خطر استفاده از داروی ضد سرطان متوترکسات برای پسوریازیس

متوترکسات از دهه ۱۹۵۰ میلادی تاکنون به عنوان داروی سرطان بکار می رود. این دارو با جلوگیری از عمل ویتامین اسید فولیک مانع از ساختن DNA و بدین ترتیب مانع از رشد سلولی می شود. البته متوترکسات از سال ۱۹۹۳ تاکنون درکشورهای غربی برای سقط جنین مورد استفاده قرار می گیرد و تاکنون ۱۳۰۰ مورد سقط جنین توسط متوترکسات انجام شده است. اما به علت عوارض ناشی از این نوع سقط جنین دارویی و خطر تولد کودکان ناقص الخلقه، این کار زیر نظارت اکید پزشکان معالج انجام می شود.

متوترکسات (Methotrexate):

متوترکسات (Methotrexate) بطور شایع برای درمان آرتریت روماتوئید و هم چنین درمان آرتریت روماتوئید کودکان، لوپوس، آرتریت پسوریاتیک، میوزیت ها، واسکولیت ها و بعضی بیماری های دیگر روماتیسمی تجویز می شود.

این دارو، یک داروی تضعیف کننده سیستم ایمنی است. منظور از این عنوان این است که بر خلاف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی و استروئیدی، این داروها فقط علائم بیماری را از بین نمی برند بلکه بر روی سیر بیماری نیز تاثیر دارند.

خطر استفاده از داروی ضد سرطان متوترکسات برای پسوریازیس:

دکتر پروانه موسوی کارشناس دارویی در واشنگتن در مورد عوارض مصرف داروی متوترکسات می گوید:

متوترکسات سالها پیش درست شد برای درمان انواع و اقسام سرطان ها. الان محل مصرف خیلی زیادی در درمان آرتروزهای رماتیسمی و پسوریازیس پیشرفته دارد که به داروهای دیگر جواب نمی دهد. برای سقط جنین در حاملگی های خارج از رحم، استفاده می شود. برای سقط جنین معمولی، این دارو توصیه نمی شود. اگر هم بخواهند استفاده کنند، حتما دارو باید تحت نظر پزشک مصرف شود و بوسیله پزشک متخصص باید تزریق شود به مریض.

یعنی حتی داروساز نمی تواند آنرا تجویز کند؟

دکتر پروانه موسوی: اصلا، اصلا. من داروساز کلینیکی هستم. حق نسخه نوشتن دارم دربیمارستانی که کار می کنم، اما به خودم اجازه نمی دهم داروی شیمی درمانی را به مریض تجویز کنم. برای اینکه باید یک سری آزمایش هایی قبلا انجام شود، قبل و بعد از تزریق، مانند آزمایش خون. مقدار مواد مختلف را در خون اندازه می گیرند که ببینند که این دارو صدمه ای وارد نیاورده باشد.

متوترکسات را که به عنوان یک داروی شیمی درمانی مطالعه کردند، عوارض جانبی گزارش شده اش، بسیار وسیع است. با اینکه خودش برای معالجه سرطان و سرطان های خونی هم بکار می رود، ممکن است باعث سرطان های خونی دیگر شود. انواع و اقسام ناراحتی های قلبی، صرع و غش…، ممکن است باعث ناقص الخلقگی جنین، یا نازایی مادر شود.

همه اینها البته مال زمانی هست که دوز بالا داده می شود برای درمان سرطان. ولی باز هم گزارش هایی هست که حتی بصورت یکبار مصرف هم زمانی که فرد باردار می باشد و یا اقدام به بارداری می کند، اگر بچه نیفتد، بچه ای که بدنیا می آید، احتمال عقب افتادگی او وجود دارد. ناقص الخلقگی هست که ممکن است ظاهری باشد و بشود دید یا ممکن است ظاهری نباشد و در ارگان های داخلی بدن مثل قلب باشد.

دکتر پروانه موسوی کارشناس دارویی در واشنگتن می گوید به دلیل همین عوارض است که همه مراجع بهداشتی به بیماران پسوریازیسی که از این درمان استفاده می کنند، پیشگیری از بارداری را توصیه میکنند و به گفته خانم موسوی، راه های جلوگیری از بارداری هم کم نیستند. ممکن است همان لحظه جنین سقط شود، اما ممکن است که عوارض متوترکسات برای همیشه دامن بیمار پسوریازیسی را بگیرد. یا اصلا بطور کلی بچه دار نشود موقعی که می خواهد بچه دار بشود.

استفاده از داروی متوترکسات برای سقط جنین:

به همین دلیل استفاده از داروی بیماری سرطان برای سقط جنین، یکی از موارد کاربردی برای سقط جنین است. متوترکسات از سال ۱۹۹۳ تاکنون درکشورهای غربی برای سقط جنین مورد استفاده قرار می گیرد و تاکنون ۱۳۰۰ مورد سقط جنین توسط متوترکسات انجام شده است. اما به علت عوارض ناشی از این نوع سقط جنین دارویی و خطر تولد کودکان ناقص الخلقه، این کار زیر نظارت اکید پزشکان معالج انجام می شود.

bimekizumab گزینه عالی برای کنترل پسوریازیس

در این زمان، درمانی برای پسوریازیس وجود ندارد حداقل هنوز هم وجود ندارد. هنوز هم، متخصصین پوست برای درمان به بیماران خود روش های درمانی کنترلی ارائه می دهند.

جری بیگل عضو هیئت مدیره پزشکی بنیاد ملی پسوریازیس (NPF) و مدیر مرکز درمان پسوریازیس در مرکز نیوجرسی می گوید: “تعدادی از گزینه های جدید درمانی در خط لوله قرار دارند.” وی می گوید، برخی از این روش های درمانی، که در آزمایش های فاز ۳ قرار دارند، می توانند تاییدیه اداره غذا و داروی ایالات متحده (FDA) را دریافت کرده و در یک یا دو سال آینده به بازار بیایند.

مارك لبووه رئیس صندوق پزشکی NPF و استاد پوست در دانشكده ایكان می گوید: گسترش آزمایشات، یک مزیت بزرگ است، زیرا گزینه های بیشتر برای بیماران، بهتر است.

داروی بایمکیزوماب در حال تست بیولوژیکی است و در آزمایشگاه از سلول های زنده انسان یا حیوان ساخته می شود.

داروی بایمکیزوماب گزینه جدید از درمان پسوریازیس:

اینترلوکین ۱۷ یک سیتوکین است، پروتئین است که هنگام تعامل با گیرنده خود، پاسخ ایمنی را تحریک می کند که می تواند منجر به التهاب در افراد مبتلا به پسوریازیس شود. خانواده آن شش عضو دارد که از طریق IL-17F به عنوان IL-17A شناخته می شوند. دکتر باگل می گوید افرادی که دارای ضایعات پسوریازیس هستند، پروتئین های IL-17 در بدن خود نسبت به افرادی که پوست طبیعی دارند ، بسیار بالاتر است.

دو دارو که قبلا در دسترس بودند، secukinumab و Taltz، بودند که به طور ویژه تنها IL-17A را مهار می کنند، در حالی که A. UCB ، یک شرکت بیو دارویی جهانی، اکنون ۳ آزمایش برای یک یک داروی جدید به نام bimekizumab انجام داده که دو سیتوکین، IL-17A و IL-17F را هدف قرار می دهد، که از نزدیک با پسوریازیس ارتباط دارند و بسیاری از مناسبات بیولوژیکی را با یکدیگر به اشتراک می گذارند. لبووهل توضیح داد: امید این است که این سیتوکین ها مهار شود و التهاب ناشی از بیماری پسوریازیس را کاهش دهد.

براساس نتایج آزمایشات فاز ۱ و فاز ۲ ، bimekizumab گزینه عالی دیگری برای بیماران خواهد بود. در مطالعات ، تقریباً همه بیماران (۹۳ تا ۱۰۰ درصد) پاسخ مثبت نشان دادند. این داروها به آنها كمك كرد تا حداقل ۹۰ درصد پیشرفت در نمرات مورد استفاده برای سنجش درمان شدت بیماری را بدست آورند. علاوه بر این، نمرات آنها با استفاده از منطقه پسوریازیس و شاخص شدت (PASI) از هفته ۱۲ تا هفته ۶۰ حفظ شد.

بگل می گوید Bimekizumab همچنین کاملاً بی خطر است.

داروی بایمکیزوماب و آرتریت پسوریاتیک:

کارآزمایی های بالینی مرحله ۳ از بومیکیزوماب در مجموع چندین هزار بیمار پسوریازیس در حال انجام است. Bimekizumab همچنین برای درمان آرتریت پسوریاتیک ارزیابی می شود.

بیشتر درمانهای بیولوژیکی IL-17 با تزریق هر دو تا چهار هفته انجام می شود.

دگزامتازون راهکاری برای مقابله با پسوریازیس شدید

دگزامتازون یک کورتیکواستروئید مصنوعی است. کورتیکواستروئیدها مواد شیمیایی طبیعی هستند که توسط غدد فوق کلیوی تولید می‌شوند. کورتیکواستروئیدها بر عملکرد بسیاری از سلول‌ها در بدن اثر می‌گذارند و سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند.

همچنین کورتیکواستروئیدها سبب مهار التهاب می‌شوند و در کنترل طیف گسترده‌ای از بیماری‌های التهابی که بر خیلی از اندام‌ها اثر می‌گذارند کاربرد دارند.

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس: سازمان غذا و داروی آمریکا در اکتبر سال ۱۹۵۸، دگزامتازون را تائید کرد. در این مطلب به کاربردها، عوارض، دوز مصرفی و … این دارو می‌پردازیم.

کاربردهای دگزامتازون چیست؟

مطالعه‌ای که در ژوئن ۲۰۲۰ در انگلستان روی ۷۰۰۰ بیمار انجام شد نشان داد دگزامتازون، بخشی از درمان استاندارد برای مبتلایان به covid-19 است که دچار علائم شدید نیاز به اکسیژن هستند. محققان نشان دادند دگزامتازون می‌تواند زندگی یک‌هشتم از بیمارانی را که از ونتیلاتور استفاده می‌کنند و همچنین زندگی یک بیست و پنجم از بیمارانی که از اکسیژن‌درمانی تکمیلی (بدون لوله‌گذاری) استفاده می‌کنند نجات دهد.

دگزامتازون  برای  کاهش  التهاب  در  خیلی  از بیماری‌  ها  به  کار  می‌رود،  مثلاً:

آرتریت روماتوئید

لوپوس سیستمیک

آرتریت نقرسی

آرتریت پسوریازیس

بیماری‌  های  مزمن  پوستی  که  با  دگزامتازون  درمان  می‌شوند  نیز  شامل  موارد  زیر  می‌شوند:

درماتیت هرپتیفورمیس ناشی از اختلالات گلوتنی روده

پمفیگوس

پسوریازیس شدید

درماتیت سبوره‌ای شدید

آلرژی مزمن و عوارض التهابی یوئیت، عنبیه، ملتحمه و عصب‌های بینایی چشم‌ها نیز با دگزامتازون درمان می‌شوند.

عوارض جانبی دگزامتازون چیست؟

عوارض جانبی دگزامتازون به دوز دارو، مدت زمان مصرف و تعداد دفعات تکرار مصرف آن بستگی دارد. معمولاً مصرف دگزامتازون در مدت زمان کوتاه به‌ خوبی تحمل شده و عوارض جانبی خاصی به دنبال ندارد؛ اما مصرف طولانی‌مدت آن در دوزهای بالا، عوارض جانبی جدی‌تری دربرخواهد داشت.

بنابراین هر زمان که مصرف دگزامتازون لازم است، در صورت امکان باید پایین‌ترین دوز این دارو و برای کوتاه‌ترین مدت زمان ممکن تجویز شود تا کمترین عوارض جانبی را داشته باشد. مصرف دگزامتازون به صورت یک روز درمیان نیز به کاهش عوارض جانبی این دارو کمک می‌کند.

عوارض جانبی دگزامتازون و سایر کورتیکواستروئیدها در طیفی از خفیف تا جدی و آسیب‌های غیرقابل جبران قرار می‌گیرند.

عوارض  جانبی  مصرف  دگزامتازون  شامل  موارد  زیر می‌شوند:

احتباس آب، افزایش وزن، افزایش فشارخون

از دست دادن پتاسیم بدن، افزایش سطح قند خون (خصوصاً در مبتلایان به دیابت)

سردرد، ضعف عضلانی، پف صورت و رشد موی آن

نازک و سریع کبود شدن پوست، آب سیاه، آب مروارید

زخم معده، بدتر شدن دیابت، بی‌نظمی قاعدگی

تأخیر رشد در کودکان، تشنج، نوسانات عصبی و روانی

خطرات  استفاده‌ی  طولانی‌  مدت  از  دگزامتازون:

استفاده‌ی طولانی‌ مدت از دگزامتازون می‌ تواند توانایی غدد فوق کلیوی بدن برای تولید کورتیکواستروئیدها را سرکوب نماید و توقف ناگهانی مصرف دگزامتازون در این افراد نیز می‌تواند سبب ایجاد علائم ناکارآمدی کورتیکواستروئید شود که همراه با تهوع، استفراغ، و حتی شوک خواهد بود. بنابراین توقف مصرف دگزامتازون معمولاً به صورت کاهش تدریجی دوز مصرفی انجام می‌شود. کاهش تدریجی دوز مصرفی نه تنها عوارض ناشی از ترک دارو را کمتر می‌کند بلکه ریسک بروز ناگهانی بیماری تحت درمان را نیز پایین می‌آورد.

دگزامتازون سبب اختلال در جذب کلسیم و تشکیل بافت جدید استخوانی می‌شود. بیمارانی که تحت درمان طولانی‌مدت با دگزامتازون و سایر کورتیکواستروئیدها هستند ممکن است دچار پوکی استخوان شوند. مصرف مکمل کلسیم و ویتامین D جهت کاهش روند پوکی استخوان تجویز می‌شود. مطالعات نشان می‌دهند در گروهی از بیماران که تحت درمان با استروئیدها هستند و دچار کاهش تراکم استخوان شده‌اند، درمان با داروهای الندرونیت (مثلاً فوزامکس) می‌تواند جنبه‌ی پیشگیری داشته باشد.

در موارد نادر، درمان با دگزامتازون یا سایر کورتیکواستروئیدها می‌تواند سبب تخریب مفاصل بزرگ شود. این افراد دچار درد شدید در مفاصل مورد نظر می‌شوند و ممکن است به مفصل جایگزین نیاز پیدا کنند. دلیل این اتفاق هنوز مشخص نیست.

دوز  مصرفی  دگزامتازون  چیست؟

دوز مصرفی کورتیکواستروئیدها بستگی به نوع بیماری و شرایط بیمار دارد که بسیار متفاوت است. به طور کلی، کمترین دوز ممکن از دگزامتازون تجویز می‌شود. دوز مصرفی کورتیکواستروئیدها برای شروع بسته به بیماری، ۰٫۷۵ تا ۹ میلی‌گرم در روز است. دوز دارو باید بر اساس واکنش بدن تطبیق داده شود. کورتیکواستروئیدهایی که به صورت دوزهای متعدد (۲ تا ۴ بار در روز) در طول روز مصرف می‌شوند مؤثرترند؛ اما در مقایسه با همین میزان دوز اما به صورت یک بار در روز یا یک روز در میان، سمی‌ترند.

چه  داروها  یا  مکمل‌ هایی  با  دگزامتازون  تداخل  دارویی  دارند؟

کورتیکواستروئیدها ممکن است تأثیر داروهای رقیق‌کننده‌ی خون مانند وارفارین را کاهش یا افزایش دهند. وضعیت فرد از جهت لخته‌ی خون باید بررسی شده و دوز داروی رقیق کننده‌ی خون نیز تطبیق داده شود تا مصرف همزمان این دارو با کورتیکواستروئیدی مانند دگزامتازون، بهترین تأثیر را داشته باشد.

داروهای فنوباربیتال، افدرین، فنی توئین و ریفامپین نیز ممکن است تجزیه‌ی کورتیکواستروئیدها توسط کبد را افزایش داده و منجر به کاهش سطح دارو در خون و کم تأثیری آن شوند. بنابراین اگر فرد با هر یک از داروهای گفته شده درمان می‌شود، دوز کورتیکواستروئید مصرفی باید تطبیق داده شود.

داروی میفه پریستون نیز می‌تواند از طریق مکانیسمی شناخته نشده، عملکرد کورتیکواستروئیدها را مهار کند. دگزامتازون می‌تواند از سطح میفه پریستون در خون کم کند. میفه پریستون نباید همراه با استروئیدها مصرف شود.

آیا  مصرف  دگزامتازون  در  دوران  بارداری  و  شیردهی  مجاز  است؟

مصرف دگزامتازون در دوران بارداری و شیردهی هنوز چندان مورد مطالعه و بررسی قرار نگرفته است. وقتی کورتیکواستروئیدها به طور سیستمی به حیوانات باردار داده شدند (خوراکی، درون عضله‌ای و درون رگی)، ناهنجاری‌های کُشنده‌ای رخ داد.

تأثیر دگزامتازون روی زنان شیرده نیز خوب بررسی نشده است. کورتیکواستروئیدها در شیر مادر یافته شده‌اند و ممکن است عوارض جانبی بر کودک داشته باشند.

بهبود پسوریازیس و عوارض آن با لوسیون موضعی تاروزیس ۵ درصد

لوسیون موضعی کل تار تاروزیس ۵ درصد گیلارانکو برای درمان شوره سر، درماتيت سبور‌ه ای، اگزمای آتوپيك مزمن و پسوريازيس به كار می ‌رود.

روش مصرف:

قبل از استفاده به خوبی تکان دهید.

قبل از مصرف، منطقه آسیب دیده را به خوبی شستشو دهید.

دو تا سه بار در روز بر روی منطقه آسیب دیده با استفاده از یک پارچه کتان بمالید.

روش نگهداری:

از یخ زدگی محافظت گردد.

در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتی گراد نگهداری شود.

قابل اشتعال، به دور از حرارت و شعله نگهداری شود.

دور از دسترس اطفال نگهداری نمایید.

هشدار:

پس از استفاده درب آن را محکم ببندید.

از یک امولینت برای نرم کردن پوست طی دوره درمان استفاده شود.

در صورت مصرف همزمان با داروهای دیگر موضعی پزشک خود را مطلع نمایید.

از تماس با چشم خودداری نمایید. درصورت تماس با چشم به طور کامل چشم را با آب شستشو دهید.

در صورت بارداری، شیردهی، دیابت، نقص کلیوی یا کبدی قبل از مصرف دارو به پزشک یا داروساز اطلاع دهید.

رفع خارش و التهاب پسوریازیس با شامپو بدن لیمو و آلوئه ورا شون

شامپو بدن لیمو و آلوئه ورا شون فردامارکت با ملایمت موجب پاکیزگی پوست بدن شده و علاوه بر این، با استفاده از خواص آنتی اکسیدانی لیمو و خواص مرطوب­ کنندگی آلوئه­ ورا موجب طراوت و شادابی پوست می گردد و از بدن در برابر رادیکال­های آزاد محیطی محافظت می کند.

شامپو بدن لیمو و آلوئه ورا شون:

دو ترکیب موجود در آلوئه ورا خاصیت دارویی بالایی دارند. ژل که از سلول‌های موجود در مرکز برگ به دست می‌آید و ماده‌ی دیگر نوعی شیرابه است که از سلول‌های موجود در زیر پوست آلوئه ورا به دست می‌آید. بسیاری از افراد از ژل آلوئه ورا برای درمان عارضه‌های پوستی مانند سوختگی، آفتاب سوختگی، یخ‌زدگی، پسوریازیس و تبخال استفاده می‌کنند، در حالی که خواص آلوئه ورا به همین موارد محدود نمی‌شود. ژل آلوئه ورا در درمان آرتروز، بیماری‌های روده، تب، خارش و التهاب نیز مؤثر است. از ژل آلوئه ورا در کاهش علائم آسم، زخم معده، دیابت و کاهش عوارض جانبی پرتودرمانی هم استفاده می‌شود.

آب لیمو ترش فواید بسیار زیادی برای پوست صورت دارد که یکی از این فواید از بین بردن لک های روی پوست صورت است. جالب است بدانید آب لیمو ترش علاوه بر رفع لک ها روی پوست صورت می تواند باعث سفیدتر شدن پوست نیز شود.

شامپو بدن لیمو و آلوئه ورا شون موجب پاکیزگی پوست بدن شده و علاوه بر این با استفاده از خواص آنتی اکسیدانی لیمو و خواص مرطوب­ کنندگی آلوئه­ ورا موجب طراوت، شادابی پوست می گردد و از بدن در برابر رادیکال­ های آزاد محیطی محافظت می کند.

ویژگی شامپو بدن لیمو و آلوئه ورا:

جوان کننده و پاک کننده عالی پوست

آبرسان و نرم کننده ای بسیار مؤثر جهت انواع پوست

روشن کننده، شفاف کننده، از بین برنده لکه های پوست

حفظ حالت ارتجاعی پوست

روش استفاده از شامپو بدن لیمو و آلوئه ورا:

مقدار مناسب از شامپو را بر روی پوست مرطوب بدن استفاده نمایید و به آرامی ماساژ دهید و سپس آبکشی نمایید.

کاهش خارش در پسوریازیس خفیف و متوسط با Serlopitant

سرولوپیتانت باعث کاهش خارش در پسوریازیس خفیف و متوسط ​​می شود. محققان گفتند: “Serlopitant به طور قابل توجهی خارش همراه با پسوریازیس خفیف تا متوسط ​​را کاهش می دهد، و سرلوپیتانت برای این جمعیت بیمار پشتیبانی خوبی است.”

Serlopitant چیست؟

Serlopitant دارویی است که به عنوان آنتاگونیست گیرنده NK1 عمل می کند. در حال حاضر سرلوپیتانت برای آزمایش خارش مزمن (خارش) در حال انجام آزمایشات بالینی است.

طبق یک مطالعه: کاهش خارش در پسوریازیس خفیف و متوسط با Serlopitant:

طبق یک مطالعه، رژیم روزانه سرولوپیتان خوراکی با کاهش چشمگیر خارش در یک گروه کوچک از بیماران مبتلا به پسوریازیس خفیف تا متوسط ​​همراه بود.

دیوید پاریسر، دکتر بخش پوست از دانشکده پزشکی دانشکده پزشکی شرقی ویرجینیا و تحقیقات بالینی ویرجینیا در نورفولک، و همکارانش نوشتند: “خارش، یک علامت شایع پسوریازیس، بر کیفیت زندگی تأثیر منفی می گذارد.” “با این وجود، درمان پوست ضایعه به طور مداوم خارش پسوریازیس را کاهش نمی دهد.”

آزمایش مرحله ۲ شامل ۲۰۴ بیمار به طور کلی، با ۱۰۲ شرکت کننده دوز ۵ میلی گرم از آنتاگونیست گیرنده نوروکینین ۱ گیرنده نوروکینین ۱ (منلو درمانی) و ۱۰۲ گروه دارونما به مدت ۸ هفته اختصاص داده شد.

شرکت کنندگان پسوریازیس پلاک دادشتند. که حداقل ۶ ماه ۱۰٪ یا کمتر از سطح بدن آنها، حداقل ۴ هفته خارش به مدت ۴ هفته و مقیاس رتبه بندی عددی بدترین خارش (WI-NRS) را در غربالگری پایه ۷ یا بیشتر داشته باشد. این گروه ۸۵٫۲٪ سفیدی، ۵۴٫۲٪ زن و میانگین سنی ۴۷/۵ سال داشتند.

بیماران در بازوی سرولوتیان میانگین نمره WI-NRS پایه اولیه ۸٫۳ در مقایسه با ۸٫۱ در بازوی دارونما داشتند. نرخ پاسخ ۴ نقطه ای که توسط WI-NRS در ۸ هفته ارزیابی شده است به عنوان نقطه پایانی اصلی خدمت می کند.

یافته های دیگر نشان داد که تفاوت بین بازوهای سرولوتی و پلاسبو، در مقیاس پاسخگر ۴ نقطه ای که در مشخصات دموگرافیک و پایه انجام شده است، ارزیابی می شود.

محققان اندازه کوچک نمونه و محرومیت از بیماران مبتلا به بیماری شدید را محدودیتهای آنالیز دانستند. محققان گفتند: “Serlopitant به طور قابل توجهی خارش همراه با پسوریازیس خفیف تا متوسط ​​را کاهش می دهد، و از ادامه رشد سرلوپیتانت برای این جمعیت بیمار پشتیبانی می کند.”

تشدید پسوریازیس با مقدار بیش از حد پروتئینی به نام ۶ KLK

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس به نقل از ساینس‌ دیلی نوشت: محققان دانشکده پزشکی دانشگاه کیس‌وسترن در آمریکا مطالعات جدیدی را در زمینه بیماری پسوریازیس آغاز کردند.

تشدید پسوریازیس با مقدار بیش از حد پروتئینی به نام ۶ KLK:

مطالعات جدید نشان می‌دهد مقدار بیش از حد نوعی پروتئین به نام ۶ KLK التهابات پوستی ناشی از پسوریازیس را تشدید می‌کند و همین پروتئین سبب می‌شود به مفاصل و استخوان‌های افراد مبتلا به این عارضه آسیب برسد.

براساس مطالعات انجام‌شده کاهش پروتئین ۶ KLK به میزان طبیعی در کاهش التهابات پوستی پسوریازیس و بهبود بیماری‌های مفصلی ناشی از این عارضه مانند آرتریت نقش بسزایی دارد.

پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن پوستی:

پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن پوستی و یک اختلال خودایمنی است که تکه‌های ضخیم قرمز رنگ پوستی و فلس‌های نقره‌ای‌رنگ مهم‌ترین علائم آن است که بسیار دردناک بوده و سبب خارش می‌شود. این عارضه معمولا زانو، آرنج، پوست سر، کف دست و پا و کمر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. همچنین این عارضه در اطراف ناخن و داخل دهان نیز دیده شده است.

عوامل مختلفی سبب تحریک و عود علائم پسوریازیس می‌شود؛

رژیم غذایی، نوشیدنی‌های الکلی، هوای سرد و خشک، استرس، اضافه وزن، سیگار و عفونت از مهم‌ترین علائم عودکننده این بیماری به شمار می‌روند.

مطالعات نشان می‌دهد هوای گرم و مرطوب بهار و تابستان در کاهش علائم بیماری موثر است و به رفع خشکی و خارش کمک می‌کند. از طرفی نور ملایم آفتاب نیز در این امر دخیل است و می‌تواند به کاهش علائم کمک کند. البته نور آفتاب تابیده‌شده به محل زحم نباید شدید باشد، چراکه باعث تحریک پوست می‌شود و علاوه بر شدت علائم، می‌تواند احتمال ابتلا به شایع‌ترین سرطان پوست یعنی ملانوم را افزایش دهد. استفاده از کرم ضد آفتاب در تمام پوست به غیر از محل زخم‌های ناشی از پسوریازیس هنگام قرار گرفتن در معرض نور ضروری است.

این عارضه قابل درمان نیست، ولی می‌توان علائم آن را کنترل کرد. پسوریازیس بیشتر در بزرگسالان دیده می‌شود و ۱۲۵ میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند.

چاقی با پسوریازیس همراه و بر پاسخ به درمان تأثیر منفی می گذارد

پسوریازیس معادل پوست یک ترافیک گسترده است؛ فقط به جای اتومبیل، سلول های پوستی هستند که جمع می شوند و باعث تحریک عمده می شوند. هنگامی که شما به این اختلال پوستی مبتلا هستید، سلولهای پوستی شما با سرعتی سریعتر از حد طبیعی تغییر می کنند. تمام این سلول ها باعث ایجاد انسداد سطح روی سطح پوست می شوند و لکه های قرمز، پوسته پوسته ایجاد می کنند که می توانند خارش و یا لکه دار شوند.

چرا این اتفاق دقیقا می افتد؟

کارشناسان می گویند این ترکیبی از ژنتیک، یک سیستم ایمنی بیش فعال و حداقل یک محرک مانند عفونت، چاقی، سیگار کشیدن یا آسیب پوستی و استرس است.

محصولات بدون نسخه:

محصولات اسید سالیسیلیک مانند: Neutrogena T/Sal, Salicyn and Keralyt

محصولات تار ذغال سنگ (Coal tar products)

آنالوگ ویتامین D و محصولات (Vitamin D analogues and combo products)

دایونکس Diovonex (calcipotriene)

انستیلار Enstilar (calcipotriene and betamethasone dipropionate)

Taclonex (calcipotriene and betamethasone dipropionate)

کلسیتریول Vectical (calcitriol)

چاقی با پسوریازیس همراه است و بر پاسخ به درمان تأثیر منفی می گذارد:

از آنجا که هماهنگی بین تأثیر روانی- اجتماعی و شدت بیماری عینی همیشه ارتباطی ندارد، ضروری است که استراتژی های مدیریتی بطور ویژه با نیازهای هر فرد تنظیم شود.

اثرات چاقی بر پسوریازیس فراتر از تظاهرات بیماری است و می تواند در پاسخ به درمان تأثیر بگذارد. در سال ۲۰۲۰، بنیاد ملی پسوریازیس تشخیص داد که بیماران چاق کمتر احتمال دارد که پاسخ مطلوبی به درمانهای پسوریازیس سیستمیک نشان دهند و به احتمال زیاد عوارض جانبی خاص دارویی را تجربه می کنند (مثلاً سمیت کبدی بالقوه با متوترکسات؛ نفروسیدگی با سیکلوسپورین).

تا حدودی، افزایش خطر عوارض جانبی ممکن است مربوط به دوزهای بالاتر داروهایی با دوز مبتنی بر وزن باشد. درمان های بیولوژیکی پسوریازیس، که اغلب با دوز ثابت انجام می شوند، در بیماران چاق کم اثر تر هستند. با این وجود، این تأثیر در بین همه داروها یکنواخت نیست.

وجود چاقی درمان بیماری پسوریازیس را با مستعد کردن بیماران به بیماری شدیدتر و تأثیر بر پاسخ به درمان، پیچیده می کند.