دسته: اسلایدر

پسوریازیس معکوس را بیشتر بشناسید

پسوریازیس معکوس (Inverse) همچنین به عنوان پسوریازیس (intertriginous) شناخته می‌شود، در نواحی چین های پوستی مثل کشاله ران یا زیر بغل یا آرنج ها به صورت سطح نرم و خیس خورده مشاهده می شود (در دیابت و مصرف موضعی استرویید باید ابتدا علل قارچی را رد کرد).

این نوع پسوریازیس در زیر بغل، کشاله ران، زیر سینه ها و اطراف اندام تناسلی و آرنج ها یافت می شود و باعث بوجود آمدن تکه های صاف و قرمز رنگ به همراه التهاب می گردد. این نوع بیشتر در افراد چاق دیده می شود و با مالش پوست و تعریق بدتر می شود.

این بیماری ممکن است به طور متناوب تظاهر پیدا کند و با دوره های مکرر فروکش و عود شدید همراه گردد. در برخی افراد پسوریازیس تنها عامل آزار دهنده است در گروهی دیگر ممکن است ناتوان کننده باشد، خصوصا در افرادی که مبتلا به آرتریت هستند.

پسوریازیس معکوس و درمان:

از آنجا که پوست در نواحی که معمولا دارای پسوریازیس معکوس می شود نازک تر است، خطر ابتلا به عوارض جانبی ناشی از داروهای موضعی افزایش پیدا می کند همچنین با توجه به جذب سریع دارو و پوست نازک و حساس مبتلا شده به ضایعه استفاده بیش از حد یا سوء استفاده از استروئیدها می تواند پوست را دچار مشکل کند.

مدیریت پسوریازیس پوست سر چگونه است؟

هنگامی که در پوست سر پسوریازیس ایجاد شود، گاهی اوقات ریزش مو بدنبال دارد. شگفتی اکثر مردم این است که علت ریشه ای ریزش مو، پسوریازیس نیست. پی بردن به این موضوع که ریزش مو چرا اتفاق می افتد و چگونه باید پسوریازیس پوست سر را مدیریت کرد، می تواند کمک کند.

علل اصلی ریزش مو در بیماران پسوریازیس: معمولا علت اصلی ریزش مو یکی یا بیشتره دلایل زیر است:

پوسته دادن شدید پوست سر:

هنگامی که پسوریازیس پوست سر شدید است، پوسته های بسیار ضخیمی شروع به رشد میکنند. از بین بردن شدید این سطوح، اغلب باعث ریزش مو و همچنین پوست سر میشود.

خارش شدید:

پسوریازیس می تواند موجب خارش باور نکردنی شود، اما غالبا خاراندن پوست سر باعث کشیده شدن پوست و ریزش مو میشود. تکرار این کشیدن ها می تواند منجر به یک نوع ریزش مو به نام “کشش آلوپسی” شود.

درمان بیش از حد سخت پسوریازیس:

گاهی اوقات درمان پسوریازیس باعث از دست دادن موها میشود. برخی از داروهای مورد استفاده در درمان پسوریازیس پوست سر، مانند سالیسیلیک اسید می تواند به طورموقت موجب آسیب مو و منجر به ریزش مو شود. همچنین، هر نوع درمان بیش از حد شدید و یا مداوم می تواند موجب ازهم گسیختگی و ریزش مو شود. در اغلب موارد، ریزش مو تا زمان توقف درمان ادامه دارد.

استرس:

ابتلا به پسوریازیس می تواند استرس زا باشد. در برخی افراد، استرس منجر به ریزش مو میشود. تحقیقات نشان می دهد که استرس می تواند باعث شود تا بسیاری از موها به فاز “چرخه استراحت رشد مو(telogen) ” وارد شود. مو به مدت ۳ ماه در مرحله استراحت باقی می ماند. در پایان این مرحله، بدن تمام موهای در فاز استراحت را میریزد. وقتی که در یک زمان موهای بیش از حدی به مرحله استراحت برسند، بدن یکباره مقدار زیادی مو را میریزد.

راهنمایی متخصصین پوست برای کنترل پسوریازیس پوست سر:

در حالی که ممکن است به نظر برسد کنترل ریزش مو به علت پسوریازیس، تقریبا غیرممکن است، مدیریت پسوریازیس پوست سرمی تواند به طورموثری سبب کاهش ریزش مو شود. در اینجا راهنمایی هایی از طرف متخصصین پوست برای کنترل پسوریازیس پوست سر وجود دارد:

درمان:

• برطرف کردن پوسته ها با کشیدن مسواک به آرامی روی پوست. برطرف کردن و از بین بردن پوسته ها یک بخش ضروری از درمان پسوریازیس پوست سر است. راه حل این است که به آرامی انجام شود. چیدن پوسته ها می تواند پوست را بدتر کند و ، منجر به افزایش پسوریازیس شود. با گذشت زمان ، همچنین چیدن پوسته ها می تواند موجب گسترش alopecia شود ، یک نوع از ریزش مو.

• درمان پوست سر، مو نیست. وقتی که درخواست داروی موضعی برای پسوریازیس میشود، از جمله شامپوهای درمانی ، حتما از رسیدن دارو به پوست سر و شسته شدن کامل از روی همه نقاط، مطمئن شوید.

• اگر درمان بیش از حد خشن به نظر می رسد ، با یک متخصص پوست صحبت کنید. پوست سر مبتلایان به پسوریازیس ضخیم است ، بنابراین برای درمان پسوریازیس پوست سر، ممکن است نسبت به مناطق دیگر از داروی قوی تر استفاده شود. اگر دارو موجب نگرانی میشود، با یک متخصص پوست صحبت کنید. تعدادی درمان برای پسوریازیس پوست سر وجود دارد. جای گزینی درمان میتواند به عنوان درمان چرخشی کمک کننده باشد.

• اگر برای جلوگیری از ریزش مو چیزی به نظرتان نمی رسد ، با متخصص پوست مشورت کنید. علل بسیاری برای ریزش مو وجود دارد. علت ریزش مو در بیماران ممکن است ربطی به پسوریازیس و یا درمان آن نداشته باشد. نازک بودن ارثی پوست یا طاسی، از شایعترین علت ریزش مو است، که روی میلیونها نفر تاثیر می گذارد. متخصص پوست می تواند باعث کمک به تشخیص عامل اصلی ریزش مو و پیشنهاد گزینه های درمان شود.

مراقبت از مو

• سعی کنید شامپوهایتان را تغییر دهید. به نوبت از شامپوهای داروئی و غیر داروئی استفاده کنید تا در جلوگیری از خشک شدن بیش از حد پوست سر و مو، کمک کند. برای اطمینان، قبل از استفاده از این روش با متخصص پوست مشورت کنید.

• بعد از هر شامپو از لوسیونهای نرم کننده استفاده کنید که می تواند به حفظ رطوبت پوست سر کمک کند. یک نرم کننده غیر داروئی نیز ممکن است برای کاهش بوی باقی مانده از برخی شامپوهای قیری، مفید باشد.

• اجازه دهید هوا موها را خشک کند. پوست مبتلا به پسوریازیس به شدت خشک است. سشوار می تواند خشکی را تشدید کند و ریزش مو را افزایش دهد. محدود کردن استفاده از سشوار و ژلهای حالت دهنده برای کاهش خشکی کمک می کند.

• در باره گزینه های حالت دهنده مو، ابتدا با متخصص پوست مشورت کنید. در حالی که رنگ مو ، حالت دهنده های دائمی ، صاف کننده ها و اسپری های مو می تواند خودش موجب تقویت عزت نفس شود، همچنین می توانند پسوریازیس پوست سر را تحریک کنند. تا به حال در بعضی موارد، مواد شیمیایی به موهای شکننده آسیب زده است که منجر به ریزش مو شده است. قبل از استفاده از هر یک از این محصولات مراقب مو، محصول را در یک قسمت کوچک از پوست آزمایش کنید یا از متخصص پوست سئوال کنید که چگونه می توان از این محصول استفاده کرد.

مراقبت از خود :

• ناخن ها را کوتاه نگه دارید. برای بسیاری از افراد ، خاراندن اجتناب ناپذیر است. ناخن های کوتاه می تواند یکی ازراههای خاراندن پوست سر باشد که از زخم کردن جلوگیری کند.

• پوشیدن کلاه یا روسری یا تراشیدن سر. تا زمانی که مو رشد میکند ، این استراتژی می تواند برخی از تشویش های ناشی از ریزش فراوان مو را کاهش دهد.
• عضو گروه پشتیبانی پسوریازیس شوید. تاثیرات روانی ریزش مو ، حتی به طور موقت ، می تواند ناراحت کننده باشد. به اشتراک گذاشتن تجارب به حس تنهائی و سرخوردگی کمک می کند. برای پیدا کردن و یا شروع یک گروه پشتیبانی، سایت بنیاد ملی پسوریازیس را در مورد گروه های حمایتی ببینید.

نگاه خوش بینانه :

در حالی که ریزش مو در بیماران می تواند احساس آنها را ویران کند ، دانستن بعضی از حقایق کلیدی در مورد پسوریازیس پوست سر میتواند برخی از اضطراب ها را کاهش دهد.

حقیقت اول: به محض اینکه پسوریازیس پوست سر نمایان میشود ، بیشتر بیماران تصور میکنند که ریزش موهای آنها موقتی است.

در مرحله دوم، زمانی که بیمار با پزشکان متخصص پوست مشورت میکند، برای افرادی که به مدت طولانی از پسوریازیس رنج می برند بسیار عالی است که، برای درمان آنها راهنمایی وجود دارد.

پسوریازیس ناخن چیست؟

ناخن بخشی از دستگاه پوششی بدن است. صفحات حفاظتی که ناخن نامیده می‌ شوند، انتهای انگشتان دست وناخن انگشتان پا را می ‌پوشانند. ناخنها اساسا از کراتین که یک پروتئین درشت مولکول در مو و پوست است، تشکیل شده‌اند. ناخنها از ماتریکس که زیر یک چین پوستی به نام کوتیکول قرار دارد و از لانولا (ماهک) که منطقه‌ای هلالی شکل در قاعده ناخن است، رشد می ‌کنند. ناخنها هنگامیـکه در شرایط ایده آلی باشند بسیار جـذاب میباشند. ناخنها منعکس کننده عادت های خوب و بد فـرد هستند.

از هـمـه مــهمتر آن که ناخن هـا سلامت عمومی بدن را بازتاب می کنند. اگر چه تغیرات ناخن همراه با بسیاری از شرایط ممکن است متغیر باشد، این تغییرات به ندرت اولین علامت برای بیماریست و بسیاری از ناهنجاری های ناخن بی ضرر هستند مثلا همه افراد با ناخن سفید همیشه مبتلا به هپاتیت نیستند اما اگر شما در مورد ظاهر ناخن های خود به سوال جدی برخورد کردید حتما با یک متخصص پوست مشورت کنید.

گاهی اوقات با افزایش سن ناخن ها بسیار رنگ پریده یا سفید می شوند. اما می تواند نشانه ای از یک بیماری جدی هم باشد، مانند بیماری پوستی پسوریازیس.

پسوریازیس ناخن:

پسوریازیس می تواند ناخن های انگشت و پا را مبتلا کند و باعث ایجاد فرورفتگی های کوچک، رشد غیر طبیعی ناخن و تغییر رنگ آن گردد. ناخن های فرد مبتلا ممکن است شل یا از بستر آن جدا شود که به انکولیز می گویند.

در موارد شدید ناخن ها خرد می شوند و فرو می ریزند.سطح ناخن موج دار و یا حفره دار میتواند نشانه های اولیه پسوریازیس و یا آرتریت های التهابی باشد. تغییر رنگ ناخن مشترک است؛ پوست زیر ناخن قهوه ای مایل به قرمز به نظر می رسد.

پسوریازیس یک بیماری مزمن التهابی سیستمیک است و پوست، ناخن، مفاصل را درگیر می کند. ناخن ها تقریباً در ۵۰% بیماران مبتلا به پسوریازیس درگیر می شوند و تداوم آن تا پایان عمر بین ۸۰ تا ۹۰ درصد تخمین زده شده است.

ناخن ها به ندرت تنها قسمت درگیر در این بیماری می باشد. مهمتر از آنچه ذکر شد این است که پسوریازیس ناخن می تواند منجر به درد و ناراحتی شدید و منجر به اختلال در کیفیت زندگی و کار بیمار شود.

ارتباط پسوریازیس ناخن و ورم مفاصل:

یک ارتباط بسیار قوی بین پسوریازیس ناخن با ورم مفاصل پسوریاتیک وجود دارد. در ۷۰ درصد بیماران مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک ابتلا به بیماری ناخن گزارش شده است. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد پسوریازیس ناخن می تواند علامت بیماری مفصل پیش رونده در سال های آتی زندگی بیمار باشد. برای برخی از بیماران پسوریازیس ناخن دست در مقایسه با ناخن انگشت پا دارای مشکلات زیادتری است.

به علاوه پسوریازیس ناخن انگشت پا در درجه دوم عفونت های قارچی قرار دارد که می تواند منجر به پیچیده شدن ارزیابی درمان گردد. درمان با استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی (immunosuppressive medications) می تواند در گسترش عفونت قارچی ناخن (onychomycosis) در بیماران مبتلا به پسوریازیس ناخن انگشت پا تاثیر گذار باشد. به همین دلیل است که در اغلب بررسی ها پسوریازیس ناخن انگشت پا به صورت مجزا مورد مطالعه قرار می گیرد.

از نظر بالینی با توجه به ناحیه فرایند التهاب، بیماری ناخن به شکل های مختلفی بروز می کند. درگیر شدن ماتریکس ناخن منجر به سوراخ سوراخ شدن ناخن (Nail pitting) (شایع ترین یافته در پسوریازیس ناخن)، دیستروفی ناخن، سفید شدن می شود. از نشانه های پسوریازیس بستر ناخن جدا شدن بدون درد ناخن از بستر آن (اونیکولیز)، ایجاد لکه های روغنی، هیپرکراتوز subungual و خونریزی اسپلینتر می باشد.

شاخص شدت درگیری پسوریازیس ناخن (NAPSI) برای اندازه گیری تغییراتی که در طول زمان در بیماری ناخن رخ می دهند مورد استفاده قرار می گیرد. با استفاده از این مقیاس هر ناخن به چهار ربع تقسیم می شود. برای هر ربع یک نمره برای نشانه بیماری ماتریکس و یک نمره برای نشانه درگیری بستر ناخن اختصاص داده می شود. برای ناخنی که در آن هیچ یک از علائم بیماری وجود نداشته باشد نمره صفر در نظر گرفته می شود.. حداکثر نمره برای هر ناخن ۸ می باشد (۴ نمره برای ماتریکس و ۴ نمره برای بیماری بستر ناخن) . با این حساب حداکثر نمره NAPSI با اندازه گیری بیماری انگشتان دست ۸۰ و برای یک انگشت خاص حداکثر نمره ۸ است.

این مقیاس شدت وسعت بیماری در ناخن را نشان می دهد اما با استفاده از این مقیاس نمی توان شدت درگیری ناخن را محاسبه کرد. از این رو یک NAPSI اصلاح شده پیشنهاد شده است که به هر دو درگیری بستر و درگیری ماتریکس ناخن نمره شدت ۳۰-۰ را اختصاص می دهد. برخی از مطالعات از نمره شدت یک ناخن هدف و یا از یک نمره شدت کلی استفاده می کنند.

مقیاس های دیگر نیز برای اندازه گیری شدت درگیری ناخن مورد استفاده قرار گرفت است اما اغلب مطالعاتی که در اینجا مورد بررسی قرار گرفته اند شکلی از NAPSI را به کار گرفته اند. استفاده از طیف گسترده ای از اقدامات عینی با مداخلات متنوع در مطالعات پسوریازیس ناخن مقایسه نتایج درمان را دشوار ساخته است.

درمان پسوریازیس ناخن:

مجموعه ای از گزینه های درمان پسوریازیس ناخن در دسترس می باشند از جمله می توان به محصولات موضعی، مداخلات رویه ای و عامل های سیستیک دهانی و بیولوژیکی اشاره کرد. نفوذ ضعیف داروهای موضعی به ناخن و بافت های اطراف آن، درد ناشی از تزریق داخل ضایعه، عوارض جانبی و نظارت بر درمان سیستمیک و پایبندی بیمار به درمان از عوامل مهم دردرمان بیماری ناخن می باشد.

به دلیل آنکه بسیاری از روش های معمول که غالباً برای درمان پسوریازیس به کار گرفته می شوند منتشر نشده اند و از کارآزمایی تصادفی، دو سویه کور و تحت کنترل با پلاسبو به منظور درمان بیماری ناخن استفاده شده است، بررسی های اخیر کوکران به پزشکان کمکی در جهت اتخاذ یک تصمیم آگاهانه به منظور انتخاب بهترین روش درمان برای بیماران مبتلا به پسوریازیس ناخن نمی کند. نقد و بررسی های متعددی در ارتباط با پسوریازیس ناخن و روش های درمان توسط دیگران منتشر شده است.

همچنین مجموعه ای از توصیه ها در کنفرانس اجماع دلفی در همین ارتباط منتشر شده است. هدف ما بر این است که با یک نگاه انتقادی به بررسی و شناسایی روش های انتشار یافته و ارائه روش های بر پایه شواهد به منظور درمان بیماران متبلا به این اختلال چالش برانگیز می باشد.

با اینکه درمان پسوریازیس ناخن می تواند دشوار باشد اما تاثیر قابل توجهی بر زندگی اشخاص دارد. تعداد کمی از مقالات مرتبط با کارآزمایی تحت کنترل وجود دارد که روش های درمانی پسوریازیس ناخن را مورد ارزیابی قرار داده اند.

شواهد براساس جست و جو در پایگاه PubMed برای مقالات مرتبط با درمان پسوریازیس ناخن از ۱ جولای ۱۹۴۷ تا ۱۱ می ۲۰۱۴ بدون محدودیت زبان ادامه یافت.

یافته ها:

توصیه های درمانی برای چهار سناریو بالینی پسوریازیس ناخن بر اساس شواهد بررسی شده در این مطالعه و نظر متخصصین هیئت پزشکی بنیاد ملی پسوریازیس گسترش یافت. در روش درمان پسوریازیس ناخن بین توجه به شدت بیماری پوست، ورم مفاصل پسوریاتیک، شدت بیماری ناخن با اختلال همزمان تاثیر بر کیفیت زندگی تعادل برقرار شود. تمام بیماران باید مورد ارزیابی عفونت های قارچی (onychomycosis) قرار بگیرند زیرا عفونت های قارچی می توانند بیماری پسوریازیس ناخن را بغرنج کنند.

برای نوعی از بیماری که فقط محدود به ناخن ها می شود کورتیکو استروئید های (کورتون) موضعی با قدرت بالا با و یا بدون کلسی پوترپول گزینه اولیه می باشد. در بیمارانی که شدت درگیری ناخن بسیار است درمان موضعی ناخن اثر بخش نبوده است و adalimumab، ustekinumab، etanercept، تزریق کورتون داخل ضایعه، متوترکسات سدیم (methotrexate sodium) و acitretin برای درمان توصیه می شوند. برای بیمارانی که شدت درگیری پوست و ناخن شدید است ادالیمومب، استکینوماب و اتانرسیت به شدت توصیه می شوند و متوترکسات، ترتین، Infliximab و apremilas توصیه می شوند. در خاتمه برای بیماری که درگیری در نواحی ناخن، پوست و مفصل شدید است ادالیمومب، اتانرسیت، استکینوماب، اینفلیکیسماب، متوترکسات، اپرمیلاست و گولیموماب (golimumab) توصیه می شوند.

نتیجه گیری:

درمان پسوریازیس ناخن با چالش های بالینی همراه می باشد، داده های کارآزمایی بالینی محدود و نتایج متناقضی در این باره منتشر شده است. از این رو اساس مقاسیه گزینه های درمانی با با مشکل مواجه شده است. توصیه های درمانی انجمن پزشکی بنیاد ملی پسوریازیس در تصمیم گیری های مرتبط با انتخاب گزینه درمان به پزشکانی که بیماران مبتلا به پسوریازیس ناخن را مداوا می کنند کمک خواهد نمود.

آیا پسوریازیس انواع مختلفی دارد؟

داءالصدف یا پسوریازیس بیـماری پـوستی، با پوسته ریزی و مزمن می باشد که همراه با پلاک هـا یـا پـاپـول های فلس مانند خاکستری-نقره ای رنگ روی پوست ایجاد می شود. آرنـج هـا و زانـوها متـداولتـرین قسـمت های بدن هستند که دچار این عارضه پوستی می شـونـد. گـاهاً ایـن عـارضـه در یـک نقطه در هر دو سمت بدن ایجاد می شـود.

اندازه ایـن لـکه هـا متــغیر است و ممـکن اســـت کــوچک و گاهی خیلی بزرگ (بزرگتر از کف دست) باشد. با دانستن اینکه به کدام نوع از پسوریازیس مبتلا هستید به شما و دکترتان کمک می کند تا به یک برنامه درمانی دقیق و متناسب با نوع پسوریازیس خود اقدام کنید

پسوریازیس انواع مختلفی دارد و به شکل های مختلف ایجاد می شود که در شدت، طول مدت، محل، شکل و طرح فلس ها متفاوت است.

پسوریازیس به شکل‌های مختلف با ویژگی‌های متمایز به نظر می‌رسد. به طور معمول، یک فرد تنها یک نوع از پسوریازیس را در یک زمان دارد. به طور کلی، یک نوع از این ضایعات پاک خواهد شد و نوع دیگری از پسوریازیس در پاسخ به محرک جدید به وجود می‌آید.

بنیاد ملی پسوریازیس در یک دسته بندی انواع پسوریازیس را به طور رسمی به ۵ نوع تقسیم کرد:

پسوریازیس پلاکی یا والگاریس (Plaque Psoriasis)

پسوریازیس خال‌خال یا گوتات (Guttate psoriasis)

پسوریازیس معکوس (Inverse psoriasis) (همچنین به عنوان پسوریازیس intertriginous شناخته می‌شود)

پسوریازیس چرک‌دانه‌ای یا پوسچرلر (Pustular psoriasis)

پسوریازیس اریترودرمیک (Erythrodermic psoriasis)

types-of-psoriasis

انواع پسوریازیس بر حسب محل ضایعه بر روی بدن:

پسوریازیس می‌تواند در هر نقطه‌ای از بدن مانند بر روی پلک، گوش، دهان و لب‌ها، چین‌های پوست، دست و پا، و ناخن خود را نشان دهد. پوست در هر یک از این سایت‌ها متفاوت است و نیاز به درمان متفاوت دارد. علاوه بر این، پسوریازیس می‌تواند به طور گسترده‌ای در میان افراد و در پاسخ به درمان متفاوت باشد. نور درمانی یا درمان‌های موضعی اغلب زمانی که پسوریازیس به یک بخش خاص از بدن محدود است استفاده می‌شود. با این حال، پزشکان ممکن است داروهای خوراکی یا تزریقی را تجویز کنند اگر پسوریازیس تا حد زیادی کیفیت زندگی یک شخص را تحت تاثیر قرار داده باشد. درمان‌های موثر در دسترس هستند، بدون توجه به جایی که خود پسوریازیس قرار گرفته است.

پسوریازیس پوست سر (Scalp Psoriasis)

پسوریازیس صورت (Facial Psoriasis)

پسوریازیس کف دست و پا (Hand and foot psoriasis)

پسوریازیس ناخن (Nail Psoriasis)

پسوریازیس تناسلی (Genital Psoriasis)

پسوریازیس پوست های چین دار (Corrugated skin psoriasis)

بیماری پسوریازیس چیست؟

بیماری پسوریازیس، سوریازیس یا صدف یکی از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی است که از سال‌های قدیم شناخته شده است. در طی این بیماری سیستم ایمنی با ارسال سیگنال‌های معیوب موجب تسریع رشد سلول‌های پوست می‌شود. در واقع در حالت عادی سلول‌های پوست به طور دائم از لایه‌های زیرین به طرف سطح حرکت کرده، در آنجا هسته‌های خود را از دست داده و به صورت پوسته‌های مرده از بدن دفع می‌شوند.

این روند بطور معمول حدود یک ماه به طول می‌انجامد، اما در جریان پسوریازیس، چرخه حیات سلول‌های پوست بر اثر همان اشکالات سیستم ایمنی، سرعت یافته در نتیجه چندین لایه سلول مرده در سطح پوست تجمع پیدا می‌کنند که همان پوسته‌های پسوریازیس را تشکیل می‌دهند.همچنین قابل ذکر است که بیماری پسوریازیس مسری نیست و برای بروز این بیماری باید زمینه ژنتیکی در فرد وجود داشته باشد و افرادی که این زمینه را ندارند، با احتمال کمتری به این بیماری مبتلا نمی‌شوند.

بیماری پسوریازیس، یک بیماری شایع پوستی:

بیماری پسوریازیس، یک بیماری شایع پوستی است که، چرخه زندگی سلول‌های پوستی را بهم می‌ زند. پسوریازیس با افزایش سرعت ساخت سلول بر سطح پوست ، باعث بوجود آمدن تکه های نقره ای ضخیم و خارش دار، خشک و یا تکه های قرمز که گاهی اوقات دردناک هم هستند، می‌شود. این تکه ها بیشتر در نقاط اطراف پوست سر، آرنج و زانو ظاهر می‌شوند. برای بعضی از افراد بیماری پسوریازیس فقط آزاردهنده است، اما برای بعضی دیگر این بیماری بخصوص اگر با ورم مفاصل همراه باشد، باعث از کار افتادگی می‌شود.

ريشه لغت پسوريازيس از يك كلمه يوناني است كه به معناي خارش است. اين بيماري لزوماً خارش دار نبوده با پلاكهاي قرمز رنگ همراه با پوسته ريزی مشخص مي شود. پسوريازيس اشكال گوناگون با شدتهاي متفاوت داشته، بیماری پسوریازیس اغلب اوقات خفیف است به طوریکه بیمار به سختی متوجه ابتلا خود به بیماری میشود، اما گاهی این بیماری می تواند چنان شدید باشد که بیمار باید برای درمان در بیمارستان بستری شود.

شروع به کار اولین سایت درمانی پسوریازیس در ایران

پسوریازیس یا داءالصدف بیماری پوستی مزمن خودایمنی است. این بیماری هنگامی رخ می‌ دهد که سیستم ایمنی بدن سیگنال‌ های اشتباهی می‌ فرستد و این سیگنال‌ ها باعث افزایش سرعت چرخهٔ رشد سلول‌ های پوست می‌ شود؛ یعنی افزایش بیش از حد سلول‌ های پوستی از میزان ریختن آنها.

برای بعضی از افراد بیماری پسوریازیس فقط آزاردهنده است، اما برای بعضی دیگر این بیماری بخصوص اگر با ورم مفاصل همراه باشد، باعث از کار افتادگی می‌ شود. باید بدانید در عارضه پسوریازیس، بلوغ سلول‌ ها سرعت می‌ گیرد و فقط سه الی چهار روز طول می‌کشد. از آن‌ جا که لایه زیرین سلول‌ های پوستی زودتر از حالت طبیعی تقسیم می‌ شوند، سلول‌ های مرده در پوسته‌ های ضخیمتر روی خارجی‌ ترین لایه پوست (که برون‌ پوست نامیده می‌شود) جمع می‌شوند و بعد از گذشت یک ماه بالغ شده و میریزند.

علایم و نشانه های پسوریازیس:

علایم پسوریازیس می‌تواند بین افراد مختلف، متفاوت باشد و شامل یک یا چند از نشانه های زیر شود:

تکه های قرمز روی پوست که با فلس‌ های نقره‌ای پوشیده شده است.

نقاط کوچک پوسته پوسته شده (معمولا در کودکان دیده می‌شود).

پوست خشک و ترک خورده که ممکن است خونریزی هم بکند.

خارش، سوزش و یا درد در نقاطی از پوست.

ناخن ضخیم، سوراخ شده و یا برآمده.

مفاصل متورم و سفت شده.

علل و عوامل خطرساز در پسوریازیس:

علت دقیق پسوریازیس ناشناخته است ولی احتمالاً ناشی از ژنتیک و یک اختلال خودایمنی، حمله های عصبی، فشار عصبی و استرس و اضطراب زیاد و حتی تغذیه نامناسب است. عوامل تشدید کننده بیماری عبارتند از: سابقه خانوادگی پسوریازیس، آرتریت روماتویید، آسیب موضعی پوست، عفونت‌های (ویروسی یا باکتریایی) نواحی دیگر بدن، استرس، آب و هوای سرد و عوامل ژنتیک. مصرف زیاد الکل و سیگارکشیدن هم می ‌تواند از عوامل ابتلاء به بیماری باشد. افراد دچار داءالصدف دارای پادگن‌ های HLA خاصی بوده و میزان بروز این بیماری در سفیدپوستان بیشتر است.

پیشگیری از پسوریازیس:

با توجه به اینکه پسوریازیس جنبه ژنتیکی دارد اما هیچ دلیل علمی در دست نیست که هر کودکی که متولد می‌ شود پسوریازیس بگیرد. در واقع ممکن است این بیماری در نسل بعد از شما وجود نداشته باشد و در دو یا سه نسل بعد خودش را نشان دهد. بنابراین جز در مواردی محدود مثل تغذیه سالم نمیتوان پیشگیری چندانی برای این بیماری در نظر گرفت. پس از خوب شدن هر ناحیه از پوست نیز حتما باید آن را با یک کرم معمولی به‌ طور مرتب چرب نگه داشت، تا از عود بیماری در آن قسمت پیشگیری شود.

روش های درمانی پسوریازیس:

روش های درمانی بسیاری برای بیماری پسوریازیس وجود دارد. برخی از روش های درمانی سرعت تولید سلول های جدید پوستی را کاهش می دهند در حالی که روش های درمانی دیگر خارش و خشکی پوست را از بین می برند.

پزشک شما با توجه به میزان و شدت خارش ها، سن شما، سلامت کلی شما و سایر عوامل یک برنامه درمانی را برای شما در نظر می گیرد.

روش های درمانی رایج عبارتند از:

کرم های استروئیدمرطوب کننده ها (برای از بین بردن خشکی پوست)

قطران ذغال سنگ (Coal tar – یک روش درمانی رایج برای درمان بیماری صدف در پوست سر.

در موارد حاد ممکن است این روش همزمان با نور درمانی انجام شود. قطران ذغال سنگ به صورت محلول های حمام، شامپو ها و لوسیون ها تولید می شوند.)

کرم ویتامین D

کرم های رتینوئید

درمان بیماری پسوریازیس متوسط و شدید:

نور درمانی: نور ماوراء بنفش که تحت نظر مراقبت پزشک مورد استفاده قرار می گیرد به کاهش سرعت تولید سلول های جدید پوستی کمک می کند.

داروهای بیولوژیک: معمولاً برای پسوریازیس متوسط ​​تا شدید و ورم مفاصل پسوریاتیک که به درمان‌ های دیگر پاسخ نمی‌ دهد تجویز می‌ شوند. آنها توسط تزریق یا داخل وریدی (IV) وارد بدن می‌شوند، نظیر: Cimzia (ستولیزوماب پگول)، Enbrel و Altebrel (اتانرسپت)، Humira (ادالیموماب)، Remicade (اینفیلیکسیماب) و Simponi (گولیموماب)

داروهای سیستمیک: داروهای تجویزی است که به صورت خوراکی یا تزریقی می‌ باشد و در سراسر بدن کار می‌ کند. آنها معمولا برای افراد با پسوریازیس متوسط ​​تا شدید و ورم مفاصل پسوریاتیک استفاده می‌ شوند. معمولاً متوترکسات اولین دارویی است که برای این منظور بکار می‌ رود.

آمار مبتلایان به پسوریازیس:

تعداد مبتلایان به این بیماری در کشورهای مختلف متفاوت است و چیزی بین ۲ تا ۳ درصد افراد را تشکیل می دهد.در ایران آمار دقیقی در مورد این بیماری وجود ندارد، اما تخمین زده می‌ شود که به طور متوسط ۲ درصد جمعیت کشور به این بیماری مبتلا باشند.

شروع به کار اولین سایت تخصصی پسوریازیس در ایران:

سایت درمانی پسوریازیس اولین پایگاه اطلاع رسانی در حوزه بیماری پوستی پسوریازیس با هدف ارتقای سطح آگاهی و در نتیجه ارتقای سطح سلامت بیماران پوستی پسوریازیس در ایران راه اندازی شده است.

ماموریت سایت درمانی پسوریازیس ارائه اطلاعات دقیق و قابل اعتماد درباره بیماری پوستی پسوریازیس و شیوه زندگی سالم برای بیماران مبتلا به این بیماری مزمن پوستی است. اطلاعاتی که با حمایت و بهره گیری از نظر کارشناسان برجسته دقیقا بررسی شده و بر روی ای سایت قرار می گیرد.

مشاوران سایت درمانی پسوریازیس جمعی از کارشناسان و پزشکان و متخصصان زمینه های گوناگون نظیر پوست و مو، روانشناسی، تغذیه و متخصصین بیماریهای روان تنی هستند.

این سایت برای تنوع شیوه اطلاع رسانی و آموزش مداوم مدل های مختلفی از ابزارها را انتخاب کرده است. اما این اطلاعات جایگزین مناسبی برای مشاوره با پزشک نیست. نیازهای بهداشتی و پزشکی افراد متفاوت است، یادتان باشد قبل از هرگونه تجویز و خود درمانی از پزشک خود درخواست راهنمایی و کمک کنید.

با گسترش فعالیت های این پایگاه و همچنین به دلیل حجم بالای اطلاعات و نیاز به توسعه منابع نرم افزاری و سخت افزار همزمان با سالروز فعالیت این رسانه تغییراتی عملی شده است که سایت درمانی پسوریازیس شادتر،سرزنده تر و سالم تر در کنار بیماران پسوریازیس و خانواده هایشان زندگی کند.

این سایت با گذشتن از مسیر های پر از فراز و نشیب، مجوز های مورد نیاز برای اطلاع رسانی در این حوزه را دریافت کرده است. تا در این فرصت مهیا شده در قالب یک خبرگزاری پرقدرت با رویکرد زندگی سالم فعالیت کند؛ تا شما همراهان عزیز با به روز ترین امکانات و توانایی های موجود بتوانید در مورد بیماری پوستی پسوریازیس به دانش ارتقاء سلامت در این حوزه، دسترسی بدون محدودیتی داشته باشید.

اهداف سایت درمانی پسوریازیس:

با ارتقای نرم افزاری و سخت افزاری و داشتن امکانات بهتر سایت درمانی پسوریازیس در نظر دارد:با برگزاری کلاسهای آنلاین تخصصی در حوزه سلامت سطح آگاهی ها در مورد بیماری مزمن پوستی پسوریازیس را بالا ببرد.

با ایجاد امکانات بر بستر تلفن همراه، حضور سلامتی را در هر لحظه از زندگیتان همراه شما نماید.

دسترسی شما به خدمات دهندگان سلامت و درمان شما را با ابزار های متنوع تسهیل کند.

با توجه به امکانات زیر ساختی و شبکه ملی اطلاعات، دسترسی شما به فیلم ها و صوت های آموزش سلامت را با سرعت و کیفیت مطلوب عرضه کند.

مسافت های شما تا رسیدن به متخصصین و کارشناسان حوزه سلامت و درمان را کاهش دهد تا دغدغه ایی جز سلامت نداشته باشید.

صدای شما را به مسئولین و متولیان حوزه سلامت برساند.

شعار سایت درمانی پسوریازیس:

اگرچه درمان قطعی برای بیماری پسوریازیس وجود ندارد، اما با درمان های فعلی می توانیم نسبت روزهای خوب را به روزهای بد افزایش دهیم.

سایت درمانی پسوریازیس به عنوان بزرگترین پایگاه برخط در حوزه بیماری پوستی پسوریازیس آمادگی خود را برای حمایت و همراهی با تمامی اندیشه های اطلاع رسانی، پزشکان سلامت محور، مدارس سلامت اندیش، خانواده های در پی سلامت، نهاد ها و سازمانهای حامی سلامت جامعه اعلام میدارد.