برچسب: داروی بیولوژیک

كاهش علائم پسوریازیس با مصرف داروی بیولوژیک ادالیموماب

ادالیموماب (adalimumab) با نام تجاری Humira، برای درمان آرتریت پسوریازیس، و کاهش علائم پسوریازیس پلاکی استفاده می شود.كاهش علائم و نشانه هاي بيماري پوستی پسوریازیس ، افزايش پاسخهاي كلينيكي ، مهار روند پيشرفت بیماری و افزايش عملكرد فيزيكي در بيماران با آرتريت پسوراتيك ، همه و همه از نتایج مصرف این داروی بیولوژیک گران قیمت می باشد. ادالیموماب همچنین می تواند به تنهایی یا همراه با متوتروکسات و یا دیگر داروهای تصحیح کننده بیماریهای رماتیسمی در درمان آرتریت روماتوئید مصرف می شود.

شرکت سازنده ادالیموماب:

در ۱۹ اکتبر ۲۰۱۱، شرکت ابوت طرح خود را برای جداسازی به دو شرکت بزرگ تجاری مطرح کرد پیش از این شرکت ابوت به صورت تخصصی در محصولات متنوع از جمله دستگاه های پزشکی، تجهیزات تشخیصی و محصولات غذایی کار می کرد.شرکت ابوت در تاریخ ۲ ژانویه، ۲۰۱۳ طرح خود را عملی نمود و بخش دیگر خود را به نام شرکت اب وی (AbbVie) راه اندازی کرد.شرکت اب وی با هدف تولید داروهای بیولوژیک مبتنی بر تحقیق در شیکاگو آمریکا به کار گرفته شد.

adalimumab تحت نام تجاری Humira در همان سال آغاز فعالیت شرکت اب وی به بازار عرضه شد، هدف از ساخت ادالیموماب درمان بیولوژیک برای بیماری های خود ایمنی از جمله پسوریازیس است.از این دارو می توان به عنوان یکی از موثرترین داروهای بیولوژیک برای درمان بیماری پوستی پسوریازیس نام برد.

مکانیسم اثر داروی بیولوژیک ادالیموماب:

ادالیموماب مهارکننده TNF است. adalimumab با متصل شدن به عامل نکروز توموری آلفا (TNFα)، از فعال شدن گیرنده‌های TNF جلوگیری می‌کند؛ ثابت شده است که غیر فعال کردن TNFα در downregulating واکنش‌های التهابی مرتبط با بیماری‌ پوستی پسوریازیس نقش مهمی دارد.

نکات قابل توجه قبل از مصرف:

– عفونت: بيماران مصرف كننده اين دارو مستعد به ابتلا به عفونت هستند كه ممكن است باعث بستري شدن يا مرگ آنها شود. مخصوصا كساني كه همراه اين دارو سركوب كننده سيستم ايمني هم استفاده مي كنند.

– بدخيمي: لنفوم و ساير بدخيمي ها در كودكان و بزرگسالان مصرف كننده اين دارو (بلوكرهاي TNF) گزارش شده است. اكثر اين گزارشات مربوط به بيماران مبتلا به بيماري كرونو كوليت اولسراتيو بودند و بيشتر از بين بزرگسالان مردگزارش شده است كه بيشتر آزاتيوپرين يا ۶-مركاپتوپورين با اين دارو مصرف كرده اند.

– بيماران مصرف كننده بايد حتما از لحاظ ابتلا به عفونت مرتب چك شوند و در صورت ابتلا ، به موقع داروهاي ضد عفونت را دريافت كنند. بيماران قلبي بايد كاملا چكاپ شوند. بيماران با احتمال ابتلا به عفونت ويروسي هپاتيت B (HBV) بايد در طول درمان مرتب چك شوند.بيماران ناقل در طول درمان و چند ماه بعد نياز به كنترل دقيق دارند.

– صحت و سلامت اين دارو در كودكان زير ۴ سال به اثبات نرسيده است.

– در سالمندان به علت احتمال ايجاد عفونت و بدخيمي با احتياط فراوان مصرف شود.

– ازدياد حساسيت و واكنشهاي آنافيلاكتيك گزارش شده است.

– اين دارو ممكن است منجر به ايجاد اتوآنتي بادي و توسعه سندرم شبه لوپوس گردد.

– با مصرف اين دارو CHF يا ايجاد CHF جديد گزارش شده است.

– با مصرف اين دارو آنمي آپلاستيك، لكوپني ، ترومبوسيتوپني گزارش شده است.

– احتمال فعال شدن HBV در مبتلايان مزمن اين ويروس وجود دارد در ناقلان با احتياط مصرف شود.

– در صورت امكان در كودكان مبتلا به آرتريت نوجوانان ايمني سازي را بايد انجام داد ولي بايد از مصرف همزمان واكسنهاي زنده پرهيز نمود.

– موارد نادري از شروع جديد يا تشديد علائم بيماري و يا شواهد راديولوژيك در بيماريهاي دميلينه مثل سندرم گليبن باره مشاهده شده است.

– در بيماران مبتلا به اختلالات دميلينه سيستم عصبي مركزي يا محيطي با احتياط مصرف شود.

.
دوز مصرف:

– بزرگسالان مبتلا به RA آرتريت پسورياتيك اسپوندليت انكلوزان: هفته درميان ۴۰ ميلي گرم تزريق زير جلدي ، براي مبتلايان به RA كه همزمان متوتروكسات مصرف نكنند ممكن است تزريق هفتگي دارو مفيدتر باشد.
– بزرگسالان مبتلا به بيماري كرون: روز اول ۱۶۰ ميلي گرم زير جلدي ( به صورت چهار تزريق ۴۰ ميلي گرم در روز اول يا دو تزريق زير جلدي ۴۰ ميلي گرم باهم در دو روز پشت سرهم) سپس ۸۰ ميلي گرم در هفته دوم ( روز پانزدهم) سپس دوز نگهدارنده ۴۰ ميلي گرم هفته در ميان شروع از هفته چهارم( روز ۲۹)
– كودكان ۴ تا ۱۷ ساله (۱۵ تا ۳۰ كيلوگرم وزن) مبتلا به آرتريت ايديوپاتيك نوجوانان: هفته درميان ۲۰ ميلي گرم زير جلدي و ۳۰ كيليوگرم به بالا ۴۰ ميلي گرم هفته درميان زير جلدي
– پسوريازيس پلاكي بزرگسالان: تزريق اول ۸۰ ميلي گرم ، سپس ۴۰ ميلي گرم هفته درميان كه از يك هفته بعد از تزريق دوز اول آغاز مي شود.

عوارض جانبی داروی آدالیموماب:

قلبي عروقي: افزايش فشار خون، آريتمي ، فيبريلاسيون دهليزي ، درد سينه، اختلال عروق كرونر، حمله قلبي، انسفالوپاتي، فشار خون بالا ، ترومبوز ساق پا، MI، تپش قلب تجمع مايع در پريكارد، پريكارديت، سنكوپ، تاكيكاردي

CNS: سردرد گيجي، گزگز شدن پوست، هماتوم ساب دورال، لرزش

پوستي: راش سلوليت، باد سرخ، هرپس زوستر، واسكوليت پوستي اريتم مولتي فرم، پسوريازيس جديد يا بدتر شدن آن( تمام انواع آن) سندرم استيون جانسون

EENT: كاتاراكت( آب مرواريد) فارنژيت فارنژيت استرپتوكوكي

GI: تهوع ، درد شكمي، كله سيستيت، ازوفارنژيت، اسهال و استفراغ ، خونريزي گوارشي ، نكروز كبدي، تهوع ، آپانديسيت ديورتيكوليت، سوراخ روده بزرگ ، پانكراتيت

ادراري تناسلي: UTI، هماچوري التهاب مثانه،اختلالات قاعدگي، متوراژي، پيلونفريت،آگرانولوسيت، پلي سيتمي، نوتروپني

تستهاي آزمايشگاهي: افزايش متوط در CPK ، تستهاي غير عادي هيپرليپيدمي، افزايش كلسترول خون، افزايش آلكالين فسفاتاز، افزايش ALT، افزايش آمينوترانسفراز

موضعي: واكنشهاي محل تزريق ، درد در محل

متابوليك: ترميم غير طبيعي، كم آبي بدن، كتوزيس،كمردرد درد مفاصل ، ورم مفاصل آرتريت ، اختلال استخوان ، شكستگي استخواننكروز استخوان اختلال مفاصل ، گرفتگي عضلات مياستني ، درد در اندامها، آرتريت پيوژنيك، سينوويت، اختلال در تاندونها، ميوزتيت ، آرتريت سپتيك

تنفسي: عفونت دستگاه تنفسي فوقاني، سينوزيت، آسم ، تنگي نفس ، كاهش عملكرد ريه، پنوموني، بيماري ريه بينابيني از جمله فيبروز ريوي

افزايش تيتر مثبت آنتي بادي نوكلئاز، سندرم آنفولانزا، واكنشهاي ازدياد حساسيت،كاهش تيتر آنتي بادي به آدالي موماب، آدنوم، اختلال پاراتيروئيد، درد لگن، جراحي، درد قفسه سينه، هرپس سيمپلكس ، افزايش عفونت فرصت طلب

عفونتهاي بعد از جراحي و پروتز ، فعال شدن توبركولوزيس ، وانكوليت سيستميك

تداخلات دارویی:

آباتاسپت، توسيليزوماب: افزايش احتمال ابتلا به عفونت.مصرف همزمان توصيه نمي شود در صورت مصرف همزمان بايد حتما علائم عفونت كنترل شود.

آناكينرا: از مصرف همزمان با يد اجتناب شود چون ريسك ابتلا به عفونت و نوتروپني را افزايش مي دهد.

واكسن زنده: همزمان مصرف نشود.

متوتروكسات: سبب كاهش واضحي در كليرانس آداليموماب مي شود با اينحال تنظيم دوز دو دارو لازم به نظر نميرسد.

ريتوكسيماب: ابتلا به عفونتهاي جدي و خطرناك در مصرف همزمان دو دارو مشاهده شده است.

.
مصرف در حاملگی و شیردهی:

در حاملگی:گروه B

در شیردهی ناشناخته است.

نکات قابل توصیه:

مصرف داروهاي ضد آرتريت ديگر( آمينوساليسيلاتها، كورتونها، متوتروكسات، NSAIDs، ضد دردها، عوامل تنظيم كننده ايمني ، ۶ مركاپتوپورين، آزاتيوپرين، ) در طي مصرف اين دارو بلا مانع است.

پوشش سر سرنگ حاوي يك نوع پلاستيك خشك ( لاتكس) است كه نبايد توسط كساني كه به اين ماده حساسيت دارند حمل شود.
محلهاي تزريق بايد به طور مرتب تغيير يابد . حداقل فاصله دو تزريق بايد ۱ اينچ باشد. و در محلي كه پوست آسيب ديده و قرمز و ملتهب است نبايد تزريق انجام شود.

اين دارو بايستي در يخچال در دماي ۲ تا ۸ درجه سانتيگراد نگهداری شود.

اتانرسپت دارویی مسکن و ضد التهاب پسوریازیس

اتانرسپت با نام تجاری انبرل (Enbrel) می تواند به تنهایی جهت درمان آرتریت روماتوئید و آرتریت پسوریازیس جهت کاهش علائم و نشانه های بیمار و تأخیر آسیبهای ساختمانی استفاده شود و مصرف آن در بیمارانی است که پاسخ کافی به داروهای DMAD نمی دهند.

اتانرسپت در درمان پلاک های متوسط تا شدید پسوریازیس افراد بالای ۱۸ سال استفاده می شود و محصولی بیوتکنولوژی ساخته شده از دو نوع پروتئین انسانی است.

اغلب داروها با ترکیب کردن مواد شیمیایی ساخته می شوند. در مقابل ” بیولوژیکها” از پروتئین های انسانی یا حیوانی ساخته می شوند. بیولوژیکها بیش از ۱۰۰سال است که مورد استفاده قرار می گیرند. واکسن ها و انسولین ازدسته بیولوژیکها به حساب می آیند زیرا از منابع زنده مشتق می شوند. گرچه تنها اخیراً، بیولوژیکهایی بوجود آمده اند که اختصاصاً پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک را هدف قرار می دهند و پتانسیل یک گزینش درمانی جدید را دارند. در سراسر دنیا، بیش از ۴۰۰۰۰۰ نفر با Etanercept درمان شده اند. در سنگاپور Etanercept برای اسپوندیلیت آنکیلوزان، آرتریت روماتوئید، آرتریت نوجوانی و آرتریت پسوریاتیک توصیه می شود.

شرکت سازنده اتانرسپت:

فایزر، (Pfizer) شرکت داروسازی آمریکایی و چندملیتی است، که هم‌اکنون به‌عنوان بزرگترین شرکت داروسازی جهان، محسوب می‌شود.ریشه‌های تاسیس شرکت داروسازی فایزر به سال ۱۸۴۹ باز می‌گردد، که توسط شیمی‌دان آلمانی-آمریکایی بنام چارلز فایزر راه‌اندازی شد.شرکت فایزر در طول فعالیت خود در صنعت داروسازی جهان، شرکت‌های زیادی را خریداری و ادغام نموده و تنها شرکتی است، که بیش از ۵ دارو با فروش بیش از یک میلیارد دلار در بازار دارد. این شرکت با داشتن بیش از ۹۱ هزار کارمند در سراسر جهان، در سال ۲۰۱۲ میلادی درآمدی بالغ بر ۵۸ میلیارد دلار داشته است.

فایزر در جولای ۲۰۰۶ Etanercept تأییدیه HSA ( ادارۀ علوم پزشکی) را برای پسوریازیس دریافت کرد. Etanercept در سراسر جهان یک تجویز بیولوژیک درجه یک است.

مکانیسم اثر داروی بیولوژیک اتانرسپت:

اتانرسپت مهارکننده عملکرد عامل نکروز تومور آلفا است. TNFα سایتوکاینی است که توسط منوسیتها و ماکروفاژها تولید می‌شود و موجب افزایش انتقال گلبولهای سفید به محل التهاب می‌گردد. بدین ترتیب و با به کارگیری برخی مکانیزمهای دیگر مولکولی، TNFα موجب افزایش التهاب می‌شود. اتانرسپت با مهار این مکانیزم موجب کاهش پاسخهای التهابی می‌گردد که مشخصاً در درمان بیماریهای خودایمنی و بیماری پوستی پسوریازیس موثر می‌باشد.

ساختمان و خصوصیات مولکولی:

این مولکول حاوی ۹۳۴ اسید آمینه با وزن مولکولی KDa 150 می‌باشد. آلتبرل یک پروتئین ترکیبی دایمر است، که دارای قسمت خارج سلولی پذیرندهٔ TNFα انسانی ۷۵ کیلو دالتونی می‌باشد که به قسمت Fc از ایمونوگلوبولینIgG1 متصل شده‌است. آلتبرل توسط فناوری پروتئینی نوترکیب در سلول‌های تخمدان هامستر چینی (CHO) بیان و تولید می‌شود. اتانرسپت به صورت یک TNFα Blocker عمل می‌کند.

Etanerdept چگونه خوب عمل می کند؟

در مطالعات پزشکی در نزدیک به نیمی از بیماران مبتلا به پسوریازیس با مصرف حدود ۳ ماه Etanercept ، بهبود واضحی در پلاکهای پسوریازیس دیده شد. به طور کلی ۳تا ۴ بیمار بهبود یافتند. Etanercept می تواند سریع عمل کند؛ بسیار از بیماران ظرف حدود ۲ ماه بهبود یافتند.

در بسیاری از بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک که Etanercept دریافت می کردند در کمتر از ۴ هفته، بهبود مشخصی گزارش شده است با فوایدی که در طول ۶ ماه برقرار بودند. همچنین نشان داده شده است که Etanercept جلوی پیشرفت روند صدمات ساختمانی را گرفته است.

یک مطالعه اخیر که نمای بی خطر Etanercept را برای ۲٫۵ سال تأیید می کند، در پانزدهمین کنگرۀ آکادمی پوست و بیماریهای آمیزشی اروپا در اکتبر ۲۰۰۶ ارائه شده است. این مطالعه نمای بی خطر کلی Etanerceptرا که با مصرف دوز برای مدت ۲٫۵ سال تغییر نکرده است، تأیید می کند. این یافته ها نتایج یک مطالعه اخیر دربارۀ Etanercept را دربارۀ اینکه میزان عوارض جانبی آن در حد دارونما بوده، تقویت می کنند. همچنین این مطالعه نشان می دهد که بیمارانی که تحت درمان غیر مداوم هستند( در زندگی واقعی، درمان پسوریازیس بیماران به دلایل مختلف متوقف شده و سپس دوباره آغاز می شود)، بعداز دوباره آغاز کردن درمان، به نتایج مثبتی، شبیه به آنچه بیماران تحت درمان مداوم دریافت می کنند، می رسند.

شکل دارویی و قدرت اثر (Potency):

این دارو به فرم محلول در دوزهای ۵۰ mg و ۲۵ mg در سرنگهای از پیش پر شده و آماده تزریق عرضه میگردد.

طریق مصرف:

این دارو بصورت زیر جلدی تزریق میگردد.

عوارض جانبي:

تحریک خفیف تا متوسط محل تزریق با علائم قرمزی، خارش، درد و تورم شایع است. دیگر واکنشهای شایع عبارتند از سردرد، سرگیجه، asthenia، تهوع و استفراغ، درد شکم، سوءهاضمه و واکنشهای حساسیتی، ایجاد آنتی بادی و همچنین دیسکرازی های خونی شامل پان سیتوپنی، آنمی آپلاستیک بندرت گزارش شده است.

تداخل دارویی:

زمانی که همراه با anakinra استفاده شود ریسک عفونت بالا می رود.

مقدار مصرف:

به صورت تزریق زیر جلدی بمیزان ۲۵ میلی گرم دو بار در هفته با فاصله ۷۲ تا ۹۶ ساعت استفاده می شود. اگر پس از ۳ ماه پاسخی دیده نشد باید دارو قطع شود. در درمان آرتریت ایدیوپاتیک جوانان با دوز ۴۰۰ میکروگرم به ازای هر کیلوگرم دو بار در هفته تزریق می شود و اگر تا ۶ ماه پاسخی دیده نشد قطع می شود.

انواع داروهای بیولوژیک و نقش آنها در درمان پسوریازیس

ژیکزیست‌ داروها یا داروهای بیولوژیک (Biopharmaceutical) داروهایی هستند که از منابع زیستی گرفته شده باشند. واکسن،خون و فراورده‌ های آن، یاخته‌های سوماتیک،آلرژن‌ها،بافت‌های زیستی و پروتئین‌های نوترکیب‌ کننده شناخته‌شده‌ترین انواع زیست‌ داروها به شمار می‌روند.
داروهای بیولوژیک داروهائی هستند که برای کاهش التهاب و آسیب های مفصلی ساخته شده اند.

این داروها با تکنیک خاص مهندسی ژنتیک ساخته می شوند. داروهای بیولوژیک برروی مولکول های مختلفی اثر می کنند که همه آن ها به نوعی در کاهش التهاب و آسیب های مفصلی نقش دارند. این مولکول ها در سلول های سیستم ایمنی ، مفاصل و یا موادی که در مفاصل تولید می شوند وجود دارند. در سال ۱۹۹۸ اولین داروی بیولوژیک به نام اتانرسپت (Etanercept) برای درمان آرتریت روماتوئید به بازار آمد.

بعد از آن طولی نکشید که سایر داروهای بیولوژیک یکی بعد از دیگری ساخته شد و برای بیماری های مختلف روماتیسمی مورد استفاده قرار گرفت. اثرات درمانی این داروها نسبت به داروهای غیر بیولوژیکی سریعتر ظاهر می شوند.

انواع داروهای بیولوژیک:

درحال حاضر چند نوع داروی بیولوژیک موجود است که هر نوع از آن ها ، بر روی ملکول خاصی تاثیر می کنند. این داروها عبارتند از:
داروهائی که بر روی TNF اثر می کنند : این نوع داروها بر روی مولکولی به نام (Tumor Necrosis Factor(TNF اثر می کنند و به بلوک کنند های TNF یا داروهای anti TNF نامیده می شوند. این داروها برای درمان آرتریت روماتوئید ، آرتریت کودکان ، آرتریت پسوریاتیک و اسپوندیل آرتریت آنکیلوزانت مصرف می شوند.

این داروها عبارتند از:

اتانرسپت (Etanercept)

اینفلکسی مب (Infliximab)

آدالی مومب (Adalimumab)

گولی مومب (Golimumab)

سرتولیزو مب پگول (Certolizumab Pegol)

داروهائی که بر روی Interlukin-1 اثر می کنند: آناکینرا (Anakinra)

داروهائی که بر روی Interlukin-6 اثرمی کنند: توسیلی زومب (Tocilizumab)

دارهائی که لنفوسیت های B را از بین می برد: ریتوکسی مب (Rituximab)

داروهائی که از فعال شدن لنفوسیت های T جلوگیری می کنند: آباتاسپت (Abatacet)

داروهای بیولوژیک برای چه بیمارانی تجویز می شوند؟

با آنکه داروهای بیولوژیک در دهه گذشته،درمان بیماری آرتریت روماتوئید و بیماری پوستی پسوریازیس و برخی دیگر از بیماری های روماتیسمی را در بسیاری ازکشورها دگرگون ساخته است ، اما مشکل بزرگ این داروها، قیمت بسیار بالای آن ها می باشد. بطور متوسط هزینه درمان با این داروها حدود معادل ۱۵۰۰۰ دلار برای یک سال می باشد. در کشور ما اکثر سازمان های بیمه های پایه ، هزینه درمان را متقبل نمی شوند.داروهای بیولوژیک را هم باید به مدت طولانی مصرف کرد ، بدین معنی که دوره درمان بعد از یک سال یا یک مدت معین تمام نمی شود. بنابراین قبل از شروع درمان با این داروها، حتما باید وضعیت

اقتصادی بیمار و خانواده وی در نظر گرفته شود. داروهای بیولوژیک برای بیمارانی تجویز می شود که با وجود مصرف داروهای زمینه ای تغییر دهنده[Disease Modifying Antirheumatic Drugs(DMARDS)] و به مدت کافی ،هنوز بیماری فعال داشته باشند. در کشورهای مختلف ، تجویز این داروها با قوانین خاصی کنترل می شوند.

تصمیم گیری در مورد مصرف داروهای بیولوژیک برای بیماری های پسوریازیس ، باید توسط پزشک متخصص و با درنظرگرفتن تمام جوانب اعم از فوائد دارو ، هزینه و عوارض احتمالی آن برای هر بیمار صورت گیرد. اکثر داروهای بیولوژیک ، همراه با متوترکسات و یا سایر داروهای زمینه ای مصرف می شوند. در مقایسه با داروهای غیر بیولوژیک ، داروهای بیولوژیک سریعتر بر روی بیماری اثر می کنند.

عوارض داروهای بیولوژیک:

علاوه بر عوارض خاص هر دارو که شامل واکنش های اطراف محل تزریق و واکنش های حساسیتی است ، همه داروهای بیولوژیک عوارض مشترکی دارند که عبارتند از:

عفونت : یکی از شایعترین و مهمترین عارضه داروهای بیولوژیک عفونت می باشد. چون سیستم ایمنی با این داروها تغییر رویه می دهند، قدرت مقابله بدن با عفونت در موقع مصرف این داروها کم می شود.

بطور مثال بیمارانی که تحت درمان با داروهای بیولوژیک هستند اگر مبتال به آنفلوآنزا شوند شدت بیماری در آنها بیشتر از افراد دیگر خواهد بود ویا احتمال ابتلا به عفونت های شدید در آنها زیاد می شود. احتمال فعال شدن بیماری توبرکولوز (سل) در کسانی که سل خاموش دارند و بیماری هپاتیت B با مصرف بعضی از داروهای بیولوژیک وجود دارد.

قبل از شروع درمان با داروهای بیولوژیک ،پزشک دستور انجام تست پوستی بیماری سل (توبرکولین یا PPD) ، عکسبرداری از ریه ها، و انجام آزمایشات خون برای بیماری هپاتیت را میدهد.در هنگام درمان با داروهای بیولوژیک ، واکسن هائی که در آنها ویروس زنده وجود دارد مانند واکسن خوراکی فلج اطفال ، آبله مرغان – سرخک – سرخجه – اوریون و نوعی از واکسن آنفلوآنزا که از طریق بینی مصرف می شود، نباید استفاده شود.از طرف دیگر انجام واکسیناسیون بر ضدپنوموکوک (یک بار) و تزریق ساالنه واکسن آنفلوآنزا (نوع تزریقی) در بیماران توصیه می شود.

سرطان : گزارشاتی مبنی بر افزایش سرطان بخصوص لنفوم – سرطان غدد لنفاوی- در بیمارانی که از بعضی از انواع داروهای بیولوژیک (بویژه داروهای ضد TNF) استفاده می کنند وجود دارد و
این موضوع در بروشورهای این داروها نوشته شده است. از طرف دیگر شیوع سرطان در بیماران مبتال به آرتریت روماتوئید ، بدون درنظرگرفتن مصرف دارو، نیز بیشتر از افراد دیگر است.

خطرات احتمالی داروهای بیولوژیک در دراز مدت:

چون سابقه استفاده از داروهای بیولوژیک زیاد نیست ، فعلا نمیتوان در مورد خطراتی که ممکن است چندین سال بعد اتفاق بیافتد اظهار نظر کرد.
استفاده از داروهای بیولوژیک بلافاصله قبل از حاملگی ، در زمان حاملگی و در شیردهی ممنوع است.در مورد داروهای ضد TNF  سه ماه قبل از حاملگی و در مورد ریتوکسیمب شش ماه قبل از حاملگی باید دارو قطع شود.

در صورتی که سابقه برخی بیماریهای سیستم اعصاب نظیر مولتیپل اسکلروزیس (MS) و بعضی از سرطانها مانند لنفوم وجود داشته باشد ، نیز نباید از داروهای بیولوژیک استفاده شود.

تجویز داروهای بیولوژیک برای درمان بیماری پوستی پسوریازیس و سایر بیماری های روماتیسمی ، باید توسط پزشک متخصص و با درنظرگرفتن تمام جوانب اعم از فوائد دارو ، هزینه و عوارض احتمالی آن برای هر بیمار صورت بگیرد.

چگونگی مصرف داروهای بیولوژیک:

همه داروهای بیولوژیک ، به صورت تزریقی زیرجلدی یا وریدی مصرف می شوند. این داروها از موقع ساخته شدن تا موقع مصرف توسط بیمار باید در یخچال نگهداری شوند. در موقع مسافرت هم این داروها را باید در یخچال قابل حمل یا در کیف های حاوی یخ نگهداری کرد.

تزریقات زیر جلدی در پوست شکم یا با بالای ران ها توسط خود بیمار یا شخص دیگر انجام می شود. تزریقات وریدی حتما باید زیر نظر پزشک و در بیمارستان یا کلینیک هایی که مراکز سرم درمانی مجهز دارند انجام گیرند.

Cimzia
این دارو با نام ستولیزوماب پگول (certolizumab pegol) شناخته شده است. یک داروی بیولوژیک است که در سپتامبر ۲۰۱۳ توسط FDA برای درمان ورم مفاصل پسوریاتیک فعال تصویب شد. همچنین برای درمان آرتریت روماتوئید و بیماری کرون تایید شده است.Cimzia بصورت تزریق زیر پوست مصرف می شود. دوز توصیه شده برای ورم مفاصل پسوریاتیک ۴۰۰ میلی گرم در ابتدا ( دو تزریق ۲۰۰ میلی گرم) و در هفته دوم و هفته چهارم، یک دوز ۲۰۰ میلی گرم در هر هفته است.

enbrel
این دارو با نام اتانرسپت (etanercept) یک مهار کننده TNF آلفا است که برای افراد مبتلا به آرتریت متوسط تا شدید پسوریازیس در ژانویه سال ۲۰۰۲ و برای پسوریازیس در ماه آوریل سال ۲۰۰۴ تایید شد. همچنین برای درمان آرتریت روماتوئید تایید شده است .درمان شامل یک یا دو بار در هفته به خود تزریق زیر پوست است. دوز توصیه شده برای بزرگسالان مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک ۵۰ میلی گرم در هر هفته است.همچنین برای درمان انکیلوزان اسپوندیلیت و آرتریت نوجوانان ایدیوپاتیک تایید شده است.

Humira
این دارو با نام ادالیموماب (adalimumab) یک مهار کننده TNF آلفا است که توسط FDA در اکتبر ۲۰۰۵ برای درمان ورم مفاصل پسوریاتیک و در ژانویه سال ۲۰۰۸ برای درمان پسوریازیس تاییدشد.

دوز توصیه شده برای بزرگسالان ۴۰ میلی گرم (میلی گرم) در هر هفته است. این دارو در زیر پوست تزریق می شود.این دارو نیز برای درمانآرتریت روماتوئید، آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان، اسپوندیلیت انکیلوزان و کرون تایید شده است.

Remicade
این دارو با نام اینفیلیکسیماب (Infliximab) توسط FDA در مه ۲۰۰۵ برای درمان ورم مفاصل پسوریاتیک و در سپتامبر ۲۰۰۶ برای درمان پسوریازیس تصویب شد . همچنین برای اسپوندیلیت انکیلوزان، کولیت اولسراتیو، آرتریت روماتوئید و بیماری کرون تایید شده است.در طول شش هفته اول درمان ورم مفاصل پسوریاتیک با رمی کید، افراد ۵ میلی گرم از این دارو در هر کیلوگرم (کیلوگرم) وزن بدن در سه تزریق در مطب دکتر دریافت خواهند کرد. پس از سه درمان اول، افراد همچنان تزریق رمی کید در فواصل منظم از هشت هفته دریافت خواهند کرد. مشابه انبرل و Humira، رمی کید نیزداروی ضد TNF آلفا است.

Simponi
این دارو با نام گولیموماب (golimumab) توسط FDA در آوریل ۲۰۰۹ برای درمان بزرگسالان مبتلا به آرتریت متوسط تا شدید پسوریازیس مورد تایید قرار گرفت. همچنین برای آرتریت روماتوئید و اسپوندیلیت انکیلوزان تایید شده است. Simponi با تزریق زیر پوست دریافت میشود. دوز توصیه شده برای بیماران مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک ۵۰ میلی گرم یک بار در ماه است. Simponi همچنین یک مهار کننده TNF-آلفا است.

Stelara
این دارو با نام اوستکناماب (ustekinumab) توسط FDA در سپتامبر ۲۰۰۹ برای درمان پسوریازیس متوسط تا شدید پلاک تصویب شد. در سپتامبر سال ۲۰۱۳ FDA نیز تایید Stelara برای درمان بزرگسالان مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک تصویب شد.Stelara توسط تزریق زیر پوست در هفته ۰ (هفته اول درمان) و هفته ۴ داده می شود، و سپس هر ۱۲ هفته پس از آن. دوز شروع توصیه شده ۴۵ میلی گرم برای افراد با وزن ۲۲۰ پوند یا کمتر، و ۹۰ میلی گرم برای کسانی که وزن بیش از ۲۲۰ پوند دارند.

داروهای آنتی TNF:
اتانرسپت (Etanercept) : تزریقات زیرجلدی آمپول های ۵۰ میلی گرمی یک بار در هفته یا ۲۵ میلی گرمی دو بار در هفته
اَدالیمومب (Adalimumab) : تزریقات زیرجلدی ۴۰ میلی گرم هر دو هفته یک بار یا هفته ای یکبار
اینفلکسی مب (Infliximab) : تزریقات وریدی مخلوط با سرم ، در کلینیک یا بیمارستان (پس از تزریق اول ، ۵ هفته و ۶ هفته بعد از اولین تزریق و سپس هر ۸ هفته تزریقات تکرار می شوند).آمپول های اینفلکسی مب ۱۰۰ میلی گرمی است و مقدار دارو بر حسب وزن بیمار ۳تا ۵ میلی گرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن محاسبه می شود.

داروهای ضد اینترلوکین -۱:
اَناکینرا (Anakinra) : بشکل تزریقات زیرجلدی روزانه . این دارو بیشتر در یکی از انواع آرتریت کودکان (نوع سیستمیک که با تب همراه است) مورد مصرف قرار می گیرد.

داروهای ضد اینترلوکین- ۶ :
توسیلی زومب (Tocilizumab): تزریقات وریدی مخلوط با سرم در کلینیک یا بیمارستان بفاصله هر ۴ هفته صورت می گیرد.

داروهائی که بر روی لنفوسیت های B اثر می کنند:

ریتوکسی مب (Rituximab) یکی از این داروهاست که قبل از این که در درمان بیماری های روماتیسمی بکار گرفته شود ، در درمان لنفوم (سرطان غدد لنفاوی) استفاده می شده و هنوز هم استفاده می شود.

چنانچه بیماری آرتریت روماتوئید به داروهای آنتی TNF جواب مساعد ندهد ، از این دارو برای درمان استفاده می شود. بعضی از پزشکان قبل از تجویز داروهای آنتی TNF هم ، این دارو را برای درمان آرتریت روماتوئید تجویز می کنند.ریتوکسی مب بصورت آمپول های ۵۰۰ میلی گرمی وجود دارد.

مقدار مصرف آن برای درمان آرتریت روماتوئید ، ۱۰۰۰ میلی گرم مخلوط در سرم و به آهستگی طی مدت ۳ تا ۵ ساعت تزریق می شود. قبل از تزریق دارو برای جلوگیری از عوارض حساسیتی دارو، از کورتون تزریقی یا آنتی هیستامین ها استفاده می شود. هر دوره درمان شامل دو تزریق به فاصله دو هفته است . دوره بعدی درمان برحسب جواب بیمار بعد از ۶ ماه یا بیشتر ممکن است تکرارشوند.

داروهائی که ازفعال شدن لنفوسیت های T جلوگیری می کنند:

اَباتاسپت (Abatacept): مقدار مصرف این دارو بر حسب وزن بیمار ۵۰۰ میلی گرم یا ۷۵۰ میلی گرم یا ۱۰۰ میلی گرم (به ترتیب برای وزن های کمتر از ۶۰ کیلو گرم ، بین ۶۰ تا ۱۰۰کیلوگرم و بیشتر از ۱۰۰ کیلوگرم( محاسبه می شود. این دارو در مدت نیم ساعت به آهستگی در ورید تزریق می شود. دوره درمان هر هفته یک تزریق تا ۳ بار و سپس هر ۴ هفته ادامه درمان خواهد بود.