرر و مادام‎العمر است که مشخصه آن پلاک‌ های صورتی یا قرمز فلس مانند و ناهموار روی بدن است که غالباً روی پوست سر، کمر، آرنج و زانو ایجاد می‌ شود. بیماری صدف روی دست و پا نیز ایجاد می‌ شود و گاهی کار کردن یا فعالیت‌ های معمول را مختل می‌ کند.

دکتر علی عصیلیان متخصص پوست و مو در گفتگو با سایت درمانی پسوریازیس درباره علت ریزش مو در بعضی از بیماران پسوریازیس تاکید کردند که علت اصلی و همیشگی ریزش مو در بیشتر بیماران پسوریازیس را نمی توان به پسوریازیس نسبت داد.

اگر مبتلابه پسوریازیس پوست سر باشید، روی سرخود با ناحیه‌های قرمز، خارش و پوسته سفیدرنگ مواجه می‌شوید. این مشکلات ممکن است از رستنگاه مو فراتر روند و تمام پوست سر را فرابگیرند. علاوه بر این، ممکن است در موی خود و روی شانه‌های خود با پوسته‌های پوست مواجه شوید. به گزارش بنیاد ملی پسوریازیس (Nationa- Psoriasis Foundation)، پسوریازیس پوست سر بیش از نیمی از افراد مبتلابه پسوریازیس را تحت تاثیر قرار داده است.

داروهای بیولوژیک نوع جدیدتری از داروها هستند که برای درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک استفاده می شوند. این داروها قسمت هایی از سیستم ایمنی هدف قرار می دهند. بیولوژیک ها سرعت آسیب مفاصل را کم کرده و علائمی چون درد مفاصل، تورم و پوست فلسی را تسکین می دهند. پزشک معمولا وقتی سایر درمانها برای بیمار عمل نمی کند، درمان با بیولوژیک ها را شروع می کند. آنچه در زیر می آید نگاهی است به آخرین دستورالعمل آکادمی آمریکایی درماتولوژی در زمینه تجویز مهارکننده های TNF در درمان پسوریازیس.

خبر خوب این است که پسوریازیس نباید روی توانایی شما برای باردارشدن تاثیر بگذارد. حتی ممکن است در صورت بارداری دریابید که پسوریازیس شما بهتر شده است. دکتر لورا رایلی، متخصص زنان و زایمان در بیمارستان دولتی بوستون می‌گوید: «داده‌ها نشان می‌دهند که اکثریت خانم ها -بالای ۶۰ درصد- در طول دوران بارداری با بهبود علائم پسوریازیس خود مواجه می‌شوند.» حدود ۲۰ درصد از این خانم‌ها در همان حالت قبلی باقی می‌مانند و ۲۰ درصد دیگر با بدتر شدن پسوریازیس خود مواجه می‌شوند. دکتر سیلویا هسو، استاد و مدیر بخش پوست‌شناسی در دانشکده پزشکی دانشگاه Temple می‌گوید که متاسفانه یک پزشک قادر نیست که بگوید در صورت بارداری چه تغیری برای پسوریازیس شما رخ خواهد داد. و اتفاق‌هایی که برای علائم پسوریازیس شما رخ می‌دهند ممکن است برای هر بار بارداری متفاوت باشند.

اهدای خون یک عمل داوطلبانه است. فرد می‌پذیرد که از خون خود به شخصی که نیاز دارد اهدا کند. میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا هر سال نیازمند دریافت خون می‌شوند. برخی افراد طی عمل جراحی به خون نیاز پیدا می‌کنند. برخی نیز پس از تصادف یا در اثر بیماری به خون یا اجزای آن نیاز می‌یابند. اهدای خون در تمامی این موارد می‌تواند کمک کننده باشد. پیش از اهدای خون، فرد یک فرم سابقه پزشکی محرمانه را پر می‌کند که شامل سوالاتی است که برخی از رفتارهای پرخطر آلوده کننده خون را مورد بررسی قرار می‌دهد. تمامی این اطلاعات به صورت محرمانه باقی می‌ماند. افرادی که برای مداوای پسوریازیس از اترتینات استفاده کرده‌اند جزء گروه‌های پرخطری محسوب می‌شوند که نمی‌توانند خون اهدا کنند.