برچسب: التهاب

درمان های موثر برای خارش زیر بغل و خلاص شدن از پسوریازیس آن

جوش قرمز و خارش زیر بغل احتمالا نشانه ای از پسوریازیس معکوس است. متاسفانه، درمان پسوریازیس معکوس در زیر بغل مشکل است زیرا مناطق زیر بغل مستعد ابتلا به سوزش و عرق کردن است. خارش زیر بغل ناشی از پسوریازیس اغلب با بثورات پوستی، برجستگی قرمز، تورم، التهاب، خشکی و پوسته پوسته شدن همراه است. این موارد باعث می شود شما سعی کنید برای رهایی از خارش زیر بغل خاراندن شدید این نواحی را انتخاب کنید این در حالی است که این خارش می تواند منجر به عفونت شود. داروهای خانگی موثری برای درمان خارش زیر بغل و خلاص شدن از پسوریازیس آن وجود دارد با ما همراه شوید تا در ادامه مطلب راه های درمان این خارش را بدانید.

تشدید پسوریازیس با اصلاح زیر بغل:

اگر بیماران پسوریازیس زیر بغل خود را با تیغ ریش تراشی اصلاح می کنند زمینه را برای خارش و ایجاد ضایعه فراهم کرده اند. این کار حتی ممکن است موجب سوختگی بعد از اصلاح شود. یکی از بهترین راه ها برای رهایی از خارش پس از اصلاح در بیماران پسوریازیس استفاده از ماشین ریش تراش به جای ژیلت ها است.

این نیز مهم است که مطمئن شوید پس از اصلاح، زیر بغلتان به خوبی مرطوب می شود. برای این کار ساده ترین راه این است که زیر بغلتان را در حمام اصلاح کنید و بعد از حمام مقدار کمی روغن نارگیل یا روغن جوجوبا را برای کمک به مرطوب سازی پوست و جلوگیری از خارش به زیر بغل خود ماساژ دهید.

پسوریازیس و التهاب زیربغل ها:

پسوریازیس می تواند زیر بغل را ملتهب و عفونی کند، که در این صورت درد در زیر بغل حس می شود و یا آسیب دیدگی و ملتهب شدن عضلات، تاندون ها و اعصاب در زیر بغل، ناراحتی یا درد در ناحیه زیر بغل را به وجود آورد.

اگر شما از پسوریازیس رنج می برید، استرس می تواند خارش زیر بغل را بدتر و بدتر کند. یک مطالعه در مورد اثرات استرس بر پسوریازیس نشان داد که سطح اضطراب بالا، باعث خارش می شود.

آلوئه ورا یا هیدروکورتیزون:

آلوئه ورا می تواند به تسکین خارش زیر بغل در بیماران پسوریازیس کمک کند. تحقیقات نشان داده است که آلوئه ورا را می توان به عنوان کرم ۱% هیدروکورتیزون استفاده کرد. متخصصین پوست معمولا کرم هیدروکورتیزون را برای کاهش خارش، تورم، التهاب، خشکی و حتی فولیکولیت توصیه می کنند.

بلغور جو دوسر برای درمان پسوریازیس زیر بغل:

برای رهایی از خارش زیر بغل ناشی از پسوریازیس می توانید از بلغور جو دوسر استفاده کنید. بلغور جو دوسر دارای خواص بسیاری است که می تواند به شما برای خلاص شدن از بثورات و پوسته پوسته شدن پوست کمک کند. متخصص پوست، دکتر دبرا جالیمان توصیه می کند برای حصول نتایج موثر در وان حاوی بلغور جو دوسر بخوابید. شما باید در حدود ۲ فنجان بلغور جو دوسر را به وان حاوی آب گرم اضافه کنید و برای رهایی از هر خارشی بر روی پوست حداقل ۲۰ دقیقه در وان دراز بکشید.

درمان‌ های طبیعی برای عارضه “آرتریت پسوریاتیک”

آرتریت پسوریاتیک (ورم مفاصل پسوریاتیک) بیماری مزمنی با مشخصه التهاب در مفاصل و پوست و در ارتباط با بیماری پوستی و ناخنی پسوریازیس است. پیشرفت بیماری آرتریت پسوریاتیک ممکن است با درمان‌ های سنتی کند شود و علائم آن تسکین پیدا کند. همچنین درمان‌های جایگزین می‌ تواند این درمان‌ ها را تکمیل کرده و به مبتلایان به این بیماری کمک کند که کنترل بیشتری روی بیماری‌ شان داشته باشند. از جمله درمان‌های طبیعی آرتریت پسوریاتیک شامل سرکه سیب،روغن درخت چای، جو دو سر، زردچوبه، کپسایسین و موارد دیگری بوده که در ادامه به آن ها اشاره می شود.

آرتریت پسوریاتیک (ورم مفاصل پسوریاتیک):

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، این بیماری یک عارضه پیشرونده است که با گذشت زمان تشدید می‌شود. همچنین در صورتیکه آرتریت پسوریاتیک درمان نشود می‌تواند به آسیب دیدگیِ جدی مفصل‌ها منجر شود. ورم مفاصل پسوریاتیک نوعی آرتریت است که بیشتر افراد مبتلا به پسوریازیس یا افرادی با سابقه خانوادگی ابتلا به این بیماری، دچار آن می‌شوند. اغلب مبتلایان به این بیماری دچار درد و التهاب مفصل هستند. همچنین بروز لکه‌های قرمز، ملتهب و همراه با خارش روی پوست از مشخصه‌های دیگر این بیماری است.

درمان‌های طبیعی آرتریت پسوریاتیک:

از جمله درمان‌های طبیعی آرتریت پسوریاتیک شامل موارد زیر می‌شود:

سرکه سیب: استفاده از سرکه سیب روی لکه‌ های پسوریازیس می‌ تواند مفید باشد. هر چند استفاده از آن روی مناطقی از زخم‌ که دچار خونریزی یا ترک خوردگی شده‌، توصیه نمی‌ شود.

روغن درخت چای: این روغن ممکن است التهاب پوستی ناشی از آرتریت پسوریاتیک را تسکین دهد.جو دو سر: استفاده از جو دو سر هنگام حمام می‌تواند به تسکین لکه‌ های همراه با خارش ناشی از پسوریازیس کمک کند.

زردچوبه: زردچوبه به دلیل خواص ضدالتهابی‌اش شناخته شده است و می‌ تواند در این مورد نیز سودمند باشد.

کپسایسین: این ماده موجب تند شدن فلفل می‌شود و در مسدود کردن گیرنده‌ های درد مفید است.

آلوئه‌ورا: این گیاه می‌ تواند عامل تسکیل‌ دهنده‌ای برای لکه‌ های آزاردهنده پوست مبتلایان به پسوریازیس باشد.

روغن ماهی: درد مفصل با مصرف روغن ماهی کاهش می‌یابد. اسیدهای چرب امگا ۳ موجود در روغن‌ ماهی می‌تواند به از بین بردن التهاب کمک کند.

زنجبیل: ریشه زنجبیل نیز دارویی شناخته شده با خواص ضد التهابی است.

به گفته کارشناسان، افرادی که این روش‌های طبیعی را به کار می‌گیرند باید به خاطر داشته باشند که این درمان‌ها جایگزینِ درمان‌ تجویزی به حساب نمی‌آیند بلکه در مواردی با مشورت پزشک روش‌های کمکی برای بهبود و تسکین علائم بیماری هستند.

در عین حال درمان‌های جایگزین برای این بیماری شامل ماساژ درمانی و طب سوزنی می‌ شوند.

علاوه بر این، مبتلایان به آرتریت پسوریاتیک باید نسبت به حفظ وزن سالم و داشتن رژیم غذایی سالم هوشیار باشند.

این بیماران باید نکات تغذیه‌ای زیر را رعایت کنند:

مصرف مقدار قابل توجهی میوه و سبزی

تامین پروتئین مورد نیاز با مصرف گوشت و حبوبات

مصرف محصولات لبنی فاقد چربی یا با درصد چربی پایین

نوشیدن آب زیاد

خودداری از مصرف مواد قندی تصفیه شده و کربوهیدرات‌های بد

به گزارش سایت درمانی پسوریازیس، علائم بیماری آرتریت پسوریاتیک اغلب در زمان‌ های استرس یا خستگی تشدید می‌ شود. تغییر سبک زندگی در مبتلایان به این بیماری می‌ تواند استرس را کاهش دهد؛ زیرا استرس با افزایش التهاب مرتبط است و به همین دلیل به کار بردن روش‌ های آرام سازی و مدیتیشن، ورزش کردن، خواب کافی و دوش آب گرم برای تسکین علائم بیماری سودمند است.

فعال شدن پسوریازیس در محل لیزر موهای زائد

لیزر پالسی از نور است و به فولیکول مو نفوذ کرده و از رویش مجدد مو در ناحیه لیزر شده جلوگیری می کند. اثر بخشی لیزر بستگی به رنگ پوست دارد احتمال سوختن پوست غیر قابل اجتناب است. در افرادی که به بیماری پوستی پسوریازیس مبتلا هستند بنا به دلایلی احتمال عوارض لیزر موهای زائد در آنها بیشتر و احتمال پیدایش ضایعات در محل لیزر موهای زائد وجود دارد. انجام لیزر برای بیماران پسوریازیس به طور کامل ممنوع نشده البته به شرط آنکه لیزر به وسیله متخصص مجرب و با انرژی مناسبی انتخاب شود که پوست آسیب نبیند.

لیزر چیست؟

لیزر نوری تك رنگ و تك طول موج است. در لیزر موهای زائد عمدتا نور لیزر در رنگدانه ملانینی كه در موها به وفور یافت می شود، جذب شده و سبب تخریب سلول های سازنده مو میشود و به همین دلیل است كه هر قدر مو ضخیمتر و مشكی تر باشد ،ملانین بیشتری دارد که نور لیزر را بهتر جذب كرده و راحتتر از بین می رود. در عین حال چون ملانین در خود پوست هم وجود دارد هرچه مقدار آن كمتر باشد، یعنی بیمار سفیدتر باشد، انرژی كمتری در پوست جذب شده و احتمال سوختگی ناشی از لیزر مو كمتر می شود.

روش لیزر کردن:

قبل از اینکه از بین بردن موهای زائد بدن با لیزر شروع شود، به شما محافظ های چشم مخصوص داده می شود تا از چشم ها در برابر لیزر محافظت شود. در این حالت ممکن است یک داروی بی حسی موضعی بر روی پوست فرد استفاده شود تا به این ترتیب ناراحتی احتمالی فرد در طول جلسات لیزر موهای زائد کاهش پیدا کند.
در زمان لیزر کردن موهای زائد، یک ابزار لیزری دستی به پوست شما فشار داده می شود. در این حالت با توجه به نوع لیزر استفاده شده، یک ابزار خنک کننده بر روی سر این وسیله وجود دارد یا ممکن است از یک ژل خنک کننده برای حفاظت از پوست شما استفاده شود.

زمانی که لیزر فعال شد، یک پرتو لیزر از پوست شما عبور کرده و به پیازهای مو می رسد که سر منشاء رشد مو هستند. در این زمان گرمای ناشی از پرتو لیزر به پیازهای مو آسیب وارد می کند و مانع از رشد مجدد آن می شود. رفع موهای زائد در یک ناحیه کوچک از بدن همچون بالای لب ها ممکن است فقط به چند دقیقه زمان نیاز داشته باشد. این موضوع در حالی است که لیزر کردن نواحی بزرگتر همچون کمر ممکن است به چند ساعت زمان نیاز داشته باشد.

طول درمان برای نواحی کوچک تقریباً ۵ دقیقه، برای نواحی با سایز متوسط همچون خط شکم، کمر و بازو در حدود ۱۵ دقیقه و برای نواحی بزرگتر همچون کل ناحیه تناسلی، سینه، و نصف پاها در حدود ۲۵ دقیقه است. در صورتی که فرد بخواهد لیزر موهای زائد ناحیه پا را بطور کامل انجام دهد، طول درمان در حدود یک ساعت خواهد بود.

لیزرهای طراحی شده برای رفع و از بین بردن موهای زائد طول موجی از نور را از خود ساطع می کند که این موج توسط رنگ دانه های مو (ملانین) جذب می شود. اگر پوست اطراف روشن تر از رنگ مو باشد، انرژی لیزر بر ساقه مو متمرکز می شود و بطور موثر بدون وارد کردن آسیب به مو یا پیاز آن باعث از بین رفتن ساقه مو و بر طرف شدن مشکل می شود.

تعداد جلسات درمانی:

با توجه به اینکه همه موها به صورت یکنواخت و مشابه در طول زمان رشد نمی کنند، یک جلسه درمانی نمی تواند تمام پیازهای مو را در ناحیه مورد نظر از بین ببرد. اگر پیازهای مو در زمان درمان در حالت گذار و استراحت باشند و پس از درمان، دوره رشد فعال خود را از سر بگیرند، ممکن متوجه رشد مو در ناحیه درمان شده شوید. به همین خاطر معمولاً لازم است از چند جلسه لیزر موهای زائد برای رفع کامل موهای زاید در هر نقطه از بدن استفاده شود.

عوارض لیزر موهای زائد:

پس از لیزر موهای زائد، ناحیه لیزر شده با قرمزی و تورم پوست مواجه شده و همچنین شخص برای یک یا دو روز در محل تحت درمان احساس سوزش می کند و پوست محل لیزر دچار خشکی شود. از بین عوارض جانبی شناخته شده می توان به موارد زیر اشاره کرد: تشدید برخی بیماری های پوستی نظیر پسوریازیس، درد، سوزش، سرخی یا اریتم گذرا یا پایدار، تورم، آسیب اپیدرمی به شکل سوختگی، تغییرات رنگدانه ای به شکل تیره شدن یا روشنتر شدن پوست ناحیه تحت درمان و به ندرت بروز اسکار یا اصطلاحاً “گوشت اضافه”.

موارد منع شده برای استفاده از این روش:

لیزر موهای زائد برای برخی افراد کاربرد چندانی ندارد و یا ممنوع است. در ادامه با این گروه از افراد آشنا خواهید شد:

۱- بیماران پوستی:

در پسوریازیس، لوپوس، آکنه، کلوئید، اگزما، ویتیلیگو، لیکن پلان و ۱۲ بیماری پوستی دیگر، اگر در اثر لیزر، پوست دچار سوختگی یا زخم شود، احتمال فعال شدن بیماری در این ناحیه وجود دارد.

۲- افراد باردار و شیرده:

از نظر اخلاقی انجام این کار درست نیست. اگرچه هیچ سند علمی نشان نداده است لیزر روی سلامت جنین اثر سوء می گذارد و می توان پوست شکم یا ناحیه تناسلی را در این دوران لیزر کرد، اما اضطراب و درد و نگرانی ناشی از لیزر می تواند اثر سوء بر جنین بگذارد و به لحاظ اخلاقی بهتر است لیزر در این دوران انجام نشود.

۳- تپخال فعال:

وجود تبخال روی لب و لیزر موهای زائد زیر بغل مشکلی ایجاد نمی کند. با این حال متخصصان معمولا قبل از لیزر در مورد تبخال از مریض می پرسند و اگر فرد تبخال فعال داشته باشد، برای او قبل و بعد از لیزر داروهای ضد ویروسی تجویز می کنند. وجود تبخال در محلی که قرار است لیزر شود می تواند باعث انتشار ویروس شود.

۴- موارد زخم عفونی:

در صورت وجود یک زخم عفونی روی محل لیزر، انجام این کار توصیه نمی شود، زیرا ممکن است عفونت را به سایر مناطق بدن منتقل کند.

۵- موهای کرکی و روشن:

لیزر، موهای کرکی را از بین نمی برد و موهای سفید خاکستری و قرمز نیز پاسخ مناسبی به لیزر نمی دهند. پوست تیره هم انرژی لیزر را می گیرد و اجازه نمی دهد انرژی کافی به ریشه مو برسد. به عبارتی بهترین کاندید برای لیزر موهای زائد کسی است که پوست روشن و موهای ضخیم و تیره دارد.

خطر تشدید بیماری پسوریازیس با تاتو یا خالکوبی

متاسفانه خالكوبی و یا تاتو در جامعه ما ایرانیان بسیار شایع شده است. مخصوصا در خانم ها كه با خالكوبی ابرو ها، خط چشم، ‌خط لب و انواع نقاشی های مختلف روی بدن مواد شیمیایی را وارد پوست خود می كنند. در افراد مبتلا به پسوریازیس و اگزما، خالکوبی ممکن است باعث شعله‌ ور شدن این بیماری‌ های مزمن شود، تشدید بیماری با تورم و خارش همراه بوده و می‌ تواند در یک یا چند دهه پس از عمل خالکوبی رخ دهد. بعضی اختلالات پوستی در مناطق تاتو دیده می شود، که می تواند برای اولین بار دیده شده و یا تشدید شود. مهمترین اتفاقی که پس از تاتو امکان رخ دادن دارد، بروز واکنش آلرژیک پوست به یکی از موارد موجود در تاتو است. طبق آمار ۷۵ درصد افرادي که اقدام به تاتو کردن مي کنند پس از مدت کوتاهي از کرده خود پشيمان مي گردند.

تاریخچه:

قرن‌ها پیش از این‌ که ستارگان عالم موسیقی و سینما و دیگر مشاهیر دست به خالکوبی بزنند، این رسم میان قبایل بومی سراسر جهان رواج داشته است. از مائوری‌ های نیوزیلند گرفته تا بومیان سرخپوست و کشورهای آسیای جنوب شرقی. قدیمی‌ ترین خالکوبی متعلق به مردی مومیایی شده از آمریکای جنوبی ـ مربوط به مومیایی‌ های چینکورو ـ است. در واقع جایی که الان شمال شیلی و جنوب پرو قرار دارد. روی لب بالایی این مومیایی سبیل نازک مدادی خالکوبی شده بود.

در برخی فرهنگ‌ ها زنان معمولا برای زیباتر شدن اقدام به خالکوبی می‌ کردند و برخی دیگر به دلایل خرافی مانند بیشتر شدن مهر شوهر، خوشبختی و دور کردن چشم بد این عمل را انجام می‌ دادند. خال‌ های زیبا کننده معمولا بوته گل یا گنجشک زیر گردن یا تک خال روی چانه و میان دو ابرو بود. خالکوبی در دوره‌ های مختلف به دلایل گوناگون دچار ممنوعیت شد و گاهی در فرهنگ‌ های مختلف به آن به چشم تحقیر نگریسته می‌ شد.

چگونگی انجام تاتو:

تاتو توسط تزريق جوهر به زير پوست صورت مي گيرد. تزريق توسط يک سوزن که به يک ابزار مخصوص متصل مي باشد انجام مي گيرد. اين ابزار سوزن را ۳۰۰۰ -۵۰ بار در دقيقه به سمت بالا و پايين مرتعش کرده و جوهر را تا عمق ۱ ميلي متر به درون پوست تزريق ميکند.

جوهر را در خارجي ترين لايه پوست يا همان اپيدرم تزريق نمي کنند زيرا اين لايه از پوست مرتبا در حال ريزش و جايگزيني مي باشد.  بنابراين تاتو را نميتواند به مدت طولانی حفظ کند. جوهر در لايه ميانی پوست يا درم تزريق ميگردد که سلولهای ثابتی داشته و باعث ميگردد تاتو برای هميشه دست نخورده باقی بماند.

ترکیبات تاتو:

مهم ترین اتفاقی که پس از تاتو امکان رخ دادن دارد، بروز واکنش پوست به یکی از مواد موجود در تاتو است. در بیشتر موارد، رنگدانه تاتو یا مشتقات آن که بر روی پوست می ماند، باعث بروز واکنش می شود. از جمله ترکیباتی که باعث بروز واکنش پوست به تاتو می شود جیوه است این ماده خطرناک مناطق قرمز در تاتو را درگیر می کند احتمال دارد که واکنش آلرژیک شدیدتر شده و با تشدید اگزما و پسوریازیس همراه باشد. بروز ناگهانی تحریک، ورم و قرمزی قسمتی که تاتو روی آن انجام شده است، در عرض چند هفته یا حتی چند سال پس از انجام تاتو دیده می شود. واکنش تحریکی معمولا محدود به منطقه تاتو است، ولی گاهی اوقات وسیع تر شده و با تشدید پسوریازیس و پوسته ریزی همراه می شود.

سایر خطرات و مشکلاتي تاتو:

همیشه تاتو کردن می‌تواند با خود ویروس‌ های بیماری‌ های عفونی مانند زگیل، ایدز، هپاتیت و زخم زرد را به افراد منتقل کند. این بیماری‌ ها از طریق سوزن دستگاه‌ های تاتو می‌تواند به افراد دیگر منتقل شود و فرد جدید به بیماری‌ هایی با منشا باکتری و ویروس مبتلا شود.

در عمل تاتو کردن آنچه بیشتر از همه اهمیت دارد، واکنش تاتو است. بدن می‌تواند به این رنگ‌ها واکنش نشان دهد. این واکنش‌ها لزوما در نقطه تاتو شده خود را نشان نمی‌دهند، بلکه می‌توانند واکنش‌های سیستمیک و پراکنده در بدن باشند. این واکنش‌ها که به واکنش‌های سارکوئیدوز معروفند می‌تواند همه بدن را درگیر کند.
درمان این نوع از واکنش سخت است. علائم واکنش به تاتو، سفتی و قرمزی و برجستگی محل تاتوست که در این حالت از کورتون‌ های تزریقی داخل ضایعه استفاده می‌ کنیم.
در برخی موارد، سیستم دفاعی بدن به رنگ تاتو حساسیت نشان می‌دهد، در نتیجه علائمی مانند سرفه، تنگی نفس و خستگی زودرس بروز می‌کند. البته باید گفت این واکنش نادر است.

روش هاي برداشت تاتو:

روش هاي برداشت تاتوي دايم به قرار زير است:

۱- سايش پوست : ابتدا پوست تا حد انجماد سرد گشته سپس توسط ابزارهاي ويژه اي پوست را سايش مي دهند که اين روش درد و خونريزي را در پي دارد.

۲- جراحي: در اين روش موضع مورد نظر توسط چاقوي جراحي شکاف داده شده سپس تاتو برداشته شده و مجددا پوست را بخيه ميزنند.

۳- ليزر: اين روش آسانترين روش بر طرف ساختن تاتوي دايم ميباشد اما هزينه آن زياد است. بنابراين هرگاه علاقه مند به داشتن تاتو بر روی پوست خود مي باشد بهتر است از تاتوهاي غير دايم و موقتي استفاده کنيد که هم کم خرجتر و هم بي خطر مي باشند.